2015.08.05 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-118/14/15-9/S/MP
z 5 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2014 r. (data wpływu 3 lutego 2014 r.), uzupełnionym w dniu 21 marca 2014 r. (data wpływu 24 marca 2014 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 13 marca 2014 r. (doręczone w dniu 18 marca 2014 r. r.) oraz w dniu 2 lipca 2015 r. (data wpływu 3 lipca 2015 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 19 czerwca 2015 r. (doręczone w dniu 26 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla czynności przeniesienia praw autorskich do projektu architektonicznego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 lutego 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla czynności przeniesienia praw autorskich do projektu architektonicznego.

Wniosek uzupełniono w dniu 21 marca 2014 r. (data wpływu 24 marca 2014 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 13 marca 2014 r. (doręczone w dniu 18 marca 2014 r. r.) oraz w dniu 2 lipca 2015 r. (data wpływu 3 lipca 2015 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 19 czerwca 2015 r. (doręczone w dniu 26 czerwca 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe :

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą - pracownię architektoniczną. Jest płatnikiem VAT, rozlicza się wg podatku liniowego 19%. Wnioskodawca zatrudnia obecnie 5 architektów na umowę o pracę oraz współpracuje z podwykonawcami branżowymi na zasadzie outsourcingu. Główna działalność firmy to zgodnie z PKD 71.11.Z Działalność w zakresie architektury.

Wnioskodawca podpisał z klientem umowę na wykonanie projektu architektonicznego oraz na przekazanie praw autorskich do tego projektu. Projekt będzie wykonywany przez niego, a także przez pracowników oraz wspomnianych podwykonawców.

W umowie ustalił podział wynagrodzenia z Zamawiającym na :

-10% za wykonanie projektu - 90% za przekazanie praw autorskich do projektu.

Obecnie Wnioskodawca chce wystawić fakturę za wykonane prace i za przekazanie praw autorskich.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 21 marca 2014 r. Wnioskodawca wskazał ponadto, że jest twórcą w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z zawartą umową Wnioskodawca przeniesie na Zamawiającego majątkowe prawa autorskie do wykonanej dokumentacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie :

Jaką stawką podatku od towarów i usług należy opodatkować przeniesienie praw autorskich ?

Zdaniem Wnioskodawcy :

Wynagrodzenie za prawa autorskie do projektu należy opodatkować stawką VAT w wysokości 8% na podstawie pozycji 181 załącznika Nr 3 do w/w ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). A utworami są m. in. utwory architektoniczne, architektoniczno - urbanistyczne i urbanistyczne, do których zalicza się dokumentację projektowo - kosztorysową.

W wydanej interpretacji indywidualnej z dnia 3 kwietnia 2014 r. nr IPPP1/443-118/14-4/MP Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Wskazał, że załącznik nr 3 do u.p.t.u. zawiera wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, zaś pod poz. 181 tego załącznika wskazano, że stawką tą objęte są, bez względu na symbol PKWiU, usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Organ podatkowy przywołał również unormowania ustawy o prawie autorskim tj. art. 1 ust. 1, art. 8 ust. 1 i 2, art. 5, art. 16, art. 17, rozdział 5 tej ustawy, dotyczące m.in. definicji utworu, twórcy, majątkowych praw autorskich i kwestii ich przeniesienia.

Zdaniem organu, z powołanych unormowań prawa autorskiego wynika, że twórcą może być wyłącznie osoba fizyczna (człowiek) będący autorem utworu w rozumieniu tej ustawy. Jeżeli utwór powstaje w ramach funkcjonowania określonej osoby prawnej, np. spółki z o.o., to de facto jest on kreowany przez zatrudnione osoby fizyczne. Organ podatkowy zauważył, że Strona działa jako pracownia architektoniczna i przygotowuje projekty za pomocą zatrudnionych lub współpracujących z nią architektów, posiadających odpowiednie uprawnienia. Przedmiotem umowy na usługi projektowe jest przygotowanie projektu architektonicznego oraz przekazanie majątkowych praw autorskich do takiego projektu. Wynagrodzenie za usługę będzie podzielone na: wynagrodzenie z tytułu wykonania projektu oraz wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich projektu. Zatrudniając pracowników Skarżący jest pracodawcą i zgodnie z art. 12 prawa autorskiego przysługują mu autorskie prawa majątkowe do utworów stworzonych przez pracownika lub grupę pracowników, w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy. Jednakże nie przysługują mu autorskie prawa osobiste, a w szczególności - prawo do autorstwa utworu. W opinii organu, nie została więc spełniona przesłanka uznania Skarżącego za twórcę w rozumieniu prawa autorskiego.

