Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-494/15/MS
z 15 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 maja 2015 r. (data wpływu 5 czerwca 2015 r.), uzupełnionym pismem z 27 sierpnia 2015 r. (data wpływu 28 sierpnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego udostępniania przez Wnioskodawcę samochodów pracownikom - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 czerwca 2015 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego udostępniania przez Wnioskodawcę samochodów pracownikom.

Wniosek uzupełniono pismem z 27 sierpnia 2015 r. (data wpływu 28 sierpnia 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 18 sierpnia 2015 r. nr IBPP1/4512-494/15/MS.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest rezydentem objętym nieograniczonym obowiązkiem podatkowym w Polsce oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”).

Wnioskodawca posiada flotę osobowych samochodów służbowych, które są przydzielone do używania dla konkretnej osoby należącej do kadry kierowniczej Wnioskodawcy, w tym: członków zarządu, dyrektorów lub kierowników poszczególnych departamentów, ewentualnie ich zastępców (dalej: „Pracownicy”). Samochody służbowe mają służyć pracownikom przede wszystkim do realizacji celów służbowych.

Wnioskodawca zezwala również Pracownikom na korzystanie z przydzielonych im samochodów służbowych pobocznie w celach prywatnych, jednak użytek ten nie może w jakikolwiek sposób przeszkadzać w realizacji głównego celu udostępnienia tych samochodów, czyli wykonywaniu obowiązków służbowych.

Istota powierzonych Pracownikom obowiązków powoduje, że wymaga się od nich dużej dyspozycyjności. Charakter pracy Pracowników powoduje również, że często wykonują oni obowiązki służbowe poza siedzibą Wnioskodawcy, udając się na nie bezpośrednio z miejsca zamieszkania (lub powracając prosto do miejsca zamieszkania). Możliwe jest, że Pracownik wykonując obowiązki służbowe w danym dniu nie będzie ich wykonywał w ogóle w siedzibie Wnioskodawcy, lecz poza nią. Samochody służbowe będące przedmiotem niniejszego wniosku to pojazdy, które nie zostały zgłoszone do właściwego naczelnika urzędu skarbowego jako wykorzystywane wyłącznie w celach działalności gospodarczej, wobec czego Wnioskodawca odlicza od wydatków z nimi związanych 50% kwoty VAT naliczonego (za wyjątkiem paliw silnikowych, oleju napędowego lub gazu (dalej: „paliwo”), które do dnia 1 lipca 2015 r. nie podlegają odliczeniu). Koszty bieżącej eksploatacji tych pojazdów, przez które Wnioskodawca rozumie: koszt paliwa, myjni, płynu do spryskiwaczy oraz kosmetyków samochodowych (dalej: „Koszty Eksploatacji”), rozliczane są przy pomocy służbowych kart płatniczych/kredytowych (dalej: „karty służbowe”). Każdy wydatek związany z kosztem eksploatacyjnym można przypisać do danej karty służbowej, a tym samym do danego Pracownika i przydzielonego mu samochodu służbowego.

W związku z nowelizacją art. 12 ust. 2a-2c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.; dalej: „Ustawa o PIT”), Wnioskodawca jest w trakcie prac nad zmianami zawartych z Pracownikami umów dotyczących zasad korzystania z samochodów służbowych. Pracownicy będą zobowiązani do odpowiedniego dbania o powierzone pojazdy: zabezpieczenia i utrzymania samochodu w należytym stanie technicznym, przestrzegania warunków technicznych eksploatacji, stosowania właściwych materiałów eksploatacyjnych oraz przeprowadzania przeglądów i zabiegów określonych w instrukcji obsługi i książce gwarancyjnej, a także dbania o stan estetyczny samochodu. Ponadto, pracownicy powinni przejawiać szczególną troskę o zabezpieczenie samochodu przed kradzieżą i zniszczeniem. Pracownicy będą ponosić z tego tytułu materialną odpowiedzialność.

Wnioskodawca rozważa możliwość stosowania w zakresie korzystania przez Pracowników z samochodów służbowych tzw. systemu oświadczeń. Zgodnie z założeniami tego systemu, Pracownicy będą po upływie danego okresu rozliczeniowego/miesiąca kalendarzowego składali oświadczenia, w których wskażą ilość dni wykorzystywania samochodu do celów prywatnych, ilość kilometrów przejechanych w miesiącu do celów prywatnych oraz ewentualnie wydatki związane z eksploatacją samochodów służbowych, które zostały poniesione wyłącznie dla celów prywatnych (dalej „Wydatki Prywatne”). W oświadczeniu potwierdzą również fakt dokonywania w danym miesiącu jazd służbowych.

Wnioskodawca będzie ponosił koszty nabycia towarów i usług związanych z eksploatacją samochodów służbowych przez Pracowników, czyli zarówno Koszty Eksploatacji, jak i Wydatki Prywatne, na podstawie przedstawionych przez Pracowników faktur (ewentualnie innych dowodów księgowych).

Wnioskodawca szuka przede wszystkim odpowiedzi na pytanie, które z opisanych wydatków będą zawierały się w ryczałcie, o którym mowa w art. 12 ust. 2a-2c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361, ze zm.), a które będą stanowić przychód dla Pracownika, który zostanie następnie opodatkowany.

Pismem z 27 sierpnia 2015 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek stwierdzając, że flota samochodów osobowych, o której mowa w złożonym wniosku, składa się z pojazdów samochodowych stanowiących własność Wnioskodawcy.

Na flotę Wnioskodawcy będą składać się pojazdy samochodowe nabyte w latach 2012 i 2013, jak i pojazdy samochodowe nabyte po dniu 1 kwietnia 2014 r. Wnioskodawca odliczył 6.000 zł od pojazdów samochodowych nabytych w latach 2012 i 2013, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz.U. 2011 r. Nr 102, poz. 1652), który uprawniał podatnika do odliczenia 60% kwoty VAT naliczonego od nabycia takiego pojazdu, jednak nie więcej niż 6.000 zł. Wobec pojazdów nabytych po 1 kwietnia 2014 r. Wnioskodawca dokonuje i będzie dokonywać odliczenia 50% VAT naliczonego, na podstawie art. 86a ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu od dnia 1 kwietnia 2014 r.

Wnioskodawca wskazuje, że wobec części samochodów (tj. wobec pojazdów nabytych po dniu 1 kwietnia 2014 r.), Wnioskodawca dokonuje i będzie dokonywać częściowego odliczenia VAT naliczonego (50% kwoty podatku) zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu od dnia 1 kwietnia 2014 r.

Na marginesie powyższego Wnioskodawca podkreśla, że w stosunku do pozostałych pojazdów (nabytych w 2012 i 2013 r.), również nie stosuje się przepisu art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, na podstawie przepisów nowelizujących ustawę o VAT (wprowadzających art. 8 ust. 5 ustawy o VAT), tj. na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2014 r. poz. 312).

Wnioskodawca wnosi o rozpatrzenie wniosku z dnia 29 maja 2015 r. zarówno w zakresie stanu prawnego obowiązującego do dnia 30 czerwca 2015 r., jak i po tym dniu.

Na pytanie tut. organu zadane w wezwaniu: „Na kogo są wystawiane faktury z tytułu nabycia towarów i usług określonych przez Wnioskodawcę jako „koszty eksploatacji” i „wydatki Prywatne”, na Wnioskodawcę czy na pracownika?” Wnioskodawca odpowiedział, że faktury dokumentujące wydatki związane z samochodami służbowymi, o których mowa we wniosku, wystawiane będą na Wnioskodawcę (Wnioskodawca będzie wskazywany na fakturach jako nabywca). Nabycia będą bowiem dokonywane w związku z flotą samochodów służbowych Wnioskodawcy, używanymi przez Pracowników jako mienie powierzone przez pracodawcę, o które zobowiązani będą dbać. Dokonywanie zakupów związanych z przedmiotowymi pojazdami będzie więc w zakresie obowiązków Pracowników.

Wnioskodawca nie będzie mieć wiedzy, czy i w jakim zakresie Pracownicy będą dokonywać z własnych środków wydatków związanych z powierzonymi im pojazdami.

Zgodnie z nomenklaturą oznaczoną w zdarzeniu przyszłym określonym we wniosku, Wydatki Prywatne to „wydatki związane z pojazdami samochodowymi poniesione wyłącznie w celach prywatnych”. Po zakończeniu okresu rozliczeniowego (np. miesiąca), Wnioskodawca będzie w stanie wydzielić te wydatki (dokonać ich prawno-podatkowej klasyfikacji) na podstawie:

• faktury lub innego dowodu księgowego (wydatek będzie osobną pozycją) oraz
• oświadczenia Pracownika składanego na koniec okresu rozliczeniowego (zawierającego wskazanie, że nabycie nastąpiło wyłącznie w celach prywatnych).
  
