2016.03.21 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-992/15/DK
z 21 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 grudnia 2015 r. (data wpływu 21 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy opłata pobierana przez Spółkę od Odbiorców będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, gdzie podstawą opodatkowania będzie wartość Opłaty wynikająca z Taryfy (podatek VAT naliczany będzie tzw. metodą „od stu”) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 grudnia 2015 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy opłata pobierana przez Spółkę od Odbiorców będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, gdzie podstawą opodatkowania będzie wartość Opłaty wynikająca z Taryfy (podatek VAT naliczany będzie tzw. metodą „od stu”).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujące zdarzenie przyszłe:

A. Spółka Akcyjna jest przedsiębiorstwem energetycznym. Prowadzi działalność gospodarczą jako operator systemu dystrybucyjnego (dalej: OSD), odpowiedzialny za ruch sieciowy w systemie przesyłowym, a także bieżące i długookresowe bezpieczeństwo funkcjonowania tego systemu. Przedmiotem działalności Spółki jest również eksploatacja, konserwacja i remonty sieci przesyłowej oraz jej niezbędna rozbudowa. Spółka działa na podstawie koncesji na przesyłanie energii elektrycznej i świadczy swoje usługi na podstawie taryfy zatwierdzanej decyzją Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki (dalej: Taryfa).

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. 2015.478; dalej: ustawa o OZE), począwszy od 1 stycznia 2016 r., na podmioty wskazane w art. 95 ust. 3 niniejszej ustawy (tj. w szczególności odbiorców końcowych energii elektrycznej; dalej: Odbiorcy) ma być nakładana opłata za dostępność energii ze źródeł odnawialnych w krajowym systemie elektroenergetycznym (dalej: Opłata, Opłata OZE). Zgodnie z art. 95 ust. 4 ustawy o OZE, Opłata będzie obliczana i pobierana w imieniu oraz na rzecz O. S.A. (dalej: OREO) za pośrednictwem operatorów systemów elektroenergetycznych, tj. Operatora Sieci Przesyłowych (dalej: OSP) oraz Operatorów Systemów Dystrybucyjnych (dalej: OSD), w tym również za pośrednictwem Spółki.

Spółka - jako płatnik Opłaty - będzie również zobowiązana, na podstawie art. 45 ust. 7 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz. U. 2012. 1059; dalej: ustawa PE), do uwzględnienia przedmiotowej Opłaty w taryfie za świadczone przez siebie usługi dystrybucji energii elektrycznej. W myśl przywołanego przepisu, Opłata pomniejszona o kwotę podatku VAT stanowi u OSD podstawę opodatkowania świadczonych przez niego usług w rozumieniu art. 29a ustawy o VAT. Natomiast zgodnie z art. 185 ustawy o OZE, od dnia wejścia w życie przepisów dotyczących Opłaty, stawka netto Opłaty wynosi 2,51 złotych za 1 MWh i obowiązuje do końca roku kalendarzowego, w którym te przepisy weszły w życie. Stawkę opłaty OZE na kolejny rok kalendarzowy publikuje Prezes URE w Biuletynie Urzędu Regulacji Energetyki, w terminie do dnia 30 listopada (art. 98 ust. 3 ustawy o OZE).

W związku z wprowadzeniem Opłaty, po stronie Wnioskodawcy pojawiła się potrzeba rozstrzygnięcia wątpliwości co do jej podatkowego traktowania. Jednocześnie Spółka podkreśla, że niniejszy wniosek, nie dotyczy wykładni przepisów ustawy PE oraz ustawy o OZE. Wnioskodawca jest zainteresowany uzyskaniem potwierdzenia co do metodologii ustalania kwoty podatku od towarów i usług (dalej: VAT) należnego od Opłaty uiszczanej na jego rzecz przez Odbiorców (na podstawie art. 29a ustawy o VAT).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z opisanym powyżej zdarzeniem przyszłym, Opłata pobierana przez Spółkę od Odbiorców będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, gdzie podstawą opodatkowania będzie wartość Opłaty wynikająca z Taryfy (podatek VAT naliczany będzie tzw. metodą „od stu”)?

