Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-2/4511-708/15/MZM
z 12 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 23 listopada 2015 r. (data otrzymania 25 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych dobrowolnego umorzenia udziałów bez wynagrodzenia –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 listopada 2015 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych dobrowolnego umorzenia udziałów bez wynagrodzenia.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, będący osobą fizyczną, jest polskim rezydentem dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych, tj. podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Wnioskodawca jest udziałowcem spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka), w której posiada 62,5% udziałów. Oprócz Wnioskodawcy udziałowcem w Spółce jest jeszcze jedna osoba fizyczna (dalej: Udziałowiec), której udział w kapitale zakładowym wynosi 37,5%. Udziałowiec i Wnioskodawca są także członkami zarządu Spółki. Udziałowca i Wnioskodawcę nie łączą powiązania o charakterze rodzinnym oraz osoby te nie pozostają w stosunku małżeńskim.

Planowane jest, że część udziałów posiadanych przez Wnioskodawcę w Spółce zostanie w przyszłości umorzona. Niniejsze umorzenie zostanie przeprowadzone zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1030 ze zm., dalej: k.s.h.). Umorzenie będzie miało charakter umorzenia dobrowolnego – zostanie dokonane za zgodą Wnioskodawcy, w drodze nabycia przez Spółkę części udziałów będących w posiadaniu Wnioskodawcy, w celu ich umorzenia. Planowane jest, że umorzenie zostanie przeprowadzone bez wynagrodzenia, na co Wnioskodawca wyraża zgodę.

W związku z powyższym zdarzeniem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z dobrowolnym, nieodpłatnym umorzeniem części udziałów posiadanych przez Wnioskodawcę w Spółce (w tym zbyciem udziałów w celu umorzenia), po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z dobrowolnym, nieodpłatnym umorzeniem części udziałów posiadanych przez Wnioskodawcę w Spółce (w tym zbyciem udziałów w celu umorzenia), po stronie Wnioskodawcy nie powstanie przychód podlagający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Uzasadniając swoje stanowisko, Wnioskodawca wskazał, że w myśl przepisów k.s.h. umorzenie udziałów może zostać przeprowadzone zgodnie z jednym z trzech trybów wskazanych w art. 199 k.s.h., a mianowicie:

• jako umorzenie dobrowolne – za zgodą wspólnika, w drodze nabycia udziałów przez spółkę,
• jako umorzenie przymusowe – bez zgody wspólnika,
• jako umorzenie automatyczne – w sytuacji ziszczenia się określonego zdarzenia.
  
  

W przypadku umorzenia udziałów wygaśnięciu podlegają wszelkie majątkowe i korporacyjne prawa z nich wynikające. Ponadto, skutkiem umorzenia jest zmniejszenie łącznej wartości nominalnej udziałów posiadanych przez wspólników. Należy również zaznaczyć, że w przypadku umorzenia dobrowolnego spółka nabywa od wspólnika udziały własne przeznaczone do umorzenia.

Umorzenie co do zasady odbywa się za wynagrodzeniem, jednakże k.s.h. w art. 199 § 3 dopuszcza, aby umorzenie nastąpiło bez wynagrodzenia. Wówczas, konieczna jest zgoda wspólnika na brak wynagrodzenia a umarzane udziały zostają nieodpłatnie nabyte przez spółkę.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z kolei – zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy – przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Przepis ten konstruuje ogólną definicję przychodu oraz wprowadza od niej odstępstwa. Jednym z wyjątków są przychody z kapitałów pieniężnych, o których mowa w art. 17 ww. ustawy.

Kapitały pieniężne zostały wskazane w art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy jako jedno ze źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Z kolei, w art. 17 ust. 1 ww. ustawy wymienione zostały rodzaje przychodów z kapitałów pieniężnych.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy – za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, przychody z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych. Wykładnia literalna omawianego przepisu prowadzi do wniosku, że przychodem z kapitałów pieniężnych jest wyłącznie przychód ze zbycia udziałów, który ma charakter odpłatny. A zatem, dyspozycją przepisu art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy nie jest objęte nieodpłatne zbycie takich udziałów.

