Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/4511-1243/15-2/ES
z 29 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2016 r., poz. 613) § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 20 października 2015 r. (data wpływu 26 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej zapłaconego podatku dochodowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej zapłaconego podatku dochodowego.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej. Jego dochody opodatkowane są wg skali podatkowej - prowadzi podatkową książkę przychodów i rozchodów.
W listopadzie 2012 r. Wnioskodawca dokonał zakupu od firmy amerykańskiej usługi „kredyt na zakup zdjęć”. Zdjęcia, pobierane ze strony internetowej, wykorzystuje m.in. do projektowania stron internetowych, reklam zewnętrznych, bilbordów, banerów, ulotek reklamowych. Zakup ten jest związany z należnościami licencyjnymi na publikację zdjęć.

Od firmy amerykańskiej Wnioskodawca otrzymał fakturę na zakup usługi „Kredyty na zakup zdjęć”. Należy to rozumieć w ten sposób, że Wnioskodawca jako klient, zobowiązany jest do nabycia swoistego abonamentu nazwanego „kredytem”, w ramach którego jest uprawniony do skorzystania z praw do poszczególnych zdjęć, które również wyceniane są w „kredytach”. Zakupione kredyty nie podlegają zwrotowi. W konsekwencji należy uznać, że ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz osoby zagranicznej wydatki związane z „zakupem kredytów” stanowią uiszczaną z góry i niepodlegającą zwrotowi opłatę za prawo do skorzystania z praw autorskich do zdjęć publikowanych i udostępnianych klientom na stronie internetowej podmiotu amerykańskiego.

Płatności za fakturę za nabywaną usługę Wnioskodawca musiał dokonać za pośrednictwem systemu płatności elektronicznej. Skutkiem tego musiał zapłacić umówioną kwotę bez pomniejszenia jej o podatek u źródła i dodatkowo przekazać na rachunek urzędu skarbowego kwotę podatku obliczonego od ubruttowionej należności. Dokonując płatności za zdjęcia drogą elektroniczną Wnioskodawca nie potrącił tego podatku.

Z uwagi na brak wiedzy w zakresie obowiązku poboru i zapłaty należnego podatku u źródła z tytułu zakupu należności licencyjnych od kontrahenta zagranicznego w 2012 r., podatek ten Wnioskodawca zapłacił na rachunek urzędu skarbowego łącznie z odsetkami dopiero w czerwcu 2015 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zapłacony przez Wnioskodawcę, jako płatnika podatek u źródła stanowi koszt uzyskania przychodu w 2015 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, zapłacony przez niego podatek u źródła stanowi koszt uzyskania przychodu, ponieważ sam zakup zdjęć ma związek z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, ma wpływ na osiągnięcie przychodów oraz zachowanie i zabezpieczenie źródła przychodów, a zapłacony podatek jest pochodną tego zakupu. Ponadto wydatek ten nie jest objęty wyłączeniem z art. 23 ust. 1, dlatego też zarówno kwota wypłacona kontrahentowi, jak też doliczony do tej kwoty podatek dochodowy u źródła (w związku z zastosowaniem mechanizmu ubruttowienia), będą stanowiły koszt uzyskania przychodu w dacie poniesienia, czyli w 2015 roku, zgodnie z art. 22 ust. 5c. Nie znajdzie tu również zastosowanie art. 23 ust. 1 pkt 12, który wyłącza z kosztów uzyskania przychodów m.in. podatek dochodowy, ponieważ zakresem tych przepisów objęty jest podatek dochodowy płacony przez podatnika, a nie płatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu;
  

• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów;
  

• musi być należycie udokumentowany.
  
  
  

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są co do zasady wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu. Ponadto wydatek musi być prawidłowo udokumentowany, w sposób nie budzący wątpliwości.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza można przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Przy czym każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów, o czym stanowi art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe oznacza, że kosztem uzyskania przychodów są takie wydatki, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo - skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 12 ww. ustawy nie uważa się koszty uzyskania przychodów podatku dochodowego, podatku od spadków i darowizn.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. W listopadzie 2012 r. Wnioskodawca dokonał zakupu od firmy amerykańskiej usługi „kredyt na zakup zdjęć”. Zdjęcia, pobierane ze strony internetowej, wykorzystuje m.in. do projektowania stron internetowych, reklam zewnętrznych, bilbordów, banerów, ulotek reklamowych. Wnioskodawca jako klient, zobowiązany jest do nabycia swoistego abonamentu nazwanego „kredytem”, w ramach którego jest uprawniony do skorzystania z praw do poszczególnych zdjęć, które również wyceniane są w „kredytach”. Płatności za fakturę za nabywaną usługę Wnioskodawca musiał dokonać za pośrednictwem systemu płatności elektronicznej. Skutkiem tego musiał zapłacić umówioną kwotę bez pomniejszenia jej o podatek o źródła i dodatkowo przekazać na rachunek urzędu skarbowego kwotę podatku obliczonego od ubruttowionej należności. Dokonując płatności za zdjęcia drogą elektroniczną Wnioskodawca nie potrącił tego podatku. Z uwagi na brak wiedzy w zakresie obowiązku poboru i zapłaty należnego podatku u źródła z tytułu zakupu należności licencyjnych od kontrahenta zagranicznego w 2012 r., podatek ten Wnioskodawca zapłacił na rachunek urzędu skarbowego łącznie z odsetkami dopiero w czerwcu 2015 r.

W związku z tym wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy możliwości zaliczenia zapłaconego podatku w koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej w 2015 r.

W myśl art. 3 ust. 2a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Stosownie do art. 41 ust. 4 ustawy, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Na podstawie art. 42 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Jak wynika z tego przepisu Wnioskodawca zobowiązany był do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego oraz przekazania go na rachunek właściwego urzędu skarbowego.

Biorąc pod uwagę cyt. wyżej przepisy, w szczególności ww. art. 23 ust. 1 pkt 12 ww. ustawy, stwierdzić jednak należy, iż zapłacony podatek dochodowy nie może stanowić kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Przepis art. 23 ust. 1 pkt 12 jednoznacznie wskazuje, że do kosztów uzyskania przychodów nie można zaliczyć zapłaconego podatku dochodowego. Ustawodawca nie sprecyzował, że wyłączenie to dotyczy podatku zapłaconego przez płatnika. Dotyczy ono zapłaconego podatku dochodowego w ogóle.

Ponadto należy zauważyć, że kosztem uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Oznacza to, że musi istnieć związek poniesionego kosztu ze źródłem przychodów, koszt musi być poniesiony aby osiągnąć przychód. W sytuacji opisywanej przez Wnioskodawcę zapłaty podatku nie dokonano po to aby osiągnąć przychód.

W związku z powyższym przedstawione we wniosku stanowisko należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.