Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/4511-875/15-5/AG
z 5 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) w zw. z art. 16 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U., poz. 1649) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko  przedstawione we wniosku z dnia 15 grudnia 2015 r. (data wpływu 22 grudnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 marca 2016 r. (data wpływu 30 marca 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika (pytanie Nr 2) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 grudnia 2015 r. do Izby Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Pismem z dnia 30 grudnia 2015 r., Nr IBPB-1-1/4511-795/15/NL, IBPB-2-1/4511-567/15/MD, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach przekazał ww. wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, celem załatwienia zgodnie z właściwością przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim (data wpływu 30 grudnia 2015 r.).

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 14 marca 2016 r., Nr IPTPB1/4511-875/15-2/AG, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 14 marca 2016 r., a doręczono w dniu 18 marca 2016 r. Uzupełnienie ww. wniosku wpłynęło do tut. Organu w dniu 30 marca 2016 r. Nadane ono zostało w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego w dniu 25 marca 2016 r.

W uzupełnieniu wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi firmę transportową. Jest małym podatnikiem, jest czynnym podatnikiem VAT i stosuje metodę kasową rozliczania podatku VAT od 1 stycznia 2013 r. Występuje u Niego tytko sprzedaż opodatkowana. Podatek dochodowy rozlicza stosując metodę uproszczoną wg. art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wg stawki liniowej 19%, na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

W związku ze zbliżającym się końcem roku i czasem podsumowań współpracy z kontrahentami Wnioskodawca podjął decyzję o przekazaniu wybranym pracownikom kontrahentów, z którymi ma najbliższy kontakt biznesowy koszy prezentowych. Pierwotnie miały to być kosze prezentowe o zróżnicowanej wartości od 80 zł do 150 zł, ale ostatecznie Wnioskodawca podjął decyzję o przekazaniu koszy o wartości do 80 zł brutto. W tych koszach znalazły się słodycze: mieszanki owoców suszonych, pierniki, czekolada mleczna, praliny, syrop malinowy, czekoladki …. i ….., ptasie mleczko, kawa, herbata, a także kalendarze z logo firmy Wnioskodawcy.

Te drobne upominki były wręczane nieodpłatnie podczas spotkań podsumowujących współpracę w danym roku.

Utarło się w praktyce, że pod koniec roku kierownictwo, jak i przedstawiciele firmy Wnioskodawcy odwiedzają swoich największych odbiorców i prowadzą rozmowy handlowe odnośnie dalszych, wspólnych przedsięwzięć i wtedy też wręczane są drobne upominki w postaci koszy prezentowych (nieodpłatne przekazanie). Przekazanie takie ma na celu budowę dobrych relacji i poprawę już istniejących relacji z odbiorcami usług, a tym samym zabezpieczenie źródła przychodów. Takie poczynania nie noszą znamion okazałości, ani wytworności, aby można je zaliczyć do kosztów reprezentacji. Wnioskodawca dodał, że z obdarowanymi nie łączy Wnioskodawcy żaden stosunek cywilnoprawny, ani umowy, z których by wynikało, że obdarowany ma otrzymać jakiś upominek. Wnioskodawca przekazał je całkowicie dobrowolnie.

Wnioskodawca prowadzi niejednokrotnie rozmowy handlowe, dłuższe negocjacje z kontrahentami zarówno w siedzibie firmy jak i w restauracji, gdzie podejmuje klienta obiadem, czy innym drobnym poczęstunkiem - kawą, herbatą, ciastkiem lub cateringiem w siedzibie firmy. Koszty tych usług powstały w ścisłym związku z prowadzonymi rozmowami handlowymi, a ich celem było budowanie pozytywnych relacji z kontrahentem a nie poprawa wizerunku podatnika.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania odnoszące się do podatku dochodowego od osób fizycznych, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

1. Czy ww. kosze prezentowe zawierające słodycze: mieszankę owoców suszonych, pierniki, czekoladę mleczną, praliny, syrop malinowy, czekoladki …. i ….., ptasie mleczko, kawę, herbatę oraz kalendarze z logo firmy Wnioskodawcy o wartości do 80 zł brutto (za cały koszyk), przekazywane pracownikom kontrahentów, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów firmy Wnioskodawcy, na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy osoby otrzymujące te kosze prezentowe nieodpłatnie, tj. pracownicy kontrahentów, korzystają ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli ich wartość nie przekracza jednorazowo kwoty 200 zł (art. 21 ust. l pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), i czy Wnioskodawca jako płatnik jest zobowiązany do wystawienia tym osobom informacji PIT-8C (art. 42a ww. ustawy)?
3. Czy wydatki ponoszone na usługi gastronomiczne i cateringowe (w lokalu lub siedzibie firmy) w czasie spotkań o charakterze biznesowym, a nie w celu okazania przepychu, czy wytworności, mające na celu budowanie pozytywnych relacji między kontrahentami, stanowią koszty uzyskania przychodu przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 2. W przedmiocie pozostałych pytań wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, gdy obdarowanym jest pracownik kontrahenta, wówczas wartość prezentu, jako świadczenia nieodpłatnego będzie stanowić przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten będzie jednak korzystał ze zwolnienia od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68a ww. ustawy, zgodnie z którym wolna od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 21 ust. 1 otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą - jeżeli wartość tych świadczeń nie przekracza jednorazowo kwoty 200 zł. (nie ma zwolnienia, gdy świadczenie wykonywane jest na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby pozostającej ze świadczeniodawcą w stosunku cywilnoprawnym). W przypadku Wnioskodawcy przekazanie koszy prezentowych o wartości do 80 zł brutto dla pracowników kontrahentów będzie korzystać z przytoczonego zwolnienia. Wnioskodawca nie będzie zobligowany jako płatnik do wystawienia informacji PIT-8C ze względu na ich wartość.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie obowiązków płatnika jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że pojęcie nieodpłatnego świadczenia obejmuje wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, przysporzeniem majątkowym i przychodem w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są nie tylko aktywa, które ulegają zwiększeniu u podatnika, ale także zmniejszenie jego pasywów.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określił źródła przychodów. Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, źródłem przychodów są inne źródła.

