Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/4512-617/15/AJ
z 28 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 8 czerwca 2015 r. (data wpływu 15 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania montażu kolektorów słonecznych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 czerwca 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania kolektorów słonecznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina S… rozpoczęła realizację projektu pn. „…”. Przedmiotem projektu jest realizacja indywidualnych instalacji wykorzystujących odnawialne źródła energii o łącznej mocy zainstalowanej ok. 0,665 MW. Zakres projektu obejmuje w szczególności instalację:

• 187 szt. zestawów kolektorów słonecznych w obiektach prywatnych do podgrzewania ciepłej wody użytkowej w podziale na gospodarstwa 1-3 osobowe, 4-5 osobowe i 6-7 osobowe,
• 3 szt. zestawów instalacji kolektorów słonecznych w budynkach użyteczności publicznej do podgrzewania ciepłej wody użytkowej.

Projekt jest finansowany z dwóch rodzajów źródeł: środków własnych Gminy oraz dotacji Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach RPO na lata 2007-2015. Wnioskodawca poniesie wszelkie wydatki założenia instalacji solarnych w części dotyczącej budynków użyteczności publicznej, natomiast w części dotyczącej budynków mieszkalnych będą również partycypować mieszkańcy biorący udział w projekcie. Gmina w celu realizacji projektu podpisała umowę z mieszkańcami zainteresowanymi montażem instalacji na ich budynkach mieszkalnych. Umowa pomiędzy mieszkańcem a Gminą stanowi między innymi, że:

1. zestaw solarny instalowany przez Gminę w ramach projektu będzie składał się z następujących elementów: zasobnika, układu pompowego, układu bezpieczeństwa, układu hydraulicznego, sterowania, izolacji, stelaży do mocowania kolektorów, innych elementów niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania zestawu solarnego;
2. wkład własny mieszkańca wynosi 20%, zaś kwota dofinansowania z EFRR wynosi 80%, właściciel zobowiązał się uiścić kwotę wkładu własnego w terminie 14 dni od wezwania Gminy na rachunek wskazany przez Gminę. Mieszkańcy wpłacili wymaganą kwotę 20% przewidywanych kosztów zestawów solarnych na rachunek bankowy dochodów Urzędu Miejskiego w S… . Urząd Miejski w S… jest bowiem zarejestrowanym i czynnym podatnikiem VAT. Od wymienionych wpłat został naliczony i odprowadzony podatek VAT.

Umowa pomiędzy gminą a mieszkańcem dodatkowo określa warunki własnościowe i eksploatacyjne między innymi takie jak: po zakończeniu prac sprzęt i urządzenia wchodzące w skład zestawu kolektora słonecznego stają się własnością Gminy; właściciel zobowiązuję się do przeprowadzenia we własnym zakresie i na własny koszt przez 8 lat od zatwierdzenia końcowego raportu z realizacji projektu przeglądów serwisowych oraz do ponoszenia w tym czasie wszelkich kosztów niezbędnych do utrzymania całego zestawu do prawidłowej eksploatacji, a także ubezpieczenia, o ile to możliwe poszczególnych elementów zestawu solarnego. Po zakończeniu prac zostanie podpisana pomiędzy Gminą a mieszkańcem umowa bezpłatnego użyczenia instalacji solarnej na okres 8 lat. Tytułem prawnym mieszkańca do zestawu solarnego w okresie od zainstalowania do nabycia od Gminy na własność będzie umowa użyczenia. Gmina podpisała już umowę z Wykonawcą, wyłonionym w drodze przetargu na dostawę i montaż kolektorów słonecznych. Kolektory słoneczne montowane są na:

• zewnątrz budynku (na dachu, ścianie budynku) w odniesieniu do elementów konwertorujących energię promieniowania na energię cieplną,
• wewnątrz budynku w zakresie urządzeń odbierających i przekazujących energię cieplną do instalacji wody użytkowej.

W trakcie realizacji inwestycji, w jednym przypadku z uwagi na brak możliwości technicznych, wewnątrz budynku mieszkalnego zamontowano: zasobnik na wodę, rurociągi wodne, część rurociągu solarnego, kompletną automatykę ze sterowaniem. Poza budynkiem, na gruncie osoby fizycznej usytuowano kompletne kolektory słoneczne wraz z mocowaniami i częścią rurociągu solarnego. Powierzchnia użytkowa tego budynku mieszkalnego nie przekracza 300 m2. Wartość instalacji znajdującej się w obrębie budynku wyceniono na kwotę 5.502 zł netto, natomiast poza budynkiem na kwotę 6.000 zł netto. Konsekwencją umowy pomiędzy Gminą a mieszkańcem była wpłata mieszkańca w październiku 2014 roku 20% udziału przewidywanych kosztów inwestycji. Wpłata ta została potraktowana jak zaliczka, od której naliczono i odprowadzono 8% podatek VAT. Kierowano się przy tym zapisami ustawy o VAT, że można zastosować stawkę 8% VAT do termomodernizacji domów jednorodzinnych o powierzchni do 300 m2, celem zmniejszenia zużycia energii dostarczanej do budynków mieszkalnych na potrzeby ogrzewania oraz podgrzewania ciepłej wody użytkowej. W związku z tym, że energia wytwarzana przez kolektory będzie wykorzystywana do podgrzewania ciepłej wody użytkowej w budynku mieszkalnym, usługi dotyczące przedmiotowej inwestycji stanowić będą usługi termomodernizacyjne. Art. 41 ust. 12 ustawy o VAT stanowi, że stawkę podatku w wysokości 8% stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji, lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym ustawa rozumie obiekty budownictwa mieszkaniowego. Obiektami takimi są budynki mieszkalne jednorodzinne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Wg jakiej stawki należy opodatkować świadczenie Gminy na rzecz mieszkańców w przypadku montażu kolektorów słonecznych, przy czym:

1. zasobnik na wodę, rurociągi wodne, części rurociągu solarnego, kompletna automatyka ze sterowaniem, których wartość netto wynosi 5.502 zł, zamontowane są wewnątrz budynku mieszkalnego,
2. kompletne kolektory z częścią rurociągu solarnego, których wartość netto wynosi 6.000 zł, zainstalowano na gruncie osoby fizycznej poza budynkiem mieszkalnym?

