Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-2/4510-739/15/NG
z 10 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 30 listopada 2015 r. (data otrzymania 8 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia czy na Wnioskodawcy będą ciążyły obowiązki płatnika w związku z realizacją programu motywacyjnego i wypłatą kwoty Bonusu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 grudnia 2015 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia czy na Wnioskodawcy będą ciążyły obowiązki płatnika w związku z realizacją programu motywacyjnego i wypłatą kwoty Bonusu.

W związku z brakami formalnymi, pismem z 12 lutego 2016 r. Znak: IBPB-2-2/4511-739/15/NG, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 1 marca 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca będący Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością („Spółka”) rozważa wdrożenie programu motywacyjnego, skierowanego do kluczowych członków jej personelu będących w szczególności jej pracownikami.

Niektórzy pracownicy Spółki mogą być również członkami zarządu Spółki (dalej łącznie „Uczestnicy”). Niewykluczone, że w przyszłości Uczestnicy staną się członkami rady nadzorczej Spółki lub członkami rady nadzorczej wspólnika Spółki („Spółka dominująca”).

Realizacja programu będzie się odbywać na podstawie umowy zawartej pomiędzy Spółką a Uczestnikami. Umowa zostanie zawarta odrębnie w stosunku do innych umów łączących Uczestników ze Spółką i Spółką dominującą, w szczególności odrębnie od umowy o pracę zawartej ze Spółką.

W ramach programu Uczestnicy, po spełnieniu określonych warunków, otrzymają prawo do otrzymania w przyszłości świadczenia pieniężnego od Spółki („Bonus”).

Bonus nie będzie jednym z elementów wynagrodzenia Uczestników, wymienionym w umowie o pracę. Bonus nie będzie również stanowić wynagrodzenia za pełnienie funkcji członka rady nadzorczej Spółki dominującej; członka zarządu Spółki lub członka rady nadzorczej Spółki.

Bonus będzie uprawniał do otrzymania rozliczenia pieniężnego w wysokości ustalonej zgodnie z uzgodnionym przez strony umowy algorytmem. Wysokość Bonusu będzie zależała od stopnia realizacji celów, o których mowa w punkcie f) poniżej. Bonus będzie wypłacany Uczestnikom corocznie w dacie określonej przez Spółkę, nie później jednak niż 3 miesiące po zatwierdzeniu przez zgromadzenie wspólników Spółki dominującej zaudytowanego sprawozdania finansowego grupy kapitałowej, w skład której wchodzi Spółka.

Spółka wypłaci Uczestnikom Bonus pod warunkiem spełnienia przez nich następujących warunków:

1. Uczestnik przez cały rok kalendarzowy, za który przyznawany jest Bonus, pozostawał pracownikiem Spółki lub członkiem rady nadzorczej Spółki dominującej lub członkiem zarządu bądź rady nadzorczej Spółki i w tym okresie w sposób ciągły, prawidłowy i zgodny z umową o pracę wykonywał jego obowiązki pracownika w stosunku do Spółki lub w sposób ciągły, prawidłowy i zgodny z obowiązkami członka rady nadzorczej lub członka zarządu wykonywał te obowiązki w stosunku do Spółki lub Spółki dominującej, za wyjątkiem przerw związanych z przyznanym urlopem lub chorobą (za wyjątkiem chorób spowodowanych uprawianiem sportów ekstremalnych),
2. Uczestnik w dniu wypłaty Bonusu będzie pracownikiem Spółki lub będzie pełnił funkcję członka rady nadzorczej Spółki dominującej lub członka zarządu bądź rady nadzorczej Spółki,
3. Uczestnik nie dopuścił się działań godzących w reputację bądź interesy Spółki lub spółek wchodzących w skład grupy kapitałowej, której częścią jest Spółka,
4. Uczestnik nie naruszył umów wiążących go ze Spółką lub spółkami wchodzącymi w skład grupy kapitałowej, której częścią jest Spółka, ani wewnętrznych regulacji Spółki (w szczególności takich jak regulamin pracy i inne przyjęte przez Spółkę regulaminy), ani nie dopuścił się innych naruszeń jego obowiązków pracowniczych lub obowiązków wynikających ze stosunku cywilnoprawnego,
5. w stosunku do Uczestnika w dniu wypłaty nie toczy się (w ramach Spółki lub w ramach podmiotu powiązanego ze spółką) żadne postępowanie dyscyplinarne lub postępowanie o podobnym charakterze,
6. spełnione zostaną cele przypisane indywidualnie do poszczególnych Uczestników (wśród indywidualnych celów mogą znaleźć się np. osiągnięcie przez Spółkę dominującą lub grupę kapitałową, w skład której wchodzi Spółka, określonego poziomu EBITDA, określonego poziomu przychodów, określonego poziomu zysku netto, zdobycie zamierzonej ilości aktywnych graczy w czasie dnia lub miesiąca (DAU/MAU), realizacja celów przedstawionych w business planie Spółki itp.).
   
   

Uprawnienie do otrzymywania Bonusu wygaśnie (za bieżący rok oraz następne lata), gdy:

• upłynie termin obowiązywania umowy o przyznanie Bonusu lub
• Uczestnik nie zaakceptuje rocznych celów do zrealizowania lub
• nie zostanie spełniony choć jeden z warunków przyznania Bonusu, o których mowa powyżej w punktach a)-d).
  
  

W uzupełnieniu wniosku z 23 lutego 2016 r. Spółka wskazała ponadto, że jej zdaniem prawo do otrzymania świadczenia w ramach programu motywacyjnego (Bonusu) stanowi pochodny instrument finansowy w rozumieniu art. 5a pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co zostało wskazane we własnym stanowisku Spółki w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego.

Jednakże zdaniem Spółki rozstrzygnięcie, czy świadczenia wynikające z uczestnictwa w programie motywacyjnym stanowią pochodne instrumenty w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy do zadań Organu. Właśnie w tym celu Spółka złożyła wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, wskazując, że przedmiotem interpretacji powinien być również art. 5a pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z brzmienia art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej wynika bowiem, że składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Przepis ten nie zawiera natomiast wymogu dokonania przez wnioskodawcę wykładni przepisów, które mogą mieć w sprawie zastosowanie.

Do dokonania wykładni przepisów zobowiązany jest Minister właściwy do spraw finansów publicznych (lub organ przez niego upoważniony) na mocy art. 14b § 1 Ordynacji. Minister może upoważnić do wydania interpretacji indywidualnych podległe mu organy (art. 14b § 6 Ordynacji), a także funkcjonariusza celnego lub pracownika kierowanej przez niego jednostki organizacyjnej (art. 14h w związku z art. 143 Ordynacji podatkowej).

W związku z powyższym zdarzeniem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka będzie płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z realizacją programu motywacyjnego w przypadku wypłaty Bonusu?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie on płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z realizacją programu motywacyjnego i wypłatą Bonusu.

Zdaniem Spółki, Bonus będzie stanowił pochodny instrument finansowy, o którym mowa w art. 5a pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy – za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających.

W myśl art. 5a pkt 13 ww. ustawy – ilekroć w ustawie jest mowa o pochodnych instrumentach finansowych – oznacza to instrumenty finansowe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, z wyłączeniem tytułów uczestnictwa w instytucjach wspólnego inwestowania oraz instrumentów rynku pieniężnego.

W świetle art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi („ustawa o Obrocie”) – instrumentami finansowymi w rozumieniu ustawy są niebędące papierami wartościowymi:

1. tytuły uczestnictwa w instytucjach wspólnego inwestowania,
2. instrumenty rynku pieniężnego,
3. opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową, inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest papier wartościowy, waluta, stopa procentowa, wskaźnik rentowności lub inny instrument pochodny, indeks finansowy lub wskaźnik finansowy, które są wykonywane przez dostawę lub rozliczenie pieniężne,
4. opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne lub mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron,
5. opcje, kontrakty terminowe, swapy oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które są wykonywane przez dostawę, pod warunkiem, że są dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym lub w alternatywnym systemie obrotu,
6. niedopuszczone do obrotu na rynku regulowanym ani w alternatywnym systemie obrotu opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar, które mogą być wykonane przez dostawę, które nie są przeznaczone do celów handlowych i wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych,
7. instrumenty pochodne dotyczące przenoszenia ryzyka kredytowego,
8. kontrakty na różnicę,
9. opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward dotyczące stóp procentowych oraz inne instrumenty pochodne odnoszące się do zmian klimatycznych, stawek frachtowych, uprawnień do emisji oraz stawek inflacji lub innych oficjalnych danych statystycznych, które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne albo mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron, a także wszelkiego rodzaju inne instrumenty pochodne odnoszące się do aktywów, praw, zobowiązań, indeksów oraz innych wskaźników, które wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych.
   
   

Artykuł 3 pkt 28a ustawy o Obrocie stanowi zaś, iż ilekroć w ustawie jest mowa o instrumentach pochodnych rozumie się przez to opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward oraz inne prawa majątkowe, których cena zależy bezpośrednio lub pośrednio od ceny lub wartości instrumentów finansowych, walut, stóp procentowych, rentowności, indeksów finansowych, wskaźników finansowych, towarów, zmian klimatycznych, stawek frachtowych, poziomów emisji, stawek inflacji lub innych oficjalnych danych statystycznych, a także innych aktywów, praw, zobowiązań, indeksów lub wskaźników (instrumentów bazowych) oraz instrumenty pochodne dotyczące przenoszenia ryzyka kredytowego.

Zdaniem Spółki, Bonus spełnia wszystkie warunki, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c) ustawy o Obrocie, który za instrument finansowy uznaje m.in. inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest wskaźnik finansowy, które są dokonywane przez dostawę lub rozliczenie pieniężne. W opinii Spółki, Bonus będzie stanowić pochodny instrument finansowy, bowiem będzie spełniać przesłanki wymienione w art. 3 pkt 28a ustawy o Obrocie. Bonus będzie bowiem innym prawem majątkowym, którego cena zależy w głównej mierze (bezpośrednio lub pośrednio) od wartości wskaźników finansowych. Zdaniem Spółki, cena prawa do otrzymania Bonusu zależy w głównej mierze (bezpośrednio lub pośrednio) od wartości wskaźników finansowych. Po pierwsze, zdaniem Spółki roczne cele, takie jak np. poziom EBITDA, poziom przychodów, poziom zysku netto, itp., wygenerowane przez grupę kapitałową, w skład której wchodzi Spółka, stanowią wskaźniki finansowe, o których mowa w art. 3 pkt 28a ustawy o Obrocie. Po drugie, cena prawa do otrzymania Bonusu zależy w dużym stopniu od wartości wymienionych wskaźników finansowych. Spółka wskazała, że gdyby dany Uczestnik zdecydował się na zbycie prawa do otrzymania Bonusu (i otrzymałby zgodę na zbycie), to możliwa do uzyskania przez tego Uczestnika cena sprzedaży będzie zależeć od spodziewanych przyszłych świadczeń pieniężnych od Spółki, których wysokość jest uzależniona z kolei (bezpośrednio lub pośrednio) przede wszystkim od poziomu wskaźników finansowych, takich jak EBITDA, poziom przychodów, zysk netto, itp. Tym samym, cena instrumentu będzie zależeć w szczególności (bezpośrednio lub pośrednio) od wartości wskaźników finansowych.

W opinii Spółki, instrumentem bazowym Bonusu jest wskaźnik finansowy w postaci celów do zrealizowania przez Spółkę lub grupę kapitałową, w skład której wchodzi Spółka (taki jak EBITDA, poziom przychodów, zysk netto, itp.)

Przez rozliczenie pieniężne należy w opinii Spółki rozumieć sytuację, w której doszło do zawarcia kontraktu dotyczącego pochodnego instrumentu finansowego, którego realizacja nie odbywa się poprzez dostarczenie instrumentu bazowego, ale przez wypłatę środków pieniężnych. Zdaniem Spółki, wypłata Bonusu będzie stanowić rozliczenie pieniężne, ponieważ jego wysokość będzie uzależniona od wysokości wskaźników finansowych.

Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia Spółka uważa, że Bonus będzie spełniał wszystkie kryteria niezbędne do uznania go za pochodny instrument finansowy w rozumieniu art. 5a pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec tego przychód z realizacji prawa wynikającego z Bonusu będzie przychodem ze źródła kapitały pieniężne. W myśl art. 30b ust. 1 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych, w tym z realizacji praw wynikających z tych instrumentów, z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu. Art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8. Stosownie zaś do brzmienia art. 45 ust. 1 a pkt 1 ww. ustawy, w terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z kapitałów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30b.

Natomiast art. 45 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że w terminie określonym w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7, podatnicy są obowiązani wpłacić należny podatek dochodowy wynikający z zeznania, o którym mowa w ust. 1a pkt 1. Z analizy brzmienia przytoczonych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika – zdaniem Spółki – że na podatniku, który uzyskał dochód (poniósł stratę) z kapitałów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30b ciąży obowiązek złożenia we właściwym urzędzie skarbowym zeznania według ustalonego wzoru (formularz PIT-38), w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (art. 45 ust. 1a pkt 1 w związku z art. 30b ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). W tym samym terminie podatnik jest obowiązany do wpłaty należnego podatku wynikającego z zeznania (art. 45 ust. 4 pkt 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Do rozliczenia przychodu z tytułu realizacji Opcji, w tym złożenia zeznania i zapłaty podatku zobowiązani będą zatem wyłącznie Uczestnicy. W tym zakresie na Spółce nie będą ciążyły obowiązki płatnika.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższe stanowisko znajduje odzwierciedlenie w interpretacji indywidualnej, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu 3 lutego 2015 r. Znak: ILPB2/415-1082/14-3/JK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie zauważyć należy, że postępowanie w sprawie wydania interpretacji przepisów prawa podatkowego jest postępowaniem specyficznym, w którym składający wniosek o wydanie interpretacji ma obowiązek wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) – art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej – a organ wydający interpretację może przyjąć za podstawę swoich rozważań wyłącznie stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) opisany we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej bądź jego uzupełnieniu na skutek wezwania organu podatkowego do uzupełnienia braków formalnych wniosku. Tym samym granice interpretacji przepisów prawa podatkowego zakreśla zdarzenie przyszłe przedstawione przez Wnioskodawcę, na którym ciąży obowiązek wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego co umożliwia jego prawnopodatkową ocenę.

To obowiązkiem Wnioskodawcy jest udzielenie wyczerpującej informacji na temat stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego mającego być przedmiotem interpretacji. Precyzyjne przedstawienie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego jest najistotniejszym elementem wniosku, bowiem w oparciu o nie następuje ustalenie konsekwencji prawnopodatkowych. Jeżeli wniosek jest niepełny o informacje przedmiotowo istotne, to organ podatkowy nie może wydać poprawnej interpretacji. Opisując zdarzenie przyszłe w celu uzyskania interpretacji Wnioskodawca bierze na siebie odpowiedzialność za jego kompletność i wszelkie nieścisłości. Jedyną dopuszczalną ingerencją Organu podatkowego w opisane zdarzenie przyszłe jest uznanie go za niewyczerpujące, co stanowi brak formalny wniosku, podlegający uzupełnieniu w trybie art. 169 Ordynacji podatkowej.

W niniejszej sprawie Organ z tego uprawnienia skorzystał, albowiem zdarzenie przyszłe – co zdaniem Organu nie budzi wątpliwości – nie zostało przedstawione przez Wnioskodawcę w sposób wymagany art. 14 § 3 Ordynacji podatkowej. Aby bowiem móc ocenić, czy Wnioskodawca pełnić będzie obowiązki płatnika, należy najpierw dokonać oceny skutków prawnopodatkowych programu motywacyjnego, zatem winien on być przedstawiony w sposób wyczerpujący. Tym samym za element opisu zdarzenia przyszłego Organ uznał informację o tym, że Bonus jest pochodnym instrumentem finansowym w rozumieniu art. 5a pkt 13 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy – przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy – jednym ze źródeł przychodów są m.in. kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)–c).

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy – za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających.

Z kolei stosownie do treści art. 17 ust. 1b ww. ustawy − za datę powstania przychodu z tytułu realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych uważa się moment realizacji tych praw.

W myśl art. 5a pkt 13 ustawy – ilekroć w ustawie jest mowa o pochodnych instrumentach finansowych oznacza to instrumenty finansowe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi z wyłączeniem tytułów uczestnictwa w instytucjach wspólnego inwestowania oraz instrumentów rynku pieniężnego.

Jak stanowi art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 94 ze zm.) – instrumentami finansowymi w rozumieniu ustawy są niebędące papierami wartościowymi:

1. tytuły uczestnictwa w instytucjach wspólnego inwestowania,
2. instrumenty rynku pieniężnego,
3. opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową, inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest papier wartościowy, waluta, stopa procentowa, wskaźnik rentowności lub inny instrument pochodny, indeks finansowy lub wskaźnik finansowy, które są wykonywane przez dostawę lub rozliczenie pieniężne,
4. opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne lub mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron,
5. opcje, kontrakty terminowe, swapy oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które są wykonywane przez dostawę, pod warunkiem, że są dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym lub w alternatywnym systemie obrotu,
6. niedopuszczone do obrotu na rynku regulowanym ani w alternatywnym systemie obrotu opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar, które mogą być wykonane przez dostawę, które nie są przeznaczone do celów handlowych i wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych,
7. instrumenty pochodne dotyczące przenoszenia ryzyka kredytowego,
8. kontrakty na różnicę,
9. opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward dotyczące stóp procentowych oraz inne instrumenty pochodne odnoszące się do zmian klimatycznych, stawek frachtowych, uprawnień do emisji oraz stawek inflacji lub innych oficjalnych danych statystycznych, które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne albo mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron, a także wszelkiego rodzaju inne instrumenty pochodne odnoszące się do aktywów, praw, zobowiązań, indeksów oraz innych wskaźników, które wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych.
   
   

Według art. 3 pkt 28a tej ustawy – przez instrumenty pochodne należy rozumieć opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward oraz inne prawa majątkowe, których cena zależy bezpośrednio lub pośrednio od ceny lub wartości instrumentów finansowych, walut stóp procentowych, rentowności, indeksów finansowych, wskaźników finansowych, towarów, zmian klimatycznych, stawek frachtowych, poziomów emisji, stawek inflacji lub innych oficjalnych danych statystycznych, a także innych aktywów, praw, zobowiązań, indeksów lub wskaźników (instrumentów bazowych) oraz instrumenty pochodne dotyczące przenoszenia ryzyka kredytowego.

Z kolei zgodnie z § 3 pkt 4 Rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 12 grudnia 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad uznawania, metod wyceny, zakresu ujawniania i sposobu prezentacji instrumentów finansowych (Dz.U. z 2001 r. Nr 149, poz. 1674 ze zm.) – instrument pochodny, instrument finansowy, to taki, którego:

1. wartość jest zależna od zmiany wartości instrumentu bazowego, to jest określonej stopy procentowej, ceny papieru wartościowego lub towaru, kursu wymiany walut, indeksu cen lub stóp, oceny wiarygodności kredytowej lub indeksu kredytowego albo innej podobnej wielkości i
2. nabycie nie powoduje poniesienia żadnych wydatków początkowych albo wartość netto tych wydatków jest niska w porównaniu do wartości innych rodzajów kontraktów, których cena podobnie zależy od zmiany warunków rynkowych, i
3. rozliczenie nastąpi w przyszłości.
   
   

Cechą pochodnych instrumentów finansowych jest to, że ich wartość uzależniona jest od wartości instrumentów bazowych, do których mogą należeć różnego rodzaju wskaźniki w tym wskaźniki finansowe. Instrument pochodny będzie więc realizowany przez rozliczenie pieniężne, którego wartość całkowicie zależy od wartości wskaźników finansowych.

Z wniosku wynika, że Uczestnicy, w następstwie przystąpienia do programu motywacyjnego, otrzymają prawo do otrzymania od Spółki w przyszłości, po spełnieniu warunków określonych w Umowie, świadczenia pieniężnego (tzw. Bonus), którego wysokość uzależniona będzie od stopnia realizacji celów przypisanych indywidualnie do poszczególnych Uczestników (wśród indywidualnych celów mogą znaleźć się np. osiągnięcie przez Spółkę dominującą lub grupę kapitałową, w skład której wchodzi Spółka, określonego poziomu EBITDA, określonego poziomu przychodów, określonego poziomu zysku netto, zdobycie zamierzonej ilości aktywnych graczy w czasie dnia lub miesiąca (DAU/MAU), realizacja celów przedstawionych w business planie Spółki itp.).

Zatem mając na uwadze przywołane powyżej przepisy oraz opis zdarzenia przedstawionego we wniosku należy stwierdzić, że Uczestnicy osiągną przychód z realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, o którym mowa w cytowanym powyżej art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Oznacza to, że źródłem przychodu dla Uczestników nie jest moment przyznania Bonusu. Bowiem przyznanie Bonusu nie gwarantuje jeszcze otrzymania rozliczenia pieniężnego. To uzależnione jest bowiem od spełnienia warunków przewidzianych w Umowie, warunki te mogą zostać w przyszłości spełnione lub nie. Otrzymanie świadczenia pieniężnego jest więc zdarzeniem przyszłym i niepewnym. Do tego czasu z posiadania Bonusu nie płyną żadne korzyści. Uczestnicy w momencie otrzymania Bonusu uzyskują wyłącznie potencjalną możliwość otrzymania w przyszłości korzyści w postaci świadczenia pieniężnego. To wszystko sprawia, że otrzymanie Bonusu przez Uczestników Programu nie powoduje u nich powstania źródła przychodu już w tym momencie a dopiero w chwili realizacji Bonusu.

W myśl art. 30b ust. 1 ww. ustawy – od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych, w tym z realizacji praw wynikających z tych instrumentów, z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

Stosownie natomiast do art. 30b ust. 2 pkt 3 ww. ustawy – dochodem z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających jest różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 38a.

Na podatniku, który uzyskał dochód (poniósł stratę) z kapitałów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30b ciąży obowiązek złożenia we właściwym urzędzie skarbowym zeznania według ustalonego wzoru (formularz PIT-38), w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (art. 45 ust. 1a pkt 1 w związku z art. 30b ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). W tym samym terminie jest obowiązany do wpłaty należnego podatku wynikającego z zeznania (art. 45 ust. 4 pkt 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 39 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej są obowiązane, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 30b ust. 2, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-8C).

Obowiązek sporządzenia ww. informacji spoczywa na podmiotach, które dokonują wypłaty świadczeń stanowiących dla podatnika dochody kapitałowe lub podmiotów, za pośrednictwem których podatnik uzyskuje dochody, o których mowa powyżej.

Podsumowując, uczestnictwo osób uprawnionych (Uczestników) w programie motywacyjnym spowoduje powstanie po ich stronie przychodu podlegającego opodatkowaniu dopiero w momencie realizacji Bonusu. Przychód ten należy zakwalifikować jako przychód z kapitałów pieniężnych – w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – podlegający opodatkowaniu z zastosowaniem 19% stawki podatkowej – zgodnie z art. 30b ustawy. Oznacza to, że na Spółce (Wnioskodawcy) nie będzie ciążył obowiązek naliczenia, pobrania i odprowadzenia podatku (zaliczki na podatek) w związku z realizacją praw wynikających z udziału Uczestników w programie motywacyjnym.

Spółka będzie jednak zobowiązana – na mocy art. 39 ust. 3 ustawy – do przesłania Uczestnikom oraz odpowiedniemu organowi podatkowemu imiennej informacji o wysokości dochodu na formularzu (PIT-8C).

Stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do przywołanej przez Wnioskodawcę interpretacji wskazać należy, że dotyczy konkretnej, indywidualnej sprawy w określonym stanie faktycznym i w tej sprawie rozstrzygnięcie w niej zawarte jest wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) – w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.