Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/4511-1-224/16-2/TR
z 20 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2016 r. (data wpływu 22 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnień przedmiotowych – jest:

• prawidłowe – w odniesieniu do świadczeń otrzymanych od ubezpieczyciela;
• nieprawidłowe – w odniesieniu do świadczenia otrzymanego od szpitala uzdrowiskowego.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 22 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnień przedmiotowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W okresie letnim 2015 roku Wnioskodawczyni została skierowana przez NFZ na leczenie sanatoryjne w szpitalu uzdrowiskowym. Z uwagi na zaniedbania po stronie szpitala uzdrowiskowego, w trakcie kuracji Zainteresowana doznała wielokrotnego ukąszenia przez pluskwy gnieżdżące się w pokoju. W wyniku powyższych zdarzeń Zainteresowana zażądała od szpitala uzdrowiskowego odszkodowania oraz zadośćuczynienia w związku z koniecznością leczenia, utratą części osobistych przedmiotów, zmarnowaną kuracją oraz przebytym bólem i cierpieniem.

W listopadzie 2015 roku Wnioskodawczyni otrzymała przekazem pocztowym od ubezpieczyciela szpitala uzdrowiskowego kwotę 2 000 zł zadośćuczynienia oraz 871,99 zł odszkodowania.

Powyższa kwota nie była dla Zainteresowanej adekwatna do okoliczności, dlatego prowadziła dalsze negocjacje bezpośrednio ze szpitalem uzdrowiskowym. Ostatecznie podpisała z kierownictwem szpitala uzdrowiskowego ugodę, mocą której w lutym 2016 roku szpital uzdrowiskowy wypłacił Wnioskodawczyni dodatkowo jeszcze 22 000 zł zadośćuczynienia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawczyni ma poddać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych kwotę 2 000 zł zadośćuczynienia i 871,99 zł odszkodowania uzyskanego od ubezpieczyciela szpitala uzdrowiskowego?
2. Czy Wnioskodawczyni ma poddać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych kwotę 22 000 zł zadośćuczynienia uzyskanego od szpitala uzdrowiskowego na podstawie ugody pozasądowej?
3. Jeśli powyższe kwoty podlegają opodatkowaniu, to kiedy Wnioskodawca ma je wykazać w PIT (czy w zeznaniu za 2015 rok, czy w zeznaniu za 2016 rok) oraz w którym miejscu formularza?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Ad. 1)

Zainteresowana nie ma obowiązku poddawać opodatkowaniu kwot zadośćuczynienia i odszkodowania uzyskanych od ubezpieczyciela szpitala uzdrowiskowego z uwagi na treść art. 21 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z przepisem, wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych. Ubezpieczenie szpitala uzdrowiskowego miało charakter majątkowy, było ubezpieczeniem od odpowiedzialności cywilnej. Wyłączenia przewidziane w dalszej części przepisu podatkowego Zainteresowanej nie dotyczą, gdyż wskazują na prowadzenie działalności gospodarczej lub rolnej oraz inwestowanie składek ubezpieczeniowych, a nie o tego typu ubezpieczenie chodzi w sytuacji Wnioskodawczyni. Z tego względu, z uwagi na ogólne brzmienie przepisu, otrzymane przez Zainteresowaną od ubezpieczyciela odszkodowanie i zadośćuczynienie nie powinno podlegać opodatkowaniu jako objęte zwolnieniem.