Odniesienie do „odpłatności” pojawia się również w art. 23 ust. 1 pkt 38c ww. ustawy, który dotyczy kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z tym artykułem – nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez wspólnika na objęcie lub nabycie udziałów (akcji) przekazywanych spółce nabywającej w drodze wymiany udziałów, z tym, że wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu w przypadku odpłatnego zbycia lub umorzenia otrzymanych za nie udziałów (akcji) spółki nabywającej. Również art. 30b ust. 1 ww. ustawy, który wskazuje stawkę podatku od zbycia udziałów i instrumentów finansowych stanowi o „odpłatności”. W myśl tego artykułu, od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu. Ponadto – zgodnie z art. 30b ust. 2 pkt 4 tej ustawy – dochodem podatnika ze zbycia udziałów (akcji) jest różnica między sumą przychodów uzyskanych z odpłatnego zbycia, a kosztami uzyskania przychodów określonymi na podstawie art. 22 ust. lf oraz art. 23 ust. 1 pkt 38 i 38c.

Z przepisów tych jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega zbycie udziałów, które ma charakter odpłatny. A zatem występowanie wynagrodzenia za zbyte udziały jest elementem niezbędnym, by można było mówić o powstaniu przychodu z kapitałów pieniężnych. W sytuacji zaś, gdy – zgodnie z przepisami k.s.h. – następuje nabycie przez spółkę udziałów w celu umorzenia, a wspólnik posiadający te udziały nie otrzymuje w zamian za to zbycie żadnego wynagrodzenia, nie zostaje spełniony warunek odpłatności, a w konsekwencji, nie można mówić o powstaniu przychodu z kapitałów pieniężnych.

Co więcej, przepis art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mówi o przychodzie należnym. Natomiast, w przypadku umorzenia dobrowolnego bez wynagrodzenia nie występuje należność za zbywane udziały, a w rezultacie – brak jest również przychodu należnego. Brak tytułu prawnego do otrzymania wynagrodzenia po stronie wspólnika skutkuje tym, że nie powstaje dla niego przychód, który można by określić jako należny.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, w związku z omawianym zdarzeniem przyszłym, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, w ocenie Wnioskodawcy, do opisanego zdarzenia przyszłego nie będzie miał również zastosowania art. 19 ust. 1 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy jest co do zasady ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określa ten przychód w wysokości wartości rynkowej. W opinii Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę fakt, że umorzenie udziałów bez wynagrodzenia jest dopuszczalne na podstawie przepisów k.s.h., to w sytuacji wyboru tego trybu umorzenia, nie ma podstaw do zastosowania art. 19 ww. ustawy.

Nie można bowiem uznać, że mamy do czynienia z transakcją nierynkową, tj. niewystępującą w obrocie. Co więcej, art. 19 ust. 1 ww. ustawy posługuje się pojęciem „cena”, natomiast w art. 199 § 3 będącym podstawą prawną instytucji umorzenia udziałów bez wynagrodzenia, występuje określenie „wynagrodzenie”. Zgodnie ze stanowiskiem Ministra Finansów wyrażonym w piśmie z dnia 18 lutego 2003 r. (Znak: LK-399/LM/BG/2003), w przypadku określonego w art. 199 k.s.h. nabycia od wspólnika udziałów przez spółkę w celu ich umorzenia, występuje wynagrodzenie, natomiast termin „wynagrodzenie” nie jest tożsamy z określeniem „cena”. Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że art. 19 ww. ustawy nie znajdzie zastosowania w rozpatrywanej sprawie.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że w opisanym zdarzeniu przyszłym nie powstanie także przychód z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, który został zdefiniowany w art. 24 ust. 5 ww. ustawy. Zgodnie z ust. 5 pkt 1 tego artykułu – przychodem z udziału w zyskach osób prawnych jest dochód faktycznie uzyskany z tego udziału, w tym także dochód z umorzenia udziałów (akcji). Jednakże, podkreślenia wymaga fakt, że dyspozycją przepisu art. 24 ust. 5 pkt 1 ww. ustawy objęte jest wyłącznie umorzenie przymusowe i automatyczne, nie odnosi się on z kolei do zbycia w celu umorzenia, czyli do umorzenia dobrowolnego. O powyższym świadczy uchylenie – z dniem 1 stycznia 2011 r. – art. 24 ust. 5 pkt 2 ww. ustawy dotyczącego umorzenia dobrowolnego. Jak podkreślono bowiem w uzasadnieniu do ustawy nowelizującej ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych z dniem 1 stycznia 2011 r. celem uchylenia wspomnianego przepisu była rezygnacja z „uznania, że dochód uzyskany ze zbycia udziałów w celu umorzenia jest dochodem z tytułu udziałów w zyskach osób prawnych”.

