Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/4512-64/16/JP
z 14 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 19 stycznia 2016 r. (data wpływu 21 stycznia 2016 r.), uzupełnionym w dniu 24 lutego 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku dla wykonywanych usług – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 stycznia 2016 r. został złożony wniosek, wniosek uzupełniony w dniu 24 lutego 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku dla wykonywanych usług.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina w ramach realizacji zadań własnych, planuje wykonać przedsięwzięcie pn.: „xxx”, polegające na przebudowie obiektu wraz z rozbiórką kotłowni i zmianie sposobu użytkowania budynku po byłym przedszkolu na mieszkania socjalne. Adaptowany budynek jest od kilku lat (tj. od 2011 r.) nieeksploatowany. Uprzednio obiekt był użytkowany jako przedszkole gminne, wchodzące w strukturę organizacyjną Zespołu Szkół w xxx, a jego zarządcą był dyrektor Zespołu Szkół. W wyniku realizacji przedsięwzięcia powstanie 5 lokali mieszkalnych socjalnych o powierzchniach: M1 – 65,53 m², przedsionek 3,60 m², komórka 5,27 m²; M2 – 42,70 m², przedsionek 3,60 m², komórka 9,5 m²; M3 – 57,31 m², komórka 9,50 m²; M4 – 53,44 m², komórka 11,14 m²; M5 – 27,49 m², komórka 5,28 m². Powierzchnia pomieszczeń przynależnych: 47,89 m². Pomieszczenia przynależne wspólne: przedsionek 3,60 m², komórka 1,93 m², komunikacja 35,11 m²; razem 40,64 m². Łączna powierzchnia użytkowa tworzonych w ramach przedsięwzięcia lokali socjalnych, bez pomieszczeń przynależnych: 246,47 m². Budynek po wykonaniu robót budowalnych i instalacyjnych będzie kwalifikowany do grupy 1122 – Budynek o trzech i więcej mieszkaniach wg Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowalnych. W 2015 r. sporządzono dokumentację techniczną tj. projekt budowlany w branży architektoniczno-budowlanej oraz instalacyjnej wraz z zagospodarowaniem terenu obiektu gminnego na lokale mieszkalne. Dokumentacja techniczna zadania obejmuje m. in. kosztorysy inwestorskie dla branż:

• budowlanej,
• sanitarnej,
• elektrycznej,
• zagospodarowania terenu.

Kosztorysant określił, iż branże: budowlana, sanitarna i elektryczna winny zostać objęte stawką podatku VAT 8%, natomiast zagospodarowanie terenu stawką podatku VAT 23%. Gmina wystąpiła z wnioskiem o dofinansowanie utworzenia mieszkań socjalnych do Banku Gospodarstwa Krajowego. Gmina posiada interes prawny w określeniu stawki podatku VAT dla ww. zadania, przede wszystkim przy udzielaniu w ramach obowiązującej ustawy Prawo Zamówień Publicznych niniejszego zamówienia. Przy sporządzaniu Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia Gmina jako zamawiający musi określić stawkę podatku VAT dla powyższej inwestycji, by móc traktować z zachowaniem zasady konkurencji potencjalnych oferentów. W przypadku nieokreślenia stawki podatku VAT Gmina jako zamawiający będzie zobligowana do wybrania podmiotu oferującego niższą cenę. Zatem potencjalny oferent, który uznał stawkę podatku VAT 8% dla branż budowalnej, sanitarnej i elektrycznej oraz stawkę 23% dla zagospodarowania terenu będzie miał większe szanse na realizację ww. zadania niż ten, który uzna stawkę podatku VAT 23% dla wszystkich branż. W przypadku, gdyby zastosowanie obniżonej stawki podatku VAT okazało się błędne, Gmina naraziłaby się na zarzut nieprawidłowego wyboru wykonawcy, co z kolei skutkować może zastosowaniem wobec niej dyscypliny finansów publicznych. Wobec powyższego Gmina ma interes prawny w określeniu prawidłowej stawki podatku VAT dla ww. zadania. Gmina będzie występować ww. sytuacji jako podmiot zamawiający w rozumieniu ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 907 z późn. zm.) w zakresie mającym wpływ na sposób obliczania ceny w związku z udzielanym zamówienie publicznym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wobec powyższego prawidłowe jest zastosowanie stawki podatku VAT 8% dla branż: budowalnej, sanitarnej i elektrycznej w przedsięwzięciu, polegającym na przebudowie obiektu wraz z rozbiórką kotłowni i zmianie sposobu użytkowania budynku po byłym przedszkolu na mieszkania socjalne?

