Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-2/4510-324/16/KP
z 11 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 22 stycznia 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 25 stycznia 2016 r.), uzupełnionym 22 marca 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie konsekwencji podatkowych w związku z zawarciem umowy potwierdzającej, że Wnioskodawca nie będzie mógł (w związku z dokapitalizowaniem Spółki A o kwotę pożyczki) dochodzić spłaty pożyczki od Spółki A (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 stycznia 2016 r. do tut. Biura wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie konsekwencji podatkowych w związku z zawarciem umowy potwierdzającej, że Wnioskodawca nie będzie mógł (w związku z dokapitalizowaniem Spółki A o kwotę pożyczki) dochodzić spłaty pożyczki od Spółki A .

Ponieważ złożony wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 8 marca 2016 r., Znak: IBPB-1-2/4510-112/15/KP, na podstawie art. 169 § 1, w związku z art. 14h Ordynacji podatkowej, wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Wniosek został uzupełniony pismem z 18 marca 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 22 marca 2016 r.).

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe uzupełnione pismem z 18 marca 2016 r.:

Wnioskodawca (dalej również: „Spółka”) jest spółką akcyjną z siedzibą w Polsce, która podlega opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów (polski rezydent podatkowy). Wnioskodawca jest wyłącznym udziałowcem spółki z siedzibą w Niemczech (dalej: „Spółka A”) - tj. niemieckiej spółki kapitałowej, która podlega opodatkowaniu w Niemczech od całości swoich dochodów (niemiecki rezydent podatkowy). Spółka A prowadzi działalność gospodarczą wykorzystując m.in. finansowanie dłużne. W tym kontekście Spółka A korzysta m.in. z pożyczki udzielonej przez Spółkę („Pożyczka”). W chwili obecnej Wnioskodawca widzi potrzebę dokapitalizowania swojej spółki zależnej. Spółka dokona dokapitalizowania poprzez podwyższenie kapitału będącego odpowiednikiem kapitału rezerwowego Spółki A (kapitał zakładowy i kapitał zapasowy nie ulegną zmianie w wyniku operacji planowanych przez Wnioskodawcę). Operacja jest więc zbliżona do dopłat przewidzianych w polskim Kodeksie Spółek Handlowych.

Dokapitalizowanie dostanie dokonane w następujący sposób:

• Wnioskodawca (działając w charakterze wspólnika Spółki A) dokona podwyższenia kapitału będącego odpowiednikiem kapitału rezerwowego. Uchwała w sprawie podwyższenia kapitału powinna mieć taki skutek, że kapitał będący odpowiednikiem kapitału rezerwowego Spółki A zostanie podwyższony o kwotę równą kwocie głównej oraz kwocie odsetek naliczonych w związku z Pożyczką. Przedmiotem wkładu na kapitał będący odpowiednikiem kapitału rezerwowego będzie wierzytelność z tytułu Pożyczki.
• ze względów formalnych – w związku z podwyższeniem kapitału będącego odpowiednikiem kapitału rezerwowego Spółki A - Wnioskodawca i Spółka A podpiszą umowę określającą status Pożyczki w kontekście podwyższenia kapitału będącego odpowiednikiem kapitału rezerwowego Spółki A. Zgodnie z tą umową, w związku z podwyższeniem kapitału będącego odpowiednikiem kapitału rezerwowego Spółki A Wnioskodawca potwierdzi, że Spółka nie jest upoważniona domagać się spłaty Pożyczki od Spółki A. Umowa potwierdzająca, że Wnioskodawca nie będzie domagać się spłaty Pożyczki zostanie podpisana przed formalnym podwyższeniem kapitału będącego odpowiednikiem kapitału rezerwowego.
  
  

Z niemieckiej perspektywy podatkowej, powyższe czynności zostaną zaklasyfikowane jako przekazanie Pożyczki (prawa majątkowego w formie pożyczki) na kapitał będący odpowiednikiem kapitału rezerwowego Spółki A.

