Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/4511-430/15/AD
z 3 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 2 marca 2015 r. (data wpływu 6 marca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 maja 2015 r. (data wpływu 22 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskanych z tytułu sprzedaży samochodów osobowych na terytorium Niemiec - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskanych z tytułu sprzedaży samochodów osobowych na terytorium Niemiec.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z powyższym, pismem z dnia 11 maja 2015 r. znak ITPB1/4511-430/15-2/AD; ITPB2/4514-24/15-2/DSZ wezwano Panią do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 20 maja 2015 r. (data wpływu 22 maja 2015 r.)

W ww. wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni w 2015 r. ma zamiar wyjechać do rodziny do Niemiec, gdzie otrzyma 10.000 euro w formie nieodpłatnego użytkowania nieprawidłowego. Umowa zostanie zawarta w Niemczech. Pieniądze będące przedmiotem planowanej umowy nieodpłatnego użytkowania nieprawidłowego w chwili jej zawarcia znajdowały się będą na terytorium Niemiec. Za pozyskane środki Wnioskodawczyni zamierza nabyć kilka samochodów osobowych (ok 5-7) na terenie Niemiec i sprzedać je (po umyciu) również na terenie Niemiec. Potrwa to ok 3-4 miesięcy. Wnioskodawczyni podaje, że nie prowadzi działalności gospodarczej. Sprzedaży samochodów dokona jako osoba fizyczna (prywatnie). Ponieważ jest zatrudniona w Polsce nie będzie to czynność ciągła, tylko w czasie urlopu. Będą to wyjazdy kilkudniowe. W Polsce spędzi ok 98% czasu. Wnioskodawczyni wskazuje, że jej centrum interesów osobistych (powiązania osobiste) znajduje się Polsce, gdzie ma stałe miejsce zamieszkania. Posiada obywatelstwo polskie. W Polsce w 2015 r. będzie uzyskiwać wynagrodzenie za pracę. W Niemczech uzyska dochód ze sprzedaży samochodów i nie będzie podlegała opodatkowaniu z tego tytułu w Niemczech.

W kontekście przedstawionego zdarzenia przyszłego w uzupełnieniu wniosku sformułowano następujące pytanie.

Czy dochód uzyskany przez Wnioskodawczynię w Niemczech ze sprzedaży samochodów podlega opodatkowaniu w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawczyni, dochód uzyskany przez Nią w sposób przedstawiony we wniosku nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast art. 3 ust. 1a ww. ustawy precyzuje, iż za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Z kolei art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie zaś art. 3 ust. 2b ww. ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.

Stosownie do treści art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z cytowanych przepisów wynika, że o zakresie ciążącego na podatniku obowiązku podatkowego decyduje jego miejsce zamieszkania. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Miejsce zamieszkania ustala się natomiast według kryteriów wskazanych w art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem zapisów stosownej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Wnioskodawczyni wskazuje, że w 2015 r. w Polsce będzie uzyskiwać wynagrodzenie za pracę. Jej centrum interesów osobistych (powiązania osobiste) znajduje się Polsce, gdzie ma stałe miejsce zamieszkania. Posiada obywatelstwo polskie. W 2015 r. ma zamiar wyjechać do rodziny do Niemiec, gdzie otrzyma 10.000 euro w formie nieodpłatnego użytkowania nieprawidłowego. Umowa zostanie zawarta w Niemczech. Pieniądze będące przedmiotem planowanej umowy nieodpłatnego użytkowania nieprawidłowego w chwili jej zawarcia znajdowały się będą na terytorium Niemiec. Za pozyskane środki zamierza nabyć kilka samochodów osobowych (ok 5-7) na terenie Niemiec i sprzedać je (po umyciu) również na terenie Niemiec. Potrwa to ok 3-4 miesięcy. Wnioskodawczyni podaje, że nie prowadzi działalności gospodarczej. Sprzedaży samochodów dokona jako osoba fizyczna (prywatnie). Ponieważ jest zatrudniona w Polsce nie będzie to czynność ciągła, tylko w czasie urlopu. Będą to wyjazdy kilkudniowe.