Ww. interpretacja indywidualna była przedmiotem skargi wniesionej przez Stronę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Wyrokiem z dnia 12 lutego 2015 r. o sygn. akt III SA/Wa 2198/14 WSA w Warszawie uchylił ww. interpretację indywidualną.

Zdaniem Sądu, wobec zaistniałego sporu konieczne jest odwołanie się do wykładni systemowej zewnętrznej i dokonanie wykładni pojęcia „twórca” w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wprawdzie ustawa ta nie zawiera definicji legalnej pojęcia twórca, jednak zawarte w niej regulacje pozwalają dokonać wykładni znaczenia tego pojęcia. W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przepisy ustawy stosuje się do utworów, których twórcą jest obywatel polski lub których twórca jest obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym. Z przepisu tego wynika wniosek, że twórcą może być jedynie osoba fizyczna. Nie wyróżniono osoby prawnej, jako twórcy, którego działalność podlegałaby ochronie na gruncie tej ustawy. W analizowanej sprawie istotnego znaczenia nabiera regulacja zawarta w art. 9 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, odnosząca się do współautorstwa utworu. Zgodnie z art. 9 ust.1 ustawy współtwórcom przysługuje prawo autorskie wspólnie. Domniemywa się, że wielkości udziałów są równe. Utwór powstały w rezultacie współtwórczości jest zatem przedmiotem wspólnego prawa autorskiego niezależnie od tego, czy dają się w nim wyróżnić części stworzone przez poszczególnych twórców. Jak podkreślają komentatorzy J. Barta oraz R. Markiewicz w komentarzu do art. 9 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Warszawa 2011, wydawnictwo LEX) zakresem przepisu art. 9 objęte są zarówno dzieła współautorskie nierozłączne, tj takie, przy których nie występują wyodrębnialne i nadające się do samodzielnej eksploatacji wkłady poszczególnych twórców, jak i dzieła rozłączne, tj. takie, w których pochodzące od poszczególnych współtwórców części mają samodzielne znaczenie. Jak trafnie wskazano w skardze, wykładnia systemowa zewnętrzna oparta na zapisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych prowadzi do wniosku, że twórcą jest osoba fizyczna, która wykonała dany utwór sama lub z udziałem innych współtwórców. Inne rozumienie pojęcia twórcy prowadziłoby do dyskryminowania osób, którym przysługują osobiste prawa autorskie do utworu, a którzy stworzyli ten utwór wspólnie z innymi osobami.

Skoro zatem Skarżący we wniosku o wydanie interpretacji wyraźnie wskazał, że projekt będzie wykonywany przez niego, a także przez jego pracowników oraz podwykonawców, to stanowisko organu interpretacyjnego wykluczające uznanie go za twórcę nie może być uznane za prawidłowe. Organ interpretacyjny w sposób nieprawidłowy i niepełny odwzorował przedstawiony we wniosku stan faktyczny, w stosunku do którego wyraził następnie własne stanowisko. Organ wydający interpretację winien w sposób szczegółowy i jednoznaczny opisać i odnieść się do stanu faktycznego, ewentualnie wezwać do jego uzupełnienia i w efekcie tych działań zająć jednoznaczne stanowisko odnośnie przedstawionego stanu faktycznego.

Zgodnie z zaleceniem Sądu, pismem z dnia 19 czerwca 2015 r. znak IPPP1/443-118/14-7/MP wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia przedstawionego we wniosku z dnia 1 lutego 2014 r. zdarzenia przyszłego poprzez wskazanie :

Czy na opisany we wniosku projekt architektoniczny składają się niezależne projekty wykonywane przez Wnioskodawcę, jego pracowników oraz współpracujących z nim podwykonawców ?
Jakie czynności są wykonywane bezpośrednio przez Wnioskodawcę, a jakie przez pracowników i podwykonawców w ramach tworzenia ww. projektu ?
Czy pod projektem podpisują się wszyscy, którzy uczestniczyli w jego wykonaniu (Wnioskodawca, jego pracownicy oraz współpracujący podwykonawcy), czy też wyłącznie Wnioskodawca jako autor całego dzieła ?
Czy zatrudnionym przez Wnioskodawcę pracownikom i współpracującym z nim podwykonawcom przysługują niezależne od siebie osobiste prawa autorskie do całości projektu architektonicznego, który stworzyli ?

W odpowiedzi na wezwanie Strona wskazała że realizowany projekt architektoniczny wykonywany będzie jako całość przez Wnioskodawcę, a w częściach przez pracowników oraz współpracujących z nim podwykonawców branżowych. W ramach tworzenia projektu Wnioskodawca prowadzi uzgodnienia z inwestorem dotyczące przygotowywanego dzieła, zwłaszcza jego zakresu i formy. Będąc głównym twórcą projektu Wnioskodawca opracowuje koncepcję projektu (nakreśla szkic projektu, określa zasady jakimi należy się kierować przy opracowywaniu projektu), dobiera najistotniejsze rozwiązania w ramach projektu, jak również podejmuje kluczowe decyzje projektowe.

