INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 lipca 2011r. (data wpływu do tut. organu w dniu 5 lipca 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 sierpnia 2011r. (data wpływu do tut. organu 1 września 2011r.) oraz pismem z dnia 21 września 2011r. (data wpływu 27 września 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy dokonana na rzecz Wnioskodawcy dostawa skrzepów żelazowych powinna być rozliczana na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lipca 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy dokonana na rzecz Wnioskodawcy dostawa skrzepów żelazowych powinna być rozliczana na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 30 sierpnia 2011r. (data wpływu 1 września 2011r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-1123/11/MS z dnia 25 sierpnia 2011r. oraz pismem z dnia 21 września 2011r. (data wpływu 27 września 2011r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W miesiącu maju i czerwcu 2011r. Wnioskodawca zakupił od H. skrzepy żelazowe, odpad inny niż niebezpieczny zawierający metale.

Skład chemiczny skrzepu przedstawiony przez Dział Kontroli Jakości (Laboratorium) jest następujący: .... Sprzedawca od ww. dostaw naliczył podatek VAT wg stawki 23%.

Ponadto kontrahent, tj. H. S.A., który dokonał na rzecz Wnioskodawcy sprzedaży skrzepów żelazowych jest podatnikiem VAT czynnym, o którym mowa w art. 15, niekorzystającym ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, dostawa ta nie była objęta zwolnieniem od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca na rzecz którego dokonana została dostawa skrzepów żelazowych, jest podatnikiem VAT czynnym, o którym mowa w art. 15, niekorzystającym ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podatek VAT od sprzedaży skrzepów żelazowych winien być rozliczany na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011r. Nr 64, poz. 332)...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedawca i odbiorca są podatnikami podatku VAT, o którym mowa w art. 15 niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2. Wnioskodawca uważa, że sprzedaż skrzepów żelazowych jako odpadu innego niż niebezpieczny zawierający metal powinna być rozliczona na zasadzie art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011r. Nr 64, poz. 332).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przepisy obowiązujące w maju i czerwcu 2011r., t.j. w okresie w którym Wnioskodawca zakupił wskazane we wniosku skrzepy żelazowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 5a ustawy o VAT, dodanego do tej ustawy od dnia 1 stycznia 2011r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art 2 pkt 6 cyt. ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych, o czym stanowi art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT – dodanego do tej ustawy od dnia 1 stycznia 2011r. – w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Ustawą z dnia 18 marca 2011r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332) do ustawy o podatku od towarów i usług z dniem 1 kwietnia 2011r. dodano przepis art. 17 ust. 1 pkt 7, zgodnie z którym (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2011r.), podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające złom, jeżeli dokonującym jego dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Przy czym jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011r. w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Z kolei na podstawie dodanego z dniem 1 kwietnia 2011r. przepisu art. 17 ust. 7, przepisy ust. 1 pkt 7 i 8 stosuje się, jeżeli nabywcą lub usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że ww. art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia VAT na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa złomu.

Mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli łącznie spełnione są cztery warunki:

1. nabywcą złomu jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT ,
2. dostawcą złomu jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT,
3. dostawca złomu nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT,
4. dostawa złomu nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.
   
   

Z powyższego wywieść należy, że w sytuacji, gdy dostawca jest podatnikiem VAT czynnym, który nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT, a dostawa złomu nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. jako dostawa towarów używanych (ruchomości), dostawa taka winna być udokumentowana przez kupującego (nabywcę złomu), występującego w charakterze podatnika (czynnego lub zwolnionego). A zatem w tej sytuacji nabywca złomu, będąc podatnikiem w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 7 powołanej ustawy, będzie zobowiązany do rozliczenia podatku z tytułu nabycia złomu.

W przeciwnym natomiast przypadku, tj. gdy któryś z ww. warunków nie jest spełniony to obowiązek rozliczenia podatku w związku z tą dostawą spoczywa na dostawcy złomu.

Tym samym na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 17 ust. 7 ustawy o VAT, podatnikami obowiązanymi do rozliczenia podatku są osoby nabywające towary mieszczące się w pojęciu złomu, jeżeli spełnione zostaną ww. określone warunki dotyczące statusu podatkowego zarówno nabywcy, jak i dostawcy.

Jak stanowi art. 106 ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011r., podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Jednakże w przypadkach, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, w fakturze nie wykazuje się danych dotyczących stawki i kwoty podatku (art. 106 ust. 1a dodany do ustawy o VAT od dnia 1 kwietnia 2011r.).

Zasady wystawiania faktur uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Z § 5 ust. 15 ww. rozporządzenia wynika, że faktury stwierdzające dokonanie dostawy towarów lub wykonanie usługi, dla których podatnikiem zgodnie z przepisami ustawy jest nabywca towaru lub usługi, zamiast danych dotyczących stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem zawierają:

1. adnotację, że podatek rozlicza nabywca, lub
2. wskazanie właściwego przepisu ustawy lub dyrektywy, wskazującego, że podatek rozlicza nabywca, lub
3. oznaczenie „odwrotne obciążenie”.
   
