Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/415-1159/14/MK
z 16 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2014 r. (data wpływu – 17 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Żona Wnioskodawcy nabyła w dniu 10 lutego 2000 r. od swoich rodziców lokal mieszkalny w drodze darowizny (w formie aktu notarialnego). Sprawa podatku od darowizny została uprzednio uregulowana. Z kolei w dniu 28 stycznia 2009 r. żona za pośrednictwem notariusza (forma aktu notarialnego) „podarowała ze swojego majątku osobistego do majątku objętego wspólnością ustawową swoją i swojego męża ww. lokal mieszkalny” (po 1/2 na małżonka). Wnioskodawca wspólnie z żoną przyjęli darowiznę do majątku objętego wspólnością ustawową. Sprawa podatku od darowizny została odpowiednio uregulowana.

Natomiast w dniu 17 lutego 2014 r. Wnioskodawca wspólnie z żoną sprzedał ww. lokal mieszkalny za pośrednictwem notariusza (forma aktu notarialnego). Zgodnie z treścią wspomnianego aktu notarialnego sprzedaży, kupujący zobowiązał się dokonać zapłaty w następujący sposób: 1/2 ceny wpłacić na rachunek bankowy wskazany przez żonę (żona jest właścicielem wskazanego przez siebie rachunku bankowego) oraz 1/2 ceny na osobny rachunek bankowy wskazany przez Wnioskodawcę (którego jest właścicielem).

W dniu 3 marca 2014 r. Wnioskodawca podpisał umowę deweloperską (oraz umowę zobowiązującą do wybudowania budynku, ustanowienia odrębnej własności lokalu niemieszkalnego i przeniesienia jego własności) w celu zakupu m. in. lokalu mieszkalnego, po czym zgodnie z umową wykonał przelew bankowy do dnia 6 marca 2014 r. i dokonał odbioru mieszkania (protokół zdawczo-odbiorczy z dnia 6 marca 2014 r.) płacąc 100% umówionej ceny mieszkania. Następnie w dniu 9 września 2014 r. zawarł umowę ustanowienia odrębnej własności ww. lokalu i przeniesienia na Niego jego własności (w akcie opisano lokal mieszkalny oraz garaż). Zgodnie z treścią ww. umów (umowa deweloperska oraz umowa ustanowienia odrębnej własności lokalu) Wnioskodawca zakupił ww. lokal mieszkalny „do majątku osobistego za środki pochodzące z majątku osobistego” (1/2 wartości sprzedaży lokalu mieszkalnego), „pozostając w związku małżeńskim, w którym obowiązuje ustrój wspólności ustawowej małżeńskiej, co żona potwierdziła i na co wyraziła zgodę”. Od marca 2014 r. do dnia dzisiejszego (oprócz wydatku na zakup ww. lokalu mieszkalnego), Wnioskodawca ponosi również wydatki na rozbudowę i adaptację na cele mieszkalne ww. lokalu mieszkalnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wydatki związane z zakupem, remontem, rozbudową (zgodnie z art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwanej dalej „ustawą”) lokalu mieszkalnego, poniesione przez Wnioskodawcę (faktury na jego nazwisko) od 3 marca 2014 r. (umowa deweloperska dot. zakupu mieszkania) mogą zostać uznane za zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych, o którym mowa w art. 30e ust. 1 ustawy, jako wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy?
2. Czy prawidłowym jest opodatkowanie (z uwzględnieniem ewentualnego zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy) 1/2 ceny sprzedanego lokalu mieszkalnego, która jest w posiadaniu i dyspozycji Wnioskodawcy w związku z darowizną od żony dokonaną w 2009 r. i umową sprzedaży lokalu w 2014 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1)

Prawidłowym jest uznanie za zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych, o którym mowa w art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 25 ustawy wszystkie tego typu wydatki poniesione przez Niego od 3 marca 2014 r. (umowa deweloperska dot. zakupu mieszkania), a w zasadzie nawet od dnia sprzedaży poprzedniego lokalu mieszkalnego z uwzględnieniem zakupu i przystosowania nowego mieszkania. Skutkiem zawarcia ww. umowy z marca 2014 r. była zapłata przez Wnioskodawcę wynagrodzenia za lokal oraz zawarcie ostatecznej umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu z dnia 9 września 2014 r., co w całości zostało i nadal jest finansowane ze środków uzyskanych ze sprzedaży poprzedniego mieszkania, a dokumentami w tej sprawie są faktury i przelewy wystawione na nazwisko Wnioskodawcy. Wszystkie wymienione wydarzenia zaistniały w ustawowym terminie 2 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie lokalu mieszkalnego (zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy).