Poprawność stanowiska Wnioskodawcy w powyższym zakresie znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych wydawanych z upoważnienia Ministra Finansów. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 3 sierpnia 2015 r., Znak: IBPB-2-2/4511-150/15/MZM uznał, że: „(...) biorąc pod uwagę powyższe wyjaśnienia należy stwierdzić, że w przypadku opisanym w zdarzeniu przyszłym wprawdzie dojdzie do zbycia udziałów, jednakże zbycie to nie będzie miało charakteru odpłatnego. Tym samym dla Wnioskodawcy nie powstanie przychód a w konsekwencji dochód z tytułu zbycia udziałów w celu ich umorzenia i nie znajdzie zastosowania art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych”.

Podobnie stwierdził również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 1 lipca 2015 r., Znak: IPPB1/4511-730/15-2/DK, przyznając, że: „(...) w przypadku umorzenia dobrowolnego osiągnięty przychód ze zbycia udziałów w celu umorzenia udziałowiec zakwalifikuje do kapitałów pieniężnych zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże należy podkreślić, że dyspozycją tego przepisu objęte jest wyłącznie zbycie o charakterze odpłatnym. W sytuacji kiedy umorzenie udziałów przeprowadzane jest bez wynagrodzenia, nie powstaje przychód należny. Innymi słowy podatnikowi, którego udziały umarzane są bez wynagrodzenia nie przysługuje tytuł prawny do żądania wypłaty wynagrodzenia. To oznacza, że umorzenie dobrowolne bez wynagrodzenia nie będzie objęte dyspozycją ww. przepisu. Natomiast przepis art. 17 ust. 2 ustawy stanowi, że przy ustalaniu wartości przychodów, o których mowa w ust. 1 pkt 6 stosuje się odpowiednio przepisy art. 19. Użyte przez ustawodawcę sformułowanie „odpowiednio” oznacza, że przepis, do którego się odwołano może zostać zastosowany jedynie w zakresie, jaki da się pogodzić z charakterem instytucji prawnej regulowanej przepisem odsyłającym. Skoro przepisy Kodeksu spółek handlowych dopuszczają umorzenie udziałów za wynagrodzeniem lub bez wynagrodzenia, to w razie skorzystania z możliwości umorzenia bez wynagrodzenia nie ma podstaw zastosowanie przepisu art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.”

Analogiczne stanowisko zostało zaprezentowane także w następujących interpretacjach indywidualnych:

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 29 lipca 2015 r., Znak: IPTPB2/4511-259/15-4/KR,
• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 25 maja 2015 r., Znak: IBPBII/2/4511-388/15/JG,
• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 18 marca 2015 r., Znak: IBPBII/2/415-1149/14/ŁCz,
• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 17 stycznia 2013 r., Znak: IPPB2/415-986/12-2/EL,
• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 16 kwietnia 2012 r., Znak: IPPB2/415-81/12-3/AK.
  
  

Mając na uwadze wszystkie powyższe okoliczności Wnioskodawca jest zdania, że w rezultacie dobrowolnego, nieodpłatnego umorzenia części posiadanych przez niego udziałów w Spółce, nie powstanie po jego stronie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Umorzenie udziałów polega na ich prawnym unicestwieniu, tj. wygaśnięciu wszelkich praw, zarówno o charakterze majątkowym, jak i korporacyjnym wynikających z udziałów. Tryb umarzania udziałów reguluje art. 199 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1030 ze zm.).

Umorzenie może być przeprowadzone:

• za zgodą wspólnika w drodze nabycia udziału przez spółkę – tzw. umorzenie dobrowolne;
• bez zgody wspólnika – tzw. umorzenie przymusowe;
• w razie ziszczenia się określonego zdarzenia – tzw. umorzenie warunkowe (automatyczne).
  
  

Zgodnie z art. 199 § 3 ww. ustawy – za zgodą wspólnika umorzenie udziału może nastąpić bez wynagrodzenia.

Z przywołanego przepisu wynika, że umorzenie udziałów, co do zasady, odbywa się za wynagrodzeniem. Jednak w ramach umorzenia dobrowolnego dopuszcza się umorzenie nieodpłatne. Tryb umorzenia ma istotne znaczenie dla podatku dochodowego od osób fizycznych. Na gruncie tego podatku umorzenie dobrowolne i przymusowe (w tym automatyczne) traktowane są zgoła odmiennie. W przypadku umorzenia dobrowolnego udziałów dochodzi najpierw do zbycia tychże udziałów przez udziałowca – w takim przypadku następuje nabycie udziałów przez spółkę – a dopiero w drugiej kolejności do ich umorzenia przez spółkę. Umorzenie nastąpi w przyszłości. Zatem w przypadku umorzenia dobrowolnego dochodzi do nabycia udziałów przez spółkę i odrębnie do ich umorzenia – w dwóch etapach działań. Chodzi więc o rodzaj transakcji, czynność prawną, która jest podstawą umorzenia dobrowolnego.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) − źródłami przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).

Stosownie do treści art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych − za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych.

Zatem w przypadku umorzenia dobrowolnego udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością dochodzi do zbycia tych udziałów a osiągnięty przychód z tego tytułu należy zakwalifikować – zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – do kapitałów pieniężnych.

Przy ustalaniu wartości przychodów, o których mowa w ust. 1 pkt 4 lit. c), pkt 6, 7 i 9-10, stosuje się odpowiednio przepisy art. 19 (art. 17 ust. 2 ww. ustawy).

Przepis art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że − przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Wnioskodawca wskazał, że zbycie udziałów na rzecz Spółki (spółki z ograniczoną odpowiedzialnością) w celu umorzenia zostanie przeprowadzone bez wynagrodzenia, na co sam wyraża zgodę.

Jak wyjaśniono powyżej, w przypadku umorzenia dobrowolnego osiągnięty przychód ze zbycia udziałów w celu umorzenia udziałowiec zakwalifikuje do kapitałów pieniężnych – zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże należy podkreślić, że dyspozycją tego przepisu objęte jest wyłącznie zbycie o charakterze odpłatnym. W sytuacji kiedy umorzenie udziałów przeprowadzane jest bez wynagrodzenia, nie powstaje przychód należny. Innymi słowy podatnikowi, którego udziały umarzane są bez wynagrodzenia nie przysługuje tytuł prawny do żądania wypłaty wynagrodzenia. To oznacza, że umorzenie dobrowolne bez wynagrodzenia nie będzie objęte dyspozycją ww. przepisu. Natomiast przepis art. 17 ust. 2 ustawy stanowi, że przy ustalaniu wartości przychodów, o których mowa w ust. 1 pkt 6 stosuje się odpowiednio przepisy art. 19. Użyte przez ustawodawcę sformułowanie „odpowiednio” oznacza, że przepis, do którego się odwołano może zostać zastosowany jedynie w zakresie, jakim da się pogodzić z charakterem instytucji prawnej regulowanej przepisem odsyłającym. Skoro przepisy Kodeksu spółek handlowych dopuszczają umorzenie udziałów za wynagrodzeniem lub bez wynagrodzenia, to w razie skorzystania z możliwości umorzenia bez wynagrodzenia nie ma podstaw zastosowanie przepisu art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podsumowując, biorąc pod uwagę powyższe wyjaśnienia należy stwierdzić, że w przypadku opisanym w zdarzeniu przyszłym wprawdzie dojdzie do zbycia udziałów, jednakże zbycie to nie będzie miało charakteru odpłatnego. Tym samym dla Wnioskodawcy nie powstanie przychód a w konsekwencji dochód z tytułu zbycia udziałów w celu ich umorzenia i nie znajdzie zastosowania art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się natomiast do przywołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych wskazać należy, że rozstrzygnięcia te dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie faktycznym czy zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia zostały wydane. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) – w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.