2016.05.13 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/4511-167/16/TJ
z 13 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2016 r. (data wpływu 16 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia daty nabycia nieruchomości oraz opodatkowania jej sprzedaży jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia daty nabycia nieruchomości oraz opodatkowania jej sprzedaży.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni na podstawie umowy sprzedaży sporządzonej w formie aktu notarialnego w dniu 9 grudnia 2015 r. sprzedała działkę oznaczoną numerem ewidencyjnym 23/4 za cenę 110 000 zł. Powyższą nieruchomość Wnioskodawczyni nabyła wraz z mężem na podstawie umowy przeniesienia własności nieruchomości z dnia 21 maja 2005 r. na zasadzie wspólności ustawowej małżeńskiej. Do chwili orzeczenia rozwodu (tj. do dnia 12 grudnia 2011 r.) Wnioskodawczyni nie zawierała z mężem żadnych umów majątkowych małżeńskich.

Postanowieniem z dnia 1 kwietnia 2015 r. uprawomocnionym w dniu 27 maja 2015 r. Sąd Rejonowy dokonał podziału majątku wspólnego Wnioskodawczyni oraz jej męża w ten sposób, iż wszystkie nabyte w trakcie małżeństwa nieruchomości – w tym nieruchomość opisaną powyżej, tj. działkę 23/4 oraz odrębną własność lokalu mieszkalnego i garaż przyznał na wyłączną własność Wnioskodawczyni ze spłatą na rzecz małżonka w wysokości 132 680 zł płatną w dwóch ratach każda po 66 340 zł.

Sąd ustalił również nierówne udziały w majątku wspólnym w ten sposób, iż Wnioskodawczyni uzyskała 70% udziału, a mąż 30%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w związku ze sprzedażą w dniu 9 grudnia 2015 r. nieruchomości oznaczonej numerem 23/4, przyznanej prawomocnie Wnioskodawczyni na wyłączną własność przez Sąd na skutek podziału majątku wspólnego po ustaniu wspólności ustawowej małżeńskiej, a która to została pierwotnie nabyta w dniu 21 maja 2005 r. tj. ponad 5 lat temu na zasadzie wspólności ustawowej małżeńskiej (tj. bez określenia w niej udziałów) – Wnioskodawczyni jest zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych?
Jaka jest prawidłowa data nabycia przez Wnioskodawczynię całej nieruchomości nr 23/4 skoro nie da się wyodrębnić udziałów w majątku wspólnym (data pierwotnego nabycia wraz z mężem 21 maja 2005 r., czy też data uprawomocnienia się orzeczenia Sądu tj. 27 maja 2015 r.)?
Czy i w jaki sposób na ewentualny obowiązek zapłaty podatku dochodowego od ww. transakcji wpływa określenie przez Sąd nierównych udziałów w majątku wspólnym w proporcjach 70% do 30%?
Czy zasądzony obowiązek spłaty udziałów męża ma wpływ na zapłatę podatku, jego wysokość i jak się ma do tej kwestii zasada ekwiwalentności świadczeń?
Od jakiej daty, okresu, należy liczyć nabycie nierównych udziałów pod względem podatkowym i w jakim stosunku (w jakich udziałach, procentach) pod względem podatkowym Wnioskodawczyni dokonała tego nabycia?

W ocenie Wnioskodawczyni, jeżeli nieruchomość nabyła w dniu 21 maja 2005 r. (tj. ponad 5 lat temu) wraz z mężem na zasadzie wspólności ustawowej małżeńskiej (brak możliwości ustalenia udziałów, wspólność bezudziałowa) to pomimo ustania wspólności ustawowej małżeńskiej i przyznania na skutek podziału majątku wspólnego tej nieruchomości na wyłączną własność Wnioskodawczyni w dniu 27 maja 2015 r., powinna być traktowana jako właścicielka całej nieruchomości od dnia jej pierwotnego nabycia wraz z mężem, tj. od dnia 21 maja 2005 r.

Wnioskodawczyni wskazuje, iż w okresie trwania małżeństwa pozostawała z mężem w ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej. Uważa więc, że nie można przyjąć, iż w dniu uprawomocnienia się postanowienia Sądu ponownie nabyła prawo do własności ww. nieruchomości. Wspólność majątkowa małżeńska jest bowiem niepodzielna i nie można twierdzić, że podczas podziału majątku wspólnego nastąpiło nowe nabycie nieruchomości. Tym samym Wnioskodawczyni uważa, że nie dokonała nowego nabycia, a sprzedaż ww. działki należy traktować jako zwolnioną od podatku dochodowego, gdyż nastąpiła po upływie 5 lat od dnia nabycia nieruchomości. Wnioskodawczyni stwierdza, że powyższe stanowisko potwierdza orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego i wojewódzkich sądów administracyjnych.