  

Wnioskodawca nie będzie miał wiedzy o tym, czy wydatek będzie dokonany w celach prywatnych, przed momentem upływu terminu na złożenie przez Pracownika przedmiotowego oświadczenia.

Na wstępie Wnioskodawca zaznacza, że w jego ocenie Koszty Eksploatacji (tj. koszt paliwa, myjni, płynu do spryskiwaczy oraz kosmetyków samochodowych), nie będą musiały być przez Wnioskodawcę klasyfikowane oddzielnie na gruncie przepisów o VAT, jako poniesione w celach służbowych lub prywatnych. Zgodnie bowiem z przedstawionym stanowiskiem, Wnioskodawca uważa, że wydatki poniesione w związku z prywatnym użyciem służbowego samochodu są wyłączone z opodatkowania VAT na podstawie art. 8 ust. 5 ustawy o VAT, jako element usługi kompleksowej.

Niezależnie od powyższego Wnioskodawca wskazuje, że będzie mógł oszacować miesięczną wartość tych Kosztów Eksploatacji, które zostaną poniesione wyłącznie na potrzeby działalności gospodarczej, na podstawie:

• stosunku ilości kilometrów przejechanych konkretnym pojazdem w danym miesiącu w celach służbowych (obliczanym jako różnica ilości kilometrów przejechanych w danym miesiącu konkretnym pojazdem w ogóle i ilości kilometrów przejechanych w celach prywatnych, zgodnie z oświadczeniem Pracownika) do ilości kilometrów przejechanych w danym miesiącu konkretnym pojazdem w ogóle, oraz
• faktur lub innych dowodów księgowych dotyczących Kosztów Eksploatacji przypisanych do konkretnego pojazdu.
  
  

Wnioskodawca nie zna żadnego innego, miarodajnego systemu obliczenia stopnia wykorzystania samochodu służbowego w celach służbowych. Wnioskodawca podkreśla przy tym, że nawet w przypadku zamontowania GPS w samochodach, system ten nie potrafi zinterpretować, czy dana trasa jest pokonywana w związku z wypełnianiem obowiązków służbowych czy prywatnych.

Na pytanie tut. organu zadane w wezwaniu: „Czy pracownicy korzystają z samochodów całkowicie nieodpłatnie czy też wnoszą na rzecz Wnioskodawcy jakieś opłaty - jakie?”, Wnioskodawca odpowiedział, że pracownicy będą korzystać z samochodów służbowych nieodpłatnie. Wnioskodawca będzie doliczać Pracownikom przychód z tego tytułu zgodnie ze stosowną regulacją ustawy o PIT.

Na podstawie art. 86a ust. 1 i nast. ustawy o VAT w brzmieniu od 1 kwietnia 2014 r., Wnioskodawca odlicza i będzie odliczał 50% kwoty podatku VAT wykazanego na fakturach dokumentujących wydatki związane z pojazdami samochodowymi. Przedmiotowe pojazdy są bowiem tzw. pojazdami do użytku „mieszanego”.

Do dnia 30 czerwca 2015 r. (włącznie), zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2014 r. poz. 312), Wnioskodawca nie dokonywał odliczenia VAT naliczonego od nabytych paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu opisanych wyżej samochodów osobowych. Od dnia 1 lipca 2015 r., Wnioskodawca zgodnie z brzmieniem art. 86a ust. 1 i nast. ustawy o VAT, odlicza i będzie odliczał 50% kwoty podatku od takich nabyć.

Co do zasady, zakupy w związku z samochodami służbowymi, zarówno w zakresie Kosztów Eksploatacji (tj. paliwo, myjnia, płyn do spryskiwaczy oraz kosmetyki samochodowe) jak i Wydatków Prywatnych (tj. wydatków związanych z pojazdami samochodowymi poniesionych wyłącznie w celach prywatnych), dokonywane będą przez Wnioskodawcę.

Pracownicy, którym powierzono samochody służbowe jako mienie pracodawcy i w związku z tym są obowiązani o to mienie dbać, będą osobiście dokonywać zakupów (np. na stacji paliwowej) za pomocą udostępnionych im imiennie służbowych kart płatniczych/kredytowych. Koszt tych nabyć poniesie więc Wnioskodawca.

Klasyfikacja prawno-podatkowa wydatku, dokonana na podstawie:

• faktury lub innego dokumentu księgowego oraz
• oświadczenia Pracownika,

możliwa będzie dopiero po terminie złożenia oświadczenia przez Pracownika (koniec okresu rozliczeniowego). W przypadku uznania w wyniku tej klasyfikacji, że dany zakup jest Wydatkiem Prywatnym (tj. wydatkiem związanym z pojazdami samochodowymi poniesionym wyłącznie w celach prywatnych), Wnioskodawca poniesie koszt tego zakupu, zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 1 oraz art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, naliczając na przedmiotowym wydaniu podatek VAT należny.

Zdaniem Wnioskodawcy, przy Kosztach Eksploatacyjnych powyższa sytuacja nie będzie miała miejsca. Koszty Eksploatacyjne (tj. koszt paliwa, myjni, płynu do spryskiwaczy oraz kosmetyków samochodowych) nie klasyfikuje się jako czynności wobec Pracownika, które zgodnie z art. 7 ust. 2 lub art. 8 ust. 2 ustawy o VAT traktuje się jako czynność opodatkowaną. Wynika to z faktu, że na podstawie art. 8 ust. 5 ustawy o VAT, nie stanowi czynności opodatkowanej VAT użycie pojazdu samochodowego stanowiącego część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia od nabycia na podstawie art. 86a ust. 1, w całości lub części (co w przedstawionym zdarzeniu przyszłym będzie miało miejsce). Na podstawie przepisów wprowadzających art. 8 ust. 5 ustawy o VAT, tj. na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2014 r. poz. 312), powyższe ma zastosowanie również wobec pojazdów samochodów nabytych w latach 2012 i 2013. Tym samym, użycie samochodów służbowych przez Pracowników w celach prywatnych (jako usługa kompleksowa, na którą składają się udostępnienie pojazdu razem ze wszelkimi niezbędnymi do korzystania z niego elementami, w tym paliwem i innymi Kosztami Eksploatacyjnymi), nie będzie opodatkowane VAT. W tym zakresie do „nabycia” nie dojdzie.

Zdaniem Wnioskodawcy, udostępnienie pojazdów służbowych Pracownikom do użytku prywatnego, stanowi swoiste świadczenie złożone o charakterze ciągłym. Polega ono na kompleksowym udostępnieniu Pracownikowi samochodu służbowego, w sposób umożliwiający prawidłowe i zgodne z przepisami korzystanie z niego, razem ze wszelkimi niezbędnymi elementami (z uwzględnieniem Kosztów Eksploatacyjnych), do użycia w celach prywatnych.

Świadczenie to ma charakter ciągły i powtarzalny, tzn. Pracownik może korzystać z samochodu służbowego w celach prywatnych w każdym miesiącu, na takich samych zasadach. Dokonywane w związku z samochodem służbowym nabycia dokonywane będą w okresach regularnych, związanych ściśle z techniczną eksploatacją samochodu, której co do zasady nie da się z góry określić.

Zdaniem Spółki nie byłoby możliwe i naturalne wyodrębnienie poszczególnych elementów takiego świadczenia, gdyż samo udostępnienie samochodu, bez możliwości faktycznego z niego korzystania (przykładowo, pojazd pozbawiony płynów eksploatacyjnych nie powinien się poruszać po publicznych drogach zgodnie z odrębnymi przepisami), nie stanowi dla Pracownika żadnej wartości dodanej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania (oznaczone we wniosku nr 4, 5 i 6 - ostatecznie sformułowane w piśmie z 27 sierpnia 2015 r.):

4. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w opisanym zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca będzie zobowiązany do traktowania jako czynności opodatkowane VAT jedynie poniesionych przez niego Wydatków Prywatnych (tj. wydatków związanych z pojazdami samochodowymi poniesionych wyłącznie w celach prywatnych), polegających na dokonaniu nieodpłatnego wydania towarów oraz nieodpłatnego świadczenia usług na rzecz Pracowników, w rozumieniu art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 w zw. z ust. 2a ustawy o VAT (jeżeli Wnioskodawcy przysługiwało w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia tych towarów i usług), a poniesienie Kosztów Eksploatacyjnych (tj. koszt paliwa, myjni, płynu do spryskiwaczy oraz kosmetyków samochodowych), jako element kompleksowej usługi używania samochodu, nie będzie opodatkowany VAT zgodnie z brzmieniem art. 8 ust. 5 ustawy o VAT w brzmieniu od 1 kwietnia 2014 r.?

5. Czy opisane w pytaniu (4) nieodpłatne świadczenie usług i nieodpłatne wydanie towarów, będą wykonywane okresowo w rozumieniu art. 19a ust. 3 i 4 ustawy o VAT, a obowiązek podatkowy wobec nich powstanie w momencie określonym w zawieranej z pracownikiem umowie o korzystanie z samochodów służbowych, tj. z upływem okresu rozliczeniowego?

6. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że nieodpłatne wydanie towarów oraz nieodpłatne świadczenie usług, o których mowa w pytaniu (4), będą podlegać zwolnieniu z obowiązku zaewidencjonowania na kasie rejestrującej zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, na podstawie § 2 ust. 1 w zw. z pkt 35 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, poza dostawami wskazanymi w § 4 powyższego rozporządzenia?

Zdaniem Wnioskodawcy, (własne stanowisko oznaczone we wniosku nr 4, 5 i 6 - ostatecznie przedstawione w piśmie z 27 sierpnia 2015 r.):

4. W opisanym zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca będzie zobowiązany do traktowania jako czynności opodatkowane VAT jedynie poniesionych przez niego Wydatków Prywatnych (tj. wydatków związanych z pojazdami samochodowymi poniesionych wyłącznie w celach prywatnych), polegających na dokonaniu nieodpłatnego wydania towarów oraz nieodpłatnego świadczenia usług na rzecz Pracowników, w rozumieniu art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 w zw. z ust. 2a ustawy o VAT (jeżeli Wnioskodawcy przysługiwało w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia tych towarów i usług), a poniesienie Kosztów Eksploatacyjnych (tj. koszt paliwa, myjni, płynu do spryskiwaczy oraz kosmetyków samochodowych), jako element kompleksowej usługi używania samochodu, nie będzie opodatkowany VAT zgodnie z brzmieniem art. 8 ust. 5 ustawy o VAT w brzmieniu od 1 kwietnia 2014 r.

5. Opisane w pytaniu (4) nieodpłatne świadczenie usług i nieodpłatne wydanie towarów, będą wykonywane okresowo w rozumieniu art. 19a ust. 3 i 4 ustawy o VAT, a obowiązek podatkowy wobec nich powstanie w momencie określonym w zawieranej z pracownikiem umowie o korzystanie z samochodów służbowych, tj. z upływem okresu rozliczeniowego.

6. Nieodpłatne wydanie towarów oraz nieodpłatne świadczenie usług, o których mowa w pytaniu (4), będą podlegać zwolnieniu z obowiązku zaewidencjonowania na kasie rejestrującej zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, na podstawie § 2 ust. 1 w zw. z pkt 35 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, poza dostawami wskazanymi w § 4 powyższego rozporządzenia.

Uzasadnienie stanowiska.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podlega m.in. odpłatne świadczenie usług oraz dostawa towarów na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów należy rozumieć: „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel”. W ustępie 2 cytowanego artykułu ustawa wskazuje również, że tożsamo z dostawą należy traktować nieodpłatnie przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w tym również przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste pracowników podatnika, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych. Co do zasady więc, przekazanie przez Wnioskodawcę towarów Pracownikom powinno być opodatkowane VAT.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług należy rozumieć „każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej tub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów”. Ponadto, ze względu na brzmienie art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, zrównane w skutkach w zakresie VAT z odpłatnym świadczeniem usług jest również „nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, (...) do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika. Zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT w przypadku, gdy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Tym samym, poniesienie przez Wnioskodawcę kosztów nieodpłatnego świadczenia usług na cele związane z prywatnym używaniem samochodów służbowych przez Pracowników również powinno zostać opodatkowane VAT.

Wnioskodawca zwraca jednak uwagę na fakt, że wraz z nowelizacją ustawy o PIT wprowadzającą przepisy o ryczałcie od używania samochodów służbowych, równolegle wprowadzono nowy przepis art. 8 ust. 5 ustawy o VAT. Zgodnie z tą nowelizacją: „Przepis ust. 2 pkt 1 nie ma zastosowania w przypadku użycia pojazdów samochodowych do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, obliczoną zgodnie z art. 86a ust. 1 (...)”. Na podstawie przepisów wprowadzających art. 8 ust. 5 ustawy o VAT, tj. na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2014 r. poz. 312), powyższe ma zastosowanie również wobec pojazdów samochodów nabytych w latach 2012 i 2013. Oznacza to, że użycie samochodu służbowego w celach prywatnych przez Pracownika nie jest opodatkowane VAT. Podobnie jednak jak w przypadku podatku dochodowego od osób prawnych, zakres wyłączenia z ustawy o VAT jest zależny od zakresu rozumienia „użycia pojazdów samochodowych”.

