2015.12.07 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/4510-1-433/15-2/JG
z 7 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. Organu 8 września 2015 r. (brak daty wypełnienia wniosku) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów:

w części odnoszącej się do wydatków na zakup napojów alkoholowych – jest nieprawidłowe,
w pozostałym zakresie – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą w branży spożywczej poprzez sieć handlu detalicznego. Spółka należy do międzynarodowej grupy kapitałowej (dalej: „Grupa”).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca okazjonalnie organizuje i zamierza organizować w przyszłości spotkania z krajowymi oraz zagranicznymi kontrahentami, którymi są obecni jak i potencjalni dostawcy oferowanych przez Spółkę towarów (dalej: „Dostawcy”). Spotkania z Dostawcami mają/będą miały biznesowy charakter i odbywają się/będą się odbywać poza siedzibą Spółki. W spotkaniach uczestniczą i będą uczestniczyć przedstawiciele Spółki oraz zaproszeni przez Spółkę Dostawcy, którzy w odpowiedzi na otrzymane zaproszenie wyrażą chęć udziału w danym spotkaniu.

Celem organizowanych spotkań jest/będzie doprowadzenie do nawiązania współpracy z nowymi kontrahentami oraz rozbudowanie istniejącej współpracy i utrzymanie silnych relacji biznesowych z dotychczasowymi Dostawcami. Realizacji tego celu służy w szczególności zaprezentowanie strategii Spółki i poinformowanie o planowanym jej rozwoju (asortymencie, o który Spółka zamierza poszerzyć swoją ofertę), jak również organizowanie interaktywnego panelu z Dostawcami. Ponadto, podczas spotkań z Dostawcami organizowana jest wystawa produktów będących w ofercie Spółki, przedstawiciele Spółki wygłaszają prelekcje, przedstawiane są krótkometrażowe produkcje filmowe dotyczące obecnej i planowanej działalności Spółki oraz oferowanych przez nią i inne podmioty z Grupy produktów, a także filmy podsumowujące dotychczasową współpracę Wnioskodawcy z jej partnerami biznesowymi. Wnioskodawca przewiduje, że działania tego rodzaju będą podejmowane przez Spółkę również w przyszłości.

W związku z organizacją spotkań z Dostawcami Spółka ponosi i może ponosić w przyszłości wydatki związane w szczególności z:

najmem sali konferencyjnej;
przygotowaniem prezentacji i krótkometrażowych produkcji filmowych;
drukiem broszur i folderów informacyjnych;
przygotowaniem wystaw produktowych;
oprawą fotograficzną spotkania;
usługami gastronomicznymi i zapewnieniem uczestnikom spotkania wyżywienia, które może przyjąć formę posiłku na świeżym powietrzu;
zapewnieniem napojów i drobnego poczęstunku dostępnego w czasie trwania spotkania;
zakupem napojów alkoholowych;
zakwaterowaniem (z uwagi na okoliczność, że spotkanie jest organizowane dla Dostawców z kraju jak i z zagranicy wobec części osób konieczne może okazać się zapewnienie noclegu);
wynagrodzeniem zewnętrznego podmiotu, który będzie odpowiadał za organizację spotkania z Dostawcami;

− dalej łącznie: „Wydatki".

Wydatki te są ponoszone w związku z organizacją spotkań z Dostawcami, których celem jest pozyskanie nowych dostawców oraz utrzymanie i rozwój współpracy z dotychczasowymi dostawcami. Nawiązywanie i utrzymywanie właściwych relacji biznesowych z Dostawcami umożliwia prowadzenie przez Spółkę działalności gospodarczej oraz uzyskiwanie z niej przychodów – bez współpracy z dostawcami Wnioskodawca nie mógłby wprowadzić na rynek nowych towarów ani oferować klientom towarów, które obecnie znajdują się w jego ofercie.

Ponoszone przez Spółkę Wydatki są i będą dokumentowane fakturami VAT.

