2017.01.13 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach - 2461-IBPB-2-2.4511.935.2016.2.AK

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-2-2.4511.935.2016.2.AK
z 13 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 30 września 2016 r. (data otrzymania 5 października 2016 r.), uzupełnionym 19 grudnia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 października 2016 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 5 grudnia 2016 r. Znak: 2461-IBPB-2-2.4511.935.2016.1.AK, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 19 grudnia 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2000 r. Wnioskodawca wraz z żoną nabył, jako wspólność małżeńską (nie było intercyzy), nieruchomość (dom jednorodzinny). W 2012 r. małżonkowie zaciągnęli na ww. dom kredyt hipoteczny na kwotę 185.000 zł.

W 2014 r. doszło do rozwodu, natomiast rozdzielność majątkową przyznano od 1 stycznia 2013 r. Podział majątku trwał 2 lata i doszło do niego w sierpniu 2016 r. – ugoda sądowa. Wskutek niej Wnioskodawca kupił byłej żonie mieszkanie własnościowe, które wskazała, za kwotę 133.750 zł. Kwota ta miała być rekompensatą za połowę wartości domu. W wyniku ugody i sądowego podziału majątku Wnioskodawca stał się jedynym właścicielem domu.

Wartość domu w obecnych czasach to ok. 400.000 zł. Wnioskodawca chce (a nawet musi) sprzedać dom w celu pokrycia zadłużenia – obecnie ok. 170.000 zł + 133.750 zł (mieszkanie).

Wnioskodawca dowiedział się, że musi uiścić podatek od wzbogacenia od ½ wartości nieruchomości. Wnioskodawca nadmienił, że od momentu odejścia od żony (rozwodu) jest jedynym i pełniącym obowiązki opiekunem dwóch córek – 17-letniej i 23-letniej (studentki dziennej) i musi dbać o ich utrzymanie sam. Matka ww. dzieci płaci symboliczne 300 zł alimentów na małoletnią i nie interesuje się córkami, nie utrzymuje z nimi kontaktu. Aby zapewnić im odpowiednie warunki mieszkaniowe Wnioskodawca przeznaczył ok. 100.000 zł na remont swojego rodzinnego domu w B.

Reasumując, sprzedając dom za kwotę 400.000 zł minus wartość kredytu i kwota przekazana byłej żonie na mieszkanie, Wnioskodawcy pozostanie kwota ok. 96.250 zł. Wnioskodawca wskazał, że jest to kwota, którą można uznać jako wzbogacenie choć tak nie jest.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że:

przedmiotem podziału majątku był dom jednorodzinny, dwa samochody osobowe, rzeczy ruchome, środki finansowe uzyskane ze sprzedaży samochodu osobowego, suma rat kredytu hipotecznego opłacanego przez Wnioskodawcę od momentu rozdzielności majątkowej, nakłady z majątku wspólnego stron na majątek osobisty Wnioskodawcy. Innych majątków nie było;
wartość przedmiotów na dzień podziału majątku wynosiła:

dom jednorodzinny – 350.000 zł,
samochód dwie sztuki – 10.000 zł każdy = 20.000 zł,
rzeczy ruchome o wartości ok. 6.000 zł,
środki finansowe uzyskane ze sprzedaży samochodu osobowego – 35.500 zł,
nakład z majątku wspólnego na majątek osobisty Wnioskodawcy – 3.000 zł;

majątek podzielono w następujący sposób: dom przejął Wnioskodawca na własność po opłaceniu drugiej stronie wskazanego mieszkania, samochody podzielone zostały po 1 szt na stronę, rzeczy podzielono po równo co do wartości. Kwotę uzyskaną z wcześniejszej sprzedaży samochodu i nakład na majątek osobisty (35.500 zł + 3.000 zł) podzielono równo na stronę (po ½ wartości) – ugoda sądowa;
zgodnie z umową sądową to Wnioskodawca został zobowiązany do spłaty kredytu, którym obciążony jest dom;
kredyt hipoteczny został zaciągnięty w 2009 r. na remont domu i instalacji natomiast w 2012 r. był on odnowiony i powiększony o ok. 20.000 zł na cel dokończenia, wykończenia zewnętrznej części posesji. Wszystkie pieniądze zostały wykorzystane zgodnie z deklarowanym przeznaczeniem.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w związku ze sprzedażą nieruchomości, którą kupił w 2000 r. będąc w związku małżeńskim, ewentualnie czy istnieją jakieś ulgi, z których Wnioskodawca mógłby skorzystać?

