Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/4512-763/15/KM
z 21 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 22 lipca 2015 r. (data wpływu 29 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości dokonania na podstawie art. 89a korekty podatku należnego w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności przez następcę prawnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości dokonania na podstawie art. 89a korekty podatku należnego w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności przez następcę prawnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadząca działalność gospodarczą, czynnym podatnikiem VAT. Na podstawie umowy zawartej z kontrahentem Wnioskodawca w dniu 9 maja 2013 r. wystawił faktury VAT z 14-dniowym terminem zapłaty:

1. Fakturę VAT nr ...
2. Fakturę VAT nr ....

Należności wynikające z ww. faktur nie zostały uregulowane. W październiku 2013 r. upłynęło 150 dni od wyznaczonego terminu płatności. W związku z tym Wnioskodawca miał prawo skorzystać z ulgi za złe długi. Kontrahent zobowiązany wobec Wnioskodawcy do zapłaty, był podatnikiem VAT czynnym do dnia 31 grudnia 2013 r.

Wnioskodawca skorzystał z ulgi za złe długi dopiero w dniu 20 stycznia 2014 r. poprzez dokonanie korekty deklaracji VAT-7 za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego na ww. fakturach, tj. w deklaracji VAT-7 za październik 2013 r. złożonej uprzednio w dniu 23 listopada 2013 r. bez uwzględnienia ww. ulgi. Wnioskodawca wskazał jako dłużnika dane podmiotu (kontrahenta), na którego były wystawione ww. faktury.

W dniu 14 maja 2015 r. Wnioskodawca otrzymał od właściwego naczelnika urzędu skarbowego wezwanie do złożenia wyjaśnień w sprawie skorygowania deklaracji VAT-7 za okres X/2013 złożonej w dniu 20 stycznia 2014 r. Według organu podatkowego Wnioskodawca błędnie skorygował podatek należny na podstawie art. 89a ustawy o VAT, gdyż na dzień poprzedzający dzień złożenia informacji o korekcie dłużnik nie był zarejestrowany „do podatku VAT”. Wnioskodawca złożył stosowne wyjaśnienia oraz przedstawił dokumentację w sprawie transakcji z kontrahentem. Wyjaśnił, iż miał prawo skorzystać z ulgi na złe długi, gdyż kontrahent, za okres w którym upłynął 150. dzień od dnia upływu terminu płatności określonego na ww. fakturach, był podatnikiem VAT czynnym.

Wnioskodawca w dniu 3 lutego 2014 r. w związku z toczącym się postępowaniem sądowym powziął wiedzę o sukcesji generalnej po stronie kontrahenta. Z dniem 31 grudnia 2013 r. nastąpiło bowiem połączenie spółki kontrahenta (spółka przejmowana) z innym podmiotem (spółka przejmująca) na podstawie art. 492 par. 1 pkt 1 KSH przy zastosowaniu procedury określonej w art. 516 par. 6 KSH. W związku z tym, z dniem 31 grudnia 2013 r. spółka przejmująca wstąpiła we wszystkie prawa i obowiązki spółki przejmowanej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w okolicznościach przedstawionej sprawy Wnioskodawca miał prawo skorzystać z ulgi na złe długi poprzez dokonanie korekty deklaracji VAT-7 za okres, w którym upłynął 150. dzień od dnia upływu terminu płatności określonego na fakturze?
   
2. Dane, którego z podatników (dłużnika) powinien Wnioskodawca wskazać w zawiadomieniu o skorygowaniu podatku należnego (VAT-ZD) złożonego w dniu 20 stycznia 2014 r. wraz z korektą deklaracji VAT-7 za X/2013, tj.





1. podatnika (dłużnika), na którego w maju 2013 r. zostały wystawione faktury VAT i który był podatnikiem VAT czynnym do dnia 31 grudnia 2013 r.?
   
2. następcy prawnego podatnika wskazanego w lit. a powyżej?