Mając na uwadze powyższe, w celu wyeliminowania wątpliwości w zakresie momentu uznania ponoszonych przez Spółkę Wydatków za koszty uzyskania przychodów, Spółka postanowiła wystąpić z niniejszym wnioskiem o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wydatki, które Spółka ponosi/poniesie w związku z organizacją spotkań z Dostawcami stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami czy koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, o których mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, potrącalne w dacie ich poniesienia?

Zdaniem Wnioskodawcy, Wydatki które Spółka ponosi/poniesie w związku z organizacją spotkań z Dostawcami stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, o których mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, potrącalne w dacie ich poniesienia.

Zgodnie z art. 15 ust. l ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Polski ustawodawca posłużył się normą ogólną, która ma jednak istotną wagę na gruncie tej ustawy podatkowej. Pozwala ona bowiem podatnikom pomniejszać podstawę opodatkowania o wszelkie prawnie dopuszczalne koszty (tj. niewyłączone z zakresu kosztów podatkowych na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), które poniesione zostały celem uzyskania przychodu, a także celem zachowania albo zabezpieczenia jego źródła.

Dla zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów konieczne jest zatem spełnienie następujących warunków:

poniesienie wydatku,
poniesienie go w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
brak danego wydatku w katalogu negatywnym zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Kluczowe dla potwierdzenia zajętego przez Spółkę stanowiska jest odniesienie się w szczególności do drugiego ze wskazanych powyżej warunków, nakazującego szersze spojrzenie na problematykę kosztów uzyskania przychodów. Wykładnia językowa tego przepisu daje bowiem podstawę do stwierdzenia, że kosztami uzyskania przychodów są nie tylko koszty poniesione bezpośrednio w celu osiągnięcia konkretnego przychodu, ale także koszty pośrednio związane z przychodem, tj. nakierowane na zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów (z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy).

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych rozróżnia dwie kategorie kosztów uzyskania przychodów w odniesieniu do momentu ich potrącenia, tj. koszty bezpośrednio związane z osiąganymi przychodami oraz koszty inne niż koszty bezpośrednie, zwane kosztami pośrednimi, potrącalne w dacie ich poniesienia zgodnie z art. 15 ust. 4d ww. ustawy.

Pomimo braku definicji legalnej pojęcia kosztów bezpośrednich i kosztów pośrednich, można umownie przyjąć, iż do kosztów bezpośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami zaliczamy wydatki, które są ściśle (bezpośrednio) związane z konkretnymi przychodami, jakie osiąga podmiot gospodarczy w związku z charakterem prowadzonej działalności. W przypadku kosztów bezpośrednich możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Z kolei do kosztów pośrednich zaliczamy wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła. Koszty pośrednie nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika – brak jest tym samym możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód.

Warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest zatem istnienie związku przyczynowo-skutkowego miedzy nim a osiągniętym przychodem, przy czym związek ten nie musi mieć charakteru bezpośredniego. Prowadząc działalność gospodarczą podatnik ponosi bowiem także koszty, które są związane z przychodami w sposób pośredni, tj. nie są powiązane z konkretnymi przychodami, ale ich poniesienie jest związane z funkcjonowaniem jego przedsiębiorstwa.

Dopuszczalność zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków wiążących się z tymi przychodami jedynie w sposób pośredni jest powszechnie akceptowana w doktrynie oraz orzecznictwie. Naczelny Sąd Administracyjny (dalej: „NSA”) w uchwale siedmiu sędziów z 18 czerwca 2007 r. o sygn. akt II FPS 8/06 uznał, że: „Warunkiem zakwalifikowania pewnych wydatków jako tak pojmowanego kosztu jest ich celowe ponoszenie przez podatnika dla osiągnięcia przychodów. Ustawodawca nieprzypadkowo posłużył się pojęciem „przychodów”, a nie „przychodu”. Liczba mnoga, w której użyto tego słowa wskazuje, że aby jakiś wydatek uznać za koszt w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, nie trzeba wykazywać zależności między nim a powstaniem lub powiększeniem konkretnego, poddającego się kwantyfikacji (mierzalnego) przychodu. (...) W literaturze podnosi się zarazem, że ponoszenie określonych wydatków w celu osiągnięcia przychodów nie przesądza automatycznie o wystąpieniu w każdej sytuacji związanego z nimi, ujmowanego w sposób konkretny, przychodu. Może się bowiem zdarzyć, że mimo uzasadnionych ekonomicznie, uwzględniających zasady logiki, działań nie dojdzie do powstania lub zwiększenia przychodu (...)”.

