INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 6 marca 2012 r. (data wpływu 21 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wyceny wydatków poniesionych w walutach obcych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wyceny wydatków poniesionych w walutach obcych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie transportu drogowego towarów, zdarzenia gospodarcze ewidencjonuje za pomocą ksiąg rachunkowych (księgi handlowe), podatek dochodowy opłaca liniowo, jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W ramach tej działalności Wnioskodawca deleguje pracowników (kierowców) w zagraniczne podróże służbowe.

Na poczet wydatków związanych z wyjazdem zagranicznym - np. na paliwo, opłaty za autostrady, parkingi - przed wyjazdem kierowcy otrzymują środki pieniężne z kasy przedsiębiorstwa. Środki te są rozliczane po powrocie kierowcy do siedziby przedsiębiorstwa.

Najczęściej odbywa się to w taki sposób, że w przeddzień wyjazdu dokonywana jest złotówkowa wypłata z kasy przedsiębiorstwa tytułem środków na pokrycie kosztów.

Z kwoty tej kierowca reguluje wszystkie płatności, które związane są z wyjazdem (nie obejmuje ona diet i ryczałtów za noclegi - te rozliczane są odrębnie) - w szczególności dotyczy to kosztów paliwa, autostrad i parkingów. Wnioskodawca nie ingeruje w to, w jaki sposób, kiedy i gdzie kierowca wymienia złotówki na walutę zagraniczną.

Po powrocie z trasy następuje rozliczenie kierowcy na następujących zasadach: pracownik przedstawia wszystkie dokumenty potwierdzające poniesienie wydatków zagranicznych, następnie kwoty wynikające z tych dokumentów, które wyrażone są w obcej walucie, przeliczone są na złotówki wg kursów średnich NBP z dnia poprzedzającego dzień poniesienia każdego wydatku. Suma tych wydatków wyrażona w złotych zostaje rozliczona z kwotą zaliczki, którą pracownik otrzymał w przeddzień wyjazdu. Ewentualne różnice pomiędzy kwotą wypłaconą w formie zaliczki, a kwotą wydatków faktycznie poniesionych są rozliczane w złotówkach i albo następuje zwrot różnicy do kasy przedsiębiorstwa, lub też następuje wypłata z kasy na rzecz pracownika. Wydatki udokumentowane przez pracownika ewidencjonowane są w księgach w dacie wystawienia dokumentu potwierdzającego poniesienie wydatku (wg średniego kursu waluty w NBP poprzedzającego dzień poniesienia wydatku).

Sporadycznie występują sytuacje, że pracownik otrzymuje z kasy przedsiębiorstwa zaliczkę w walucie zagranicznej - Wnioskodawca kupuje walutę w kantorze w przeddzień wyjazdu kierowcy i wypłaca ją kierowcy. Po powrocie kierowca zobowiązany jest do rozliczenia poniesionych wydatków, jednak odbywa się to w walucie obcej - od kwoty zaliczki w walucie odejmowane są koszty poniesione w walucie i różnica waluty podlega zwrotowi, lub dopłacie na rzecz pracownika. W tym przypadku również w księgach ewidencjonowane są wydatki w dacie dokumentu potwierdzającego ich poniesienie wg kursu średniego waluty w NBP z dnia poprzedzającego dzień poniesienia wydatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionej sytuacji przyjęto prawidłowy sposób ujmowania w księgach rachunkowych poniesionych wydatków wyrażonych w walucie obcej ze względu na ich datę ze szczególnym uwzględnieniem prawidłowości kursów walut używanych do rozliczenia kwot przekazywanych kierowcom jako zaliczek na pokrycie kosztów podróży...

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, że ustawa o rachunkowości nakazuje ujmować wydatki w walutach obcych na dzień przeprowadzenia operacji gospodarczej, a taką operacją wg Wnioskodawcy jest każdy poszczególny wydatek dokonywany przez kierowców, zatem sposób ujęcia wydatków w księgach i stosowane kursy walut należy uznać za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej ponosi koszty uzyskania przychodu w walutach obcych. Zdarzenia gospodarcze ewidencjonuje na podstawie ksiąg rachunkowych. W części E wniosku ORD-IN, Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem interpretacji indywidualnej jest m. in. przepis art. 24c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również w treści wniosku wskazał, że dla ustalenia różnic kursowych stosuje kurs średni NBP z ostatniego dnia poprzedzającego dzień poniesienia wydatku, a zatem przyjęto, że Wnioskodawca stosuje podatkową metodę ustalania różnic kursowych.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu;

• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów;

• musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy zatem przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów.

Stosownie do treści art. 11a ust. 2 ww. ustawy, koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Zgodnie z art. 22 ust. 5d ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W rozpatrywanej sprawie istotne jest również to, że ponieważ koszty ponoszone są w walutach obcych – to nie można transakcji walutowych przeliczać na złotówki w oderwaniu od zasad obowiązujących w tym zakresie przy ustalaniu podatkowych różnic kursowych.

Zgodnie z art. 24c ust. 7 ww. ustawy, przy ustalaniu podatkowych różnic kursowych, za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3, dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności.

Wobec tego do przeliczenia waluty obcej na złote, należy przyjąć datę wynikającą z faktury (rachunku) lub innego dowodu, stosując kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy, za prawidłowe uznać należy stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym dla celów rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych, koszty poniesione w walutach obcych należy ewidencjonować w księgach rachunkowych w dacie wystawienia dokumentu potwierdzającego poniesienie wydatku, stosując kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu.

Powyższe stanowisko dotyczy sytuacji, gdy różnice kursowe rozliczane są metodą podatkową.

Podkreślić równocześnie należy, że niniejsza interpretacja – zgodnie ze złożonym wnioskiem – nie dotyczy nie dotyczy wyceny kosztów pracowniczych (rozliczenia delegacji pracowników).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.