Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4510-419/15/JG
z 22 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki – przedstawione we wniosku z dnia6 sierpnia 2015 r. (data wpływu 13 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków, które zostaną poniesione na zakup artykułów spożywczych, usług cateringowych i usług gastronomicznych celem zapewnienia poczęstunku kontrahentom – jest prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 13 sierpnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków, które zostaną poniesione na zakup artykułów spożywczych, usług cateringowych i usług gastronomicznych celem zapewnienia poczęstunku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka zajmuje się sprzedażą myjni bezdotykowych, usług serwisowych oraz sprzedażą sprzętu do profesjonalnego sprzątania i chemii. Spółka prowadzi działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej mają miejsce spotkania z kontrahentami w siedzibie spółki. Na potrzeby spotkań z kontrahentami kupowane są „drobne poczęstunki” np. kawa, mleko, herbata, soki, woda, wyroby cukiernicze, którymi spółka częstuje kontrahentów podczas prowadzonych rozmów handlowych. Produkty te nie są ekskluzywne, są to drobne niedrogie artykuły spożywcze. W ocenie spółki jest to zwyczajowy poczęstunek należący wg Spółki do obowiązujących kanonów kultury. Zdarza się, że zamawiany jest również catering obejmujący przekąski ( np. pizza, pierogi, napoje etc.). Spółka odbywa również spotkania z kontrahentami poza siedzibą Spółki np. w restauracjach, za które ponosi koszty posiłku. Na spotkaniach omawiane są sprawy biznesowe takie jak np. ustalenie warunków sprzedaży, przedstawienie oferty, negocjacje cenowe, negocjacje umów, itp. Spółka zaznacza, że spotkania w restauracji nie mają charakteru okazałego ani wykwintnego, bo powodem spotkania nie jest chęć zaimponowania kontrahentowi okazałością czy wystawnością.

W kontekście przedstawionego stanu faktycznego postawiono następujące pytania.

Czy ponoszone przez Spółkę wydatki na:

1. zakup art. spożywczych w celu zapewnienia poczęstunku kontrahentom w czasie wizyt na terenie siedziby spółki mogą stanowić koszty uzyskania przychodów?
2. zakup usług cateringowych, pizzy, pierogów w celu zapewnienia poczęstunku kontrahentom w czasie wizyty na terenie siedziby Spółki mogą stanowić koszty uzyskania przychodów?
3. organizację spotkań z kontrahentami w celach biznesowych poza siedzibą spółki np. w restauracji (faktura za poczęstunek w restauracji) mogą stanowić koszty uzyskania przychodów?

Stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone wydatki na zakup artykułów spożywczych w celu zapewnienia poczęstunku kontrahentom w czasie wizyt na terenie siedziby Spółki mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Takie stanowisko zajął Minister Finansów w interpretacji ogólnej z dnia 25 listopada 2013 r. (DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521), gdzie stwierdził, że analiza tez wyroku NSA z dnia 17 czerwca 2013 r. (sygn. akt II FSK 702/11) prowadzi do wniosku, iż nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponoszone przez podatników wydatki na drobne poczęstunki (np. ciastka, paluszki, kanapki), napoje (np. kawa, herbata, woda mineralna, soki), a także posiłki (np. obiady, lunche), niezależnie od miejsca ich podawania (w siedzibie podatnika czy też poza nią), podawane podczas prowadzenia rozmów z kontrahentami, inwestorami, wykonawcami, etc., dotyczących zakresu prowadzonej przez podatników działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 15 ust 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Z powyższego wynika, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu tych wskazanych w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych są kosztami uzyskania przychodów, przy czym muszą pozostawać w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami. Do kosztów uzyskania przychodów zalicza się zatem wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągniecie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, tj. zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane.

Należy jednak pamiętać o wyjątkach przewidzianych w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie bowiem z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowy od osób prawnych do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Pojęcie „reprezentacja” nie zostało zdefiniowane w ustawach. Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu „w ramach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych reprezentację można zdefiniować jako występowanie w imieniu podmiotu gospodarczego, reprezentowanie firmy wiążące się z okazałością i wytwornością w celu wywołania jak najlepszego wrażenia” (wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 7 października 2005 r., wydany w sprawie o sygn. akt „I SA/Wr 2848/0”) [winno być I SA/Wr 2838/05], podobnie w innym wyroku „reprezentacja musi być związana z zaprezentowaniem podmiotu - jego wystawności, okazałości, wysokiego standardu” (wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 stycznia 2009 r wydany w sprawie o sygn. akt III SA/Wa 1601/08). Na podstawie takiej definicji można uznać za reprezentacyjne wszelkie te czynności, które właśnie poprzez swoją okazałość, wystawność i służące im działania mają tworzyć wizerunek podatnika.