Przykładowo powołuje wyrok NSA z dnia 8 grudnia 2011 r. (sygn. akt II FSK 1101/10), w którym Sąd wyjaśnił, że w momencie nabycia nieruchomości przez małżonków nie można określić, w jakiej części nastąpiło nabycie tej nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest też możliwe nabycie w określonym udziale nieruchomości przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Istota wspólności majątkowej małżeńskiej polega na tym, iż nie jest możliwe wyodrębnienie przypadającego każdemu z małżonków udziału w nieruchomości już podczas pierwotnego nabycia, skoro z uwagi na wspólność majątkową nie można wyodrębnić udziałów, które strona i jej mąż posiadają w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie. Nie ma zatem możliwości określenia w jakiej części nastąpiło nabycie nieruchomości o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez małżonków nabywających razem nieruchomość, a pozostających w majątkowej wspólności ustawowej zgodnie z art. 31 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Nie jest też możliwe nabycie w określonym udziale nieruchomości przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności majątkowej małżeńskiej. Współwłasność łączna, w tym wypadku wspólność majątkowa, różni się od ułamkowej tym, że nie można w niej określić ilości udziałów każdego współwłaściciela. Obu współwłaścicielom przysługuje pełne prawo do całej masy majątkowej w niej zawartej i dlatego żaden ze współwłaścicieli nie może korzystać z praw własności przez cały czas trwania wspólności łącznej.

Wnioskodawczyni przytacza ponadto orzeczenie NSA z dnia 5 maja 2015 r. (sygn. akt II FSK 3089/13), w którym stwierdzono, iż wspólność majątkowa małżeńska stanowi szczególny rodzaj współwłasności, jest współwłasnością bezudziałową (niewyodrębnioną), a w czasie jej trwania małżonkowie samodzielnie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majtku wspólnego jako całości.

W ocenie Wnioskodawczyni, skoro zatem, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można też przyjąć, że termin pięcioletni określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, biegnie od daty nabycia nieruchomości przez jednego z małżonków w drodze podziału majątku wspólnego przez Sąd. Nie można bowiem uznać, iż nabyła dwukrotnie nieruchomość, w której ze względu na ustój majątkowy, niemożliwe było określenie udziałów. Mając na uwadze, iż wspólność ustawowa jest bezudziałowa, oraz że każdy z małżonków nabył już 21 maja 2005 r. całość udziałów w nieruchomości, od końca tego roku kalendarzowego należałoby liczyć termin pięcioletni o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na poparcie swojej tezy Wnioskodawczyni przywołała inne orzeczenia, między innymi:

wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 21 lipca 2015 r., sygn. akt I SA/Gd 857/15,
wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 21 lipca 2015 r., sygn. akt I SA/Bd 525/15,
wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 5 sierpnia 2015 r., sygn. akt I SA/Gd 447/14,

w których również uznano, iż wspólność małżeńska jest szczególnym rodzajem współwłasności, często nazywaną wspólnością małżeńską. Jest to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Wspólność ta jest wspólnością masy majątkowej, to znaczy obejmuje cały zbiór praw majątkowych takich jak własność i inne prawa rzeczowe czy wierzytelności.

Powyższe stanowisko potwierdza również orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 maja 2015 r. (sygn. akt II FSK 2455/14), w którym podkreślono, iż wspólność małżeńska jest szczególnym rodzajem współwłasności – „tzw. wspólność łączna”. Jest to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Wspólność ta jest wspólnością masy majątkowej i obejmuje cały zbiór praw majątkowych, takich jak własność i inne prawa rzeczowe czy wierzytelności. Współwłasność łączna, w tym przypadku wspólność majątkowa różni się od ułamkowej tym, że nie można w niej określić ilości udziałów każdego współwłaściciela. Obu współwłaścicielom przysługuje pełne prawo do całej masy majątkowej w niej zawartej i dlatego żaden ze współwłaścicieli nie może korzystać z praw własności przez cały czas trwania współwłasności łącznej.

Wnioskodawczyni wskazuje więc, iż przyznano Jej nieruchomość, której była już właścicielem. Uznając zatem, iż nabywając całość przedmiotowej nieruchomości 21 maja 2005 r., należy przyjąć, że od końca tego właśnie roku minęło więcej niż 5 lat. Tak więc zbycie tej nieruchomości w dniu 9 grudnia 2015 r. nie może zostać uznane za źródło przychodów, a tym samym dochód z tego tytułu nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni zwraca również uwagę, iż w przypadku ustalenia konieczności uiszczenia podatku to w Jej ocenie, należy przyjąć, iż w dniu 21 maja 2005 r. posiadała udział w majątku wspólnym (tj. także w nieruchomości sprzedanej w wysokości 70%). Następnie została zobowiązana w sprawie o podział majątku do spłaty męża w wysokości 30% wartości majątku wspólnego. Spłaciła męża i uważa, że w związku z tą spłatą uznać należy, że jest to otrzymanie przez męża świadczenia na zasadzie ekwiwalentności świadczeń (mąż otrzymał bowiem spłatę 30% wartości majątku wspólnego) w zamian za przyznanie Wnioskodawczyni nieruchomości, w tym działki nr 23/4 na wyłączną własność. Nie można zatem przyjąć, że nabyła połowę udziału w działce czy też tylko 70%, gdyż poprzez spłatę męża nastąpiło na Jej rzecz mniejsze przysporzenie (w ocenie Wnioskodawczyni w stosunku odpowiadającym 20%).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 m.in.:

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
prawa wieczystego użytkowania gruntów,
innych rzeczy,

jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8, dla określenia jego skutków podatkowych istotne jest zatem ustalenie daty ich nabycia.