Zdaniem Wnioskodawcy, budynek mieszkalny (będący przedmiotem wniosku) nabył w 2000 r., wobec czego był i jeszcze jest jego właścicielem ponad 16 lat. Wnioskodawca nadmienił, że wartość domu to 350.000 zł ujmując: wartość kredytu hipotecznego – obecnie 169.000 zł, kwotę zapłaconą byłej żonie, którą pożyczył z banku by ją spłacić, ponieważ byli małżonkowie nie mogli się porozumieć – 133.750 zł, plus kwotę przeznaczoną na remont domu po przekazaniu, po podziale by można było go wystawić na sprzedaż – 10.000 zł (tak był zaniedbany), pozostanie mu około 37.000 zł. Wnioskodawca uważa, że kwota ta nie jest współmierna kwocie, którą przekazał byłej żonie, ale wolał takie rozwiązanie sprawy niż długie spory w sądzie, a i tak to Wnioskodawca płacił miesięczne raty.

Wnioskodawca wskazał, że dom jest zmuszony szybko sprzedać, by oddać pożyczone pieniądze i zakończyć nieudany odcinek życia, gdyż nawet dzieci nie chcą wrócić do tego domu, a mieszkają z Wnioskodawcą tylko na jego utrzymaniu. Dlatego Wnioskodawca uważa, że nie powinien płacić żadnego podatku od wzbogacenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.) – źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
prawa wieczystego użytkowania gruntów

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego przepisu każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie m.in. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, stanowi źródło przychodów, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej. Tym samym odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości następujące po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Tym samym w omawianej sprawie trzeba ustalić od jakiego momentu należy liczyć bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w przywołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, tj. czy od daty kiedy nastąpiło nabycie zbywanej nieruchomości do majątku wspólnego małżonków (od 2000 r.), czy też od daty kiedy nastąpił podział majątku wspólnego małżonków (od 2016 r.). Bowiem przy podziale majątku wspólnego małżonków również może mieć miejsce nabycie nieruchomości (udziału w niej) w rozumieniu przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy. Wówczas data podziału majątku wspólnego małżonków będzie miała istotne znaczenie przy ustalaniu skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości przyznanej na wyłączną własność jednego z nich.

Kwestie stosunków majątkowych w małżeństwie reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 583 ze zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego – z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością – art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Co do zasady, wspólność majątkowa trwa tak długo jak małżeństwo.

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) albo z mocy prawa np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Zarówno w wypadku umownego wyłączenia wspólności ustawowej w czasie trwania małżeństwa, jak i w przypadku zniesienia tej wspólności przez sąd bądź w przypadku ustania małżeństwa między małżonkami (byłymi małżonkami) ustaje wspólność ustawowa, a do majątku, który był nią objęty stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Natomiast z chwilą ustania wspólności ustawowej małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym stanowiącym ich dorobek, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Przepis ten nie wyłącza zastosowania art. 43 § 2 i 3 (art. 501 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Z przywołanych przepisów wynika zatem, że zniesienie wspólności ustawowej kreuje prawo małżonków do majątku wspólnego na zasadzie współwłasności w częściach ułamkowych, które z reguły jest stanem przejściowym i prowadzi do podziału majątku.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem – w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego tylko wówczas, jeśli:

podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Za datę nabycia nieruchomości lub prawa, które przypadły danej osobie w wyniku podziału majątku wspólnego, należy przyjąć datę ich nabycia w czasie trwania związku małżeńskiego (do majątku wspólnego), ale tylko pod warunkiem, że podział taki jest ekwiwalentny w naturze i odbył się bez spłat i dopłat lub wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub praw w wyniku podziału tego majątku mieści się w udziale, jaki tej osobie przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim. Jeżeli natomiast podział odbył się w naturze, lecz w sposób, który był nieekwiwalentny i towarzyszyły mu spłaty lub dopłaty lub gdy wartość otrzymanych przez małżonka nieruchomości lub praw przekracza jego udział w majątku dorobkowym małżeńskim, to wówczas za datę nabycia tego udziału w nieruchomości lub w prawie, który przekracza udział małżonka w majątku dorobkowym, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału majątku dorobkowego, nawet wówczas, jeżeli nabycie to następuje nieodpłatnie (czyli bez spłat i dopłat). Bowiem wszelkie przypadki gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, traktowany być musi w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (prawem) jak też stan jej majątku osobistego. W tym udziale bowiem, w którym przyznana na wyłączną własność nieruchomość lub prawo przekracza wartość udziału w majątku wspólnym, podatnik niewątpliwie nabywa prawo własności w rozumieniu analizowanego przepisu. Przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Zatem nie ma wątpliwości, że nabycie własności nieruchomości lub praw w drodze podziału majątku wspólnego, w przypadku gdy wartość otrzymanego majątku jest nieekwiwalentna lub przekracza udział, jaki przysługiwał małżonkowi w majątku wspólnym, zawiera się w pojęciu „nabycie”, jakim posługuje się przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. O tym zaś czy udział uległ powiększeniu nie decydują subiektywne odczucia współmałżonków, lecz obiektywne kryteria odwołujące się do cen rynkowych na dzień podziału majątku dorobkowego małżonków rzeczy i praw wchodzących w skład tego majątku podlegającego podziałowi.

Przenosząc przywołane powyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy oraz zakładając, że Wnioskodawca właściwie podał jakie rzeczy wchodziły w skład majątku wspólnego małżonków oraz właściwie wskazał sposób podziału tego majątku a także zakładając, że podane przez Wnioskodawcę wartości rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego małżonków są wartościami rynkowymi na dzień podziału tego majątku należy stwierdzić, że podział majątku dorobkowego małżonków dokonany w 2016 r. nie był ekwiwalentny w naturze dla obojga małżonków. O ekwiwalentnym podziale w naturze mówić bowiem można jedynie wówczas, gdy w wyniku podziału majątku dorobkowego każdy z małżonków otrzymuje na wyłączną własność majątek o tej samej wartości, bez obowiązku wzajemnych spłat lub dopłat. Tymczasem na mocy ugody z 2016 r. Wnioskodawca otrzymał majątek o wartości 382.250 zł natomiast jego była żona otrzymała majątek o wartości 32.250 zł, co jednoznacznie przesądza o braku ekwiwalentności podziału majątku dorobkowego małżonków. Ponadto o braku ekwiwalentności jasno świadczy fakt, że Wnioskodawca został zobowiązany do zapłaty na rzecz byłej żony kwoty w wysokości 133.750 zł, za którą to kwotę kupione zostało byłej żonie mieszkanie. Właśnie fakt, że Wnioskodawca był zobowiązany do zapłaty kwoty dopłaty na rzecz byłej żony bezspornie dowodzi, że w wyniku podziału majątku wspólnego nabył majątek przekraczający pierwotnie posiadany przez niego udział w majątku wspólnym. Z chwilą ustania małżeństwa Wnioskodawcy przysługiwał bowiem jedynie wynoszący 1/2 udział w majątku wspólnym, tj. udział 1/2 w każdym składniku tego majątku. Pozostały udział należał w chwili ustania małżeństwa do żony Wnioskodawcy. Zaś wskutek podziału majątku na własność Wnioskodawcy przeszedł majątek o większej wartości niż wartość udziału 1/2 całego majątku dorobkowego.

Aby ustalić, jaki dokładnie udział Wnioskodawca nabył w 2016 r., tj. w dacie zawarcia ugody, na mocy której doszło do podziału majątku objętego wspólnością majątkową w pierwszej kolejności należy określić wartość rynkową całego majątku podlegającego podziałowi. Z informacji podanych przez Wnioskodawcę wynika, że wartość majątku objętego wspólnością ustawową małżeńską wynosiła 414.500 zł, na co składały się następujące kwoty: 350.000 zł (dom jednorodzinny) + 20.000 zł (2 samochody) + 6.000 zł (rzeczy ruchome) + 35.500 zł (środki finansowe) + 3.000 zł (nakłady z majątku wspólnego na majątek osobisty Wnioskodawcy).