Stanowisko tego rodzaju znajduje potwierdzenie również w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 6 lutego 2014 r. sygn. ITPB3/423-538/13/PST, zgodnie z którą: „Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł – obiektywnie oceniając – oczekiwać tego efektu”.

Odnosząc powyższe do sytuacji Spółki należy stwierdzić, że Wydatki, które Spółka ponosi/poniesie w związku z organizacją spotkań z Dostawcami, choć nie da się wykazać ich wymiernego wpływu na konkretne przychody, jako związane z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki powinny zostać zaliczone do pośrednich kosztów uzyskania przychodów i tym samym zostać potrącone w dacie ich poniesienia. Świadczą o tym zwłaszcza wskazywane przez Spółę cele, w związku z którymi Spółka poniosła te Wydatki.

Zdaniem Spółki, ponoszone przez nią w związku z organizacją spotkań z Dostawcami Wydatki pozwalają nawiązać współpracę z nowymi kontrahentami jak również umocnić oraz rozwinąć współpracę i utrzymać silne relacje biznesowe z obecnymi kontrahentami. Realizacji tego celu służy w szczególności zaprezentowanie strategii Spółki i informowanie o planowanym rozwoju (asortymencie, o który Spółka zamierza poszerzyć ofertę), jak również organizowanie interaktywnego panelu z Dostawcami.

Dzięki wymianie informacji, prezentacji ofert handlowych oraz prezentacji planów ekspansji Spółka tworzy rozległą siatkę kontaktów handlowych jak również buduje swoją ofertę handlową, co wpływa na zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów uzyskiwanych przez Spółkę. Dzięki konsekwentnie powiększającej się liczbie dostawców Spółka dysponuje bowiem szerszą gamą towarów, które może oferować ostatecznym klientom, umacniając tym samym swoją pozycję na rynku i zwiększając przychody osiągane z tytułu sprzedaży towarów.

W piśmiennictwie podkreśla się, iż w przypadku, gdy podatnik w momencie podejmowania decyzji o poniesieniu konkretnego wydatku oceni, że obiektywnie przyczyni się on do osiągnięcia w przyszłości przychodów z działalności gospodarczej, organ podatkowy nie jest uprawniony do kwestionowania zasadności poniesienia tego wydatku i zaliczenia go do kosztów. Organ podatkowy nie ma zatem możliwości wyłączenia prawa danego podmiotu gospodarczego do podejmowania wyboru, który wydatek ponieść. Nie ma on także uprawnienia do ustalania kryteriów, na podstawie których dokonuje się wyboru danego rodzaju wydatków.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie także w orzecznictwie. Na fakt ten zwrócił uwagę Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w wyroku z 21 sierpnia 2008 r. o sygn. akt I SA/Ol 273/08, który zauważył, iż: „W orzecznictwie sądowoadministracyjnym podkreślano już wielokrotnie, że organy podatkowe nie są uprawnione do oceny prawidłowości prowadzenia działalności gospodarczej przez podatnika, a jedynie do oceny, czy dany wydatek wykazuje normatywny związek z przychodem, czyli potencjalnie można się spodziewać, że jego poniesienie spowoduje powstanie przychodu. (...) O przydatności, czy racjonalności wydatku decyduje podatnik. Organ uprawniony jest natomiast do badania czy dany rodzaj wydatków pozostaje w związku z działalnością przedsiębiorstwa”.

