Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/4511-1086/15/AK
z 8 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2015 r. (data wpływu 10 listopada 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 grudnia 20115 r. (data wpływu 21 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji przychodu do właściwego źródła przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji przychodu do właściwego źródła przychodów.

We wniosku oraz uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jako osoba fizyczna prowadzi od 8 listopada 1996 r. pozarolniczą działalność gospodarczą rejestrowaną w CEIDG, gdzie przeważającą działalność stanowi wg. PKD 68.20.Z „Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi”. W skład majątku prowadzonego przedsiębiorstwa wchodzą nieruchomości (lokale) o charakterze użytkowym, które w ramach działalności gospodarczej służą celom zorganizowanego najmu na cele niemieszkalne, gdzie przychody z najmu opodatkowane są w podatku dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych. Oprócz prowadzonego przedsiębiorstwa osoby fizycznej w 2014 r. Wnioskodawca nabył w ramach prywatnego majątku na cele rodzinne jeden lokal mieszkalny w 2015 r. dokupił dwa kolejne lokale mieszkalne do prywatnego rodzinnego wykorzystania. Przedmiotowe lokale mieszkalne nigdy nie były wprowadzone do ewidencji środków trwałych prowadzonego przedsiębiorstwa, a koszty związane z ich nabyciem i utrzymaniem nie były rozliczane jako koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Z uwagi na aktualne potrzeby rodzinne przedmiotowe lokale mieszkalne są wynajmowane w ramach prywatnego najmu osobom fizycznym (wyłącznie na cele mieszkalne). Dotychczas przychód uzyskiwany w ramach najmu prywatnego majątku Wnioskodawca opodatkowywał na zasadach ogólnych, tj. wg. skali podatkowej i poza prowadzoną działalnością gospodarczą. Podjęta przez Wnioskodawcę czynność najmu prywatnego majątku, nie związanego w żaden sposób z prowadzoną działalnością gospodarczą ma charakter incydentalny i okresowy oraz w zamierzeniu Wnioskodawcy nie będzie prowadzona w sposób zorganizowany i ciągły w celu zarobkowym, stanowi jedynie czasowe zagospodarowanie pustostanów.

Przedmiotowe lokale, które na ten moment służą incydentalnie celom najmu zostały nabyte w celu zaspokojenia własnych potrzeb rodzinnych Wnioskodawcy i jego Rodziny, a nie w celu czerpania korzyści z najmu. W 2012 r. zmarł ojciec Wnioskodawcy i w dużym domu pozostała samotna 71 letnia matka, której stan zdrowia wymaga obecnie pomocy i opieki ze strony najbliższych. Tak więc rodzinny dom został wystawiony na sprzedaż, ale do czasu znalezienia jego nabywcy niemożliwa jest przeprowadzka matki do zamieszkania w jednym z wynajmowanym lokali (przeprowadzka może nastąpić w każdej chwili).

Drugi z wynajmowanych lokali mieszkalnych został zakupiony przez Wnioskodawcę z przeznaczeniem na mieszkanie dla Syna, a w trzecim z wynajmowanych lokali zamieszka sam Wnioskodawca z żoną, co nastąpi z chwilą sprzedaży domu jednorodzinnego, w którym aktualnie zamieszkuje Wnioskodawca z żoną i synem.

Wnioskodawca podkreśla, że przedstawiona sytuacja rodzinna jednoznacznie potwierdza, że prowadzony obecnie najem prywatnego majątku nie będzie prowadzony w sposób zorganizowany i ciągły, a stanowi jedynie incydentalnie czasowe zagospodarowanie powstałych pustostanów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca prawidłowo kwalifikuje przychody z najmu prywatnego majątku niewykorzystywanego w ramach działalności gospodarczej do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym czy przysługuje uprawnienie do opodatkowania tych przychodów na podstawie przepisów ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne?

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzenie przez Niego działalności gospodarczej, której przedmiotem są usługi wynajmu nieruchomości (lokali) użytkowych nie przekreśla możliwości wyboru sposobu opodatkowania przychodów z prywatnego majątku nie wchodzącego w skład majątku prowadzonego przedsiębiorstwa osoby fizycznej zryczałtowanym podatkiem dochodowym i to podatnik decyduje o zakwalifikowaniu uzyskiwanych przychodów do przychodów o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 lub do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – zwana dalej ustawą PIT, wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodu są określone w pkt 3 i 6 tego przepisu:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).

W myśl art. 5a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

• wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
• polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
• polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych
  
  
  prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1,2 i 4-9. Stosownie do art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.
  

Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy PIT).

Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, dotyczącym źródła przychodu jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą. Z przywołanego stanu prawnego należy wywieść, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy PIT), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy). O tym, czy w danym przypadku mamy do czynienia z działalnością gospodarczą, czy z wynajmem prywatnym – w myśl definicji legalnej działalności gospodarczej zawartej w cytowanym art. 5a pkt 6 ustawy PIT – przesądza podjęcie przez wynajmującego działań charakterystycznych dla przedsiębiorcy, przykładowo gdy aktywnie oferuje on wynajem potencjalnym najemcom, reklamuje się i założy w tym celu stronę internetową, czyli decyduje głównie stopień zorganizowania. Potwierdza to chociażby orzecznictwo sądów administracyjnych, np. wyrok NSA z 7 stycznia 2011 r. (sygn. akt II FSK 1560/09) czy wyrok WSA w Bydgoszczy z 5 października 2010 r. (sygn. akt I SA/Bd 709/10). W analizowanym przypadku Wnioskodawca takich zorganizowanych działań o charakterze komercyjnym nie podejmował.

W doktrynie prawa podatkowego ugruntowany jest pogląd, iż co do zasady, wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzecz w najem. Jedynie w przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, albo najem jest przedmiotem tej działalności, zgodnie z treścią cytowanego wcześniej art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynajmowanie nieruchomości traktowane jest jako prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej.

W myśl art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Podatnicy podejmujący działalność gospodarczą wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym mogą złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej. Zgodnie art. 9a ust. 6 ww. ustawy, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. Nr 144, poz. 930 ze zm,), ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych - o czym stanowi art. 2 ust. 1 a ww. ustawy.

Stosownie do art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ww. ustawy, do przychodów, o których mowa w art. 6 ust. la, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5%.

Podkreślić należy, że możliwość opodatkowania przychodów uzyskiwanych z wynajmu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych uzależniona jest od złożenia w terminie oświadczenia o wyborze tej formy opodatkowania. Przywołany stan prawny i analiza orzecznictwa sądów administracyjnych upoważnia do stwierdzenia, iż podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych mogą swobodnie wybrać, czy najem nieruchomości będzie przez nich prowadzony w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, czy też w ramach tzw. najmu prywatnego. Od wyboru dokonanego przez podatnika zależy kwalifikacja uzyskiwanych z tego tytułu przychodów do odpowiedniego źródła przychodów wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – z pozarolniczej działalności gospodarczej, bądź z najmu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, przy czym liczba wynajmowanych nieruchomości nie jest kluczowa przy ocenie, czy mamy do czynienia z najmem prywatnym, czy profesjonalnym (stanowiącym działalność gospodarczą).

Ponadto Wnioskodawca podkreśla, że w identycznym stanie faktycznym, gdzie podatnik również prowadził działalność gospodarczą w zakresie najmu nieruchomości oraz zamierzał wynająć prywatny majątek w ramach prywatnego najmu i opodatkowania przychodów z tego tytułu ryczałtem ewidencjonowanym wątpliwości prawno-podatkowe zostały rozstrzygnięte w indywidualnej pisemnej interpretacji prawa podatkowego z dnia 24 stycznia 2014 r., sygn. ILPB1/415-1204/13-2/TW jaką w imieniu Ministra Finansów udzielił Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu. W interpretacji tej Minister Finansów stwierdza między innymi co następuje:

„W odniesieniu do wątpliwości Zainteresowanego wyjaśnić należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne nie zawierają zakazu jednoczesnego osiągania przez podatników przychodów z obydwu wskazanych powyżej źródeł przychodów. Również prawo do opodatkowania przychodów uzyskanych z tzw. prywatnego najmu w formie ryczałtu nie jest uzależnione od nieuzyskiwania przez podatnika przychodów z najmu prowadzonego w ramach działalności gospodarczej. Tym samym z powyższego wynika, że przychody uzyskiwane z najmu zaliczonego do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być opodatkowane zgodnie z wolą podatnika ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych określonym w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz przytoczone powyżej przepisy zasadnym jest uznać, że w rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca będzie miał prawo do opodatkowania przychodów z najmu mieszkania będącego własnością Zainteresowanego na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, tj. ryczałtem ewidencjonowanym.”

Podobny pogląd co do interpretacji cytowanych przepisów prawa podatkowego wynika również z interpretacji: Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 10 maja 2013 r. sygn. IPTPB1/415-72/13-5/AG, czy Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 grudnia 2012 r. w sprawie sygn. IPPB1/415-1475/12-2/MT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych wymaga by był to jeden z rodzajów aktywności wymienionych w tym przepisie opiera się na trzech przesłankach:

• zarobkowym celu działalności,
• wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
• prowadzeniu działalności we własnym imieniu.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącym źródła przychodu, jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych stwierdzić należy, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy). Za decydujące dla kwalifikacji do właściwego źródła przychodu uznać należy to, czy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, albo wynajem jest przedmiotem takiej działalności. W takich bowiem przypadkach przychody z wynajmowania nieruchomości traktowane są jako przychody ze źródła – pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 9a ust. 1 ww. ustawy dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Podatnicy podejmujący działalność gospodarczą wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym mogą złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Stosownie do treści art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jako osoba fizyczna prowadzi od 8 listopada 1996 r. pozarolniczą działalność gospodarczą, gdzie przeważającą działalność stanowią „Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi”. W skład majątku prowadzonego przedsiębiorstwa wchodzą nieruchomości (lokale) o charakterze użytkowym, które w ramach działalności gospodarczej służą celom zorganizowanego najmu na cele niemieszkalne, gdzie przychody z najmu opodatkowane są w podatku dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych. Oprócz prowadzonego przedsiębiorstwa osoby fizycznej w 2014 r. Wnioskodawca nabył w ramach prywatnego majątku na cele rodzinne jeden lokal mieszkalny, w 2015 r. dokupił dwa kolejne lokale mieszkalne do prywatnego rodzinnego wykorzystania. Przedmiotowe lokale mieszkalne nigdy nie były wprowadzone do ewidencji środków trwałych prowadzonego przedsiębiorstwa, a koszty związane z ich nabyciem i utrzymaniem nie były rozliczane jako koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Z uwagi na aktualne potrzeby rodzinne przedmiotowe lokale mieszkalne są wynajmowane w ramach prywatnego najmu osobom fizycznym (wyłącznie na cele mieszkalne). Dotychczas przychód uzyskiwany w ramach najmu prywatnego majątku Wnioskodawca opodatkowywał na zasadach ogólnych, tj. wg. skali podatkowej i poza prowadzoną działalnością gospodarczą. Podjęta przez Wnioskodawcę czynność najmu prywatnego majątku, nie związanego w żaden sposób z prowadzoną działalnością gospodarczą ma charakter incydentalny i okresowy oraz w zamierzeniu Wnioskodawca nie będzie prowadzona w sposób zorganizowany i ciągły w celu zarobkowym a stanowi jedynie czasowe zagospodarowanie pustostanów.

Przedmiotowe lokale, które na ten moment służą incydentalnie celom najmu zostały nabyte w celu zaspokojenia własnych potrzeb rodzinnych Wnioskodawcy i jego Rodziny, a nie w celu czerpania korzyści z najmu. Drugi z wynajmowanych lokali mieszkalnych został zakupiony przez Wnioskodawcę z przeznaczeniem na mieszkanie dla Syna, a w trzecim z wynajmowanych lokali zamieszka sam Wnioskodawca wraz z żoną.

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że jeżeli rozmiar, powtarzalność, zarobkowy charakter oraz sposób zorganizowania wskazują na znamiona działalności gospodarczej, to w takim przypadku wynajem spełnia przesłanki uznania go za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i winien być rozliczany na zasadach właściwych dla tej działalności. Jednakże, zgodnie z oświadczeniem Wnioskodawcy prowadzony obecnie najem prywatnego majątku nie będzie prowadzony w sposób zorganizowany i ciągły, a stanowi jedynie incydentalnie czasowe zagospodarowanie powstałych pustostanów.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz obowiązujące przepisy prawa stwierdzić należy, że skoro nieruchomości, które są przedmiotem najmu, nie są składnikami majątku związanymi z działalnością gospodarczą oraz najem ten nie jest wykonywany w sposób określony w definicji zawartej w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – to przychody uzyskane z najmu nieruchomości opisanych we wniosku zakwalifikować należy do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten opodatkowany może być zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 8,5%.

Jednocześnie tutejszy organ zastrzega, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego różni się od stanu występującego w rzeczywistości, w szczególności jeżeli najem opisanych we wniosku nieruchomości wyczerpuje znamiona działalności gospodarczej, wówczas wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej, tutejszy organ informuje, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Jednocześnie informuje się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Oznacza to, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnych dla małżonki Wnioskodawcy. Małżonka Wnioskodawcy, chcąc uzyskać interpretację indywidualną, powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem i uiścić stosowną opłatę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.