INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 02 kwietnia 2012 r. (data wpływu 03 kwietnia 2012 r.) uzupełnione pismem z dnia 27 czerwca 2012r. (data wpływu 29 czerwca 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie sposobu wystawiania dokumentu dostawy w obrocie wyrobami węglowymi – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03 kwietnia 2012 r. do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim wpłynął ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 27 czerwca 2012r. (data wpływu 29 czerwca 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie sposobu wystawiania dokumentu dostawy w obrocie wyrobami węglowymi.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od 20 lat podatnik prowadzi skład opalu. Handlując węglem zaopatruje szkoły i podobne temu placówki oświatowe np. przedszkola. Od 02.01.2012 r. do obrotu prawnego wprowadzono przepisy regulujące opodatkowanie wyrobów węglowych w zakresie akcyzy oraz ustanowiono katalog zwolnień od tego obowiązku. Mając to na uwadze oraz chcąc korzystać z w/w przywilejów podatnik zarejestrował swoją działalność w charakterze pośredniczącego podmiotu węglowego. Jednocześnie kontynuuje dostawy węgla na rzecz wspomnianych jednostek oświatowo-wychowawczych. Przy sporządzeniu wymagalnego na tą okoliczność dokumentu dostawy pojawiła się jednak wątpliwość co do prawidłowego określenia w nim podstawy prawnej a zarazem zdefiniowania podmiotu uprawnionego do nabycia w trybie zwolnienia. Otóż działalność wspomnianych jednostek (szkoły, przedszkola) wpisuje się w zadania ustawowe Gminy i to w jej imieniu dyrektorzy w/w placówek zamawiają przedmiotowy węgiel. Płatnikiem dla w/w dostaw jest również Gmina. W katalogu zaś podmiotów mogących nabywać węgiel bez akcyzy wymienia się zarówno organy administracji publicznej do której zalicza się wspomniany Urząd Gminy jak i jednostki oświatowe (szkoły) i przedszkola będące faktycznymi podmiotami zużywającymi.

Pismem z dnia 27 czerwca Wnioskodawca uzupełnił wniosek o następujące informacje

Podmiotem nabywającym i figurującym w fakturze VAT zakupu wyrobów węglowych jest: konkretna szkoła, placówka oświatowa. Dodatkowo zauważyć trzeba, że płatnikiem za przedmiotowe dostawy jest jednostka organizacyjna podległa Gminie np. Gminny Zespół Obsługi Szkół i Przedszkoli lub Gminny Zespół Ekonomiczno-Administracyjny Szkół.

Faktycznym odbiorcą wspomnianych dostaw jest odpowiednia szkoła lub inna placówka oświatowa i to przedstawiciel tej instytucji potwierdza odbiór węgla na dokumencie dostawy

Jak już wspomniano odbiór węgla na dokumencie dostawy potwierdza reprezentant szkoły, placówki oświatowej. Jak już podnoszono we wniosku, uprawnionym do odbioru węgla na cele zwolnienia od akcyzy jest zarówno Urząd Gminy (kupujący) jak i szkoła (podmiot zużywający). To właśnie ta okoliczność i wynikający z tego faktu zbieg wspomnianych preferencji buduje trudności w prawidłowym rozpoznaniu podmiotowych a zarazem faktycznych podstaw zwolnienia od podatku .

W kolumnie 5 na stronie drugiej dokumentu dostawy jako cel zwolnienia wskazano dostawy na rzecz szkoły, placówki oświatowej i potwierdzono odpowiednimi podstawami tj. art. 31 a ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym notabene mającymi zastosowanie także w sytuacji sprzedaży węgla Urzędom Gminy. Przy czym zauważyć trzeba , że wbrew temu co stwierdza się w wezwaniu dane te określił sprzedawca mający status pośredniczącego podmiotu węglowego jako, że to na nim, zgodnie z § 2 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie dokumentu dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy, spoczywa obowiązek sporządzenia (wypełnienia) dokumentu dostawy. Podmiot zużywający na mocy do art. 32 ust.11 ustawy jest zobowiązany wyłącznie do potwierdzania odbioru wyrobów akcyzowych na dokumencie dostawy. Niemniej w celu doprecyzowania podkreślić trzeba, że wspomnianych zapisów dokonano w oparciu o deklaracje odbiorcy (przedstawiciel szkoły) i na podstawie rzeczywistego miejsca dostawy (kotłownia szkoły).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Kto powinien być powołany jako podmiot uprawniony do nabycia w trybie zwolnienia (Gmina - zamawiająca i finansująca zakup węgla czy stosowna placówka oświatowo wychowawcza - szkoła, przedszkole będące podmiotem zużywającym) a tym samym jak opisać w dokumencie dostawy charakter zwolnienia...