Zdaniem Wnioskodawcy, Opłata pobierana przez Spółkę na rzecz OREO będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, a podstawę opodatkowania należy obliczać zgodnie z tzw. metodą „od stu”, z uwagi na następujące, sformułowane poniżej okoliczności.

Na podstawie art. 95 ust. 2 ustawy o OZE, Opłatę OZE obliczają operator systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego oraz operator systemu przesyłowego elektroenergetycznego, zwani dalej „płatnikiem opłaty OZE”. Przy czym zgodnie z art. 95 ust. 4 ustawy o OZE, Opłatę OZE pobraną w imieniu i na rzecz Operatora Rozliczeń Energii Odnawialnej S.A. płatnik opłaty OZE wpłaca na rachunek Operatora Rozliczeń Energii Odnawialnej S.A.

Uzupełnienie powyższych regulacji stanowi art. 45 ust. 7 ustawy PE, w myśl którego, Płatnik uwzględnia Opłatę, według stawki obowiązującej w danym roku, w taryfie za usługi dystrybucji energii elektrycznej w rozumieniu przepisów prawa energetycznego, a Opłata pomniejszona o kwotę podatku VAT stanowi u Płatnika podstawę opodatkowania świadczonych przez niego usług w rozumieniu art. 29a ustawy o VAT.

W ocenie Wnioskodawcy, z przywołanych powyżej regulacji wynika, że Opłata pobierana od Odbiorców, jako składnik Taryfy, będzie stanowić element wynagrodzenia, za świadczone usługi. Na gruncie VAT, Opłata powinna być zatem traktowana analogicznie do płatności za usługi zasadnicze, świadczone przez OSD, tj. usługi dystrybucji energii elektrycznej. Skoro z mocy prawa Opłata stanowi składnik taryfy OSD, tj. element kalkulacyjny wynagrodzenia z tytułu usług, które świadczą i fakturują na rzecz swoich klientów, należy stwierdzić, że po stronie Spółki Opłata będzie podlegać opodatkowaniu na podstawie art. 8 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Jednocześnie, Opłata nie podlega zwolnieniu z opodatkowania na mocy przepisów szczególnych. Wątpliwości Wnioskodawcy budzi sposób obliczania podstawy opodatkowania tj. wartości VAT należnego od pobranej Opłaty, którą należy odprowadzić do właściwego dla Spółki urzędu skarbowego. Ze zdania drugiego art. 45 ust. 7 ustawy PE wynika bowiem, że Opłata pomniejszona o kwotę podatku VAT, stanowi u płatnika podstawę opodatkowania świadczonych przez niego usług.

