INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 sierpnia 2011r. (data wpływu 6 września 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 grudnia 2011r. (data wpływu 8 grudnia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wydania produktu (nagrody) uczestnikowi Klubu za cenę niższą niż cena zakupu tego produktu oraz w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania dla tej czynności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 września 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wydania produktu (nagrody) uczestnikowi Klubu za cenę niższą niż cena zakupu tego produktu oraz w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania dla tej czynności.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 grudnia 2011r. (data wpływu 8 grudnia 2011r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 24 listopada 2011r. znak IBPP1/443-1404/11/AW.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka prowadzi podstawową działalność gospodarczą w zakresie handlu detalicznego artykułami spożywczymi i przemysłowymi, sprzedawanymi w sieci 30-tu sklepów/delikatesów należących do jej sieci. Każda transakcja sprzedaży towarów w sklepie rejestrowana jest za pośrednictwem kasy rejestrującej. Dla swoich klientów Spółka organizuje różnego rodzaju konkursy i programy promocyjne oraz lojalnościowe. Celem tych działań jest zachęcenie klientów Spółki (uczestników programów) do zwiększania wartości dokonywanych zakupów, a także do ich zintensyfikowania. Spółka pragnie podkreślić, że działania marketingowe podejmowane przez Spółkę dotyczą wyłącznie wykonywanych przez nią czynności opodatkowanych.

Spółka jest między innymi organizatorem programu lojalnościowego o nazwie „Klub (…)” (dalej: Klub), który działa nieprzerwanie od listopada 2007r. Nagrody, jakie uczestnik może otrzymać, zostały wymienione i szczegółowo opisane w Katalogu „Klub (…)”. Nagrodami mogą być produkty takie jak: torebki, odzież, artykuły gospodarstwa domowego –garnki, noże, porcelana, kosze z artykułami spożywczymi, alkohole. W Katalogu nie wskazuje się wartości oferowanych przez Spółkę nagród, jedynie podana jest ilość punktów niezbędnych do uzyskania danej nagrody. Katalog jest dostępny na stronach internetowych Spółki, jest także dostępny w każdym sklepie/delikatesach.

Istotą Klubu jest umożliwienie uczestnikom programu gromadzenia punktów przyznawanych za dokonanie w sklepach/delikatesach Spółki zakupów, według zasad wskazanych w regulaminie. Punkty są rejestrowane na indywidualnym koncie uczestnika w momencie dokonywania transakcji zakupu i po okazaniu karty lojalnościowej, wydanej dla konkretnego uczestnika Klubu (taka karta jest między innymi oznaczona indywidualnym/unikatowym numerem).

Jak wynika z warunków uczestnictwa w Klubie, po zgromadzeniu określonej liczby punktów (które naliczane są za dokonanie zakupu towarów w sklepach/ delikatesach Spółki), z aktualnego Katalogu można wybrać interesujące danego uczestnika nagrody. Nagrody były i są wydawane uczestnikom Klubu nieodpłatnie.

