Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-1515/15-2/JK
z 21 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 28 grudnia 2015 r. (data wpływu 30 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi sieć sklepów detalicznych na terenie Polski zajmujących się sprzedażą między innymi odzieży. Spółka zatrudnia ponad 350 osób i jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. Spółka podejmuje różnorodne działania marketingowe. Jedynym z działań marketingowych jest przyznawanie rabatów. Rabaty są przyznawane w przedziale od 1% - 20% ceny towarów i mogą być kierowane do klientów sklepów detalicznych, posiadaczy kart płatniczych C., stylistów, pracowników oraz członków ich rodzin. Dla skorzystania z niektórych rabatów konieczne jest posiadanie podpisanej karty rabatowej. Jednym z rodzajów rabatów przyznawanych na podstawie karty są rabaty, które spółka przyznaje swoim pracownikom oraz członkom ich rodzin i które uprawniają do 20% zniżki.

Niniejszy wniosek dotyczy rabatów kierowanych do pracowników i członków ich rodzin.

W praktyce zasady przyznawania rabatów pracownikom wyglądają następująco: w ramach programu lojalnościowego Spółka oferuje swoim pracownikom oraz wskazanym przez nich członkom rodzin (do których zgodnie z procedurą zaliczamy małżonków, konkubentów, rodziców, dzieci i rodzeństwo) rabat w wysokości 20% ceny sprzedaży na towary nabywane od Spółki. Przedmiotowe rabaty są przyznane pracownikom oraz członkom ich rodzin na tych samych zasadach. Zgodnie z procedurą (regulującą zasady udzielania rabatów) przystąpienie do programu odbywa sie poprzez zgłoszenie uczestnictwa, za pomocą złożenia pisemnego oświadczenia przez osobę uprawnioną. Po zgłoszeniu uczestnictwa, pracownik oraz uprawniony członek jego rodziny otrzymuje kartę rabatową, którą jest zobowiązany podpisać imieniem i nazwiskiem. Obowiązek podpisywania kart ma na celu wyeliminowanie przypadków, w których osoba nieuprawniona posługuje się kartą w celu uzyskania rabatu. Otrzymana karta nie jest ani kartą płatniczą, ani kartą kredytową, ani też innym środkiem płatniczym. Dokonując zakupu przy użyciu karty rabatowej wartość detaliczna dokonywanych zakupów przez daną osobę będzie obniżana automatycznie w systemie ewidencyjnym Spółki o 20% rabatu (obniżenie o 20% cen jednostkowych towarów).

Celem wprowadzenia przedmiotowej akcji rabatowej jest dotarcie do szerokiego kręgu osób i zachęcenie ich do zakupów w sklepach Spółki, a co za tym idzie zwiększenie obrotów. Wynika to z faktu, że osoby którym udzielono rabatu chętniej i częściej odwiedzają sklepy i wówczas dokonują zakupów o większej wartości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy rabat, który Spółka udzieliła pracownikom oraz członkom ich rodzin na zakup towarów Spółki stanowią dla nich przychody, jako częściowo odpłatne świadczenie, a w związku z tym czy Spółka jest zobowiązana do pobrania i odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tego tytułu?

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej jako ustawa o PIT) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z kolei czytając art. 12 ust. 4 ustawy o PIT za „pracownika” w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Zdaniem Spółki, z powołanych wyżej przepisów wynika, że przychód pracownika stanowią w zasadzie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które otrzymał jako pracownik, a co się z tym wiąże w odniesieniu do art. 31 ustawy o PIT osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zaś w myśl art. 20 ust. 1 przytoczonej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Spółka przypuszcza, że użyte w tym przepisie sformułowanie „w szczególności” oznacza, że przepis zawiera tylko przykładowe wyliczenie przychodów, co oznacza, że przysporzenia majątkowe, niezaliczane do pozostałych źródeł przychodów, stanowią przychody objęte tym przepisem.

Zgodnie z art. 42a ustawy o PIT, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania. A w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

W opinii Spółki, w świetle przedstawionego stanu faktycznego, skutkiem uzyskania rabatu jest obniżenie ceny zakupu towarów. „Rabat”, zgodnie ze słownikowym znaczeniem tego pojęcia oznacza: „zniżkę, ustępstwo procentowe od ustalonych cen towaru, głównie na rzecz nabywców płacących gotówką, kupujących dużą ilość towaru jednorazowo lub w określonym czasie, upust” (słownik języka polskiego PWN R-Z, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996).

