Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-69/16/MS
z 4 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. Biura 28 stycznia 2016 r., uzupełnionym pismem z 25 marca 2016 r. (data wpływu 30 marca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży domeny internetowej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2016 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży domeny internetowej.

Wniosek uzupełniono pismem z 25 marca 2016 r. (data wpływu 30 marca 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 17 marca 2016 r. nr IBPP1/4512-69/16/MS.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również „Spółka”) zajmuje się w szczególności działalnością informatyczną. W jej ramach Spółka również zamierza sprzedawać klientom domeny internetowe. W zamian za wynagrodzenie (abonament) Spółka będzie utrzymywać domenę internetową klienta przez dany okres czasu. Przyjmować się będzie różny okres świadczenia tej usługi w ramach pojedynczego abonamentu. Okres ten liczony będzie w miesiącach i trwać będzie dłużej niż 1 miesiąc. Zwykle jest to okres trwający 12 miesięcy, ale może trwać zarówno krócej, jak i dłużej niż 12 miesięcy. Okres taki w ramach abonamentu może zaczynać się w jednym roku kalendarzowym a kończyć w następnym. Po zakończeniu okresu utrzymania domeny w ramach abonamentu, klient może odnowić domenę na kolejny okres lub może z niej zrezygnować. Co do zasady przedmiotowa sprzedaż będzie świadczona bez spisywania umowy pisemnej. Wynagrodzenie za przedmiotowe świadczenie zasadniczo należne będzie Spółce z góry w pełnej kwocie w określonym terminie płatności.

Termin płatności może przypadać przed rozpoczęciem okresu utrzymania domeny w ramach abonamentu jak również po jego rozpoczęciu. Płatność ma być dokonywana zarówno na podstawie wystawionej faktury lub faktury pro forma (czy na podstawie innego dokumentu niebędącego fakturą).

W piśmie z 25 marca 2016 r. stwierdzone zostało, że:

Ad. 1. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym od 11 czerwca 1993 r. VAT-5 - Potwierdzenie zarejestrowania podmiotu jako podatnika VAT.

Ad. 2. W odpowiedzi na pytanie tut. organu „Na czym konkretnie polegają usługi utrzymania domeny internetowej, które mają być przedmiotem interpretacji? Jakie konkretnie czynności Wnioskodawca będzie dla klienta wykonywał?” Wnioskodawca odpowiedział, że Wnioskodawca będzie nabywać na dany okres większą ilość domen od specjalistycznej firmy, a następnie odsprzedawać je pojedynczo swoim klientom. Wnioskodawca sam nie posiada stosownego zaplecza technicznego. W ramach usługi każdy klient przez umowny okres będzie miał utrzymywaną domenę internetową w sieci internetowej.

Ad. 3. W odpowiedzi na pytanie tut. organu „Czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi, będące przedmiotem wniosku, są usługami o charakterze „ciągłym”, tj. polegają na pewnych stałych zachowaniach (jakich?) w czasie utrzymywania domeny internetowej klienta, zaspokajających interes odbiorcy tych usług poprzez ich trwały, pod względem czasowym i funkcjonalnym, charakter oraz cechujących się niemożliwością wyodrębnienia powtarzających się czynności Wnioskodawcy i na czym ta niemożliwość wyodrębnienia polega?” Wnioskodawca odpowiedział, że zdaniem Wnioskodawcy usługa będzie miała charakter ciągły. Nie ma możliwości wyodrębnienia pszczelnych czynności. Zasadniczym elementem takiej usługi będzie zapewnienie dla klienta miejsca na serwerze przez określony czas, na którym domena internetowa jest utrzymywana. Niemiej jednak dość charakterystycznym elementem jest fakt, że na każdy kolejny okres usługa będzie odnawiana. Jednakże za zakończeniem jednego a rozpoczęciem kolejnego okresu nie będą stać żadne czynności techniczne. Usługa będzie realizowana w sposób nieprzerwany aż do momentu rezygnacji z niej przez klienta czy innej formy zakończenia świadczenia.

Ad. 4. W odpowiedzi na pytanie tut. organu „Czy też świadczone przez Wnioskodawcę usługi, będące przedmiotem wniosku, nie są ww. usługami o charakterze „ciągłym” lecz usługami dającymi się wyodrębnić ale świadczonymi przez określony okres czasu (z założenia powtarzające się), dla których strony określiły następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, tj. umówiły się na rozliczanie ich w ustalonych okresach rozliczeniowych?” Wnioskodawca odpowiedział, że „Pytanie bez odpowiedzi gdyż ma charakter alternatywny do pytania nr 3.”