Powyższe argumenty potwierdzają – zdaniem Spółki – jej stanowisko, zgodnie z którym racjonalność sposobu prowadzenia działalności gospodarczej i ponoszonych wydatków oceniać może wyłącznie podmiot podejmujący działania w tej sferze.

Poniesienie przez Wnioskodawcę Wydatków w związku z organizacją spotkań z Dostawcami, które wiązały/będą wiązały się z korzyściami dla Spółki jest w pełni uzasadnione z gospodarczego punktu widzenia, i w ocenie Spółki trudno odmówić ponoszonym Wydatkom przymiotu pośredniego związku z przychodami Spółki. Dzięki podejmowanym działaniom Wnioskodawca podwyższa swą wiarygodność i zaufanie zarówno wśród potencjalnych, jak i wśród swoich obecnych kontrahentów. Racjonalnie można bowiem zakładać, iż wyższy poziom zaufania i znajomość branży, planów oraz oferty Spółki wpłynie pozytywnie na rozszerzenie przez kontrahentów współpracy ze Spółką, co znajdzie swe przełożenie w osiąganych w przychodach.

Tym samym należy uznać, iż Wydatki, które Spółka ponosi/poniesie w związku z organizacją spotkań z Dostawcami stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, o których mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, potrącalne w dacie ich poniesienia.

Należy równocześnie pamiętać, iż do kosztów uzyskania przychodów, mimo spełniania powyższych warunków, zaliczyć można jedynie wydatki, które nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych na mocy art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Jednocześnie, wśród wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów ustawodawca wymienił m.in. koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych (art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Zdaniem Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie znajdzie zastosowania, bowiem Wydatki, które są i będą ponoszone przez Spółkę w związku z organizacją spotkań z Dostawcami nie noszą znamion wydatków o charakterze reprezentacyjnym, nie są i nie będą ukierunkowane na kształtowanie wizerunku Spółki czy też ukazanie jej zasobności.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji legalnej terminu „reprezentacja". Doprowadziło to do licznych sporów na tle rozumienia tego pojęcia pomiędzy podatnikami a administracją podatkową oraz braku pewności co do treści obowiązującego w tym zakresie prawa. W związku z powyższym, próbę zdefiniowania i wyjaśnienia tego terminu dla celów art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podjął NSA w składzie siedmiu sędziów. W wyroku z 17 czerwca 2013 r. sygn. II FSK 702/11, NSA wskazał, iż: „Celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, iż wydatki, te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. Kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, uzależniona od jego okoliczności”. NSA stwierdził, że tylko wydatek na zakup usług gastronomicznych, żywności oraz napojów (w tym alkoholowych), których jedynym (głównym) celem jest tworzenie lub poprawa, wizerunku firmy na zewnątrz podlega wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na zasadach określonych w art. 16 ust. l pkt 28 powoływanej ustawy.

Stanowisko przedstawione przez NSA w powyższym wyroku znalazło potwierdzenie również w interpretacji ogólnej wdanej przez Ministra Finansów z 25 listopada 2013 r. (sygn. DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521), zgodnie z którą nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów wydatki ponoszone na drobne poczęstunki, napoje i posiłki, niezależnie od miejsca ich podawania, jeśli są one podawane podczas prowadzenia z kontrahentami rozmów dotyczących zakresu prowadzonej działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę charakter prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej należy uznać, że nawiązywanie i utrzymywanie właściwych relacji handlowych z Dostawcami umożliwia prowadzenie przez Spółkę działalności gospodarczej oraz uzyskiwanie z niej przychodów. Ponoszenie przez Wnioskodawcę wydatków na zakup m.in. usług gastronomicznych, posiłków (które mogą być serwowane na świeżym powietrzu), napojów (w tym napojów alkoholowych) i drobnego poczęstunku serwowanego podczas spotkań z Dostawcami, którymi są kontrahenci lub potencjalni kontrahenci Spółki, powinno być rozpatrywane w kontekście celu spotkania, jakim jest pozyskanie nowych dostawców oraz utrzymanie i rozwój współpracy z dotychczasowymi dostawcami. W takiej sytuacji, mając na uwadze ogólnie przyjęte normy zwyczajowe wskazane jest zapewnienie uczestnikom spotkania posiłków. Zapewnienie wyżywienia, a w przypadku części Dostawców również noclegu jest jedynie elementem uzupełniającym istotę spotkania z Dostawcami.

Konsekwentnie, w świetle wskazanego powyżej wyroku siedmiu sędziów NSA oraz interpretacji ogólnej Ministra Finansów, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż Wydatki, które Spółka ponosi/poniesie w związku z organizacją spotkali z Dostawcami nie podlegają i nie będą podlegać wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie, Spółka chciałaby zaznaczyć, że w obrocie prawnym istnieją orzeczenia i interpretacje przepisów prawa podatkowego potwierdzające prawidłowość zajmowanego przez Wnioskodawcę stanowiska. Przykładowo Wnioskodawca chciałby powołać:

wyrok NSA z 11 kwietnia 2013 r. sygn. II FSK 1524/11, w którym stwierdzono: „Oceny, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy dokonywać przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie wizerunku podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych w art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, iż wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. Kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, uzależniona od jego okoliczności”;
wyrok NSA z 10 września 2013 r. sygn. II FSK 2019/13, zgodnie z którym: „(...) w świetle art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. nie stanowi kosztu reprezentacji, w przedstawionym wyżej rozumieniu tego terminu, wydatek na poczęstunek (usługę gastronomiczną świadczoną zarówno w siedzibie podatnika lub poza nią), który serwowany jest w ramach (...) prowadzonych negocjacji z kontrahentami lub w ramach szkoleń, odpraw dla pracowników oraz podmiotów powiązanych gospodarczo itp., których celem nie jest kształtowanie wizerunku firmy, a doprowadzenie do nawiązania lub rozbudowania jej kontaktów gospodarczych, wprowadzenie na rynek określonych towarów i usług lub poprawa skuteczności ich sprzedaży, wzrost efektywności pracy itp.”;
interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 22 stycznia 2015 r. sygn. ITPB3/423-552/14/KK, w której stwierdzono: „(...) skoro jak wskazała Spółka w opisie stanu faktycznego w trakcie tych spotkań omawiane są kwestie dotyczące współpracy Spółki z danym kontrahentem (np.: aktualna oferta handlowa, indywidualne warunki współpracy, szczegółowe postanowienia umów zawieranych z kontrahentami, itp.), wielkość i wartość konsumpcji w restauracjach nie wykracza, poza zwyczajowo przyjęte normy a konieczność zapewnienia noclegu tym osobom albo ich przedstawicielom zachodzi, np. jeśli prowadzone z nimi spotkanie biznesowe jest bardzo czasochłonne i skomplikowane lub posiadają oni siedzibę swojej firmy w innym miejscu niż Spółka (np. za granicą), to z zastrzeżeniem, że wyłącznym bądź dominującym celem tych wydatków nie jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami spotkań, wydatki te spełniając przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów”;
interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 18 lipca 2014 r. sygn. IPPB5/423-518/14-2/MK, w której Organ uznał za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym: „(...) wydatki, na zakup napojów, art. spożywczych oraz usług gastronomicznych, są ponoszone w celu osiągnięcia, zachowania lub zabezpieczenia przychodu, ponieważ ich celem jest nawiązanie, rozwój i podtrzymanie kontaktów biznesowych. Prezentacja oferty (tak w kontaktach bezpośrednich, jak też podczas spotkań o charakterze ogólnym), negocjacje z partnerami, spotkania konsultacyjne stanowią oczywiste i niebudzące wątpliwości czynniki wpływające na wielkość i opłacalność sprzedaży, a tym samym, osiąganie przez Spółkę przychodów. Ponoszone przez Spółkę wydatki na zakup art. spożywczych, napojów i usług gastronomicznych nie mają również charakteru reprezentacyjnego, ich celem nie jest bowiem budowanie pozytywnego wizerunku, wnioskodawcy, stanowią jedynie element uzupełniający dla zasadniczego przedmiotu spotkań, jakim jest zapewnienie wzrostu lub utrzymania poziomu, przychodów i zysków firmy”.

