Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/4512-1199/15/PS
z 19 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 29 grudnia 2015 r. (data wpływu 30 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wniesienia w formie aportu składników niemajątkowych do spółki osobowej oraz podstawy opodatkowania tej czynności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wniesienia w formie aportu składników niemajątkowych do spółki osobowej oraz podstawy opodatkowania tej czynności.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest polską spółką kapitałową, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w rozumieniu art. 1 ust. 1 i art. 3 ust. 1 ustawy o CIT i podlega w Polsce opodatkowaniu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (tzw. nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu). Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą między innymi na produkcji pianek lekkich, pianek standardowych, pianek wysokoelastycznych, pianek standardowych niepalnych oraz pianek wysokoelastycznych niepalnych. Spółka w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej zawarła umowy leasingu maszyn i urządzeń. Czerpie korzyści z przedmiotów leasingu poprzez dalsze oddanie ich w najem. Spółka w celu uiszczenia rat leasingowych zaciągnęła zobowiązanie w postaci umowy pożyczki. Obecnie rozważa wniesienie wkładu niepieniężnego (aportu) do spółki jawnej lub spółki komandytowej z siedzibą w Polsce (dalej: „Spółka Osobowa”). Przedmiotem planowanego wkładu niepieniężnego będą składniki majątkowe w postaci praw i obowiązków z tytułu zawartych umów leasingu (w tym przyszłe roszczenia i wierzytelności z tytułu umów leasingu), a także zobowiązania wynikające ze wskazanej umowy pożyczki. Ponadto przedmiotem wkładu mogą być prawa i obowiązki (w tym wierzytelności i zobowiązania) z tytułu najmu przedmiotów leasingu. Zobowiązania przejmowane przez Spółkę Osobową w ramach aportu wskazanych składników majątkowych będą wpływać na całkowitą wartość wkładu niepieniężnego. Przedmiot wkładu do Spółki Osobowej nie będzie organizacyjnie, funkcjonalnie lub finansowo wyodrębniony w ramach Spółki, w szczególności nie będzie stanowił oddziału samobilansującego. W ramach zespołu przenoszonych składników majątkowych nie będą przenoszone żadne umowy o pracę, ani umowy zlecenia. W szczególności nie będzie przenoszony zakład pracy w rozumieniu art. 231 Kodeksu pracy. Przenoszone składniki majątkowe będą stanowić jedynie część majątku Wnioskodawcy. Powyżej opisane składniki majątkowe stanowiące przedmiot planowanego wkładu niepieniężnego (aportu) będą przedmiotem wyceny w zakresie jego wartości rynkowej. Tak ustalona wartość będzie następnie podstawą ustalenia wartości wkładu Spółki do Spółki Osobowej. W zamian za wniesiony wkład niepieniężny (aport) Spółka otrzyma udział w Spółce Osobowej równy wartości wniesionego wkładu. Przykładowo, jeżeli wartość składników majątkowych będących przedmiotem wkładu będzie wynosiła 123 jednostek pieniężnych, to wartość udziału w Spółce Osobowej również będzie wynosiła 123 jednostek pieniężnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jakie będą dla Wnioskodawcy skutki w zakresie podatku VAT wniesienia wkładu niepieniężnego do Spółki Osobowej?

Zdaniem Wnioskodawcy, wniesienie wkładu niepieniężnego do Spółki Osobowej będzie opodatkowane VAT. Podstawę opodatkowania stanowić będzie wartość udziału w Spółce Osobowej z wyjątkiem kwoty podatku należnego.

