Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-411/16-2/AK
z 24 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 8 kwietnia 2016 r. (data wpływu 12 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej nieruchomości otrzymanej w drodze darowizny – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej nieruchomości otrzymanej w drodze darowizny.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca planuje rozpoczęcie prowadzenia działalności gospodarczej. W działalności Wnioskodawca zamierza wykorzystywać nieruchomości, w których będą mu przysługiwać udziały (dalej: Nieruchomości). Udział w Nieruchomościach zostanie mu przekazany w drodze darowizny. Darowizna zostanie dokonana przez osobę zaliczaną do tzw. I grupy podatkowej. Na Nieruchomości składają się konkretne obiekty, m.in. biurowiec i salon samochodowy.

Wnioskodawca, z uwagi na planowane wykorzystywanie Nieruchomości (udziału w Nieruchomościach) w działalności gospodarczej zamierza dokonywać odpisów amortyzacyjnych od Nieruchomości, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu wprowadzenia Nieruchomości do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Umowa darowizny zostanie zawarta w formie aktu notarialnego. Umowa będzie określać wartość Nieruchomości na poziomie rynkowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym wartość początkową Nieruchomości (udziału), ustaloną dla celów dokonywania odpisów amortyzacyjnych, będzie stanowić wartość rynkowa Nieruchomości (udziału), z dnia nabycia przez Wnioskodawcę?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym wartość początkową Nieruchomości (udziału), ustaloną dla celów dokonywania odpisów amortyzacyjnych, będzie stanowić wartość rynkowa Nieruchomości (udziału) z dnia nabycia przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób – wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Z powyższego przepisu wynika, iż w przypadku środka trwałego, który podatnik otrzymał w drodze darowizny, wartością początkową jest co do zasady wartość rynkowa przedmiotu darowizny (środka trwałego) z dnia jego nabycia. Jedynym wyjątkiem od tak sformułowanej zasady ogólnej jest sytuacja, w której w umowie darowizny określonoby wartość przedmiotu darowizny w wartości innej niż rynkowa.

Należy zauważyć, iż w przypadku darowizny nieruchomości przyjmuje się, iż nabycie następuje w momencie złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego. Można więc stwierdzić, iż nabycie następuje w dniu zawarcia umowy darowizny – podpisania aktu notarialnego. Wartością początkową środka trwałego otrzymanego w drodze darowizny będzie zatem co do zasady jego wartość rynkowa z dnia nabycia. W przypadku darowizny nieruchomości, dla której to czynności konieczna jest forma aktu notarialnego, wartością początkową będzie wartość rynkowa nieruchomości z dnia podpisania aktu notarialnego.

Dodatkowo, zgodnie z art. 22g ust. 11 u.p.d.o.f., w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Jak zatem wynika z powyższego zasadą jest, iż w sytuacji gdy składnik majątku podatnika, w tym m.in. nieruchomość, stanowi współwłasność, wartość początkową określa się w wysokości udziału podatnika we własności nieruchomości.

W przedstawionej sytuacji Wnioskodawca otrzyma w przyszłości udział w Nieruchomościach. Darowizna zostanie dokonana aktem notarialnym. Wartością udziału w Nieruchomościach wskazaną w akcie notarialnym będzie wartość rynkowa tego udziału w Nieruchomościach. W przypadku zatem, gdy po otrzymaniu udziału w Nieruchomościach na podstawie umowy darowizny Wnioskodawca rozpocznie działalność gospodarczą i będzie chciał dokonywać odpisów amortyzacyjnych od darowanych Nieruchomości (udziału), wartość początkowa Nieruchomości (udziału) powinna zostać ustalona zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 22g ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.p. Wartością początkową będzie zatem wartość rynkowa udziału w Nieruchomościach z dnia dokonania darowizny (podpisania aktu notarialnego).

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym wartość początkową udziału w Nieruchomościach, ustaloną dla celu dokonywania odpisów amortyzacyjnych, będzie wartość rynkowa udziału w Nieruchomościach z dnia jego nabycia przez Wnioskodawcę (podpisania aktu notarialnego).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 22c pkt 1 cyt. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Składnik majątku może zostać zaliczony do środków trwałych, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

• stanowi on własność lub współwłasność podatnika,
• został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,
• jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres używania tego składnika na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok, składnik ten jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo został oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1 ww. ustawy.
  
  

Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych jest zróżnicowany m.in. z uwagi na sposób ich nabycia.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Stosownie do art. 22g ust. 11 cyt. ustawy, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca planuje rozpoczęcie prowadzenia działalności gospodarczej. W działalności Wnioskodawca zamierza wykorzystywać nieruchomości, w których będą mu przysługiwać udziały. Udział w Nieruchomościach zostanie mu przekazany w drodze darowizny. Jak wskazano, umowa darowizny będzie określać wartość Nieruchomości na poziomie rynkowym.

Mając na uwadze informacje przestawione we wniosku oraz przytoczone powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartością początkową składników majątku nabytych w drodze darowizny, ustaloną dla celów dokonywania odpisów amortyzacyjnych, będzie ich wartość wynikająca z umowy darowizny, nie wyższa od ich wartości rynkowej z dnia nabycia.

Tym samym należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że wartość początkową Nieruchomości (udziału), ustaloną dla celów dokonywania odpisów amortyzacyjnych, będzie stanowić wartość rynkowa Nieruchomości (udziału), z dnia nabycia przez Wnioskodawcę.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo tut. Organ zauważa, że Wnioskodawca, uzasadniając własne stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, powoływał się na przepisy „u.p.d.o.p.”. Jednakże z uwagi na treść wniosku oraz treść przytaczanych przepisów tut. Organ zrozumiał, że Wnioskodawca omyłkowo powoływał ustawę określaną przez niego jako „u.p.d.o.p.” zamiast „u.p.d.o.f.”.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.