Ad. 2)

Zainteresowana nie ma obowiązku poddawać opodatkowaniu kwoty zadośćuczynienia uzyskanej bezpośrednio od szpitala uzdrowiskowego na podstawie pozasądowej ugody z uwagi na treść art. 21 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z przepisem, wolne od podatku są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, z wyjątkiem odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż sądowe. Należy podkreślić, że otrzymana przez Wnioskodawcę od szpitala uzdrowiskowego kwota stanowi zadośćuczynienie, a nie odszkodowanie. Przepis wyraźnie odróżnia te dwie sytuacje, podobnie zresztą, jak czynią to przepisy, doktryna i orzecznictwo prawa cywilnego. Wyłączeniem nakazującym zapłatę podatku objęte zostało tylko odszkodowanie wynikające z ugody pozasądowej. Zadośćuczynienie wypłacane na podstawie takiej ugody pozasądowej w intencji ustawodawcy ma zostać zwolnione od podatku, jako świadczenie wyrównujące krzywdę, czyli przeżyte ból i cierpienia. Nie sposób mówić w takiej sytuacji o uzyskaniu przychodu, a najwyżej o wyrównaniu uszczerbku czy rekompensacie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• prawidłowe – w odniesieniu do świadczeń otrzymanych od ubezpieczyciela;
• nieprawidłowe – w odniesieniu do świadczenia otrzymanego od szpitala uzdrowiskowego.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W świetle powyższego przychód powstaje zatem w każdym przypadku, w którym podatnik uzyskuje realną korzyść.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawierają specyfikację źródeł przychodów, na podstawie których następuje przypisanie konkretnego przychodu do źródła przychodu. Przypisanie do konkretnego źródła przychodów jest istotne, ponieważ w zależności od ustalenia źródła przychodów, dla tego przychodu powstają dalsze skutki podatkowe prowadzące do obliczenia uzyskanego dochodu lub poniesionej straty w danym okresie rozliczeniowym.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Sformułowanie „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i do tej kategorii zaliczyć można również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, (…) są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 45 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru (PIT-36), o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8.

Jednakże, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem:

1. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c,
2. dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15 i 15a.
   
   

Stosownie do art. 24 ust. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym w roku 2015, dochodem z tytułu inwestowania składki ubezpieczeniowej w związku z umową ubezpieczenia zawartą na podstawie przepisów o działalności ubezpieczeniowej, w przypadku ubezpieczeń związanych z funduszami kapitałowymi, jest różnica między wypłaconą kwotą świadczenia a sumą składek wpłaconych do zakładu ubezpieczeń, które zostały przekazane na fundusz kapitałowy.

Przepis art. 24 ust. 15a ww. ustawy stanowi, że dochodem z tytułu inwestowania składki ubezpieczeniowej w związku z umową ubezpieczenia na życie lub dożycie, zawartą na podstawie odrębnych przepisów, w której świadczenie zakładu ubezpieczeń z tytułu dożycia jest:

1. ustalane na podstawie określonych indeksów lub innych wartości bazowych albo
2. równe składce ubezpieczeniowej powiększonej o określony w umowie ubezpieczenia wskaźnik

− jest różnica między wypłaconą kwotą świadczenia a składką wpłaconą do zakładu ubezpieczeń.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Zainteresowana zażądała od szpitala uzdrowiskowego odszkodowania oraz zadośćuczynienia w związku z koniecznością leczenia, utratą części osobistych przedmiotów, zmarnowaną kuracją oraz przebytym bólem i cierpieniem.

W listopadzie 2015 roku Wnioskodawczyni otrzymała przekazem pocztowym od ubezpieczyciela szpitala uzdrowiskowego kwotę 2 000 zł zadośćuczynienia oraz 871,99 zł odszkodowania.

Wyjaśnienia wymaga, że zadośćuczynienie, analogicznie jak odszkodowanie, jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającego na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku jakiego doznaje poszkodowany we wszelkiego rodzaju dobrach przez prawo chronionych. Chodzi więc zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy. Co prawda, w doktrynie i judykaturze powszechne jest wiązanie pojęcia odszkodowania jedynie z uszczerbkiem majątkowym, natomiast pojęcia „zadośćuczynienia” z doznaną krzywdą (uszczerbkiem niematerialnym), jednakże tego rodzaju rozróżnienia nie dokonują przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji pojęcie odszkodowania odnosi się również do zadośćuczynienia, będącego formą wynagrodzenia szkody.