Wniesienie wkładu do Spółki Osobowej jako czynność opodatkowana VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. W wyniku aportu do Spółki Osobowej Wnioskodawca otrzyma zapłatę w postaci udziału w Spółce Osobowej. W rezultacie czynność wniesienia wkładu do Spółki Osobowej będzie opodatkowana VAT. Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zgodnie z art. 551 Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Zgodnie natomiast z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, zorganizowana część przedsiębiorstwa oznacza organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Przedmiotem wkładu do Spółki Osobowej będzie zespół składników majątkowych obejmujący również zobowiązania. Niemniej jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, zespół ten nie będzie organizacyjnie, funkcjonalnie, ani finansowo wyodrębniony w ramach Spółki, w szczególności nie będzie stanowił oddziału samobilansującego. W ramach zespołu przenoszonych składników majątkowych nie będą przenoszone umowy o pracę, ani umowy zlecenia. W szczególności nie będzie przenoszony zakład pracy w rozumieniu art. 231 Kodeksu pracy. Przenoszone składniki majątkowe będą stanowić jedynie część majątku Wnioskodawcy. W świetle powyższego, należy stwierdzić, że przedmiotem wkładu do Spółki Osobowej nie będzie przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa. Wobec powyższego, nie znajdzie zastosowanie do transakcji wyłączenie zawarte w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Wartość udziału w Spółce Osobowej, a podstawa opodatkowania.

W zamian za wniesiony wkład niepieniężny (aport) Spółka otrzyma udział w Spółce Osobowej równy wartości wniesionego wkładu. Z perspektywy Spółki udział otrzymany w Spółce Osobowej będzie stanowił dla Spółki zapłatę za przeniesienie składników majątkowych. Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania stanowić będzie wszystko, co stanowi zapłatę. Z kolei zgodnie z art. 29a ust. 6 pkt 1 ww. ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwoty podatku. Wnioskodawca określając zatem podstawę opodatkowania powinien ustalić ją w oparciu o wartość otrzymanego udziału w Spółce Osobowej, pomniejszonego o kwotę należnego VAT. Przykładowo, jeżeli wartość składników majątkowych będących przedmiotem wkładu będzie wynosiła 123 jednostek pieniężnych, a wartość udziału w Spółce Osobowej również będzie wynosiła 123 jednostek pieniężnych, to podstawa opodatkowania wyniesie 100 jednostek pieniężnych. Zdaniem Wnioskodawcy, podstawy opodatkowania nie będzie stanowiła wartość przedmiotu wkładu, lecz wartość otrzymanego udziału w Spółce Osobowej. Niemniej w opisywanym zdarzeniu przyszłym, wartość przedmiotu wkładu będzie odpowiadała wartości otrzymanego udziału w Spółce Osobowej. Jak wskazywał NSA w postanowieniu z dnia 31 marca 2014 r. sygn. I FPS 6/13, w obecnie obowiązującej ustawie o VAT „zrezygnowano z przepisów odwołujących się do uwzględnienia w podstawie opodatkowania wartości rynkowej (takie zastrzeżenie dotyczyło dostaw, gdy należność była określona w naturze - art. 29 ust. 3, a także gdy cena świadczenia nie została określono - art. 29 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług), gdyż takie odwołanie nie wpisuje się w cel dyrektywy 2006/112/WE. Po zmianie przepisów w takich przypadkach zastosowanie znajdzie zasada ogólna - podstawa opodatkowania określona będzie w oparciu o wszystko, co stanowi zapłatę. Należy wskazać, że z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej w skrócie TSUE) wynika, że zapłata musi być wyrażona w formie pieniężnej, choć niekoniecznie w jednostkach pieniężnych (może to być np. świadczenie usługi lub dostawa towarów) Postawą opodatkowania jest zapłata faktycznie otrzymana (którą ma podatnik otrzymać), a nie wartość oszacowania według obiektywnych kryteriów (por. wyroki TSUE w sprawie C-33/93 czy C-154/80).” W świetle powyższych rozważań, zdaniem Wnioskodawcy, podstawy opodatkowania nie będzie stanowiła wartość przedmiotu wkładu, lecz otrzymana zapłata, to jest wartość otrzymanego udziału w Spółce Osobowej. Niemniej w opisywanym zdarzeniu przyszłym, wartość przedmiotu wkładu będzie odpowiadała wartości otrzymanego udziału w Spółce Osobowej. Stanowisko Wnioskodawcy, iż podstawę opodatkowania stanowi wartość otrzymanego udziału w spółce osobowej pomniejszona o kwotę podatku podzielił:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 19 listopada 2014 r. sygn. IBPP1/443-822/14/AZb zgodnie, z którą „jeżeli zapłatą na rzecz Wnioskodawcy tytułem opisanej we wniosku transakcji będzie wyłącznie Udział Spółkowy, to uwzględniając przedstawione przez Wnioskodawcę w opisie zdarzenia przyszłego rozliczenia, wartość Udziału Spółkowego będzie stanowiła kwotę brutto, którą należy pomniejszyć o kwotę podatku VAT .”
• Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 23 maja 2015 r. sygn. 1BPP1/443-141/14/AW zgodnie z którą „w przedmiotowej sytuacji podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności wniesienia wkładu niepieniężnego do osobowej spółki prawa handlowego w postaci Nieruchomości będzie — zgodnie z art. 29a ust. 1 w związku z art. 29a ust. 6 ustawy o VAT wszystko, co stanowi zapłatę, którą Wnioskodawca ma otrzymać z tytułu aportu od nabywcy. Podstawą opodatkowania dostawy Nieruchomości w ramach aportu będzie więc wyrażona w pieniądzu i ustalona przez strony w