   

Z opisu sprawy wynika, iż w miesiącu maju i czerwcu 2011r. Wnioskodawca zakupił od H. skrzepy żelazowe, odpad inny niż niebezpieczny zawierający metale.

Skład chemiczny skrzepu przedstawiony przez Dział Kontroli Jakości (Laboratorium) jest następujący:.... Sprzedawca od ww. dostaw naliczył podatek VAT wg stawki 23%.

Ponadto kontrahent, tj. H. S.A., który dokonał na rzecz Wnioskodawcy sprzedaży skrzepów żelazowych jest podatnikiem VAT czynnym, o którym mowa w art. 15, niekorzystającym ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, dostawa ta nie była objęta zwolnieniem od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca na rzecz którego dokonana została dostawa skrzepów żelazowych, jest podatnikiem VAT czynnym, o którym mowa w art. 15, niekorzystającym ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż skrzepów żelazowych jako odpadu innego niż niebezpieczny zawierającego metal powinna być rozliczona na zasadzie art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego i obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2011r. stanu prawnego, dla uznania czy kontrahent Wnioskodawcy dokonując zbycia przedmiotowych skrzepów żelazowych nie będzie zobowiązany do rozliczenia podatku należnego gdyż uczyni to nabywca tj. Wnioskodawca w pierwszej kolejności koniecznym jest stwierdzenie czy sprzedawany przez kontrahenta Wnioskodawcy towar (skrzepy żelazowe) jest złomem, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnosząc się zatem do kwestii zakwalifikowania skrzepów żelazowych, o których mowa we wniosku, w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług do złomu należy stwierdzić, iż przepisy ustawy nie definiują pojęcia złomu.

Ustawodawca, na potrzeby stosowania ww. art. 17 ust. 1 pkt 7 znowelizowanej ustawy o VAT, do dnia 1 lipca 2011r. nie odwoływał się także do klasyfikacji statystycznych, celem identyfikacji danej czynności.

Kierując się zatem wykładnią historyczną i celowościową należy zaznaczyć, że przez złom dla potrzeb stosowania art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy należy rozumieć złom metali, w tym złom stalowy (wsadowy i niewsadowy), żeliwny i metali nieżelaznych (aluminium, cynk, miedź, ołów) stopów metali nieżelaznych (brąz, mosiądz), jak również złom metali szlachetnych.

Jednocześnie zgodnie z definicją zawartą w słowniku języka polskiego PWN złom stanowią niepotrzebne, zużyte przedmioty metalowe, pojazdy, maszyny lub odpady poprodukcyjne zbierane jako surowiec wtórny (źródło: słownik on-line http://sjp.pwn.pl).

Natomiast w metalurgii pod pojęciem złomu rozumie się przedmioty metalowe, przeznaczone do wykorzystywania w procesie recyklingu poprzez ich ponowne przetopienie. Do złomu w myśl powyższej definicji należą np. metalowe odpady produkcyjne, wyroby metalowe nie nadające się do naprawy, elementy konstrukcji pochodzące z rozbiórki, odpady komunalne z metalu, wyeksploatowane samochody, maszyny, urządzenia i ich części, konstrukcje stalowe uszkodzone mechaniczne lub skorodowane itp.

W świetle powyższego, w ocenie tut. organu można zakwalifikować nabyte przez Wnioskodawcę skrzepy żelazowe będące odpadem innym niż niebezpieczne jako złom.

Wnioskodawca we wniosku wskazał, że skrzepy żelazowe są odpadami innymi niż niebezpieczne (odnosząc się do charakteru przedmiotowych towarów). Ponadto stwierdził, że skrzepy zawierają metale, tj. 9,45% cynku; 16,40% ołowiu; 34,23% żelaza; 5,68% siarki; 2,93% arsenu; 2,59% miedzi; 0,99% tlenku aluminium; 1,39% tlenku manganu; 1,42% tlenku wapnia; 2,40% dwutlenku krzemu. Uznać zatem należy, że przedmiotowe skrzepy żelazowe spełniają definicję złomu zawartą w słowniku języka polskiego PWN.

W świetle powyższego, w ocenie tut. organu nabyte przez Wnioskodawcę skrzepy żelazowe, należy uznać za złom, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym w okresie od dnia 1 kwietnia 2011r. do dnia 30 czerwca 2011r.

Tym samym do dostawy skrzepów żelazowych, w sytuacji gdy dokonującym tej dostawy będzie podatnik, o którym mowa w art. 15 tej ustawy niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie będzie objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 należało zastosować metodę opodatkowania dostawy przez nabywcę.

Zatem mając na uwadze powyższe, za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, że do sprzedaży przedmiotowych skrzepów żelazowych przez kontrahenta Wnioskodawcy ma zastosowanie metoda opodatkowania dostawy przez nabywcę (przez Wnioskodawcę w przypadku sprzedaży skrzepów żelazowych przez kontrahenta Wnioskodawcy).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie na podstawie danych zawartych w opisie stanu faktycznego przedstawionym we wniosku, a zatem traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.