Zdaniem Gminy, zastosowanie stawki podatku VAT 8% dla branży budowalnej, sanitarnej i elektrycznej jest prawidłowe. Przedmiotem przedsięwzięcia jest tworzenie mieszkań socjalnych, które zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług podlega stawce VAT 8%. Wykonanie robót ujętych w kosztorysach inwestorskich w branżach budowlanej, sanitarnej i elektrycznej jest niezbędne w celu utworzenia mieszkań socjalnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl przepisu art. 5a ww. ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stawka podatku – zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku – stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy – wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie natomiast z art. 146a ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23 %;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8 %.

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, stosuje się – w myśl ust. 12 wskazanego artykułu – do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z ust. 12a tego artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W myśl ust. 12c powołanego artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć: budowa, remont modernizacja, termomodernizacja oraz przebudowa, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r., poz. 1409 z późn. zm.).

W myśl art. 3 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o:

• budowie – należy przez to rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego (pkt 6),
• robotach budowlanych – należy przez to rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego (pkt 7),
• przebudowie – należy przez to rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; (…) (pkt 7a),
• remoncie – należy przez to rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych, polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym (pkt 8).

Obiekty budownictwa mieszkaniowego to zgodnie z art. 2 pkt 12 cyt. ustawy – budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.), w części I „Objaśnienia wstępne” pkt 2 „Pojęcia podstawowe” stanowi m. in., że:

• budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Przystosowane są do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów,
• budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne,
• budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Zgodnie z cyt. rozporządzeniem dział PKOB 11 obejmuje:

• budynki mieszkalne jednorodzinne – 111,
• budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe – 112, w tym: budynki o trzech i więcej mieszkaniach (PKOB 1122),
• budynki zbiorowego zamieszkania – 113.

Natomiast z uregulowań zawartych w ustawie Prawo budowlane wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (art. 3 pkt 1 lit. a i pkt 2).

Analiza powołanych wyżej przepisów prawa podatkowego prowadzi do wniosku, że warunkiem zastosowania stawki 8%, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze, zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Zaznaczyć należy, że w powyższej definicji budynku nie mieszczą się elementy infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu. Oznacza to, że stawka preferencyjna, przewidziana ww. przepisami art. 41 ust. 12 w związku z art. 41 ust. 2 i art. 146a pkt 2 ustawy o VAT, dotyczy czynności tam wymienionych wykonywanych wyłącznie w budynkach, rozumianych jako obiekty budowlane wraz z wbudowanymi w budynku instalacjami i urządzeniami technicznymi. Stawki tej ustawodawca nie przewidział dla ww. czynności wykonywanych poza tymi obiektami, w tym również dotyczących elementów infrastruktury budowlanej, zatem do usług wykonywanych poza obiektem budowlanym zastosowanie ma podstawowa stawka podatku w wysokości 23%.

Powyższe potwierdzają przepisy art. 146 ust. 1-3 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z obowiązującym do dnia 31 grudnia 2007 r. art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy, stawkę w wysokości 7% VAT stosowało się m.in. w odniesieniu do robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą.

Ustawodawca nie zrezygnował z posługiwania się w przepisach dotyczących podatku od towarów i usług pojęciem infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu, gdyż art. 146 ustawy nie został uchylony, a zawarte w nim definicje stanowią nadal obowiązujący tekst ustawy. Jednakże przewidziana na jego podstawie możliwość stosowania obniżonej do 7% stawki dla tego typu robót, ustała z dniem 1 stycznia 2008 r.

W myśl art. 146 ust. 2 ustawy, przez roboty związane z budownictwem mieszkaniowym

i infrastrukturą towarzyszącą, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a, rozumie się roboty budowlane dotyczące inwestycji w zakresie obiektów budownictwa mieszkaniowego i infrastruktury towarzyszącej oraz remontów obiektów budownictwa mieszkaniowego.

Stawka obniżona nie obejmuje usług związanych z infrastrukturą towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu. Zgodnie z definicją zawartą w art. 146 ust. 3 ustawy przez infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu należy rozumieć:

1. sieci rozprowadzające, wraz z urządzeniami, obiektami i przyłączami do budynków mieszkalnych,
2. urządzanie i zagospodarowanie terenu w ramach przedsięwzięć i zadań budownictwa mieszkaniowego, w szczególności drogi, dojścia, dojazdy, zieleń i małą architekturę,
3. urządzenia i ujęcia wody, stacje uzdatniania wody, oczyszczalnie ścieków, kotłownie oraz sieci wodociągowe, kanalizacyjne, cieplne, elektroenergetyczne, gazowe i telekomunikacyjne

• jeżeli są one związane z obiektami budownictwa mieszkaniowego.

Należy zatem stwierdzić należy, że od dnia 1 stycznia 2008 r. nastąpiła zmiana przepisów prawa w zakresie opodatkowania infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu. Zmieniono stan prawny wynikający z art. 146 ust. 1 pkt 2 ustawy, w ramach którego budownictwo mieszkaniowe wraz z infrastrukturą towarzyszącą podlegało opodatkowaniu obniżoną stawką w wysokości 7%.

Aktualnie, obniżoną stawkę w wysokości 8% VAT stosuje się do czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, wykonywanych w obiektach budowlanych lub w ich częściach zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Natomiast infrastruktura towarzysząca budownictwu mieszkaniowemu opodatkowana jest podstawową stawką podatku w wysokości 23%.

Z treści wniosku wynika, że Gmina zamierza przeprowadzić przetarg na wykonanie inwestycji w branży budowlanej, sanitarnej i elektrycznej oraz zagospodarowania terenu. Zakres prac obejmie przebudowę obiektu sklasyfikowanego w grupowaniu PKOB 1122 oraz rozbiórkę kotłowni. Wątpliwości Gminy dotyczą określenia prawidłowej stawki podatku dla ww. czynności.

Przenosząc powyższe przepisy na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że wymienione we wniosku roboty dotyczące przebudowy obiektu zaliczanego do budownictwa objętym społecznym program mieszkaniowym podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy.

Odnosząc się do kwestii opodatkowania prac rozbiórkowych kotłowni stwierdzić należy, że pomimo, że czynności te wiążą się niewątpliwie z robotami budowlanymi, nie stanowią one czynności, o których mowa w art. 41 ust. 12 ustawy, dotyczących obiektów budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. W przypadku rozbiórki budynku, konsekwencją jest likwidacja obiektu mieszkalnego, nie zaś jego budowa, przebudowa, remont, czy modernizacja. W tym miejscu należy podkreślić, iż za taką interpretacją przemawia wykładnia celowościowa powołanego przepisu art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem wskazane tam preferencje, uprawniające do zastosowania obniżonej stawki podatku, dotyczą czynności dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji, budynków lub ich części służących zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych społeczeństwa. Celem tym nie będzie natomiast sama rozbiórka takiego obiektu, bez względu na jego symbol w PKOB.

Z uwagi na stwierdzenie zawarte we wniosku, z którego wynikało, że całość prac związanych z branżą budowlaną, sanitarną i elektryczną należy opodatkować stawką podatku w wysokości 8%, stanowisko Wnioskodawcy całościowo należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.