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W przepisie art. 8 ust. 1 ustawy zdefiniowano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Stosownie do postanowień art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Wskazać należy, że z odpłatnością za dostawę towarów lub świadczenie usług mamy do czynienia w sytuacji, gdy pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usługi a zapłatą istnieje adekwatny związek. Odpłatność może przybierać różne formy – nie jest warunkiem to, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu. Odpłatnością może być więc także np. udział kapitałowy wspólnika w spółce osobowej. Wnoszący aport uzyskuje pewną, wymierną korzyść. Z tego względu należy uznać wniesienie aportu za odpłatną dostawę towarów lub za odpłatne świadczenie usług, w zależności od przedmiotu aportu.

Stosownie do treści art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119, oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Uregulowanie zawarte w art. 29a ust. 1 ustawy stanowi odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Zgodnie z art. 22 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1030, z późn. zm.), spółką jawną jest spółka osobowa, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową.

W myśl art. 25 ww. ustawy, umowa spółki jawnej powinna zawierać:

1. firmę i siedzibę spółki;
2. określenie wkładów wnoszonych przez każdego wspólnika i ich wartość;
3. przedmiot działalności spółki;
4. czas trwania spółki, jeżeli jest oznaczony.

Na mocy art. 50 § 1 Kodeksu spółek handlowych, udział kapitałowy wspólnika odpowiada wartości rzeczywiście wniesionego wkładu.

Zgodnie z art. 102 cyt. ustawy, spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Stosownie do art. 103 powołanej ustawy, w sprawach nieuregulowanych w niniejszym dziale do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej.

W świetle art. 107 § 1 Kodeksu spółek handlowych, jeżeli wkładem komandytariusza do spółki jest w całości lub w części świadczenie niepieniężne, umowa spółki określa przedmiot tego świadczenia (aport), jego wartość, jak również osobę wspólnika wnoszącego takie świadczenie niepieniężne.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że wniesienie wkładu niepieniężnego do spółki osobowej, jako czynność odpłatna, będzie podlegało opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Jednocześnie należy stwierdzić, że zgodnie z art. 29a ust. 1, w związku z art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy, podstawą opodatkowania tego zbycia będzie zapłata jaką Spółka otrzyma od spółki osobowej w związku z wniesieniem tego wkładu, pomniejszona o kwotę podatku.

Zaznacza się, że niniejszą interpretację wydano przy założeniu, że opisana przez Wnioskodawcę czynność wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki osobowej będzie zgodna (dopuszczalna) z przepisami powszechnie obowiązującego w tym zakresie prawa i w konsekwencji nie znajdzie zastosowania norma przepisu art. 6 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którą przepisów ustawy nie stosuje się do czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy.

Końcowo podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.