Analiza literalnego brzmienia przedmiotowej regulacji sugeruje, że w myśl ustawy PE, wartość podatku należnego w związku z otrzymaniem Opłaty, należy wyliczać tzw. metodą „w stu” (co oznaczałoby, że VAT należny jest częścią otrzymanej Opłaty, nie powiększa natomiast kwoty należnej z tego tytułu). W ocenie Spółki takie podejście nie znajduje jednakże uzasadnienia. Zasady ustalania podstawy opodatkowania w podatku VAT reguluje art. 29a ustawy o VAT. Zgodnie z przedmiotową normą, podstawą opodatkowania jest co do zasady wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Z kolei zapłata jest kwotą bądź wartością, na którą strony się umówiły, czyli kwotą, którą podatnik ma otrzymać od nabywcy towarów lub usług. W praktyce, oznacza to, że jeżeli cena towaru została ustalona przez strony jako wartość netto (niezawierająca podatku VAT), a dostawcą tego towaru jest podatnik, ustalona cena, w przypadku gdy dostawca może odzyskać od nabywcy podatek VAT, którego żąda organ podatkowy, powinna być uznana za cenę nieobejmującą tego podatku (por. wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dn. 7 listopada 2013 r. w sprawach połączonych C-249/12 i C-250/12, Corina-Hrisi Tulicá v. Agenda Naíionalá de Administrare Fiscalá - Directa Generala de Solutjonare a Contesta^ilor oraz Cálin Ion Plavosin v. Direcjia Generala a Finantelor Publice Timis - Serviciul Solucionare Contesta^, Activitatea de Inspectfe Fiscalá - Serviciul de Inspectie Fiscalá Timis). Zgodnie z art. 45 ust. 7 ustawy PE, Opłata podlega uwzględnieniu w Taryfie za usługi przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej. Z kolei Taryfa, stanowi zbiór cen i stawek opłat oraz warunków ich stosowania, opracowany przez przedsiębiorstwo energetyczne i wprowadzany jako obowiązujący dla określonych w nim odbiorców w trybie określonym ustawą. Taryfa stanowi zatem kluczowy element umów pomiędzy OSP i OSD a odbiorcami usług świadczonych przez te podmioty. Jeżeli zatem z zapisów Taryfy (podlegającej zatwierdzaniu przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki) wynika, że stawki zawartych w niej opłat nie zawierają VAT, wówczas oczywistym jest, że kwota należna z tytułu sprzedaży (wartość zapłaty) liczona jest jako wartość opłat wynikających z taryfy powiększona o należny podatek VAT. Przyjęcie przez Spółkę odmiennego podejścia, oznaczałoby zatem zaniżenie podstawy opodatkowania oraz podatku należnego.

Dodatkowo, Wnioskodawca pragnie wskazać na niespójność art. 45 ust. 7 zdanie drugie ustawy PE z pozostałymi przepisami dotyczącymi Opłat OZE (w szczególności art. 185 ustawy o OZE). Art. 185 ustawy o OZE stanowi, że od 1 stycznia 2016 r. stawka netto opłaty, o której mowa w art. 95 ust. 1, wynosi 2,51 złotych za 1 MWh i obowiązuje do końca 2016 roku. Stawki na kolejne lata będą natomiast ustalane przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki i publikowane w Biuletynie tego urzędu (art. 98 ust. 2 ustawy o OZE). Warto zwrócić uwagę, że treść art. 185 jest sprzeczna z brzmieniem równolegle obowiązującego w 2016 r. art. 45 ust. 7 zdanie drugie ustawy PE. Art. 185 ustawy o OZE wskazuje bowiem wprost, że wartość Opłaty należnej OSD od Odbiorców wyrażana jest w kwocie netto. Natomiast art. 45 ust. 7 ustawy o PE, sugeruje, że ustalona stawka Opłaty obejmuje już wartość VAT. Zdaniem Spółki, okoliczność ta pozwala na stwierdzenie, że art. 45 ust. 7 w jego aktualnym brzmieniu, nie powinien być rozumiany jako wiążąca wytyczna dla ustalania podstawy opodatkowania VAT dla Opłat pobieranych przez Płatników, a raczej jako norma doprecyzowująca konieczność opodatkowania Opłat przez OSD. Bowiem to przepisy ustawy o VAT stanowią podstawę prawną dla ustalania wysokości zobowiązania podatkowego. Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy przyjęcie odmiennego stanowiska, mogłoby powodować trudności zarówno z perspektywy (i) konstrukcji polskiego systemu prawa podatkowego, jak i (ii) istniejących zasad systemu VAT.

Wątpliwości wynikające z zasad ogólnych prawa podatkowego.

Zgodnie z ogólnymi zasadami prawa podatkowego obowiązującymi w Polsce i mającymi swoje źródło w ustawie zasadniczej, nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy. Jednym z podstawowych postulatów wynikających z przywołanej regulacji ogólnej jest zasada jasności, jednoznaczności i pewności uregulowań prawnopodatkowych.

