Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/4510-529/15-4/MK
z 4 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z poźn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 maja 2015 r. (data wpływu 8 czerwca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 sierpnia 2015 r. (data nadania 21 sierpnia 2015 r., data wpływu 27 sierpnia 2015 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 11 sierpnia 2015 r. (data nadania 11 sierpnia 2015 r., data odbioru 14 lipca 2015 r.) Nr IPPB5/4510-529/15-2/MK, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• miejsca opodatkowania dochodów Wnioskodawcy jako komplementariusza polskiej spółki komandytowej – jest prawidłowe,
• obowiązku poboru przez spółkę komandytową zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych w związku z wypłacanymi należnościami na rzecz Wnioskodawcy z tytułu umowy dzierżawy Licencji – jest prawidłowe,
• zastosowania odpowiednich umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych między Rzecząpospolitą Polską a odpowiednimi państwami, w których mają siedziby kontrahenci spółki komandytowej, do zysków z wynagrodzenia uiszczanego przez tych kontrahentów w części przypadającej na Wnioskodawcę – jest prawidłowe,
• możliwości uwzględnienia w rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych za dany rok podatkowy podatku pobranego u źródła w związku z sublicencją licencji przez spółki z grupy, zgodnie z metodami unikania podwójnego opodatkowania wynikającymi z poszczególnych umów zawartych przez Rzeczpospolitą Polskę – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 8 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie miejsca oraz sposobu opodatkowania dochodów Wnioskodawcy jako komplementariusza polskiej spółki komandytowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

A. (zwana dalej Wnioskodawcą) jest spółką kapitałową prawa niemieckiego, wchodzącą w skład grupy kapitałowej A. Wnioskodawca, będący niemieckim rezydentem podatkowym, prowadzi działalność gospodarczą o charakterze produkcyjnym na terenie Niemiec. Wnioskodawcy przysługuje prawo własności do znaku towarowego oraz technologii produkcyjnej (określane dalej jako Licencje), które Wnioskodawca, na podstawie umowy licencji, odpłatnie udostępnia innym podmiotom z grupy kapitałowej A. W celu uporządkowania i uproszczenia rozliczeń w grupie A. Wnioskodawca rozważa przyjęcie następującego modelu.

Planuje się stworzenie odrębnej spółki celowej, która będzie zajmowała się wyłącznie zarządzaniem, rozwojem i udostępnianiem Licencji. W tym zakresie Wnioskodawca i polska spółka planują założyć spółkę komandytową prawa polskiego, której przedmiotem działalności będzie zarządzanie Licencjami. Wnioskodawca będzie w powołanej spółce komandytowej pełnił funkcję komplementariusza, natomiast polska spółka będzie komandytariuszem. Następnie Wnioskodawca zawrze z powstałą spółką komandytową umowę dzierżawy Licencji. Umowa zostanie zawarta w oparciu o niemieckie regulacje prawne. Na podstawie przedmiotowej umowy Wnioskodawca udostępni za wynagrodzeniem Licencje na rzecz spółki komandytowej, która z kolei udzielała będzie sublicencji dla spółek z grupy kapitałowej A. z - siedzibą w Brazylii, Chinach, Japonii, USA, Meksyku i Indiach. Określone powyżej umowy sublicencji zastąpią obecnie obowiązujące porozumienia licencyjne zawarte pomiędzy Wnioskodawcą i poszczególnymi spółkami z grupy A.. Spółki z grupy A. z siedzibą w Brazylii, Chinach, Japonii, USA, Meksyku i Indiach, w związku z wynagrodzeniem uiszczanym na rzecz spółki komandytowej z tytułu udzielanej im sublicencji Licencji, będą pobierały podatek u źródła, zgodnie z przepisami wewnętrznymi obowiązującymi w każdym z wymienionych powyżej państw, przy uwzględnieniu postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. W tym miejscu Wnioskodawca pragnie również wskazać, że wynagrodzenie, które Wnioskodawca będzie otrzymywał od spółki komandytowej z tytułu dzierżawy Licencji stanowić będzie należność licencyjną, o której mowa w art. 12 ust. 3 umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (zwaną dalej UPO).