Sąd ustalił również nierówne udziały w majątku wspólnym w ten sposób, iż Wnioskodawczyni uzyskała 70% udziału, a mąż 30%.

Wobec tak przedstawionego opisu wyjaśnić należy, że stosunki majątkowe pomiędzy małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r., poz.2082 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Opisany ustrój majątkowy trwa do ustania lub unieważnienia małżeństwa albo orzeczenia separacji, chyba że w czasie trwania związku małżeńskiego:

małżonkowie zawarli małżeńską umowę majątkową,
z ważnych powodów na żądanie jednego z małżonków sąd orzekł zniesienie wspólności,
wspólność ustała z mocy prawa na skutek ubezwłasnowolnienia lub ogłoszenia upadłości jednego z małżonków.

Z art. 43 § 1 ww. Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego wynika, że oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Z kolei § 2 tego przepisu stanowi, że jednakże z ważnych powodów każdy z małżonków może żądać, ażeby ustalenie udziałów w majątku wspólnym nastąpiło z uwzględnieniem stopnia, w którym każdy z nich przyczynił się do powstania tego majątku. Spadkobiercy małżonka mogą wystąpić z takim żądaniem tylko w wypadku, gdy spadkodawca wytoczył powództwo o unieważnienie małżeństwa albo o rozwód lub wystąpił o orzeczenie separacji.

Z zacytowanych przepisów wynika, że co do zasady w trakcie trwania związku małżeńskiego wszystkie składniki majątkowe nabyte przez małżonków stanowią ich majątek wspólny. Stan ten trwa jednak tylko do momentu ustania wspólności majątkowej, po którym to małżonkom przysługują udziały w takim majątku – co do zasady równe, jednak ich wielkość może zostać ustalona inaczej.

Zgodnie natomiast z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Za datę nabycia nieruchomości, która przypadła danej osobie w wyniku podziału majątku wspólnego, należy przyjąć datę jej nabycia na współwłasność (do majątku wspólnego), ale tylko pod warunkiem, że podział taki jest ekwiwalentny w naturze bez spłat i dopłat lub wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości w wyniku podziału tego majątku mieści się w udziale, jaki tej osobie przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Jeżeli natomiast dokonany podział odbył się w sposób, który był nieekwiwalentny i towarzyszyły mu spłaty lub dopłaty lub gdy wartość otrzymanych przez jednego ze współwłaścicieli nieruchomości lub praw przekracza jego udział w majątku wspólnym, to wówczas za datę nabycia tego udziału w nieruchomości lub prawie, który przekracza udział w majątku wspólnym, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału tego majątku. Wszelkie przypadki, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, traktowane być muszą w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (prawem) jak też stan jej majątku osobistego. W tej części, w której przyznana na wyłączną własność nieruchomość lub prawo przekracza wartość udziału w majątku wspólnym, podatnik niewątpliwie nabywa prawo własności w rozumieniu analizowanego przepisu. Przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Co więcej, w sytuacji, gdy z nabyciem takim związane jest jakiekolwiek świadczenie wzajemne na rzecz strony zbywającej – w tym jak w niniejszej sprawie spłata przez Wnioskodawczynię na rzecz byłego męża – nabycie takie nabiera charakteru odpłatnego. Odpłatnością jest bowiem każde świadczenie ze strony nabywcy powodujące zwiększenie aktywów zbywającego lub powodujące zmniejszenie jego pasywów (zobowiązań). W takim przypadku jak analizowany odpłatnością będzie więc wartość spłaty, do uiszczenia której na rzecz zbywcy zobowiązany jest nabywca.

Odnosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy uznać należy, że nabycie przez Wnioskodawczynię nieruchomości stanowiącej działkę nr 23/4 nastąpiło w 2005 r. i w 2015 r.

W konsekwencji uznać należy, że sprzedaż w 2015 r. przez Wnioskodawczynię ww. nieruchomości w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 2005 r. do majątku wspólnego nie stanowiła źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tej bowiem części do zbycia doszło po upływie okresu 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym doszło do nabycia.

Natomiast jej odpłatne zbycie w części nabytej na skutek podziału majątku wspólnego dokonanego w 2015 r. w drodze postanowienia sądu, ustalonej z uwzględnieniem proporcji wynikającej z tego orzeczenia, stanowiło źródło przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Podstawę opodatkowania w tej sytuacji stanowiła wartość zbytego udziału – ustalona stosownie do art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – pomniejszona o koszty uzyskania przychodu, do których Wnioskodawczyni mogła zaliczyć wartość spłaty dokonanej na rzecz byłego męża w części przypadającej na ten właśnie udział w nieruchomości.

Zgodnie bowiem z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Koszty uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nabytych odpłatnie określone zostały w art. 22 ust. 6c, zgodnie z którym koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin