Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/415-1001/14/TJ
z 27 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 22 października 2014 r. (data wpływu 28 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania odsetek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania odsetek.

We wniosku tym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 29 grudnia 2006 r. decyzją Dyrektora Izby Skarbowej zakończono postępowanie podatkowe w przedmiocie ustalenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów z nieujawnionych źródeł przychodów za 2000 r. w kwocie 151 388 zł 30 gr. Decyzję ta wydano na podstawie art. 20 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na ww. decyzję organu złożono skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, który wyrokiem z dnia 18 kwietnia 2007 r. skargę tą oddalił. Od powyższego wyroku złożona została skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Wyrokiem z dnia 10 grudnia 2008 r. została ona oddalona. Tym samym Wnioskodawca pokrył zobowiązanie wraz z należnymi odsetkami.

W dniu 18 lipca 2013 r. Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 20 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia do 31 grudnia 2006 r. jest niezgodny z art. 2 w zw. z art. 64 ust. 1 Konstytucji. W związku z tym Wnioskodawca w dniu 25 września 2013 r. wystąpił o wznowienie postępowania zakończonego decyzją ostateczna Dyrektora Izby Skarbowej. Organ ten, powołując się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego, uznał, że stwierdzenie niekonstytucyjności art. 20 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza brak podstawy prawnej do ustalenia podstawy opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym od dochodów z nieujawnionych źródeł przychodów za 2000 r. Postanowieniem z dnia 2 października 2013 r. organ ten – na żądanie strony – wznowił postępowanie podatkowe w przedmiocie ustalenia podstawy opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym od dochodów z nieujawnionych źródeł przychodów za 2000 r.

W dniu 6 grudnia 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej, powołując się na ww. wyrok Trybunału Konstytucyjnego, stwierdził, że w wyniku wyeliminowania przepisu stanowiącego podstawę wymiaru zryczałtowanego podatku dochodowego od dochodów nieujawnionych za 2000 r. brak jest podstaw do ustalenia podatku. Tym samym uchylił wydane w tej sprawie decyzje i umorzył postępowania oraz nakazał właściwemu urzędowi skarbowemu zwrot zapłaconego podatku.

Wobec powyższego opisu zadano następujące pytanie:

Czy odsetki naliczone i otrzymane z urzędu skarbowego od niesłusznie pobranego podatku dochodowego od dochodów z nieujawnionych źródeł przychodów za 2000 r. podlegają opodatkowaniu stosownie do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, odsetki otrzymane w związku ze zwrotem nadpłaconych zobowiązań podatkowych są zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie bowiem z art. 21 ust. 1 pkt 111 ustawy wolne od podatku jest oprocentowanie otrzymane w związku ze zwrotem nadpłaconych zobowiązań podatkowych i innych należności budżetowych, a także oprocentowanie zwrotu różnicy podatku od towarów i usług w rozumieniu odrębnych przepisów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Z ust. 2 tego przepisu, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2014 r., wynika natomiast, że dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Z kolei stosownie do art. 11 ust. 1 w ww. brzmieniu, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z przedstawionych przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną. Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Wynika z tego, że pojęciem pierwotnym dla dochodu jest pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Przychód jest bowiem w istocie określonym przyrostem majątkowym, a zatem jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny.

Z treści wniosku wynika, że na podstawie decyzji z dnia 29 grudnia 2006 r. Wnioskodawca został zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów z nieujawnionych źródeł przychodów za rok 2000. Zobowiązanie to zostało przez Wnioskodawcę wykonane. Natomiast w dniu 25 września 2013 r. – w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego uznającego niekonstytucyjność art. 20 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2006 r. do dnia 31 grudnia 2006 r. – Wnioskodawca wystąpił do właściwego Dyrektora Izby Skarbowej z wnioskiem o wznowienie postępowania w Jego sprawie. Na mocy postanowienia z dnia 2 października 2013 r. postępowanie to zostało wznowione. Po jego przeprowadzeniu, Dyrektor Izby Skarbowej, powołując się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego, uznał, że w wyniku wyeliminowania przepisu stanowiącego podstawę wymiaru zryczałtowanego podatku od dochodów nieujawnionych za 2000 r. brak jest podstaw do ustalenia tego podatku. W związku z tym uchylił wydane w sprawie Wnioskodawcy decyzje i umorzył postępowanie. Nakazał również właściwemu urzędowi skarbowemu zwrot zapłaconego podatku. Wątpliwości Wnioskodawcy budzi natomiast kwestia opodatkowania odsetek otrzymanych w związku ze zwrotem niesłusznie pobranego podatku.

W związku z powyższym wyjaśnić należy, że stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 111 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku jest oprocentowanie otrzymane w związku ze zwrotem nadpłaconych zobowiązań podatkowych i innych należności budżetowych, a także oprocentowanie zwrotu różnicy podatku od towarów i usług, w rozumieniu odrębnych przepisów.

Jak natomiast stanowi art. 72 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej za nadpłatę uważa się kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku.

Z zacytowanego przepisu wynika, że pod pojęciem nadpłaty mieści się m.in. nienależne świadczenie podatkowe, czyli takie, które dotyczy podatnika świadczącego na rzecz organu podatkowego bez podstawy prawnej, czyli mimo braku zobowiązania do takiego zachowania, jak również sytuacje, gdy zobowiązanie zostało wykonane przez podatnika na podstawie istniejącego tytułu prawnego, który został następnie uchylony.

W świetle przedstawionych wyjaśnień i zacytowanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz Ordynacji podatkowej stwierdzić należy, że jakkolwiek otrzymane przez Wnioskodawcę odsetki w związku ze zwrotem zapłaconego nienależnie podatku dochodowego od dochodów ze źródeł nieujawnionych mieszczą się w definicji przychodu wyrażonej w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych co do zasady podlegającego opodatkowaniu tym podatkiem, to jednak w opisanej we wniosku sytuacji nie powstanie obowiązek zapłaty podatku z tytułu ich otrzymania. W niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie bowiem zwolnienie z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 111 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.