W praktyce udzielenie rabatu polega więc na obniżeniu ceny zakupu usług lub towarów. Ceną – zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 maja 2014 r. o informowaniu o cenach towarów i usług (Dz. U. z 2014 r., poz. 915) – jest wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę. Zgodnie z art. 3 ust. 2 ww. ustawy, w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług lub podatkiem akcyzowym. Przez cenę rozumie się również stawkę taryfową. Skoro cena towarów ulega zmniejszeniu, nabywca za tę samą kwotę nabywa większą ilość towaru. W rezultacie zapłacona kwota, dla nabywcy stanowi rzeczywistą cenę zakupu wszystkich towarów (w tym także tych wydanych jako rabat) a udzielony rabat nie stanowi dla konsumenta przychodu.

Analiza art. 11 ust. 2b w kontekście ust. 2 i 2a ustawy o PIT, pozwala stwierdzić, że nie może być mowy o częściowo odpłatnym świadczeniu w sytuacji, gdy cena oferowanego towaru nie odbiega od ceny rynkowej. Nie można mówić o cenie odbiegającej od wartości rynkowej w sytuacji, gdy Spółka w ramach innych promocji, udziela rabatu w wysokości takiej samej jak w ramach programu lojalnościowego. Należy zauważyć, że opisany we wniosku stan faktyczny nie ogranicza kręgu uprawnionych do uczestnictwa w programie lojalnościowym jedynie do pracowników Spółki, gdyż adresatem tego programu są również osoby niebędące pracownikami – tj. członkowie rodzin pracowników Spółki. Podkreślenia wymaga fakt, że o tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy (i innych stosunków wymienionych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik w rozumieniu ust. 4 tegoż artykułu, czy także inna osoba, niezwiązana z pracodawcą.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki, kwoty rabatów udzielane pracownikom Spółki w ramach programu lojalnościowego kierowanego do pracowników Spółki oraz ich rodzin nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym jako częściowo nieodpłatne świadczenie, a zatem nie powinny zostać pobrane od nich zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego, np. w indywidualnej interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 lutego 2010 r., Nr IPPB2/415-714/09-3/MK, gdzie organ podatkowy uznał, że w przypadku utworzenia przez Spółkę programu lojalnościowego „Rodzinka pracowników”, którego grono beneficjentów – podmiotów korzystających z rabatów, nie będzie ograniczone wyłącznie do pracowników, to przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u uczestników programu nie powstanie. W konsekwencji, korzystanie na jednakowych warunkach z programu lojalnościowego przez pracowników Wnioskodawcy i członków ich rodzin, wraz z pracownikami i członkami rodzin partnerów, jako innym uprawnionym będzie neutralne podatkowo dla wszystkich uczestników. Podobnie w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 4 czerwca 2013 r. Nr ILPB2/415-215/13-2/TR uznano, że „w przedmiotowej sprawie po stronie pracowników Wnioskodawcy oraz członków ich rodzin nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Korzystanie na jednakowych warunkach z programu lojalnościowego przez pracowników Spółki i osoby niebędące pracownikami będzie neutralne podatkowo dla wszystkich uczestników”. W interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 28 kwietnia 2011 r. Nr ILPB1/415-114/11-3/TW, organ podatkowy analizując podobny stan faktyczny stwierdził, że w przypadku programu lojalnościowego adresowanego nie tylko do pracowników oraz członków ich rodzin udzielone rabaty nie stanowią dla tych osób przychodu jako częściowo nieodpłatnego świadczenia.

Podsumowując należy stwierdzić, że w opisanym stanie faktycznym, w związku z funkcjonującym programem lojalnościowym, nie powstanie po stronie pracownika, jak również członków jego rodziny objętych programem przychód z tytułu częściowo nieodpłatnych świadczeń, a przez to Spółka nie będzie zobowiązana do pobrania zaliczek na podatek dochodowy z tego tytułu oraz do wypełniania innych obowiązków ciążących na płatniku podatku.

Przemawiają za tym bowiem następujące okoliczności:

• przygotowywany przez Spółkę program jest kierowany do szerokiego kręgu odbiorców wykraczającego poza grupę pracowników firmy (członkowie rodzin pracowników),
  
• warunki uczestnictwa w programie w przypadku pracowników są takie same jak dla pozostałych beneficjentów (członków rodzin pracowników),
  
• cena uzyskana przez pracownika po uwzględnieniu rabatu nie odbiega od cen rynkowych stosowanych wobec innych odbiorców, gdyż rabat tej samej wartości na oferowane produkty mogą uzyskać również nie związane z pracodawcą osoby np. Styliści,
  
• celem programu jest zwiększenie sprzedaży towarów przez Spółkę.
  
  

Mając na uwadze powyższą argumentację oraz przytoczoną podstawę prawną, Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości jej stanowiska w opisanej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 12 ust. 1 cyt. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać jako pracownik. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

Zgodnie z art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nie należące do przychodów określonych w art. 12 – 14 i 17 oraz przychody nie znajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użyte w tym przepisie sformułowanie „w szczególności” oznacza, że przepis zawiera tylko przykładowe wyliczenie przychodów, co oznacza, że przysporzenia majątkowe, niezaliczane do pozostałych źródeł przychodów, stanowią przychody objęte tym przepisem.

Na mocy art. 42a ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba, przekazać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka w ramach akcji marketingowej przyznaje rabaty klientom sklepów detalicznych, posiadaczom kart płatniczych C., stylistom, pracownikom oraz członkom ich rodzin w przedziale od 1% - 20% ceny towarów. Dla skorzystania z niektórych rabatów konieczne jest posiadanie podpisanej karty rabatowej. Jednym z rodzajów rabatów przyznawanych na podstawie karty są rabaty, które Spółka przyznaje swoim pracownikom oraz członkom ich rodzin i które uprawniają do 20% zniżki. W ramach programu lojalnościowego Spółka oferuje swoim pracownikom oraz wskazanym przez nich członkom rodzin (do których zgodnie z procedurą są zaliczane małżonkowie, konkubenci, rodzice, dzieci i rodzeństwo) rabat w wysokości 20% ceny sprzedaży na towary nabywane od Spółki. Przedmiotowe rabaty są przyznane pracownikom oraz członkom ich rodzin na tych samych zasadach. Zgodnie z procedurą (regulującą zasady udzielania rabatów) przystąpienie do programu odbywa sie poprzez zgłoszenie uczestnictwa, za pomocą złożenia pisemnego oświadczenia przez osobę uprawnioną. Po zgłoszeniu uczestnictwa, pracownik oraz uprawniony członek jego rodziny otrzymuje kartę rabatową, którą jest zobowiązany podpisać imieniem i nazwiskiem. Otrzymana karta nie jest ani kartą płatniczą, ani kartą kredytową, ani też innym środkiem płatniczym. Dokonując zakupu przy użyciu karty rabatowej wartość detaliczna dokonywanych zakupów przez daną osobę będzie obniżana automatycznie w systemie ewidencyjnym Spółki o 20% rabatu (obniżenie o 20% cen jednostkowych towarów). Celem wprowadzenia przedmiotowej akcji rabatowej jest dotarcie do szerokiego kręgu osób i zachęcenie ich do zakupów w sklepach Spółki, a co za tym idzie zwiększenie obrotów. Wynika to z faktu, że osoby którym udzielono rabatu chętniej i częściej odwiedzają sklepy i wówczas dokonują zakupów o większej wartości.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia skutków podatkowych udzielania rabatów pracownikom i członkom ich rodzin.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „rabat”. „Rabat”, zgodnie ze słownikowym znaczeniem tego pojęcia, oznacza „zniżkę, ustępstwo procentowe od ustalonych cen towaru, głównie na rzecz nabywców płacących gotówką, kupujących dużą ilość towarów jednorazowo lub w określonym czasie, upust” (Słownik Języka Polskiego PWN R-Z, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996).

Skoro cena towarów ulega zmniejszeniu, nabywca za tę samą kwotę nabywa większą ilość towaru. W rezultacie zapłacona kwota, dla nabywcy stanowi rzeczywistą cenę zakupu wszystkich towarów (w tym także tych wydanych jako rabat), a udzielony rabat nie stanowi dla konsumenta przychodu.

Należy zauważyć, że opisany we wniosku stan faktyczny nie ogranicza kręgu uprawnionych do uczestnictwa w programie lojalnościowym jedynie do pracowników Wnioskodawcy, gdyż adresatem tego programu są również osoby niebędące pracownikami – tj. członkowie rodzin.

Podkreślenia wymaga fakt, że o tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy (i innych stosunków wymienionych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik w rozumieniu ust. 4 tegoż artykułu, czy także inna osoba, niezwiązana z pracodawcą.

W myśl art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

W opisanej we wniosku sytuacji, skutkiem uzyskania rabatu w programie lojalnościowym będzie obniżenie ceny zakupu towarów, a nie uzyskanie nieodpłatnego świadczenia.

W konsekwencji, stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie po stronie pracowników Wnioskodawcy oraz członków ich rodzin nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Korzystanie na jednakowych warunkach z programu lojalnościowego przez pracowników Spółki i osoby niebędące pracownikami będzie neutralne podatkowo dla wszystkich uczestników.

Wobec powyższego, Spółka nie będzie zobowiązana do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od udzielonych rabatów oraz do wystawienia stosownych informacji podatkowych.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte nie są wiążące dla tutejszego organu. Wydane interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonych stanach faktycznym lub zdarzeniach przyszłych i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące. Nie wywołują one zatem żadnych skutków prawnych w odniesieniu do innych podatników.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.