INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 14 marca 2012 r. r. (data wpływu: 16 marca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 maja 2012 r. (data wpływu: 22 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy wyrobów węglowych zużywanych do wytworzenia pary technologicznej wykorzystywanej w procesach mineralogicznych, służącej następnie do celów grzewczych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy wyrobów węglowych zużywanych do wytworzenia pary technologicznej wykorzystywanej w procesach mineralogicznych, służącej następnie do celów grzewczych. Wniosek uzupełniono w dniu 22 maja 2012 r. doprecyzowując opis zaistniałego stanu faktycznego poprzez podanie kodu CN wykorzystywanych wyrobów węglowych oraz oświadczenie, iż Spółka nie jest zakładem energochłonnym i nie jest objęta tzw. systemem EMAS (Europejskim Systemem Handlu Emisjami).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:.

Spółka prowadzi działalność produkcyjną na dwóch wydziałach produkcyjnych, oznaczonych w wewnętrznej nomenklaturze BL i BiT. Na wydziale BL działalność Spółki obejmuje produkcję wyrobów betonowych budowlanych, takich jak autoklawizowany beton komórkowy (ABK). Na wydziale BiT działalność Spółki obejmuje produkcję wyrobów betonowych budowlanych, takich jak stropy XXX oraz wyrobów z tworzyw sztucznych dla budownictwa, takich jak styropian. Działalność produkcyjna stanowi główny przedmiot działalności Wnioskodawcy.

Prowadzona działalność produkcyjna, wykonywana przez Spółkę, wykorzystuje proces technologiczny oparty na stosowaniu wyrobów węglowych jako źródła energii cieplnej, w postaci pary wodnej o odpowiednich parametrach. Para wodna powstaje w wyniku spalania wyrobów węglowych w kotłowni zakładowej. Para wodna jest elementem niezbędnym w stosowanej technologii produkcji autoklawizowanego betonu komórkowego (ABK) na wydziale BL i stropów XXX na wydziale BiT oraz w technologii produkcji styropianu na wydziale BiT. Jest to uwarunkowane tym, że w przypadku wyrobów betonowych budowlanych służy do przeprowadzenia przyspieszonego procesu dojrzewania masy betonowej, a w przypadku produkcji styropianu jest czynnikiem warunkującym jego powstawanie. Na potrzeby produkcji |autoklawizowanego betonu komórkowego (ABK) zużywane jest ponad 90% użytecznej energii cieplnej zawartej w wytwarzanej parze wodnej.

Uzyskanie produktów końcowych (przedmiotu produkcji) wymaga więc stosowania wyrobu węglowego. Wyrobem węglowym wykorzystywanym przez Spółkę jest wyrób węglowy, którego zakup dokonywany jest od podmiotów krajowych dokonujących sprzedaży wyrobów węglowych, a który został przez te podmioty importowany na terytorium Polski.

Efektem ubocznym procesu technologicznego produkcji autoklawizowanego betonu komórkowego (ABK) na wydziale BL jest powstawanie energii cieplnej zawartej w gorącym kondensacie otrzymywanym w wyniku kondensacji pary wodnej.

Spółka dostarcza energię cieplną (pozyskiwaną głównie z efektu ubocznego procesu technologicznego, tj. gorącego kondensatu) do odbiorców zewnętrznych w postaci centralnego ogrzewania (CO) oraz ciepłej wody (CW). Z odbiorcami Spółka rozlicza się, obciążając odbiorców za dostarczoną energię cieplną, na podstawie dokonywanych raz na miesiąc odczytów liczników ciepła.

Ponieważ Spółka, wykorzystuje wyroby węglowe (wyroby akcyzowe) i zużywa je do produkcji innych wyrobów, co stanowi przedmiot opodatkowania akcyzą, zgodnie z art. 8 ust.4 pkt 1 ustawy, Spółka dokonała zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku akcyzowego do NUC, informując o wykorzystywaniu wyrobu węglowego bez akcyzy. Spółka dokonuje zakupu wyrobów węglowych dla celów produkcyjnych bez akcyzy. Spółka prowadzi ewidencję zużycia wyrobów węglowych.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku podano, iż:

1. wyrobem węglowym zużywanym przez Spółkę jest miał węglowy objęty kodem CN 2701;
2. zużycie ww. miału węglowego następuje w procesie mineralogicznym, który zachodzi dzięki zastosowaniu pary wodnej, uzyskanej w kotłach parowych opalanych miałem węglowym;
3. udział procentowy zakupu miału węglowego w wartości produkcji sprzedanej w roku 2011 wyniósł 6,05%; w związku z powyższym Spółka nie jest zakładem energochłonnym w rozumieniu art. 31a ust. 10 ustawy o podatku akcyzowym;
4. Spółka nie jest objęta Europejskim Systemem Handlu Emisjami zgodnie z ustawą z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz. U. nr 122, poz. 695) oraz nie jest objęta systemem EMAS, o którym mowa w ustawie z dnia 15 lipca 2011 r. o krajowym systemie ekozarządzania i audytu (Dz. U. nr 178, poz. 1060); zatem Wnioskodawca nie wypełnia przesłanek podmiotu gospodarczego, w którym zostały wprowadzone w życie systemy prowadzące do osiągnięcia celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższania efektywności energetycznej.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Czy zakupione przez Spółkę wyroby węglowe zużyte w procesie technologicznym przy produkcji betonu komórkowego (ABK) na wydziale BL, którego efektem ubocznym jest powstawanie energii cieplnej, dostarczanej i sprzedawanej odbiorcom zewnętrznym, w całości podlegają zwolnieniu przedmiotowemu, wynikającemu z treści art. 31 a ust 2 pkt 7 ustawy ...
2. Jeżeli odpowiedź na pytanie numer 1 z przedmiotowego wniosku jest pozytywna, tj. Spółka może korzystać w całości z przedmiotowego zwolnienia, o którym mowa w art. 31 a ust 2 pkt 7, to czy spółka może wykorzystywać przedmiotowe zwolnienie w sposób "proporcjonalny", tj. w oparciu o pierwszą metodę opisaną w pierwszej części odpowiedzi na pytanie numer 2, zaś jeśli odpowiedź na pytanie numer 1 jest negatywna, tj. Spółka nie może korzystać w całości z przedmiotowego zwolnienia, o którym mowa w art. 31 a ust 2 pkt 7, to czy spółka może wykorzystywać przedmiotowe zwolnienie w sposób "proporcjonalny", tj. w oparciu o drugą metodę opisaną w drugiej części odpowiedzi na pytanie numer 2 ..
3. Czy w przypadku zastosowania "proporcjonalnego" zwolnienia ewidencja wykorzystania wyrobów węglowych może być prowadzona miesięcznie oraz czy w związku z powyższym deklaracja podatkowa może być dokonywana w oparciu o art. 21 ustawy, tj. w sposób opisany w odpowiedzi na pytanie numer 3 ...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym wyżej stanie faktycznym do kupowanego wyrobu węglowego i zużywanego przez Spółkę dla wytwarzania autoklawizowanego betonu komórkowego (ABK) w procesie technologicznym produkcji znajduje zastosowanie zwolnienie w całości od akcyzy ze względu na przeznaczenie przewidziane przepisem art. 31a ust. 2 pkt 7 ustawy o podatku akcyzowym z obowiązkiem prowadzenia wymaganej ewidencji.

Biorąc pod uwagę art. 1 Dyrektywy Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylającej dyrektywę 92/12/EWG oraz w Dyrektywie Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej oraz art. 2 Dyrektywy 2003/96/WE należy stwierdzić, iż wykorzystywane przez Spółkę wyroby węglowe są wyrobami akcyzowymi, jeżeli są przeznaczane dla celów opałowych.

Ponadto zarówno w ustawie, jak i w przepisach wspólnotowych brak jest definicji ustawowej, która precyzowałaby sformułowanie „do celów opałowych”. Zwrot - „zużycie w celach opałowych" był rozpatrywany przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie pod numerem C-240/01, gdzie orzeczono, że pomimo braku w przepisach wspólnotowych takiej definicji, to i tak państwa członkowskie nie mają prawa do formułowania własnych definicji, gdyż mogłoby to doprowadzić do rozbieżności pomiędzy poszczególnymi państwami członkowskimi w definiowaniu celu opałowego, a to z kolei mogłoby sprzeciwić się zasadzie równości i uczciwości konkurencji. Jednocześnie TSUE w rozpatrywanym stanie faktycznym, dotyczącym wykorzystania w celach opałowych olejów stwierdził, iż zużycie w celach opałowych odnosi się do sytuacji, w których energia cieplna uzyskiwana w następstwie spalania olejów jest używana w celach grzewczych niezależnie od ostatecznego celu procesu ogrzewania. Ponadto TSUE w tym wyroku stwierdził, że „cel nakładania na oleje mineralne podatku akcyzowego jako podatku konsumpcyjnego przemawia za interpretowaniem wyrażenia użycie jako paliwo opałowe (...), jako wyrażenia odnoszącego się do wszystkich przypadków, w których oleje mineralne ulegają spalaniu i wytworzona w ten sposób energia cieplna jest używana do ogrzewania, niezależnie od ostatecznego celu procesu ogrzewania, w tym przekształcenia lub rozpadu substancji absorbującej energię cieplną w trakcie procesu chemicznego lub przemysłowego.