Mając powyższe na uwadze Wydatki, które Spółka ponosi/poniesie w związku z organizacją spotkań z Dostawcami, jako spełniające definicję kosztów podatkowych zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowią koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, o których mowa w art. 15 ust. 4d ww. ustawy, potrącalne w dacie ich poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz opisu zdarzenia przyszłego jest:

nieprawidłowe – w części odnoszącej się do wydatków na zakup napojów alkoholowych,
prawidłowe – w pozostałym zakresie.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
został właściwie udokumentowany,
nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

„celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,
„zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast
„zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Podsumowując, wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej okazjonalnie organizuje i zamierza organizować w przyszłości spotkania z krajowymi oraz zagranicznymi kontrahentami, którymi są obecni jak i potencjalni dostawcy oferowanych przez Spółkę towarów (dalej: „Dostawcy”). Spotkania z Dostawcami mają/będą miały biznesowy charakter i odbywają się/będą się odbywać poza siedzibą Spółki. W spotkaniach uczestniczą i będą uczestniczyć przedstawiciele Spółki oraz zaproszeni przez Spółkę Dostawcy, którzy w odpowiedzi na otrzymane zaproszenie wyrażą chęć udziału w danym spotkaniu.

W związku z organizacją spotkań z Dostawcami Spółka ponosi i może ponosić w przyszłości wydatki związane w szczególności z:

najmem sali konferencyjnej;
przygotowaniem prezentacji i krótkometrażowych produkcji filmowych;
drukiem broszur i folderów informacyjnych;
przygotowaniem wystaw produktowych;
oprawą fotograficzną spotkania;
usługami gastronomicznymi i zapewnieniem uczestnikom spotkania wyżywienia, które może przyjąć formę posiłku na świeżym powietrzu;
zapewnieniem napojów i drobnego poczęstunku dostępnego w czasie trwania spotkania;
zakupem napojów alkoholowych;
zakwaterowaniem (z uwagi na okoliczność, że spotkanie jest organizowane dla Dostawców z kraju jak i z zagranicy wobec części osób konieczne może okazać się zapewnienie noclegu);
wynagrodzeniem zewnętrznego podmiotu, który będzie odpowiadał za organizację spotkania z Dostawcami.

Dokonując rozstrzygnięcia na gruncie analizowanej sprawy tut. Organ jest zdania, że wydatki na zakup napojów alkoholowych nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż nie można jednoznacznie powiązać wydatku na alkohol z zakładanym celem spotkań biznesowych mających na celu doprowadzenie do nawiązania współpracy z nowymi kontrahentami oraz rozbudowanie istniejącej współpracy i utrzymanie silnych relacji biznesowych z dotychczasowymi Dostawcami. Spotkania biznesowe mają służyć nawiązaniu lub polepszeniu warunków współpracy, a co za tym idzie wpływać na zwiększenie osiąganego przychodu, lecz uzyskiwanie tego efektu poprzez zakup napojów alkoholowych należy uznać za pozostające poza związkiem przyczynowym, którego istnienie zakłada art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jako argument potwierdzający stanowisko Organu należy wskazać także na art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości (t. j. Dz. U. z 2015 r., poz. 1286 z późn. zm.), który stanowi, że zadania w zakresie przeciwdziałania alkoholizmowi wykonuje się przez odpowiednie kształtowanie polityki społecznej, w szczególności tworzenie warunków sprzyjających realizacji potrzeb, których zaspokajanie motywuje powstrzymywanie się od spożywania alkoholu.

Należy przy tym jednocześnie podkreślić, że Organ nie kwestionuje racjonalności podejmowanych przez przedsiębiorcę decyzji gospodarczych, bada natomiast celowość wydatku w granicach wyznaczonych przez art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. czy konkretny wydatek został poniesiony w związku z dążeniem do osiągnięcia przychodu (zachowania lub zabezpieczenia jego źródła).