Naruszeniem przedmiotowych zasad, byłoby przyjęcie podejścia, zgodnie z którym art. 45 ust. 7 ustawy PE, stanowi lex specialis wobec regulacji ustawy o VAT. Rozdzielenie podstawowych elementów konstrukcyjnych tego samego podatku, takich jak np. stawka podatku, podmiot, przedmiot i podstawa opodatkowania, pomiędzy różne ustawy, doprowadziłoby bowiem do istotnych trudności interpretacyjnych po stronie adresatów norm prawnopodatkowych (por. wyrok WSA w Warszawie z dn. 14 września 2007 r. sygn. III SA/Wa 1121/07, zgodnie z którym: podstawa opodatkowania jest wartością, której wysokość wpływa bezpośrednio na wysokość zobowiązania podatkowego i dlatego należy ją traktować jako istotny element podatku, który zgodnie z treścią art. 217 Konstytucji RP powinien być uregulowany w ustawie).

Powyższe rozumowanie potwierdza również art. 4 ustawy o VAT, który stanowi, że Ulgi i zwolnienia podatkowe udzielone na podstawie odrębnych ustaw nie mają zastosowania do podatku od towarów i usług. Zatem to ustawa o VAT jest aktem, w którym należy doszukiwać się elementów kalkulacyjnych tego podatku.

Ponadto, ustawa o VAT, stanowi wyraz implementacji do polskiego porządku prawnego „wspólnego systemu podatku od wartości dodanej”. Oznacza to, że stosowanie przez ustawodawcę uregulowań sprzecznych z duchem Dyrektywy VAT (oraz odnoszącym się do niej orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej), stałoby w sprzeczności z zasadą nadrzędności prawa Unii Europejskiej nad prawem krajowym. Normy prawne wypływające z prawa wspólnotowego (unijnego) nie mogą być bowiem zastępowane przez zasady prawa krajowego.

Potwierdzenia stanowiska Wnioskodawcy można również doszukać się w uwagach Ministra Finansów do projektu ustawy o OZE, wyrażonych w piśmie z dn. 29 listopada 2013 r. (sygn. 0.), w których Minister Finansów podkreślił, że projekt ustawy o odnawialnych źródłach energii, nie może stanowić interpretacji prawa podatkowego m.in. w zakresie, czy należy, czy też nie należy uwzględniać w opłatach (cenach) podatku od towarów i usług. Interpretacje w tym zakresie leżą tylko i wyłącznie w gestii Ministra Finansów, (ii) Wątpliwości wynikające z zasad ogólnych VAT

Zdaniem Wnioskodawcy, przyjęcie, że art. 45 ust. 7 ustawy PE wprowadza szczególne zasady ustalania podstawy opodatkowania w stosunku do Opłat, mogłoby również prowadzić do naruszenia jednej z zasad ogólnych systemu VAT, tj. zasady neutralności tego podatku. Zasada neutralności wyraża się w prawie do odliczenia podatku naliczonego, przez co podatnik fizycznie nie ponosi ciężaru tego podatku. Ciężarem tego podatku powinien zostać obciążony rzeczywisty konsument towarów i usług. O ile zatem OSD kalkulują należną im Opłatę w oparciu o ustalone ustawowo zasady i w takiej właśnie wysokości zobowiązani są przekazać ją na rzecz OREO , to przy jednoczesnej konieczności stosowania się do literalnego brzmienia art. 45 ust. 7 zdanie drugie ustawy PE (tj. rozliczanie VAT należnego od Opłaty metodą „w stu”) tylko przez OSD (przepis ten nie odnosi się do OREO), OSD ponosiliby ekonomiczny ciężar podatku VAT na tego typu rozliczeniach. Tym samym istniałyby podstawy by uznać, że doszło do naruszenia neutralności podatku VAT w stosunku do OSD.