W myśl art. 15 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 2015 r., poz. 1206, z późn. zm.), zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie lub świadczenie na podstawie uznania roszczenia uprawnionego z umowy ubezpieczenia w wyniku ustaleń dokonanych w postępowaniu, o którym mowa w art. 16, zawartej z nim ugody lub prawomocnego orzeczenia sądu.

Zgodnie z przepisem art. 805 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.), przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Na podstawie art. 805 § 2 Kodeksu cywilnego, świadczenie ubezpieczyciela polega w szczególności na zapłacie:

1. przy ubezpieczeniu majątkowym - określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku;
2. przy ubezpieczeniu osobowym - umówionej sumy pieniężnej, renty lub innego świadczenia w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku w życiu osoby ubezpieczonej.
   
   

Stosownie do art. 822 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej jest rodzajem ubezpieczenia majątkowego, o którym mowa w art. 822 ustawy Kodeks cywilny.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że na gruncie opisanego we wniosku stanu faktycznego wypłacone Zainteresowanej w listopadzie 2015 r. przez ubezpieczyciela szpitala uzdrowiskowego kwoty zadośćuczynienia i odszkodowania stanowią kwoty z tytułu ubezpieczeń majątkowych, które są wolne od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie w opisanym we wniosku stanie faktycznym podano, że powyższa kwota nie była dla Wnioskodawczyni adekwatna do okoliczności, dlatego prowadziła dalsze negocjacje bezpośrednio ze szpitalem uzdrowiskowym. Ostatecznie podpisała z kierownictwem szpitala uzdrowiskowego ugodę, mocą której w lutym 2016 roku szpital uzdrowiskowy wypłacił jej dodatkowo jeszcze 22 000 zł zadośćuczynienia.

Na mocy natomiast art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz.U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.), z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w przytoczonym wyżej przepisie objęte są tylko odszkodowania (zadośćuczynienia), których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw oraz postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy. To oznacza, że zwolnieniem nie są objęte wszystkie odszkodowania (zadośćuczynienia), a tylko te, których wysokość lub zasady ustalania zostały określone wprost w stosownych przepisach prawa czy postanowieniach ww. układów zbiorowych pracy, porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, z wyjątkiem enumeratywnie wymienionych kategorii odszkodowań (zadośćuczynień).

Jak już wskazano wyżej – przy okazji analizowania zwolnienia uregulowanego w art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – zadośćuczynienie, analogicznie do odszkodowania, jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającym na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszelkiego rodzaju dobrach chronionych przez prawo. Chodzi więc zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy. Co prawda, w doktrynie i judykaturze powszechne jest wiązanie pojęcia „odszkodowania” jedynie z uszczerbkiem majątkowym, natomiast pojęcia zadośćuczynienia z doznaną krzywdą (uszczerbkiem niematerialnym).

W doktrynie wskazuje się również, że w stanie prawnym obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2009 r. (czyli przed wejściem w życie nowelizacji art. 21 ust. 1 pkt 3 i 3b ustawy o podatku od osób fizycznych, w wyniku której w obu przepisach obok odszkodowań zwolnieniem przedmiotowym objęto również zadośćuczynienia) nie było wyraźnej podstawy prawnej do zwolnienia od podatku zadośćuczynienia, niemniej jednak charakter tego przychodu przemawiał za szeroką interpretacją komentowanych przepisów obejmujących zwolnieniem także zadośćuczynienia. Wskazuje na to również uzasadnienie projektu ustawy, w którym zaznacza się, że wzmiankowanie w komentowanych przepisach „zadośćuczynień” ma zapobiegać sporom interpretacyjnym, nie jest natomiast zmianą wnoszącą nową jakość – vide: Bartosiewicz A., PIT. Komentarz, wyd. III, Warszawa 2013.