Zdaniem Wnioskodawcy Koszty Eksploatacyjne (tj. koszt paliwa, myjni, płynu do spryskiwaczy oraz kosmetyków samochodowych) nie klasyfikuje się jako czynności wobec Pracownika, które zgodnie z art. 7 ust. 2 lub art. 8 ust. 2 w zw. z art. 2a ustawy o VAT traktuje się jako czynność opodatkowaną. Wynika to z brzmienia art. 8 ust. 5 ustawy o VAT oraz art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2014 r. poz. 312), zgodnie z którymi nie stanowi czynności opodatkowanej VAT użycie pojazdu samochodowego stanowiącego część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia od nabycia na podstawie art. 86a ust. 1, w całości lub części. Tym samym, użycie samochodów służbowych przez Pracowników w celach prywatnych, będące usługą kompleksową na którą składają się również Koszty Eksploatacyjne, nie będzie opodatkowane VAT. Zdaniem Spółki nie byłoby naturalne wyodrębnienie poszczególnych elementów takiego świadczenia, gdyż samo udostępnienie samochodu, bez możliwości faktycznego z niego korzystania (przykładowo, pojazd pozbawiony płynów eksploatacyjnych nie powinien się poruszać po publicznych drogach zgodnie z odrębnymi przepisami), nie stanowi dla Pracownika żadnej wartości dodanej. Spółka zaznacza, że wydzielenie z przedmiotowego świadczenia złożonego poszczególnych wydatków byłoby sztuczne i w praktyce możliwe wyłącznie na poziomie oszacowania. Ponadto, z brzmienia cytowanej normy wynika, że poza opodatkowaniem VAT znajduje się „użycie” samochodu jako usługa (obejmująca wszelkie elementy niezbędne do jej świadczenia), a nie jego dostawa (czyli przekazanie samego pojazdu).

Podsumowując powyższe, korzystanie przez Pracowników z Kosztów Eksploatacyjnych w związku z prywatnym używaniem samochodów służbowych Wnioskodawcy, nie będzie stanowić czynności opodatkowanej. Czynnością taką będzie natomiast poniesienie przez Wnioskodawcę Wydatków Prywatnych, w związku z czym Wnioskodawca, na podstawie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 w zw. z ust. 2a ustawy o VAT, naliczy VAT należny.

Ponadto, z charakteru Wydatków Prywatnych wynika, że wszelkie nabycia związane z pojazdem służbowym będą miały charakter ciągły i powtarzalny, co ma źródło w technicznych zasadach eksploatacji samochodu. Jednocześnie nie można z góry określić wartości takich świadczeń w danym okresie rozliczeniowym. Pracownik będzie mógł korzystać z samochodu służbowego w celach prywatnych w każdym miesiącu, na takich samych zasadach. Ponadto Wnioskodawca zaznacza, że w wielu przypadkach przeznaczenie prywatne lub służbowe danego nabycia jest możliwe do klasyfikacji dopiero post factum, tj. w momencie nabycia nie będzie możliwe stwierdzenie, jakim celom wydatek będzie służył. Poniesienie Wydatków Prywatnych ma więc w ocenie Wnioskodawcy charakter świadczenia okresowego, dla którego momentem powstania obowiązku podatkowego będzie upływ okresu rozliczeniowego Pracowników (okresu, za który składane są oświadczenia).

Końcowo Wnioskodawca podkreśla, że wyżej opisane nieodpłatne wydania towarów oraz nieodpłatne świadczenie usług (Wydatki Prywatne), będą podlegać zwolnieniu z obowiązku zaewidencjonowania na kasie rejestrującej zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, na podstawie § 2 ust. 1 w zw. z pkt 35 Załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, z wyjątkami określonymi w § 4 rozporządzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego należało uznać za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na fakt ścisłego powiązania z sobą zagadnień będących przedmiotem zapytań Wnioskodawcy, tut. organ udzielił na nie odpowiedzi w jednej interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez towary – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż – zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów;

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ww. ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z kolei – stosowanie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Jak wynika z art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Stosownie do art. 8 ust. 5 ustawy o VAT – przepis ust. 2 pkt 1 nie ma zastosowania w przypadku użycia pojazdów samochodowych do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, obliczoną zgodnie z art. 86a ust. 1, z tytułu:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów lub
2. nabycia, importu lub wytworzenia części składowych do tych pojazdów, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów podatnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
   
   

Na podstawie art. 8 ust. 6 ustawy – w przypadku o którym mowa w ust. 2 pkt 1 i ust. 5, za nabycie towarów uznaje się również przyjęcie ich do używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze.

Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 312), zwanej dalej ustawą nowelizującą, w przypadku użycia przez podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza pojazdów samochodowych nabytych, importowanych lub wytworzonych przez podatnika przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, przy których nabyciu, imporcie lub wytworzeniu kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% lub 60% kwoty podatku:

1. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika,
   
2. należnego z tytułu:
   
   1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy zmienianej w art. 1 podatnikiem jest ich usługobiorca,
   2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy zmienianej w art. 1 podatnikiem jest ich nabywca,
   3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów,
3. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a ustawy zmienianej w art. 1,
   
4. wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b ustawy zmienianej w art. 1, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34 tej ustawy
   
   • nie więcej jednak niż odpowiednio 5000 zł lub 6000 zł, nie stosuje się przepisu art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1.
   
   
   

Na potrzeby ust. 1 przepis art. 8 ust. 6 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się odpowiednio (art. 7 ust. 2 ustawy nowelizującej).

W okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów regulują przepisy art. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

I tak, w myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Natomiast zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. do 31 marca 2014 r. w przypadku nabycia:

1. samochodów osobowych,
2. innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony
   

-kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6000 zł.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 i 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2014 r. w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
   
2. należnego z tytułu:
   
   1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
   2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
   3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
3. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
   
4. wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.
   
   

Do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
   
   

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Stosowanie do art. 19a ust. 2 ustawy, w odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę uznaje się również za wykonaną, w przypadku wykonania części usługi, dla której to części określono zapłatę.

Natomiast, zgodnie z art. 19a ust. 3 ustawy, usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z treści art. 111 ust. 1 ustawy o VAT – który stanowi, że podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W obecnym stanie prawnym obowiązują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2014 r., poz. 1544), zwanego dalej rozporządzeniem.

Stosownie do zapisu § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia – zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2016 r. czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

W pozycji 35 przedmiotowego załącznika wymieniona została dostawa towarów i świadczenie usług przez podatnika na rzecz jego pracowników.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca posiada flotę osobowych samochodów służbowych, które są przydzielone do używania dla konkretnej osoby należącej do kadry kierowniczej Wnioskodawcy. Samochody służbowe mają służyć pracownikom przede wszystkim do realizacji celów służbowych. Wnioskodawca zezwala również Pracownikom na korzystanie z przydzielonych im samochodów służbowych pobocznie w celach prywatnych, jednak użytek ten nie może w jakikolwiek sposób przeszkadzać w realizacji głównego celu udostępnienia tych samochodów, czyli wykonywaniu obowiązków służbowych. Wnioskodawca ponosi szereg kosztów eksploatacyjnych przedmiotowych pojazdów, tj. koszt paliwa, myjni, płynu do spryskiwaczy oraz kosmetyków samochodowych (dalej: „Koszty Eksploatacji”), które rozliczane są przy pomocy służbowych kart płatniczych/kredytowych (dalej: „karty służbowe”). Każdy wydatek związany z kosztem eksploatacyjnym można przypisać do danej karty służbowej, a tym samym do danego Pracownika i przydzielonego mu samochodu służbowego.

Pracownicy będą korzystać z samochodów służbowych nieodpłatnie.

Odnosząc przedstawiony wyżej opis sprawy do powołanych w sprawie przepisów prawa stwierdzić należy, że jak wyjaśnił Wnioskodawca samochody służbowe przekazane pracownikom mają służyć przede wszystkim do realizacji celów służbowych. Wnioskodawca dopuszcza przy tym, że pracownicy mogą korzystać z udostępnionych im służbowych samochodów pobocznie w celach prywatnych. Zatem na gruncie ustawy o VAT mamy do czynienia z nieodpłatną usługą na rzecz Pracownika polegającą na nieodpłatnym udostępnieniu samochodów. Jak wynika z wniosku, Wnioskodawcy przysługiwało w części prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia tych samochodów osobowych. Na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT użycie samochodów osobowych należących do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych pracowników Wnioskodawcy, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zauważyć jednak należy, iż na podstawie art. 8 ust. 5 ustawy o VAT, przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT nie będzie miał zastosowania w przypadku użycia tych samochodów przez Pracowników do celów innych niż działalność gospodarcza, gdyż jak wynika z wniosku, od pojazdów nabytych po 1 kwietnia 2014 r. Wnioskodawca dokonuje i będzie dokonywać odliczenia 50% VAT naliczonego (na podstawie art. 86a ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu od dnia 1 kwietnia 2014 r.).

