Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-3/4510-746/15/AB
z 12 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 listopada 2015 r. (data wpływu do BKiP w Lesznie 7 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku ujęcia w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych samochodu demonstracyjnego oraz zastępczego (stan faktyczny) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 grudnia 2015 r. wpłynął do BKiP w Lesznie (22 grudnia 2015 r. do tut. BKiP) ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie obowiązku ujęcia w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych samochodu demonstracyjnego oraz zastępczego.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność m.in. w zakresie handlu samochodami osobowymi. Oprócz tego serwisuje sprzedawaną markę samochodów. Obowiązujące obecnie standardy obligują Spółkę do przeznaczenia niektórych zakupionych przez Spółkę samochodów na cele demonstracyjne (np. do jazd próbnych w celu zaprezentowania potencjalnemu nabywcy ich walorów użytkowych), jak i na samochody zastępcze na czas naprawy w serwisie.

Zakupione przez Spółkę pojazdy przeznaczone są:

1. do odsprzedaży - zakupione na magazyn,
2. do testowania - samochody testowe przeznaczone do jazd próbnych,
3. jako zastępcze na czas naprawy w serwisie - odpłatnie wynajmowane na czas naprawy w serwisie.
   
   

Samochody o których mowa w pkt 1 i 2, traktowane są jako towary handlowe i ewidencjonowane w magazynie towarów handlowych, gdyż ich przeznaczeniem jest dalsza odsprzedaż.

Samochody, o których mowa w pkt 3 przyjmowane są do ewidencji środków trwałych w momencie zakupu, mimo że przewidywany okres ich użytkowania, jako samochodu zastępczego jest krótszy niż 12 miesięcy, a jego przeznaczeniem jest dalsza odsprzedaż. Większość samochodów demonstracyjnych i zastępczych zostaje sprzedana przed upływem 12 miesięcy od ich zakupu. Zdarzają się jednak przypadki, że samochód demonstracyjny lub zastępczy nie zostanie sprzedany przed upływem 12 miesięcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka prawidłowo postępuje, traktując samochód demonstracyjny jako towar handlowy, który widnieje w ewidencji magazynowej, a w chwili, gdy upłynie 12 miesięcy od daty jego zakupu i nie jest już wykorzystywany do żadnych celów, czy należy wprowadzić go do ewidencji środków trwałych, aż do momentu jego sprzedaży?
2. Czy Spółka postępuje prawidłowo wprowadzając samochody zastępcze do ewidencji środków trwałych w chwili zakupu, mimo że przewidywany okres ich użytkowania jest krótszy niż 12 miesięcy. Czy też może ów pojazd traktować jako towar handlowy, a dopiero po upływie 12 miesięcy, gdy nie zostanie on sprzedany, wprowadzić do ewidencji środków trwałych?

(stan faktyczny)

Zdaniem Wnioskodawcy, w oparciu o ustawę o rachunkowości, samochody demonstracyjne stanowią rzeczowe aktywa obrotowe. Samochody te nie tracą statusu towaru handlowego, gdyż są one przeznaczone do sprzedaży w stanie nieprzetworzonym (art. 3 ust. 1 pkt 9 ustawy o rachunkowości). Nie ma znaczenia fakt, że pełnią one funkcje testowe, mające na celu zachęcenie klientów do nabycia tego właśnie rodzaju towarów.

Jeżeli samochód demonstracyjny przed upływem 12 miesięcy od jego zakupu przekazywany jest na magazyn towarów handlowych i nie jest wykorzystywany do żadnych celów aż do momentu jego sprzedaży, nie ma obowiązku wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych. W przypadku samochodów zastępczych, które wynajmowane są odpłatnie klientom na czas naprawy, z uwagi na planowaną ich sprzedaż przed upływem roku, nie muszą być wprowadzane do ewidencji środków trwałych w chwili oddania ich do użytkowania. Dopiero, gdy samochodów tych nie uda się sprzedać i faktyczny okres ich użytkowania przekroczy 12 miesięcy, utracą one status towaru handlowego, a Spółka będzie miała obowiązek zaliczenia tego składnika do środków trwałych traktując całe zdarzenie, jako ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Jak stanowi art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „updop”), amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Tak więc składnik majątku zalicza się do środków trwałych jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

• stanowi on własność lub współwłasność podatnika,
• został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,
• jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres używania tego składnika na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok,
• składnik ten jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby prowadzonej przez niego działalności albo został oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.
  
  

Stosownie do regulacji art. 16d ust. 2 updop, składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4 updop.

W świetle powołanych przepisów oraz przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, że samochód demonstracyjnych lub zastępczy, aby spełniał swe cele musi zostać zarejestrowany i ubezpieczony. Co więcej, pełniąc takie funkcję są one bezpośrednio wykorzystywane przez Spółkę w działalności gospodarczej. Zatem w przypadku używania samochodów demonstracyjnych lub zastępczy przez okres dłuższy niż rok spełnione są wszystkie przesłanki uznania ich za środek trwały, zgodnie z dyspozycją art. 16a ust. 1 updop. Jeżeli samochód demonstracyjny lub zastępczy nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych w momencie oddania go do używania (np. z powodu planowanej sprzedaży przed upływem roku), a faktyczny okres jego użytkowania przekroczył rok, Spółka ma obowiązek ujęcia go w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Wprowadzenie samochodu do ewidencji środków trwałych po upływie tego okresu należy uznać za ujawnienie środka, o którym mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4 updop. W myśl tego unormowania, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od ujawnionych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nieobjętych dotychczas ewidencją, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym te środki lub wartości zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Z kolei regulacja zawarta w art. 16e ust. 1 updop stanowi, że jeżeli podatnicy nabędą lub wytworzą we własnym zakresie składniki majątku wymienione w art. 16a ust. 1 i art. 16b ust. 1, o wartości początkowej przekraczającej 3.500 zł, i ze względu na przewidywany przez nich okres używania równy lub krótszy niż rok nie zaliczą ich do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, a faktyczny okres ich używania przekroczy rok, podatnicy są obowiązani, w pierwszym miesiącu następującym po miesiącu, w którym ten rok upłynął:

1. zaliczyć te składniki do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, przyjmując je do ewidencji w cenie nabycia albo koszcie wytworzenia,
2. zmniejszyć koszty uzyskania przychodów o różnicę między ceną nabycia lub kosztem wytworzenia a kwotą odpisów amortyzacyjnych, przypadającą na okres ich dotychczasowego używania, obliczonych dla środków trwałych przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy, zwanym dalej „Wykazem stawek amortyzacyjnych”, a dla wartości niematerialnych i prawnych przy zastosowaniu zasad określonych w art. 16m,
3. stosować stawki amortyzacji, o których mowa w pkt 2, w całym okresie dokonywania odpisów amortyzacyjnych,
4. wpłacić, w terminie do 20 dnia tego miesiąca, do urzędu skarbowego kwotę odsetek naliczonych od dnia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie składników majątku do dnia, w którym okres ich używania przekroczył rok, i naliczoną kwotę odsetek wykazać w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1; odsetki od różnicy, o której mowa w pkt 2, są naliczane według stawki odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych obowiązującej w dniu zaliczenia składnika majątku do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.
   
   

Przepisy powyższe stosuje się odpowiednio w przypadku zaliczenia wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie składników majątku o wartości początkowej przekraczającej 3.500 zł do kosztów uzyskania przychodów, a następnie zaliczenia tych składników do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych przed upływem roku od dnia ich nabycia lub wytworzenia; w tym przypadku odsetki nalicza się do dnia zaliczenia ich do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych (art. 16e ust. 2 updop).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu samochodami osobowymi oraz serwisuje sprzedawaną markę samochodów. Obowiązujące obecnie standardy obligują Spółkę do przeznaczenia niektórych zakupionych przez Spółkę samochodów na cele demonstracyjne (np. do jazd próbnych w celu zaprezentowania potencjalnemu nabywcy ich walorów użytkowych), jak i na samochody zastępcze na czas naprawy w serwisie.

Samochody demonstracyjne, używane do jazd próbnych, w celu zaprezentowania potencjalnemu nabywcy ich walorów użytkowych, czy też tzw. samochody zastępcze (udostępniane klientom np. na czas naprawy), nabywane przez dealera do sprzedaży w stanie nieprzetworzonym, stanowią rzeczowy majątek przedsiębiorstwa. Przychód ze sprzedaży tych samochodów jest przychodem z działalności gospodarczej. Jednakże, jednym z decydujących kryteriów przy kwalifikowaniu ich do środków trwałych jest przewidywany okres ich używania dłuższy niż rok. Pojazdy te, nie są środkami trwałymi jeżeli przewidywany okres ich używania nie przekracza roku. W tym przypadku, nie istnieje obowiązek wprowadzania tych składników majątku do ewidencji środków trwałych. Jednakże, w przypadku gdy przedmiotowe samochody nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych w momencie oddania ich do używania, a faktyczny okres ich użytkowania przekroczył rok, powinny być wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Wobec powyższego, tut. Organ podziela stanowisko Wnioskodawcy, że jeżeli samochód demonstracyjny przed upływem 12 miesięcy od jego zakupu przekazywany jest na magazyn towarów handlowych i nie jest wykorzystywany do żadnych celów aż do momentu jego sprzedaży, Spółka nie ma obowiązku wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Również samochody zastępcze, z uwagi na planowaną ich sprzedaż przed upływem roku, nie muszą być wprowadzane do ewidencji środków trwałych w chwili oddania ich do używania. Jednakże, w przypadku, gdy po upływie roku samochody te będą nadal używane, Spółka będzie miała obowiązek zaliczenia ich do środków trwałych traktując całe zdarzenie, jako ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4 updop.

Reasumując, stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, że w zakresie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. ). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.