Wnioskodawcy zależy, aby opisane powyżej działania przeprowadzić zgodnie z polskimi przepisami, w szczególności : regulacjami prawa podatkowego. Stąd, z uwagi na powstałe wątpliwości dotyczące skutków podatkowych planowanych czynności, zasadne jest wystąpienie z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej prawa podatkowego.

Pozostałe przepisy prawa podatkowego będące przedmiotem interpretacji indywidualnej:

Art. 5 ust. 1, art. 5 ust. 2, art. 5 ust. 4, art. 7 ust. 1, art. 12 ust. 1, art. 12 ust. 2, art. 12 ust. 3 umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku.

Art. 1, art. 3 ust. 1 lit. a Konwencji Modelowej OECD.

Art. 23 ust. 1 lit. b umowy z dnia 7 czerwca 1988 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Chińskiej Republiki Ludowej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu.

Art. 23 ust. 1 lit. b umowy z dnia 20 lutego 1980 r. między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Japonią o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu.

art. 23 ust. 1 lit. b umowy z dnia 30 listopada 1998 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Meksykańskich Stanów Zjednoczonych w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu.

Art. 24 ust. 2 lit. a umowy z dnia 21 czerwca 1989 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republik Indii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu.

Art. 20 ust. 1 umowy z dnia 8 października 1974 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca będzie podlegał w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych z tytułu dochodów uzyskiwanych przez spółkę komandytową, przypadających na Wnioskodawcę zgodnie z treścią umowy spółki komandytowej?
2. Czy spółka komandytowa będzie zobowiązana do poboru podatku u źródła w związku z uiszczanymi na rzecz Wnioskodawcy należnościami z tytułu umowy dzierżawy Licencji?
3. Czy do zysków z wynagrodzenia uiszczanego przez spółki z grupy A. z siedzibą w Chinach, Japonii, USA, Meksyku i Indiach na rzecz spółki komandytowej, z tytułu udzielanej sublicencji Licencji, w części przypadającej Wnioskodawcy, będą miały zastosowanie przepisy umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarte pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a wyszczególnionymi powyżej państwami, tj. umowa z dnia 7 czerwca 1988 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Chińskiej Republiki Ludowej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, umowa z dnia 20 lutego 1980 r. między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Japonią o unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, umowa z dnia 8 października 1974 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, umowa z dnia 30 listopada 1998 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Meksykańskich Stanów Zjednoczonych w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, umowa z dnia 21 czerwca 1989 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republik Indii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu?
4. W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 3 powyżej, czy w rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych za dany rok podatkowy Wnioskodawca będzie mógł uwzględnić podatek u źródła pobrany w związku z sublicencją Licencji przez spółki z grupy A. z siedzibą w Chinach, Japonii, USA, Meksyku i Indiach, zgodnie z metodami unikania podwójnego opodatkowania wynikającymi z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawartymi przez Rzeczpospolitą Polskę z określonymi powyżej państwami? W przypadku odpowiedzi negatywnej na pytanie nr 3, czy w rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych za dany rok podatkowy Wnioskodawca będzie mógł uwzględnić podatek u źródła pobrany w związku z sublicencją Licencji przez spółki z grupy A. z siedzibą w Brazylii, Chinach, Japonii, USA, Meksyku i Indiach zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851)?
5. W jaki sposób Wnioskodawca powinien udokumentować posiadanie zakładu na terenie Rzeczpospolitej Polskiej, aby mieć prawo do uwzględnienia w rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych za dany rok podatkowy, podatku u źródła pobranego w związku z sublicencją Licencji przez spółki z grupy A. z siedzibą w Brazylii, Chinach, Japonii, USA, Meksyku i Indiach?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest wykładnia przepisów w zakresie pytań oznaczonych nr 1, nr 2, nr 3 oraz nr 4.

W zakresie pytania oznaczonego nr 5 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Ad. 1

W świetle art. 1 ust. 1 - 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą o CIT - podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych nie są spółki osobowe, z wyjątkiem spółki komandytowo-akcyjnej. Należąca do spółek osobowych, spółka komandytowa jest zatem transparentna podatkowa, co oznacza, że dochody spółki komandytowej nie są odrębnym przedmiotem opodatkowania. Z tytułu dochodów uzyskiwanych przez spółkę komandytową podatnikami są wspólnicy. Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o CIT przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego udziału. Powyższą zasadę stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku (art. 5 ust. 2 ustawy o CIT).