Ad. 5. W odpowiedzi na pytanie tut. organu „Czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi są usługami świadczonymi w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla których w związku z ich świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń?” Wnioskodawca odpowiedział, że w pojedynczych przypadkach może się zdarzyć, że usługi świadczone będą w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok. W sytuacji gdy okres umowny będzie dłuższy niż 12 miesięcy, termin płatności ustalany będzie z góry za cały okres.

Ad. 6. W odpowiedzi na pytanie tut. organu „Jakie okresy rozliczeniowe są przyjmowane w odniesieniu do świadczonych przez Wnioskodawcę czynności w zakresie utrzymania domeny internetowej?” Wnioskodawca odpowiedział, że w zdecydowanej większości okresem rozliczeniowym w odniesieniu do świadczonych usług utrzymania domeny internetowej będzie okres 12 miesięcy, ale może zdarzyć się inny, zwłaszcza dłuższy okres.

Ad. 7. W odpowiedzi na pytanie tut. organu „Jakie terminy płatności określono w odniesieniu doświadczonych przez Wnioskodawcę usług utrzymania domeny (np. zapłata następuje do … dni od dnia …)?” Wnioskodawca odpowiedział, że w części przypadków płatność dotycząca usług utrzymania domeny będzie realizowana przed okresem świadczenia usługi na podstawie proformy. Niektórzy, zwłaszcza stali klienci, będą mieć wyznaczony termin zapłaty na podstawie wystawionej faktury, w tym wystawionej przed rozpoczęciem okresu, odnowieniem domeny. W takim przypadku termin płatności zwykle będzie przypadać przed okresem domeny lub na pierwszy miesiąc okresu.

Ad. 8. W odpowiedzi na pytanie tut. organu „Jakie terminy wystawiania faktur określono dla przedmiotowych usług (np. faktura będzie wystawiona do … dni od dnia …)?” Wnioskodawca odpowiedział, że faktury dla przedmiotowych usług będą wystawione przed rozpoczęciem okresu domeny lub na jego początku.

Ad. 9. W odpowiedzi na pytanie tut. organu „Jaki moment strony przyjęły za moment wykonania usługi utrzymania domeny internetowej?” Wnioskodawca odpowiedział, że strony nie planują formalnie określać terminu wykonania usługi utrzymania domeny internetowej. Zdaniem Wnioskodawcy usługa będzie wyświadczona z upływem okresu utrzymywania domeny.

Ad. 10. W odpowiedzi na pytanie tut. organu „Z opisu sprawy wynika, że usługi będą świadczone bez spisywania umowy pisemnej, prosimy zatem o wyjaśnienie z czego będą wynikały warunki świadczenia przez Wnioskodawcę usług, kwoty i terminy rozliczeń czy inne uzgodnienia pomiędzy stronami?” Wnioskodawca odpowiedział, że warunki świadczenia usług ustalane będą każdorazowo z Klientem zainteresowanym zakupem, rejestracją domeny. Zainteresowanemu klientowi przedstawiane będą warunki do akceptacji, która nastąpi w formie dowolnej, głównie mailowo bądź telefonicznie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

W którym momencie powstaje dla Spółki obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży opisanej w opisie stanu faktycznego w zakresie podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług powstaje w ostatnim dniu okresu na jaki domena została sprzedana w ramach abonamentu lub w dniu otrzymania zapłaty, zależnie które z tych zdarzeń nastąpi wcześniej.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054; ze zm.; dalej „ustawa o VAT”) obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi. Do momentu zakończenia okresu utrzymania domeny internetowej w ramach abonamentu nie można mówić o wykonaniu świadczenia. W związku z tym faktem obowiązek podatkowy powstaje w ostatnim dniu tego okresu. Niemniej jednak gdy wcześniej nastąpi płatność za przedmiotowe świadczenie, to obowiązek podatkowy powstanie w dniu otrzymania zapłaty stosownie do brzmienia art. 19a ust. 8 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Artykuł 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Niewątpliwie sprzedaż domeny internetowej nie stanowi dostawy towarów, przez które rozumie się - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy o VAT - rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Natomiast, zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Powołany przepis art. 8 ust. 1 ustawy o VAT wskazuje, iż pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji, a także przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej. Pojęcie usługi, według ustawy, jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się podatnika - nie będące dostawą towarów - na rzecz innego podmiotu.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca zarejestrowany podatnik VAT czynny zajmuje się w szczególności działalnością informatyczną. W jej ramach Wnioskodawca również zamierza sprzedawać klientom domeny internetowe. Wnioskodawca sam nie posiada stosownego zaplecza technicznego, będzie nabywał na dany okres większą ilość domen od specjalistycznej firmy, a następnie odsprzedawał je pojedynczo swoim klientom.

