Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-2/4510-720/15/MM
z 12 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 26 października 2015 r., który wpłynął do tut. Biura 29 października 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków uczestnictwa w konsorcjum jakie wynikają dla Spółki, jako członka tego konsorcjum będącego Liderem – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 października 2015 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków uczestnictwa w konsorcjum jakie wynikają dla Spółki, jako członka tego konsorcjum będącego Liderem.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Głównym przedmiotem działalności Spółki (dalej także: „Wnioskodawca”) jest realizacja w formule generalnego wykonawstwa kompleksowych usług budowy i modernizacji linii tramwajowych oraz kolejowych wraz z infrastrukturą towarzyszącą (m.in.: roboty ziemne i budowa podtorza, systemy odwadniające oraz obiekty inżynierskie i kubaturowe, w tym stacje).

W ramach w/w działalności Spółka jako Lider konsorcjum podpisała Umowę z Zamawiającym (dalej także: „Umowa”). Konsorcjum firm zostało zawarte na podstawie odrębnej umowy (dalej: „umowa konsorcjum”), w której wskazano Lidera (Spółkę) i Partnera oraz określono warunki współpracy pomiędzy spółkami.

Zgodnie z zapisami Umowy z Zamawiającym rozliczenie wykonywanych w ramach realizacji Umowy prac odbywało się na podstawie faktur (częściowych i końcowej) wystawianych przez Lidera po pisemnym potwierdzeniu przez Inżyniera Kontraktu wykonania tych prac oraz zatwierdzeniu ich wartości w protokole odbioru prac, a także po zatwierdzeniu tego protokołu przez Zamawiającego. Zgodnie z zapisami Umowy z Zamawiającym, Lider wystawiając faktury z tytułu wynagrodzenia częściowego, jak również fakturę końcową, obowiązany był każdorazowo do wskazania członka Konsorcjum (Lidera/Partnera), któremu należne są kwoty za wykonane prace, objęte fakturą. Faktury powyższe miały być wystawiane przez Lidera oddzielnie za wynagrodzenie należne za prace wykonane przez Lidera oraz Partnera. Umowa z Zamawiającym wskazywała, że wynagrodzenie będzie płacone przez Zamawiającego na określone w Umowie rachunki bankowe Lidera, wg dyspozycji na fakturze.

Zgodnie z zapisami umowy konsorcjum Partner miał fakturować wykonany przez siebie zakres robót na Lidera, a Lider został wskazany jako „wyłącznie uprawniony” do wystawiania faktur w imieniu Konsorcjum, przyjmowania płatności od Zamawiającego i dokonywania rozliczeń. W w/w umowie określono również, że odbiory robót dokonywane były przez Zamawiającego wobec Konsorcjum, na zasadach przewidzianych w umowie o zamówienia publiczne. Partner był powiadamiany przez Lidera z odpowiednim wyprzedzeniem o terminach odbiorów częściowych prac wchodzących w zakres Konsorcjum, a jego przedstawiciele byli obecni przy takich odbiorach i przy sporządzaniu protokołów odbioru takich prac.

Po zakończeniu prac w dniu 10 czerwca 2015 r. w ramach omawianych umów i spisaniu protokołu odbioru końcowego pomiędzy Wykonawcą a Zamawiającym, Lider wystawił faktury do Zamawiającego w terminie do 30 dni od dnia wykonania usługi. Za Wykonawcę należy rozumieć Lidera oraz Partnera. Natomiast Partner nie wystawił do dnia dzisiejszego faktury na Lidera. Protokół odbioru końcowego będący podstawą wystawianych przez Lidera faktur, został podpisany ze strony Konsorcjum przez Spółkę, a także dodatkowo przez przedstawiciela Partnera. Dodatkowo pod protokół końcowy załączone zostały Miesięczne Rozliczenia Wykonawcy, odrębnie za część wykonaną przez Lidera i odrębnie przez Partnera.

Spółka rozpoznała przychód podatkowy w miesiącu wykonania usługi budowlanej objętej protokołem odbioru końcowego (zarówno części Spółki i Partnera), czyli w czerwcu 2015 r. Miesięczne Rozliczenia Wykonawcy zatwierdzane przez Zamawiającego obejmujące prace wykonane przez Konsorcjum wskazują dokładną wartość oraz okres wykonania usługi będącej ich przedmiotem. Wartość usług zrealizowanych przez Partnera stanowi koszt poniesiony w celu uzyskania przychodu z działalności budowlanej Spółki bezpośrednio związany z tym przychodem. Koszty te powinny być potrącone na dzień ujęcia tego kosztu w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury bądź na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury. Ponieważ Partner do dnia sporządzenia niniejszego wniosku nie wystawił faktury na Spółkę i w związku z wątpliwościami podatkowymi Spółka nie rozpoznała kosztu podatkowego.

Spółka dokonuje wpłat zaliczek miesięcznych zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm.; dalej: „updop”). W związku z brakiem ujęcia kosztu od Partnera dochód stanowiący podstawę opodatkowania za czerwiec 2015 r. jest istotnie zawyżony, a tym samym zaliczka na podatek została odprowadzona w wyższej wysokości. Spółka sporządza sprawozdanie finansowe zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej oraz ustawą z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na podstawie zatwierdzonego przez Zamawiającego protokołu odbioru końcowego potwierdzającego wykonanie prac wykonanych przez Lidera i Partnera w ramach umowy konsorcjum, Spółka może ująć w księgach rachunkowych koszty uzyskania przychodów im odpowiadających już powstałych dla celów podatku dochodowego, w miesiącu, w którym przychody te zostały rozpoznane przez Spółkę - mimo braku posiadania faktury zakupowej od Partnera?

Zdaniem Spółki, w świetle wyroku Sądu Najwyższego z dnia 9 lipca 2015 r. (sygn. akt I CSK 353/14) uprawnienia do dochodzenia wynagrodzenia za roboty budowlane realizowane przez wykonawcę wieloosobowego (konsorcjum) powinny być określone w umowie o roboty budowlane z zamawiającym przez jej strony (zamawiającego i konsorcjum). Umowa taka może uwzględniać postanowienia umowy konsorcjum, ale jeśli przewiduje inne niż przyjęte w umowie konsorcjum zasady wypłacania wynagrodzenia, to te zasady są wiążące w stosunku zewnętrznym (stosunku pomiędzy zamawiającym a konsorcjum), a rozliczenie się pomiędzy sobą członków konsorcjum pozostaje ich sprawą, w ramach stosunku wewnętrznego.

Zarówno w Umowie z Zamawiającym, jak i w umowie konsorcjum zostało wskazane, że podmiotem uprawnionym do wystawiania faktur za wykonane przez Konsorcjum roboty budowlane jest wyłącznie Lider.

Zdaniem Spółki, może ona ująć w księgach rachunkowych koszty uzyskania przychodów na podstawie zatwierdzanego przez Zamawiającego protokołu odbioru końcowego potwierdzającego wykonanie końcowe robót, w tym w zakresie zrealizowanym przez Partnera - mimo braku posiadania faktury zakupowej, która powinna była zostać wystawiona przez Partnera na podstawie w/w protokołu odbioru końcowego. Koszty te powinny zostać zaliczone do okresu (miesiąca), w którym przychody im odpowiadające zostały rozpoznane przez Spółkę dla celów podatku dochodowego, gdyż są to koszty bezpośrednie.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zgodnie z art. 15 ust. 4, 4b i 4c updop, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, w roku podatkowym oraz po jego zakończeniu, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, za wyjątkiem kosztów poniesionych po dniu:

• sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
• złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego, wówczas koszty te są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

Zgodnie z art. 15 ust. 4e updop, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Zgodnie z ustawą z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 330 ze zm.; z uwagi na brak definicji rezerw i biernych rozliczeń okresowych kosztów w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych odwołano się do definicji tych pojęć w ustawie o rachunkowości):

• jako rezerwy należy rozumieć zobowiązania których termin wymagalności lub kwota nie są pewne (art. 3 ust. 1 pkt 21),
• jako bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów należy rozumieć prawdopodobne zobowiązania przypadające na bieżący okres sprawozdawczy, wynikające w szczególności ze świadczeń wykonanych na rzecz jednostki przez kontrahentów jednostki, których kwotę można oszacować w sposób wiarygodny (art. 39 ust. 2 pkt 1).

Omawiane koszty są ponoszone celem osiągnięcia przychodów i nie stanowią kosztów wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 updop - spełniają zatem przesłanki z art. 15 ust 1. updop i stanowią koszt uzyskania przychodu.

Zatwierdzony protokół odbioru końcowego wystawiony dla Zamawiającego, potwierdzający wykonanie końcowe prac w ramach umowy konsorcjum wskazuje docelową i ostateczną (nie szacowaną) wartość oraz okres wykonania usługi będącej ich przedmiotem. Niezmienność tych danych zapewnia zarówno zatwierdzenie przez Zamawiającego jak i Wykonawcę wykonania prac objętych protokołem odbioru końcowego. Na podstawie tego protokołu Partner powinien wystawić fakturę w terminie nie później niż do 30 dnia od dnia wykonania usługi (zgodnie z art. 106i ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (t.j. Dz.U. Nr 177 poz. 1054 ze zm.).