W tym miejscu warto również zauważyć, że ustawa o CIT rozróżnia tzw. nieograniczony i ograniczony obowiązek podatkowy. Podatnicy mający siedzibę lub zarząd na terytorium Polski, a więc posiadającymi rezydencję podatkową w Polsce podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (art. 3 ust. 1 ustawy o CIT - nieograniczony obowiązek podatkowy). Natomiast podatnicy, którzy nie mają w Polsce siedziby lub zarządu podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Polski (art. 3 ust. 2 ustawy ; o CIT - ograniczony obowiązek podatkowy).

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego Wnioskodawca będący spółka kapitałową prawa niemieckiego zamierza założyć spółkę komandytową, w której będzie pełnił funkcję komplementariusza. Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca jest niemieckim rezydentem podatkowym, analizując kwestię opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych z tytułu uczestnictwa w spółce komandytowej prawa polskiego, należy odnieść się do postanowień zawartych w umowie z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. nr 12, poz. 90 dalej UPO).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 UPO zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Przytoczona powyżej regulacja pozwala na opodatkowanie dochodów w państwie położenia zakładu, w odniesieniu do dochodów, które można do zakładu przypisać.

W świetle art. 5 ust. 1 UPO zakład oznacza stalą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. Zgodnie z art. 5 ust. 2 UPO określenie zakład obejmuje w szczególności:

1. miejsce zarządu,
2. filię,
3. biuro,
4. fabrykę,
5. warsztat i
6. kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu ziemnego, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.
   
   

Pojęcie zakład nie obejmuje natomiast:

1. użytkowania placówek, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania lub dostarczania dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa;
2. utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub dostarczania;
3. utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu obróbki lub przerobu przez inne przedsiębiorstwo;
4. utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo zbierania informacji dla przedsiębiorstwa;
5. utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym;
6. utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia któregokolwiek rodzaju działalności, o których mowa pod literami od a) do e), pod warunkiem jednak, że całkowita działalność stałej placówki, wynikająca z takiego połączenia rodzajów działalności, ma charakter przygotowawczy lub pomocniczy (art. 5 ust. 4 UPO).
   
   

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku gdy podmiot zagraniczny posiada udziały w spółce osobowej położonej w innym państwie dochodzi do powstania zakładu. Powyższy pogląd podzielany jest powszechnie przez organy podatkowe. Tak wskazał m. in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w interpretacji indywidualnej z 7 maja 2014 r., sygn. 1PPB5/423-219/14-2/RS. Warto również podkreślić, że przedstawione stanowisko znajduje potwierdzenie w literaturze dotyczącej międzynarodowego prawa podatkowego. W pozycji zatytułowanej Model Konwencji OECD. Komentarz wskazano, że: (...) jeżeli zostaną spełnione przesłanki uznania za stały zakład, spółka osobowa może funkcjonować jako stały zakład dla każdego z jej wspólników (B. Brzeziński, Model Konwencji OECD. Komentarz, Warszawa 2010, str. 734).

Mając na uwadze poczynione powyżej uwagi, zdaniem Wnioskodawcy w związku ze statusem wspólnika w polskiej spółce komandytowej, Wnioskodawca będzie posiadał na terytorium Polski zakład i będzie podlegał opodatkowaniu w Polsce od zysków osiąganych przez ten zakład. Wnioskodawca jako komplementariusz spółki komandytowej będzie podmiotem zagranicznym prowadzący działalność w Polsce za pośrednictwem zakładu - spółki osobowej. W konsekwencji Wnioskodawca zobowiązany będzie do opodatkowania w Polsce dochodów z tytułu uczestnictwa w spółce komandytowej.

Reasumując, Wnioskodawca będzie podlegał w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych z tytułu dochodów uzyskiwanych przez spółkę komandytową, przypadających na Wnioskodawcę zgodnie z treścią umowy spółki komandytowej. Oznacza to, że Wnioskodawca będzie zobowiązany do opodatkowania w Polsce przychodów z udziału w spółce komandytowej, w której będzie komplementariuszem.