Biorąc pod uwagę opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy więc stwierdzić, że miejsce zamieszkania Wnioskodawczyni dla celów podatkowych (rezydencja podatkowa i nieograniczony obowiązek podatkowy) znajduje się w Polsce.

Przepis art. 13 ust. 1 umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90) stanowi, że zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, z przeniesienia własności majątku nieruchomego w rozumieniu artykułu 6 i położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Zyski z przeniesienia własności akcji, udziałów lub innych praw w spółce, której aktywa majątkowe składają się głównie, bezpośrednio lub pośrednio z majątku nieruchomego, położonego w Umawiającym się Państwie lub z praw wchodzących w skład tego majątku nieruchomego, mogą być opodatkowane w tym Państwie (art. 13 ust. 2 umowy).

Na podstawie art. 13 ust. 3 ww. umowy zyski z przeniesienia własności majątku ruchomego stanowiącego majątek zakładowy zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada w drugim Umawiającym się Państwie albo z przeniesienia własności mienia ruchomego należącego do stałej placówki, którym osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie dysponuje w drugim Umawiającym się Państwie w celu wykonywania wolnego zawodu, łącznie z zyskami, które pochodzą z przeniesienia własności takiego zakładu (odrębnie albo z całym przedsiębiorstwem) lub takiej stałej placówki, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Zyski osiągane z przeniesienia własności statków morskich lub statków powietrznych eksploatowanych w transporcie międzynarodowym, statków eksploatowanych w żegludze śródlądowej oraz z przeniesienia własności majątku ruchomego związanego z eksploatacją takich statków morskich, statków powietrznych lub statków żeglugi śródlądowej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa (art. 13 ust. 4 umowy).

Przepis art. 13 ust. 5 umowy stanowi, że zyski z przeniesienia własności jakiegokolwiek majątku niewymienionego w powyższych ustępach podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym przenoszący własność ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.

W przypadku gdy osoba fizyczna miała miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie przez okres przynajmniej pięciu lat i uzyskała miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie, ustęp 5 nie narusza prawa pierwszego Państwa do opodatkowania tej osoby fizycznej na podstawie swego wewnętrznego ustawodawstwa z tytułu jakiegokolwiek przyrostu majątku osiągniętego z akcji lub udziałów w spółkach mających siedzibę w pierwszym Umawiającym się Państwie do dnia, kiedy osoba ta przestała mieć miejsce zamieszkania w tym Państwie. Jeżeli pierwsze z wymienionych Państw opodatkowuje osobę fizyczną mającą tam miejsce zamieszkania z tytułu przyrostu majątku w chwili, gdy osoba ta opuszcza to Państwo, a własność akcji lub udziałów jest następnie przeniesiona i zyski z tego przeniesienia są opodatkowane w drugim Państwie zgodnie z ustępem 5, wówczas to drugie Państwo przyjmuje jako podstawę oszacowania zysku z przeniesienia własności tę kwotę, którą przyjęło pierwsze Państwo jako wpływ w chwili, gdy ta osoba fizyczna opuszczała jego terytorium (art. 13 ust. 6 umowy).

Analiza treści przytoczonego art. 13 umowy między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku wskazuje, że dochód uzyskany przez Wnioskodawczynię w 2015 r. z tytułu sprzedaży samochodów osobowych na terytorium Niemiec zgodnie z art. 13 ust. 5 umowy podlegać będzie opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji, tj. w Polsce.

W takim przypadku nie następuje podwójne opodatkowanie dochodu, a zatem nie należy stosować przewidzianej w umowie metody zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu. Całość uzyskiwanego ze sprzedaży samochodów dochodu podlega bowiem opodatkowaniu tylko w Polsce na zasadach przewidzianych w polskim prawie podatkowym.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy roku o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W katalogu źródeł przychodu zawartym w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 ww. ustawy jako odrębne źródła przychodu wyszczególniono:

• pozarolniczą działalność gospodarczą;
• odpłatne zbycie rzeczy.

W myśl art. 5a pkt 6 wyżej powołanej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)– c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Wskazać jednak należy, że treść definicji zawartej w wyżej cytowanym art. 5a pkt 6 ww. ustawy daje podstawę, by przyjąć, że dla uznania określonej działalności za działalność gospodarczą, konieczne jest m.in. łączne spełnienie trzech warunków: po pierwsze - dana działalność musi być działalnością zarobkową, po drugie - działalnością wykonywaną w sposób zorganizowany oraz po trzecie - w sposób ciągły.

Tak więc, działalność gospodarcza to taka działalność, która:

• jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu, przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu,
• wykonywana jest w sposób ciągły. Jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy. Istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu np. powtarzalna sprzedaż przedmiotów własności posiadających tożsamy charakter.
• prowadzona jest w sposób zorganizowany, co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.

Jeżeli więc rozmiar, powtarzalność, zarobkowy charakter oraz sposób zorganizowania wskazują na znamiona działalności gospodarczej, to w takim przypadku zbycie rzeczy spełnia przesłanki uznania ich za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i winno zostać rozliczone na zasadach właściwych dla tej działalności.

Obowiązki podatkowe zależą zatem od okoliczności uzyskania przychodów, o których mowa w powołanych wyżej przepisach.

Wnioskodawczyni podaje, że nie prowadzi działalności gospodarczej. Sprzedaży samochodów dokona jako osoba fizyczna (prywatnie). Zamierza nabyć kilka samochodów osobowych (ok 5-7). Ponieważ Wnioskodawczyni jest zatrudniona w Polsce, nie będzie to czynność ciągła, tylko w czasie urlopu. Będą to wyjazdy kilkudniowe.

Tym samym na podstawie treści wniosku przyjęto założenie, że sprzedaż samochodów nie nastąpi w wykonywaniu działalności w tym zakresie.

W konsekwencji czynność sprzedaży samochodu osobowego należy zakwalifikować do źródła przychodu, jakim jest odpłatne zbycie rzeczy, tj. sprzedaż rzeczy i rozpatrywać przez pryzmat uregulowań przywołanego wyżej przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powołany wyżej przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie innych rzeczy przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, jest źródłem przychodu.

Zatem, jeżeli odpłatne zbycie każdego z zakupionych przez Wnioskodawczynię samochodów nastąpi w okresie wskazanym we wniosku, tj. w terminie 3-4 miesięcy licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło ich nabycie, spowoduje powstanie przychodu z tytułu odpłatnego zbycia rzeczy ruchomych, a uzyskany dochód z tego tytułu podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych. Jeżeli zaś sprzedaż nastąpi po upływie pół roku od daty nabycia każdego ze samochodów - nie będzie stanowić ona źródła przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym nie będzie skutkowała obowiązkiem uiszczenia podatku dochodowego.

Odnosząc zatem zdarzenie przyszłe do wyżej przytoczonych przepisów nie sposób zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawczyni, że dochód uzyskany przez Nią w sposób przedstawiony we wniosku nie podlega opodatkowaniu w Polsce. Obowiązek opodatkowania dochodu w Polsce nie zależy od tego czy w Niemczech nie będzie podlegała opodatkowaniu z tytułu sprzedaży samochodów osobowych na terytorium Niemiec. W tej kwestii decydujące są postanowienia właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, czyli w tym przypadku art. 13 ust. 5 umowy polsko-niemieckiej oraz art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli w toku postepowania właściwy organ stwierdzi, że sprzedaż samochodów osobowych wykonywana jest przez Wnioskodawczynię (wbrew oświadczeniu zawartym we wniosku) w warunkach świadczących o prowadzeniu działalności gospodarczej – określi skutki prawne właściwe dla rzeczywiście określonego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć ojej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.