Z kolei przepis art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użycie w powyższym przepisie przez ustawodawcę zwrotu „w szczególności” wskazuje, że katalog przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty, a wymienione w nim są jedynie najbardziej typowe przychody z tego źródła. Oznacza to, że przychodem z innych źródeł będzie również każde przysporzenie majątkowe mające konkretny wymiar finansowy, otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne, czy częściowo odpłatne.

Treść powyższych przepisów wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w powyższej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku jest wartość nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą - jeżeli jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 200 zł; zwolnienie nie ma zastosowania, jeżeli świadczenie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby pozostającej ze świadczeniodawcą w stosunku cywilnoprawnym.

W świetle powyższego przepisu zwolnione z opodatkowania są świadczenia otrzymane w związku z promocją lub reklamą prowadzoną przez świadczeniodawcę, przy czym ich jednorazowa wartość nie może przekraczać kwoty 200 zł. Zwolnieniem tym objęto wyłącznie świadczenia otrzymane przez osoby niebędące pracownikami świadczeniodawcy oraz nie pozostających ze świadczeniodawcą w stosunku cywilnoprawnym.

Przy czym należy tu mieć na uwadze, że „reklama” to według Słownika Języka Polskiego (red. M. Szymczak, PWN Warszawa 1989 r.): „rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję, środki (np. plakaty, napisy, ogłoszenia itp.) służące temu celowi.” Pod pojęciem reklamy należy rozumieć ogół działań podatnika zmierzających do rozpowszechniania pochlebnych informacji o firmie, zaletach jej towarów, bądź usług, informacji o miejscach i możliwościach ich nabycia - w celu zwrócenia uwagi na towar lub usługę i zachęcenia do ich zakupu.

Natomiast promocją nazywa się wszelkie oddziaływania na klientów i odbiorców, które ma na celu zwiększenie zainteresowania danym produktem lub usługą, a także wywiera wpływ na klienta. Ważnym elementem promocji jest ogólne informowanie o danym produkcie, a także przekazywanie pewnej (z zasady niewielkiej) wiedzy na jego temat.

Stosownie do art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi firmę transportową. W związku ze zbliżającym się końcem roku i czasem podsumowań współpracy z kontrahentami Wnioskodawca podjął decyzję o przekazaniu wybranym pracownikom kontrahentów, z którymi ma najbliższy kontakt biznesowy, koszy prezentowych o wartości do 80 zł brutto. W tych koszach znalazły się słodycze takie jak mieszanki owoców suszonych, pierniki, czekolada mleczna, praliny, syrop malinowy, czekoladki …. i ….., ptasie mleczko, kawa, herbata, a także kalendarze z logo firmy Wnioskodawcy. Te upominki były wręczane pracownikom kontrahentów nieodpłatnie podczas spotkań podsumowujących współpracę w danym roku. Ich przekazanie ma na celu budowę dobrych relacji i poprawę już istniejących relacji z odbiorcami usług, a tym samym zabezpieczenie źródła przychodów. Z obdarowanymi nie łączy Wnioskodawcę żaden stosunek cywilnoprawny, ani umowy, z których by wynikało, że obdarowany ma otrzymać jakiś upominek. Wnioskodawca przekazał je całkowicie dobrowolnie.

Zauważyć należy, że przekazanie pracownikom kontrahentów Wnioskodawcy koszy prezentowych nie wiąże się z promocją lub reklamą usług świadczonych przez Wnioskodawcę. W tym przypadku nie ma bowiem miejsca rozpowszechnianie informacji o usługach świadczonych przez Wnioskodawcę lub oddziaływanie na klientów, które ma na celu zwiększenie zainteresowania daną usługą. Z uwagi na powyższe, w odniesieniu do ww. koszy prezentowych nie ma zastosowania przepis art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przekazanie koszy prezentowych wybranym pracownikom kontrahentów Wnioskodawcy to nieekwiwalentne i jednostronne świadczenie na rzecz tych pracowników. Nie stanowi bowiem ono wynagrodzenia za świadczoną pracę. Pracowników tych nie łączy bowiem z Wnioskodawcą ani stosunek pracy, ani w stosunek cywilnoprawny. Obdarowani nie są zobowiązani do świadczenia jakichkolwiek usług na rzecz Wnioskodawcy. Powyższe kosze prezentowe przyjęte przez pracowników kontrahentów stanowią zatem dla nich darowiznę, w rozumieniu art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121). Zgodnie z tym przepisem, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Darowizny nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stanowi on bowiem, że przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, kosze że prezentowe przekazane przez Wnioskodawcę niektórym pracownikom kontrahentów, o wartości nieprzekraczającej 200 zł, nie korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż ww. darowizny nie podlegają opodatkowaniu ww. podatkiem. W konsekwencji, na Wnioskodawcy nie będą ciążyć obowiązki płatnika, nie będzie zatem zobowiązany do wystawienia osobom, którym przekazał kosze prezentowe, informacji o wypłaconym stypendium, o przychodach z innych źródeł oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych, PIT-8C.

Z uwagi na to, że w przedmiotowej sprawie, jak wskazano wyżej, nie znajduje zastosowania zwolnienie przedmiotowe na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.