Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB6/4510-91/16-2/AK
z 18 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2016 r. (data wpływu 3 lutego 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku powstania podatkowych różnic kursowych w związku z przewalutowaniem zobowiązania z tytułu zaliczki z GBP na PLN – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku powstania podatkowych różnic kursowych w związku z przewalutowaniem zobowiązania z tytułu zaliczki z GBP na PLN.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

N. Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) w dniu 1 sierpnia 2013 r. podjęła współpracę z firmą L., spółką prawa brytyjskiego, prowadzącą działalność polegającą na rozwoju oraz komercjalizacji technologii, produktów oraz usług z dziedziny life-science (dalej: „L.”). Na podstawie R. (dalej: „R.”) N. zobowiązała się do finansowania badań prowadzonych przez L., w zamian za możliwość czerpania korzyści z technologii, produktów oraz usług rozwijanych przez L.

W R. N. zobowiązała się wobec L., że N. dokona, w celu finansowania badań prowadzonych przez L., wpłaty do kwoty £ 912.921,00 (słownie: dziewięćset dwanaście tysięcy dziewięćset dwadzieścia jeden funtów brytyjskich) w jednej bądź w dowolnej ilości rat, w zależności od zapotrzebowania zgłaszanego przez L., w terminie od dnia podpisania Umowy do 31 grudnia 2014 roku (dalej: „Zobowiązanie N.”).

Ponadto, w dniu 2 września 2013 r., została zawarta pomiędzy N., A., oraz innymi podmiotami z Grupy, Umowa inwestycyjna (dalej: „Umowa”) na mocy której m.in. N. zobowiązała się spowodować, że do 31 grudnia 2015 roku zostanie podjęta uchwała zgromadzenia wspólników N. w sprawie podwyższenia jej kapitału zakładowego, przy czym nowo utworzone udziały, których ilość będzie przedmiotem osobnego porozumienia pomiędzy A. i N. (dalej: „Udziały”), zostaną zaoferowane do objęcia przez A. w zamian za łączny wkład pieniężny w kwocie £ 912.921,00 (słownie: dziewięćset dwanaście tysięcy dziewięćset dwadzieścia jeden). Zgodnie z Umową A. zobowiązało się wpłacić na rzecz N. łączną zaliczkę w kwocie £ 912.921,00 (słownie dziewięćset dwanaście tysięcy dziewięćset dwadzieścia jeden funtów brytyjskich) na poczet przyszłego objęcia Udziałów (dalej: „Zaliczka”), w następujących ratach i terminach:

1. I rata zaliczki – w kwocie £ 50.000,00 (słownie: pięćdziesiąt tysięcy funtów brytyjskich) w październiku 2013 roku (dalej: „1 Rata Zaliczki”);
2. II rata zaliczki – w kwocie £ 110.000,00 (słownie: sto dziesięć tysięcy funtów brytyjskich) w terminie do 31 grudnia 2013 roku (dalej: „2 Rata Zaliczki”);
3. III rata zaliczki – w kwocie £ 752.921,00 (słownie: siedemset pięćdziesiąt dwa tysiące dziewięćset dwadzieścia jeden funtów brytyjskich) w terminie do 31 października 2014 roku (dalej: „3 Rata Zaliczki”).
   
   

Raty Zaliczki na poczet podwyższenia kapitału zakładowego w N. nie zostały jednak wpłacone fizycznie na konto Wnioskodawcy. Zgodnie bowiem z postanowieniami Umowy, kwota przeznaczona na zaliczkę na podwyższenie kapitału zakładowego w N. została, z wykorzystaniem instytucji przekazu, unormowanej w art. 9211 Ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121 ze zm., dalej: „KC”) przekazana przez A. z pominięciem konta Wnioskodawcy i wpłacona bezpośrednio na konto L. tytułem spłaty Zobowiązania N.

Aneksem nr 1 do Umowy z dnia 31 grudnia 2015 r. Strony postanowiły przewalutować kwotę zobowiązania z tytułu zapłaty Zaliczki na poczet podwyższenia kapitału zakładowego w N. z waluty brytyjskiej (dalej: „GBP”) na walutę polską (dalej: „PLN”).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przewalutowanie zobowiązania z tytułu Zaliczki z GBP na PLN spowoduje po stronie Wnioskodawcy powstanie podatkowych różnic kursowych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w wyniku przewalutowania Zobowiązania A. wobec N. z tytułu Zaliczki, wyrażonego w GBP na PLN, zobowiązanie nie będzie już zobowiązaniem w walucie obcej. Samo przewalutowanie nie spowoduje zatem powstania różnic kursowych w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.; dalej: „Ustawa CIT”).

