Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-2/4511-283/16/JG
z 25 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 24 lutego 2016 r. (data otrzymania 25 lutego 2016 r.), uzupełnionym 9 maja 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymanego z Wielkiej Brytanii zasiłku dla owdowiałych rodziców – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2016 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymanego z Wielkiej Brytanii zasiłku dla owdowiałych rodziców.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych pismem z 25 kwietnia 2016 r. Znak: IBPB-2-2/4511-283/16/JG wezwano Wnioskodawczynię o jego uzupełnienie. Wniosek uzupełniono 9 maja 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni utrzymuje się z renty rodzinnej otrzymywanej z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w wysokości 870 zł netto. Wnioskodawczyni jest samotną matką i wychowuje troje dzieci w wieku 12, 11 i 8 lat. Mąż Wnioskodawczyni zmarł w wieku 45 lat, pracował w Szkocji i tam był ubezpieczony, w związku z tym przysługiwał zasiłek na dzieci do czasu kiedy dzieci się uczą („wdowi” zasiłek). Zasiłek został przyznany od 11 grudnia 2011 r., tj. od czasu gdy zmarł mąż Wnioskodawczyni. Zasiłek został przyznany na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych obowiązujących w Wielkiej Brytanii, gdyż mąż Wnioskodawczyni tam pracował i tam odprowadzał podatki przez 3 lata. Od początku 2016 r. Bank zaczął pobierać zaliczkę na podatek od zasiłku „wdowiego” na dzieci, który Wnioskodawczyni otrzymuje od 11 grudnia 2011 r. zgodnie z decyzją z 31 lipca 2012 r., brytyjskiego Urzędu Świadczeń Rodzinnych.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie:

Czy od zasiłku na dzieci po zmarłym mężu należy odprowadzić podatek i czy Bank zasadnie nalicza zaliczkę na podatek do urzędu skarbowego?

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie powinna odprowadzać podatku, ponieważ jest to zasiłek na dzieci po zmarłym mężu. Wnioskodawczyni uważa, że stosownie do art. 42 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Bank nie powinien pobierać podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy – za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy – osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Z wniosku wynika, że Wnioskodawczyni na podstawie decyzji z 31 lipca 2011 r. brytyjskiego Urzędu Świadczeń Rodzinnych otrzymuje zasiłek „wdowi” na dzieci. Zasiłek został przyznany na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych obowiązujących w Wielkiej Brytanii.

Wątpliwość Wnioskodawczyni budzi kwestia czy od „zasiłku wdowiego” przyznanego przez brytyjską instytucję podatek dochodowy jest słusznie pobierany przez Bank.

W myśl art. 17 ust. 1 Konwencji z dnia 20 lipca 2006 r. między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych (Dz.U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840) –z zastrzeżeniem postanowień artykułu 18 ustęp 2 niniejszej Konwencji, emerytury, renty i inne podobne wynagrodzenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (w Polsce), podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie (w Polsce).

Z treści wniosku wynika, że zasiłek „wdowi”, który został przyznany Wnioskodawczyni jest świadczeniem rodzinnym obowiązującym w Wielkiej Brytanii, a zatem można go zakwalifikować jako „inne podobne wynagrodzenie”, o którym mowa w art. 17 ust. 1 Konwencji polsko-brytyjskiej.

Zatem, na podstawie przywołanych przepisów prawa, świadczenia z Wielkiej Brytanii otrzymane przez osobę mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terenie Polski, określone w art. 17 ust. 1 ww. Konwencji jako „inne podobne wynagrodzenia” podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce. Oznacza to, że do ich opodatkowania w Polsce stosuje się przepisy polskiego prawa podatkowego obowiązujące w danym roku podatkowym.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ww. Konwencji – części dochodu, inne niż dochód wypłacany przez trust lub z majątku spadkowego w wyniku zarządzania tym majątkiem, bez względu na to gdzie powstają, osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, które nie zostały objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej Konwencji, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy – przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń

Jednakże stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy – wolne od podatku dochodowego są: świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, zasiłki dla opiekunów otrzymane na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów oraz zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów.

Mając na uwadze opisany we wniosku jak i jego uzupełnieniu stan faktyczny sprawy oraz przywołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że zgodnie z postanowieniami Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, świadczenie w postaci zasiłku „wdowiego” z Wielkiej Brytanii wypłacone Wnioskodawczyni mającej miejsce zamieszkania w Polsce podlega opodatkowaniu tylko w Polsce. Jednocześnie jednak, jako świadczenie otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, jest zwolnione od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – do poboru zaliczek miesięcznych jako płatnicy są obowiązane osoby prawne i ich jednostki organizacyjne, które dokonują wypłaty emerytur i rent z zagranicy – od wypłacanych przez nie emerytur i rent.

Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 7 ww. ustawy – przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych.

Podsumowując, jak wskazano we wniosku, Wnioskodawczyni otrzymała świadczenie rodzinne (zasiłek „wdowi”) przyznane na podstawie brytyjskich przepisów o świadczeniach rodzinnych, zatem Bank wypłacając ww. świadczenie zwolnione od podatku, nie stanowiące renty zagranicznej, nie był i nie jest zobowiązany do pobrania od niego i odprowadzenia podatku dochodowego.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku Wnioskodawczyni dołączyła plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem. Wobec tego niniejszą interpretację wydano w oparciu o stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku jak i jego uzupełnieniu. Zgodnie z wolą Wnioskodawczyni zawartą w uzupełnieniu wniosku załączone do niniejszego wniosku dokumenty zostaną zwrócone wraz z niniejszą interpretacją.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.