Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-3/4510-186/16/JKT
z 4 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 23 grudnia 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 28 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie:

• powstania przychodu w związku z przekazaniem udziałowcowi Spółki składników majątku w następstwie jej likwidacji - jest nieprawidłowe,
• ustalenia kosztów uzyskania przychodów w wysokości poniesionych wydatków na nabycie składników majątku przekazywanego w następstwie likwidacji spółki - jest prawidłowe

(pytanie oznaczone we wniosku nr 2).

UZASADNIENIE

W dniu 28 grudnia 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie skutków podatkowych związanych z przekazaniem udziałowcowi Spółki składników majątku w następstwie jej likwidacji.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką kapitałową (spółką z ograniczoną odpowiedzialnością), podlegającą w Rzeczpospolitej Polskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów.

Jedynym udziałowcem Wnioskodawcy będzie spółka kapitałowa (spółka akcyjna), podlegająca w Rzeczpospolitej Polskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich uzyskania (dalej: „Udziałowiec”).

Wnioskodawca nie wyklucza, że w przyszłości, w celu m.in. uproszczenia struktury własnościowej grupy, zminimalizowania ryzyk biznesowych oraz ograniczenia kosztów funkcjonowania, prawdopodobnie Udziałowiec podejmie decyzję o likwidacji Wnioskodawcy. Likwidacja nie nastąpi przed upływem okresu 2 lat od dnia, w którym Wnioskodawca stał się własnością Udziałowca.

Wnioskodawca prowadzić będzie działalność w branży nieruchomościowej (wynajem nieruchomości) oraz będzie wspólnikiem spółek osobowych zarządzających bezpośrednio majątkiem złożonym z nieruchomości. W przypadku decyzji o likwidacji Wnioskodawcy, spółki osobowe zostaną zlikwidowane (lub rozwiązane) przed likwidacją Wnioskodawcy (po spełnieniu swoich celów biznesowych).

W związku z rozważaną likwidacją Wnioskodawcy, cały jego majątek zostanie przekazany do Udziałowca (jedynego udziałowca). Na przedmiotowy majątek mogą składać się w szczególności wierzytelności pożyczkowe Wnioskodawcy (w tym wynikające z pożyczek udzielonych pierwotnie przez spółki osobowe, których wspólnikiem będzie Wnioskodawca i które to spółki osobowe następnie będą zlikwidowane/rozwiązane), środki pieniężne, ewentualnie inne aktywa.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Jakie konsekwencje podatkowe w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych spowoduje po stronie Wnioskodawcy, jako podatnika, przekazanie majątku likwidacyjnego na rzecz jedynego Udziałowca? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przekazanie jego jedynemu Udziałowcowi majątku w związku z jego likwidacją nie spowoduje powstania po stronie Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 UPDOP, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Zgodnie z powszechnie akceptowanym w praktyce organów podatkowych oraz sądów administracyjnych poglądem, przychodami podatkowymi (w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 1 UPDOP) są wszelkie przysporzenia, które powodują trwały przyrost aktywów podatnika.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, zostanie zlikwidowany zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych, natomiast pozostający majątek po likwidacji zostanie przekazany - w naturze - jedynemu Udziałowcowi. W ocenie Wnioskodawcy, jego likwidacja oraz przekazanie Udziałowcowi majątku nie spowoduje przyrostu aktywów Wnioskodawcy, a więc nie można mówić o powstaniu przysporzenia na rzecz Wnioskodawcy z tego tytułu.

Tryb likwidacji spółek z ograniczoną odpowiedzialnością został uregulowany przepisami Kodeksu spółek handlowych. Zgodnie z art. 272 tej ustawy, rozwiązanie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością następuje po przeprowadzeniu likwidacji, z chwilą wykreślenia spółki z rejestru. W myśl art. 282 § 1 Kodeksu spółek handlowych, likwidatorzy powinni zakończyć interesy bieżące spółki, ściągnąć wierzytelności, wypełnić zobowiązania i upłynnić majątek spółki. Pozostały po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli majątek jest dzielony pomiędzy wspólników spółki proporcjonalnie do posiadanych przez nich udziałów, chyba że umowa spółki stanowi inaczej. Podział majątku nie może nastąpić przed upływem 6 miesięcy od daty ogłoszenia o otwarciu likwidacji i wezwaniu wierzycieli (art. 286 Kodeksu spółek handlowych). Zgodnie z poglądem prezentowanym w doktrynie prawa handlowego, podział majątku może nastąpić bądź przez wypłatę wszystkim wspólnikom przypadających im kwot w pieniądzu, bądź przez przydzielenie poszczególnych przedmiotów majątkowych (Andrzej Szajkowski, Monika Tarska w: Kodeks Spółek Handlowych Tom II. Komentarz do artykułów 151 - 300; Wydawnictwo C.H. Beck; Warszawa 2005).

W świetle powyższego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przekazanie jego majątku jedynemu Udziałowcowi w trybie przewidzianym przepisami Kodeksu spółek handlowych nie spowoduje powstania po jego stronie jakiegokolwiek przysporzenia. W szczególności, przekazanie majątku w związku z likwidacją nie będzie związane z wypłatą na jego rzecz wynagrodzenia/rekompensaty w jakiejkolwiek formie. Przeprowadzenie likwidacji ma na celu zakończenie działalności, a nie generowanie przychodów. W szczególności, zdaniem Wnioskodawcy, nie dojdzie do odpłatnego zbycia majątku likwidacyjnego na rzecz Udziałowca.

Zagadnieniem prawidłowej wykładni pojęcia odpłatne zbycie zajmował się już wielokrotnie Naczelny Sąd Administracyjny - zarówno na tle art. 14 ust. 1 UPDOP, jak i na tle art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm., dalej: „UPDOF”) - uznając, że zarówno wypłata dywidendy wspólnikowi spółki, jak i wydanie majątku likwidacyjnego, mają charakter świadczeń jednostronnych i nieekwiwalentnych, nie mogą być zatem uznane za odpłatne zbycie składników majątku spółki wtedy, gdy wypłata następuje w formie rzeczowej (niepieniężnej). Można się tu odwołać do wyrażających taki pogląd wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego z 8 lutego 2012 r. (II FSK 1384/10), z 17 kwietnia 2013 r. (II FSK 1638/11), z 21 maja 2014 r. (II FSK 835/12), z 14 listopada 2014 r. (II FSK 2562/12) czy 8 stycznia 2015 r. We wszystkich tych wyrokach, zapadłych zarówno w odniesieniu do podatku dochodowego od osób prawnych, jak i w odniesieniu do podatku dochodowego od osób fizycznych, Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że wypłata dywidendy, czy wydanie majątku likwidacyjnego spółki, w formie niepieniężnej nie jest odpłatnym zbyciem składników majątku spółki i nie powoduje powstania po stronie spółki przychodu na podstawie art. 14 ust. 1 UPDOP względnie art. 14 ust. 2 pkt 1 UPDOF.

W związku z powyższym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przypadku, gdyby Udziałowiec podjął decyzję o jego likwidacji w sposób opisany w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, przekazanie mu majątku likwidacyjnego, nie spowoduje powstania po stronie Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Dodatkowo Wnioskodawca pragnie wskazać, że od 1 stycznia 2015 r. do UPDOP wprowadzony został nowy przepis - art. 14a, zgodnie z którym w przypadku gdy podatnik przez wykonanie świadczenia niepieniężnego reguluje w całości lub w części zobowiązanie, w tym z tytułu zaciągniętej pożyczki (kredytu), dywidendy, umorzenia albo zbycia w celu umorzenia udziałów (akcji), przychodem takiego podatnika jest wysokość zobowiązania uregulowanego w następstwie takiego świadczenia. Jeżeli jednak wartość rynkowa świadczenia niepieniężnego jest wyższa niż wysokość zobowiązania uregulowanego tym świadczeniem, przychód ten określa się w wysokości wartości rynkowej świadczenia niepieniężnego. Przepisy art. 14 ust. 1 - 3 stosuje się odpowiednio.

Jak wynika z wyraźnego brzmienia wskazanej regulacji, art. 14a ust. 1 UPDOP, będzie znajdować zastosowanie jeżeli spełnione będą łącznie następujące warunki:

• podatnik dokonuje świadczenia niepieniężnego,
• wykonanie tego świadczenia niepieniężnego ma na celu wykonanie w całości lub w części zobowiązania tego podatnika.
  