Z uzupełnienia wniosku ujętego w piśmie z 18 marca 2016 r. wynika, że:

• w związku z operacją, o której mowa we wniosku nie dojdzie do zwiększenia ilość udziałów Spółki A. Nie zwiększy się również wartość nominalna udziałów Spółki A.
• operacja, o której mowa we wniosku będzie zrealizowana w oparciu o przepisy prawa niemieckiego. Nie znajdą zatem do niej zastosowania przepisy polskiego Kodeksu Spółek Handlowych i dlatego nie jest możliwe jednoznaczne określenie charakteru dokapitalizowania na bazie przepisów obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej. Zdaniem Wnioskodawcy, zważywszy jej sens ekonomiczny, operacja jest zbliżona do dokapitalizowania, o którym mowa w art. 177-179 ustawy Kodeks Spółek Handlowych.
  
  

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy podpisanie umowy potwierdzającej, że Wnioskodawca nie będzie mógł (w związku z dokapitalizowaniem Spółki A o kwotę pożyczki) dochodzić spłaty pożyczki od Spółki A, jest równoznaczne z umorzeniem wierzytelności wynikającej z pożyczki i czy w związku z podpisaniem tej umowy, dochód Wnioskodawcy może zostać oszacowany na podstawie art. 11 ustawy o CIT? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, podpisanie umowy potwierdzającej, że Spółka nie będzie mogła (w związku z dokapitalizowaniem Spółki A o kwotę Pożyczki) dochodzić spłaty Pożyczki od Spółki A, nie jest równoznaczne z umorzeniem wierzytelności wynikającej z Pożyczki i w związku z podpisaniem tej umowy, dochód Wnioskodawcy nie może zostać oszacowany na podstawie art. 11 ustawy o CIT.

W opinii Spółki, nie będzie można szacować przychodu/dochodu w związku z podpisaniem umowy potwierdzającej, że Spółka A nie może domagać się spłaty pożyczki od Wnioskodawcy. Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), w związku z art. 11 ust. 4 ustawy o CIT, jeżeli w wyniku powiązań pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką A zostaną ustalone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego Wnioskodawca nie wykaże dochodu lub wykaże dochód niższy od tego jakiego należałoby oczekiwać - dochody Spółki mogą zostać określone w drodze oszacowania. Zdaniem Wnioskodawcy przepisy te nie powinny znaleźć zastosowania w związku z umową zawartą przez Wnioskodawcę ze Spółką A. Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego przedstawionym we wniosku, umowa będzie miała ścisły związek z podwyższeniem kapitału będącego odpowiednikiem kapitału rezerwowego Spółki A i będzie potwierdzać, że w związku z podwyższeniem kapitału będącego odpowiednikiem kapitału rezerwowego - Wnioskodawca nie może domagać się spłaty Pożyczki od Spółki A (umowa może zostać podpisana przed formalnym podwyższeniem kapitału będącego odpowiednikiem kapitału rezerwowego Spółki A). Wnioskodawca uważa, że w związku z podpisaniem tego rodzaju umowy Wnioskodawca nie mógłby osiągnąć dochodu - w rozumieniu ustawy o CIT. W związku z tym, że Spółka nie mogłaby osiągnąć dochodu w związku z zawarciem tego rodzaju umowy/porozumienia, organy podatkowe nie będą mogły zastosować art. 11 ust. 1 (w związku z art. 11 ust. 4 ustawy o CIT) i oszacować dochodu. W tym kontekście, Spółka ponownie podkreśla, że jej zdaniem - umowa podpisana pomiędzy Wnioskodawcą i Spółką A będzie mieć ścisły związek z podwyższeniem kapitału Spółki A. W związku z tym nie należy jej, w szczególności traktować, jako umorzenia zobowiązania Spółki A wobec Wnioskodawcy z tytułu Pożyczki.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, podpisanie umowy potwierdzającej, że Wnioskodawcy nie będzie mogła (w związku z dokapitalizowaniem Spółki A o kwotę Pożyczki) dochodzić spłaty pożyczki od Spółki A, nie jest równoznaczne z umorzeniem wierzytelności wynikającej z Pożyczki i w związku z podpisaniem tej umowy, dochód Spółki nie może zostać oszacowany na podstawie art. 11 ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe. .

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 14 marca 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.