Mając na uwadze, iż zakupione wyroby węglowe zużyte do produkcji autoklawizowanego betonu komórkowego (ABK) są zwolnione z akcyzy ze względu na przeznaczenie przewidziane przepisem art. 31a ust.2 pkt 7 ustawy, otrzymana w procesie technologicznym produkcji energia cieplna jest jedynie efektem ubocznym. Konstrukcja procesu technologicznego, wykorzystująca zakładową kotłownię węgla powoduje, iż niemożliwym jest wykorzystanie w 100% wytwarzanej energii cieplnej do działalności produkcyjnej i zawsze występuje energia cieplna po zakończeniu procesu technologicznego, która może być wykorzystana w ten sposób, że dostarczana będzie jako energia cieplna do centralnego ogrzewania CO i ciepłej wody CW dla odbiorców zewnętrznych.

Zgodnie z art. 31a ust. 2 pkt 7 ustawy zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane w procesach mineralogicznych, elektrolitycznych i metalurgicznych oraz do redukcji chemicznej. Procesy mineralogiczne oznaczają procesy sklasyfikowane w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26,,produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych" w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej (Dz. Urz. UE L 293 z 24.10.1990, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 02, t. 04, str. 177, z późn. zm.), a właśnie tego rodzaju produkcja została opisana w przedmiotowym stanie faktycznym.

Biorąc pod uwagę, iż wykonywany jest obowiązek ewidencji, określony w treści art. 31a ust. 4 -7 ustawy, wyroby węglowe zużyte przy produkcji wyrobów betonowych budowlanych (wydział BL), w tym obejmujące wykorzystanie ich do powstania energii cieplnej odsprzedawanej odbiorcom trzecim w postaci centralnego ogrzewania i ciepłej wody należy traktować jako zwolnione z akcyzy w całości.

Zużycie wyrobów węglowych przy produkcji wyrobów z tworzyw sztucznych dla budownictwa (wydział BiT) należy traktować jako nieobjęte przedmiotowym zwolnieniem. W przypadku uwzględnienia argumentacji obejmującej odpowiedź na pytanie numer l, tj. objęcia w całości zwolnieniem przedmiotowym wynikającym z art. 32 ust. 2 pkt 7 ustawy zakupu wyrobów węglowych na potrzeby produkcji wydziału BL, zdaniem Wnioskodawcy rozliczenie powinno następować na zasadach określonych poniżej.

Spółka posiada techniczną możliwość dokonania podziału zużycia energii cieplnej ze względu na okoliczność, że na dwóch rurociągach do przesyłu energii cieplnej z kotłowni węglowej zainstalowane są dwa pomiary energii cieplnej (liczniki ciepła nr 1 i nr 2). Suma tych dwóch pomiarów stanowi 100% ilości wytworzonej użytecznej energii cieplnej na wszystkie cele.

Pierwszy z pomiarów rejestruje ilość dostarczonej energii cieplnej na wydział BL gdzie energia cieplna zużywana jest na cele zwolnione z akcyzy, tj. związane z produkcją autoklawizowanego betonu komórkowego (ABK), obejmującą również ilość energii cieplnej sprzedawaną odbiorcom zewnętrznym.

Drugi rejestruje ilość dostarczonej energii cieplnej na wydział BiT, gdzie energia cieplna zużywana jest głównie na cele, które nie są zwolnione z akcyzy. Spółka dokonuje równieżpomiaru ilości energii cieplnej sprzedawanej odbiorcom zewnętrznym.

Wobec powyższego Spółka jest w stanie dokonać podziału na koniec każdego miesiąca całej ilości zużywanych wyrobów węglowych na cele zwolnione z akcyzy i na cele niezwolnione według proporcji, jaka zostanie obliczona na podstawie odczytu pomiaru raz w miesiącu całkowitej ilości wytworzonej użytecznej energii cieplnej oraz udziału w niej ilości energii cieplnej przeznaczonej na działalność niezwolnioną z akcyzy.