Spółka rozważa w przyszłości możliwość wprowadzenia odpłatności za wydawane produkty. Kwota za jaką zostanie produkt nabyty przez uczestnika Klubu w ramach programu będzie niższa od ceny zakupu produktu jak również niższa od jego wartości rynkowej. Z uwagi na to, iż celem działań podejmowanych w ramach programów lojalnościowych przez Spółkę jest zachęcenie klientów Spółki do zwiększenia częstotliwości i wolumenu dokonywanych zakupów (czyli są to działania promocyjne, wspomagające sprzedaż), zdaniem Spółki uzasadnione jest ustalenie ceny sprzedaży dla poszczególnych produktów na znacznie niższym poziomie niż ich cena zakupu czy wartość rynkowa. Powyżej opisana sprzedaż produktu w ramach Klubu zostałaby zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., dalej: ustawa o VAT), zaewidencjonowana na kasie/drukarce fiskalnej (jest to sprzedaż detaliczna) i odpowiednio raportowana. Spółka przyjmuje, że zdarzenie przyszłe jakim byłoby wydanie produktu w ramach Klubu za cenę niższą niż cena jego zakupu stanowi odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy prawidłowym jest stanowisko Spółki, że wydanie produktu (będącego do tej pory nagrodą) uczestnikowi Klubu w ramach programu lojalnościowego za cenę niższą niż cena zakupu tego produktu, stanowi odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., dalej: ustawa o VAT)...
2. Czy prawidłowym jest stanowisko Spółki, że podstawa opodatkowania wydania produktów w opisanej w stanie faktycznym sytuacji powinna być ustalana w oparciu o wynagrodzenie, które Spółka rzeczywiście otrzymała (lub ma otrzymać)...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl z art. 5 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Wynika z powyższego, że o tym, czy daną czynność można uznać za odpłatną dostawę towarów decydują dwa czynniki: czy w wyniku wydania towaru następuje przeniesienie prawa do dysponowania jak właściciel i czy czynność ta ma charakter odpłatny.

Przez pojęcie „odpłatności” należy rozumieć prawo podmiotu świadczącego do żądania od kontrahenta lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub jej ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego) z tytułu wykonania danego świadczenia. Zobowiązanie świadczeniobiorcy może mieć postać obowiązku świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także inną postać, np. przekazania korzyści materialnych lub niematerialnych w zamian za określone świadczenie. O odpłatności świadczenia decydują strony umowy. Jeżeli z umowy wynika, że strony określiły bezpośrednio lub pośrednio odpłatność za wykonane świadczenie, wówczas staje się ono odpłatne. Istotnym elementem pojęcia „odpłatności” jest również to, że odpłatność musi mieć bezpośredni związek z danym świadczeniem, tzn. musi być efektem tego świadczenia, rozumianym jako wynagrodzenie (wartość) o charakterze trwałym (ostatecznym), które jest należne za wykonane świadczenie.