W zamian za wynagrodzenie (abonament) Wnioskodawca będzie utrzymywać domenę internetową klienta przez dany okres czasu.

Wobec powyższego, w świetle przywołanych regulacji prawnych, transakcje sprzedaży domen internetowych na rzecz klientów stanowić będą odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Na tle powyższego opisu Wnioskodawca ma wątpliwości w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w związku ze sprzedażą na rzecz klientów domen internetowych.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

W stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. regulacje dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, zawiera przepis art. 19a ustawy o VAT.

Zgodnie z zasadą ogólną, zawartą w art. 19a ust. 1 ustawy o VAT - obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Na podstawie art. 19a ust. 2 ww. ustawy, w odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę uznaje się również za wykonaną, w przypadku wykonania części usługi, dla której to części określono zapłatę.

Przepis art. 19a ust. 3 ustawy o VAT stanowi, że usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

Zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy o VAT, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Analiza przywołanych wyżej przepisów wskazuje, że przepis art. 19a ust. 1 ustawy formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., dla powstania obowiązku podatkowego na zasadach ogólnych nie ma znaczenia chwila wystawienia faktury.

Natomiast w odniesieniu do usług przyjmowanych częściowo, o których mowa w ust. 2 powołanego artykułu, należy wskazać, że obowiązek podatkowy - w przypadku wykonania usługi częściowej - powstaje właśnie w tej części.

W art. 19a ust. 3 ustawy ustawodawca wprowadził unormowanie w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego w odniesieniu do „usługi, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń”, czyli takiej usługi, która jest zwykle wykonywana w sposób ciągły przez pewien czas, natomiast rozliczenie należności za nią następuje w ramach okresu.

Należy zauważyć, że powołany wyżej przepis art. 19a ust. 3 ustawy jest konsekwencją skorzystania przez ustawodawcę krajowego z możliwości jaką daje art. 64 ust. 2 akapit trzeci Dyrektywy 2006/112/WE, zgodnie z którym Państwa członkowskie mogą postanowić, że w niektórych przypadkach, innych niż określone w akapicie pierwszym i drugim, dostawy towarów lub świadczenie usług dokonywane w sposób ciągły przez pewien okres, uważa się za dokonane z upływem okresów nie dłuższych niż jeden rok.

Obecnie przepisy regulujące podatek od towarów i usług nie definiują pojęcia „sprzedaży o charakterze ciągłym”. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 17 kwietnia 2012 r., sygn. akt I FSK 935/11 odniósł się do tego pojęcia następująco: „(...) sprzedaż o charakterze ciągłym (...) polega na świadczeniach ciągłych podatnika, obejmujących pewne stałe zachowania w czasie trwania stosunku obligacyjnego, zaspokajające interes odbiorcy tych świadczeń, poprzez ich trwały - pod względem czasowym i funkcjonalnym - charakter oraz cechujące się niemożliwością wyodrębnienia powtarzających się czynności podatnika, co jest charakterystyczne dla świadczeń ciągłych (okresowych)”.

Należy zaznaczyć, że wykładnia językowa pojęcia „sprzedaż o charakterze ciągłym” sprowadza się do ustalenia znaczenia przymiotnika „ciągły”. W Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN 2006) słowo to zdefiniowane zostało jako „trwający bez przerwy lub powtarzający się stale” oraz „ciągnący się nieprzerwanie w przestrzeni”.

Wynika z powyższego, że za sprzedaż o charakterze ciągłym należy uznać sprzedaż odbywającą się bezustannie, stale, bez przerwy, itd.

Pojęcie ciągłości rozumiane zgodnie z zasadami prawa cywilnego, należy odnieść do pojęcia zobowiązania o charakterze ciągłym. Zobowiązanie ciągłe trwa przez cały okres obowiązywania umowy i nie może zostać wypełnione inaczej niż przez upływ czasu, na jaki umowa została zawarta (lub wypowiedzenie bądź rozwiązanie umowy). W zobowiązaniu ciągłym nie da się wyróżnić powtarzających się odrębnych czynności, które można byłoby zakwalifikować jako świadczenia samodzielne w określonym momencie czasu. Innymi słowy, w przypadku świadczenia ciągłego nie sposób stwierdzić, że zostało ono zrealizowane w konkretnej dacie, bowiem jest ono realizowane stale – stan realizacji świadczenia trwa – przez określony okres (np. w przypadku najmu, czy też usług telekomunikacyjnych).