Pierwsza metoda podziału może być opisana poniższymi wzorami:

EC=E1 + E2, EA= E2, EZ= El = EC - EA

UA = EA/EC x 100%, UZ= 100% - UA

WA = WC x UA / 100%, WZ = WC - WA

EC - całkowita ilość użytecznej energii cieplnej wytworzonej w danym miesiącu w gigadżulach (dalej zwanych: GJ)

EA - ilość energii cieplnej dostarczonej na cele niezwolnione z akcyzy w GJ

EZ - ilość energii cieplnej dostarczonej na cele zwolnione z akcyzy w GJ

E1 - ilości energii cieplnej przesłanej w danym miesiącu z kotłowni rurociągiem z licznikiem ciepła nr 1 w GJ

E2 - ilości energii cieplnej przesłanej w danym miesiącu rurociągiem z licznikiem ciepła nr 2 w GJ

UA - udział energii cieplnej na cele niezwolnione z akcyzy w całkowitej ilości energii wytworzonej w danym miesiącu w %

UZ - udział energii cieplnej na cele zwolnione z akcyzy w całkowitej ilości energii wytworzonej w danym miesiącu w%

WC - całkowita ilość zużytych wyrobów węglowych w danym miesiącu w Mg

WA - ilość zużytych wyrobów węglowych w miesiącu na cele niezwolnione z akcyzy w Mg

WZ- ilość zużytych wyrobów węglowych w miesiącu na cele zwolnione z akcyzy w Mg

Zwolnieniu w oparciu o treść art. 31a ust. 2 pkt 7 ustawy podlegać będzie zatem wartość wyrobów węglowych, określona indeksem WZ.

W pozostałym zakresie Spółka odprowadzić będzie musiała podatek akcyzowy o wartości wyrobów węglowych określonych indeksem WA.

Sposób ewidencji i zasady deklaracji podatku opisane zostaną w odpowiedzi na pytanie numer 3.

W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie numer 1, zdaniem Wnioskodawcy rozliczenie powinno następować na zasadach określonych poniżej.

Druga metoda podziału opisana jest następującymi wzorami:

C = E1 + E2, EA - E2 + E3, EZ = EC - EA

UA = EA/EC x 100%, UZ = 100% - UA

WA = WC X UA / 100%, WZ = WC- WA

EC - całkowita ilość użytecznej energii cieplnej wytworzonej w danym miesiącu w GJ

EA - ilość energii cieplnej dostarczonej na cele niezwolnione z akcyzy w GJ

EZ - ilość energii cieplnej dostarczonej na cele zwolnione z akcyzy w GJ

El - ilości energii cieplnej przesłanej w danym miesiącu z kotłowni rurociągiem z licznikiem ciepła nr 1 w GJ

E2 - ilości energii cieplnej przesłanej w danym miesiącu rurociągiem z licznikiem ciepła nr 2 w GJ

E3 - ilość energii cieplnej dostarczonej odbiorcom zewnętrznym (na podstawie wskazań liczników ciepła u odbiorców zewnętrznych) w GJ

UA - udział energii cieplnej na cele niezwolnione z akcyzy w całkowitej ilości energii wytworzonej w danym miesiącu w %

UZ - udział energii cieplnej na cele zwolnione z akcyzy w całkowitej ilości energii wytworzonej w danym miesiącu w %

WC - całkowita ilość zużytych wyrobów węglowych w danym miesiącu w Mg

WA - ilość zużytych wyrobów węglowych w miesiącu na cele niezwolnione z akcyzy w Mg

WZ - ilość zużytych wyrobów węglowych w miesiącu na cele zwolnione z akcyzy w Mg

Zwolnieniu w oparciu o treść art. 31a ust. 2 pkt 7 ustawy podlegać będzie zatem wartość wyrobów węglowych, określona indeksem WZ.

W pozostałym zakresie Spółka odprowadzić będzie musiała podatek akcyzowy o wartości wyrobów węglowych określonych indeksem WA.

Spółka w przypadku przyjęcia metodologii obliczania wartości zużytych wyrobów węglowych opisanej w odpowiedzi na pytanie numer 2, dotyczącej proporcjonalnego rozliczania, zgodnie z treścią art. 31a ust. 4 -7 ustawy, zobowiązana byłaby do ewidencjonowania ilości zużytych wyrobów węglowych, od których nie został odprowadzony podatek akcyzowy w dacie zakupu, na koniec każdego miesiąca, w którym miało miejsce ich wykorzystanie. Obowiązek podatkowy powstawałby z dniem zużycia i podatek obliczony byłby według przedmiotowej metodologii partii wyrobów węglowych na cele niezwolnione z akcyzy.