Ponadto, korzystając z opracowań wykonywanych przez osoby współpracujące z Wnioskodawcą, architekt dopasowuje je do stworzonej przez siebie twórczej wizji, będąc jednocześnie ich koordynatorem i wyznaczając ich główny cel.

Pełniąc rolę głównego projektanta, Wnioskodawca pracuje twórczo nad projektem przez cały czas realizacji przedsięwzięcia, oraz podpisuje się na nim jako główny autor całego dzieła.

Pracownicy Wnioskodawcy asystują głównemu projektantowi przy tworzeniu dzieła, wykonując dla niego konkretne rysunki oraz w razie potrzeby sprawdzając projekt. Natomiast do zadań podwykonawców branżowych należy opracowanie części technicznych projektu (np. konstrukcja, instalacje : wodna, kanalizacyjna, elektryczna, wentylacyjna, kosztorysy) według wytycznych Wnioskodawcy.

Wnioskodawca posiada upranienia do projektowania bez ograniczeń i jest członkiem Izby Architektów, co uprawnia go do pełnienia funkcji w budownictwie, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 7 lipca 2004 r. - Prawo budowlane.

Nazwisko Wnioskodawcy jako głównego autora projektu architektonicznego widnieje zaówno na okładce projektu architektonicznego jak i w opisie, na rysunkach, w oświadczeniu, że cały projekt jest kompletny i zgodny z przepisami prawa, w decyzji o pozwoleniu na budowie czy na tablicy budowlanej znajdującej się w miejscu prowadzenia robót budowlanych, a także na okładce każdej części branżowej projektu. Natomiast pozostałe osoby uczestniczące w wykonaniu projektu, czyli pracownicy i współpracujący z Wnioskodawcą podwykonawcy podpisują się pod wykonanymi przez siebie częściami projektu, tj. rysunkami czy opracowaniami technicznymi np. istalacji, jak również ich nazwiska jako autorów poszczególnych części projektu widnieją na okładce projektu budowlanego.

Utwór powstały w wyniku współtwórczości Wnioskodawcy oraz jego pracowników i współpracujących z nim podwykonawców stanowi przedmiot wspólnego prawa autorskiego, nie tylko w przypadku, gdy części pochodzące od poszczególnych twórców mają samodzielne znaczenie, ale również w sytuacji, gdy fragmenty dzieła nie są możliwe do wyodrębnienia i samodzielnej eksploatacji. Jednakże należy mieć na uwadze, że owa wspólność praw autorskich obejmuje jedynie autorskie prawa majątkowe, bowiem autorskie prawa osobiste do całości utworu (projektu architektonicznego) przysługują każdemu ze współtwórców niezależnie od siebie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego oraz rozstrzygnięcia zawartego w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 lutego 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 2198/14 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego - jest prawidłowe.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartosci niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymywania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z wyżej wskazanymi regulacjami, przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie stanowi dostawy w rozumieniu art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni jego odbiorca odnoszący korzyść związaną z tym świadczeniem.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług czynności, które podlegają opodatkowaniu, tj. dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług powinny mieć charakter odpłatny, z tym, że pomiędzy otrzymaną zapłatą a wykonanym świadczeniem powinien istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonanego świadczenia, a zatem wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzezeniem ust. 2–12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. W myśl zaś ust. 2 powołanego artykułu, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzezeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W myśl natomiast art. 146a pkt 1 i 2 ww. ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzezeniem art. 146f:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8% (…)”.

W załączniku nr 3 do ww. ustawy zawierającego wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokosci 8%, pod poz. 181 wskazano, że stawką tą objęte są, bez względu na symbol PKWiU, usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631, z pózn. zm.), przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalnosci twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrazenia (utwór).

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

Z przepisu art. 5 ww. ustawy wynika, że twórcą jest obywatel polski lub obywatel państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym. Przepis art. 8 ust. 2 stanowi natomiast, że domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomosci w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu. Dopóki twórca nie ujawnił swojego autorstwa, w wykonywaniu prawa autorskiego zastępuje go producent lub wydawca, a w razie ich braku – właściwa organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi (art. 8 ust. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy, współtwórcom przysługuje prawo autorskie wspólnie. Domniemywa się, że wielkości udziałów są równe.

Twórcy przysługują autorskie prawa osobiste. Przepis art. 16 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych stanowi, że jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, autorskie prawa osobiste chronią nieograniczoną w czasie i niepodlegającą zrzeczeniu się lub zbyciu więź twórcy z utworem, a w szczególności prawo do: autorstwa utworu, oznaczenia utworu swoim nazwiskiem lub pseudonimem albo do udostępniania go anonimowo, nienaruszalności treści i formy utworu oraz jego rzetelnego wykorzystania, decydowania o pierwszym udostępnieniu utworu publiczności, nadzoru nad sposobem korzystania z utworu.

Zgodnie z art. 17 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, twórcy przysługuje wyłączne prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz do wynagrodzenia za korzystanie z utworu (autorskie prawa majątkowe).

Należy podkreślić, że autorskie prawa majątkowe mogą przysługiwać w niektórych przypadkach także innym podmiotom niż twórca.

W rozdziale 5 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych uregulowano kwestie dotyczące przejścia autorskich praw majątkowych. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej:

autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy;
nabywca autorskich praw majątkowych może przenieść je na inne osoby, chyba że umowa stanowi inaczej (art. 41 ust. 1 powołanej ustawy).

Odwołując się do pojęcia „twórcy” w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wskazać należy, że twórcą w rozumieniu ww. ustawy jest nie tylko jedyny twórca utworu, ale również osoby, które są współtwórcami stworzonego dzieła. Zgodnie z art. 9 ust.1 ustawy współtwórcom przysługuje prawo autorskie wspólnie. Domniemywa się, że wielkości udziałów są równe. Utwór powstały w rezultacie współtwórczości jest zatem przedmiotem wspólnego prawa autorskiego niezależnie od tego, czy dają się w nim wyróżnić części stworzone przez poszczególnych twórców. Wykładnia systemowa zewnętrzna, oparta na zapisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych prowadzi do wniosku, że twórcą jest osoba fizyczna, która wykonała dany utwór sama lub z udziałem innych współtwórców.

Zgodnie z przedstawionym opisem sprawy, Wnioskodawca prowadzi pracownię architektoniczną, zatrudnia 5 architektów na umowę o pracę oraz współpracuje z podwykonawcami na zasadzie outsourcingu. Wnioskodawca podpisał z klientem umowę na wykonanie projektu architektonicznego oraz na przekazanie praw autorskich do tego projektu. Projekt będzie wykonywany przez niego, a także przez pracowników oraz wspomnianych podwykonawców. Zgodnie z zawartą umową Wnioskodawca przeniesie na Zamawiającego majątkowe prawa autorskie do wykonanej dokumentacji.

Realizowany projekt architektoniczny wykonywany będzie jako całość przez Wnioskodawcę, a w częściach przez pracowników oraz współpracujących z nim podwykonawców branżowych. W ramach tworzenia projektu Wnioskodawca prowadzi uzgodnienia z inwestorem dotyczące przygotowywanego dzieła, zwłaszcza jego zakresu i formy, opracowuje koncepcję projektu (nakreśla szkic projektu, określa zasady jakimi należy się kierować przy opracowywaniu projektu), dobiera najistotniejsze rozwiązania w ramach projektu, jak również podejmuje kluczowe decyzje projektowe. Korzystając z opracowań wykonywanych przez osoby współpracujące z Wnioskodawcą, dopasowuje je do stworzonej przez siebie twórczej wizji, będąc jednocześnie ich koordynatorem i wyznaczając ich główny cel.

Ponadto, Wnioskodawca posiada uprawnienia do projektowania bez ograniczeń i jest członkiem Izby Architektów, co uprawnia go do pełnienia funkcji w budownictwie, zgodnie z przepisami ustawy - Prawo budowlane.

Utwór powstały w wyniku współtwórczości Wnioskodawcy oraz jego pracowników i współpracujących z nim podwykonawców stanowi przedmiot wspólnego prawa autorskiego, nie tylko w przypadku, gdy części pochodzące od poszczególnych twórców mają samodzielne znaczenie, ale również w sytuacji, gdy fragmenty dzieła nie są możliwe do wyodrębnienia i samodzielnej eksploatacji. Wspólność praw autorskich obejmuje jedynie autorskie prawa majątkowe, bowiem autorskie prawa osobiste do całości utworu (projektu architektonicznego) przysługują każdemu ze współtwórców niezależnie od siebie.

W konsekwencji, Wnioskodawca spełnia warunki do uznania go za twórcę w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a do świadczonych przez Wnioskodawcę usług przeniesienia majątkowych praw autorskich do tworzonego projektu architektonicznego, będzie miała zastosowanie stawka podatku w wysokości 8% zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zaskarżonej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin