Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/4511-33/15-2/EC
z 14 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2015 r. (data wpływu 14 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania umowy spółki cichej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania umowy spółki cichej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą osobiście działalności gospodarczej. Zamierza współuczestniczyć finansowo w spółce komandytowej (Spółka 1). Spółka 1 ma dziś formę prawną spółki z ograniczona odpowiedzialnością, lecz na 1. połowę 2015 roku jest planowane jej przekształcenie w spółkę komandytową.

Wnioskodawca będzie współuczestniczył finansowo w Spółce 1 jako jej wspólnik w rozumieniu Kodeksu spółek handlowych, jednak będzie miało to miejsce w ramach wspólnego przedsięwzięcia (Spółka 2) z inną osobą fizyczną (Drugi Wspólnik). Wnioskodawca wraz z Drugim Wspólnikiem wydatkowali środki na nabycie/objęcie i sfinansowanie działalności Spółki 1 w jej obecnej formie prawnej (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością). Drugi Wspólnik udzielił pożyczki Spółce 1. Jedynie Wnioskodawca w myśl umowy Spółki 1 jest jej wspólnikiem w rozumieniu Kodeksu spółek handlowych. Po przekształceniu Wnioskodawca stanie się komandytariuszem w Spółce 1 w jej nowej formie prawnej (spółka komandytowa), Drugi Wspólnik będzie współuczestniczył finansowo w Spółce 1 jedynie w ramach wspólnego przedsięwzięcia (Spółki 2) z Wnioskodawcą, a nie jako wspólnik Spółki 1.

Wspólne przedsięwzięcie (Spółka 2) nie jest spółką prawa handlowego ani też prawa cywilnego. Jest relacją między stronami uregulowaną w myśl zasady swobody umów (art. 353.1 Kodeksu cywilnego), umową nienazwaną określaną jako “spółka cicha". Podstawowe cechy tej relacji to:

1. Drugi Wspólnik jako wspólnik cichy uczestniczy w zysku Spółki 2 w proporcji ustalonej w umowie z Wnioskodawcą wyrażonej określonym procentem dochodu wypracowanego przez Spółkę 2 (a pochodzącego z zysku Spółki 1), oraz w tych samych proporcjach uczestniczy w stratach Spółki 2 (pochodzących ze Spółki 1),
2. Drugi Wspólnik jako wspólnik cichy wnosi do Spółki 2 wkład pieniężny oraz ma wpływ na decyzje dotyczące przedsiębiorstwa Spółki 1,
3. wkładem Wnioskodawcy do Spółki 2 są pieniądze, wydane na nabycie/objęcie Spółki 1,
4. Wnioskodawca objął/nabył za łączne środki swoje i Drugiego Wspólnika udział w kapitale Spółki 1,
5. Drugi Wspólnik udzielił pożyczki Spółce 1,
6. w przypadku rozwiązania umowy Spółki 2, której działalność nie przyniosła strat, wspólnicy podzielą się ewentualnym zyskiem zgodnie z ustaloną w umowie proporcją udziału w zyskach Spółki 2 (a pochodzących z zysku Spółki 1), a pozostały majątek zwracany będzie w następujący sposób: Drugi Wspólnik jako wspólnik cichy otrzyma majątek o wartości równej wartości wniesionego wkładu pieniężnego, Wnioskodawca otrzyma majątek o wartości równej wartości wniesionego wkładu pieniężnego.
   
   

Zawarta przez strony umowa Spółki 2 spełnia wszelkie istotne elementy stosunku typowej spółki cichej:

• uczestniczenie prze Drugiego Wspólnika w cudzym przedsiębiorstwie (wkładzie Wnioskodawcy do Spółki 1),
• dążenie do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego)
• wniesienie wkładu przez Drugiego Wspólnika jako wspólnika cichego, który staje się częścią majątku drugiego przedsiębiorcy (Wnioskodawcy),
• wniesienie wkładu przez Drugiego Wspólnika daje prawo do udziału w zysku Spółki 2, podobnie jak przez Wnioskodawcę,
• wyłączenie osobistej odpowiedzialności Drugiego Wspólnika jako wspólnika cichego wobec wierzycieli Wnioskodawcy lub Spółki 2,
• istota spółki cichej wyczerpuje się w stosunku zobowiązaniowym łączącym wspólników (spółka wewnętrzna).
  
  

Drugi Wspólnik jako wspólnik cichy, nie staje się współwłaścicielem majątku, do którego wniósł wkład, ani nie występuje w stosunkach zewnętrznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy relacje między Wnioskodawcą a Drugim Wspólnikiem można określić jako wspólne przedsięwzięcie, o którym mowa art. 8 ust. 1 UPDOF?
2. Czy przychody Wnioskodawcy pochodzące ze Spółki 2 (spółki cichej) stanowić będą dla niego przychód jedynie proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku tej spółki (innymi słowy, bez tej części jej przychodów, która zgodnie z umowami przypada na Drugiego Wspólnika)? Czy - analogicznie - kosztami Wnioskodawcy pochodzącymi ze Spółki 2 będzie przypadająca nań, proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku, część jej kosztów?
3. Czy przychody Wnioskodawcy pochodzące ze Spółki 2 (spółki cichej), która z kolei osiągać będzie swe przychody z udziału w Spółce 1 niebędącej osobą prawną, stanowić będą dla niego przychód z pierwotnego ich źródła, jakim będzie udział w spółce niebędącej osobą prawną, a zatem z pozarolniczej działalności gospodarczej na podstawie art. 5a ust. 2 UPDOF?
4. Czy dochody Wnioskodawcy pochodzące ze Spółki 2 będą mogły być opodatkowane, w przypadku dokonania wyboru zgodnie z art. 9a, na zasadach określonych w art. 30 c UPDOF?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, umowa pomiędzy nim a Drugim Wspólnikiem stanowi wspólne przedsięwzięcie, o którym mowa art. 8 ust. 1 UPDOF.

Wspólne przedsięwzięcie (spółka cicha) nie funkcjonuje w polskim systemie prawnym jako umowa nazwana. W związku z tym ani w prawie cywilnym ani podatkowym nie występują normy prawne regulujące zasady zawiązywania, funkcjonowania czy opodatkowania spółki cichej.

Pomimo braku takich przepisów nie ma przeszkód, by tego rodzaju umowy funkcjonowały w praktyce. Dowolność (w granicach ogólnych norm prawnych) kształtowania umów, a co za tym idzie zawierania umów nienazwanych, w tym umowy spółki cichej, możliwa jest dzięki zasadzie swobody umów zapisanej w art. 353.1 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z nim strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Wspólne przedsięwzięcie polega na realizacji wspólnego celu gospodarczego przez kilka podmiotów. Własność składników majątkowych nie musi być przy tym wspólna, art. 8 ust. 1 UPDOF rozróżnia bowiem przychody ze wspólnej własności od przychodów ze wspólnego przedsięwzięcia. Skoro system prawny zezwala na tworzenie tego typu relacji pomiędzy podmiotami, a postanowienia umów regulują precyzyjnie udział stron wspólnego przedsięwzięcia w zyskach wspólnie prowadzonych działań gospodarczych, prawo podatkowe respektuje uzgodniony między nimi podział dochodów poprzez opodatkowanie u każdej ze stron jej rzeczywistego, faktycznego udziału w tych dochodach. Mówią o tym przepisy art. 8 ust. 1 UPDOF w odniesieniu do przychodów ze wspólnego przedsięwzięcia, ust. 2 zaś w odniesieniu do kosztów, wydatków i ulg.

Dlatego też, biorąc pod uwagę przedstawione cechy relacji pomiędzy Wnioskodawcą a Drugim Wspólnikiem należy uznać, iż stanowi ona wspólne przedsięwzięcie, o którym mowa art. 8 ust. 1 UPDOF.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, jego przychody pochodzące ze Spółki 2 (spółki cichej) stanowić będą dla niego przychód proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku tej spółki, a zatem bez uwzględniania tej części przychodów, która - mimo, iż formalnie tylko Wnioskodawca będzie komandytariuszem w Spółce 1 - zgodnie z umowami konstytuującymi Spółkę 2 przypadać będzie Drugiemu Wspólnikowi. Analogicznie, kosztami Wnioskodawcy pochodzącymi ze Spółki 2 będzie przypadająca nań proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku część jej kosztów, a zatem bez uwzględniania tej części kosztów, która zgodnie z umowami konstytuującymi Spółkę 2 przypadać będzie Drugiemu Wspólnikowi.

Zgodnie z ogólną zasadą podatku dochodowego, opodatkowaniu podlegają dochody rozumiane jako nadwyżka przychodów nad kosztami osiągnięta w roku podatkowym.

W przypadku relacji pomiędzy podmiotami, na mocy których mają one prawo do części dochodów ze wspólnie prowadzonych działań gospodarczych, dla każdego z nich „osiągniętą” nadwyżką jest przypadająca zgodnie z umową wspólnego przedsięwzięcia odpowiednia ich część. Prawo podatkowe respektuje zatem uzgodniony między stronami podział dochodów poprzez opodatkowanie u każdej ze stron jej rzeczywistego, faktycznego udziału w tych dochodach proporcjonalnie do jej prawa do udziału w zysku. Mówią o tym przepisy art. 8 ust. 1 UPDOF w odniesieniu do przychodów ze wspólnego przedsięwzięcia, ust. 2 zaś w odniesieniu do kosztów, wydatków i ulg.

Dlatego też, biorąc pod uwagę uzgodnienia pomiędzy Wnioskodawcą a Drugim Wspólnikiem należy uznać, iż dla Wnioskodawcy jego przychodem ze Spółki 3 będzie przypadająca nań proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku część jej przychodów, a zatem bez uwzględniania tej części przychodów, która - mimo, iż formalnie tylko Wnioskodawca będzie komandytariuszem w Spółce 1 - zgodnie z umowami konstytuującymi Spółkę 2 przypadać będzie Drugiemu Wspólnikowi. Analogicznie, kosztami Wnioskodawcy będzie przypadająca nań proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku część jej kosztów, a zatem bez uwzględniania tej części kosztów, która zgodnie z umowami konstytuującymi Spółkę 2 przypadać będzie Drugiemu Wspólnikowi.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy, jego przychody pochodzące ze Spółki 2 (spółki cichej), która z kolei osiągać będzie swe przychody z udziału w Spółce 1 niebędącej osobą prawną, stanowić będą dla niego przychód z pierwotnego ich źródła jakim będzie udział w spółce niebędącej osobą prawną, a zatem z pozarolniczej działalności gospodarczej na podstawie art. 5a ust. 2 UPDOF.

Zgodnie z przepisem art. 8 ust. 1 przychody ze wspólnego przedsięwzięcia u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku. Przy czym przychody te zachowują swój pierwotny charakter (źródło) a przyporządkowaniu do poszczególnych podatników podlega jedynie ich wartość wyrażona w pieniądzu.

Jedynym źródłem przychodów Spółki 2 będzie udział w Spółce 1 po tym, gdy stanie się ona po przekształceniu spółką komandytową. Oznacza to, iż zarówno dla Wnioskodawcy, jak i dla Drugiego Wspólnika, przypadająca na niego proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku Spółki 2 część jej przychodów pochodząca z kolei z udziału w Spółce 1, będzie nadal miała charakter udziału w Spółce 1 (będąc udziałem w tymże udziale). Przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną (takiej jak Spółka 1 będąca spółką komandytową) zaś, na podstawie art. 5a ust. 2 UPDOF, są uznawane za przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Oznacza to, że przypadający na Wnioskodawcę udział w zyskach Spółki 2 w sytuacji gdy jedynym źródłem jej przychodów będzie udział w Spółce 1, będzie stanowił przychód ze źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Ad. 4

Zdaniem Wnioskodawcy jego dochody pochodzące ze Spółki 2 będą mogły być opodatkowane, w przypadku dokonania wyboru zgodnie z art. 9a, na zasadach określonych w art. 30c UPDOF.

Art. 8 ust 1 UPDOF stanowi, iż przychody ze wspólnego przedsięwzięcia u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1 a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 UPDOF. Ust. la przewiduje wyjątek od tej reguły dla przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 UPDOF, osiąganych przez podatników opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c UPDOF i stanowi, iż w takiej sytuacji nie łączy się ich z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 UPDOF.

Jeżeli Wnioskodawca wybierze sposób opodatkowania dochodów z udziału w Spółce 2 na zasadach określonych w art. 30c UPDOF jako osiąganych z pozarolniczej działalności gospodarczej, dochód Wnioskodawcy z tego źródła opodatkowany będzie u Wnioskodawcy stawką 19% i nie będzie łączył się z innymi dochodami Wnioskodawcy opodatkowanymi według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 UPDOF.

Jednocześnie Wnioskodawca informuje, iż z podobnie brzmiącym wnioskiem do Izby Skarbowej w Warszawie zwrócił się Drugi Wspólnik. Przedmiotem wniosku Drugiego Wspólnika jest potwierdzenie, iż przypadający na niego udział w zysku Spółki 2 będzie opodatkowany u Drugiego Wspólnika jako jego dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej (będący udziałem w Spółce 2).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie opodatkowania umowy spółki cichej jest nieprawidłowe.

Umowa spółki cichej zawiązywana jest na podstawie wyrażonej w art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) zasady swobody umów. W myśl ww. przepisu strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie, ani zasadom współżycia społecznego. Z zasady tej wynika możliwość zawierania tzw. „umów nienazwanych”, tj. nieuregulowanych w ww. Kodeksie.

W doktrynie wskazuje się, że spółka cicha (w typowej jej postaci) polega z założenia na niejawnym uczestniczeniu jednego podmiotu (wspólnik cichy) w zysku wypracowywanym przez przedsiębiorstwo prowadzone we własnym imieniu przez inny podmiot (przedsiębiorcę) – w zamian za wniesienie wkładu. Oznacza to, że spółka cicha nie jest podmiotem prawa, bowiem to „wspólnik jawny” jest przedsiębiorcą i to on występuje na zewnątrz w obrocie, ponosząc wszelkie tego konsekwencje. Zobowiązanie wspólnika cichego, sprowadzające się do wniesienia wkładu, może mieć zarówno charakter pieniężny, jak i niepieniężny. Udział wspólnika cichego nie prowadzi do utworzenia jakiegokolwiek rodzaju wspólnoty ze wspólnikiem (rzeczowej, majątkowej, czy osobowej). Wspólnik cichy nie odpowiada też za zobowiązania spółki wobec wierzycieli. Zwrócić uwagę trzeba, co podkreślane jest w doktrynie, że wspólnikowi cichemu przysługują nie „prawa” otrzymane w zamian za wniesienie wkładu, ale wierzytelność, w skład której wchodzą uprawnienia, w tym przede wszystkim do pobierania zysku. Dlatego też w przypadku spółki cichej nie można mówić o „członkostwie”, czy też „udziale”. Zysk należny wspólnikowi cichemu należy także odróżnić od dochodów uzyskiwanych przez przedsiębiorcę.

Innymi słowy, tytułem prawnym uzyskania korzyści majątkowej przez wspólnika cichego nie jest posiadany udział w kapitale przedsiębiorcy, lecz umowa cywilnoprawna.

Za wspólne przedsięwzięcie należy uznać wszelkiego rodzaju projekty, których realizacja oraz udział w przyszłych zyskach wiąże się z udziałem co najmniej dwóch podmiotów, a które jednocześnie nie łączą się z zawiązaniem formalnej struktury organizacyjnej.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

W art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienione zostały źródła przychodów, do których w pkt 3 zaliczono pozarolniczą działalność gospodarczą.

Definicja pozarolniczej działalności gospodarczej zawarta została w art. 5a pkt 6 ww. ustawy. Zgodnie z jego treścią, działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza to działalność zarobkowa:

1. wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa,
   
2. polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
   
3. polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

- prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy za przychód z działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 9a ust. 2 ww. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 3, mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, oświadczenie może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, a jeżeli podatnik nie złożył oświadczenia na podstawie tych przepisów – pisemne oświadczenie składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu.

Zgodnie z art. 9a ust. 4 ww. ustawy, wybór sposobu opodatkowania dokonany w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 2, dotyczy również lat następnych, chyba że podatnik, w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego, zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania lub złoży w tym terminie pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Stosownie do treści art. 9a ust. 3 ww. ustawy, jeżeli podatnik, który wybrał sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, uzyska z działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie lub z tytułu prawa do udziału w zysku spółki niemającej osobowości prawnej przychody ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, odpowiadające czynnościom, które podatnik lub co najmniej jeden ze wspólników wykonywał lub wykonuje w roku podatkowym, w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy, podatnik ten traci w roku podatkowym prawo do opodatkowania w sposób określony w art. 30c i jest obowiązany do wpłacenia zaliczek od dochodu osiągniętego od początku roku, obliczonych przy zastosowaniu skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, oraz odsetek za zwłokę od zaległości z tytułu tych zaliczek.

W myśl art. 30c ust. 1 ww. ustawy, podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub ust. 7, z zastrzeżeniem art. 29, 30, 30d, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca będzie współuczestniczył finansowo w Spółce 1 jako jej wspólnik w rozumieniu Kodeksu spółek handlowych, jednak będzie miało to miejsce w ramach wspólnego przedsięwzięcia (Spółka 2) z inną osobą fizyczną (Drugi Wspólnik). Wspólne przedsięwzięcie (Spółka 2) nie jest spółką prawa handlowego ani też prawa cywilnego. Jest relacją między stronami uregulowaną w myśl zasady swobody umów, umową nienazwaną określaną jako “spółka cicha". Wnioskodawca wraz z Drugim Wspólnikiem wydatkowali środki na nabycie/objęcie i sfinansowanie działalności Spółki 1 w jej obecnej formie prawnej (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością). Jedynie Wnioskodawca w myśl umowy Spółki 1 jest jej wspólnikiem w rozumieniu Kodeksu spółek handlowych. Drugi Wspólnik będzie współuczestniczył finansowo w Spółce 1 jedynie w ramach wspólnego przedsięwzięcia (Spółki 2) z Wnioskodawcą, a nie jako wspólnik Spółki 1.

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że Wnioskodawca będzie uzyskiwał przychody ze źródła pozarolnicza działalność gospodarcza, jako wspólnik spółki komandytowej (Spółka 1). Przychody (dochody) Wnioskodawcy będą podlegały opodatkowaniu na etapie spółki komandytowej (Spółki 1) na zasadach wybranych dla tej spółki, w proporcji do udziału określonego w umowie spółki komandytowej oraz zgodnie z wybraną formą opodatkowania. Również koszty uzyskania przychodów u Wnioskodawcy będą podlegały rozliczeniu na etapie spółki 1 w proporcji określonej w umowie tej spółki. W związku z tym, że przychody (dochody) te podlegają opodatkowaniu na etapie spółki komandytowej, Wnioskodawca nie opodatkowuje ich ponownie jako przychodów ze wspólnego przedsięwzięcia, tj. ze spółki cichej.

A zatem nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że jego przychody pochodzące ze Spółki 2 (spółki cichej) stanowić będą dla niego przychód proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku tej spółki, a zatem bez uwzględniania tej części przychodów, która - mimo, iż formalnie tylko Wnioskodawca będzie komandytariuszem w Spółce 1 - zgodnie z umowami konstytuującymi Spółkę 2 przypadać będzie Drugiemu Wspólnikowi. Wnioskodawca nie wybiera również ponownie formy opodatkowania dochodów w spółce cichej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.