Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/4512-1-224/16-3/SJ
z 12 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy przedstawione we wniosku z 1 kwietnia 2016 r. (data wpływu 5 kwietnia 2016 r. r.) uzupełnionym pismem z 6 maja 2016 r. (data wpływu 9 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT dostawy nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT dostawy nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. Wniosek uzupełniono 9 maja 2016 r. o wskazanie adresu elektronicznego do doręczeń.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT).

W 2010 r. Gmina zakupiła nieruchomość zabudowaną budynkiem byłej gazowni który miał być przeznaczony po przeprowadzeniu prac adaptacyjnych i zmianie sposobu użytkowania na komunalne lokale mieszkalne. Transakcja podlegała zwolnieniu z VAT.

Nieruchomość gruntowa, na której posadowiony jest budynek, jest własnością Skarbu Państwa i jest oddana w użytkowanie wieczyste. Zbycie prawa użytkowania wieczystego na rzecz Gminy podlegało zwolnieniu z VAT w związku z zastosowaniem zwolnienia z VAT do dostawy budynku.

W latach 2010-2015 budynek nie był w ogóle użytkowany (tj. nie był użytkowany przez Gminę oraz nie był oddany w użytkowanie na rzecz jakiegokolwiek podmiotu trzeciego). W latach 2011-2013 Gmina poniosła wydatki o charakterze bieżącym (nie – inwestycyjnym) na stworzenie dokumentacji projektowej związanej z projektem rozbudowy i przebudowy budynku celem zmiany sposobu jego użytkowania na mieszkania. Wartość tych wydatków nie przekroczyła 30% wartości zakupionej nieruchomości, a Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT od wydatków poniesionych w tym zakresie z uwagi na planowany związek tych wydatków z przyszłą działalnością Gminy w zakresie wynajmu mieszkań komunalnych, która podlega zwolnieniu z VAT. Tym samym, od dnia nabycia nieruchomości Gmina nie ponosiła żadnych wydatków na ulepszenie przedmiotowego budynku, w stosunku do których miałaby prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z uwagi na brak środków finansowych niezbędnych do przeprowadzenia prac adaptacyjnych w budynku w marcu 2015 r. Gmina sprzedała budynek wraz z prawem użytkowania wieczystego na rzecz podmiotu zewnętrznego. Gmina opodatkowała transakcję według stawki 23% VAT – dla celów opodatkowania VAT Gmina nie wyodrębniła wartości gruntu na podstawie art. 29a ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.; dalej: ustawa o VAT).

Gmina nie użytkowała nieruchomości na cele publicznoprawne, jak również nie zakupiła jej na cele publicznoprawne, ale z zamiarem prowadzenia działalności gospodarczej w postaci wynajmu mieszkań komunalnych.

W drodze niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Gmina pragnie potwierdzić klasyfikację sprzedaży budynku na podstawie przepisów ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż nieruchomości, o której mowa w opisie sprawy, podlegała zwolnieniu z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości, o której mowa w opisie sprawy, podlegała zwolnieniu z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

UZASADNIENIE

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów. Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również zbycie prawa użytkowania wieczystego (art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT). Dostawa nieruchomości obejmująca zbycie użytkowania wieczystego wraz z posadowionym budynkiem stanowi dostawę towarów w rozumieniu ustawy o VAT.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Jak wskazano w opisie sprawy transakcja zakupu nieruchomości przez Gminę podlegała zwolnieniu z VAT, w związku z czym Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT od wydatku na nabycie nieruchomości. W latach 2011-2013 Gmina poniosła wydatki o charakterze bieżącym (nie – inwestycyjnym) na stworzenie dokumentacji projektowej związanej z projektem rozbudowy i przebudowy budynku celem zmiany sposobu jego użytkowania na mieszkania. Wartość tych wydatków nie przekroczyła 30% wartości zakupionej nieruchomości, a Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT od wydatków poniesionych w tym zakresie z uwagi na planowany związek tych wydatków z przyszłą działalnością Gminy w zakresie wynajmu mieszkań komunalnych, która podlega zwolnieniu z VAT. Tym samym, od dnia nabycia nieruchomości Gmina nie ponosiła żadnych wydatków na ulepszenie przedmiotowego budynku, w stosunku do których miałaby prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Mając na uwadze powyższe, sprzedaż nieruchomości, o której mowa w opisie sprawy, podlegała zwolnieniu z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stwierdzić jednak należy, że nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Natomiast, w świetle unormowań prawa wspólnotowego, w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z przedstawionych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Z wniosku wynika, że Gmina (czynny zarejestrowany podatnik VAT) zakupiła nieruchomość zabudowaną budynkiem byłej gazowni który miał być przeznaczony po przeprowadzeniu prac adaptacyjnych i zmianie sposobu użytkowania na komunalne lokale mieszkalne. Transakcja podlegała zwolnieniu z VAT. Nieruchomość gruntowa, na której posadowiony jest budynek, jest własnością Skarbu Państwa i jest oddana w użytkowanie wieczyste. Zbycie prawa użytkowania wieczystego na rzecz Gminy podlegało zwolnieniu z VAT w związku z zastosowaniem zwolnienia z VAT do dostawy budynku. W latach 2010-2015 budynek nie był w ogóle użytkowany (tj. nie był użytkowany przez Gminę oraz nie był oddany w użytkowanie na rzecz jakiegokolwiek podmiotu trzeciego). W latach 2011-2013 Gmina poniosła wydatki o charakterze bieżącym (nie – inwestycyjnym) na stworzenie dokumentacji projektowej związanej z projektem rozbudowy i przebudowy budynku celem zmiany sposobu jego użytkowania na mieszkania. Wartość tych wydatków nie przekroczyła 30% wartości zakupionej nieruchomości, a Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT od wydatków poniesionych w tym zakresie z uwagi na planowany związek tych wydatków z przyszłą działalnością Gminy w zakresie wynajmu mieszkań komunalnych, która podlega zwolnieniu z VAT. Tym samym, od dnia nabycia nieruchomości Gmina nie ponosiła żadnych wydatków na ulepszenie przedmiotowego budynku, w stosunku do których miałaby prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Z uwagi na brak środków finansowych niezbędnych do przeprowadzenia prac adaptacyjnych w budynku w marcu 2015 r. Gmina sprzedała budynek wraz z prawem użytkowania wieczystego na rzecz podmiotu zewnętrznego. Gmina opodatkowała transakcję według stawki 23% VAT – dla celów opodatkowania VAT Gmina nie wyodrębniła wartości gruntu na podstawie art. 29a ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług. Jak wskazał Zainteresowany, Gmina nie użytkowała nieruchomości na cele publicznoprawne, jak również nie zakupiła jej na cele publicznoprawne, ale z zamiarem prowadzenia działalności gospodarczej w postaci wynajmu mieszkań komunalnych.

Wątpliwości Zainteresowanego dotyczą możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT przy sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkiem byłej gazowni wraz prawem użytkowania wieczystego, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy – zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy – ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pierwszym zasiedleniu – rozumie się przez to oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub,
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających. Zgodnie z art. 12 ust. 2 zdanie drugie ww. Dyrektywy państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”. Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami ww. Dyrektywy oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy – zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Warunku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy).

Ponadto w myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy – zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Wnioskodawca wskazał, że przedmiotowa nieruchomość została nabyta z zamiarem prowadzenia działalności gospodarczej w postaci wynajmu mieszkań komunalnych, która to działalność podlega zwolnieniu od podatku VAT. Jednakże budynek w latach 2010-2015 nie był w ogóle przez Gminę użytkowany (nie był użytkowany przez Gminę oraz nie był oddany w użytkowanie na rzecz jakiegokolwiek podmiotu trzeciego). Zatem nie zostanie spełniony warunek umożliwiający zastosowanie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy – dotyczący wykorzystywania nieruchomości wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku.

Z kolei, z przywołanych przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części, co do zasady, korzysta ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej dwa lata, a ponadto, gdy przysługiwało podatnikowi z tytułu nabycia lub w trakcie realizacji inwestycji prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Z kolei kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, który stanowi, że w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z tym gruntem.

Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, ze zwolnienia korzysta również dostawa gruntu (prawa wieczystego użytkowania gruntu), na którym obiekt jest posadowiony.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie pierwsze zasiedlenie budynku nastąpiło najpóźniej w dniu nabycia (zajęcia) nieruchomości przez Gminę, tj. w 2010 r. Czynność ta podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jednakże korzystała ze zwolnienia od podatku VAT. Tym samym dokonana przez Gminę późniejsza dostawa ww. nieruchomości nie była dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, a pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą nieruchomości upłynął okres dłuższy niż dwa lata. Ponadto w stosunku do nieruchomości będącej przedmiotem wniosku nie dokonywano ulepszenia stanowiącego co najmniej 30% jego wartości początkowej.

W świetle powyższego, dostawa przedmiotowej nieruchomości spełnia przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Konsekwentnie, sprzedaż prawa użytkowania wieczystego – stosownie do art. 29a ust. 8 ustawy – korzysta ze zwolnienia analogicznie jak sprzedaż ww. budynku.

Reasumując, sprzedaż nieruchomości zabudowanej budynkiem byłej gazowni na rzecz podmiotu zewnętrznego, podlega zwolnieniu od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Wobec powyższego, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym sprzedaż nieruchomości, o której mowa w opisie sprawy, podlegała zwolnieniu z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, należało uznać je za nieprawidłowe. Bowiem, mimo, że Zainteresowany wywiódł prawidłowy skutek prawny dla zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży przedmiotowej nieruchomości opisanej w stanie faktycznym, to jednak dokonał tego w oparciu o inną podstawę prawną niż tut. Organ.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.