Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-1160/14/AK
z 24 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 21 sierpnia 2014 r. (data wpływu 28 sierpnia 2014 r.), uzupełnionym w dniu 17 listopada 2014 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania czynności sprzedaży biletów lotniczych dokonywanej na podstawie umowy agencyjnej oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabywanych usług przelotów na trasie krajowej z faktury wystawionej przez IATA – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 17 listopada 2014 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania czynności sprzedaży biletów lotniczych dokonywanej na podstawie umowy agencyjnej oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabywanych usług przelotów na trasie krajowej z faktury wystawionej przez IATA.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Spółka, będąca czynnym podatnikiem VAT, prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży biletów lotniczych na trasach międzynarodowych i krajowych. Spółka sprzedaje bilety lotnicze przewoźników zrzeszonych w Międzynarodowym Zrzeszeniu Przewoźników Powietrznych (ang. International Air Transport Association; dalej: IATA). Przewoźnicy należący do IATA (dalej: Przewoźnicy) powołują agentów (takich jak Spółka), którzy na podstawie zawartej z IATA umowy uprawnieni są do sprzedaży biletów lotniczych w imieniu każdego z członków IATA. Spółka dokonuje sprzedaży biletów lotniczych w imieniu członków IATA na podstawie umowy agencyjnej (dalej: Umowa agencyjna), zawartej pomiędzy Spółką a każdym z członków IATA, których reprezentował Dyrektor Generalny IATA występujący w imieniu i na rzecz Przewoźników. Zgodnie z zawartą Umową agencyjną, Spółka uprawniona jest do sprzedaży lotniczych przewozów pasażerskich Przewoźników należących do IATA, przy czym sprzedaż lotniczych przewozów pasażerskich obejmuje wszystkie działania i czynności konieczne do zapewnienia pasażerowi obowiązującej umowy o przewóz, w tym, między innymi, wystawienie ważnego dokumentu przewozowego (biletu) oraz odbiór pieniędzy za sprzedane bilety. Usługi świadczone na podstawie Umowy agencyjnej są sprzedawane w imieniu Przewoźnika i zgodnie z określonymi przez niego taryfami oraz warunkami przewozu. Spółka jest ponadto upoważniona do pobrania od klientów dodatkowej należności za usługę wystawienia biletu. Opłata za czynność wystawienia biletu może być przez Spółkę ustalana w dowolnej wysokości.

Na zakończenie każdego okresu rozliczeniowego ustalonego w Umowie agencyjnej, Spółka otrzymuje od IATA dokument sporządzony w języku angielskim (w formie elektronicznej) opatrzony nazwą INVOICE (pol. faktura) z kolejnym numerem (dalej: Faktura). Dokument ten jest generowany przez system BSP (ang. Billing and Settlernent Plan) zarządzany przez IATA. System BSP służy do przeprowadzania rozliczeń finansowych pomiędzy akredytowanymi agentami IATA (takimi jak Spółka) a poszczególnymi Przewoźnikami. Wystawiana na koniec okresu rozliczeniowego Faktura zawiera m.in. łączną kwotę należności na rzecz Przewoźników z tytułu dokonanej sprzedaży, którą Spółka zobowiązana jest przekazać w odpowiednim terminie na rachunek IATA. Faktury te są pobierane przez Spółkę ze strony internetowej IATA, co zapewnia autentyczność pochodzenia, integralność treści oraz ich czytelność. Scentralizowanie rozliczeń za sprzedane bilety poprzez system BSP eliminuje konieczność dokonywania odrębnych rozliczeń i płatności pomiędzy agentami IATA, a poszczególnymi Przewoźnikami. Spółka zobowiązana jest uregulować należność wobec IATA z tytułu sprzedanych biletów niezależnie od tego, czy klienci Spółki uregulowali wobec niej należność za zakupione bilety.

Opisywany dokument (Faktura) zawiera zbiorcze zestawienie wykonywanych usług przewozowych opodatkowanych według następujących stawek:

1. stawką 0% (bilety lotnicze międzynarodowe), 2) stawką 8% (bilety lotnicze krajowe).

Bilety lotnicze krajowe, opodatkowane stawką 8%, obok numeru biletu oznakowane są symbolem „D" (z ang. „domestic"). Przy numerze biletu i oznaczeniu „D" wyszczególniona jest kwota netto, na którą składają się: podstawa (taryfa) biletu (z ang. fam), kwoty opłat lotniskowych oraz kwota podatku VAT oznaczona symbolem „XX" oraz „El". Jedyną kwotą niepodzieloną na kwotę netto i podatek VAT jest pobierana przez Przewoźników opłata paliwowa oznaczona symbolem YQ.

Ponadto dokument wystawiony przez IATA (Faktura) opatrzony jest datami sprzedaży poszczególnych biletów lotniczych oraz datą początkową i datą końcową okresu, którego dokument ten dotyczy. Faktura (INVOICE) zawiera również:

1. nazwę wystawcy dokumentu, tj. IATA, oraz polski adres, pod którym został zarejestrowany Oddział IATA w Polsce (aktualna nazwa wynikająca z KRS: International An Transport Association Oddział w Polsce; forma prawna; oddział zagranicznego przedsiębiorcy). Oddział ten ma nadany numer NIP, lecz nie jest on wykazany na Fakturze.
   
2. nazwa, adres oraz numer NIP Spółki,
   
3. nazwy Przewoźników, których bilety zostały w danym okresie rozliczeniowym sprzedane i wykazane na Fakturze otrzymanej przez Spółkę,
   
4. określenie sprzedawanej usługi (numer każdego biletu lotniczego wraz z symbolem Przewoźnika, którego bilet został sprzedany),
   
5. cenę jednostkowa netto równą wartości usługi składającej się z taryfy oraz opłat dodatkowych,
   
6. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.

Faktura (INVOICE) otrzymywana przez Spółkę nie zawiera wszystkich elementów wymienionych w § 5 ust. 1 rozporządzenia MF, zawierającym katalog obligatoryjnych, elementów faktury VAT. Brakuje takich danych jak:

1. stawka podatku dla poszczególnych biletów (wyrażona w formie cyfrowej), choć dla biletów na trasie krajowej można ją odczytać, ponieważ jak zostało wyżej zaznaczone bilety krajowe oznaczone są symbolem „D",
   
2. suma wartości sprzedaży netto z podziałem na poszczególne stawki podatku,
   
3. kwota podatku od sumy wartości sprzedaży netto z podziałem na poszczególne stawki podatku.

Pomimo ww. braków technicznych informacje zawarte na Fakturze pozwalają na wyliczenie wartości sprzedaży netto oraz kwoty podatku od biletów lotniczych na trasie krajowej. Oprócz opisywanej powyżej Faktury Spółka otrzymuje również dodatkowe zestawienie (tzw. Billing), będący niejako załącznikiem do Faktury, który przedstawia podsumowanie wartości sprzedaży biletów lotniczych poszczególnych Przewoźników w podziale na transport krajowy (pozycje oznaczone skrótem „Dorn" z ang. ,,domestic") oraz transport międzynarodowy (pozycje oznaczone skrótem „int" - z ang. „international"). Dokument ten jest spójny z Fakturą, tzn. wartość sprzedaży wynikająca z tzw. Billingu za dany okres jest zgodna z wartością sprzedaży widniejącą na Fakturze. Oprócz wartości sprzedaży Billing zawiera również nazwy oraz adresy poszczególnych Przewoźników. Dokument ten stanowi zatem dodatkowe źródło informacji o sprzedaży biletów lotniczych dokonanej przez Przewoźników w danym okresie rozliczeniowym.

Opisane powyżej dokumenty (zarówno Faktura jak również tzw. Billing) mają charakter zbiorczego zestawienia sprzedaży biletów dokonanej przez poszczególnych Przewoźników w danym okresie rozliczeniowym. Dokumenty te mają ujednoliconą formę przyjętą przez IATA w rozliczeniach z agentami we wszystkich krajach. Ich forma jest podyktowana międzynarodowym charakterem działalności IATA, a Spółka nie ma realnej ani prawnej możliwości wymuszenia na IATA zmiany formy tych dokumentów, w szczególności poprzez uzupełnienie ich treści o wymienione powyżej brakujące dane. Spółka nie posiada ponadto informacji, czy IATA bądź poszczególni Przewoźnicy wymienieni na Fakturze oraz tzw. Bilingu są zarejestrowani w Polsce jako czynni podatnicy VAT (z wyjątkiem polskich Przewoźników, od których Spółka zakupuje bilety lotnicze na trasie krajowej, tj. spółki „P” oraz „E”, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Klienci nabywając bilety lotnicze oczekują od Spółki wystawienia faktury VAT na całą kwotę należności, obejmującą zarówno cenę biletu jak również opłatę pobieraną przez Spółkę za wystawienie biletu (tzw. „transaction fee"). Z ich punktu widzenia zakupują oni jedno świadczenie w postaci usługi transportu lotniczego, którego nieodzownym elementem jest również dokument przewozowy w postaci biletu.

Z uwagi na powyższe, Spółka powzięła wątpliwość czy okoliczność pobierania od klientów opłaty (tzw. transaction fee) za czynność wystawienia biletu powoduje, iż na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, podstawa opodatkowania z tytułu dokonywanej przez Spółkę sprzedaży oprócz należności za wystawienie biletu lotniczego (pomniejszonej o należny podatek) obejmuje również należność za samą usługę przewozową (pomniejszoną o należny podatek).

Wątpliwość Spółki sprowadza się w rzeczywistości do odpowiedzi na pytanie, czy czynność wystawienia biletu przez Spółkę jest odrębnym świadczeniem od usługi przewozowej, czy też czynność wystawienia biletu jest de facto usługą pomocniczą w stosunku do usługi głównej w postaci usługi transportu lotniczego pasażerów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

• Czy na gruncie obecnie obowiązujących przepisów ustawy o VAT podstawa opodatkowania z tytułu sprzedaży biletów lotniczych dokonywanej przez Spółkę na podstawie Umowy agencyjnej oprócz opłaty za wystawienie biletu (pomniejszonej o należny podatek) obejmuje również należność (pomniejszoną o należny podatek) od klientów za usługę transportu lotniczego?

• Jeśli odpowiedź na pierwsze pytanie jest twierdząca, to czy na gruncie obecnie obowiązujących przepisów ustawy o VAT Spółce dokonującej zakupów biletów lotniczych od IATA z zamiarem ich dalszej odsprzedaży na rzecz osoby trzeciej przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od nabywanych usług przelotów na trasie krajowej na podstawie Faktury (INVOICE) uzupełnionej o tzw. Billing, które to dokumenty są wystawiane Spółce przez IATA?

• Czy tzw. „transaction fee" - opłata za wystawienie biletu jako usługa pomocnicza w stosunku do sprzedaży biletów lotniczych korzysta z tej samej stawki VAT co usługa główna – przewozowa?

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawa opodatkowania z tytułu dokonywanej sprzedaży obejmuje całość należności od klienta nabywającego bilet lotniczy (pomniejszonej o podatek VAT), tj. zarówno należność za usługę wystawienia biletu (tzw. „transaction fee") jak również należność za usługę transportu lotniczego odpowiadającą cenie biletu lotniczego narzucanej przez Przewoźnika.

W takim przypadku należy stwierdzić, że Spółka dokonując odsprzedaży nabywanych od Przewoźników biletów lotniczych wykorzystuje te bilety lotnicze do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, a w konsekwencji na podstawie art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT, przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury uzupełnionej o tzw. Billing.

Spółka ma prawo do zastosowania tej samej stawki VAT dla usługi pomocniczej przy wystawianiu biletu lotniczego tzw. „transaction fee” ponieważ:

• świadczenie pomocnicze nie stanowi celu samego w sobie, lecz środek do korzystania na jak najlepszych warunkach z usługi podstawowej,

• poszczególne czynności są ze sobą tak ściśle związane, że ich rozdzielenie miałoby charakter sztuczny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług – w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do ust. 2a tego artykułu, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powyższy przepis stanowi implementację art. 28 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1, z późn. zm.). Zgodnie z tym artykułem, w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi.

Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej, traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie.

Jak stanowi art. 29a ust. 1 cyt. ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Jak stanowi art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
   
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Zgodnie z wolą ustawodawcy, zapłata obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Zapłata jest sprzedawcy należna z tytułu jego świadczenia na rzecz nabywcy. Uregulowanie wynikające z art. 29a ust. 1 ustawy, stanowi odpowiednik art. 73 Dyrektywy Rady 2006/112/WE, zgodnie z którym podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Jak stanowi art. 78 Dyrektywy, do podstawy opodatkowania wlicza się następujące elementy:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności, z wyjątkiem samego VAT;
   
2. koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Do celów akapitu pierwszego lit. b), państwa członkowskie mogą uznać koszty objęte odrębną umową za koszty dodatkowe.

Przepis ten wyjaśnia, jakie elementy uwzględnia się przy ustalaniu wynagrodzenia, stanowiącego podstawę opodatkowania i wymienia przykładowo kilka rodzajów kosztów mieszczących się w pojęciu podstawy opodatkowania.

Dotyczy on kosztów bezpośrednio związanych z zasadniczą dostawą towarów lub ze świadczeniem usług, które zwiększają zapłatę z tytułu transakcji. Zgodnie z tą regulacją każdy koszt bezpośrednio związany z dostawą towarów lub świadczeniem usług, którym dostawca obciążył nabywcę lub klienta, powinien być włączony do podstawy opodatkowania. Zasada włączenia tych świadczeń do podstawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu kosztów, których ciężar przerzucany jest na nabywcę, nie wykazuje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje, jako element świadczenia zasadniczego, z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla świadczenia zasadniczego.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Należy podkreślić, że jedną z fundamentalnych zasad konstrukcji podatku od towarów i usług jest prawo podatnika do odliczenia podatku zapłaconego w cenie nabycia towarów i usług związanych z działalnością gospodarczą. Podstawowa zasada wspólnotowego systemu VAT, jaką jest zasada neutralności podatku, jest rozumiana jako stosowanie podatku od towarów i usług na wszystkich etapach obrotu gospodarczego z równoczesnym prawem do potrącenia podatku zawartego w poprzedniej fazie obrotu. Wszelkie ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego wpływają na neutralność tego podatku i mogą wynikać jedynie z wyraźnej regulacji ustawowej.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że podatek naliczony stanowi podatek wynikający z dokumentu celnego, zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych wykonywanych przez podatnika (dokonującego importu) oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ww. ustawy.

Należy ponadto zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Wskazać należy, że, co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jak odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Kwestia kompleksowości usług była rozstrzygana przez Trybunał Sprawiedliwości UE, który wypowiedział się w tym zakresie w sprawach C-349/96 CPP, C-41/04 Levob, C-111/05 Aktiebolaget NN. Na tle dotychczasowego dorobku orzeczniczego TSUE sformułowane zostały kryteria przesądzające o tym, kiedy występuje świadczenie złożone. Ma ono miejsce w sytuacji, gdy świadczenie pomocnicze nie stanowi celu samego w sobie, lecz stanowi środek do korzystania na jak najlepszych warunkach z usługi podstawowej, poszczególne czynności są ze sobą tak ściśle związane, że ich rozdzielenie miałoby charakter sztuczny, kiedy nie istnieje możliwość nabywania danego świadczenia od podmiotów zewnętrznych, kiedy nie istnieje możliwość odrębnego fakturowania za daną czynność. Usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez usługi pomocniczej usługi głównej.

Analiza okoliczności faktycznych sprawy oraz przywołanych regulacji prawnych prowadzi do stwierdzenia, że - jak słusznie wskazano we wniosku – podstawą opodatkowania wykonywanych przez Spółkę usług jest całość świadczenia pieniężnego należnego od nabywcy, a więc należność za usługę transportu lotniczego odpowiadającą cenie biletu lotniczego narzucanej przez przewoźnika, powiększona o należność za usługę wystawienia biletu (tzw. „transaction fee"). Zatem – zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy - tzw. „transaction fee", jako element cenotwórczy całości realizowanego świadczenia, winna zostać wliczona do podstawy opodatkowania świadczonej usługi i opodatkowana według stawki właściwej dla tej usługi.

Jednocześnie, skoro Spółka dokonując odsprzedaży nabywanych od przewoźników biletów lotniczych wykorzystuje te bilety do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego od nabywanych usług przelotów na trasie krajowej z faktury wystawionej przez IATA, o ile nie występują wyłączenia, o których mowa w art. 88 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a w przypadku zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.