Następnie należy obliczyć wartość udziału jaki przysługiwał Wnioskodawcy w majątku wspólnym, czyli wartość całego majątku dorobkowego małżonków podzielić na pół (414.500 zł : 2 = 207.250 zł). Otrzymana kwota odpowiada wartości udziału jaki przysługiwał Wnioskodawcy w majątku wspólnym.

Kolejnym krokiem jest obliczenie różnicy między wartością majątku, jaki Wnioskodawca otrzymał w drodze podziału majątku, czyli kwotą 382.250 zł (tj. wartość domu jednorodzinnego + wartość 1 samochodu + 1/2 wartości rzeczy ruchomych + wartość 1/2 środków finansowych i nakładów z majątku wspólnego na majątek osobisty Wnioskodawcy), a kwotą jaka mu przysługiwała pierwotnie (382.250 zł – 207.250 zł = 175.000 zł). Następnie obliczoną różnicę należy podzielić przez wartość majątku, jaki Wnioskodawca otrzymał w drodze podziału i pomnożyć przez 100% (175.000 zł : 382.250 zł x 100%). Zatem udział Wnioskodawcy w nieruchomości (domu jednorodzinnym) otrzymanej w wyniku podziału majątku dorobkowego wzrósł o 45,8%. Innymi słowy o taki procent wzrósł udział Wnioskodawcy w nieruchomości otrzymanej w wyniku podziału majątku dorobkowego.

Z powyższych wyliczeń wynika zatem, że dom jednorodzinny, którego sprzedaż Wnioskodawca planuje został przez niego nabyty w różnym czasie i w różny sposób:

udział wynoszący 54,2% Wnioskodawca nabył w ramach majątku wspólnego w 2000 r.,
udział wynoszący 45,8% Wnioskodawca nabył w wyniku podziału majątku dorobkowego w 2016 r.

Tym samym nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że budynek mieszkalny nabył w 2000 r. wobec czego jest jego właścicielem ponad 16 lat. Nabycie nieruchomości (domu jednorodzinnego) nastąpiło odpowiednio w części w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej oraz w części w 2016 r., a to oznacza, że pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 należy oddzielnie liczyć w stosunku do każdego udziału jaki Wnioskodawca nabył.

Ponieważ od końca roku, w którym nastąpiło nabycie domu w ramach wspólności ustawowej małżeńskiej, a więc od końca 2000 r., pięcioletni termin o jakim mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych upłynął z dniem 31 grudnia 2005 r., to ta część przychodu uzyskana z planowanej sprzedaży domu nie będzie stanowiła źródła przychodu a tym samym nie będzie podlegała w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Oznacza to, że po stronie Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek zapłaty podatku dochodowego od przychodu uzyskanego ze sprzedaży przypadającego na ww. udział nabyty w 2000 r. (54,2% przychodu nie będzie podlegać opodatkowaniu).

Źródło przychodu stanowił będzie natomiast przychód z tytułu odpłatnego zbycia domu przypadający na udział nabyty w 2016 r. w wyniku podziału majątku dorobkowego (45,8% przychodu), jeżeli zbycie domu nastąpi przed 1 stycznia 2022 r. – dokonane zostanie więc przed upływem pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie udziału odpowiadającego udziałowi nabytemu w wyniku podziału majątku wspólnego.

Odpowiadając zatem na pytanie czy Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z planowaną sprzedażą nieruchomości, którą kupił w 2000 r. będąc w związku małżeńskim należy ustalić czy wystąpi podstawa opodatkowania – dochód – z tytułu sprzedaży przypadający na udział 45,8% w tej nieruchomości, gdyż źródłem przychodu z niniejszej sprawie będzie wyłącznie 45,8% przychodu z tytułu sprzedaży przypadającego na udział w nieruchomości nabyty w drodze podziału majątku wspólnego małżonków. Natomiast opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy podlega dochód wyliczony jako różnica pomiędzy przychodem ustalonym zgodnie z art. 19 ww. ustawy a kosztami jego uzyskania.

W myśl bowiem art. 30e ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć np.: koszty wyceny sprzedawanej nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.

W tym miejscu należy jednak zaznaczyć, że jeśli Wnioskodawca poniesie tego rodzaju koszty, to koszty te dotyczyć będą całej nieruchomości, którą w udziale 54,2% Wnioskodawca nabył w 2000 r. oraz w udziale 45,8% w 2016 r. Jak już wyżej wyjaśniono, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegać będzie wyłącznie zbycie udziału nabytego w 2016 r., jeżeli zostanie dokonane przed 1 stycznia 2022 r. W związku z tym 45,8% przychodu będzie mogło zostać obniżone wyłącznie o 45,8% poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów odpłatnego zbycia. Z kolei 54,2% kosztów odpłatnego zbycia przypada na udział nabyty w 2000 r. w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej. Skoro jednak przychód przypadający na ten udział nie podlega opodatkowaniu, to rozliczeniu nie będą też podlegały koszty odpłatnego zbycia przypadające na ten udział.

Odrębną kategorią są koszty uzyskania przychodu. Ustalenie kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia odbywa się zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ww. ustawy w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie. W rozpatrywanym przypadku zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 6c, gdyż nabycie miało charakter odpłatny – w zamian za udział w domu mieszkalnym Wnioskodawca musiał przekazać dopłatę na rzecz żony i przejął dług obciążający tę nieruchomość. W myśl przywołanego przepisu – koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)–c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – wysokość nakładów, o których mowa powyżej, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

W świetle powyższego, definicję kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych ustawodawca precyzuje poprzez bezpośrednie wskazanie, że koszty takie stanowią m.in. udokumentowane koszty nabycia tej nieruchomości lub prawa majątkowego oraz udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość nieruchomości i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania. W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa nabytego ponad udział w majątku dorobkowym małżonków kosztem uzyskania przychodu może być m.in. udokumentowana kwota faktycznie poniesionej na rzecz byłego małżonka dopłaty, ponieważ mieści się ona w kategorii kosztów nabycia, o których mowa w ww. art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym kosztem nabycia udziału 45,8% w domu mieszkalnym będzie kwota udokumentowanej, faktycznie dokonanej na rzecz żony dopłaty, gdyż kwota ta stanowi wydatek jaki Wnioskodawca musiał ponieść aby stać się właścicielem udziału, który do daty podziału majątku był własnością żony Wnioskodawcy. Kwotę tę w wysokości 133.750 zł Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu pomniejszając tym samym przychód ze zbycia przypadający na udział 45,8% bowiem zauważyć należy, że kwota ta w całości przypada na ten udział w domu, który Wnioskodawca nabył w drodze podziału majątku wspólnego. Kwota ta nie dotyczy innych składników majątku wspólnego bowiem te – jak wskazał Wnioskodawca – zostały podzielone po równo między małżonków.

Wskazać należy, że nie cała wartość dopłaty zasądzonej na rzecz byłej żony Wnioskodawcy mogłaby zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży nieruchomości jeżeli dopłata ta dotyczyłaby nie tylko nieruchomości, ale również innych rzeczy (praw) wchodzących w skład majątku wspólnego, które w wyniku jego podziału zostały przyznane na wyłączną własność Wnioskodawcy. Wówczas należałoby przypisać odpowiednią część tej dopłaty do nieruchomości – domu mieszkalnego – w stosunku jaką ma ta nieruchomość do wartości wszystkich składników majątku przyznanych Wnioskodawcy w wyniku podziału majątku wspólnego. Nie może bowiem koszt nabycia pozostałych składników obniżać przychodu uzyskanego ze zbycia nieruchomości. Dopiero ustalona w ten sposób kwota dopłaty na rzecz byłego małżonka mogłaby stanowić koszt nabycia zbywanej nieruchomości, o który Wnioskodawca mógłby pomniejszyć uzyskany ze sprzedaży przychód przypadający na udział w domu nabyty w drodze podziału majątku. Jednakże z taką sytuacją nie mamy do czynienia w niniejszej sprawie bowiem Wnioskodawca wskazał, że tylko dom został przyznany na jego wyłączną własność a pozostałe składniki majątku wspólnego zostały podzielone po równo między małżonkami. Oznacza to, że kosztem nabycia w drodze podziału majątku wspólnego udziału 45,8% w domu mieszkalnym będzie kwota udokumentowanej, faktycznie dokonanej na rzecz żony dopłaty w wysokości 133.750 zł.

Koszt uzyskania przychodu stanowić może również 1/2 wartości przejętego przez Wnioskodawcę na podstawie ugody o podział majątku wspólnego zobowiązania kredytowego zaciągniętego przez małżonków na remont nieruchomości, w wysokości ustalonej na dzień podziału majątku wspólnego. W zamian bowiem za udział przekraczający udział posiadany przez Wnioskodawcę w nieruchomości (domu) przejął on na siebie do wyłącznej spłaty dług obciążający nieruchomość, a więc dług, który przed podziałem majątku wspólnego w równym stopniu obciążał zarówno Wnioskodawcę jak i jego żonę. Z tego powodu za koszt uzyskania przychodu Wnioskodawca może uznać 1/2 obciążenia kredytowego na omawianej nieruchomości, które przejął do wyłącznej spłaty, obliczonego według stanu na dzień podziału majątku wspólnego.

Kosztem uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia domu – jako nakład zwiększający jego wartość – będzie również wydatek na remont tego domu przeprowadzony po wyprowadzeniu się z niego byłej żony Wnioskodawcy, w wysokości przypadającej na udział 45,8%, niezależnie od tego, że remont ten był sfinansowany pożyczką. Skutkiem remontu budynku jest poczynienie na tę nieruchomość nakładów prowadzących do powiększenia jej wartości. Tym samym udokumentowane fakturami VAT wydatki, które Wnioskodawca poniósł na remont budynku mieszkalnego w części odpowiadającej udziałowi 45,8% mogą stanowić nakłady zwiększające wartość nieruchomości i jako takie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki te, poczynione w czasie posiadania nieruchomości, niewątpliwie przyczyniły się do podwyższenia wartości nieruchomości, którą Wnioskodawca zamierza sprzedać.

Podsumowując, podstawą obliczenia podatku jest dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia domu mieszkalnego określonym zgodnie z art. 19 ustawy (tj. wartością zbywanej nieruchomości o ile odpowiada ona wartości rynkowej, pomniejszoną o koszty odpłatnego zbycia), a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c ww. ustawy. W niniejszej sprawie w związku z planowaną sprzedażą domu mieszkalnego przychodem będzie 45,8% wartości tego zbywanego domu (a więc kwota przypadająca na udział nabyty w drodze podziału majątku wspólnego w 2016 r.) pomniejszonej o ewentualne koszty odpłatnego zbycia w części przypadającej na zbywany udział – jeżeli Wnioskodawca takie koszty w ogóle poniesie. Tak ustalony przychód Wnioskodawca pomniejszy o koszty jego uzyskania, o których mowa w art. 22 ust. 6c ustawy, do których zaliczy udokumentowaną kwotę dopłaty na rzecz byłej żony,

1/2 wartości przejętego przez Wnioskodawcę zobowiązania kredytowego, ustalonej na dzień podziału majątku wspólnego oraz wydatek na remont domu w wysokości przypadającej na udział 45,8%. Różnica (jeżeli wystąpi) będzie dochodem do opodatkowania.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy – po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości (udziału w nieruchomości) i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Należny podatek wynikający z tego zeznania jest płatny w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (art. 45 ust. 4 pkt 4 w zw. z art. 45 ust. 1b ww. ustawy).

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości (udziału w nieruchomości) i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

Wnioskodawca będzie zatem zobowiązany do złożenia zeznania PIT-39 w terminie do 30 kwietnia roku następnego po roku, w którym dokona sprzedaży domu, w którym powinien zdeklarować kwotę uzyskanego przychodu, kwotę kosztów uzyskania przychodu oraz uzyskany dochód. Jeśli wysokość przychodu będzie taka sama lub mniejsza od kosztów uzyskania przychodu, to dochód nie powstanie a tym samym nie wystąpi podatek do zapłacenia. Nawet jednak wówczas, gdy nie powstanie dochód z tytułu sprzedaży przypadający na udział 45,8% w domu nabyty w drodze podziału majątku wspólnego Wnioskodawca ma obowiązek złożenia rozliczenia rocznego PIT-39.