Zdaniem Wnioskodawcy, nabycie wyrobów węglowych w trybie zwolnienia od akcyzy zgodnie z art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym przypisane zostało zarówno organom administracji publicznej jak i jednostkom oświatowym oraz przedszkolom. Trzeba zauważyć, że w opisywanej sprawie ich działalność łączy się i w konsekwencji następuję zbieg w/w preferencji. W w/w obrót zaangażowany jest bowiem każdy z wymienionych podmiotów, przy czym różne są ich role. Urząd Gminy bowiem zamawia i płaci za dostawy węgla na rzecz szkoły lub przedszkola realizując w ten sposób swoje zadania własne. Jednocześnie szkoły i przedszkola zużywają wspomniane wyroby na cele związane ze zwolnieniem. Zdaniem podatnika, to te ostatnie jednostki utożsamiają faktyczne przeznaczenie węgla. Co więcej opisują go bardziej szczegółowo i to w sposób pozwalający zbadać pełen łańcuch dostaw na warunkach przewidzianych dla ulg w akcyzie. W efekcie to one wyznaczają podstawy do zwolnienia i opis do nich nawiązujący powinien znaleźć się w kolumnie 5 pola 15 dokumentu dostawy. Jednocześnie powyższe determinuje aby w pkt 9 tego dokumentu znajdowały się dane korespondujące z w/w zapisami. W rezultacie powinna zostać tam umieszczona nazwa i adres placówki oświatowo wychowawczej zużywającej węgiel nawet gdy nie jest ona płatnikiem za jego dostawę. Przemawia za tym również opis w/w punktu gdzie użyty zwrot „Podmiot odbierający" jednoznacznie kojarzy się z podmiotem władającym, a nie kupującym. Dodać też trzeba, że w zakresie opodatkowania obrotu wyrobami węglowymi ustawodawca zrywa z wyłącznie ekonomicznym aspektem czynności wywołującej taki obowiązek. Widać to na przykładzie art. 9a ust. 2 ustawy. Zatem również ta okoliczność pozwala pomijać zagadnienie stosunków handlowych na płaszczyźnie dostaw prowadzących do zwolnienia. Faktu tego nie może zmienić pole wskazujące na numer faktury w dokumencie dostawy Jest ono bowiem wypełniane fakultatywnie, a ponadto z przyczyn podanych wyżej nie rodzi żadnych skutków w sferze zwolnień. Sama faktura zaś pozwala jedynie śledzić przebieg dostaw węgla w szczególnych warunkach zwolnienia podatkowego. Zatem gdy na jej treść będą składały się zarówno dane płatnika jak i odbiorcy to jej powiązanie z dostawą opisaną w dokumencie dostawy będzie jednoznaczne. W konsekwencji znosi to potrzebę umieszczania w nim danych Urzędu Gminy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tj. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn.zm.) zwanej dalej ustawą, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W poz. 19 ww. załącznika pod kodem ex CN 2701 wymieniono węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych. Zaś w poz. 21 ww. załącznika pod kodem ex CN 2704 00 wymieniono koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.

Wobec powyższego wyroby o kodzie CN 2701 i CN 2704 przeznaczone do celów opałowych – jak wynika z cyt. wyżej poz. 19 i 21 załącznika nr 1 do ustawy – są wyrobami akcyzowymi w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 9a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju;
2. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych;
3. dostawa wewnątrzwspólnotowa wyrobów węglowych;
4. import wyrobów węglowych;
5. eksport wyrobów węglowych;
6. użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2, przy czym za takie użycie uważa się naruszenie warunków zwolnienia, jak i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport wyrobów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, zamiast użycia go do celów zwolnionych;
7. użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;
8. powstanie ubytków wyrobów węglowych.
   
   

W myśl art. 9a ust. 2 ustawy, za sprzedaż wyrobów węglowych uznaje się ich:

1. sprzedaż, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
2. zamianę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
3. wydanie w zamian za wierzytelności;
4. wydanie w miejsce świadczenia pieniężnego;
5. darowiznę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
6. wydanie w zamian za dokonanie określonej czynności;
7. przekazanie lub wykorzystanie na potrzeby reprezentacji albo reklamy;
8. przekazanie przez podatnika na potrzeby osobiste podatnika, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, a także zatrudnionych przez niego pracowników oraz byłych pracowników;
9. użycie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.
   
   

Zgodnie z ust. 3 ww. artykułu, jeżeli w stosunku do wyrobów węglowych powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

Jednocześnie stosownie do art. 31a ust. 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy pośredniczącemu podmiotowi węglowemu lub podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2;
2. dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy;
3. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy lub podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2;
4. import wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy lub podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2;
5. eksport wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy.
   
   

Zgodnie z art. 31a ust. 3 warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, jest:

1. pisemne powiadomienie właściwego naczelnika urzędu celnego o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w art. 16 ust. 3a;
2. posiadanie, przez pośredniczący podmiot węglowy, pisemnego potwierdzenia powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w art. 16 ust. 3b;
3. dołączenie do przemieszczanych wyrobów węglowych dokumentu dostawy.
   
   

Na podstawie art. 31a ust. 2 ustawy zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane:

1. w procesie produkcji energii elektrycznej;
2. w procesie produkcji wyrobów energetycznych;
3. przez gospodarstwa domowe, organy administracji publicznej, jednostki Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, podmioty systemu oświaty o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.), żłobki i kluby dziecięce, o których mowa w ustawie z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz. U. Nr 45, poz. 235, Nr 131, poz. 764 i Nr 171, poz. 1016), podmioty lecznicze, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654, Nr 149, poz. 887, Nr 174, poz. 1039 i Nr 185, poz. 1092), jednostki organizacyjne pomocy społecznej, o których mowa w art. 6 pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362, z późn. zm.), organizacje, o których mowa w art. 3ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536, z późn. zm.);
4. do przewozu towarów i pasażerów koleją;
5. do łącznego wytwarzania ciepła i energii elektrycznej;
6. w pracach rolniczych, ogrodniczych, w hodowli ryb, oraz w leśnictwie;
7. w procesach mineralogicznych, elektrolitycznych i metalurgicznych oraz do redukcji chemicznej; procesy mineralogiczne oznaczają procesy sklasyfikowane w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 „produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych” w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej (Dz. Urz. UE L 293 z 24.10.1990, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 02, t. 04, str. 177, z późn. zm.);
8. przez zakłady energochłonne do celów opałowych;
9. przez podmioty gospodarcze, w których wprowadzone zostały w życie systemy prowadzące do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.
   
   

Przy czym zgodnie art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy, pośredniczącym podmiotem węglowym jest podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju, dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów węglowych, podlegających zwolnieniu od akcyzy.

Jednocześnie zgodnie z przepisem ogólnym zawartym w art. 32 ust. 11 ustawy odbierający wyroby akcyzowe, a zatem i również wyroby węglowe zaliczone w myśl ustawy do wyrobów akcyzowych, jest zobowiązany do potwierdzenia odbioru tych wyrobów na dokumencie dostawy.

W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 30 sierpnia 2010r. w sprawie dokumentu dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy (Dz. U. Nr 160, poz. 1075 ze zm.) dalej zwany rozporządzeniem, wydanym na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 38 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, określono wzór i sposób stosowania dokumentu dostawy wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, zwanych dalej wyrobami zwolnionymi.

Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia dokument dostawy jest wystawiany przez pośredniczący podmiot węglowy – w przypadku:

1. przemieszczania sprzedanych przez niego wyrobów węglowych do pośredniczącego podmiotu węglowego lub podmiotu korzystającego ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2 ustawy,
2. importu lub eksportu przez niego wyrobów węglowych,
3. nabycia wewnątrzwspólnotowego lub dostawy wewnątrzwspólnotowej przez niego wyrobów węglowych,
4. zwrotu do niego wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy albo podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2 ustawy.
   
   

Zgodnie z § 2 ust. 2 rozporządzenia w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a oraz pkt 3, dokument dostawy jest wystawiany w trzech egzemplarzach, z których:

1. pierwszy jest przeznaczony dla podmiotu pośredniczącego lub podmiotu zużywającego, któremu dostarczono wyroby zwolnione;
2. drugi jest dołączany do przemieszczanych wyrobów zwolnionych i po potwierdzeniu ich odbioru przez podmiot pośredniczący lub podmiot zużywający jest niezwłocznie zwracany podmiotowi, który wystawił dokument dostawy;
3. trzeci jest przeznaczony dla podmiotu, który wystawił dokument dostawy.
   
   

W myśl § 2 ust. 6f rozporządzenia jeżeli, w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 5 lit. a, przemieszczenie wyrobów węglowych jest dokonywane bezpośrednio od pośredniczącego podmiotu węglowego, który dokonuje sprzedaży wyrobów węglowych, do nabywającego te wyroby:

1. pośredniczącego podmiotu węglowego,
2. podmiotu korzystającego ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2 ustawy - dokument dostawy może być wystawiony w trzech egzemplarzach. Przepisy ust. 6a pkt 1, 2 i 4 stosuje się.
   
   

Natomiast § 2 ust. 6g rozporządzenia stanowi, iż w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2 ustawy, jeżeli odbiór tych wyrobów przez ich nabywcę następuje bezpośrednio od pośredniczącego podmiotu węglowego sprzedającego te wyroby, może być wystawiony dokument dostawy w formie uproszczonej, jeżeli nabywane wyroby węglowe:

1. nie są przeznaczone do działalności gospodarczej prowadzonej przez podmiot korzystający ze zwolnienia;
2. są przeznaczone do działalności gospodarczej prowadzonej przez podmiot korzystający ze zwolnienia, a wystawiona faktura VAT potwierdzająca sprzedaż wyrobów węglowych została dołączona do tego dokumentu.
   
   

Stosownie do § 2 ust. 6h rozporządzenia, w przypadku gdy została wystawiona faktura VAT potwierdzająca sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2 ustawy, jeżeli odbiór tych wyrobów przez ich nabywcę następuje bezpośrednio od pośredniczącego podmiotu węglowego sprzedającego te wyroby, dokumentem dostawy może być ta faktura VAT, jeżeli zawiera w szczególności nazwę, kod CN i ilość wyrobów węglowych, ich przeznaczenie uprawniające do korzystania ze zwolnienia od akcyzy, podpis podmiotu sprzedającego wyroby węglowe lub osoby reprezentującej ten podmiot oraz podpis podmiotu odbierającego te wyroby lub osoby reprezentującej ten podmiot, potwierdzający ich odbiór i przeznaczenie.

W tym miejscu należy jednakże wskazać, iż pośredniczący podmiot węglowy w powyższym przypadku określa w dokumencie dostawy (w oparciu o przekazane przez podmiot nabywający) przeznaczenie wyrobów węglowych uprawniające go do zastosowania zwolnienia od akcyzy. Tym samym potwierdzenie dostarczenia wyrobów węglowych podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia poprzez złożenie podpisu przez ten podmiot nabywający określony w dokumencie dostawy, stanowi potwierdzenie przeznaczenia do celów zwolnionych z akcyzy wyrobów węglowych określonych w dokumencie dostawy. Zauważyć bowiem należy, iż ustawa o podatku akcyzowym nie wprowadza w przypadku pośredniczących podmiotów węglowych korzystających ze zwolnienia od akcyzy warunku prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych podlegających zwolnieniu ani też nie wymaga składania przez nabywcę odrębnych oświadczeń w tym zakresie.