Zdaniem Wnioskodawcy 8% stawka podatku będzie miała zastosowanie w odniesieniu do montażu zasobnika na wodę, rurociągów wodnych, części rurociągu solarnego – wewnątrz budynku. Natomiast montaż kolektorów słonecznych wraz z częścią rurociągu solarnego na gruncie poza budynkiem będzie podlegał opodatkowaniu stawką 23%.

Obniżoną stawkę VAT w wysokości 8% stosuje się do czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, wykonywanych w obiektach budowlanych lub w ich częściach zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Montaż instalacji solarnej wykonywany jest w ramach termomodernizacji budynku mieszkalnego a przedmiotowy budynek mieszkalny jest zaliczany do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Montaż kolektorów słonecznych na gruncie osób fizycznych na zewnątrz budynku stanowi infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu, o której mowa w art. 146 ustawy, która opodatkowana jest stawką podatku w wysokości 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

W myśl ust. 2 ww. artykułu, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.

Na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym – zgodnie z ust. 12a tego artykułu – rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Według art. 2 pkt 12 ww. ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b cyt. ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.

W myśl art. 41 ust. 12c ustawy, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Należy również wskazać, że na podstawie art. 146 ust. 3 ustawy, przez infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu, o której mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a, rozumie się:

1. sieci rozprowadzające, wraz z urządzeniami, obiektami i przyłączami do budynków mieszkalnych,
2. urządzanie i zagospodarowanie terenu w ramach przedsięwzięć i zadań budownictwa mieszkaniowego, w szczególności drogi, dojścia, dojazdy, zieleń i małą architekturę,
3. urządzenia i ujęcia wody, stacje uzdatniania wody, oczyszczalnie ścieków, kotłownie oraz sieci wodociągowe, kanalizacyjne, cieplne, elektroenergetyczne, gazowe i telekomunikacyjne

• jeżeli są one związane z obiektami budownictwa mieszkaniowego.

Jak wynika z powołanych przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z ww. rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 – mieszkalnych jednorodzinnych, 112 – o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 – zbiorowego zamieszkania.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do zastosowania stawki podatku w wysokości 8% występuje wówczas, gdy usługa dotyczy obiektu budownictwa mieszkaniowego, przy założeniu, że usługa ta jest wykonywana w ramach czynności określonych w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów (Dz. U. z 2014 r., poz. 712), za przedsięwzięcia termomodernizacyjne uznaje się przedsięwzięcia, których przedmiotem jest:

1. ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie zapotrzebowania na energię dostarczaną na potrzeby ogrzewania i podgrzewania wody użytkowej oraz ogrzewania do budynków mieszkalnych, budynków zbiorowego zamieszkania oraz budynków stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego służących do wykonywania przez nie zadań publicznych,
2. ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie strat energii pierwotnej w lokalnych sieciach ciepłowniczych oraz zasilających je lokalnych źródłach ciepła, jeżeli budynki wymienione w lit. a, do których dostarczana jest z tych sieci energia, spełniają wymagania w zakresie oszczędności energii, określone w przepisach prawa budowlanego, lub zostały podjęte działania mające na celu zmniejszenie zużycia energii dostarczanej do tych budynków,
3. wykonanie przyłącza technicznego do scentralizowanego źródła ciepła, w związku z likwidacją lokalnego źródła ciepła, w wyniku czego następuje zmniejszenie kosztów pozyskania ciepła dostarczanego do budynków wymienionych w lit. a,
4. całkowita lub częściowa zamiana źródeł energii na źródła odnawialne lub zastosowanie wysokosprawnej kogeneracji.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że dokonywane na rzecz mieszkańców usługi montażu kolektorów słonecznych, obejmujące zasobnik na wodę, rurociągi wodne, części rurociągu solarnego, kompletną automatykę ze sterowaniem, świadczone wewnątrz budynków – przy założeniu, że budynki te lub ich części stanowią obiekty objęte społecznym programem mieszkaniowym, o których mowa w art. 41 ust. 12a ustawy – podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki w wysokości 8%, zgodnie z art. 41 ust. 12 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy.

Natomiast instalacja kompletnych kolektorów z częścią rurociągu solarnego na gruncie osoby fizycznej poza budynkiem mieszkalnym, podlega opodatkowaniu stawką 23 %, jako usługi związane z infrastrukturą towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu, o których mowa w art. 146 ust. 3 ustawy.

Powyższe znajduje potwierdzenie w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 czerwca 2013 r., sygn. akt I FPS 7/12, w której stwierdzono, że: „obniżona stawka podatku od towarów i usług, o której mowa w art. 41 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm., w brzmieniu od 1 stycznia 2008 r.) oraz § 6 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336) i w § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799) nie może mieć zastosowania do robót dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego wykonywanych poza budynkiem”.

Jednocześnie wskazać należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii prawidłowości rejestracji Urzędu Miejskiego jako podatnika podatku od towarów i usług, ponieważ nie przedstawiono w tym zakresie własnego stanowiska, ani nie postawiono pytania.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.