Zdaniem Spółki, w przypadku braku faktury, z uwagi na brak czynnika niepewności, który cechuje rezerwy i bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów, ujętych w księgach rachunkowych kosztów wynikających z zatwierdzonego protokołu odbioru nie należy rozumieć w tych kategoriach, ale jako koszty zaksięgowane na podstawie innego dowodu (zatwierdzonego protokołu odbioru).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje.

Umowa konsorcjum jest umową gospodarczą, co najmniej dwóch przedsiębiorców, zawartą w celu realizacji wspólnego przedsięwzięcia, dla odniesienia wspólnych korzyści, przy solidarnym ponoszeniu ryzyka. Zawarcie umowy o wspólne przedsięwzięcie gospodarcze - „umowy konsorcjum” nie ma na celu powstania nowego swoistego podmiotu gospodarczego, lecz stanowi porozumienie istniejących stron w zakresie realizacji wspólnego celu gospodarczego. Wspólne przedsięwzięcia charakteryzuje to, że dwóch lub więcej wspólników przedsięwzięcia jest związanych ustaleniami umownymi oraz, że owe ustalenia umowne ustanawiają sprawowanie współkontroli. Działalność wykonywana w ramach wspólnego przedsięwzięcia może być wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły, jednakże do uznania takiej działalności za wspólne przedsięwzięcie wystarczy jednokrotne jej wykonanie, nie musi to być więc działalność nastawiona na wykonanie w sposób powtarzający się.

Celem zawiązania konsorcjum jest najczęściej wspólne działanie w realizacji konkretnego przedsięwzięcia gospodarczego, które ze względu na potencjał finansowy, logistyczny, techniczny lub organizacyjny przekracza możliwości jednego podmiotu. Ponieważ prawo nie wyszczególnia umowy konsorcjum, należy ona do tzw. umów nienazwanych. Konsorcjum zwykle nie jest spółką prawa handlowego, nie ma własnej osobowości prawnej, nie jest odrębnym podmiotem gospodarczym, nie musi więc być rejestrowane, nie musi mieć odrębnej nazwy ani też siedziby. Podmioty tworzące konsorcjum są niezależne w swoich dotychczasowych działaniach (czyli działaniach niezwiązanych z konsorcjum), a w działaniach konsorcjum realizują wspólną politykę finansową objętą porozumieniem.

Zgodnie z cywilistyczną zasadą swobody umów, wyrażoną w art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121 ze zm.), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiał się właściwości (naturze) stosunku, ustawie, ani zasadom współżycia społecznego. Umowa konsorcjum, jak już wskazano wyżej, należy do tzw. umów nienazwanych. Strony takiej umowy korzystając z powyższej zasady swobody umów mogą dowolnie ułożyć swój stosunek zobowiązaniowy, tzn. mogą dowolnie określać wzajemne prawa i obowiązki, i o ile nie jest to sprzeczne z właściwością stosunku zobowiązaniowego, z zasadami współżycia społecznego mogą traktować zawartą umowę jako nieuregulowaną przepisami kodeksu cywilnego umowę konsorcjum. Zatem dla uznania konsorcjum za wspólne przedsięwzięcie nie jest konieczne aby umowa, która konsorcjum to zawiązuje określała procentowy udział konsorcjantów we wspólnym przedsięwzięciu.

Najprostszą formą konsorcjum może być wspólnie kontrolowana działalność - związek firm powołany zostaje do zaoferowania podmiotom trzecim wspólnego wykonania zadania, z jasno określonym podziałem obowiązków w zakresie realizacji tego zadania, z których poszczególni konsorcjanci wywiązują się na własny koszt. Lider konsorcjum jest umocowany do podpisywania umowy gospodarczej w imieniu konsorcjum, a rozliczenia gospodarcze z zamawiającym, w tym fakturowanie sprzedaży, prowadzone są przez Lidera. Pozostałe firmy wystawiają faktury liderowi konsorcjum i w ten sposób ostatecznie uczestniczą w zyskach wspólnego przedsięwzięcia. Tego typu konsorcjum nie wymaga własnej księgowości, a jego działalność jest sumą działań jego uczestników, które to działania a więc uzyskiwane przychody, ponoszone koszty, podejmowane zobowiązania, itp. rejestrowane są w ich księgach i sprawozdaniach finansowych.

Należy zauważyć, że konsorcjum stanowi określony w umowie sposób uregulowania rozliczeń pomiędzy podmiotami tworzącymi konsorcjum oraz wprowadza zasady, którymi strony powinny kierować się w swoich kontaktach, zwłaszcza z zamawiającym. Przedsiębiorcy działający w ramach konsorcjum powinni dokonywać podziału kosztów, czy przychodów zgodnie z ustaleniami wynikającymi z porozumienia między uczestnikami konsorcjum, np. według zawartej umowy. Rozliczenia pomiędzy konsorcjantami są sprawą wewnętrzną i pozostają poza sferą rozliczeń z zamawiającym.

Wskazać należy, że ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm.; dalej: „updop”) nie definiuje wspólnego przedsięwzięcia. Określa jedynie sposób rozliczania przychodów i kosztów uczestników wspólnego przedsięwzięcia, np. w formie konsorcjum. Podatnikami podatku dochodowego w konsorcjum są jego poszczególni wspólnicy, zgodnie z zasadą, określoną w art. 5 ust. 1 updop. Zgodnie z art. 5 ust. 1 updop, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. W myśl art. 5 ust. 2 updop, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku. Przepisy te ustalają nadrzędne zasady rozliczeń podatkowych dokonywanych między podmiotami biorącymi udział we wspólnym przedsięwzięciu. Ponieważ podmioty współuczestniczące w konsorcjum należy traktować jak podwykonawców w ramach umowy konsorcjum, każdy z nich ponosi swoje koszty i osiąga przychody związane z kontraktem.

Przechodząc do oceny stanowiska Spółki w zakresie skutków uczestnictwa w konsorcjum jakie wynikają dla Niej, jako członka tego konsorcjum będącego Liderem należy stwierdzić, że podział kosztów, czy przychodów powinien nastąpić zgodnie z ustaleniami wynikającymi z porozumienia między uczestnikami konsorcjum (według zawartej umowy). Jak wcześniej wskazano określenie wielkości udziału konsorcjanta we wspólnym przedsięwzięciu nie musi być dokonane procentowo. Dopuszczalne jest określenie wielkości udziału na zasadzie zadaniowej. Rozliczenia pomiędzy podmiotami (fakturowanie, refakturowanie, wystawianie not księgowych) powinno być dokonywane w sposób umożliwiający właściwe i nie budzące wątpliwości określenie kosztów i przychodów podatkowych dla poszczególnych spółek (członków konsorcjum) realizujących projekt - udokumentowane zgodnie z zasadami wystawiania dowodów księgowych na podstawie ustawy o rachunkowości.

Stosownie do art. 12 ust. 3 updop, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zatem przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, których rzeczywiste otrzymanie, a w niektórych przypadkach już sam fakt, że są należne, powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Co do zasady, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa. Wskazać jednak należy, że w sytuacji, w której Lider przekazuje część aktywów, takich jak np. środki pieniężne innemu podmiotowi nie będąc uprawnionym do dysponowania tymi aktywami, ich wartość nie może być traktowana jako przychód w rozumieniu art. 12 ust. 3 updop.

Na podstawie art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródeł przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Zgodnie z tymi uregulowaniami, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągnięcia lub zachowania przychodu. Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, że Wnioskodawca błędnie rozpoznał swój przychód z uczestnictwa w konsorcjum, zaliczając do niego całość kwoty wynikającej z wystawionej przez niego - jako Lidera konsorcjum - faktury, a co za tym idzie błędnie określa on odpowiadające temu przychodowi koszty jego uzyskania. Skoro działalność gospodarcza prowadzona przez Wnioskodawcę w ramach zawiązanego konsorcjum stanowi wspólne przedsięwzięcie, o którym mowa w art. 5 updop, to tym samym przychodami i kosztami uzyskania przychodów Wnioskodawcy będą wyłącznie przychody i koszty przypadające na Spółkę zgodnie z zapisami wynikającymi z zawartych umów/porozumień w ramach zawiązanego konsorcjum. Pozostała kwota wynikająca z faktury wystawionej przez Spółkę - Lidera konsorcjum - jako należna innej spółce tworzącej konsorcjum (Partnerowi), nie będzie stanowić przychodu Wnioskodawcy. Również koszty uzyskania przychodu winny być wykazywane przez Lidera tylko w takiej części w jakiej mają one związek z osiągniętym przychodem (z uwzględnieniem zasad rozliczenia wynikających z zawartej umowy konsorcjum). Co za tym idzie, jedynie koszt usług zrealizowanych przez Wnioskodawcę stanowić będzie dla niego koszty uzyskania przychodu z uczestnictwa w konsorcjum.

Z powyższych względów stanowisko Spółki należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.