Ad. 1 Zdaniem Wnioskodawcy, był on uprawniony do skorzystania z ulgi na złe długi, gdyż:

1. nieściągalność wierzytelności została uprawdopodobniona, w związku z tym że dotyczyło to należności Wnioskodawcy, które nie zostały uregulowane przez kontrahenta w 150 dni od dnia upływu terminu płatności określonego na fakturze;
2. świadczenie było dokonane na rzecz kontrahenta (podatnika), będącego osobą prawną, zarejestrowanego jako podatnika VAT czynnego, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
3. na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej VAT-7, w której Wnioskodawca miał już prawo do korekty podatku należnego ze względu na brak płatności ze strony kontrahenta w okresie 150 dni od dnia upływu terminu płatności określonego na fakturze, tj. za X 2013 r., zarówno Wnioskodawca, jak i kontrahent (podatnik-dłużnik) byli zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
4. na dzień poprzedzający dzień złożenia przez Wnioskodawcę korekty deklaracji VAT-7 za X/2013, tj. na dzień 19 stycznia 2014 r. zarówno Wnioskodawca, jak i następca prawny kontrahenta (podatnika-dłużnika) byli zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni; ponadto ww. następca prawny nie był, na dzień 19 stycznia 2014 r., w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
5. od dnia wystawienia faktury dokumentującej wierzytelności nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku w którym została ona wystawiona.

W związku z powyższym, w okolicznościach niniejszej sprawy, za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego na fakturach kontrahent (podatnik-dłużnik) Wnioskodawcy był jeszcze zarejestrowanym podatnikiem jako podatnik VAT czynny, którym przestał być 31 grudnia 20013 r. ze względu na przejęcie przez inny podmiot (sukcesja generalna).

Na dzień złożenia korekty deklaracji podatkowej VAT-7 przez Wnioskodawcę, tj. 19 stycznia 2014 r. podatnikiem zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny był już następca prawny kontrahenta (podatnika-dłużnika) Wnioskodawcy. To jednak - wbrew stanowisku organu podatkowego - nie pozbawiło Wnioskodawcy prawa do skorzystania z korekty podatku należnego w ramach ulgi za złe długi. Do ustalenia pozostała zatem tylko kwestia - dane, którego z podatników powinien wskazać Wnioskodawca na formularzu VAT-ZD, załączonym do korekty deklaracji podatkowej VAT-7 za okres X 2013 r. złożonej w dniu 20 stycznia 2014 r.

Ad. 2 Wnioskodawca podnosi, że w okolicznościach niniejszej sprawy, następca prawny kontrahenta Wnioskodawcy, w związku z sukcesją generalną z dniem 1 stycznia 2014 r. nabył prawa i obowiązki przysługujące jego poprzednikowi prawnemu. Ordynacja podatkowa przewiduje sukcesję podatkową, która polega na przejściu praw i obowiązków na następcę prawnego lub podmiot przekształcony. Zagadnienia sukcesji podatkowej reguluje art. 93-93c Ordynacji podatkowej.

W związku z powyższym Wnioskodawca miał prawo do korekty podatku należnego w ramach ulgi za złe długi, powinien jednak ze względu na złożenie korekty deklaracji VAT-7 za X 2013 r. po 31 grudnia 2013 r., wskazać na formularzu VAT-ZD dane następcy prawnego kontrahenta, a nie kontrahenta, który z dniem 31 grudnia 2013 r. ze względu na przejęcie przestał być podatnikiem VAT czynnym. W związku z tym Wnioskodawca powinien dokonać sprostowania w zakresie danych podatnika-dłużnika, wskazanych na formularzu VAT-ZD.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zasady rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

Należy wskazać, że od dnia 1 stycznia 2013 r. normy prawne, zawarte w art. 89a i 89b ustawy o podatku od towarów i usług, regulujące powyższe kwestie, obowiązują w brzmieniu nadanym art. 11 pkt 8 i 9 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz.U. z 2012 r., poz. 1342).

Stosownie do treści art. 89a ust. 1 ustawy, podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

W myśl art. 89a ust. 1a ustawy, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Zgodnie z art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
   
2. (uchylony);
   
3. na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty, o której mowa w ust. 1:




1. wierzyciel i dłużnik są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
   
2. dłużnik nie jest w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;


4. (uchylony);
   
5. d daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;
   
6. (uchylony).

Art. 89a ust. 3 ustawy stanowi, że korekta, o której mowa w ust. 1, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie.

W przypadku gdy po złożeniu deklaracji podatkowej, w której dokonano korekty, o której mowa w ust. 1, należność została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta. W przypadku częściowego uregulowania należności, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego zwiększa się w odniesieniu do tej części (art. 89a ust. 4 ustawy).

Jak wynika z zapisu art. 89a ust. 5 ustawy, wierzyciel obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty, o której mowa w ust. 1, zawiadomić o tej korekcie właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego wraz z podaniem kwot korekty oraz danych dłużnika.