Z kolei odnosząc się do możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu z tytułu sprzedaży domu wskazać należy, że jeżeli wystąpi obliczony w powyższy sposób dochód przypadający na udział 45,8% w domu to co do zasady podlega on opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych, chyba że Wnioskodawca spełni wszystkie warunki i skorzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wówczas na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży domu przypadający na udział nabyty w drodze podziału majątku wspólnego w 2016 r. (45,8%) a zbyty przed upływem 5 letniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Ustawodawca w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidział bowiem możliwość zwolnienia z opodatkowania dochodu uzyskanego z odpłatnego zbycia, po spełnieniu określonych warunków, o których mowa w ustawie. Zgodnie z treścią tego artykułu – wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Dochód zwolniony należy obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D x W/P

gdzie:

D – dochód ze sprzedaży udziału 45,8% w domu mieszkalnym,

W – wydatki poniesione na cele mieszkaniowe wymienione w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

P – przychód ze sprzedaży (45,8% wartości sprzedanego domu mieszkalnego pomniejszonej o ewentualne koszty odpłatnego zbycia).

W sytuacji gdy przychód z odpłatnego zbycia przypadający na udział 45,8% zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 ww. ustawy – za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

wydatki poniesione na:
1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

wydatki poniesione na:
1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1,
2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a),
3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a) lub b)

kredyt

Na podstawie art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

W myśl art. 21 ust. 28 ww. ustawy – za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części

-przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Stosownie do art. 21 ust. 29 ww. ustawy – w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c), stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c) oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c).

Należy również wskazać, że przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30). W przepisie tym ustanowiono zakaz dwukrotnego odliczania i korzystania z ulg w odniesieniu do tych samych wydatków.

Natomiast w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Wnioskodawca może zatem począwszy od dnia odpłatnego zbycia domu, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie przeznaczyć przychód z jego sprzedaży przypadający na udział 45,8% na własne cele mieszkaniowe wskazane w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z uwagi jednak na fakt, że kwestia wydatkowania przychodu na własne cele mieszkaniowe nie była przedmiotem zapytania Wnioskodawcy ani przedmiotem jego stanowiska Organ nie może ustosunkować się do tego jakie ewentualnie wydatki będą zaliczone do wydatków na własne cele mieszkaniowe Wnioskodawcy.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe ponieważ nie można się zgodzić z Wnioskodawcą, że budynek mieszkalny nabył w 2000 r. wobec czego nie jest zobowiązany do zapłaty podatku z tytułu jego sprzedaży. Nabycie nieruchomości (domu) nastąpiło odpowiednio w części w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej w 2000 r. oraz w części w 2016 r. w drodze podziału majątku wspólnego. Ponieważ od końca roku, w którym nabyto udział 54,2% na zasadzie wspólności ustawowej, a więc od końca 2000 r. minęło pięć lat to ta część przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia domu nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a tym samym nie będzie podlegała w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Natomiast w celu ustalenia czy z tytułu planowanej sprzedaży domu mieszkalnego w części przypadającej na udział nabyty w 2016 r. w drodze podziału majątku wspólnego (45,8%) Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego powinien on – w oparciu o przedstawiony powyżej sposób – dokonać stosownych obliczeń, na podstawie których ustali czy w związku ze sprzedażą powstał po jego stronie dochód do opodatkowania czy też strata podatkowa. Przy czym przychód ze sprzedaży stanowi wartość 45,8% mającego być przedmiotem zbycia domu, natomiast dochodem jest różnica pomiędzy kwotą tego przychodu a kosztami jego uzyskania określonymi w art. 22 ust. 6c ustawy, do których Wnioskodawca może zaliczyć dopłatę na rzecz byłej żony, odpowiadające temu udziałowi wydatki poniesione na remont domu przeprowadzony po wyprowadzeniu się z niego byłej żony Wnioskodawcy oraz 1/2 wartości przejętego przez Wnioskodawcę zobowiązania kredytowego określoną na dzień podziału majątku wspólnego.

Jeżeli przychód ze sprzedaży domu mieszkalnego będzie równy lub niższy niż koszty uzyskania przychodu, to wówczas Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego, gdyż nie wystąpi dochód. Będzie jednak zobowiązany do złożenia zeznania PIT-39 i wykazania w nim straty podatkowej uzyskanej ze sprzedaży domu mieszkalnego.

Również jeżeli w wyniku dokonanych obliczeń wystąpi dochód, to Wnioskodawca zobowiązany będzie do złożenia w terminie do 30 kwietnia roku następnego po roku, w którym dokona sprzedaży domu zeznania PIT-39 o wysokości osiągniętego dochodu i wykazania w nim tego dochodu uzyskanego ze sprzedaży domu mieszkalnego przypadającego na udział 45,8%. Jednak wówczas Wnioskodawcy przysługuje możliwość zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jeżeli spełni wszystkie warunki tego zwolnienia.

Końcowo należy dodać, że dokumenty dołączone przez Wnioskodawcę do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Ponadto wskazać należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują szczególnego traktowania czy też przyznawania innych niż te zawarte w ustawie zwolnień dla osób pozostających w trudnej sytuacji materialnej czy życiowej bądź też innego sposobu ustalania dla tych osób podstawy opodatkowania z tytułu sprzedaży nieruchomości. Organ informuje, że powołane przez Wnioskodawcę okoliczności dotyczące jego sytuacji materialnej i życiowej pozostają bez wpływu na powstanie obowiązku podatkowego w związku z planowanym zbyciem domu mieszkalnego albowiem przepisy prawa podatkowego nie uzależniają powstania bądź nie obowiązku podatkowego od sytuacji materialnej czy życiowej podatników.

Obowiązek podatkowy powstanie w związku ze sprzedażą nieruchomości, niezależnie od sytuacji materialnej i życiowej Wnioskodawcy. Interpretacja indywidualna nie ma charakteru decyzji uznaniowej, Organ dokonuje wykładni przepisów jakie mają zastosowanie w przedstawionym mu stanie faktycznym i wykładnia ta nie może być uzależniona od życiowej sytuacji podatnika. Te okoliczności może brać pod uwagę naczelnik właściwego urzędu skarbowego, do którego Wnioskodawca na podstawie art. 67a § 1 Ordynacji podatkowej może złożyć stosowny wniosek o zastosowanie ulg w spłacie zobowiązań.

Zapis art. 67a § 1 Ordynacji podatkowej stanowi, że organ podatkowy, na wniosek podatnika, z zastrzeżeniem art. 67b, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym, może:

odroczyć termin płatności podatku lub rozłożyć zapłatę podatku na raty;
odroczyć lub rozłożyć na raty zapłatę zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę lub odsetki od nieuregulowanych w terminie zaliczek na podatek;
umorzyć w całości lub w części zaległości podatkowe, odsetki za zwłokę lub opłatę prolongacyjną.

Ustawodawca w art. 67a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa pozostawił do wyłącznej kompetencji właściwego naczelnika urzędu skarbowego ocenę, czy okoliczności faktyczne konkretnej sprawy przemawiają za udzieleniem ulgi w spłacie zobowiązania podatkowego. Organ podatkowy dysponuje więc pewnym zakresem swobody w wykładni pojęć „ważny interes podatnika” i „interes publiczny”. W razie stwierdzenia, że dany przypadek mieści się hipotezie normy art. 67a § 1 Ordynacji podatkowej może zastosować ulgę w spłacie zobowiązania podatkowego po złożeniu stosownego wniosku.

Wobec tego, w przypadku pozostawania w trudnej sytuacji materialnej czy życiowej Wnioskodawca – o ile wystąpi u niego w ogóle dochód podlegający opodatkowaniu – może zwrócić się z wnioskiem do właściwego naczelnika urzędu skarbowego Tego rodzaju okoliczności nie są przedmiotem oceny na etapie wydawania interpretacji indywidualnej. Postępowanie przed naczelnikiem urzędu skarbowego w takiej sprawie zostanie zakończone wydaniem stosownej decyzji. Należy jednak pamiętać, że decyzja wydawana na podstawie wskazanego przepisu jest decyzją uznaniową.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin