INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 1 grudnia 2011r. (data wpływu 8 grudnia 2011r.) uzupełnionym pismem z dnia 28 lutego 2012r. (data wpływu 5 marca 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy nieodpłatne wydanie klientom nagrody (w ramach programu lojalnościowego) przez Wnioskodawcę podlega opodatkowaniu podatkiem VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 grudnia 2011r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy nieodpłatne wydanie klientom nagrody (w ramach Programu lojalnościowego) przez Wnioskodawcę podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ww. wniosek uzupełniono pismem z dnia 28 lutego 2012r. (data wpływu 5 marca 2012r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 24 lutego 2012r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej żywności, napojów i wyrobów tytoniowych jako jednoosobowy podmiot gospodarczy. W ramach tej działalności, w celach promocyjnych stosuje programy lojalnościowe dla swoich klientów, polegające na gromadzeniu punktów i ich wymianie na nieodpłatne świadczenie usługi, polegające na przekazaniu praw do uczestnictwa w wycieczce. Okres trwania aktualnego programu lojalnościowego od dnia 1 sierpnia 2011r. do dnia 31 grudnia 2011r. Wycieczka pod nazwą „….” odbędzie się w marcu 2012 roku. Organizator programu zapewni uczestnikom przeloty, transfery, wyżywienie, noclegi w hotelu, ubezpieczenie, opiekę pilota, udział w organizowanych podczas pobytu konferencji sprzedaży oraz panelach dyskusyjnych. Nagrody nie podlegają wymianie na towar lub inne produkty, nie przewiduje się też możliwości wypłacenia ekwiwalentu pieniężnego za nagrodę.

Zasada działania programu opiera się na przypisaniu nagrodzie określonej liczby punktów, które musi posiadać klient (zebrać w czasie trwania programu), by mógł nieodpłatnie otrzymać prawo uczestnictwa w wycieczce. Ilość zgromadzonych punktów uzależniona jest od wartości zakupów w hurtowni Wnioskodawcy. Czas trwania akcji promocyjnej, zasady uczestnictwa, zasady przyznawania nagród opisane są w regulaminie programu lojalnościowego. Uczestnik, który zakupi odpowiednią ilość towarów w okresie trwania programu będzie beneficjentem nagrody. Program lojalnościowy skierowany jest do podmiotów zewnętrznych – kontrahentów, którzy kupują towary hurtowni. Nie mogą w niej wziąć udziału pracownicy, współpracownicy jak również członkowie rodziny.

Prowadzony program lojalnościowy ma na celu zachęcanie kontrahentów do zakupów i tym samym zwiększaniu sprzedaży towarów, dlatego jest to ściśle związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że prowadzi działalności gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej żywności, napojów i wyrobów tytoniowych jako jednoosobowy podmiot gospodarczy i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zakup wycieczki stanowiącej nagrodę przyznawaną w ramach Programu Lojalnościowego dokumentowany jest fakturą VAT od podmiotu będącego czynnym podatnikiem podatku VAT i służy wyłącznie czynnościom opodatkowanym. Jednostka obniża kwotę podatku należnego o podatek naliczony przy zakupie wycieczki.

Organizatorem programu, jak Wnioskodawca wskazał we wniosku, jest firma Wnioskodawcy, która w celach promocyjnych stosuje programy lojalnościowe dla swoich klientów, polegające na gromadzeniu punktów i ich wymianie na nieodpłatne świadczenie usługi, polegające na przekazaniu praw do uczestnictwa w wycieczce. Firma Wnioskodawcy organizuje Program Lojalnościowy i przekazuje nagrodę w zamian za punkty (słowo „Organizator” we wniosku użyte zostało zamiennie).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy bezpłatne wydanie w ramach programu lojalnościowego nagród w postaci wycieczek dla klientów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym nieodpłatne przekazanie nagród w postaci wycieczek na rzecz klientów, jako jedna z form działań promocyjno-reklamowych, mających na celu zwiększenie sprzedaży i zbudowanie stałego kręgu lojalnych odbiorców, jest czynnością ściśle związaną z prowadzoną działalnością gospodarczą i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W związku z tym Wnioskodawca nie musi naliczać podatku VAT należnego z tego tytułu.

Stanowisko to uzasadniają regulacje prawne zawarte w art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z treścią przepisu art. 8 ust.2 ustawy o podatku od towarów i usług za odpłatne świadczenie usług uznaje się nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli zostaną spełnione łącznie warunki:

• nieodpłatne świadczenie usług nie jest związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa,
• podatnikowi przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami.
  
  

W opisanym stanie faktycznym ma miejsce nieodpłatne świadczenie usług, polegające na przekazaniu kontrahentom praw do uczestnictwa w wycieczce. Przekazanie to ma związek z prowadzonym przedsiębiorstwem. Program lojalnościowy służy budowaniu marki firmy Wnioskodawcy na rynku, wizerunku, jak również zwiększeniu źródła przychodów z tytułu sprzedaży towarów handlowych.

Powyższe powoduje, że przekazanie nagrody w postaci wycieczki, jako czynności związanej z prowadzonym przedsiębiorstwem, nie spełnia przesłanki wymienionej w art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, czynność ta, jako nie stanowiąca odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, pozostaje poza zakresem opodatkowania VAT.

Przedstawione stanowisko znajduje potwierdzenie w Interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 lutego 2010r. znak IPPP1-443-131/10-2/IGO, w którym Organ stwierdził „W związku z tym, że przekazanie nagrody w postaci wycieczki, jako czynności związanej z prowadzonym przedsiębiorstwem, nie spełnia przesłanki wymienionej w art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, czynność ta, jako nie stanowiąca odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem”.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca nawiązując do stanu faktycznego zwrócił uwagę, że Program Lojalnościowy organizowany jest celem zwiększenia sprzedaży (opodatkowanej VAT). Nie mogą w niej wziąć udział współpracownicy firmy, a także jej pracownicy co ma zapewnić ponad wszelką wątpliwość, że wycieczka nie jest przekazywana na cele osobiste firmy lub jej pracowników, współpracowników etc. Program jest adresowany do podmiotów zewnętrznych, które kupują towary firmy. Ma on nakłaniać do zwiększenia ilości zamawianego towaru. Dlatego Wnioskodawca uważa, że nieodpłatne przekazanie wycieczki uczestnikom Programu, którzy spełnią określone w regulaminie kryteria, stanowi nieodpłatne świadczenie usług na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, a tym samym pozostające poza zakresem opodatkowania VAT. Oczywistym jest zatem, że firma Wnioskodawcy organizuje Program Lojalnościowy celem zwiększenia opodatkowanej sprzedaży towarów handlowych.

Reasumując, skoro w opisanym stanie faktycznym występuje związek pomiędzy świadczoną nieodpłatną usługą (wycieczka) a prowadzonym przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwem (dokonywaniem opodatkowanej sprzedaży towarów handlowych), to czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Jednocześnie zachowuje możliwość obniżenia podatku należnego o naliczony przy nabyciu wycieczki stanowiącej nagrodę w Programie Lojalnościowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwaną dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku dostawy towarów w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT oraz – w przypadku świadczenia usług w art. 8 ust. 2 ww. ustawy.

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011r., przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Z powyższego wynika, że istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Mowa jest tu o tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Definicja ta wskazuje, iż istotny jest przede wszystkim ekonomiczny, a nie prawny aspekt transakcji, bowiem w przypadku tym nie musi nastąpić przeniesienie własności towarów w rozumieniu prawa cywilnego.

Spośród czynności „przeniesienia prawa rozporządzenia towarami jak właściciel” można wymienić takie czynności jak: sprzedaż, zamianę oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu, tj. nie tylko uprawnienia do korzystania z nabytych towarów, ale i obciążenia oraz wyzbycia się własności.

Powyższego przepisu art. 7 ust. 2 nie stosuje się, zgodnie z art. 7 ust. 3 ustawy o VAT, do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Z analizy cytowanych wyżej przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa podatnika, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tego towaru, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących drukowane materiały reklamowe i informacyjne bądź spełniających warunki do uznania ich za prezenty o małej wartości lub próbki. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tych towarów pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Stosownie natomiast do art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

W myśl natomiast art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Dokonana z dniem 1 kwietnia 2011r. nowelizacja art. 8 ust. 2 ustawy o VAT – w szczególności mającego zastosowanie w niniejszej sprawie ust. 2 pkt 2 – polegająca na wyeliminowaniu warunku związanego z prawem do odliczenia podatku, wskazuje, że co do zasady opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega każde nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika, jego pracowników, wspólników i innych wymienionych w tym przepisie osób oraz każde nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza.

A zatem, świadczone nieodpłatnie usługi dla celów innych niż działalność gospodarcza należy opodatkować bez względu na to, czy przy ich nabyciu podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku (w całości lub części) czy też nie.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie sprzedaży hurtowej żywności, napojów i wyrobów tytoniowych jako jednoosobowy podmiot gospodarczy. W ramach tej działalności, w celach promocyjnych stosuje programy lojalnościowe dla swoich klientów, polegające na gromadzeniu punktów i ich wymianie na nieodpłatne świadczenie usługi polegającej na przekazaniu praw do uczestnictwa w wycieczce pod nazwą „Konferencja Sprzedaży”. Ilość zgromadzonych punktów uzależniona jest od wartości zakupów w hurtowni Wnioskodawcy. Nagrody nie podlegają wymianie na towar lub inne produkty, nie przewiduje się też możliwości wypłacenia ekwiwalentu pieniężnego za nagrodę.

Program lojalnościowy skierowany jest do podmiotów zewnętrznych – kontrahentów, którzy kupują towary hurtowni. Nie mogą w niej wziąć udziału pracownicy, współpracownicy jak również członkowie rodziny.

Prowadzony program lojalnościowy ma na celu zachęcanie kontrahentów do zakupów i tym samym zwiększaniu sprzedaży towarów, dlatego jest to ściśle związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

Zakup wycieczki stanowiącej nagrodę przyznawaną w ramach Programu Lojalnościowego dokumentowany jest fakturą VAT od podmiotu będącego czynnym podatnikiem podatku VAT i służy wyłącznie czynnościom opodatkowanym. Jednostka obniża kwotę podatku należnego o podatek naliczony przy zakupie wycieczki.

Z powyższego opisu stanu faktycznego wynika, że w omawianej sprawie nie dochodzi ani do dostawy towarów – w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT ani do nieodpłatnego przekazania przez Wnioskodawcę towarów należących do jego przedsiębiorstwa zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, gdyż przekazanie w formie nagrody wycieczki przez Wnioskodawcę nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT.

Zatem należy ocenić czy w przedmiotowej sprawie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług w kontekście ww. art. 8 ustawy o VAT.

Odnośnie opodatkowania usług wskazać należy, że treść ww. przepisów wskazuje, iż aby uznać dane świadczenie za opodatkowane podatkiem VAT musi ono być odpłatne w myśl art. 8 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, bądź też nieodpłatne, ale spełniające warunki wynikające z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Dlatego dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie podlega opodatkowaniu istotne jest więc ustalenie celu takiego świadczenia.

Z wniosku wynika, iż w odniesieniu do zakupionej wycieczki stanowiącej nagrodę przyznawaną w ramach Programu Lojalnościowego, które Wnioskodawca nieodpłatnie przekazuje swoim klientom nie uzyska on żadnego wynagrodzenia. Tym samym nie można przedmiotowych usług uznać za odpłatne, zatem nie stanowią usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Aby natomiast nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT w rozumieniu ww. art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, musi ono służyć celom innym niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy. Za usługi niezwiązane z działalnością gospodarczą należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego na tle powołanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, iż nieodpłatne świadczenie przez Wnioskodawcę usługi polegającej na przekazaniu praw do uczestnictwa w wycieczce klientom swojej firmy służy celom prowadzonej działalności gospodarczej, bowiem program lojalnościowy polegający na gromadzeniu punktów i ich wymianie przez klientów na nieodpłatne świadczenie ww. usługi ma na celu zachęcanie klientów do zakupów w firmie Wnioskodawcy i tym samym zwiększanie sprzedaży przez niego towarów.

Zatem uznać należy, że usługi te są wykonywane na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej i ich świadczenie na rzecz klientów nie jest zrównane z odpłatnym świadczeniem usług na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż występuje związek pomiędzy tym świadczeniem a prowadzonym przedsiębiorstwem, a zatem nieodpłatne przekazanie praw do uczestnictwa w wycieczce klientom swojej firmy, jest czynnością niepodlegającą opodatkowaniu.

Odnosząc się natomiast do stanowiska Wnioskodawcy, że zachowuje on możliwość obniżenia podatku należnego o naliczony przy nabyciu wycieczki stanowiącej nagrodę w Programie Lojalnościowym, należy przytoczyć przepis art. 86 ust. 1 ustawy o VAT stanowiący, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W świetle powyższych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek nabyć z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca stworzył podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że towary i usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Z treści wniosku wynika, że prowadzony program lojalnościowy ma na celu zachęcanie kontrahentów do zakupów i tym samym zwiększania opodatkowanej sprzedaży towarów.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego, w oparciu o wskazane przepisy prawa podatkowego, Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT dokumentującej zakup wycieczki stanowiącej nagrodę w Programie Lojalnościowym, w zakresie w jakim usługa ta jest związana z dokonywaną przez Wnioskodawcę sprzedażą opodatkowaną.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.