Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/4512-3-111/15/IK
z 22 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

WYDANA W WYNIKU UWZGLĘDNIENIA SKARGI

W związku ze skargą wniesioną w dniu 23 grudnia 2015 r. (data wpływu 24 grudnia 2015 r.) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy na indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 28 października 2015 r. znak ITPP1/4512-800/15/IK w sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania usług wykonywanych na podstawie kontraktu menadżerskiego, doręczoną w dniu 30 października 2015 r. (data potwierdzenia odbioru), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów w trybie art. 54 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.) oraz na podstawie art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), uwzględnia skargę w całości, zmienia zaskarżoną indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 28 października 2015 r. znak ITPP1/4512-800/15/IK i uznaje stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów, wydał na wniosek z dnia 10 sierpnia 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania usług wykonywanych na podstawie kontraktu menadżerskiego, indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 28 października 2015 r. znak ITPP1/4512-800/15/IK.

W ww. wniosku przedstawiono stan faktyczny, z którego wynikało, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, której przedmiotem jest doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKD 70.22.Z). Jest zarejestrowanym podatnikiem czynnym VAT. Wnioskodawca zawarł kontrakt menadżerski (poza prowadzoną działalnością gospodarczą) ze spółką prawa handlowego, mocą którego pełni funkcję Prezesa Zarządu. Na mocy postanowień kontraktu Spółka powierza Wnioskodawcy zarządzanie jej przedsiębiorstwem, na zasadach określonych w kontrakcie, Kodeksie spółek handlowych, Statucie Spółki oraz innych aktach wewnętrznych obowiązujących w Spółce. Postanowienia kontraktu zobowiązują Wnioskodawcę do współdziałania z innymi członkami Zarządu i organami Spółki zgodnie z zasadami obowiązujących przepisów prawa, w sposób zapewniający prawidłowe funkcjonowanie spółki oraz ochronę jej interesów  zgodnie z jej celem i określonym w Statucie Spółki przedmiotem przedsiębiorstwa.

Do obowiązków Wnioskodawcy należy:

1. prowadzenie spraw Spółki poprzez zarządzanie jej majątkiem i zasobami ludzkimi;
2. reprezentowanie Spółki na zewnątrz;
3. organizowanie i koordynowanie prac Zarządu zgodnie z celami i planami działalności Spółki;
4. realizowanie strategii rozwoju Spółki zatwierdzonej przez Zgromadzenie Wspólników;
5. wdrażanie programów restrukturyzacyjnych Spółki zatwierdzonych przez Zgromadzenie Wspólników;
6. realizowanie rocznych i wieloletnich planów działalności Spółki;
7. usprawnienie organizacji przedsiębiorstwa Spółki poprzez opracowanie podziału zadań, kompetencji i odpowiedzialności poszczególnych pracowników w ramach podległych działów;
8. realizacja strategii rozwoju Spółki, zwiększanie zysków;
9. kształtowanie i realizacja polityki finansowej Spółki;
10. zapewnienie stałego rozwoju Spółki;
11. zapewnienie należytej kontroli rentowności i kosztów działalności Spółki.

Zgodnie z postanowieniami kontraktu menadżerskiego, w celu należytego wykonywania swoich obowiązków umownych, jak również celem zapewnienia zachowania w poufności informacji, Wnioskodawca zobowiązany jest do przestrzegania wszelkich procedur i regulacji wewnętrznych obowiązujących w Spółce, w tym do stosowania wszelkich środków służących ochronie informacji i do korzystania z postawionych do jego dyspozycji przez Spółkę powierzchni biurowej z wyposażeniem, w tym przenośnym komputerem osobistym środków łączności. Ponadto Spółka zobowiązała się do pokrycia kosztów używania samochodu prywatnego do celów służbowych w wyznaczonym limicie oraz zapewniła mieszkanie służbowe.

W celu należytego wykonywania obowiązków umownych Wnioskodawca ma prawo do odbywania podróży w kraju i za granicą na koszt Spółki, o ile jest to konieczne dla realizacji zobowiązań wynikających z kontraktu menadżerskiego.

Wnioskodawca zobowiązany jest do wykonywania przedmiotu kontraktu menadżerskiego w czasie przez siebie wybranym, z uwzględnieniem potrzeb Spółki, zapewniającym prawidłową realizację kontraktu menadżerskiego, w miejscu przez siebie wybranym (miejscami tymi mogą być siedziba Spółki, miejsce zamieszkania Wnioskodawcy oraz miejsca, które wymagają tego ze względu na działalność Spółki).

W czasie obowiązywania kontraktu menadżerskiego Wnioskodawca zobowiązany jest do niezajmowania się działalnością konkurencyjną, a w szczególności do nieświadczenia pracy na podstawie umowy o pracę, zlecenia lub innej umowy cywilnoprawnej, zawartej z podmiotem prowadzącym działalność konkurencyjną wobec Spółki. Kontrakt wyklucza możliwość obejmowania funkcji w organach podmiotów prowadzących działalność konkurencyjną, jak też funkcji doradczych w tych podmiotach; zakazuje prowadzenia działalności, której przedmiotem byłaby działalność konkurencyjna oraz zobowiązuje do nie podejmowania działań, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, które mogłyby stanowić działalność konkurencyjną w stosunku do działań Spółki.

W trakcie trwania kontraktu, obowiązuje zasada nieprzekazywania, nieujawniania i niewykorzystywania informacji stanowiących tajemnicę Spółki, w tym tajemnicę handlową i służbową.

Działalność w Spółce może być jedyną aktywnością zawodową i tylko rada nadzorcza może Wnioskodawcę z tego zobowiązania zwolnić. W trakcie obowiązywania kontraktu Spółka zapewni niezbędne i uzasadnione potrzebami, jak też charakterem stanowiska, narzędzia pracy  całkowicie wyposażoną powierzchnię biurową w biurze zarządu, wszelkie urządzenia łączności, w tym telefon komórkowy oraz sprzęt informatyczny pracujący w ramach sieci informatycznej Spółki oraz poza nią.

Przysługiwać będzie również ubezpieczenie zarządcy od ryzyka gospodarczego oraz ryczał za jazdy lokalne w określonej kwocie. Wszelkie koszty z tego tytułu ponosić będzie Spółka. Spółka zobowiązała się również do zwracania wszelkich innych poniesionych kosztów, a wynikających z realizacji powierzonych obowiązków. Wnioskodawcy za wykonywanie funkcji Prezesa przysługiwać będzie wynagrodzenie, w postaci wynagrodzenia miesięcznego oraz dodatkowego, określonego przez organy Spółki, za realizację planu w zakresie wyników finansowych i innych zadań w postaci premii rocznej.

Kontrakt określa również zakres odpowiedzialności. Postanowienia kontraktu zwalniają Wnioskodawcę z wszelkiej odpowiedzialności względem osób trzecich. Będzie on zobowiązany do niezwłocznego powiadomienia Spółki o przypadku wystąpienia roszczeń osób trzecich przeciwko swojej osobie. W takiej sytuacji Spółka ma podejmować rozmowy z osobą trzecią, a w przypadku sporu sądowego, przystąpić do postępowania po stronie Wnioskodawcy. Spółka będzie płatnikiem podatku dochodowego z tytułu zawartego kontraktu. Obowiązek ten leży po stronie Spółki. Podatek będzie odprowadzony z tytułu działalności wykonywanej osobiście na podstawie art. 27 ust. l ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi w ramach sprawowania funkcji Prezesa Zarządu na podstawie zawartego kontraktu menadżerskiego podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że opisane w stanie faktycznym usługi zarządzania Spółką świadczone w oparciu o kontrakt menadżerski nie stanowią działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT. Tym samym, z tytułu wykonywania czynności przewidzianych w ww. umowie, Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W ocenie Wnioskodawcy, uwzględniając treść art. 5 ust. 1 , art. 8 ustawy o VAT, jak również art. 15 ust. 1, 2, 3 pkt 3 ustawy, należy uznać, że kwalifikacji konkretnego świadczenia Wnioskodawcy jako niespełniającego definicji działalności gospodarczej na gruncie ustawy o VAT w kontekście pytania dokonać można w przypadku, gdy łącznie spełnione są wskazane powyżej przesłanki

1. Kwalifikacja przychodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę na gruncie ustawy o PDOF

Wśród źródeł przychodów zawartych w art. 13 pkt 2-9 ustawy o PDOF wymienione zostały (w pkt 9) przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menadżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej.

W opinii Wnioskodawcy, przychody uzyskiwane w oparciu o kontrakt menadżerski spełniają przesłanki warunkujące uznanie ich za przychody wymienione w przytoczonym powyżej przepisie. Za taką kwalifikacją przychodów z kontraktu menadżerskiego opowiedział się także (działający w imieniu Ministra Finansów) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 20 stycznia 2011 r. (sygn. IPPBI/415-970/10-2/EC), w której podzielił stanowisko wnioskodawcy, zdaniem którego:

„Przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menadżerskich lub umów o podobnym charakterze, stanowią przychody z działalności wykonywanej osobiście, nawet jeżeli tego rodzaju umowy zawierane są w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej. Bez znaczenia pozostaje forma prawna w jakiej podatnik prowadzi działalność gospodarczą”.

Podobne stanowisko zostało zawarte w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26 kwietnia 2010 r. (sygn. II FPS 10/09) oraz interpretacji ogólnej Ministra Finansów z 31 maja 2010 r. (sygn. DD2/033/95/KBF/10/403).

2. Charakterystyka stosunku prawnego wiążącego Wnioskodawcę ze Spółką w zakresie warunków wykonywania czynności oraz wynagrodzenia.

Oprócz przytoczonych powyżej argumentów Wnioskodawca podkreśla, że jest związany ze Spółką prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy nim i Spółką co do warunków wykonywania czynności w ramach kontraktu menadżerskiego i należnego mu wynagrodzenia.

Jak zostało wskazane w stanie faktycznym kontrakt menadżerski w sposób szczegółowy określa sposób i formę wykonywania przez Wnioskodawcę jego obowiązków wynikających z ww. umowy. Z zapisów kontraktu menadżerskiego daje się bowiem w sposób jednoznaczny określić warunki wykonywania czynności przez Wnioskodawcę. Ponadto, kontrakt menadżerski w sposób bezpośredni określa wysokość oraz warunki płatności wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy.

W ocenie Wnioskodawcy, ustawa o VAT nie przewiduje w art. 15 ust. 3 pkt 3 szczególnych wymogów odnośnie określenia warunków wykonywania czynności oraz wynagrodzenia. Powyższe oznacza, iż każdy stosunek prawny, który zawiera zapisy odnoszące się do tych kwestii spełnia wymogi przewidziane ustawą w zakresie tych właśnie warunków. Nieistotny jest przy tym z perspektywy art. 15 ust. 3 pkt 3 sposób oraz szczegółowość określenia warunków wykonywania czynności oraz wynagrodzenia.

Na poparcie powyższej tezy Wnioskodawca przytacza fragment interpretacji indywidualnej z 14 lutego 2011 r. (sygn. IPPP2-443-856/I0-5/AK), w której działając w imieniu Ministra Finansów Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazał, iż:

„Odnośnie dwóch pierwszych warunków wymienionych w art. 15 ust. 3 pkt 3 cyt. ustawy  każdy w zasadzie stosunek prawny o charakterze odpłatnym istniejący pomiędzy usługobiorcą, a usługodawcą jest w jakimś sensie określony co do warunków wykonywania danych czynności oraz wynagrodzenia. Z uwagi na powyższe spełnione zostają dwie ustawowe przesłanki przemawiające za nieuznaniem takich czynności za odpłatne świadczenie usług, tj. przychody są wymienione w art. 13 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz za wykonane czynności wypłacane jest wynagrodzenie.

Istotny, z punktu widzenia uznania realizowanych czynności za samodzielnie wykonywaną działalność gospodarczą, jest sposób określenia w umowie odpowiedzialności zleceniodawcy wobec osób trzecich”.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy w przypadku zawartego kontraktu menadżerskiego spełniona jest wynikająca z art. 15 ust. 3 pkt 3 przesłanka związania stron umowy prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny co do warunków wykonywania czynności oraz wynagrodzenia.

3. Odpowiedzialność Spółki wobec osób trzecich

Ostatnią z przesłanek warunkujących możliwość uznania usług świadczonych przez Wnioskodawcę za niespełniające definicji działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT jest określenie w stosunku prawnym łączącym go ze Spółką warunków odpowiedzialności wobec osób trzecich. Ustawa nie precyzuje przy tym, w jaki sposób odpowiedzialność ta ma zostać ukształtowana. Literalne brzmienie przepisów ustawy o VAT wskazuje jedynie, iż zasady odpowiedzialności powinny być odpowiednio określone w umowie. Zgodnie jednak z doktryną oraz stanowiskiem organów podatkowych odpowiedzialność ta powinna zostać ukształtowana w taki sposób, aby ewentualne negatywne konsekwencje czynności realizowanych w ramach wykonywania kontraktu menadżerskiego ponosił zlecający/Spółka. Powyższe znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej z 14 lutego 2011 r. (sygn. IPPP2-443-856/10-5/AK), w której Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał, iż:

„Sformułowanie (...) odnoszące się do odpowiedzialności należy rozumieć, jako odpowiedzialność zleceniodawcy w stosunku do osób trzecich, za czynności realizowane przez zleceniobiorcę w ramach wykonywania zlecenia. Tylko w takim przypadku ryzyko wykonania czynności zleconych przechodzi z faktycznego wykonawcy na osobę zlecającą ich wykonanie, co wyklucza samodzielny charakter działalności zleceniobiorcy.”

Ustawa o VAT przewiduje, iż odpowiedzialność Spółki wobec osób trzecich powinna wynikać nie tyle z samej umowy, lecz z więzów tworzących stosunek prawny pomiędzy Spółką a Wnioskodawcą.

Zdaniem Wnioskodawcy powyższe oznacza, iż oceniając zakres jego odpowiedzialności wobec osób trzecich należy mieć na uwadze ogół przepisów, które znajdują zastosowanie w tym zakresie.

Charakter odpowiedzialności menadżera pełniącego funkcję członka zarządu regulują przede wszystkim przepisy KSH. Z unormowań zawartych w art. 368 § 1 KSH wynika, iż zarząd prowadzi sprawy spółki i reprezentuje spółkę. Art. 372 KSH stanowi natomiast, iż prawo członka zarządu do prowadzenia spraw spółki i jej reprezentowania dotyczy wszystkich czynności sądowych i pozasądowych spółki, przy czym prawa tego nie można ograniczyć w stosunku do osób trzecich. Powyższe oznacza, iż rezultat wszelkich decyzji podejmowanych przez członka zarządu działającego jako organ spółki akcyjnej - w relacji z osobami trzecimi  obciąża Spółkę.

Zestawienie treści wskazanych przepisów z zapisami kontraktu menadżerskiego w zakresie odpowiedzialności Wnioskodawcy wobec osób trzecich prowadzi do wniosku, iż, co do zasady, za działania członków zarządu wobec osób trzecich odpowiedzialność ponosi Spółka. Tym samym w przypadku, gdy osoba trzecia poniesie szkodę w rezultacie działania Spółki reprezentowanej przez Wnioskodawcę podmiotem zobowiązanym do jej naprawienia będzie Spółka. Powyższe nie wyklucza możliwości późniejszego dochodzenia przez Spółkę ewentualnych roszczeń regresowych od Wnioskodawcy. Wnioskodawca zaznacza, że zawarcie umowy o odpowiedzialności cywilnej ma właśnie na celu zabezpieczenie potencjalnych roszczeń Spółki o charakterze regresowym.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych w imieniu Ministra Finansów. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z 9 maja 2012 r. (sygn. IPTPP1/443-162/12-2/AK) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi uznał, że:

„(...) zakres odpowiedzialności wynikający z wyżej powołanych przepisów Kodeksu spółek handlowych (w szczególności art. 483 § 1), dotyczy odpowiedzialności wobec spółki za szkodę wyrządzoną z winy członka. Jest to odpowiedzialność na zasadzie winy ponoszona wyłącznie wobec spółki. Natomiast za działanie członka zarządu mające skutki wobec osób trzecich odpowiedzialność ponosi spółka.

(...) w stosunkach zewnętrznych spółka jest samodzielnym podmiotem stosunków cywilnoprawnych z osobami trzecimi (wierzycielem lub dłużnikiem). Odpowiedzialność wobec osób trzecich za niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania obciąża dłużnika, którym jest w tym przypadku spółka. Zatem również na podstawie przepisów prawa cywilnego regulujących kwestie odpowiedzialności zleceniobiorcy oraz zleceniodawcy, zarządzający odpowiada wyłącznie wobec spółki za niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy o zarządzanie”.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że wykonywane przez menadżera na rzecz Wnioskodawcy czynności zarządzania Spółką nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (...). Z tych też względów czynności te nie podlegają „opodatkowaniu tym podatkiem”. Na potwierdzenie powyższego należy również przytoczyć wyrok z 23 sierpnia 2012 r. (sygn. I FSK 1645/11), w którym NSA w zbliżonym do zaprezentowanego przez Wnioskodawcę stanie faktycznym dotyczącym członka zarządu spółki kapitałowej, który na mocy zawartej umowy odpowiadał wobec spółki za naruszenie postanowień umownych, interesów spółki, powszechnie obowiązujących przepisów, oraz ponosił odpowiedzialność wobec osób trzecich za szkody powstałe w wyniku realizacji umowy na zasadach określonych w powszechnie obowiązujących przepisach prawa, stwierdził iż kluczową kwestią jest określenie, czy członek zarządu  menadżer jest odpowiedzialny wobec osób trzecich za czynności i działania, które można mu przypisać w ramach wykonywanych usług zarządczych. Udzielając wyjaśnień w powyższym zakresie NSA uznał, że:

„(...) w zakresie obowiązków zarządcy jest reprezentowanie Spółki na zewnątrz. Niewątpliwie członek zarządu na mocy art. 293 § 1 K.s.h. ponosi odpowiedzialność cywilnoprawną wobec spółki za szkodę wyrządzoną działaniem lub zaniechaniem sprzecznym z prawem lub postanowieniami umowy (statutu) spółki. Odpowiedzialność ta ma charakter odszkodowawczej odpowiedzialności ex contractu. tj. oparta jest na istniejącej między spółką, a członkiem jej organu więzi zobowiązaniowej, której naruszenie skutkuje odpowiedzialnością odszkodowawczą (tak SN w wyroku z dnia 24 września 2008 r., sygn. akt II CSK 118/08. OSNC 2009, nr 9, poz. 131 z glosą K. Bilewskiej, Mon. Praw. 2009, nr 19, s. 107). Członek zarządu ponosi ją wyłącznie wobec spółki. Zatem nawet jeśli następstwem wadliwego działania lub zaniechania członka zarządu będzie szkoda wyrządzona przez spółkę osobie trzeciej, roszczenia te osoba ta skieruje wobec spółki a nie wobec członka jej organu”.

NSA uznał również, iż powyższa zasada nie ulega modyfikacji nawet w przypadku, gdy z przepisów K.s.h. wynika możliwość dochodzenia roszczeń bezpośrednio od członków zarządu spółki kapitałowej, gdyż w takim przypadku odpowiedzialność nie wynika z kontraktu między spółką a członkiem zarządu, a jej podstawą są naganne działania członka zarządu tworzące niezależne źródło zobowiązania:

„Powyższe wnioski są trafne na gruncie art. 300 K.s.h. z których wynika możliwość dochodzenia roszczeń odszkodowawczych przez osoby trzecie bezpośrednio od osób, które im szkodę wyrządziły, w tym także od członków zarządu. Podstawę takiej odpowiedzialność stanowią art. 415 K.c. (jeżeli podmiotem, wobec którego roszczenie kierowano, jest członek zarządu) czy art. 416 K.c. (jeżeli podmiotem takim jest Spółka). Oznacza to, że podstawą tej odpowiedzialności nie jest stosunek organizacyjny istniejący pomiędzy spółką a członkiem zarządu - za działania (zaniechania) w tym zakresie spółka ponosi odpowiedzialność. Podstawą są naganne zachowania członka zarządu, których skutkiem jest powstanie niezależnego źródła zobowiązania (niejako poza istniejącym stosunkiem prawnym ze spółką) w postaci czynu zabronionego (por. B. Krzyżagórska - Żurek, Wynagrodzenie członków rad nadzorczych w spółkach kapitałowych a podatek VAT, PP nr 10. 2005 s. 5 i nast.).

W rozważaniach na gruncie VAT nie mają znaczenia przepisy o odpowiedzialności majątkowej członków zarządu w razie niewypłacalności spółki (art. 299 K.s.h.). Niezasadnym jest powoływanie się wobec członka zarządu na treść art. 429 K.c. albowiem przepisy Kodeksu spółek handlowych mają charakter przepisów szczególnych wobec przepisów ogólnych kodeksu cywilnego”.

W opinii Wnioskodawcy NSA w sposób jednoznaczny określił, w świetle jakich przepisów (w odniesieniu do członków zarządu) należy dokonywać interpretacji pojęcia „odpowiedzialności wobec osób trzecich” zawartego w art. 15 ust. 3 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, zastosowanie wniosków wynikających z tego wyroku prowadzi do konkluzji, że czynności wykonywane przez niego na podstawie kontraktu menadżerskiego nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Przytoczony powyżej wyrok NSA znajduje akceptację zarówno w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe, jak i w najnowszym orzecznictwie sadów administracyjnych. Przykładowo. Wnioskodawca wskazuje na wyrok Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Łodzi z 21 czerwca 2013 r. (sygn. I Sa/Łd 375/13), w którym, orzekając w tożsamym niemal stanie faktycznym (w zakresie odpowiedzialności, kontrakt menadżerski przewidywał, iż skarżący odpowiada wobec spółki lub osób trzecich za szkody wyrządzone w czasie wykonywania kontraktu menadżerskiego, będące następstwem niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków z niego wynikających), skład orzekający wskazał, iż:

„Spółka odpowiada za działania i zaniechania swoich ustawowych organów  zarządu jak za swoje własne, zaś odpowiedzialność ta nie obciąża członków organów spółki, w tym także członków zarządu w ich relacji do osób trzecich. Powyższe wnioski są trafne na gruncie art. 300 K.s.h., z których wynika możliwość dochodzenia roszczeń odszkodowawczych przez osoby trzecie bezpośrednio od osób, które im szkodę wyrządziły, w tym także od członków zarządu. Podstawę takiej odpowiedzialność stanowią art. 415 K.c. (jeżeli podmiotem, wobec którego roszczenie kierowano, jest członek zarządu) czy art. 416 K.c. (jeżeli podmiotem takim jest spółka). Oznacza to, że podstawą tej odpowiedzialności nie jest stosunek organizacyjny istniejący pomiędzy spółką a członkiem zarządu  za działania (zaniechania) w tym zakresie spółka ponosi odpowiedzialność. Podstawą są naganne zachowania członka zarządu, których skutkiem jest powstanie niezależnego źródła zobowiązania (niejako poza istniejącym stosunkiem prawnym ze spółką) w postaci czynu zabronionego.

(...) należy uznać, że skarżący w okolicznościach przedmiotowej sprawy, będąc członkiem zarządu -menadżerem w Spółce nie jest podatnikiem VAT. Jego działalności nie można przypisać spełnienia warunku samodzielności, który stanowi immanentną cechę działalności gospodarczej w rozumieniu VAT. Jako członek zarządu - menadżer działa w ramach struktury organizacyjnej zarządzanej Spółki, nie ponosi kosztów swej działalności, wynagrodzenie nie jest uzależnione od ekonomicznego ryzyka i działa jedynie w imieniu i na rzecz zarządzanej Spółki, która za jego działania ponosi odpowiedzialność za wyrządzoną szkodę osobom trzecim. Nie działa on w warunkach ryzyka, niepewności, np. co do popytu, konkurencji, czy ostatecznego rezultatu własnego przedsiębiorstwa. Nie wykonuje swojej działalności w swoim imieniu i na własny rachunek lecz w imieniu zarządzanej Spółki”.

Wnioskodawca wskazuje, iż tożsame stanowisko  w stanie faktycznym analogicznym do będącego przedmiotem niniejszego wniosku - zaprezentował Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 15 kwietnia 2014 r. (sygn. IPPP1/443-116/14-2/ISZ), w której organ stwierdził m.in., że:

„Kluczową jest zatem kwestia czy członek zarządu - menadżer jest odpowiedzialny wobec osób trzecich za czynności i działania, które można mu przypisać w ramach wykonywanych usług zarządczych. Należy zauważyć, że w zakresie obowiązków Wnioskodawcy jest reprezentowanie Spółki na zewnątrz. Niewątpliwie członek zarządu na mocy art. 293 § I K.s.h. ponosi odpowiedzialność cywilnoprawną wobec spółki za szkodę wyrządzoną działaniem lub zaniechaniem sprzecznym z prawem lub postanowieniami umowy (statutu) spółki. Odpowiedzialność ta ma charakter odszkodowawczej odpowiedzialności ex contractu. tj. oparta jest na istniejącej między spółką, a członkiem jej organu więzi zobowiązaniowej, której naruszenie skutkuje odpowiedzialnością odszkodowawczą. Członek zarządu ponosi ją wyłącznie wobec spółki. Zatem nawet jeśli następstwem wadliwego działania lub zaniechania członka zarządu będzie szkoda wyrządzona przez spółkę osobie trzeciej, roszczenia te osoba ta skieruje wobec spółki a nie wobec członka jej organu. W niczym zasady tej nie zmienia możliwość wystąpienia przez wspólnika wobec członka zarządu na mocy art. 295 K.s.h. z żądaniem naprawienia szkody wyrządzonej spółce w sytuacji, gdy spółka nie wytoczy powództwa o naprawienie wyrządzonej jej szkody.

Z powyższego wynika, że Spółka odpowiada za działania i zaniechania swoich ustawowych organów  zarządu jak za swoje własne, zaś odpowiedzialność ta nie obciąża członków organów spółki, w tym także członków zarządu w ich relacji do osób trzecich.

W ocenie Wnioskodawcy, w okolicznościach przedmiotowej sprawy, pełniąc w ramach zawartego kontraktu menadżerskiego funkcję Prezesa zarządu w Spółce nie jest podatnikiem VAT. Jego działalności nie można przypisać spełnienia warunku samodzielności, który stanowi immanentną cechę działalności gospodarczej w rozumieniu VAT. Jako Prezes zarządu  menadżer działa w ramach struktury organizacyjnej zarządzanej Spółki, nie ponosi kosztów swej działalności, wynagrodzenie nie jest uzależnione od ekonomicznego ryzyka i działa jedynie w imieniu i na rzecz zarządzanej Spółki, która za jego działania ponosi odpowiedzialność za wyrządzoną szkodę osobom trzecim. Nie działa on w warunkach ryzyka, niepewności, np. co do popytu, konkurencji, czy ostatecznego rezultatu własnego przedsiębiorstwa. Nie wykonuje swojej działalności w swoim imieniu i na własny rachunek, lecz w imieniu zarządzanej Spółki”.

Podobny pogląd został wyrażony m.in. w interpretacjach Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 7 stycznia 2013 r. (sygn. IPPP2/443-I024/I2-4/AO), z 15 listopada 2012 r. (sygn. IPPP1/443-753/I2-4/AW), z 14 listopada 2012 r. (sygn. IPPP1/443-734/12-4/EK), z 14 listopada 2012 r. (sygn. 1PPP1/443-741/12-4/EK) oraz w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 20 grudnia 2012 r. (sygn. ITPP1/443-1222/12/DM), które w podobnych stanach faktycznych (kontrakty menadżerskie określały odpowiedzialność członka zarządu spółki kapitałowej wobec osób trzecich), potwierdzały prawidłowość twierdzeń zawartych w niniejszym wniosku oraz przedstawionym powyżej orzeczeniu NSA.

Należy zatem uznać, iż charakter więzów prawnych łączących Wnioskodawcę i Spółkę  rozpatrywanych jako ogół norm i przepisów regulujących ich wzajemne stosunki  pozwala na twierdzenie, iż Spółka ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za działania Wnioskodawcy. W rezultacie, za spełnioną należy uznać ostatnią przesłankę wynikającą z art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT w postaci właściwego sposobu określenia odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów, w wydanej interpretacji indywidualnej z dnia 28 października 2015 r. znak ITPP1/4512-800/15/IK uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

W treści wezwania do usunięcia naruszenia prawa z dnia 10 listopada 2015 r., (data wpływu w dniu 12 listopada 2015 r.) Wnioskodawca wniósł o zmianę interpretacji indywidualnej i stwierdzenie, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 maja 2014 r. jest prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów w odpowiedzi z dnia 10 grudnia 2015 r. znak ITPP1/4512-1-110/15/EA na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji.

Nie zgadzając się z ww. rozstrzygnięciem w dniu 23 grudnia 2015 r. (data nadania 24 grudnia 2015 r.) za pośrednictwem tutejszego organu Wnioskodawca złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy na wydaną indywidualną interpretację, w której wnosi o uchylenie zaskarżonej interpretacji indywidualnej w całości i zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W złożonej skardze zarzucono wydanej interpretacji indywidualnej naruszenie:

• przepisów prawa materialnego poprzez błędną wykładnię art. 15 ust. 1-3 ustawy z dnia 11 marca 2004 o podatku od towarów i usług, że czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na podstawie kontraktu menadżerskiego jako Prezesa Zarządu spełniają definicję samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT;
• przepisów postępowania, tj.:

1. art. 14c § 1 i 2, art. 14b § 1 i art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm. - dalej Ordynacja podatkowa) poprzez nieodniesienie się do podniesionych we wniosku argumentów na obronę stanowiska Skarżącego, w tym wyroków sądów administracyjnych oraz niedokonanie oceny stanowiska Skarżącego z uwzględnieniem opisu stanu faktycznego, a także wskazanie błędnego uzasadnienia prawnego,
2. art. 120, art. 121 § 1 w zw. z art. 14h Ordynacji podatkowej, czyli złamanie zasady praworządności oraz zasady zaufania do organu, poprzez częściowe dokonanie zmiany przedstawionego opisu stanu faktycznego oraz dokonanie oceny bez uwzględnienia przedstawionego opisu,
3. art. 145 § 1 w zw. z art. 14h Ordynacji podatkowej poprzez doręczenie pisma z pominięciem prawidłowo ustanowionego pełnomocnika,
4. art. 169 § 1 w zw. z art. 14h Ordynacji podatkowej poprzez niewezwanie Skarżącego do uzupełnienia opisu stanu faktycznego w zakresie prawa do urlopu, pomimo iż organ z warunków danego zdarzenia wyciągnął wobec Skarżącego negatywne skutki.

W uzasadnieniu skargi, po przedstawieniu dotychczasowego przebiegu postępowania, w tym stanu faktycznego, stanowiska Wnioskodawcy zawartego w złożonym wniosku oraz stanowiska Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy zawartego w zaskarżonej interpretacji indywidualnej, Wnioskodawca podtrzymał stanowisko przedstawione we wniosku, zgodnie z którym w związku z wykonywaniem czynności Prezesa Zarządu na rzecz Spółki spełnia przesłanki określone w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy.

W ocenie Wnioskodawcy spełnione zostały warunki, dotyczące braku samodzielności, bowiem wykonuje czynności związane z realizacją kontraktu wykorzystując infrastrukturę i organizację wewnętrzną Spółki, a także nie ponosi kosztów swojej działalności.

Odnosząc się do kwestii podporządkowania w zakresie wynagrodzenia Wnioskodawca stwierdził, że jako menadżer – usługodawca, nie decyduje o wysokości wynagrodzenia tylko czyni to Spółka, w związku z osiągnięciem przez Wnioskodawcę określonych celów. Zdaniem Skarżącego nie został spełniony również warunek drugi braku samodzielności, o którym mowa w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, tzn. podporządkowanie w zakresie wynagrodzenia i konstrukcja ta eliminuje ponoszenie ryzyka ekonomicznego przez Skarżącego.

Zdaniem Wnioskodawcy, postanowienia kontraktu zwalniają menadżera z wszelkiej odpowiedzialności względem osób trzecich. Poza wszelką wątpliwością Wnioskodawca zgodził się, że odpowiada wyłącznie w zakresie określonym przepisami ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (dalej Ksh) oraz innymi przepisami prawa.

Uzasadniając powyższe, Wnioskodawca powołał treść przepisów Ksh, z których wywiódł, że to Spółka odpowiada za działania i zaniechania swoich ustawowych organów – zarządu, jak za swoje własne, zaś odpowiedzialność ta nie obciąża członków organu Spółki, w tym także Prezesa Zarządu w ich realizacji wobec osób trzecich.

W ocenie Wnioskodawcy, spełniony został tym samym trzeci warunek niezbędny, aby czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach kontraktu menadżerskiego jako Prezesa zarządu nie stanowiły samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym Wnioskodawca nie był podatnikiem podatku od towarów i usług.

Kontrakt menażerski zawarty przez Wnioskodawcę ze zlecającym tworzy stosunek prawny co do odpowiedzialności zlecającego wobec osób trzecich i odpowiedzialność ta przechodzi na osobę zlecającą, co tym samym wyklucza samodzielny charakter działalności.

Wnioskodawca zarzuca tut. organowi, że w swoich rozważaniach nad prawidłowym odkodowaniem normy prawnej zawartej w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT dokonał nieuzasadnionego zrównania znaczenia zwrotów „zbliżone do umowy o pracę” ze zwrotem „tożsame ze stosunkiem pracy”. Organ dokonując takiej wykładni spornego przepisu i wymagając aby stosunek pomiędzy stronami był tożsamy ze stosunkiem pracy powoduje, że zapis ww. przepisu staje się przepisem martwym.

Ponadto organ dokonał błędnej interpretacji znaczenia samodzielności działalności gospodarczej twierdząc, że o jej występowaniu świadczy między innymi fakt, że menadżer samodzielnie podejmuje decyzje. Zdaniem Wnioskodawcy nie można jednak dokonywać takich rozważań, jak czyni to organ, w oderwaniu od faktu, że Prezes Zarządu podejmuje decyzje w imieniu i na rzecz zarządzanej Spółki, a nie w swoim własnym i na swoją rzecz.

Dodatkowo Wnioskodawca podkreśla, że o samodzielności nie świadczą również uzgodnienia co do miejsca wykonywania pracy czy czasu pracy, które to regulacje nie różnią się istotnie od tych uregulowanych w Kodeksie pracy i dotyczących osób zarządzających przedsiębiorstwem czy osób wykonujących telepracę. Warunki, na podstawie których należy określić samodzielność zostały enumeratywnie wymienione w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT. Organ dokonując wykładni art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT doszedł do wniosku, że odpowiedzialność wobec osób trzecich związana z realizacją kontraktu zawartego pomiędzy Prezesem zarządu, a Spółką obejmuje również odpowiedzialność odszkodowawczą Prezesa wobec wspólników. Organ dokonał zatem wykładni rozszerzającej odpowiedzialności wobec osób trzecich.

W ocenie Wnioskodawcy, niezasadnym jest również przyjęcie przez organ, że brak podporządkowania w zakresie wynagrodzenia występuje wtedy, kiedy wynagrodzenie składa się z części stałej oraz premii rocznej uzależnionej od osiągnięcia przez Wnioskodawcę pewnych celów.

Wnioskodawca zarzuca tut. organowi, że z konstrukcji wynagrodzenia formułuje wniosek, że ponosi On ryzyko ekonomiczne. W ocenie Wnioskodawcy, jest to nieuzasadnione, bowiem Wnioskodawcy nie jest zobowiązany do pokrycia straty Spółki, a tylko w takim przypadku można byłoby mówić, że ponosi ryzyko ekonomiczne swoich działań. Dokonana przez organ wykładnia warunku podporządkowania, zgodnie z którym należy rozumieć go tak, że nie obejmuje on sytuacji, gdy wynagrodzenie składa się z części stałej i rocznej premii jest błędne i niezasadnie zawężone.

Ponadto Wnioskodawca zarzuca tut. organowi, że dokonując wykładni art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy używa błędnych argumentów, powołując art. 299, art. 512, art. 548 Ksh, z których wywodzi negatywne skutki dla Wnioskodawcy. Niezasadnym, w ocenie Wnioskodawcy, jest również powoływanie się wobec członka zarządu na treść art. 429 K.c. albowiem przepisy Kodeksu spółek handlowych mają charakter przepisów szczególnych wobec przepisów ogólnych Kodeksu cywilnego (v. wyrok NSA z 23 sierpnia 2012 r. sygn. I FSK 1645/11).

Z kolei w uzasadnieniu zarzutu naruszenia art. 169 § 1 Ordynacji podatkowej, Wnioskodawca stwierdził, że tut. organ wyciągnął wnioski w zakresie braku opisu prawa do urlopu bez wezwania Wnioskodawcy do uzupełnienia opisu.

Stosownie do treści art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.), organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy(…).

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów, po rozpatrzeniu przedmiotowej skargi z dnia 24 grudnia 2015 r. uwzględnia skargę w całości i stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 sierpnia 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania usług wykonywanych na podstawie kontraktu menadżerskiego – jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Definicja świadczenia usług ma zatem charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej.

Podatnikami – wg zapisu art. 15 ust. 1 cyt. ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei art. 15 ust. 3 pkt 3 ww. ustawy stanowi, iż za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

1. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.);
2. (uchylony);
3. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Zgodnie z art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się:

1. (uchylony)
   
2. przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych;
   
3. przychody z działalności duchownych, osiągane z innego tytułu niż umowa o pracę;
   
4. przychody z działalności polskich arbitrów uczestniczących w procesach arbitrażowych z partnerami zagranicznymi;
   
5. przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7;
   
6. przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9;
   
7. przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych;
   
8. przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:
   
   
   
   1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
      
   2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością
      
      
      
   
   1. z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.
      
      
      
9. przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menadżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej
   
   
   
   
   1. z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.
      

Z cytowanego wyżej przepisu art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że określone czynności wykonywane przez osobę fizyczną nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym pozostają poza regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług, istotne jest spełnienie wszystkich elementów wymienionych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, które muszą wystąpić łącznie. Oznacza to, że przychody z tytułu wykonywanych czynności nie tylko winny być wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz także spełnione muszą zostać pozostałe kryteria przedmiotowe określające m.in. czy działanie usługodawcy odbywa się na warunkach ryzyka gospodarczego, a tym samym kto ponosi odpowiedzialność za wykonane usługi. Nie stanowią bowiem samodzielnej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tylko i wyłącznie te czynności, gdy pomiędzy zlecającym ich wykonanie i wykonującym zlecone czynności istnieją więzy tworzące stosunek prawny w zakresie warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Odnośnie dwóch pierwszych warunków stwierdzić należy, iż każdy w zasadzie stosunek prawny o charakterze odpłatnym istniejący pomiędzy podmiotem zlecającym wykonanie danej czynności a podmiotem, który daną czynność wykonuje, jest w jakimś sensie określony co do warunków wykonywania danych czynności oraz wynagrodzenia.

Zauważyć natomiast należy, że sformułowanie w wyżej cyt. art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy odnoszące się do odpowiedzialności, należy rozumieć jako odpowiedzialność zleceniodawcy w stosunku do osób trzecich za czynności realizowane przez zleceniobiorcę w ramach wykonywania zlecenia. Tylko w takim przypadku ryzyko wykonania czynności zleconych przechodzi z faktycznego wykonawcy na osobę zlecającą ich wykonanie, co wyklucza samodzielny charakter działalności zleceniobiorcy. Tak bowiem rozumiana odpowiedzialność za wykonanie czynności wskazuje, kto ponosi ryzyko prowadzonej działalności, a tym samym wskazuje na wyłączenie ze sfery samodzielności (i z grona podatników podatku od towarów i usług) tego podmiotu, który nie odpowiada za efekt wykonywanej pracy wobec osób trzecich.

Nie będzie więc podatnikiem w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług osoba, która w ramach podpisanej umowy, tworzyć będzie ze zlecającym więzi zbliżonej do umowy o pracę, nie ponosząc tym samym ryzyka ekonomicznego w związku z wykonywanymi czynnościami. Tylko spełnienie wymogów wyłączających samodzielność działania poprzez zawarcie więzi prawnej między zleceniodawcą a zleceniobiorcą co do warunków wykonywania zleconych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich, pozwala jednocześnie wyłączyć wykonywane czynności, z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, że postanowienia kontraktu zwalniają Wnioskodawcę z wszelkiej odpowiedzialności względem osób trzecich. Z treści wniosku wynika bowiem, że Wnioskodawca będzie zobowiązany do niezwłocznego powiadomienia Spółki o przypadku wystąpienia roszczeń osób trzecich przeciwko swojej osobie. W takiej sytuacji Spółka ma podejmować rozmowy z osobą trzecią, a w przypadku sporu sądowego, przystąpić do postępowania po stronie Wnioskodawcy.

Uwzględniając powyższe, skoro – jak wskazano we wniosku  Wnioskodawca nie ponosi odpowiedzialności wobec osób trzecich za działania związane z wykonaniem zadań określonych w kontrakcie menadżerskim (odpowiedzialność tę ponosi Spółka, czyli zlecający) należy uznać, że Wnioskodawca pełniąc w ramach zawartego kontraktu menadżerskiego funkcję Prezesa zarządu w Spółce nie jest podatnikiem VAT.

Jego działalności nie można przypisać spełnienia warunku samodzielności, który stanowi immanentną cechę działalności gospodarczej w rozumieniu VAT. Jako Prezes Zarządu - menadżer działa w ramach struktury organizacyjnej zarządzanej Spółki, zobowiązany jest do m.in. prowadzenia spraw Spółki, reprezentowania Spółki na zewnątrz, organizowania i koordynowania prac Zarządu, nie ponosi kosztów swej działalności i działa jedynie w imieniu i na rzecz zarządzanej Spółki, która za jego działania ponosi odpowiedzialność za wyrządzoną szkodę osobom trzecim.

Podsumowując w tak przedstawionym stanie faktycznym czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki nie mieszczą się w definicji działalności gospodarczej określonej w art. 15 ust. 3 ustawie o podatku od towarów i usług. Działaniom Wnioskodawcy nie można bowiem przypisać spełnienia warunku samodzielności, który stanowi cechę działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Z tych też względów czynności wykonywane na podstawie analizowanego kontraktu menadżerskiego, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie podkreślenia wymaga fakt, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.