Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/4511-1075/15/MR
z 12 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 2 listopada 2015 r. (data wpływu 6 listopada 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania przy świadczeniu usług pośrednictwa handlowego w oparciu o model zwany dropshippingiem – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 listopada 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania przy świadczeniu usług pośrednictwa handlowego w oparciu o model zwany dropshippingiem.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca będzie prowadził działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa handlowego przy sprzedaży przez internet, w modelu zwanym także dropshippingiem. Wnioskodawca będzie opodatkowany podatkiem dochodowym na ogólnych zasadach. Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy będzie pośrednictwo handlowe przez aukcje internetowe, które polega na zbieraniu zamówień, pobieraniu wpłat od klientów w postaci przelewów bankowych na rachunek Wnioskodawcy oraz przekazywaniu zamówień do głównego dostawcy, którego siedziba znajduje się na terytorium kraju trzeciego, poza Unią Europejską Dostawca będzie realizował wysyłkę do klienta, pozostając nieujawnionym względem niego. Zakupiony w ten sposób towar nigdy nie trafi do Wnioskodawcy, czyli do pośrednika handlowego, lecz zawsze bezpośrednio do klienta. Jako pośrednik, Wnioskodawca nie będzie posiadał fizycznie towaru w swojej firmie, a co za tym idzie, nie będzie też dysponował dokumentem zakupu towaru, jakim jest faktura lub rachunek. Klient dokonujący zakupu będzie przelewał pieniądze na konto bankowe pośrednika, czyli na konto Wnioskodawcy, który z kolei będzie przekazywał pieniądze do dostawcy, znajdującego się poza terytorium Unii Europejskiej. Kwota przesłana dostawcy będzie pełną opłatą za dany towar na podstawie cennika. Wnioskodawca, jako pośrednik, ustali prowizję jako różnicę pomiędzy kwotą wpływu pieniężnego w postaci przelewów bankowych na jego rachunek bankowy, a kwotą wysłaną kontrahentowi.

Na ustaloną w powyższy sposób prowizję Wnioskodawca wystawi faktury klientom zamawiającym za jego pośrednictwem towar. Suma rachunków z tytułu zrealizowanej w danym miesiącu prowizji będzie stanowić dla Wnioskodawcy podstawę do zaksięgowania przychodu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Co stanowi podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przy prowadzeniu pośrednictwa handlowego poprzez aukcje internetowe w oparciu o model logistyczny, zwany dropshippingiem?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: updof), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest określona w pkt 3 tego przepisu pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Na mocy art. 14 ust. 1cww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h i 1i, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

• wystawienia faktury albo
  
• uregulowania należności.

Zgodnie natomiast z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do art. 24 ust. 2 updof, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14, a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

1. pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
2. nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
3. być właściwie udokumentowany.

Wnioskodawca zamierza świadczyć usługi w zakresie pośrednictwa handlowego. W działalności tej zyskiem (przychodem z rozumieniu art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) będzie prowizja uzyskana z tego tytułu - różnica pomiędzy kwotą przelaną przelewem bankowym od klienta, a kwotą przekazaną do dostawcy.

Zatem w sytuacji, gdy rola Wnioskodawcy będzie sprowadzała się do pośrednictwa, przychodem będzie wartość prowizji, na którą zostanie wystawiona faktura.

Jednocześnie Wnioskodawca pragnie podkreślić, że towar nie będzie stanowił jego własności, nie uzyska faktury VAT oraz rachunku potwierdzającego zakup, nie będzie również importerem, nie sprowadza towaru na własny rachunek, ani w niczyim imieniu, zaś jego udział w transakcji ograniczy się do pośrednictwa w płatnościach i zamówieniach.

Zdaniem Wnioskodawcy w takim zatem przypadku podstawą opodatkowania będzie suma kwot uzyskanych przez niego prowizji stanowiąca różnicę pomiędzy kwotą wpływu pieniężnego w postaci przelewu bankowego na jego rachunek bankowy, a kwotą wysłaną kontrahentowi, na które to kwoty Wnioskodawca wystawi faktury klientom zamawiającym za jego pośrednictwem towar, pomniejszona o koszty uzyskania przychodu ustalone zgodnie z art. 22 ust. 1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ustawy za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Na mocy art. 14 ust. 1c ww. ustawy za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h-1j i 1n-1p, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca będzie prowadził działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa handlowego przy sprzedaży przez internet, w modelu zwanym także dropshippingiem. Wnioskodawca będzie opodatkowany podatkiem dochodowym na ogólnych zasadach. Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy będzie pośrednictwo handlowe przez aukcje internetowe, które polega na zbieraniu zamówień, pobieraniu wpłat od klientów w postaci przelewów bankowych na rachunek Wnioskodawcy oraz przekazywaniu zamówień do głównego dostawcy, którego siedziba znajduje się na terytorium kraju trzeciego, poza Unią Europejską Dostawca będzie realizował wysyłkę do klienta, pozostając nieujawnionym względem niego. Zakupiony w ten sposób towar nigdy nie trafi do Wnioskodawcy, czyli do pośrednika handlowego, lecz zawsze bezpośrednio do klienta. Jako pośrednik, Wnioskodawca nie będzie posiadał fizycznie towaru w swojej firmie, a co za tym idzie, nie będzie też dysponował dokumentem zakupu towaru, jakim jest faktura lub rachunek. Klient dokonujący zakupu będzie przelewał pieniądze na konto bankowe pośrednika, czyli na konto Wnioskodawcy, który z kolei będzie przekazywał pieniądze do dostawcy, znajdującego się poza terytorium Unii Europejskiej. Kwota przesłana dostawcy będzie pełną opłatą za dany towar na podstawie cennika. Wnioskodawca, jako pośrednik, ustali prowizję jako różnicę pomiędzy kwotą wpływu pieniężnego w postaci przelewów bankowych na jego rachunek bankowy, a kwotą wysłaną kontrahentowi.

W takim zatem przypadku przychodem, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który powinien być brany pod uwagę przy ustalaniu podstawy opodatkowania będzie kwota należna za wykonaną usługę, tj. prowizja Wnioskodawcy.

Natomiast, w myśl art. 22 ust. 1 ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Z treści cyt. art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika przede wszystkim, że aby wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej musi zostać poniesiony. Poniesienie tego wydatku musi być także związane z osiągnięciem przychodu lub zachowaniem albo zabezpieczeniem tego przychodu.

Jak stanowi art. 24 ust. 2 zd. pierwsze ustawy u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera przepisów, które przewidywałby szczególny sposób ustalania podstawy opodatkowania przy pośrednictwie handlowym prowadzonym w oparciu o model logistyczny dropshippingu, co oznacza, że stosować należy ogólne zasady ustalenia przychodu i kosztów uzyskania przychodu wynikające z art. 14 ust. 1 i art. 22 ust. 1 cyt. ustawy.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, stwierdzić należy, że jeżeli w istocie Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pośredniczyć będzie jedynie w sprzedaży towarów handlowych (nie będzie dokonywał ich zakupu oraz nie będzie ich właścicielem), to przychodem uzyskanym z tego tytułu będzie wartość prowizji, którą stanowi różnica pomiędzy kwotą przelaną na rachunek bankowy Wnioskodawcy od klienta, a kwotą przekazaną przez niego do dostawcy (właściciela towaru) tytułem poszczególnych transakcji. Tak określony przychód pomniejszony o koszty uzyskania przychodów – spełniające przesłanki określone w art. 22 ust. 1 ustawy – stanowi podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jeżeli opis przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Przy czym organ podatkowy dokonując ustalenia treści czynności prawnej, uwzględnia zgodny zamiar stron i cel czynności, a nie tylko dosłowne brzmienie oświadczeń woli złożonych przez strony czynności (art. 199a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270 z późn. zm.).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.