Pod pojęciem sprzedaży „ciągłej” należy więc rozumieć wynikające z zobowiązania o charakterze ciągłym świadczenie polegające na stałym i powtarzalnym (trwałym) zachowaniu się strony zobowiązanej do świadczenia.

W praktyce, za sprzedaż o charakterze ciągłym przyjęło się uważać przede wszystkim systematyczne, wykonywane z dużą częstotliwością, usługi o charakterze powszechnym, np.: dostawy energii cieplnej, wody, dostawy energii elektrycznej czy też najem, dzierżawę, przechowanie.

W związku z powyższym można sformułować wniosek, że jako sprzedaż ciągłą można uznać każdą dostawę lub usługę, która jest stale w fazie wykonywania, co oznacza, że wykonywana jest nieprzerwanie przez czas trwania umowy, i w której jednoznacznie można określić jedynie moment rozpoczęcia jej świadczenia, natomiast moment jej zakończenia rozumianego jako definitywne wykonanie, nie jest z góry określony. Jest on wyznaczony przez datę obowiązywania umowy między kontrahentami.

Zatem, sprzedaż ciągła to świadczenie polegające na trwającym stale, ciągłym, powtarzalnym zachowaniu strony zobowiązanej do świadczenia. W przypadku sprzedaży ciągłej trudne jest, a czasem niemożliwe, wyodrębnienie konkretnego świadczenia strony, czyli jednoznacznego ustalenia momentu dostarczenia towaru lub wykonania usługi.

Dla określenia charakteru usług świadczonych przez Wnioskodawcę jako usług ciągłych - jak wynika z cyt. wyżej orzeczenia, w którym NSA w pewien sposób zdefiniował tego typu usługi - najistotniejsze jest to, czy obejmują one pewne stałe pod względem czasowym i funkcjonalnym zachowania świadczeniodawcy wykonywane w ramach konkretnego zobowiązania, wynikającego np. z zawartej umowy, z których nie sposób wyodrębnić czynności mających swój początek i koniec.

Jak wynika z opisu sprawy, umowy na świadczenie wymienionych we wniosku usług sprzedaży domen internetowych przyjmować będą różny okres świadczenia tej usługi w ramach pojedynczego abonamentu. Okres ten liczony będzie w miesiącach i trwać będzie dłużej niż 1 miesiąc. Zwykle jest to okres trwający 12 miesięcy, ale może trwać zarówno krócej, jak i dłużej niż 12 miesięcy. Okres taki w ramach abonamentu może zaczynać się w jednym roku kalendarzowym a kończyć w następnym. Po zakończeniu okresu utrzymania domeny w ramach abonamentu, klient może odnowić domenę na kolejny okres lub może z niej zrezygnować.

Wnioskodawca stwierdza, że usługa będzie miała charakter ciągły. Nie ma możliwości wyodrębnienia pszczelnych czynności. Zasadniczym elementem takiej usługi będzie zapewnienie dla klienta miejsca na serwerze przez określony czas, na którym domena internetowa jest utrzymywana. Niemiej jednak dość charakterystycznym elementem jest fakt, że na każdy kolejny okres usługa będzie odnawiana. Jednakże za zakończeniem jednego a rozpoczęciem kolejnego okresu nie będą stać żadne czynności techniczne. Usługa będzie realizowana w sposób nieprzerwany aż do momentu rezygnacji z niej przez klienta czy innej formy zakończenia świadczenia.

W zdecydowanej większości okresem rozliczeniowym w odniesieniu do świadczonych usług utrzymania domeny internetowej będzie okres 12 miesięcy, ale może zdarzyć się inny, zwłaszcza dłuższy okres.

W części przypadków płatność dotycząca usług utrzymania domeny będzie realizowana przed okresem świadczenia usługi na podstawie proformy. Niektórzy, zwłaszcza stali klienci, będą mieć wyznaczony termin zapłaty na podstawie wystawionej faktury, w tym wystawionej przed rozpoczęciem okresu, odnowieniem domeny. W takim przypadku termin płatności zwykle będzie przypadać przed okresem domeny lub na pierwszy miesiąc okresu.

Strony nie planują formalnie określać terminu wykonania usługi utrzymania domeny internetowej. Zdaniem Wnioskodawcy usługa będzie wyświadczona z upływem okresu utrzymywania domeny.

Jak wskazano wyżej, zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy - co do zasady - powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi.

W cyt. wyżej art. 19a ust. 3 ustawy ustawodawca postanowił, że usługę, która jest wykonywana w sposób ciągły przez pewien czas a rozliczenie należności za nią następuje w ramach ustalonego przez strony okresu, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

Natomiast usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

Przepisy ustawy o VAT nie określają w jaki sposób należy ustalać następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń.

W tym miejscu należy zauważyć, że terminy i okresy płatności czy rozliczeń pozostają bez znaczenia w odniesieniu do określenia momentu powstania obowiązku podatkowego, bowiem ważny jest sam fakt ich określenia.

Jeśli zatem strony umówią się, na rozliczenie usługi np. na bazie miesięcznej, to obowiązek podatkowy powstanie, co do zasady w ostatnim dniu każdego kolejnego miesiąca aż do momentu zakończenia świadczenia tych usług, bez względu na to kiedy zostanie wystawiona faktura i czy rozliczenie to dokumentuje zamknięty etap usługi.

Rozwiązanie przyjęte w art. 19a ust. 3 ustawy o VAT, w którym ustawodawca odnosi się zarówno do płatności, jak i do rozliczeń, umożliwia objęcie ww. regulacją także przypadków, gdy rozliczenie między stronami nie jest związane z dokonaniem płatności.

Biorąc pod uwagę treść przywołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku charakter świadczonych przez Wnioskodawcę usług oraz specyfika rozliczeń wskazuje, że usługi te można uznać za usługi ciągłe, dla których obowiązek podatkowy powstanie zgodnie z dyspozycją art. 19a ust. 1 w związku z art. 19a ust. 3 ustawy o VAT.

Czynności, które wykonuje Wnioskodawca, mają na celu w sposób nieprzerwany zapewnienie klientom miejsca na serwerze przez określony czas, na którym domena internetowa jest utrzymywana. Usługa będzie realizowana w sposób nieprzerwany aż do momentu rezygnacji z niej przez klienta czy innej formy zakończenia świadczenia.

Powyższy sposób i charakter wykonywania usług świadczy o tym, że w istocie podstawowym zadaniem Wnioskodawcy jest stałe pozostawienie klientom w dyspozycji domen (gotowych do wykorzystania przez klientów), co wskazuje, że mamy do czynienia z usługami o charakterze ciągłym.

Wnioskodawca podał we wniosku, że w zdecydowanej większości okresem rozliczeniowym w odniesieniu do świadczonych usług utrzymania domeny internetowej będzie okres 12 miesięcy, ale może zdarzyć się inny, krótszy lub dłuższy okres.

Z wniosku wynika zatem, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi będą rozliczane w określonych okresach.

W związku z powyższym obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia usług sprzedaży domeny internetowej o charakterze ciągłym, które rozliczane będą w okresie 12 miesięcy lub w innym krótszym okresie, powstanie u Wnioskodawcy – zgodnie z art. 19a ust. 3 ustawy o VAT – z upływem tego okresu, w którym świadczone będą te usługi, za który to okres dokonywane będą rozliczenia. Natomiast obowiązek podatkowy z tytułu usług świadczonych w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla których w związku z ich świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, powstanie z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tych usług (art. 19a ust. 3 ustawy o VAT).

Przy czym w przypadku jeżeli przed wykonaniem usługi sprzedaży domeny internetowej Wnioskodawca otrzyma całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstanie z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że w sprawie ma zastosowanie art. 19a ust. 1 ustawy o VAT i obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług powstanie w ostatnim dniu okresu na jaki domena została sprzedana w ramach abonamentu lub w dniu otrzymania zapłaty, zależnie które z tych zdarzeń nastąpi wcześniej, należało uznać za nieprawidłowe.

Jak już bowiem zostało stwierdzone obowiązek podatkowy, w przypadku usług sprzedaży domeny internetowej, nie powstaje w ostatnim dniu okresu na jaki domena została sprzedana, lecz z zastrzeżeniem art. 19a ust. 8 ustawy o VAT, z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi lub z upływem każdego roku podatkowego (w przypadku usług świadczonych w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla których w związku z ich świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń), do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.