Ponadto w myśl art. 89a ust. 7 ustawy, przepisów ust. 1-5 nie stosuje się, jeżeli miedzy wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4.

Z powołanych przepisów ustawy wynika, że wierzyciel może dokonać korekty podstawy opodatkowania i podatku należnego wyłącznie w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną. Oznacza to, że wierzyciel dokonując korekty musi dokonać jej w konkretnej deklaracji, tj. w deklaracji za okres, w którym upłynął 150. dzień od terminu płatności wierzytelności określonego w umowie lub na fakturze.

Jeżeli wierzyciel nie skorzysta z przysługującego mu prawa do dokonania korekty w ww. terminie, może dokonać stosownej korekty w terminie późniejszym, jednak musi „wrócić” do deklaracji za okres, w którym upłynął 150. dzień od umownego terminu płatności, przy czym składając korektę tej deklaracji musi spełnić wszystkie warunki uprawniające go do dokonania takiej korekty.

Prawo do skorzystania przez wierzyciela z odliczenia nieściągalnej wierzytelności (czy to „na bieżąco”, czy też poprzez złożenie deklaracji korygującej) wygasa po dwóch latach, licząc od końca roku, w którym została wystawiona faktura dokumentująca nieuregulowaną wierzytelność, a warunki, że wierzyciel i dłużnik są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni oraz dłużnik nie jest w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji, muszą być spełnione zarówno na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji bieżącej, w której podatnik dokonuje korekty podstawy opodatkowania i podatku należnego, jak również na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji korygującej.

Na wierzycielu spoczywa także obowiązek zawiadomienia właściwego dla siebie urzędu skarbowego o dokonanej korekcie wraz ze wskazaniem jej kwoty oraz danych dłużnika.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w dniu 9 maja 2013 r. wystawił - na podstawie umowy zawartej z kontrahentem – dwie faktury VAT z 14-dniowym terminem zapłaty. Wobec braku zapłaty należności przez kontrahenta, Wnioskodawca skorzystał z ulgi za złe długi w dniu 20 stycznia 2014 r. poprzez dokonanie korekty deklaracji VAT-7 za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego na ww. fakturach, tj. w deklaracji VAT-7 za październik 2013 r. złożonej uprzednio w dniu 23 listopada 2013 r., wskazując jako dłużnika dane podmiotu (kontrahenta), na którego były wystawione ww. faktury. Natomiast w związku z sukcesją „generalną” z dniem 1 stycznia 2014 r. następca prawny kontrahenta Wnioskodawcy, nabył prawa i obowiązki przysługujące jego poprzednikowi prawnemu. Z dniem 31 grudnia 2013 r. nastąpiło bowiem połączenie spółki kontrahenta (spółka przejmowana) z innym podmiotem (spółka przejmująca) na podstawie art. 492 § 1 pkt 1 KSH przy zastosowaniu procedury określonej w art. 516 § 6 KSH.

W tym miejscu należy wskazać, że następstwo prawne, polega na przejściu z jednego podmiotu na drugi określonych praw i obowiązków. W przypadku prawa podatkowego mamy do czynienia z pochodnym nabyciem praw, kiedy to następca prawny nabywa prawa i obowiązki przysługujące jego poprzednikowi prawnemu. Jest to nabycie translatywne, gdyż dotyczy praw poprzednio już istniejących. W prawie podatkowym z reguły ma miejsce następstwo prawne pod tytułem ogólnym (sukcesja uniwersalna), kiedy to mocą jednego zdarzenia prawnego dochodzi do nabycia całego lub części majątku, a nabywca wchodzi zarówno w prawa, jak i w obowiązki swego poprzednika prawnego.

Zagadnienie sukcesji podatkowej w polskim prawie regulują przepisy zawarte w art. 93-93e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613). W przepisach tych ustawodawca przedstawił katalog sytuacji, w których zachodzi sukcesja podatkowa, tj. sukcesja praw i obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształcanych.

Jak wynika z art. 93 § 1 ww. ustawy, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się:

1. osób prawnych,
2. osobowych spółek handlowych,
3. osobowych i kapitałowych spółek handlowych

– wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

W oparciu o art. 93 § 2 cyt. ustawy, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie:

1. innej osoby prawnej (osób prawnych);
2. osobowej spółki handlowej (osobowych spółek handlowych).

Stosownie do art. 93a § 1 powołanej ustawy, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku:

1. przekształcenia innej osoby prawnej,
2. przekształcenia spółki niemającej osobowości prawnej

– wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej osoby lub spółki.