Ad. 2)

Prawidłowym jest opodatkowanie (z uwzględnieniem ewentualnego zwolnienia na podstawie art. 21. ust. 1 pkt 131 ustawy) 1/2 ceny sprzedanego lokalu mieszkalnego, która jest w posiadaniu i dyspozycji Wnioskodawcy. Otrzymał On w drodze umowy darowizny odpowiednią część mieszkania w 2009 r., czyli czynność sprzedaży ww. lokalu mieszkalnego dokonana w 2014 r. w tej części podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 w powiązaniu z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z ewentualną możliwością zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy). Żona Wnioskodawcy otrzymała ww. lokal mieszkalny już w 2000 r., a darowizną dokonaną przez nią w 2009 r. jedynie „podzieliła” się z Nim własnością lokalu przez co oboje stali się współwłaścicielami w równych udziałach. Nie można na tej podstawie stwierdzić, że ww. umową darowizny z 2009 r. Jego żona otrzymała lokal mieszkalny i z tej przyczyny podlega opodatkowaniu na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) w powiązaniu z art. 30e ww. ustawy, gdyż już wcześniej nabyła ww. lokal, co zostało na tej podstawie opodatkowane w 2000 r. zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl zaś art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Stosunki majątkowe pomiędzy małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r., poz. 788 ze zm).

Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Natomiast w myśl art. 35 ww. ustawy w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

W świetle powyższego wskazać należy, że wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, iż niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa) oraz żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego.

Nie bez znaczenia pozostaje również fakt, że zasada równych udziałów małżonków w majątku wspólnym, o której mowa w art. 43 § 1 Kodeksu, obowiązuje bez względu na stopień, w którym każde z małżonków przyczyniło się do powstania majątku wspólnego, i niezależnie od przyczyny ustania wspólności. Wspomniana równość udziałów jest bowiem wyrazem równego traktowania małżonków i ich równouprawnienia w stosunkach majątkowych po ustaniu wspólności majątkowej.

Dopiero zniesienie wspólności ustawowej kreuje prawo małżonków do majątku wspólnego na zasadzie współwłasności w częściach ułamkowych, które z reguły jest stanem przejściowym i prowadzi do podziału majątku.

Wskazać również należy, że stosownie do art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Z powyżej zacytowanego przepisu wynika, że podstawową cechą umowy darowizny jest bezpłatne świadczenie darczyńcy na rzecz obdarowanego kosztem jego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego) i zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne.

Ponadto, jak stanowi art. 155 § 1 ww. Kodeksu umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

W świetle powyższych wyjaśnień, skoro w niniejszej sprawie żona Wnioskodawcy nabyła lokal mieszkalny w 2000 r. w drodze darowizny do majątku osobistego, a następnie w 2009 r. dokonała jego darowizny do majątku wspólnego, to tym samym, na podstawie opisanej czynności prawnej doszło do nabycia udziału w ww. lokalu mieszkalnym przez Wnioskodawcę.

Zatem – w świetle powyższych wyjaśnień – stwierdzić należy, że przychód z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego, którego Wnioskodawca wraz z żoną dokonali w 2014 r., w części w jakiej nastąpiło jego nabycie przez Wnioskodawcę na skutek darowizny żony do majątku wspólnego w 2009 r. podlega opodatkowaniu na zasadach obowiązujących w 2009 r., gdyż zbycie przypadającego Wnioskodawcy udziału stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

W myśl art. 30e ust. 1 podatek od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Podstawą obliczenia podatku jest, co wynika z treści art. 30e ust. 2 ww. ustawy, dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Zgodnie z art. 19 ust. 3 ww. ustawy wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia. Natomiast jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 19 ust. 4 ustawy).

W myśl art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)–c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Stosownie zaś do art. 22 ust. 6e ustawy wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

W świetle powyższego, opodatkowaniu 19% podatkiem podlega dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem uzyskanym przez Wnioskodawcę z odpłatnego zbycia w wyniku sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym nabytego w 2009 r. na skutek darowizny (stanowiącym wartość tegoż udziału, pomniejszoną o koszty odpłatnego zbycia rozumiane jako wszystkie wydatki poniesione przez zbywcę, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku), a kosztami uzyskania przychodu.

Stosownie zaś do art. 45 ust. 1a pkt 3 ustawy w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym podatnik powinien złożyć we właściwym urzędzie skarbowym odrębne zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e.

W zeznaniu tym, zgodnie z art. 30e ust. 4 ustawy, jest obowiązany wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Natomiast zgodnie z art. 45 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym podatnik jest zobowiązany wpłacić podatek wynikający z zeznania, o którym mowa wyżej.

Zaznaczyć przy tym należy, że – na podstawie art. 30e ust. 5 ustawy – dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

W przypadku zaś niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ustawy).

Powołany uprzednio art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

• położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Na podstawie art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 21 ust. 27 ww. ustawy, w przypadku ponoszenia wydatków na cele mieszkaniowe w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, na którego terytorium podatnik ponosi wydatki na cele mieszkaniowe.

Natomiast stosownie do art. 21 ust. 28 za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

1. nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
2. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części

• przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Jak wynika z powołanych wyżej uregulowań prawnych, okolicznością decydującą o możliwości skorzystania z przedmiotowego zwolnienia jest zatem wydatkowanie przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych, począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie na własne cele mieszkaniowe podatnika wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy, tj. m.in. na nabycie lokalu mieszkalnego, a także na rozbudowę, przebudowę lub remont tego lokalu stanowiącego własność lub współwłasność podatnika. Jednocześnie, ustawodawca nie określa wprost, że w momencie ponoszenia wydatków podatnik powinien być właścicielem lokalu, a tym samym za uprawniające do zwolnienia można uznać również wydatki na remont czy przebudowę lokalu mieszkalnego poniesione przed nabyciem prawa własności tego lokalu, jeżeli do tego nabycia dojdzie w wymaganym terminie, tj. w terminie dwóch lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie. Istotne jest natomiast, żeby zarówno wydatkowanie środków, jak i definitywne przeniesienie własności (nabycie) lokalu mieszkalnego (udokumentowane aktem notarialnym), nastąpiło nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Ponadto, pokreślić należy, że realizacja własnych celów mieszkaniowych winna polegać na tym, że w przypadku nabycia nowej nieruchomości, podatnik musi w ww. nieruchomości faktycznie takie cele realizować.

Z opisu przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż nabyty przez Wnioskodawcę w 2009 r. udział w lokalu mieszkalnym, odpowiadający Jego udziałowi w majątku wspólnym, został sprzedany w dniu 17 lutego 2014 r. Środki uzyskane z tej sprzedaży Wnioskodawca wydatkował na poczet zakupu lokalu mieszkalnego od dewelopera, zgodnie z umową deweloperską oraz na remont i rozbudowę ww. lokalu, natomiast definitywna umowa przeniesienia własności tego lokalu w formie aktu notarialnego została zawarta w dniu 9 września 2014 r., tj. w terminie określonym w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze ww. okoliczności faktyczne oraz w kontekście pytań zadanych we wniosku stwierdzić zatem należy, że w sytuacji gdy udokumentowane wydatkowanie przez Wnioskodawcę przychodu ze sprzedaży na nabycie, remont i rozbudowę czy przebudowę lokalu mieszkalnego zostało dokonane celem zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy, uprawnia do zastosowania zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Niezależnie jednak od powyższego, w przedmiotowej sprawie należy zwrócić uwagę, że enumeratywne wyliczenie wydatków mieszkaniowych w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, których realizacja powoduje zwolnienie z opodatkowania kwot dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości ma charakter wyczerpujący, a nie przykładowy. Wśród wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe wskazanych w tym przepisie, ustawodawca nie wymienił natomiast wydatków na nabycie czy remont lokalu niemieszkalnego lub garażu. Jak wskazał zaś w opisie stanu faktycznego Wnioskodawca, w dniu 3 marca 2014 r. podpisał umowę deweloperską oraz umowę zobowiązującą do wybudowania budynku, ustanowienia odrębnej własności lokalu niemieszkalnego i przeniesienia jego własności, a w dniu 9 września 2014 r. zawarł umowę ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia na Niego jego własności (w akcie opisano lokal mieszkalny oraz garaż).

Dodatkowo, mając na uwadze, iż współwłaścicielami wskazanego we wniosku lokalu mieszkalnego był Wnioskodawca wspólnie z żoną, zaznacza się, że zgodnie z art. 14k § 1 ustawy Ordynacja podatkowa zastosowanie się do niniejszej interpretacji przed jej zmianą lub przed doręczeniem organowi podatkowemu odpisu prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego tę interpretację nie może szkodzić – również w przypadku nieuwzględnienia jej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej – tylko Wnioskodawcy.

Natomiast żona, chcąc uzyskać interpretację indywidualną, powinna indywidualnie wystąpić z wnioskiem o jej wydanie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.