Ponadto na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT nie ma zastosowania do używanych przez Wnioskodawcę do celów innych niż działalność gospodarcza nabytych przez Wnioskodawcę w latach 2012 i 2013 samochodów osobowych, od których Wnioskodawca odliczył 6.000 zł (na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz.U. 2011 r. Nr 102, poz. 1652).

W przedmiotowej sprawie stwierdzić zatem należy, iż niezależnie od wydzielenia z Kosztów Eksploatacyjnych Wydatków Prywatnych (dla potrzeb podatku dochodowego), na gruncie ustawy o VAT pojazdy, o których mowa we wniosku, są wykorzystywane do tzw. celów mieszanych tj. zarówno do celów związanych z działalnością gospodarczą jak i do celów niezwiązanych z tą działalnością.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że będzie zobowiązany do traktowania jako czynności opodatkowane VAT jedynie poniesionych przez niego Wydatków Prywatnych (tj. wydatków związanych z pojazdami samochodowymi poniesionych wyłącznie w celach prywatnych), a poniesienie Kosztów Eksploatacyjnych (tj. koszt paliwa, myjni, płynu do spryskiwaczy oraz kosmetyków samochodowych), jako element kompleksowej usługi używania samochodu, nie będzie opodatkowany VAT, należało uznać za nieprawidłowe. W przedmiotowej sprawie nieodpłatne udostępnienie pracownikom samochodów osobowych wykorzystywanych przez nich do celów mieszanych nie podlega bowiem opodatkowaniu podatkiem VAT.

W konsekwencji tego, iż nieodpłatne udostępnienie pracownikom samochodów osobowych wykorzystywanych przez nich do celów mieszanych nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT - kwestia określenia momentu powstania obowiązku podatkowego stała się bezprzedmiotowa.

Odnośnie natomiast wątpliwości Wnioskodawcy co do obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej udostępnienia pracownikom samochodów służbowych, stwierdzić należy, iż przedmiotowa czynność jako niepodlegająca opodatkowaniu (która nie stanowi sprzedaży), również nie podlega obowiązkowi ewidencjonowania na kasie rejestrującej.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że czynności te będą podlegać zwolnieniu z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, na podstawie § 2 ust. 1 w zw. z pkt 35 Załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, z wyjątkami określonymi w § 4 rozporządzenia, należało uznać za nieprawidłowe. Nieodpłatne udostępnienie samochodów osobowych pracownikom (wykorzystywanych zarówno do celów służbowych jak i prywatnych), nie podlega bowiem obowiązkowi ewidencjonowania na kasie rejestrującej jak wskazał Wnioskodawca we własnym stanowisku na podstawie § 2 ust. 1 w zw. z pkt 35 Załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. tylko dlatego, że czynność ta nie podlega opodatkowaniu i nie stanowi sprzedaży.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że wnosi o rozpatrzenie wniosku z dnia 29 maja 2015 r. zarówno w zakresie stanu prawnego obowiązującego do dnia 30 czerwca 2015 r. jak i po tym dniu oraz stwierdził, że do dnia 30 czerwca 2015 r. (włącznie), zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2014 r. poz. 312), nie dokonywał odliczenia VAT naliczonego od nabytych paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu opisanych wyżej samochodów osobowych, natomiast od dnia 1 lipca 2015 r., zgodnie z brzmieniem art. 86a ust. 1 i nast. ustawy o VAT, odlicza i będzie odliczał 50% kwoty podatku od takich nabyć.

Odnosząc się do powyższego należy stwierdzić, że zmiana od 1 lipca 2015 r. przepisów ustawy o VAT w zakresie odliczania podatku naliczonego od zakupu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu do samochodów nie ma wpływu na dokonane w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie co do opodatkowania wykorzystania samochodów służbowych do celów mieszanych i wydana interpretacja aktualna jest zarówno w stanie prawnym obowiązującym do 30 czerwca 2015 r. jak i od 1 lipca 2015 r.

Zaznaczyć również należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych i podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.