  

W analizowanym przypadku, przekazanie majątku Wnioskodawcy na rzecz Udziałowca nastąpi w związku z likwidacją Wnioskodawcy, a tym samym, nie sposób uznać, że czynność ta stanowi świadczenie niepieniężne mające na celu realizację jakiegokolwiek zobowiązania Wnioskodawcy względem Udziałowca.

W związku z powyższym, w opinii Wnioskodawcy, transfer jego majątku na rzecz Udziałowca (jedynego wspólnika) w związku z likwidacją nie będzie skutkować powstaniem przychodu po stronie Wnioskodawcy. Podział majątku likwidacyjnego jest bowiem naturalną konsekwencją likwidacji spółki. Wnioskodawca nie jest zobowiązany wobec Udziałowca do jakiegokolwiek świadczenia, z którego zwalnia się poprzez wydanie swojego majątku. Trudno też mówić o jakimkolwiek pierwotnym zobowiązaniu po stronie Wnioskodawcy do uregulowania. Stąd też w ocenie Wnioskodawcy, nie sposób ocenić w jakiej wysokości należałoby określić przychód po jego stronie. W szczególności, wobec braku zobowiązania (jego wysokości), nie ma możliwości także określenia czy możliwe jest przyjęcie, wartości świadczenia niepieniężnego jako wartości przychodu do opodatkowania u Wnioskodawcy, gdyż zgodnie z art. 14a UPDOP, jest to możliwe jeżeli wartość świadczenia niepieniężnego jest wyższa od zobowiązania regulowanego tym świadczeniem (a jak już wskazano - zobowiązanie nie istnieje, brak określenia jego wartości).

Jeżeli jednak teoretycznie uznać, że art. 14a UPDOP znajduje zastosowanie do zdarzenia likwidacji (Wnioskodawcy, wcześniej - do spółek osobowych) wbrew argumentom przedstawionym powyżej, należy wskazać, że w takiej sytuacji Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania kosztu uzyskania przychodu.

W stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2015 r., skoro dłużnik (Wnioskodawca) zrealizuje dochód z tytułu zbycia przedmiotu świadczenia (co oznacza opodatkowanie nadwyżki uzyskanej korzyści/przychodu ponad wartość podatkową świadczenia), to za bezsporne należy uznać również prawo do potrącenia pełnej wartości kosztu (teoretycznie wynikającego z zaspokajanej wierzytelności, która jak wskazuje Wnioskodawca powyżej nie wystąpi w ramach likwidacji) również w przypadku, gdy wartość świadczenia wynikająca z ksiąg jest niższa od wartości zaspokajanej wierzytelności.

Generalnie, zasada potrącania kosztu zależy od okoliczności, czy dłużnikowi wykonującemu zobowiązanie w formie rzeczowej jest przypisywany przychód z odpłatnego zbycia. Tym samym, jeżeli dłużnik uzyskuje tego rodzaju przychód, to odpłatne zbycie i uzyskanie z tego tytułu przychodu powinno umożliwiać potrącenie kosztu na zasadach właściwych dla obliczenia dochodu z tytułu zbycia majątku.

Prawo dłużnika do potrącenia kosztu jest akceptowane w praktyce skarbowej dotyczącej poprzedniego stanu prawnego nakazującej rozpoznać przez dłużnika przychód (interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 22 lipca 2014 r., sygn. ILPB3/423-190/14-4/EK, dotycząca m.in. możliwości rozpoznania kosztu uzyskania przychodu w związku z przeniesieniem składników majątku w ramach datio in solutum, w sytuacji gdy organ wskazał na konieczność rozpoznania przez dłużnika przychodu).

Zatem Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania kosztu uzyskania przychodu w wysokości poniesionych przez siebie wydatków na nabycie składników majątku przekazywanego w efekcie likwidacji, lub w przypadku przekazywania składników majątku otrzymanych wcześniej z tytułu likwidacji (lub rozwiązania bez likwidacji) spółki/spółek osobowych - w wysokości wydatków poniesionych przez tą spółkę/te spółki osobowe (w szczególności w wysokości wartości nominalnych udzielonych pożyczek).

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 286 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1030 ze zm., dalej „KSH”), podział między wspólników majątku pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli nie może nastąpić przed upływem sześciu miesięcy od daty ogłoszenia o otwarciu likwidacji i wezwaniu wierzycieli. Majątek, o którym mowa w § 1, dzieli się między wspólników w stosunku do ich udziałów. Umowa spółki może określać inne zasady podziału majątku (art. 286 § 1, § 2 i § 3 KSH). W związku z powyższym bezspornym jest fakt, że możliwe jest przeniesienie składników majątku spółki będącej w likwidacji na udziałowca, przy uwzględnieniu jednak wskazanych przepisów.

Skutkiem podatkowym, po stronie spółki likwidowanej, wydania wspólnikom w ramach podziału majątku likwidacyjnego aktywów niepieniężnych, jest uzyskanie przez spółkę likwidowaną przychodu podatkowego. Od 1 stycznia 2015 r. ustawodawca nowelizacją z dnia 29 sierpnia 2014 r. (Dz.U. z 2014 r., poz. 1328 ze zm.) do ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U z 2014 r. poz. 851 ze zm., dalej; „updop”) dodał art. 14a, który doprecyzował kwestię skutków podatkowych regulowania zobowiązań poprzez wykonanie świadczenia niepieniężnego. Zgodnie z tym przepisem w przypadku, gdy podatnik przez wykonanie świadczenia niepieniężnego reguluje w całości lub w części zobowiązanie, w tym z tytułu zaciągniętej pożyczki (kredytu), dywidendy, umorzenia albo zbycia w celu umorzenia udziałów (akcji), przychodem takiego podatnika jest wysokość zobowiązania uregulowanego w następstwie takiego świadczenia.

Odnosząc powyższe przepisy do niniejszej sprawy, organ nie zgadza się z Wnioskodawcą, że przekazanie przez Spółkę wspólnikowi aktywów niepieniężnych w ramach majątku likwidacyjnego nie spowoduje u niej uzyskania przychodu podatkowego. Stanowisku Spółki przeczy jednoznaczne brzmienie art. 14a updop. Jednocześnie, organ nie aprobuje tezy Spółki, że w świetle art. 14a updop, wydanie majątku likwidacyjnego wspólnikowi spółki nie jest jedną z czynności objętych dyspozycją tego przepisu oraz że wydanie majątku likwidacyjnego wspólnikowi spółki nie mieści w katalogu zawartym w tym przepisie.

Jak wynika z uzasadnienia Rządowego projektu ustawy z dnia 14 kwietnia 2014 r. (druk nr 2330) o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw, w którym czytamy: Przyczyną podjęcia kwestii ustalania wartości przychodów i kosztów świadczeń w naturze jest niejednolita linia orzecznicza sądów administracyjnych w sprawach dotyczących m.in. skutków podatkowych występujących po stronie spółki w związku z regulowaniem w formie rzeczowej zobowiązań wobec wspólnika z tytułu należnej dywidendy, umorzenia udziałów, likwidacji spółki. (...) W związku z powyższym proponuje się wprowadzenie przepisów precyzujących wysokość oraz moment powstania przychodów i kosztów po stronie podatnika wykonującego - tytułem spłaty ciążącego na nim zobowiązania - świadczenie niepieniężne (rzeczowe) na rzecz kontrahenta, jak również określających zasady ustalania wartości otrzymanych przez drugą stronę transakcji składników majątku, jaką podmiot ten uwzględnić może w swoich kosztach uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbycia przedmiotu świadczenia. Pozwoli to na wyeliminowanie nie tylko problemu, który powstał w związku z wypłatą dywidendy w formie rzeczowej, ale także innych wątpliwości związanych z opodatkowaniem wypłacanych w formie rzeczowej wynagrodzeń za umorzone udziały, certyfikatów inwestycyjnych oraz jednostek uczestnictwa wydawanych w zamian za udziały (akcje). Zmiana legislacyjna doprecyzuje w ustawie CIT kwestię skutków podatkowych regulowania zobowiązań poprzez wykonanie świadczenia niepieniężnego.

Z powyższego wynika, że projektodawca (Minister Finansów) zgłaszając do Sejmu projekt zmiany ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie jednoznacznego wskazania wartości przychodów oraz kosztów świadczeń w naturze brał pod uwagę również regulowanie w formie rzeczowej zobowiązań wobec wspólnika z tytułu likwidacji spółki i tym samym jedną z czynności objętych hipotezą art. 14a updop, jest regulowanie w formie niepieniężnej (rzeczowej) zobowiązania spółki wobec wspólnika z tytułu podziału majątku likwidacyjnego.

Rozpatrując „wypłatę” majątku likwidacyjnego w postaci aktywów niepieniężnych należy uczynić to w kontekście czynności rozporządzającej przeniesienia własności składnika majątkowego z jednego podmiotu na inny. Należy bowiem zauważyć, że majątek likwidacyjny w postaci pieniężnej, który stanowi czysty zysk po opodatkowaniu podatkiem dochodowym jest dla Spółki wypłacającej neutralny podatkowo. Wiąże się to z zasadą zakazu podwójnego opodatkowania. Majątek w formie pieniężnej został już opodatkowany podatkiem dochodowym, zatem jego wypłata nie wiąże się z powstaniem przychodu po stronie Spółki go wypłacającej. W sytuacji zaś aktywów niepieniężnych, składnik majątkowy traktowany jako aktywa nie został opodatkowany. Zatem „wyzbycie” się go przez Spółkę rodzi obowiązek podatkowy. Spółka jako dłużnik przenosząc na wspólnika jako wierzyciela własność swojego składnika majątku realizuje swoje zobowiązanie podziału majątku likwidacyjnego. Nie można przy tym uznać, że w takim przypadku składniki majątkowe (tu: aktywa niepieniężne) pełnią de facto funkcję pieniądza i ich przekazanie jest neutralne podatkowo. Składnik majątkowy przekazany wspólnikowi na własność stanowi element majątku Spółki, który wcześniej nie podlegał opodatkowaniu.

Jednocześnie wskazać należy, że wydając niniejszą interpretację indywidualną tut. Organ zapoznał się z powołanymi przez Wnioskodawcę wyrokami sądów. Jednak nie mają one zastosowania do sytuacji przedstawionej we wniosku, gdyż zostały one wydane na gruncie odmiennego stanu prawnego, w związku z czym nie są one wiążące w sprawie będącej przedmiotem złożonego przez Wnioskodawcę wniosku. W stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2015 r. przekazanie aktywów niepieniężnych Spółki wspólnikowi w związku z likwidacją Spółki będzie wiązało się z powstaniem przychodu po stronie Spółki na podstawie art. 14a updop.

Odnosząc się natomiast do kwestii możliwości rozpoznania kosztów uzyskania przychodów wskazać należy, że zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop. W myśl tego przepisu, wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami (poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie, zwiększenie, zachowanie lub zabezpieczenie tego przychodu).

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

1. został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
2. jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
3. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
4. poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
5. został właściwie udokumentowany,
6. nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
   
   

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu. Ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Oznacza to, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni lub pośredni związek z osiągniętym przychodem, albo zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Cel ten musi być wyraźnie widoczny, zaś poniesione wydatki winny go bezpośrednio lub pośrednio realizować lub co najmniej winny go zakładać jako realny.

Wykazując przychód z tytułu uregulowania zobowiązania z tytułu wypłaty majątku w związku z likwidacją Wnioskodawcy, będzie on uprawniony do rozpoznania kosztu uzyskania przychodu w wysokości poniesionych przez siebie wydatków na nabycie składników majątku przekazywanego w efekcie likwidacji. W związku z powyższym, Spółka może pomniejszyć uzyskany przychód o ww. wydatki, poniesione na nabycie składników majątku przekazanych wspólnikowi w efekcie likwidacji.

Natomiast odnosząc się do składników majątku otrzymanych wcześniej przez Wnioskodawcę w związku z likwidacją (lub rozwiązaniem bez likwidacji) spółki/spółek osobowych wskazać należy, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 8f updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie składnika majątku, otrzymanego przez wspólnika w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem z takiej spółki, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie; wydatki te są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tego składnika majątku; przepis art. 15 ust. 1t stosuje się odpowiednio.

Zatem, Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania kosztu uzyskania przychodu w wysokości wartości nominalnej udzielonych pożyczek.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Spółki w zakresie skutków podatkowych związanych z:

• powstaniem przychodu w związku z przekazaniem udziałowcowi Spółki składników majątku w następstwie jej likwidacji - jest nieprawidłowe,
• ustaleniem kosztów uzyskania przychodów w wysokości poniesionych wydatków na nabycie składników majątku przekazywanego w następstwie likwidacji spółki - jest prawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto informuje się, że w zakresie przedstawionego we wniosku pytania oznaczonego nr 1 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.