Z powyższych względów Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przepis art. 45 ust. 7 ustawy PE należy rozumieć jako przepis o charakterze doprecyzowującym. Jest on bowiem pomocny w zakresie w jakim potwierdza konieczność opodatkowania Opłat podatkiem VAT i traktowania ich jako element wynagrodzenia za świadczoną usługę dystrybucji energii elektrycznej. Nie jest to natomiast przepis prawa podatkowego. Taka wykładnia analizowanego przepisu, pozwala na osiągnięcie logicznej spójności na styku przepisów prawa energetycznego oraz przepisów ustawy o VAT.

Za takim podejściem przemawia również zasada, zgodnie z którą stosowanie reguł kolizyjnych (w tym zasady lex specialis derogat legi generali) służyć ma usuwaniu wątpliwości interpretacyjnych. Natomiast przyjęcie, że art. 45 ust. 7 ustawy PE jest przepisem szczególnym w stosunku do art. 29a ustawy o VAT, doprowadziłoby do odwrotnego skutku.

Z uwagi na powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, pobierana przez nią Opłata, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, a podstawę opodatkowania należy obliczać jako wartość Opłaty wynikającej z Taryfy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami natomiast, w myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Pojęcie „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, obejmuje więc wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Stosownie do treści art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119, oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 cyt. ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy o VAT. I tak, stosownie do ww. przepisu podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Z kolei, w art. 29a ust. 7 ww. ustawy zostały wymienione elementy, które należy wyłączyć z podstawy opodatkowania (zmniejszające podstawę opodatkowania). Zgodnie z treścią ww. przepisu podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Zatem we wskazanych wyżej przepisach ustawodawca precyzyjnie określił katalog elementów wliczanych do podstawy opodatkowania oraz elementów niemających wpływu na jej wielkość.

Zgodnie z art. 95 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz.U. z 2015 r., poz. 478 ze zm.) Operator Rozliczeń Energii Odnawialnej S.A., zapewniając dostępność energii ze źródeł odnawialnych w krajowym systemie elektroenergetycznym, pobiera opłatę, zwaną dalej „opłatą OZE”. Opłatę OZE przeznacza się wyłącznie na pokrycie ujemnego salda, o którym mowa w art. 93 ust. 1 pkt 4 lub ust. 2 pkt 3, oraz kosztów działalności Operatora Rozliczeń Energii Odnawialnej S.A., prowadzonej na podstawie ustawy.

Opłatę OZE obliczają, w sposób określony w art. 96 ust. 1, operator systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego oraz operator systemu przesyłowego elektroenergetycznego, zwani dalej „płatnikiem opłaty OZE” (art. 95 ust. 2 ustawy o odnawialnych źródłach energii).

Stosownie do art. 95 ust. 3 ustawy o odnawialnych źródłach energii, płatnik opłaty OZE pobiera opłatę OZE od:

odbiorcy końcowego przyłączonego bezpośrednio do sieci dystrybucyjnej lub sieci przesyłowej płatnika opłaty OZE;
przedsiębiorstwa energetycznego wykonującego działalność gospodarczą w zakresie przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, niebędącego płatnikiem opłaty OZE, przyłączonego bezpośrednio do sieci dystrybucyjnej lub sieci przesyłowej płatnika opłaty OZE;
przedsiębiorstwa energetycznego wytwarzającego energię elektryczną przyłączonego do sieci dystrybucyjnej lub przesyłowej płatnika opłaty OZE, sprzedającego energię elektryczną przynajmniej jednemu odbiorcy końcowemu lub przedsiębiorstwu energetycznemu świadczącemu usługi przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, niebędącemu płatnikiem opłaty OZE, którzy są przyłączeni do urządzeń, instalacji lub sieci tego przedsiębiorstwa energetycznego wytwarzającego energię elektryczną.

Jak stanowi art. 95 ust. 4 ww. ustawy, opłatę OZE pobraną w imieniu i na rzecz Operatora Rozliczeń Energii Odnawialnej S.A. płatnik opłaty OZE wpłaca na rachunek Operatora Rozliczeń Energii Odnawialnej S.A.

Stosownie natomiast do art. 185 ustawy o odnawialnych źródłach energii, od dnia wejścia w życie rozdziału 4 stawka netto opłaty, o której mowa w art. 95 ust. 1, wynosi 2,51 złotych za 1 MWh i obowiązuje do końca roku kalendarzowego, w którym rozdział 4 wszedł w życie.

W myśl art. 45 ust. 7 ustawy z 10 kwietnia 1997 r., Prawo energetyczne (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 1059 ze zm.), płatnik, o którym mowa w art. 95 ust. 2 ustawy wymienionej w ust. 1d, uwzględnia w taryfie za usługi przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej w rozumieniu przepisów prawa energetycznego opłatę, o której mowa w art. 95 ust. 1 ustawy wymienionej w ust. 1d, ustalaną na podstawie stawki, o której mowa w art. 98 ust. 1 ustawy wymienionej w ust. 1d, obowiązującej w danym roku. Opłata, o której mowa w art. 95 ust. 1 ustawy wymienionej w ust. 1d, pomniejszona o kwotę podatku od towarów i usług stanowi u płatnika, o którym mowa w art. 95 ust. 2 ustawy wymienionej w ust. 1d, podstawę opodatkowania świadczonych przez niego usług w rozumieniu art. 29a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.[346]).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (spółka akcyjna) jest przedsiębiorstwem energetycznym i prowadzi działalność gospodarczą jako operator systemu dystrybucyjnego, odpowiedzialny za ruch sieciowy w systemie przesyłowym, a także bieżące i długookresowe bezpieczeństwo funkcjonowania tego systemu. Przedmiotem działalności Spółki jest również eksploatacja, konserwacja i remonty sieci przesyłowej oraz jej niezbędna rozbudowa. Spółka działa na podstawie koncesji na przesyłanie energii elektrycznej i świadczy swoje usługi na podstawie taryfy zatwierdzanej decyzją Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki.

Zgodnie z art. 95 ust. 4 ustawy o OZE, Opłata będzie obliczana i pobierana w imieniu oraz na rzecz Operatora Rozliczeń Energii Odnawialnej S.A. za pośrednictwem operatorów systemów elektroenergetycznych, tj. Operatora Sieci Przesyłowych oraz Operatorów Systemów Dystrybucyjnych, w tym również za pośrednictwem Spółki.

W myśl przywołanego przepisu, Opłata pomniejszona o kwotę podatku VAT stanowi u OSD podstawę opodatkowania świadczonych przez niego usług w rozumieniu art. 29a ustawy o VAT. Natomiast zgodnie z art. 185 ustawy o OZE, od dnia wejścia w życie przepisów dotyczących Opłaty, stawka netto Opłaty wynosi 2,51 złotych za 1 MWh i obowiązuje do końca roku kalendarzowego, w którym te przepisy weszły w życie. Stawkę opłaty OZE na kolejny rok kalendarzowy publikuje Prezes URE w Biuletynie Urzędu Regulacji Energetyki, w terminie do dnia 30 listopada (art. 98 ust. 3 ustawy o OZE).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy opłata pobierana przez Spółkę od Odbiorców będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, gdzie podstawą opodatkowania będzie wartość Opłaty wynikająca z Taryfy (podatek VAT naliczany będzie tzw. metodą „od stu”).

Z opisu przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, że na podstawie ustawy o odnawialnych źródłach energii Wnioskodawca jako Operatorów Systemów Dystrybucyjnych jest zobowiązany do pobierania od podmiotów wymienionych w art. 95 ust. 3 przedmiotowej ustawy, opłaty za dostępność energii ze źródeł odnawialnych w krajowym systemie elektroenergetycznym.

Przedmiotowa opłata będzie pobierana przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz O. S.A. oraz wpłacana na rachunek tego podmiotu.

Stosownie do art. 45 ust. 7 ustawy Prawo energetyczne, Wnioskodawca jako płatnik ww. opłaty, będzie zobowiązany, do jej uwzględnienia w taryfie za świadczone przez siebie usługi dystrybucji energii elektrycznej.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że przedmiotowa opłata niewątpliwie stanowi element ceny świadczonych przez Wnioskodawcę usług, a tym samym musi więc być również elementem podstawy opodatkowania podatkiem VAT.

Wnioskodawca twierdzi, że opłata pobierana przez Spółkę na rzecz O. będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, a podstawę opodatkowania należy obliczać zgodnie z tzw. metodą „od stu” (jako wartość Opłaty wynikającej z Taryfy).

Mając na uwadze opis sprawy oraz przepisy prawa powołane w niniejszej interpretacji, należy zgodzić się z takim stanowiskiem Wnioskodawcy.

Wskazane przez Wnioskodawcę przepisy ustawy o odnawialnych źródłach energii, określają, sposób pobierania przez O. S.A., opłat za zapewnienie dostępności energii ze źródeł odnawialnych w krajowym systemie elektroenergetycznym, które mają służyć pokryciu ujemnego salda, o którym mowa w art. 93 ust. 1 pkt 4 lub ust. 2 pkt 3, oraz kosztów działalności Operatora Rozliczeń Energii Odnawialnej S.A., prowadzonej na podstawie ustawy.

W imieniu O. S.A. ww. opłaty pobierają Operatorzy Sieci Przesyłowych oraz Operatorzy Systemów Dystrybucyjnych.

Zgodnie z przywołanym w niniejszej interpretacji art. 45 ust. 7 ustawy Prawo energetyczne, podmioty zobligowane do poboru ww. opłaty tj. Operatorzy Sieci Przesyłowych oraz Operatorzy Systemów Dystrybucyjnych, są zobowiązani do jej uwzględnienia w taryfie za usługi przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej w rozumieniu przepisów prawa energetycznego. Opłata za dostępność energii ze źródeł odnawialnych w krajowym systemie elektroenergetycznym, pomniejszona o kwotę podatku od towarów i usług stanowi u tych podmiotów podstawę opodatkowania świadczonych przez niego usług w rozumieniu art. 29a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Ponadto należy stwierdzić, że w art. 185 ustawy o OZE opłata ta została określona w kwocie netto, jeśli zatem w takiej wysokości ma być przekazana Operatorowi Rozliczeń Energii Odnawialnej, to nie może zostać pomniejszona o podatek VAT. Opłata ta powinna więc być włączona do podstawy opodatkowania jako wartość netto, od której należy obliczyć podatek VAT.

Jak wynika z powołanego w niniejszej interpretacji art. 29a ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzyma od nabywcy, pomniejszone o kwotę podatku VAT.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis zdarzenia stwierdzić należy, że w opisanym przez Wnioskodawcę zdarzeniu przyszłym, podstawą opodatkowania będzie kwota opłaty za dostępność energii ze źródeł odnawialnych w krajowym systemie elektroenergetycznym, uwzględniona w taryfie za usługi przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej w rozumieniu przepisów prawa energetycznego, niezawierająca podatku od towarów i usług (jako wartość netto posługując się metodą „od sta”).

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, że opłata pobierana przez Spółkę na rzecz O. będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, a podstawę opodatkowania należy obliczać zgodnie z tzw. metodą „od stu”, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja dotyczy tylko i wyłącznie Wnioskodawcy, gdyż na jego wniosek została wydana, nie wywołuje natomiast żadnych konsekwencji prawnopodatkowych dla innych podmiotów, w szczególności O. S.A.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w X., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin