Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-3/4510-49/16/IZ
z 24 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 28 grudnia 2015 r. (data wpływu do BKIP w Lesznie 4 stycznia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów zużytej energii elektrycznej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 stycznia 2016 r. wpłynął do BKIP w Lesznie (15 stycznia 2016 r. do tut. BKIP) wniosek z 28 grudnia 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów zużytej energii elektrycznej.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wspólnota Mieszkaniowa jest wspólnotą lokalową - jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej - utworzoną zgodnie z przepisami ustawy z dnia 24 lipca (winno być czerwca) 1994 r. o własności lokali, zwana dalej: „ustawą o własności lokali”). W skład Wspólnoty wchodzą 122 lokale mieszkalne, 37 komórek.

Wspólnota Mieszkaniowa uzyskuje następujące przychody:

• zaliczki wpłacone przez właścicieli lokali mieszkalnych oraz komórek na pokrycie kosztów utrzymania nieruchomości wspólnej,
• zaliczki wpłacane przez właścicieli lokali mieszkalnych służące pokryciu kosztów dostarczania oraz zużycia mediów,
• wpłaty właścicieli lokali mieszkalnych i komórek na fundusz inwestycyjno-remontowy,
• inne przychody takie jak odsetki od lokat bankowych, uzyskane odszkodowania itp.
  
  

W toku działalności Wspólnota Mieszkaniowa ponosi koszty, które można podzielić na:

• koszty utrzymania nieruchomości wspólnej, w tym koszty zarządzania nieruchomością wspólną, tj. wynagrodzenie administratora, wydatki na bieżącą konserwację, koszty utrzymania porządku i czystości, koszty okresowych przeglądów, koszty napraw i remontów części wspólnych, koszty ubezpieczeń, podatków, koszty energii elektrycznej części wspólnych,
• koszty zużycia mediów, w tym koszty zużycia wody i odprowadzenia ścieków, koszty ogrzewania, itp.
• koszty remontów części wspólnych finansowanych z funduszu inwestycyjno-remontowego.
  
  

Nieruchomość położona w S. przy ul. … należąca do Wspólnoty Mieszkaniowej jest oświetlona latarniami posadowionymi poza granicami działki. Latarnie zostały posadowione przez dewelopera w miejscu zgodnym z planem zagospodarowania terenu, zatwierdzonym przez Starostwo Powiatowe, na działce należącej do Gminy S. za zgodą Burmistrza. Zgodnie z projektem instalacji zatwierdzonym przez Starostwo Powiatowe, instalacja elektryczna zasilająca lampy jest zakończona licznikiem energii elektrycznej znajdującym się w budynku należącym do Wspólnoty Mieszkaniowej.

Z uwagi na wniosek jednego z właścicieli, latarnie były odłączone od zasilania, ale jednak w nadchodzącym sezonie jesienno-zimowym Wspólnota planuje ich podłączenie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wspólnota Mieszkaniowa może zaliczyć koszty zużytej energii elektrycznej w opisanym przypadku do kosztów uzyskania przychodów?

Wspólnota Mieszkaniowa jest zdania, że koszt energii elektrycznej zużytej do oświetlenia nieruchomości za pomocą latarni jest kosztem Wspólnoty Mieszkaniowej, mimo że latarnie są posadowione ok. 0,5 m od granicy działki, ponieważ oświetlenie służy wyłącznie członkom Wspólnoty Mieszkaniowej.

Według Wspólnoty Mieszkaniowej, energia elektryczna jest kosztem uzyskania przychodu, ponieważ latarnie pomimo, że znajdują się na działce nie należącej do Wspólnoty Mieszkaniowej służą wyłącznie mieszkańcom Wspólnoty Mieszkaniowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zasady funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych reguluje ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 1892), określając sposób ustanawiania odrębnej własności samodzielnych lokali mieszkalnych, lokali o innym przeznaczeniu, prawa i obowiązki właścicieli tych lokali oraz zarząd nieruchomością wspólną. Zgodnie z art. 6 tej ustawy, ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana. Nie posiada jednak osobowości prawnej. Wspólnotę mieszkaniową tworzą zarówno właściciele odrębnych lokali mieszkalnych, jak i właściciele odrębnych lokali o innym przeznaczeniu.

Zasadniczym źródłem przychodów wspólnoty mieszkaniowej, zgodnie z art. 15 ww. ustawy, są zaliczki wnoszone przez jej członków w formie bieżących opłat na pokrycie kosztów zarządu.

Przepis art. 14 powyższej ustawy stanowi natomiast, że na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

1. wydatki na remonty i bieżącą konserwację,
2. opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę,
3. ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali,
4. wydatki na utrzymanie porządku i czystości,
5. wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.
   
   

Wspólnoty mieszkaniowe jako jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „updop”), są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych. Jednocześnie, nie zostały one wymienione przez ustawodawcę w art. 6 ust. 1 oraz ust. 2 tej ustawy, jako podmioty, które zwolnione są od podatku. W konsekwencji, wspólnoty podlegają ogólnym regułom podatkowym przewidzianym w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych.

Oznacza to, że przedmiotem opodatkowania jest – co do zasady – dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty (art. 7 ust. 1 ustawy). Dochód ten stanowi natomiast osiągnięta w roku podatkowym nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania (art. 7 ust. 2).

Z kolei, zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają art. 15 i art. 16 updop.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Kosztem uzyskania przychodów jest wyłącznie taki koszt, który spełnia kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1 updop, czyli:

• został poniesiony przez podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), a więc bezzwrotny, tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• jego poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, tj. istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania; w momencie ponoszenia wydatku podatnik mógł, obiektywnie oceniając, oczekiwać skutku w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła,
• nie został wyłączony z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 updop,
• został właściwie udokumentowany.
  
  

Konstrukcja tego przepisu daje więc podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 updop), pod warunkiem, że wykaże istnienie związku przyczynowego pomiędzy ich poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu. Dotyczy to zarówno takich wydatków, które bezpośrednio przekładają się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i tych, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione, jako zmierzające do ich osiągnięcia.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem, a przychodem musi istnieć związek przyczynowo – skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Należy przy tym podkreślić, że obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo –skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu – każdorazowo spoczywa na podatniku.

W zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku Wspólnota wskazała, że latarnie zostały posadowione przez dewelopera w miejscu zgodnym z planem zagospodarowania terenu, zatwierdzonym przez Starostwo Powiatowe, na działce należącej do Gminy S. za zgodą Burmistrza. Zgodnie z projektem instalacji zatwierdzonym przez Starostwo Powiatowe, instalacja elektryczna zasilająca lampy jest zakończona licznikiem energii elektrycznej znajdującym się w budynku należącym do Wspólnoty Mieszkaniowej.

Przechodząc do zbadania istnienia związku przyczynowego, jaki winien zachodzić pomiędzy wydatkiem a przychodem podatkowym, należy zauważyć podaną przez Wspólnotę argumentację, że oświetlenie służy wyłącznie członkom Wspólnoty. W istocie, oświetlenie posesji wpływa na zwiększenie poczucia bezpieczeństwa, co w następstwie przedkłada się na komfort życia we wspólnocie i chęć pozostania w niej. Nie ulega więc wątpliwości, że celem Wspólnoty przy ponoszeniu kosztów zużytej energii elektrycznej (pomimo, że latarnie znajdują się na działce nienależącej do Wspólnoty) będzie dążenie do zabezpieczenia w przyszłości źródła przychodów, którym będzie dla niej przychód w postaci zaliczek wnoszonych przez jej członków. Co prawda, poniesione przez Wspólnotę wydatki związane ze zużytą energią elektryczną, nie będą miały bezpośredniego odzwierciedlenia w uzyskanych przychodach, jednak ich poniesienie może mieć wpływ na ich uzyskanie w dalszej perspektywie.

Reasumując, ww. wydatki jako wypełniające dyspozycję art. 15 ust.1 updop, z uwzględnieniem unormowań art. 16 ust. 1 updop, Wspólnota będzie mogła zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Zatem, stanowisko Wspólnoty należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.