W ocenie Spółki zakup artykułów spożywczych (np. kawy, mleka, soków, wody, herbaty, słodyczy) przeznaczonych do zużycia przez klientów i kontrahentów należy do powszechnie obowiązujących reguł biznesowych i nie posiada charakteru okazałości. Ponadto wydatki te będą gospodarczo i racjonalnie uzasadnione, gdyż spotkania mają charakter biznesowy, związany z działalnością gospodarczą Spółki. Podkreślić należy, że taki zwyczajowo przyjęty poczęstunek będzie działaniem neutralnym dla wizerunku Spółki a nie przykładem działań mających na celu wywarcie szczególnie silnego wrażenia na innej osobie, czy też budowania prestiżowego wizerunku firmy.

Stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 2.

Zdaniem Spółki, ponoszone przez nią wydatki na zakup usług cateringu dotyczących zakupu przygotowanych pierogów, pizzy w celu zapewnienia poczęstunku kontrahentom w czasie wizyt na terenie siedziby Spółki mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. Jak wskazano powyżej, z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Organizacja spotkania jest związana z prowadzoną przez Spółkę działalnością, bowiem dzięki lepszej znajomości produktów Spółki przez jej kontrahentów zwiększy się zapotrzebowanie na te produkty, co w konsekwencji przełoży się na zwiększenie przychodów Spółki. Tym samym należy uznać, że wydatki poniesione na organizację spotkań z kontrahentami mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, gdyż istnieje związek przyczynowo – skutkowy pomiędzy poniesionymi wydatkami a osiąganymi przez Spółkę przychodami, przy czym, jak wskazano powyżej, z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że związek ten nie musi mieć charakteru bezpośredniego. Dodatkowo Spółka wskazuje, że wydatki poniesione na organizację spotkań, takie jak catering obejmujący wyłącznie drobne przekąski (np. pierogi, kawa, herbata, soki, pizza etc.) nie spełniają znamion reprezentacji, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Podkreślenia wymaga fakt, że nie są to posiłki wystawne, okazałe, wyszukane i nie służą tylko konsumpcji, lecz są elementem organizowanego spotkania, a ponadto zaspokajają podstawowe ludzkie potrzeby. W związku z tym nie mieszczą się w zakresie wyłączenia z kosztów podatkowych, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28, a ponieważ spełnione zostały wszystkie przesłanki przewidziane w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mogą stanowić koszt podatkowy Spółki.

Stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 3.

Zdaniem Spółki, wydatki ponoszone w związku z organizacją spotkań z kontrahentami w celach biznesowych poza siedzibą Spółki (faktura za poczęstunek w restauracji) stanowią koszt uzyskania przychodu Spółki.

Znajdzie tu zastosowanie argumentacja analogiczna jak w stanowisku Wnioskodawcy do pytania nr 1, gdyż w ocenie Spółki nie powinno mieć znaczenia czy poczęstunek dla kontrahentów w ramach odbywanych spotkań biznesowych ma miejsce w siedzibie Spółki, czy też poza tą siedzibą. Istotny jest bowiem fakt, aby spotkania te nie miały charakteru wystawnego, tj. nie spełniały znamion reprezentacji, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy podkreślić, że na spotkaniach tych omawiane są wyłącznie sprawy biznesowe takie jak np. ustalanie warunków sprzedaży, przedstawienie oferty, negocjowanie postanowień umów, bądź też nakłonienie potencjalnych kontrahentów do podjęcia współpracy. Zaproszenie kontrahenta do restauracji nie jest działaniem o charakterze nadzwyczajnym, a ma charakter zwyczajowo przyjęty. Spółka podkreśla, że posiłek spożywany w restauracji nie ma charakteru okazałego ani wykwintnego, gdyż powodem organizacji spotkania w restauracji nie jest chęć zaimponowania kontrahentowi okazałością, czy wystawnością. Celem organizowania spotkań poza siedzibą Spółki nie jest chęć okazania przepychu, a wynika z konieczności skorzystania z takiego miejsca np. ze względu na łatwiejszy dojazd klientów. Przedstawiciel Spółki zapraszając danego klienta do restauracji płaci za takie spotkanie (tj. kawę, herbatę, obiad czy kolację), gdyż wymagają tego zasady dobrego wychowania, trudno bowiem przyjąć, aby za takie obiady płacił podmiot zapraszany.

Mając powyższe na uwadze w ocenie Spółki, z jednej strony spełnione są przesłanki art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych umożliwiające zaliczenie poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, a z drugiej nie występują przesłanki negatywne, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego wydatki poniesione na:

1. zakup art spożywczych w celu zapewnienia poczęstunku kontrahentom w czasie wizyt na terenie siedziby Spółki;
2. zakup usług cateringowych, w tym m.in. pizzy, pierogów w celu zapewnienia poczęstunku kontrahentom w czasie wizyty na terenie siedziby Spółki;
3. organizację spotkań z kontrahentami w celach biznesowych poza siedzibą Spółki np. w restauracji;

– mogą stanowić koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy - jest prawidłowe.