Wnioskodawca jako pośredniczący podmiot węglowy dokonujący sprzedaży wyrobów węglowych, jest uprawniony do zastosowania zwolnienia z akcyzy, w sytuacji gdy otrzyma potwierdzony przez nabywcę dokument dostawy. Potwierdzony podpisem przez nabywcę dokument dostawy jest bowiem jedynym potwierdzeniem dla Wnioskodawcy, iż dokonał on sprzedaży wyrobów węglowych podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia. Innymi słowy brak otrzymania potwierdzonego dokumentu dostawy stanowi dla Wnioskodawcy, iż wyroby węglowe objęte dokumentem dostawy nie zostały dostarczone do odbiorcy występującego jako podmiot korzystający ze zwolnienia. Podpis odbierającego te wyroby poświadcza bowiem ich zużycie na cele uprawniające do zastosowania zwolnienia ze względu na przeznaczenie. Jednocześnie wskazać należy, iż Wnioskodawca w celu zabezpieczenia swoich interesów winien sprawdzić, czy podpis złożony na dokumencie dostawy stwarza możliwość identyfikacji podmiotu odbierającego.

Ponadto podmiot odbierający, swoim podpisem na dokumencie dostawy potwierdza nie tylko odbiór wyrobów węglowych, ale także potwierdza rzetelność zapisów tego dokumentu.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca jako pośredniczący podmiot węglowy dokonuje sprzedaży wyrobów węglowych podmiotom korzystającym ze zwolnienia. Podmiotem nabywającym wyroby węglowe jest konkretna placówka oświatowo – wychowawcza, natomiast płatnikiem jest Gminny Zespół Obsługi Szkół i Przedszkoli lub Gminny Zespół Ekonomiczno – Administracyjny Szkół. Na tą okoliczność Wnioskodawca sporządza dokument dostawy. Faktycznym odbiorcą wyrobów węglowych jest odpowiednia szkoła (placówka oświatowo-wychowawcza), natomiast odbiór węgla na dokumencie dostawy potwierdza reprezentant szkoły, placówki oświatowej. Miejscem dostawy jak wynika z uzupełnienia wniosku jest kotłownia szkoły.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz opis przedstawionego stanu faktycznego podmiotem uprawnionym do nabycia wyrobów węglowych, jest podmiot zużywający wyroby węglowe na cele zwolnione zgodnie z przeznaczeniem określonym w dokumencie dostawy. Tym samym podmiotem, który winien znajdować się w poz. „9”, „10”, jest podmiot zwolniony, o którym mowa w art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy, do którego są dostarczone, albo który zwraca wyroby zwolnione. Natomiast w poz. „11” winien znajdować się zapis faktycznego miejsca odbioru (wydania) wyrobów węglowych podmiotowi zwolnionemu. Zatem w omawianej sprawie takim podmiotem będzie uprawniona do zwolnienia placówka oświatowo - wychowawcza, będąca podmiotem zużywającym wyroby węglowe na cele zwolnione, wymienionym w art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy. Fakt, iż płatnikiem wyrobów węglowych jest jednostka organizacyjna podległa Gminie nie przesądza, iż ten podmiot jest podmiotem nabywającym wyroby węglowe. Innymi słowy podmiotem zużywającym wyroby węglowe na cele zwolnione w omawianym przypadku jest podmiot do którego są dostarczane wyroby węglowe celem ich zużycia przez ten podmiot. Zatem w omawianym przypadku w dokumencie dostawy w kolumnie 5 należy dokonać odpowiednio wpisu art. 31a ust 2 pkt 3 – np. podmiot systemu oświaty”.

Oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, , które nie zostały objęte pytaniami wskazanymi we wniosku nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Należy podkreślić, iż w postępowaniu w przedmiocie wydania interpretacji, Organ dokonał oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego, natomiast nie dokonuje jakichkolwiek własnych ustaleń faktycznych związanych z postępowaniem podatkowym, o którym mowa w Dziale IV Ordynacji podatkowej. Bowiem wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza granice rozpoznawania danej sprawy i jest rozpatrywany zgodnie z Rozdziałem 1a Działu II Ordynacji podatkowej, który nie przewiduje w tym trybie prowadzenia postępowania podatkowego zmierzającego do ustalenia stanu faktycznego.

Ponadto należy w tym miejscu dodatkowo wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny.

Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zaistniałego stanu faktycznego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego, jak również w przypadku ustalenia w toku prowadzonego postępowania podatkowego odmiennego stanu faktycznego niż przedstawiony we wniosku udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa