Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-3/4510-200/16/AB
z 6 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 marca 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 7 marca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy dodatkowy przychód związany z transportem wyrobów wytworzonych na terenie specjalnej strefy ekonomicznej jest wolny od podatku dochodowego, jako przychód z działalności strefowej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 marca 2015 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy dodatkowy przychód związany z transportem wyrobów wytworzonych na terenie specjalnej strefy ekonomicznej jest wolny od podatku dochodowego, jako przychód z działalności strefowej.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „Strefa”). Przedmiotem działalności prowadzonej przez Spółkę na terenie Strefy jest produkcja specjalistycznego sprzętu medycznego, takiego jak strzykawki, igły, kaniule oraz produktów farmaceutycznych, np. opatrunków, a także świadczenie usług w zakresie pakowania, składania, konfekcjonowania wyrobów medycznych. Spółka produkuje wyroby tylko i wyłącznie na zlecenie konkretnego kontrahenta, tzn. zgodnie z przekazaną przez niego specyfikacją oraz zamówieniem kwotowym. Dodatkowo, wszystkie produkty, które wytworzy Wnioskodawca, muszą zostać dostarczone do ściśle określonego przez zleceniodawcę miejsca i nigdy nie mogą zostać sprzedane podmiotowi trzeciemu.

Standardowe warunki współpracy przewidują, że:

• klient samodzielnie odbiera towar od Spółki - w takim przypadku nie jest obciążany przez Spółkę kosztami transportu,
• Spółka dostarcza towar do miejsca wskazanego przez zleceniodawcę - w takim przypadku transport jest wliczony w cenę gotowych wyrobów.
  
  

Niemniej jednak czasami zdarzają się sytuacje, w których:

• zleceniodawca, który zazwyczaj samodzielnie odbiera towary, nie może odebrać określonej partii produktów,
• klient potrzebuje dostawy poza ustalonym harmonogramem dostaw lub do nowej lokalizacji.
  
  

W takich przypadkach Wnioskodawca zajmuje się organizacją transportu i z tego tytułu uzyskuje od kontrahenta dodatkowy przychód.

Zgodnie z obowiązującymi regulacjami, dochody uzyskane ze sprzedaży wyrobów wytworzonych na terenie Strefy korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. W świetle powyższego, wątpliwości Spółki dotyczą możliwości zastosowania przedmiotowego zwolnienia w odniesieniu do dodatkowego przychodu związanego z transportem wyrobów do klienta.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dodatkowy przychód związany z transportem wyrobów wytworzonych na terenie Strefy jest wolny od podatku dochodowego, jako przychód z działalności strefowej?

Zdaniem Wnioskodawcy, dochód uzyskany przez Wnioskodawcę z tytułu transportu wyrobów wytworzonych na terenie Strefy, które są objęte posiadanym przez Wnioskodawcę zezwoleniem na prowadzenie działalności na terenie Strefy, korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm. – winno być: t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), co Wnioskodawca niniejszym uzasadnia poniżej.

Jak wynika z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, wolne od podatku (zwolnione z opodatkowania) są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie uzyskanego zezwolenia.

Warto podkreślić, że powołany przepis nie zwalnia z podatku jedynie „czynności” wykonywanych na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, ale całą „działalność gospodarczą”, co jest pojęciem szerszym. Dodatkowo, posiadane przez Spółkę zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie Strefy odnoszą się do działalności produkcyjnej, handlowej i usługowej w zakresie wyrobów wytworzonych na terenie Strefy. Powyższe wskazuje, że zakres zwolnienia nie ogranicza się tylko i wyłącznie do sprzedaży towarów, ale obejmuje również inne niezbędne czynności pomocnicze.

Do powyższego problemu odniósł się w swoim orzecznictwie NSA. Przykładowo, w wyroku (sygn. akt II FSK 1139/10) wskazał, że dodatkowe czynności, które zostały wykonane przez podmiot korzystający ze zwolnienia strefowego i które są niezbędne do całościowego wytworzenia wyrobu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, należy traktować jako działalność pomocniczą niezbędną do realizacji zakresu działalności gospodarczej objętej zwolnieniem z opodatkowania.

W ocenie Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym transport wyrobów gotowych do zleceniodawcy jest niezbędnym i integralnym elementem działalności, jaką Spółka prowadzi na terenie Strefy. Jak wspomniano w opisie stanu faktycznego, zleceniodawcy Spółki zamawiają konkretną partię wyrobów, która musi zostać dostarczona do miejsca wskazanego przez zleceniodawcę w ściśle określonym terminie, m.in. z uwagi na terminy ważności wyrobów medycznych. W rezultacie, przychód, który uzyskuje Spółka z tytułu transportu towarów wytworzonych na terenie Strefy, korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT.

Wnioskodawca dodaje, że prezentowane przez niego stanowisko jest zgodne z obowiązując orzecznictwem sądów administracyjnych, np. wyrokiem WSA w Krakowie (sygn. akt I SA/Kr 1701/14), w którym wprost wskazano, że transport do miejsca ostatecznego przeznaczenia jest elementem działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie posiadanego zezwolenia.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach,a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 282). Na mocy art. 12 ust. 1 tej ustawy, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, o którym mowa w cytowanym powyżej przepisie uprawnia do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy i korzystania z pomocy publicznej. Określa ono przedmiot i warunki prowadzenia działalności (art. 16 ust. 1 i 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych). Oznacza to, że tylko dochód z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu podlegać będzie zwolnieniu od podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „updop”), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274, z 2008 r. Nr 118, poz. 746 oraz z 2009 r. Nr 18, poz. 97), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zgodnie z art. 17 ust. 4 updop, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy. Tak więc warunkiem korzystania z przedmiotowego zwolnienia jest uzyskanie dochodu z działalności gospodarczej, prowadzonej w zakresie przedmiotowym określonym w zezwoleniu, przy czym działalność gospodarcza ma być prowadzona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, że zwolnienie od podatku przysługuje wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z prowadzonej na terenie strefy działalności gospodarczej, określonej w zezwoleniu. Jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu.

Przystępując do analizy ww. przepisów zauważyć należy, że w orzecznictwie zarówno Sądu Najwyższego, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego, a także w piśmiennictwie ukształtowany jest pogląd, w myśl którego przepisy prawa podatkowego należy wykładać ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem, a jedynie w sytuacjach wątpliwych, gdy językowa wykładnia nie doprowadza do ustalenia jednoznacznej treści normy prawnej, należy skorzystać z innych metod wykładni w taki sposób, by wyinterpretowana norma spójna była z innymi normami skorelowanymi, jak również by jednocześnie w pełni odzwierciedlała intencje racjonalnego ustawodawcy. Stanowisko to ma swoje oparcie przede wszystkim w założeniu, że źródłem wiedzy, zarówno dla podatnika, jak i organów stosujących prawo, jest i zawsze będzie tylko językowe znaczenie norm prawnych, albowiem przekaz językowy rozumiany jako możliwy sens słów jest powszechną metodą komunikowania się ustawodawcy z podatnikiem i organami stosującymi prawo.

Biorąc powyższe pod uwagę, dokonując oceny zakresu zwolnień podatkowych, należy uwzględnić, że wolny od podatku dochodowego od osób prawnych jest wyłącznie dochód uzyskany z działalności gospodarczej, w zakresie określonym w zezwoleniu, prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu. Podobnie, w przypadku gdy dany rodzaj działalności jest prowadzony poza terenem strefy, wówczas również działalność taka nie będzie podlegała zwolnieniu.

Warto podkreślić również, że zwolnienie wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, nie ma charakteru podmiotowego. Nie obejmuje ono zatem wszystkich dochodów podmiotu gospodarczego prowadzącego działalność gospodarczą na terenie strefy na podstawie zezwolenia, lecz tylko te dochody, które zostały uzyskane z działalności prowadzonej w ramach zezwolenia, a więc działalności określonej w tym zezwoleniu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Przedmiotem działalności jest produkcja specjalistycznego sprzętu medycznego. Dochody uzyskane ze sprzedaży wyrobów wytworzonych na terenie Strefy korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Co do zasady klient samodzielnie odbiera towar lub Spółka dostarcza towar do miejsca wskazanego przez zleceniodawcę i w takim przypadku transport jest wliczony w cenę gotowych wyrobów. Niemniej jednak, zdarzają się sytuacje, że Wnioskodawca zajmuje się organizacją transportu i z tego tytułu uzyskuje od kontrahenta dodatkowy przychód.

W rozpoznawanej sprawie mamy zatem do czynienia z sytuacją w której usługi transportowe nie są wymienione w zezwoleniu, co wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz stanowiska Spółki.

Wobec powyższego, przychód uzyskany z tytułu świadczenia usług transportowych, jako nieobjętych zwolnieniem, nie może stanowić dla Spółki przychodu z działalności strefowej zwolnionej z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop.

Na marginesie należy również wskazać, że usług transportowych nie można uznać za działalność pomocniczą realizowaną po to, by wspierać podstawową działalność Spółki. W takiej sytuacji bowiem oceniając przedmiot zwolnienia zostałaby dokonana rozszerzająca interpretacja zakresu zwolnienia. Wymienione usługi mogą być bowiem przedmiotem odrębnie prowadzonej samodzielnej działalności podstawowej.

Zatem, stanowisko Spółki należy uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do powołanych we wniosku wyroków sądów administracyjnych, tut. Organ wskazuje, że postępowanie w sprawie dot. wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. W jego wyniku, organ udzielając interpretacji, przedstawia swój pogląd dotyczący rozumienia treści przepisów prawa podatkowego i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do sytuacji indywidualnej wskazanej przez Wnioskodawcę. Nie można zatem utożsamiać „trybu interpretacji” z postępowaniem podatkowym, a w konsekwencji żądać, aby wydając interpretację organ, odnosił się osobno do każdego powołanego we wniosku wyroku sądowego. Powołane przez Spółkę wyroki zostały potraktowane jako element stanowiska w sprawie, którego ze względów wskazanych w niniejszej interpretacji tut. Organ nie podziela.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. ).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.