Biorąc pod uwagę fakt, że zgodnie z art. 21 ustawy deklaracja podatku akcyzowego powinna być złożona za każdy miesiąc rozliczeniowy w terminie do 25 dnia przypadającego w drugim miesiącu od miesiąca, w którym powstał obowiązek podatkowy, o którym mowa w akapicie powyżej, przyjęta metoda ewidencji zużycia w pełni zapewnia realizację powyższego zapisu.

Obowiązek deklaracji podatku akcyzowego nie dotyczy Spółki w zakresie wyrobów węglowych objętych zwolnieniem, określonym indeksem WZ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2011 r., Nr 108, poz. 626 ze zm.), zwana dalej ustawą określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą” wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu tymi wyrobami, a także oznaczanie ich znakami akcyzy.

Artykuł 2 ust. 1 tej ustawy, będący słowniczkiem ustawowym zawiera definicję legalną niektórych określeń i zwrotów użytych w ustawie, i tak wyroby akcyzowe, zgodnie z definicją ustawową są to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W załączniku Nr 1 do ustawy umieszczono m.in.:

• pod pozycją 19 z kodem CN ex 2701 węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla – jeżeli są przeznaczone do celów opałowych oraz

• pod pozycją 21 z kodem CN ex 2704 00 koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany, węgiel retortowy – jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.
  
  

Umieszczenie dopisku „ex” przy konkretnym kodzie CN ma na celu zawężenie tych wyrobów do tych, które spośród danego grupowania spełniają warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce „Nazwa wyrobu (grupa wyrobów)”. Dopisek „ex” umieszczony przy rozpatrywanych przez nas pozycjach załącznika oznacza, iż wyroby o podanych tam kodach należy traktować zawężająco czyli np. nie wszystkie wyroby oznaczone kodem CN 2701, lecz te spośród nich, które są opisane w danej pozycji.

Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 1 u. p. a. do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się między innymi w punkcie 2 - wyroby objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715.

Z kolei paliwami opałowymi w rozumieniu art. 86 ust. 3 ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych, z wyłączeniem wyrobów, o których mowa w ust. 2 czyli z wyłączeniem paliw silnikowych.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, iż wyrobami akcyzowymi są:

1. węgiel brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla – jeżeli są przeznaczone do celów opałowych;
2. koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany, węgiel retortowy – jeżeli są przeznaczone do celów opałowych,
3. jak również wszelkie wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych.
   
   

Podobnie kwestia określenia wyrobów akcyzowych jest uregulowana w prawie wspólnotowym, to jest w Dyrektywie Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylającej dyrektywę 92/12/EWG oraz w Dyrektywie Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej.

W przepisie art. 1 Dyrektywy Rady 2008/118/WE mówi się, iż dyrektywa ta ustanawia ogólne zasady dotyczące podatku akcyzowego nakładanego bezpośrednio lub pośrednio na konsumpcję poniższych wyrobów, zwanych dalej "wyrobami akcyzowymi", a w podpunkcie a) tego przepisu jako wyroby akcyzowe wymienia się produkty energetyczne i energię elektryczną objęte dyrektywą 2003/96/WE.

Z kolei przepis art. 2 dyrektywy 2003/96/WE mówi, iż dla celów niniejszej dyrektywy, pojęcie "produkty energetyczne" stosuje się do produktów wymienionych w podpunkcie b) tego przepisu, objętych kodami CN 2701, 2702 i 2704 do 2715.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, należy stwierdzić, iż miał węglowy o kodzie CN 2701 jest wyrobem akcyzowym, jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych.

Należy wyraźnie stwierdzić, iż zarówno w ustawie, jak i w przepisach wspólnotowych brak jest definicji ustawowej, która precyzowałaby sformułowanie „do celów opałowych”. Zwrot - „zużycie w celach opałowych” był rozpatrywany przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie pod numerem C-240/01, gdzie orzeczono, że pomimo braku w przepisach wspólnotowych takiej definicji, to i tak państwa członkowskie nie mają prawa do formułowania własnych definicji, gdyż mogłoby to doprowadzić do rozbieżności pomiędzy poszczególnymi państwami członkowskimi w definiowaniu celu opałowego, a to z kolei mogłoby sprzeciwić się zasadzie równości i uczciwości konkurencji.

Jednocześnie TSUE w rozpatrywanym stanie faktycznym, dotyczącym wykorzystania w celach opałowych olejów stwierdził, iż zużycie w celach opałowych odnosi się do sytuacji, w których energia cieplna uzyskiwana w następstwie spalania olejów jest używana w celach grzewczych niezależnie od ostatecznego celu procesu ogrzewania. Ponadto TSUE w tym wyroku stwierdził, że „cel nakładania na oleje mineralne podatku akcyzowego jako podatku konsumpcyjnego przemawia za interpretowaniem wyrażenia użycie jako paliwo opałowe (…), jako wyrażenia odnoszącego się do wszystkich przypadków, w których oleje mineralne ulegają spalaniu i wytworzona w ten sposób energia cieplna jest używana do ogrzewania, niezależnie od ostatecznego celu procesu ogrzewania, w tym przekształcenia lub rozpadu substancji absorbującej energię cieplną w trakcie procesu chemicznego lub przemysłowego. We wszystkich tych przypadkach oleje mineralne ulegają zużyciu i muszą być opodatkowane akcyzą”.

Należy zwrócić uwagę na sformułowanie „niezależnie od ostatecznego celu procesu ogrzewania, w tym przekształcenia lub rozpadu substancji absorbującej energię cieplną w trakcie procesu chemicznego lub przemysłowego”.

W związku z wejściem w życie ustawy z dnia 16 września 2011 r. o redukcji niektórych obowiązków obywateli i przedsiębiorców (Dz. U. z 2011 r. Nr 232, poz. 1378) z dniem 2 stycznia 2012 r. znowelizowano ustawę o podatku akcyzowym m.in. poprzez dodanie art. 31a, który dotyczy zwolnień od akcyzy wyrobów węglowych.

Zgodnie z ww. art. 31a ust. 2 pkt 7 znowelizowanej ustawy zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane w procesach mineralogicznych, elektrolitycznych i metalurgicznych oraz do redukcji chemicznej; procesy mineralogiczne oznaczają procesy sklasyfikowane w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 „produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych” w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej (Dz. Urz. UE L 293 z 24.10.1990, str.1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 02, t. 04, str. 177, z późn. zm.).

Warunkiem zwolnienia, zgodnie z art. 31a ust. 4 ustawy jest prowadzenie ewidencji wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych z wyłączeniem podmiotów, o których mowa w ust. 2 pkt 3 ustawy. Ewidencja może być prowadzona w formie papierowej lub elektronicznej, po uprzednim pisemnym poinformowaniu właściwego naczelnika urzędu celnego o formie jej prowadzenia. Ewidencja powinna zawierać informacje umożliwiające ustalenie ilości wysłanych lub otrzymanych wyrobów węglowych zwolnionych od akcyzy ze względu na przeznaczenie, terminu wysłania lub odbioru tych wyrobów, a także miejsca odbioru w przypadku ich przemieszczania, oraz informacje o dokumentach dostawy i kodzie CN wyrobów węglowych. Ewidencja oraz dokument dostawy powinny być przechowywane do celów kontroli przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ewidencja została sporządzona, a dokument dostawy potwierdzony przez odbiorcę ( art. 31a ust. 5-7 ustawy).

Należy wskazać, iż kwestie dotyczące klasyfikacji statystycznych nie mieszczą się w ramach dyspozycji art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym tutejszy Organ nie jest uprawniony do oceny stanowiska w zakresie poprawności dokonanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego unormowania wynika, ze przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) obejmującego również wskazaną klasyfikację.

Za prawidłową klasyfikację prowadzonej działalności gospodarczej odpowiedzialny jest bowiem Wnioskodawca. Zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

Zatem, zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoją działalność gospodarczą wg zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania prowadzonej działalności. W przypadku, gdy Wnioskodawca posiada wątpliwości dotyczące prawidłowości klasyfikacji może zwrócić się z wnioskiem o wydanie informacji dotyczącej obowiązujących standardów klasyfikacyjnych. Jednostką uprawnioną do wydawania informacji klasyfikacyjnej jest Ośrodek Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego.

Zwolnienia związane z przeznaczeniem wyrobów węglowych wymienione w art. 31a ust. 2 ustawy, obejmują wszystkie obligatoryjne i fakultatywne zwolnienia przewidziane w dyrektywie Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej. Zwolnieniu zatem, ze względu na przeznaczenie wyrobów węglowych podlega jego zużycie do: produkcji energii elektrycznej, produkcji wyrobów energetycznych, do przewozu towarów i pasażerów koleją, do łącznego wytwarzania ciepła i energii elektrycznej, w pracach rolniczych, ogrodniczych, w hodowli ryb, oraz w leśnictwie, w procesach mineralogicznych, elektrolitycznych i metalurgicznych oraz do redukcji chemicznej, przez zakłady energochłonne do ogrzewania.

Z opisu dokonanego we wniosku wynika, że Wnioskodawca zużywa wyrób węglowy w celu uzyskania pary wodnej niezbędnej ze względu na stosowaną przez Wnioskodawcę technologię produkcji autoklawizowanego betonu komórkowego, stropów oraz styropianu, przy czym Zainteresowany zaklasyfikował produkcję autoklawizowanego betonu komórkowego do procesu mineralogicznego, o którym mowa w art. 31a ust. 2 pkt 7 ustawy, w związku z czym zużycie wyrobu węglowego do tej części produkcji, zdaniem Wnioskodawcy winno być zwolnione od akcyzy, natomiast od zużycia wyrobu węglowego do pozostałej produkcji odprowadzany jest podatek akcyzowy zgodnie z ustawą.

Ponadto Spółka wskazała, że Spółka nie jest zakładem energochłonnym w rozumieniu art. 31a ust. 10 ustawy o podatku akcyzowym oraz, że nie jest objęta Europejskim Systemem Handlu Emisjami zgodnie z ustawą z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz. U. nr 122, poz. 695), jak również nie jest objęta systemem EMAS, o którym mowa w ustawie z dnia 15 lipca 2011 r. o krajowym systemie ekozarządzania i audytu (Dz. U. nr 178, poz. 1060); zatem Wnioskodawca nie wypełnia przesłanek podmiotu gospodarczego, w którym zostały wprowadzone w życie systemy prowadzące do osiągnięcia celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższania efektywności energetycznej.

Mając na uwadze opis zaistniałego stanu faktycznego dokonany przez Wnioskodawcę oraz przytoczone wyżej przepisy należy zgodzić się ze stanowiskiem Zainteresowanego, iż miał węglowy zużywany do produkcji autoklawizowanego betonu komórkowego podlega zwolnieniu od akcyzy, o ile dokonana przez Spółkę klasyfikacja prowadzonej działalności gospodarczej w nomenklaturze NACE do kodu DI 26 - produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych - jest prawidłowa. W tej bowiem sytuacji wyrób węglowy będzie zużywany zgodnie z celem (przeznaczeniem) określonym w tym przepisie, tj. w procesach mineralogicznych. Warunkiem wskazanego zwolnienia będzie jednakże prowadzenie przez Spółkę, jako podmiot zużywający wyroby zwolnione, ewidencji wyrobów węglowych - o której mowa w art. 31a ust. 4-7 ustawy.

Jeżeli jednak Spółka użyje wyroby węglowe do innych celów niż zgodne z przeznaczeniem, dokona w ten sposób czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 9a ust. 1 pkt 6 ustawy, przy czym za takie użycie uważa się także naruszenie warunków zwolnienia, jak i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport wyrobów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, zamiast użycia go do celów zwolnionych. W związku z powyższym, użycie wyrobów węglowych do celu uprawniającego do zwolnienia ze względu na przeznaczenie z równoczesnym niedopełnieniem przez Spółkę obowiązku prowadzenia wymaganej ewidencji, skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego.

Reasumując, należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że w opisanej we wniosku sytuacji zużycie przez Spółkę miału węglowego do produkcji pary technologicznej, niezbędnej w procesach mineralogicznych przy produkcji betonu komórkowego podlega zwolnieniu od akcyzy.

Warunkiem zwolnienia od akcyzy będzie prowadzenie ewidencji wyrobów węglowych zwolnionych z podatku akcyzowego (art. 31a ust. 4-7 ustawy).

Jednocześnie wskazać należy, iż w przypadku wypełnienia przez Spółkę warunków zwolnienia od akcyzy związanych ze zużyciem przedmiotowych wyrobów węglowych do wytworzenia pary technologicznej, niezbędnej w procesach mineralogicznych, wtórne jej wykorzystanie do celów grzewczych nie będzie skutkowało powstaniem obowiązku podatkowego w akcyzie.

Sposób obliczenia zużycia wyrobu węglowego na cele zwolnione od akcyzy oraz podlegające opodatkowaniu akcyzą winien odpowiadać rzeczywistemu zużyciu miału węglowego w procesach mineralogicznych, które to zużycie podlega zwolnieniu od akcyzy oraz rzeczywistemu zużyciu miału węglowego, które nie podlega zwolnieniu. Tak więc sposób obliczania proporcji określony przez Wnioskodawcę jako „metoda pierwsza” jest właściwy, o ile odzwierciedla rzeczywisty stan faktyczny.

Zużycie przez Spółkę wyrobów węglowych do innych celów, nieobjętych zwolnieniem od akcyzy podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, który to podatek należy obliczyć, zadeklarować i wpłacić na rachunek właściwej izby celnej zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy.

Sposób prowadzenia ewidencji został przedstawiony w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 30 sierpnia 2010 r. (zwanym dalej „rozporządzeniem”) w sprawie dokumentu dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy (Dz. U. z 2010 r., nr 160, poz. 1075 ze zm.), wydanym na podstawie delegacji ustawowej, zawartej w art. 38 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia ewidencja, o której mowa w art. 31a ust.4 i art. 32 ust.5 pkt 3 ustawy, zwana dalej „ewidencją”, zawiera dane dotyczące ilości wyrobów zwolnionych:

1. nazwę wyrobów oraz ich kod CN,
2. ilość opakowań oraz ich numery identyfikacyjne, jeżeli zostały nimi oznaczone,
3. ilość wysłanych lub otrzymanych wyrobów zwolnionych, w tym ilość wyrobów zwolnionych zużytych na cele uprawniające do ich zwolnienia od akcyzy, oraz ich łączną ilość, obliczoną narastająco od początku roku kalendarzowego.
   
   

Zgodnie z § 3 ust. 2a rozporządzenia ilość wyrobów węglowych wysłanych, otrzymanych lub zużytych wpisuje się do ewidencji według kodów CN w 1000 kg w sposób umożliwiający obliczenie ilości tych wyrobów.

Jak stanowi § 4 ust. 1 i 2 rozporządzenia ewidencję prowadzi się dla okresów obejmujących rok kalendarzowy. Dane do ewidencji wpisuje się chronologicznie. Wpisanie do ewidencji danych, o których mowa w § 3, powinno nastąpić, zgodnie z § 4 ust.2 pkt 3 rozporządzenia niezwłocznie po zużyciu wyrobów zwolnionych na cele uprawniające do zwolnienia, nie później jednak niż następnego dnia po ich zużyciu. Tym niemniej, zgodnie z ustępem 4 dopuszcza się wpisanie do ewidencji zużytych wyrobów węglowych raz w miesiącu, po zweryfikowaniu jej podczas dokładnej i rzeczywistej kontroli zużycia.

W myśl art. 21 ust. 1 ustawy podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego:

1. składać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru,
2. obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwej izby celnej

-za miesięczne okresy rozliczeniowe, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej.

Jak stanowi art. 21 ust. 3 pkt 3 ustawy powyższe przepisy nie mają zastosowania do podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie wyrobów akcyzowych objętych zerową stawką akcyzy lub objętych zwolnieniem od akcyzy, z wyjątkiem zwolnień częściowych lub zwolnień realizowanych przez zwrot akcyzy, lub zwolnień ubytków wyrobów akcyzowych lub całkowitego zniszczenia wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 30 ust.3.

Podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą (…) (art. 13 ust. 1 ustawy).

Zgodnie z art. 10 ust. 1a ustawy obowiązek podatkowy (…) w przypadkach, o których mowa w art. 9a ust. 2 pkt 2-9 powstaje z dniem wykonania tych czynności, a więc w przedmiotowej sprawie z dniem użycia na potrzeby prowadzonej działalności (art. 9a ust. 2 pkt 9 ustawy).

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy dotyczące sposobu prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych oraz składania do naczelnika urzędu celnego deklaracji podatku akcyzowego jest również prawidłowe, przy zachowaniu warunków przewidzianych ustawą i rozporządzeniem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia objętego wnioskiem.

Ponadto tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisanym zdarzeniu przyszłym, które nie zostały objęte pytaniem oraz własnym stanowiskiem w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Należy podkreślić, iż w postępowaniu w przedmiocie wydania interpretacji, Organ dokonał oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego, natomiast nie dokonuje jakichkolwiek własnych ustaleń faktycznych związanych z postępowaniem podatkowym, o którym mowa w Dziale IV Ordynacji podatkowej. Bowiem wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza granice rozpoznawania danej sprawy i jest rozpatrywany zgodnie z Rozdziałem 1a Działu II Ordynacji podatkowej, który nie przewiduje w tym trybie prowadzenia postępowania podatkowego zmierzającego do ustalenia stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.