Ad. 2

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Polski przychodów, z m. in. znaków towarowych, z należności za udostępnienie procesu produkcyjnego, osiągniętych przez podmioty objęte ograniczonym obowiązkiem podatkowym (nieposiadające na terytorium Polski siedziby lub zarządu), ustala się w wysokości 10% przychodów. Określoną powyżej regulację należy stosować z uwzględnieniem zawartych przez Polskę umów w sprawie zapobieżenia podwójnego opodatkowania (art. 21 ust. 2 ustawy o CIT).

Na gruncie art. 12 ust. 1 UPO należności licencyjne mogą być opodatkowane w państwie, w którym siedzibę ma podmiot, któremu należności są wypłacane. Jednakże w świetle art. 12 ust. 2 UPO należności licencyjne mogą być także opodatkowane w państwie, w którym powstają, a więc w tzw. państwie źródła, z tym, że wysokość pobranego podatku nie może przekroczyć 5% kwoty brutto należności licencyjnych. W art. 12 ust. 3 UPO zdefiniowano co należy rozumieć pod pojęciem należności licencyjnych. Z przepisu tego wynika, że określenie należności licencyjne oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do m. in. znaku towarowego i procesu produkcyjnego.

W opisie stanu faktycznego wskazano, że Wnioskodawca, po utworzeniu spółki komandytowej, zawrze ze spółką komandytową umowę dzierżawy Licencji. Na podstawie przedmiotowej umowy Wnioskodawca udostępni za wynagrodzeniem Licencje na rzecz spółki komandytowej, która z kolei będzie zarządzała, ulepszała Licencje, a także udzielała sublicencji dla spółek z grupy kapitałowej A. z siedzibą w Brazylii, Chinach, Japonii, USA, Meksyku i Indiach.

Licencje obejmują prawo własności do znaku towarowego oraz technologii produkcyjnej. W ocenie Wnioskodawcy wynagrodzenie uiszczane przez spółkę komandytową na rzecz Wnioskodawcy z tytułu dzierżawy licencji będzie stanowiło należność licencyjną w rozumieniu art. 12 ust. 3 UPO. Przedmiotowe wynagrodzenie stanowić bowiem będzie opłatę za prawo do użytkowania praw do znaku towarowego i procesu produkcyjnego, które to kategorie zostały uwzględnione w art. 12 ust. 3 UPO.

W świetle art. 26 ust. 1 ustawy o CIT osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT (m. in. z tytułu przychodów ze znaków towarowych i udostępnienia procesu produkcyjnego), są obowiązane jako płatnicy pobierać, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, czyli tzw. podatek u źródła. Przy czym pamiętać trzeba, że w niektórych przypadkach zastosowanie ma zwolnienie z podatku u źródła, wynikające z art. 21 ust. 3 ustawy o CIT. Wówczas nie ma obowiązku pobrania podatku. W ocenie Wnioskodawcy, na gruncie przedstawionego stanu faktycznego nie będzie możliwe skorzystanie ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 3 ustawy o CIT. Wskazane zwolnienie ma zastosowanie m. in. w sytuacji, gdy położony w Polsce zakład spółki zagranicznej wypłaca należność licencyjną na rzecz spółki zagranicznej, jeżeli pomiędzy określonymi powyżej spółkami istnieją odpowiednie powiązania kapitałowe. W rozważanym przypadku Wnioskodawca będzie zarówno podmiotem posiadającym zakład w Polsce, jak i spółką otrzymującą należność licencyjną. W takiej sytuacji zdaniem Wnioskodawcy omawiane zwolnienie nie znajdzie zastosowania.

W świetle poczynionych rozważań, zdaniem Wnioskodawcy, z tytułu wypłacanego przez spółkę komandytową na rzecz Wnioskodawcy wynagrodzenia za dzierżawę Licencji, spółka komandytowa powinna pobrać podatek u źródła. Spółka komandytowa będzie mogła zastosować stawkę podatku wynikającą z UPO, tj. 5%, jeżeli uzyska od Wnioskodawcy certyfikat rezydencji.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy spółka komandytowa będzie zobowiązana do poboru podatku u źródła w związku z uiszczanymi na rzecz Wnioskodawcy należnościami z tytułu umowy dzierżawy Licencji.

Ad. 3

Jak już wskazano w części dotyczącej stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 spółka komandytowa jest na gruncie polskiego porządku prawnego transparentna podatkowo. Oznacza to, że dochody spółki komandytowej nie są odrębnym przedmiotem opodatkowania. Z tytułu dochodów uzyskiwanych przez spółkę komandytową podatnikami są wspólnicy. Pamiętać przy tym należy, że spółka komandytowa, której utworzenie planuje Wnioskodawca, będzie stanowiła zagraniczny zakład Wnioskodawcy w Polsce.

Spółka komandytowa będzie udzielać sublicencji Licencji na rzecz spółek z grupy A. z siedzibą w Brazylii, Chinach, Japonii, USA, Meksyku i Indiach. Otrzymywane przez spółkę komandytową wynagrodzenie z tytułu udzielania sublicencji Licencji będzie w ocenie Wnioskodawcy stanowiło należność licencyjną. Spółki z grupy A. z siedzibą w Brazylii, Chinach, Japonii, USA, Meksyku i Indiach, w związku z należnością licencyjną uiszczaną na rzecz spółki komandytowej będą pobierały podatek u źródła, zgodnie z przepisami wewnętrznymi obowiązującymi w każdym z wymienionych powyżej państw, przy uwzględnieniu postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zdaniem Wnioskodawcy, zyski z tytułu należności licencyjnej wypłacanej spółce komandytowej, której komplementariuszem będzie Wnioskodawca - niemiecki rezydent podatkowy, będą mogły zostać przypisane do zakładu Wnioskodawcy (spółki komandytowej). Z tego względu, pomimo, że spółka komandytowa jest transparentna podatkowo, zdaniem Wnioskodawcy do przedmiotowych należności licencyjnych, w części przypadającej na Wnioskodawcę, zastosować należało będzie postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych przez Polskę i spółkę z grupy A. (z siedzibą w Chinach, Japonii, USA, Meksyku i Indiach) tj. umowę z dnia 7 czerwca 1988 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Chińskiej Republiki Ludowej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, umowę z dnia 20 lutego 1980 r. między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Japonią o unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, umowę z dnia 8 października 1974 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, umowę z dnia 30 listopada 1998 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Meksykańskich Stanów Zjednoczonych w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, umowę z dnia 21 czerwca 1989 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republik Indii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu. Zauważyć przy tym należy, że Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z Brazylią. W tym zakresie właściwe będą przepisy ustawy o CIT.

W ocenie Wnioskodawcy decydujące znaczenie dla określenia czy w rozważanej sprawie właściwe będą umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarte pomiędzy poszczególnymi krajami, w których mają siedzibę spółki z grupy A. wypłacające należność licencyjną, a Polską czy Niemcami (gdzie rezydencje podatkową posiada Wnioskodawca), ma fakt - posiadania przez Wnioskodawcę zakładu w Polsce (spółki komandytowej). Do zakładu tego (spółki komandytowej) można przypisać zysk z tytułu należności licencyjnych, wobec czego właściwe będą umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarte pomiędzy Chinami, Japonią, USA, Meksykiem, Indiami, a Polską.

Zdaniem Wnioskodawcy przedstawione stanowisko wynika z wykładni celowościowej przepisów prawa, uwzględniającej aspekt ekonomiczny planowanych działań.

Dodatkowo warto podkreślić, że w świetle art. 1 Konwencji Modelowej OECD, na podstawie której tworzone są poszczególne umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, Konwencja dotyczy osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym lub obu Umawiających się Państwach. W świetle art. 3 ust. 1 lit. a Konwencji termin osoba obejmuje osoby fizyczne, spółki i wszelkie inne zrzeszenia osób. Spółkę osobową uznać należy za zrzeszenie osób. Zatem spółka osobowa to na gruncie Konwencji osoba, do której ma zastosowanie Konwencja. W rezultacie zdaniem Wnioskodawcy umowy o unikaniu dotyczą także spółek osobowych, a więc także spółki komandytowej. Spółka komandytowa, którą zamierza utworzyć Wnioskodawca będzie miała siedzibę w Polsce, wobec czego do należności uzyskiwanej przez tę spółkę należało będzie zastosować postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy do zysków z wynagrodzenia uiszczanego przez spółki z grupy A. z siedzibą w Chinach, Japonii, USA, Meksyku i Indiach na rzecz spółki komandytowej, z tytułu udzielanej sublicencji Licencji, w części przypadającej Wnioskodawcy, będą miały zastosowanie przepisy umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarte pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a wyszczególnionymi powyżej państwami, tj. umowa z dnia 7 czerwca 1988 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Chińskiej Republiki Ludowej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, umowa z dnia 20 lutego 1980 r. między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Japonią o unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, umowa z dnia 8 października 1974 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, umowa z dnia 30 listopada 1998 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Meksykańskich Stanów Zjednoczonych w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, umowa z dnia 21 czerwca 1989 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republik Indii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu.