Na podstawie § 2 tego przepisu, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do:

1. osobowej spółki handlowej zawiązanej (powstałej) w wyniku przekształcenia:





1. innej spółki niemającej osobowości prawnej,
   
2. spółki kapitałowej,


2. spółki niemającej osobowości prawnej, do której osoba fizyczna wniosła na pokrycie udziału wkład w postaci swojego przedsiębiorstwa.

Określona wyżej cytowanymi przepisami Ordynacji podatkowej sukcesja jest sukcesją uniwersalną, co oznacza, że następca prawny wstępuje we wszystkie (z uwzględnieniem postanowień art. 93e Ordynacji podatkowej) przewidziane przepisami prawa podatkowego prawa i obowiązki podatnika.

W myśl art. 93e powołanej ustawy, przepisy art. 93-93d stosuje się w zakresie, w jakim odrębne ustawy, umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz inne ratyfikowane umowy międzynarodowe, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, nie stanowią inaczej.

Z powyższych przepisów wynika więc, że Ordynacja podatkowa przewiduje możliwość przeniesienia praw i obowiązków, m.in. w odniesieniu do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie innej osoby prawnej.

Powołane wyżej przepisy art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług, dopuszczają możliwość dokonania przez podatnika korekty podatku należnego, który powstał w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług na terytorium kraju, w sytuacji gdy nabywca towaru bądź usługi, nie dokonał zapłaty na rzecz dostawcy. Zauważyć należy także, iż podstawowym warunkiem umożliwiającym korektę jest dokonanie transakcji na rzecz podatnika, który w momencie jej dokonywania był podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy, a więc podatnikiem prowadzącym samodzielnie działalność gospodarczą, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny, niebędącym w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.

Wobec powyższego, tylko łączne spełnienie wszystkich warunków wymienionych w art. 89a ust. 2 ustawy, daje prawo do skorygowania podatku należnego.

Mając na uwadze treść powołanych przepisów oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że w sytuacji spełnienia wymogów określonych przepisami art. 89a ustawy, Wnioskodawcy przysługiwało prawo do skorygowania podstawy opodatkowania i podatku należnego z tytułu niezapłaconych faktur wystawionych na kontrahenta (spółkę przejmowaną) na podstawie art. 89a ustawy, w stosunku do spółki przejmującej, która w świetle art. 93 Ordynacji podatkowej jest następcą prawnym dłużnika.

Jak wynika z wniosku, świadczenie było dokonane na rzecz kontrahenta (podatnika), będącego osobą prawną, zarejestrowanego jako podatnika VAT czynnego, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji, od dnia wystawienia faktury dokumentującej wierzytelności nie upłynęły 2 lata, zatem w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności została uprawdopodobniona, tj. w deklaracji za miesiąc październik 2013 r. Wnioskodawca mógł skorzystać z ulgi za złe długi, skoro kontrahent (dłużnik) był w tym czasie zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, niebędącym w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.

Natomiast jeżeli Wnioskodawca nie skorzystał z przysługującego mu prawa do dokonania korekty podatku należnego w ww. terminie, to mógł dokonać stosownej korekty w terminie późniejszym, cofając się jednak do konkretnie ustalonego w ustawie okresu rozliczeniowego.

W niniejszej sprawie wskazać należy, że na dzień złożenia przez Wnioskodawcę korekty deklaracji podatkowej VAT-7 za miesiąc październik 2013 r., tj. na dzień 19 stycznia 2014 r. podatnikiem zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny był już następca prawny dłużnika, który przejął wszelkie prawa i obowiązki, zatem uznać należy, że w tak przedstawionych okolicznościach sprawy zostały spełnione wszelkie przesłanki uprawniające do prawa do skorzystania z korekty podatku należnego w ramach ulgi za złe długi.

W związku z powyższym, podzielając stanowisko Wnioskodawcy, że w przypadku złożenia korekty deklaracji VAT-7 za X 2013 r. po dniu 31 grudnia 2013 r., należy wskazać na formularzu VAT-ZD dane następcy prawnego kontrahenta, to niemniej jednak - w ocenie tut. organu - za dopuszczalne można uznać także dokonanie sprostowania w zakresie danych podatnika-dłużnika, poprzez dopisanie obok danych kontrahenta (dłużnika) także danych następcy prawnego kontrahenta celem powiązania i pełnej identyfikacji podmiotów.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.