Ponadto w prawomocnym wyroku z dnia 3 lipca 2012 r., sygn. akt I SA/Gl 1113/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyjaśnił, że z brzmienia art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika jednoznacznie, że wypłacone odszkodowanie (zadośćuczynienie) korzysta ze zwolnienia w sytuacji, gdy spełnione są łącznie dwa warunki:

• jego wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz
• że podstawą jego przyznania nie jest zawarta umowa lub ugoda (inna niż ugoda sądowa).
  
  

Natomiast Trybunał Konstytucyjny, orzekając niekonstytucyjność art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu, który utracił moc z dniem 11 grudnia 2006 r., stwierdził w wyroku z dnia 29 listopada 2006 r., sygn. akt SK 51/06 (LEX nr 232545), że świadczenia o charakterze odszkodowawczym, do których podatnik nabył prawo w drodze ugody, lecz nie zawartej przed sądem, nadal nie są wolne od podatku. W ocenie Trybunału wyrażonej w powołanym wyżej wyroku, bezwarunkowe zwolnienie od podatku sum uzyskanych na podstawie ugody pozasądowej dawałoby zbyt duże pole do nadużyć, stanowiłoby wręcz zachętę do nich.

Zatem w przypadku gdy podstawą przyznania zadośćuczynienia jest zawarta umowa lub ugoda inna niż ugoda sądowa, wówczas takie świadczenie nie podlega zwolnieniu określonemu w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze dotychczasowe ustalenia, stwierdzić należy, że nieprawidłową jest dokonana przez Wnioskodawczynię interpretacja art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w świetle której zadośćuczynienie otrzymane od szpitala uzdrowiskowego na podstawie ugody pozasądowej jest zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wynika to bowiem z tego, że – jak wyżej podniesiono – wypłacone zadośćuczynienie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w ww. przepisie, w sytuacji, gdy spełnione są łącznie dwa warunki, tj.: jego wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, bądź postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy, oraz podstawą jego przyznania nie jest zawarta umowa lub ugoda (inna niż ugoda sądowa).

Ponadto nowelizacja art. 21 ust. 1 pkt 3 i 3b ustawy o podatku od osób fizycznych, która weszła w życie w dniu 1 stycznia 2009 r., w wyniku której w obu przepisach obok odszkodowań zwolnieniem przedmiotowym objęto również zadośćuczynienia miała za cel zapobiegać sporom interpretacyjnym, a nie stanowić zmianę wnoszącą nową jakość, czyli jak – w przypadku art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ww. ustawy – chce Wnioskodawczyni by wyjątek ten odnosił się jedynie do kategorii odszkodowań wynikających z umów lub ugód innych niż sądowe.

Zatem, skoro wysokość ani zasady ustalania przedmiotowego zadośćuczynienia nie wynikały wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, ani wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów ani statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz.U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.), a podstawą przyznania Wnioskodawczyni zadośćuczynienia była ugoda pozasądowa, to ww. świadczenie nie podlega – z uwagi na niespełnienie warunku ww. zwolnienia, jak również ziszczenie się wyjątku o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) przytoczonej ustawy – analizowanemu zwolnieniu przedmiotowemu.

Reasumując: na gruncie opisanego we wniosku stanu faktycznego zadośćuczynienie otrzymane przez Zainteresowana w lutym 2016 r. od szpitala uzdrowiskowego na podstawie ugody pozasądowej – wbrew twierdzeniom Wnioskodawczyni – nie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego, uregulowanego w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, rzeczone zadośćuczynienie stanowi dla Zainteresowanej podlegający opodatkowaniu przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 cyt. ustawy podatkowej. Tenże przychód Wnioskodawczyni winna rozliczyć w zeznaniu podatkowym składanym za rok, w którym go osiągnęła – tj. za rok 2016 – na formularzu PIT-36, w pozycjach dotyczących przychodów z innych źródeł.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.