Ad. 4 w przypadku udzielenia pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 3

Na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy o CIT podatnicy objęci nieograniczonym obowiązkiem podatkowym, którzy osiągają również dochody (przychody) poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i dochody te podlegają w obcym państwie opodatkowaniu, w rozliczeniu za rok podatkowy dochody (przychody) te łączy się z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym wypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie. Kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.

Zgodnie z art. 20 ust. 2a ustawy o CIT przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do podmiotów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, prowadzących działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, o ile umowa w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawarta między Rzecząpospolitą Polską a państwem siedziby tego podmiotu przewiduje przypisanie dochodów uzyskiwanych poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do jego zagranicznego zakładu. Kwota odliczenia nie może przekroczyć tej części podatku zapłaconego w obcym państwie, jaka proporcjonalnie przypada na dochód z tego źródła przypisany do zagranicznego zakładu.

W świetle art. 22a ustawy o CIT powyższe przepisy, tj. art. 20 ust. 1 i ust. 2a ustawy o CIT należy stosować z uwzględnieniem postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Udzielenie pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 3, będzie skutkowało uznaniem, że do zysków z wynagrodzenia uiszczanego przez spółki z grupy A. z siedzibą w Chinach, Japonii, USA, Meksyku i Indiach na rzecz spółki komandytowej, z tytułu udzielanej sublicencji Licencji, w części przypadającej Wnioskodawcy, będą miały zastosowanie przepisy umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarte pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a wyszczególnionymi powyżej państwami, tj. umowa z dnia 7 czerwca 1988 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Chińskiej Republiki Ludowej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, umowa z dnia 20 lutego 1980 r. między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Japonią o unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, umowa z dnia 8 października 1974 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, umowa z dnia 30 listopada 1998 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Meksykańskich Stanów Zjednoczonych w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, umowa z dnia 21 czerwca 1989 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republik Indii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu. W takim przypadku, w ocenie Wnioskodawcy, w rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych za dany rok podatkowy Wnioskodawca będzie mógł uwzględnić podatek u źródła pobrany w związku z sublicencją Licencji przez spółki z grupy A. z siedzibą w Chinach, Japonii, USA, Meksyku i Indiach, zgodnie z metodami unikania podwójnego opodatkowania wynikającymi z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawartych przez Rzeczpospolitą Polskę z określonymi powyżej państwami.

W świetle art. 23 ust. 1 lit b umowy z dnia 7 czerwca 1988 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Chińskiej Republiki Ludowej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, w przypadku dochodu z należności licencyjnych, który może być opodatkowany w Chinach, Polska zezwala na potrącenie od podatku dochodowego płaconego w Polsce kwoty równej podatkowi zapłaconemu w Chinach. Jednakże takie potrącenie nie może przekroczyć tej części podatku, która została obliczona przed dokonaniem potrącenia i która odpowiednio przypada na dochód uzyskany w Chinach. Na gruncie powyższej regulacji Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczenia od uiszczanego w Polsce podatku dochodowego, pobranego w Chinach podatku u źródła. Potrącenie nie będzie mogło przekroczyć tej części podatku, która została obliczona przed dokonaniem potrącenia i która odpowiednio przypada na dochód uzyskany w Chinach.

Przedstawioną powyżej metodę unikania podwójnego opodatkowania, w odniesieniu do należności licencyjnych przewiduje także umowa z dnia 20 lutego 1980 r. między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Japonią o unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (art. 23 ust. 1 lit. b umowy), umowa z dnia 30 listopada 1998 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Meksykańskich Stanów Zjednoczonych w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (art. 23 ust. 1 lit. b umowy) oraz umowa z dnia 21 czerwca 1989 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republik Indii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (art. 24 ust. 2 lit. a umowy). Zatem w sytuacji zapłaty podatku u źródła w Japonii, Meksyku, Indiach, Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczenia tego podatku od uiszczanego w Polsce podatku dochodowego. Dokonane odliczenie nie będzie mogło przekroczyć tej części podatku, która została obliczona przed dokonaniem potrącenia i która odpowiednio przypada na dochód uzyskany w Japonii, Meksyku, Indiach.

Na podstawie art. 20 ust. 1 umowy z dnia 8 października 1974 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia w pełnej wysokości zapłaconego w USA podatku u źródła, na poczet należnego w Polsce podatku dochodowego.

W odniesieniu do podatku pobranego przez spółkę z Brazylii, z którą Polska nie zawarła umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, Wnioskodawcy uprawniony będzie do odliczenia tego podatku na podstawie art. 20 ust. 2a ustawy o CIT.

Ad. 4 w przypadku udzielenia negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 3

Udzielenie negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 3, będzie skutkowało uznaniem, że do zysków z wynagrodzenia uiszczanego przez spółki z grupy A. z siedzibą w Chinach, Japonii, USA, Meksyku i Indiach na rzecz spółki komandytowej, z tytułu udzielanej sublicencji Licencji, w części przypadającej Wnioskodawcy, nie będą miały zastosowania przepisy umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarte pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a wyszczególnionymi powyżej państwami. Również w takim przypadku Wnioskodawca będzie mógł uwzględnić w rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych za dany rok podatkowy, podatek u źródła pobrany w związku z sublicencją Licencji przez spółki z grupy A., co uzasadniono poniżej.

Regulacja zawarta w przywołanym już art. 20 ust. 2a ustawy o CIT daje możliwość odliczenia zapłaconego poza Polską podatku podmiotom zagranicznym, tj. opodatkowanym podatkiem dochodowym w innym państwie Unii Europejskiej (lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego), prowadzącym działalność na terenie Polski poprzez zakład. Warunkiem jest, aby umowa w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawarta między Polską a państwem siedziby podmiotu zagranicznego przewidywała przypisanie dochodów uzyskiwanych poza terytorium Polski do zakładu.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, utworzona przez Wnioskodawcę spółka komandytowa będzie udzielała sublicencji Licencji spółkom z grupy A. z siedzibą w Brazylii, Chinach, Japonii, USA, Meksyku i Indiach. Określone powyżej spółki z grupy A., w związku z wynagrodzeniem uiszczanym na rzecz spółki komandytowej z tytułu udzielanej im sublicencji, będą pobierały podatek u źródła m. in. od Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 20 ust. 2a ustawy o CIT Wnioskodawca uprawniony będzie do odliczenia zapłaconego podatku u źródła (pobranego przez spółki z grupy A. z siedzibą w Brazylii, Chinach, Japonii, USA, Meksyku i Indiach) od podatku dochodowego od osób prawnych uiszczanego w Polsce za dany rok podatkowy. W rozważanej sprawie spełnione będą bowiem wszystkie przesłanki wyszczególnione w art. 20 ust. 2a ustawy o CIT, tj.:

• Wnioskodawca podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów w Niemczech, a więc innym niż Polska kraju Unii Europejskiej;
  
• Wnioskodawca będzie prowadzić na terenie Polski działalność gospodarczą poprzez zakład. Jak wskazano w części dotyczącej stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1, spółka komandytowa będzie zakładem Wnioskodawcy;
  
• w art. 7 ust. 1 UPO, przewidziano możliwość opodatkowania zysków przypisanych zakładowi, w państwie położenia zakładu.
  
  

Kwota odliczenia, do której uprawniony będzie Wnioskodawca nie będzie mogła przekroczyć tej części podatku zapłaconego w obcym państwie, jaka proporcjonalnie przypada na dochód z tego źródła przypisany do zakładu Wnioskodawcy.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, w rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych za dany rok podatkowy Wnioskodawca będzie mógł uwzględnić podatek u źródła pobrany w związku z sublicencją Licencji przez spółki z grupy A. z siedzibą w Brazylii, Chinach, Japonii, USA, Meksyku i Indiach, w sytuacji, gdy stwierdzone zostanie, że do zysków z i wynagrodzenia uiszczanego przez spółki z grupy A. na rzecz spółki komandytowej, w części przypadającej Wnioskodawcy, nie będą miały zastosowania przepisy umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarte pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a wyszczególnionymi powyżej państwami.

Ad. 5

W ocenie Wnioskodawcy przepisy ustawy o CIT nie zawierają regulacji wskazujących na sposób, w jaki Wnioskodawca powinien udokumentować posiadanie zakładu na terenie Polski, aby mieć prawo do uwzględnienia w rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych za dany rok podatkowy, podatku u źródła pobranego w związku z sublicencją Licencji przez spółki z grupy A. z siedzibą w Brazylii, Chinach, Japonii, USA, Meksyku i Indiach. W tym zakresie konieczne będzie spełnienie wymagań stawianych przez wewnętrzne systemy prawne państw, w których zlokalizowane są siedziby spółek z grupy A.. Zdaniem Wnioskodawcy, na potrzeby rozliczeń w Polsce wystarczające będzie posiadanie przez Wnioskodawcę dokumentu poświadczającego, że Wnioskodawca ma w Polsce zakład. Tego typu dokumentem jest w ocenie Wnioskodawcy umowa spółki komandytowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• miejsca opodatkowania dochodów Wnioskodawcy jako komplementariusza polskiej spółki komandytowej – jest prawidłowe,
• obowiązku poboru przez spółkę komandytową zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych w związku z wypłacanymi należnościami na rzecz Wnioskodawcy z tytułu umowy dzierżawy Licencji – jest prawidłowe,
• zastosowania odpowiednich umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych między Rzecząpospolitą Polską a odpowiednimi państwami, w których mają siedziby kontrahenci spółki komandytowej, do zysków z wynagrodzenia uiszczanego przez tych kontrahentów w części przypadającej na Wnioskodawcę – jest prawidłowe,
• możliwości uwzględnienia w rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych za dany rok podatkowy podatku pobranego u źródła w związku z sublicencją licencji przez spółki z grupy, zgodnie z metodami unikania podwójnego opodatkowania wynikającymi z poszczególnych umów zawartych przez Rzeczpospolitą Polskę – jest prawidłowe.
  
  

Ad. 1

Stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, że będzie podlegał w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych z tytułu dochodów uzyskiwanych przez spółkę komandytową, przypadających na Wnioskodawcę zgodnie z treścią umowy spółki komandytowej, uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ad. 2

Stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, zgodnie z którym spółka komandytowa będzie zobowiązana do poboru podatku u źródła w związku z uiszczanymi na rzecz Wnioskodawcy należnościami z tytułu umowy dzierżawy Licencji, uznaje się prawidłowe.

Stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ad. 3

Stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, zgodnie z którym do zysków z wynagrodzenia uiszczanego przez spółki z grupy A. z siedzibą w Chinach, Japonii, USA, Meksyku i Indiach na rzecz spółki komandytowej, z tytułu udzielanej sublicencji Licencji, w części przypadającej Wnioskodawcy, będą miały zastosowanie przepisy umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarte pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a wyszczególnionymi państwami, uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ad. 4

W związku z uznaniem stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 za prawidłowe, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4 w części odnoszącej się do możliwości uwzględnienia w rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych za dany rok podatkowy podatku pobranego u źródła zgodnie z metodami unikania podwójnego opodatkowania wynikającymi z poszczególnych umów zawartych przez Rzeczpospolitą Polskę, uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy w tym zakresie.

Natomiast, w związku z tym, że stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 zostało uznane za prawidłowe, odpowiedź na pytanie oznaczone nr 4 w części odnoszącej się do możliwości uwzględnienia w rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych za dany rok podatkowy podatku pobranego u źródła na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uznano za bezprzedmiotową.

Końcowo wskazać należy, że zgodnie z art . 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm.) podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art . 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), ustala się w wysokości 20% przychodów a nie jak omyłkowo wskazał Wnioskodawca w uzasadnieniu własnego stanowiska, że podatek dochodowy z ww. tytułów ustala się wysokości 10% przychodów.

Powyższe Organ zakwalifikował jako oczywistą omyłkę pisarską nie mającą wpływu na sposób rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.