Na wstępie należy stwierdzić, że postępowanie w sprawie wydawania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem odrębnym od postępowania podatkowego, czy też kontrolnego, w którym organ podatkowy zobowiązany jest do przeprowadzenia postępowania dowodowego oraz oceny zebranego materiału dowodowego. W przypadku wydawania interpretacji indywidualnej organ podatkowy jest związany treścią przedstawionego stanu faktycznego, który stanowi podstawę do wydania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, w ramach tego postępowania właściwy organ nie może jednak dokonywać weryfikacji podanych informacji, czy też oceny dokumentów na podstawie, których Spółka będzie zaliczać ponoszone wydatki do kosztów uzyskania przychodów, gdyż wykraczałoby to poza zakres przedmiotowego postępowania.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm., dalej: ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

W myśl tego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Z przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika zatem, że aby wydatki poczynione przez podatnika można uznać za koszty uzyskania przychodu, muszą być one poniesione w sposób celowy. Podatnik podejmując decyzję o dokonaniu wydatku, musi być przeświadczony o racjonalności, z punktu widzenia prowadzonej przez niego działalności, wydatkowania środków finansowych. Obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Pierwsza z wymienionych przesłanek odnosi się do możliwości przypisania faktu poniesienia kosztu do osoby podatnika. Kosztem uzyskania przychodu mogą być wyłącznie koszty obciążające samego podatnika – wartość ciężarów, jakie ponosi podatnik w toku prowadzenia działalności (funkcjonowania). Poniesienie kosztu jest co do zasady związane z faktycznym i definitywnym przesunięciem określonej wartości z majątku podatnika do majątku innego podmiotu.

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł – obiektywnie oceniając – oczekiwać takiego efektu.

Katalog wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów zawarty w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ma charakter zamknięty. Ujęte w nim wyłączenia mają różny charakter i pełnią różne funkcje. W szczególności, część spośród nich prowadzi do bezwzględnego wyłączenia określonych rodzajów kosztów z kategorii kosztów podatkowych, część służy limitowaniu wysokości rozpoznawanych przez podatników rodzajów kosztów uzyskania przychodów (uniemożliwia zaliczenie do kosztów podatkowych wartości przewyższających ustalony przez ustawodawcę poziom wydatków), część – „przesunięciu” momentu rozpoznawania określonych kosztów, wykluczeniu ich związku albo powiązaniu ich z konkretnym przychodem lub momentem podatkowym. Wśród wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów ustawodawca wymienił m.in. – w pkt 28 tego przepisu – koszty reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje przy tym terminu „reprezentacja”, ani też nie odsyła w celu jego wyjaśnienia do innych przepisów prawa. Poszukując znaczenia tego pojęcia, należy zatem w pierwszej kolejności odnieść się do języka powszechnego, w którym „reprezentacja” oznacza:

• „grupę osób, instytucję występującą w czyimś imieniu, reprezentującą czyjeś interesy, przedstawicielstwo”;
• „reprezentowanie kogoś lub czegoś”;
• „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną”.

(por. Uniwersalny Słownik Języka Polskie pod red. St. Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007; http: //sjp.pwn.pl; Słownik języka polskiego. Tom III., pod red. M. Szymczaka, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1981 r.). Pomocną może być również etymologia tego słowa - „repraesentatio” (łac.) oznacza „wizerunek”.

Zatem za wydatki na zakup artykułów żywnościowych, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami spotkań.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego, Spółka zajmuje się sprzedażą myjni bezdotykowych i sprzętu do profesjonalnego sprzątania oraz artykułami chemicznymi wraz z usługami serwisowymi oferowanego sprzętu. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca organizuje spotkania z kontrahentami w celu prowadzenia rozmów handlowych. Na spotkania biznesowe Spółka nabywa artykuły spożywcze, usługi cateringowe i usługi gastronomiczne. Celem spotkań biznesowych jest ustalanie warunków sprzedaży, przedstawianie oferty, negocjacje cenowe czy też negocjacje dotyczące zawieranych umów. Biorąc pod uwagę powyższe, wydatki ponoszone na zakup usług gastronomicznych, cateringowych lub artykułów spożywczych na organizowane spotkania z kontrahentami, o ile nie służą reprezentacji to nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Reasumując należy stwierdzić, że skoro ponoszone wydatki na zakup artykułów spożywczych, usług gastronomicznych czy też cateringowych, dotyczą negocjacji handlowych produktów oferowanych przez Spółkę, czy też świadczonych usług serwisowych mających związek z uzyskaniem przychodów to należy uznać je za wydatki, które mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Nadmienić przy tym należy, że powołane przez Spółkę wyroki sądów są rozstrzygnięciami wydanym w konkretnych sprawach, osadzonymi w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się odnoszą, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa. Co więcej nie są one sprzeczne z rozstrzygnięciem w niniejszej sprawie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.