Stanowisko to pozostaje w zgodzie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: Trybunał lub TS UE) w przedmiocie koncepcji świadczenia wzajemnego, którego konstrukcja wymaga istnienia pomiędzy sprzedawcą (lub usługodawcą) a nabywcą (usługobiorcą) stosunku prawnego obejmującego zobowiązania wzajemne, w którym wynagrodzenie otrzymane przez sprzedawcę stanowi rzeczywiste świadczenie wzajemne w stosunku do korzyści otrzymanej przez nabywcę (na co wskazano m.in. w sprawach C-16/93 Tolsma oraz C-172/96 First National Bank of Chicago). Tym samym świadczenie wzajemne stanowi subiektywny miernik, który posługuje się rzeczywistą wartością korzyści otrzymanej w danym przypadku, niż wartością ustaloną na podstawie obiektywnych kryteriów (na co zwrócił uwagę Trybunał w sprawach Fillibeck, C-317/94 Elida Gibas, czy też C-404/99 Komisja przeciwko Francji). Jak wskazuje w swoich wyrokach Trybunał, wynagrodzenie nie jest więc kwotą hipotetyczną czy też ustaloną na podstawie obiektywnych kryteriów (np. na podstawie cen wolnorynkowych). Kwota wynagrodzenia musi być rzeczywistą wartością, korzyścią jaką otrzymuje (lub ma otrzymać) w danym wypadku sprzedawca (usługodawca). Jeśli więc strony transakcji ustaliły jakiekolwiek wynagrodzenie za daną czynność (także w wysokości niższej niż koszt zakupu lub wytworzenia danego dobra lub wręcz w kwocie symbolicznej), dana czynność musi być zakwalifikowana jako dokonana odpłatnie. Takie stanowisko wyraził także TS UE m.in. w sprawie C-412/03 Hotel Scandic, wskazując, że przepisy Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (dalej: VI Dyrektywa) sprzeciwiają się temu, by uregulowanie krajowe uznawało za przekazanie towarów lub świadczenie usług na cele prywatne takie transakcje, z tytułu których uzyskano świadczenie wzajemne, nawet jeśli wartość tego świadczenia jest niższa od kosztu produkcji dostarczonego towaru lub usługi. Jak zauważył Rzecznik Generalny w opinii w sprawie Hotel Scandic (które to stanowisko zostało następnie potwierdzone przez Trybunał) konstrukcja art. 5 ust. 6 i 6 ust. 2 lit. b) VI Dyrektywy obejmuje jedynie transakcje nieodpłatne; pozostałe, pomimo, iż dokonywane są po cenie niższej niż koszt ich produkcji, należy uznać za transakcje odpłatne, podlegające art. 2 ust. 1 tej dyrektywy. Z powyższego należy wyciągnąć następujący wniosek: niezależnie od wysokości otrzymanego przez sprzedawcę wynagrodzenia (choćby miało wymiar symboliczny) to ono powinno determinować kwalifikacje dokonanej czynności, jako dokonanej odpłatnie. Dlatego też, w ocenie Spółki, planowane przez nią rozwiązanie, że za wydawane przez Spółkę produkty będzie pobierane wynagrodzenie (nawet jeśli będzie ono ustalone w kwocie niższej od ceny zakupu lub wartości rynkowej) należy uznać za odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Kluczowym elementem opodatkowania podatkiem VAT jest ustalenie podstawy opodatkowania. W polskich przepisach dotyczących podatku od towarów i usług zasady ustalania podstawy opodatkowania dla dokonywanych transakcji zostały wskazane w art. 29, 30 i 31 ustawy o VAT. Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania VAT jest obrót. Obrotem jest natomiast kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota ta obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej, przy czym obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku Pojęcie kwoty należnej z tytułu sprzedaży łączy się ściśle z pojęciem „wynagrodzenia”, które jest sprzedawcy należne z tytułu jego świadczenia (dostawy towarów lub świadczenia usług) na rzecz nabywcy. Zgodnie z orzecznictwem TS UE i doktryną wynagrodzenie jako świadczenie wzajemne stanowi wartość subiektywną ponieważ podstawą opodatkowania jest świadczenie (wynagrodzenie) faktycznie otrzymane (należne), a nie wartość ustalana według kryteriów obiektywnych (tak m. in. J. Zubrzycki, Leksykon VAT 2010, wydawnictwo Unimex). Należy także mieć na uwadze, że przepisy o podatku od towarów i usług nie ograniczają podatnika w swobodzie ustalania ceny, czyli możliwa jest sprzedaż po cenie niższej niż rzeczywista wartość tych towarów i usług. Należy zauważyć, że taka sytuacja nie różni się niczym od normalnej sprzedaży towaru z zyskiem. Obrotem, zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, jest kwota należna z tytułu sprzedaży i nie ma znaczenia, że podatnik w danej chwili sprzedaje ten towar bądź usługę za cenę znacznie niższą.

W tej sytuacji należy uznać, że w sytuacji wprowadzenia nowych zasad programu lojalnościowego, w ramach którego produkty nie będą wydawane nieodpłatnie, lecz za określoną cenę (niższą od ceny zakupu lub od jej wartości rynkowej), podstawą opodatkowania będzie wynagrodzenie otrzymane przez Spółkę (lub jakie ma otrzymać Spółka).

Stanowisko Spółki potwierdzają również liczne interpretacje organów podatkowych w tym zakresie np. postanowienie Naczelnika Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu nr ZP/443-68/07 z 28 czerwca 2007r. oraz postanowienia Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie nr 1472/RPP1/443-556/06/BIK z 6 listopada 2006r. oraz nr 1472/RPP1/443-520/06/SZU z 31 sierpnia 2006r. Jak wynika z uzasadnienia zawartego w postanowieniu Naczelnika Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu nr ZP/443-68/07 z dnia 28 czerwca 2008r. „...podstawą opodatkowania przy sprzedaży z dużym rabatem (...) będzie faktyczna cena (tj. cena promocyjna), o ile będzie to uzasadnione względami ekonomicznymi i spodziewanymi korzyściami, a podatnik będzie posiadał dokumentację pozwalającą to zweryfikować...”. Natomiast w interpretacji indywidualnej z 18 lipca 2008r., nr IP-PP2-443-638/08-4/IK, w odpowiedzi na zadane pytanie, czy sprzedaż towaru za 1 grosz powinna być uznawana jako odpłatna dostawa towaru, Minister Finansów – Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wyjaśnił, że „..Spółka prowadzi również we własnym zakresie kalkulacje dotyczące uzasadnienia ekonomicznego prowadzonej promocji, w których sprawdza jakie warunki promocji mogą być kontrahentom w tym przypadku zaoferowane, aby prowadzona akcja przyniosła oczekiwane rezultaty w postaci zwiększenia przychodów, która przekłada się na wzrost sprzedaży podlegającej opodatkowaniu VAT. W opinii strony opisany przez nią mechanizm sprzedaży w cenie za 1 grosz, nie rodzi po stronie Spółki obowiązku opodatkowania podatkiem VAT tychże transakcji ponad wartości ustalone przez strony tych transakcji...”.

Reasumując stanowisko Spółki: wydanie uczestnikom produktu w ramach programu lojalnościowego (którego głównym celem jest zmotywowanie nabywców do dokonywania większej wartości i ilości zakupów), za które to produkty Spółka zamierza ustalić wynagrodzenie niższe od ceny zakupu i wartości rynkowej towaru, należy potraktować jako odpłatną dostawę towarów, dla której to dostawy podstawa opodatkowania będzie ustalana w oparciu o rzeczywiście otrzymane wynagrodzenie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 29 ust. 4 ustawy, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Z powołanego przepisu art. 29 ustawy wynika, iż udzielenie rabatu, o ile nie sprzeciwiają się temu inne niż podatkowe przepisy prawa, jest ściśle skorelowane z konkretną transakcją, w związku z którą zostało zastosowane i powoduje obniżenie ceny dostarczanych towarów lub świadczonych usług, wpływa na zmniejszenie obrotu, a tym samym podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „bonifikata”, w związku z powyższym pojęcie to należy interpretować stosując przede wszystkim wykładnię językową. Bonifikata to zniżka, ustępstwo od ustalonej ceny towaru na rzecz nabywcy („Słownik języka polskiego PWN”, Wydawnictwo Naukowe PWN, rok wydania 2005, str. 62). Natomiast przez rabat, w myśl Słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN SA, strona internetowa – www.sjp.pwn.pl), należy rozumieć obniżenie ceny jakiegoś towaru o pewną kwotę.

Ponadto, jak wskazało Ministerstwo Finansów w piśmie z dnia 14 kwietnia 1994r. nr PO 4/AK-722-122-94 „(…) Przez bonifikatę (rabat) należy rozumieć zmniejszenie umówionej wcześniej należności za wykonane świadczenie. Najczęściej bonifikata udzielana jest w związku z faktycznie poniesioną lub przewidywaną szkodą kontrahenta. Bonifikata udzielana jest w przypadku, gdy wystąpią okoliczności, których strony nie mogły przewidzieć w momencie podpisania umowy i w jej efekcie następuje faktyczne obniżenie określonej w umowie ceny towaru. W przypadku, gdyby okoliczność wpływająca na zmniejszenie tej ceny była znana stronom przed podpisaniem umowy, powinna znaleźć odzwierciedlenie w cenie określonej w kontrakcie (…)”.

Odnosząc do powyższego, z punktu widzenia podstawy opodatkowania, można wyróżnić następujące rodzaje rabatów:

• rabaty przyznane przed ustaleniem ceny i dokonaniem sprzedaży – nie mające wpływu na podstawę opodatkowania, w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy, ponieważ kwotą należną z tytułu sprzedaży jest kwota żądana od nabywcy pomniejszona już o udzielony rabat;
• rabaty przyznane po dokonaniu sprzedaży – bonifikaty, opusty, uznane reklamacje i skonta – wpływające na obniżenie wcześniej ustalonej kwoty osiągniętego obrotu; do tych rabatów ma zastosowanie art. 29 ust. 4 ustawy, a udzielenie takiego rabatu wymaga odpowiedniego udokumentowania (w przypadku sprzedaży dokumentowanej fakturą VAT – fakturą korygującą; w przypadku sprzedaży ewidencjonowanej na kasie rejestrującej – ewidencją korekt).
  
  

Art. 32 ust. 1 i ust. 2 ustawy, wymienia przypadki kiedy to organ podatkowy może określić wysokość obrotu na podstawie wartości rynkowej pomniejszonej o kwotę podatku, wskutek zaistnienia między nabywcą a dokonującym dostawy towarów lub usługodawcą związku wynikającego z powiązań o charakterze rodzinnym lub z tytułu przysposobienia, kapitałowym, majątkowym lub wynikającym ze stosunku pracy.

Na mocy art. 32 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy między nabywcą a dokonującym dostawy towarów lub usługodawcą istnieje związek, o którym mowa w ust. 2, oraz w przypadku gdy wynagrodzenie jest:

1. niższe od wartości rynkowej, a nabywca towarów lub usług nie ma zgodnie z art. 86, 88 i 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego;
2. niższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, 88 i 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a dostawa towarów lub świadczenie usług są zwolnione od podatku;
3. wyższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, 88 i 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego

– organ podatkowy określa wysokość obrotu na podstawie wartości rynkowej pomniejszonej o kwotę podatku, jeżeli okaże się, że związek ten miał wpływ na ustalenie wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług.

Zgodnie z art. 32 ust. 4 ustawy o VAT przez powiązania kapitałowe, o których mowa w ust. 2, rozumie się sytuację, w której jedna z osób lub jeden z kontrahentów posiada prawo głosu wynoszące co najmniej 5% wszystkich praw głosu lub dysponuje bezpośrednio lub pośrednio takim prawem.

Jak stanowi art. 32 ust. 5 ustawy o VAT przepisy ust. 1-4 nie mają zastosowania w przypadku transakcji zawieranych pomiędzy podmiotami powiązanymi, w odniesieniu do których właściwy organ podatkowy, na podstawie ustawy – Ordynacja podatkowa, wydał decyzję o uznaniu prawidłowości wyboru i stosowania metody ustalania ceny transakcyjnej między podmiotami powiązanymi.

Związek, o którym mowa w ust. 1, istnieje, gdy między kontrahentami lub osobami pełniącymi u kontrahentów funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne zachodzą powiązania o charakterze rodzinnym lub z tytułu przysposobienia, kapitałowym, majątkowym lub wynikające ze stosunku pracy. Związek ten istnieje także, gdy którakolwiek z wymienionych osób łączy funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne u kontrahentów (art. 32 ust. 2 ustawy).

Jednocześnie, należy zauważyć, iż w praktyce obrotu gospodarczego przyjęto, że sprzedaż towaru po tzw. cenie promocyjnej następuje po spełnieniu przez kontrahenta określonych warunków promocji, a zatem nie jest wynikiem przypadku lub odgadywania zaistnienia określonych zdarzeń losowych.

Przepisy ustawy nie ograniczają podatnika w swobodzie ustalania ceny. Jedynie w sytuacji, gdy między podmiotami (kontrahentami) istnieją powiązania rodzinne, kapitałowe lub wynikające ze stosunku pracy, organ podatkowy może określić wysokość obrotu na podstawie wartości rynkowej, ale tylko w sytuacji, gdyby przypadki te miały wpływ na ustalenie ceny.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie handlu detalicznego artykułami spożywczymi i przemysłowymi. Dla swoich klientów Spółka organizuje różnego rodzaju konkursy i programy promocyjne oraz lojalnościowe. Spółka jest między innymi organizatorem programu lojalnościowego o nazwie „Klub (…)”. Nagrodami mogą być produkty takie jak: torebki, odzież, artykuły gospodarstwa domowego – garnki, noże, porcelana, kosze z artykułami spożywczymi, alkohole. Istotą Klubu jest umożliwienie uczestnikom programu gromadzenia punktów przyznawanych za dokonanie w sklepach/delikatesach Spółki zakupów, według zasad wskazanych w regulaminie.

Spółka rozważa w przyszłości możliwość wprowadzenia odpłatności za wydawane produkty. Kwota za jaką zostanie produkt nabyty przez uczestnika Klubu w ramach programu będzie niższa od ceny zakupu produktu jak również niższa od jego wartości rynkowej. Z uwagi na to, iż celem działań podejmowanych w ramach programów lojalnościowych przez Spółkę jest zachęcenie klientów Spółki do zwiększenia częstotliwości i wolumenu dokonywanych zakupów (czyli są to działania promocyjne, wspomagające sprzedaż), zdaniem Spółki uzasadnione jest ustalenie ceny sprzedaży dla poszczególnych produktów na znacznie niższym poziomie niż ich cena zakupu czy wartość rynkowa.

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy oraz przedstawione zdarzenie przyszłe, należy stwierdzić, iż Wnioskodawca dokonuje sprzedaży określonego towaru po cenie niższej od ceny zakupu oraz od jego wartości rynkowej w ramach programu lojalnościowego, co oznacza, że powyższa sprzedaż następuje po cenie uwzględniającej określony rabat na dany towar.

W przedmiotowej sprawie sprzedaż towaru przez Wnioskodawcę na rzecz uczestników programu lojalnościowego stanowi zatem odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

Odnośnie natomiast kwestii ustalenia podstawy opodatkowania w związku z wydaniem towarów w ramach programu lojalnościowego po cenie niższej od ceny zakupu towaru oraz od jego wartości rynkowej stwierdzić należy, iż obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży i nie ma znaczenia, że podatnik w ramach programu lojalnościowego sprzedaje ten towar bądź usługę za cenę niższą od ceny zakupu oraz od jego wartości rynkowej. Jedynie w sytuacji, gdy pomiędzy podmiotami (kontrahentami) lub osobami pełniącymi u kontrahentów funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne zachodzą powiązania o charakterze rodzinnym lub z tytułu przysposobienia, kapitałowym, majątkowym lub wynikające ze stosunku pracy, organ podatkowy może określić wysokość obrotu na podstawie wartości rynkowej, ale tylko w sytuacji, gdy związki te miały wpływ na ustalenie ceny – art. 32 ust. 1 i 2 ustawy.

W związku z powyższym określając podstawę opodatkowania, Wnioskodawca powinien jako obrót przyjąć rzeczywistą kwotę należną z tytułu sprzedaży.

Reasumując, wydanie uczestnikom towaru w ramach programu lojalnościowego, (którego głównym celem jest zachęcenie klientów Spółki do zwiększenia częstotliwości i wolumenu dokonywanych zakupów), za które to towary Spółka zamierza ustalić wynagrodzenie niższe od ceny zakupu i wartości rynkowej towaru, należy potraktować jako odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, dokonywaną z rabatem, o którym mowa w art. 29 ust. 4 tej ustawy, dla której podstawa opodatkowania będzie ustalana w oparciu o rzeczywiście otrzymane wynagrodzenie, zgodnie z art. 29 ust. 1 ww. ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego, bądź zmiany stanu prawnego.

Na marginesie należy zauważyć, że powołane przez Wnioskodawcę interpretacje indywidualne zostały wydane w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano stan faktyczny i stanowisko wnioskodawcy. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa i tut. organ nie jest nimi związany.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.