Zgodnie z art. 15a ust. 1 Ustawy CIT różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Należy wskazać, iż katalog przypadków, w których powstają różnice kursowe, zawarty w art. 15a Ustawy CIT, jest katalogiem zamkniętym. W konsekwencji, różnice kursowe na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych mogą powstać wyłącznie w sytuacjach wymienionych w art. 15a ust. 2 i 3 Ustawy CIT.

W ocenie Wnioskodawcy na skutek przewalutowania Zobowiązania A. wobec N., wyrażonego w GBP na PLN, zobowiązanie przestanie być zobowiązaniem wyrażonym w walucie obcej. W rezultacie w momencie jego spłaty nie dojdzie do zastosowania żadnego kursu walutowego.

Tym samym przesłanki niezbędne do rozpoznania różnic kursowych określone w art. 15a ust. 2 i 3 Ustawy CIT, nie zostaną spełnione.

Nie są uznawane bowiem za podatkowe różnice kursowe różnice ekonomiczne wynikające z zastosowanych kursów walut w sytuacji, gdy zobowiązanie jest zaciągane w walucie obcej, a jego spłata (także poprzez potrącenie) następuje w PLN.

Takie stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. Przykładowo, w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 30 sierpnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Wr 726/11), sąd podkreślił, że z powstaniem podatkowych różnic kursowych możemy mieć do czynienia wyłącznie w sytuacji, gdy zarówno przedmiot transakcji został wyrażony w walucie obcej, jak i zapłata wynikająca z transakcji dokonana została w tej walucie.

Powyższe stanowisko potwierdzają również liczne interpretacje indywidualne organów podatkowych:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 1 września 2015 r. (sygn. IPPB5/4510-536/15-2/IŚ),
  
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 stycznia 2015 r. (sygn. IPPB5/423-1062/14-2/IŚ)
  
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 listopada 2012 r. (sygn. IPPB5/423-714/12-3/IŚ),
  
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 1 sierpnia 2012 r. (sygn. IPPB5/423-416/12-2/IŚ),
  
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 13 czerwca 2012 r. (sygn. IPPB5/423-303/12-2/RS),
  
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 4 lipca 2011 r. (sygn. IPPB5/423-408/11-2/IŚ),
  
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 16 września 2011 r. (sygn. ILPB4/423-206/11-2/LM).
  
  
  

Podobne stanowisko zajmują również sądy administracyjne. Jak stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny, w wyroku z dnia 3 lutego 2011 r. (sygn. II FSK 1682/09), cechy „faktycznego zastosowania” kursu nie można odnieść do sytuacji, gdy w istocie nie dochodzi do operacji przewalutowania w następstwie sprzedaży lub zakupu określonej waluty, ponieważ w takiej sytuacji nie następuje rzeczywiste wyrażenie w określonej walucie wartości pieniężnej wyrażonej pierwotnie w innej walucie. Tym samym faktycznie zastosowany kurs waluty to taki kurs, który był w istocie, rzeczywiście, naprawdę zastosowany. Mógł on być rzeczywiście i naprawdę zastosowany tylko wtedy, gdy na jego podstawie, zgodnie z wyrażoną w nim ceną waluty, doszło do przeprowadzenia operacji finansowej przewalutowania, czyli do wyrażenia w danej walucie wartości pieniężnej określonej pierwotnie w innej walucie.

Analogiczne stanowisko zajmują również inne sądy administracyjne. W wyroku z dnia 27 czerwca 2013 r., sygn. I SA/Sz 214/13, dotyczącym co prawda przewalutowania pożyczki a nie zobowiązania opisanego w przedstawionym stanie faktycznym, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie, uznał m.in., że „Przewalutowanie kredytu z PLN na EURO oznacza jedynie operację księgową, nie będącą skutkiem przepływu środków pieniężnych w walucie obcej na konto kredytobiorcy. Nie dochodzi więc do „udzielenia” kredytu przez bank w walucie obcej, a spółka nie „otrzymała” kredytu w takiej walucie, zatem nie powstała też przesłanka do ustalania różnic kursowych. Tylko sytuacja spłaty pożyczki zaciągniętej w walucie obcej zrealizowana w walucie obcej skutkuje rozpoznaniem przychodów i kosztów podatkowych z tytułu podatkowych różnic kursowych”.

Identyczne stanowisko w omawianej kwestii zajął również WSA we Wrocławiu, w wyroku z dnia 20 czerwca 2013 r., sygn. I SA/Wr 398/13.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że w związku z dokonanym przewalutowaniem zobowiązania z tytułu Zaliczki z GBP na PLN nie doszło do powstania podatkowych różnic kursowych w rozumieniu powołanych wyżej przepisów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie braku powstania podatkowych różnic kursowych w związku z przewalutowaniem zobowiązania z tytułu zaliczki z GBP na PLN, jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa, wiążą strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawartych w nich stanowisk organów podatkowych nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tut. Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.