W konsekwencji, wydatki na zakup napojów alkoholowych należy wykluczyć z kosztów podatkowych, gdyż nie spełniają przesłanki celowości określonej w art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Natomiast pozostałe wydatki opisane przez Wnioskodawcę w stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym należy uznać za koszty uzyskania przychodów Spółki na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wydatki te pozostają bowiem w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami (służą zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów) oraz nie zostały wymienione w negatywnym katalogu kosztów zawartym w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Odnosząc się z kolei do kwestii ustalenia momentu zaliczenia ponoszonych przez Spółkę wydatków – uznanych za koszty uzyskania przychodów – w ciężar kosztów podatkowych, należy zauważyć, że istotny jest tutaj rodzaj powiązania ww. kosztów z przychodami.

Ustawodawca w oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe podzielił na:

bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),
inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanym przychodem to wydatki, których poniesienie przyczynia się wprost do osiągnięcia konkretnych przychodów składających się na całość przychodów osiąganych przez podatnika w roku podatkowym. Należą do nich koszty określonego rodzaju działalności prowadzonej przez podatnika, także koszty związane z konkretnymi transakcjami składającymi się na tę działalność.

Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie. Kosztami takimi są więc w szczególności wydatki związane z całokształtem działalności podatnika, wynikające z konieczności wywiązywania się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa, czy warunkujące prowadzenie tej działalności. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że wydatki ponoszone przez Spółkę na:

najem sali konferencyjnej,
przygotowanie prezentacji i krótkometrażowych produkcji filmowych,
druk broszur i folderów informacyjnych,
przygotowanie wystaw produktowych,
oprawę fotograficzną spotkania,
usługi gastronomiczne i zapewnienie uczestnikom spotkania wyżywienia, które może przyjąć formę posiłku na świeżym powietrzu,
zapewnienie napojów i drobnego poczęstunku dostępnego w czasie trwania spotkania,
zakwaterowanie (z uwagi na okoliczność, że spotkanie jest organizowane dla Dostawców z kraju jak i z zagranicy wobec części osób konieczne może okazać się zapewnienie noclegu),
wynagrodzenie zewnętrznego podmiotu, który będzie odpowiadał za organizację spotkania z Dostawcami,

należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami.

Moment potrącalności takich kosztów określają przepisy art. 15 ust. 4d i ust. 4e ww. ustawy.

Stosownie do treści art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Natomiast w myśl art. 15 ust. 4e ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f–4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Podsumowując, wydatki ponoszone przez Spółkę na:

najem sali konferencyjnej,
przygotowanie prezentacji i krótkometrażowych produkcji filmowych,
druk broszur i folderów informacyjnych,
przygotowanie wystaw produktowych,
oprawę fotograficzną spotkania,
usługi gastronomiczne i zapewnienie uczestnikom spotkania wyżywienia, które może przyjąć formę posiłku na świeżym powietrzu,
zapewnienie napojów i drobnego poczęstunku dostępnego w czasie trwania spotkania,
zakwaterowanie (z uwagi na okoliczność, że spotkanie jest organizowane dla Dostawców z kraju jak i z zagranicy wobec części osób konieczne może okazać się zapewnienie noclegu),
wynagrodzenie zewnętrznego podmiotu, który będzie odpowiadał za organizację spotkania z Dostawcami,

stanowią/ będą stanowić koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, które jako koszty pośrednie należy rozpoznać – na podstawie art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy – w dacie ich poniesienia.

Natomiast wydatki ponoszone przez Spółkę na zakup napojów alkoholowych z uwagi na fakt, że pozostają poza związkiem przyczynowym, którego istnienie zakłada art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy wyłączyć z kosztów podatkowych.

Ustosunkowując się do cytowanych w treści wniosku orzeczeń sądów administracyjnych należy wskazać, że nie mogą one wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, że zdaniem organu podatkowego, tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Z kolei, w odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin