Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/423-1179/14-6/17/S/EŻ
z 3 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015r. poz. 613) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015r,, poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów uwzględniając prawomocny (od dnia 8 września 2016r.) wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie sygn. akt. III SA/Wa 1674/15 z dnia 9 czerwca 2016 roku (data wpływu 6 października 2016r.) stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 14 listopada 2014 r. (data wpływu 21 listopada 2014r.) uzupełnione pismem z dnia 28 stycznia 2015r., (data wpływu: 2 lutego 2015r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie skutków podatkowych sprzedaży przedmiotu leasingu nowemu finansującemu w umowie leasingu operacyjnego:

• w zakresie przychodu (pyt. Nr 1) – jest prawidłowe,
  
• w zakresie kosztów uzyskania przychodów (pyt. Nr 2) – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży przedmiotu leasingu nowemu finansującemu w umowie leasingu operacyjnego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka S.A, (dalej jako: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) świadczy w szczególności usługi leasingu. Stroną korzystającą w ramach umów leasingu są osoby prowadzące działalność gospodarczą lub osoby fizyczne nieprowadzpe działalności gospodarczej (dalej jako: „Korzystający” lub „Leasingobiorca”).

W ramach świadczonych usług Spółka zawiera m. in. umowy leasingu operacyjnego oraz umowy leasingu finansowego w rozumieniu odpowiednio art. 17b i art. 17f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm.), w których pełni funkcję finansującego.

Spółka rozważa dokonanie zmian po stronie finansującego (leasingodawcy) w zawartych umowach leasingu operacyjnego w rozumieniu art. 17b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Oznacza to, że w miejsce dotychczasowego finansującego wejdzie nowy finansujący. W; wyniku zmian po stronie finansującego, wierzytelności z umowy leasingu przysługujące dotychczasowemu finansującemu zostaną przeniesione na rzecz nowego finansującego, w konsekwencji prawo własności przedmiotu leasingu zostanie przeniesione na nowego finansującego. W rezultacie przedmiot umowy leasingu zostanie sprzedany przez dotychczasowego finansującego na rzecz nowego finansującego, który nabyty przedmiot leasingu wprowadzi do swojej ewidencji środków trwałych. Przedmiot leasingu będzie objęty odpisami amortyzacyjnymi realizowanymi przez nowego finansującego, zgodnie z przepisami art. 16a-16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zmiana finansującego będzie jedyną zmianą umowy, tzn. inne postanowienia umowy, w tym okres trwania umowy, suma ustalonych opłat odpowiadająca co najmniej wartości początkowej środka trwałego, nie zostaną zmienione.

Z uzupełnienia Spółki wynika, że zmiany finansującego dokonają się w zakresie umów leasingu zawartych przez Spółkę po 1 stycznia 2013 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w opisanym stanie faktycznym Spółka rozpozna w momencie zmiany finansującego w umowie leasingu (tj. na moment przeniesienia prawa własności przedmiotu leasingu na nowego finansującego) przychód ze sprzedaży przedmiotu leasingu w wysokości równej wartości niespłaconego przez Korzystającego kapitału (wartość ekspozycji)?
   
2. Czy w opisanym stanie faktycznym Spółka rozpozna w momencie zmiany finansującego w umowie leasingu (tj. na moment przeniesienia prawa własności przedmiotu leasingu na nowego finansującego) koszt uzyskania przychodu, w wysokości wydatków poniesionych przez Spółkę na nabycie środka, pomniejszonych o sumę odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Pytanie nr 1

W opinii Wnioskodawcy ceną sprzedaży przedmiotu leasingu na rzecz nowego finansującego będzie wartość kapitału niespłaconego przez Korzystającego, określona w momencie sprzedaży wierzytelności z umowy leasingu, której sprzedawany przedmiot dotyczy.

Zmianę stron umowy leasingu przewidują regulacje art. 17a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako: „updop”) stanowiące, że w przypadku zmiany strony lub stron umowy leasingu podstawowy okres umowy uważa się za zachowany, jeżeli inne postanowienia umowy nie uległy zmianie.

Przepisy rozdziału 4a updop dotyczące opodatkowania stron umowy leasingu nie regulują zagadnienia związanego z przeniesieniem własności przedmiotu leasingu pomiędzy dotychczasowym finansującym a nowym finansującym w przypadku zmiany finansującego w zawartych umowach leasingu.

W ocenie Wnioskodawcy poniższe regulacje uzasadniają tezę, że przeniesienie własności przedmiotu leasingu pomiędzy dotychczasowym i nowym finansującym powinno być dokonane po wartości |kapitału niespłaconego przez Korzystającego, tzn. wartość początkowa przyjęta przez nowego finansującego powinna być pomniejszona o wartość kapitału spłaconą dotychczas przez Korzystającego.

1. Zgodnie z art. 17b updop opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:
   1. została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;
      
   2. suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.
2. Z kolei w myśl arf. 17f updop do przychodów finansującego i do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli spełnione są poniższe warunki:
   1. umowa leasingu została zawarta na czas oznaczony,
      
   2. suma ustalonych w umowie leasingu, pomniejszona o podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych,
      
   3. umowa zawiera postanowienia, że w podstawowym okresie umowy leasingu;
      1. odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający, w przypadku gdy nie jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, albo
         
      2. finansujący rezygnuje z dokonywania odpisów amortyzacyjnych, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej.
3. Zgodnie z art. l6a updop amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
   
   
   1. budynki, budowle oraz lokale będące odrębną własnością,
      
   2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
      
   3. inne przedmioty
   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie urnowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
   
4. Zgodnie z art. 14 ust. 1, ust. 2 updop przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych , z zastrzeżeniem ust. 4 i 5 jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.
   
   

Z przywołanych przepisów wynika, że w przypadku leasingu operacyjnego, o którym mowa w art. 17b updop, odpisów amortyzacyjnych dokonuje finansujący, tym samym przedmiot umowy leasingu jest ewidencjonowany (prezentowany) w księgach finansującego, w tym w prowadzonej ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Powyższe prowadzi do wniosku, że w przypadku zmiany po stronie finansującego, nowy finansujący ma obowiązek wprowadzić przedmiot umowy leasingu do swoich ksiąg, ma też prawo, zgodnie z art. 16a updop dokonywać odpisów amortyzacyjnych. Podstawą odpisów amortyzacyjnych jest wartość początkowa środków trwałych (art. 16f ust. 1 updop) określona jako cena nabycia (art. 16g ust. 1 pkt 1 updop).

W związku z tym, że strona korzystająca (Leasingobiorca) pozostaje bez zmian, zmiana finansującego nie ma wpływu na postanowienia umowy odnoszące się do art. 17b ust. 1 pkt 3 updop, czyli sumy ustalonych opłat odpowiadającej co najmniej wartości początkowej środka trwałego.

Powyższa literalna interpretacja przepisów rozdziału 4a updop prowadzi do wniosku, że cena sprzedaży przedmiotu leasingu będąca następstwem zmiany finansującego obejmuje wartość kapitału niespłaconego przez Korzystającego na moment zmiany finansującego.

W ocenie Wnioskodawcy tak ustalona cena jest ceną rynkową w rozumieniu art. 14 updop. Wynika to przede wszystkim z cech umowy leasingu wskazanych w kodeksie cywilnym (dalej jako „Kc”). Zgodnie z art. 709¹ § 1 Kc przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego. Prawa i obowiązki finansującego i korzystającego są określone w obowiązującej umowie. Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę na fakt, że zgodnie z postanowieniami umowy leasingu finansujący nie może zakłócać posiadania przedmiotu leasingu przez Korzystającego, mając przy tym prawo do inspekcji przedmiotu leasingu. Ponadto, zgodnie z Obowiązującymi Warunkami Umowy Leasingu, jeśli Korzystający wywiąże się ze wszystkich zobowiązań wobec finansującego wynikających z umowy, w szczególności z zapłaty wynagrodzenia określonego umową leasingu w czasie jej trwania, Korzystający ma prawo do nabycia (a, Finansujący ma obowiązek sprzedaży) przedmiotu leasingu za wartość końcową ustaloną zgodnie z przepisami art. 17c updop, nie niższą jednak niż hipotetyczna wartość netto, także wtedy gdy odbiega ona od wartości rynkowej przedmiotu leasingu.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że Finansujący w trakcie trwania umowy tylko w wyjątkowych przypadkach określonych przepisami Kc i umową leasingu ma prawo wypowiedzieć ją. Mianowicie, zgodnie z art. 709¹¹ § 1 Kc finansujący może wypowiedzieć umowę leasingu ze skutkiem natychmiastowym, jeżeli mimo upomnienia na piśmie przez finansującego korzystający jnarusza obowiązki określone w art. 709⁷ § 1 lub w art. 709⁹ albo nie usunie zmian w rzeczy dokopanych z naruszeniem art. 709¹⁰. Zgodnie zaś z Obowiązującymi Warunkami Umowy Leasingu Spółka jako finansujący może wypowiedzieć UL ze skutkiem natychmiastowym wyłącznie, jeżeli:

1. Korzystający pozostaje w zwłoce w zapłacie wstępnej opłaty leasingowej lub jednej okresowej opłaty leasingowej lub innych należności na łączną kwotę równą jednej okresowej opłacie leasingowej i pomimo wyznaczenia przez finansującego na piśmie dodatkowego terminu siedmiu dni do zapłaty tych należności wraz z odsetkami nie uiścił ich; lub
   
2. Korzystający naruszy postanowienia umowy leasingu dotyczące przedmiotu leasingu, w zakresie określonym w art. 709¹¹ lub art. 709¹² Kc, i pomimo wyznaczenia przez finansującego na piśmie dodatkowego terminu siedmiodniowego do zaniechania tych naruszeń lub usunięcia zmian nie uczynił tego.
   
   

W przypadki wypowiedzenia umowy leasingu powstaję obowiązek zwrotu przedmiotu leasingu finansującemu przez Korzystającego, tylko wówczas finansujący ma prawo do dowolnego rozporządzania przedmiotem leasingu, o w szczególności do jego sprzedaży lub oddania do używania osobie trzeciej w oparciu m.in.o umową leasingu lub też zachowania na potrzeby własne. W pozostałych przypadkach finansujący nie może rozporządzić przedmiotem leasingu, w szczególności zbyć go.

Szczególny charakter umowy leasingu i uprawnienia korzystającego i finansującego wskazane w przepisach updop oraz w przepisach Kc (w szczególności w art. 709¹¹ § 1 Kc oraz w art. 709¹⁴ § 1 Kc) wskażują, że cena sprzedaży przedmiotu leasingu na rzecz nowego finansującego będzie wartość niespłaconego przez Korzystającego kapitału ustalona w momencie zmiany finansującego, tj. w momencie sprzedaży wierzytelności z umowy leasingu, której sprzedawany przedmiot dotyczy.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje uzasadnienie m.in.: w uzasadnieniu do projektu ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce, w którym wyjaśniono, że „Do zmiany może dojść także po stronie finansującego/ np. w przypadku sprzedaży przez niego przedmiotu umowy innemu podmiotowi, który będzie występował jako „nowy” finansujący. W przypadku zmiany strony umowy dokonanej w trakcie trwania podstawowego okresu umowy, jeżeli nie dochodzi do zmiany innych postanowień umowy, a jedynie zmiany strony i wstąpienia jej w prawa i obowiązku dotychczasowego korzystającego lub finansującego, zasady podatkowego rozliczania takiej umowy powinny odbywać się tak, jakby się niej nie zmieniło. Jeżeli bowiem dochodzi do przeniesienia praw i obowiązków na inny podmiot nie dochodzi do przerwania biegu samej umowy, a jedynie do zastąpienia jednej strony tej umowy przez inny podmiot”.

Stanowisko (przedstawione przez Wnioskodawcę znajduje także pośrednio potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych, np. pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 3 września 2013-nr IPTPB3/423-213/13-3/MF; pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 22 sierpnia 2013 r., nr IPTB3/423-216/13-2/PM.

Pytanie nr 2

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) updop wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie sfanowią kosztów uzyskania przychodów - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

W przywołanym przepisie ustawodawca wskazał, że koszty uzyskania przychodów są rozpoznawane w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych, zatem uprawnienie do rozpoznania kosztów podatkowych powstaje w przypadku każdej czynności skutkującej przejściem własności środków trwałych, pod warunkiem, że czynność taka będzie miała charakter odpłatny, a zatem kreujący u podatnika przychód. Koszty w wysokości wydatków na nabycie są pomniejszane o sumę odpisów amortyzacyjnych dokonanych według zasad wskazanych w art. 16h ust. 1 pkt 1 updop.

Zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 updop odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji; z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W opinii Wnioskodawcy, w wyniku sprzedaży przez finansującego wierzytelności wynikających z umowy leasingu operacyjnego wraz z przeniesieniem własności przedmiotu leasingu na rzecz nowego finansującego dochodzi do transakcji odpłatnego zbycia środka trwałego o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 1 updop. W konsekwencji dotychczasowy finansujący posiadający w swojej ewidencji przedmiot leasingu i dokonujący odpisów amortyzacyjnych na podstawie art. 16a updop nabędzie prawo do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów w wysokości odpowiadającej wartości początkowej przedmiotu leasingu pomniejszonej o odpisy amortyzacyjne dokonane do momentu zbycia. Koszt ten zostanie potrącony w momencie uzyskania przychodu, tj. w momencie przeniesienia prawa własności przedmiotu leasingu na nowego finansującego, zgodnie z art. 15 ust. 4b updop.

Wydając interpretację indywidualną w dniu 18 lutego 2015r. nr IPPB3/423-1179/14-2/GJ (data doręczenia 23 lutego 2015r.) uznano powyższe stanowisko za:

• nieprawidłowe w zakresie przychodu (pyt. Nr 1);
  
• prawidłowe w zakresie kosztów uzyskania przychodów (pyt. Nr 2), stwierdzając, co następuje:
  
  

W niniejszej sprawie Spółka - dotychczasowy finansujący w umowie leasingu operacyjnego, rozważa dokonanie zmiany po stronie finansującego i w konsekwencji sprzedaż przedmiotu nowemu finansującemu. Pytania Spółki dotyczą podatkowych skutków zbycia przedmiotu leasingu.

Zdaniem Spółki, przepisy rozdziału 4a updop dotyczące opodatkowania stron umowy leasingu nie regulują zagadnienia związanego z przeniesieniem własności przedmiotu leasingu pomiędzy dotychczasowym finansującym a nowym finansującym w przypadku zmiany finansującego w zawartych umowach leasingu, zaś literalna interpretacja przepisów rozdziału 4a updop prowadzi do wniosku, że cena sprzedaży przedmiotu leasingu będąca następstwem zmiany finansującego obejmuje wartość kapitału niespłaconego przez Korzystającego na moment zmiany finansującego oraz tak ustalona cena jest ceną rynkową w rozumieniu art. 14 updop. Kosztem uzyskania przychodów ze zbycia przedmiotu leasingu jest wartość początkowa przedmiotu leasingu pomniejszona o dokonane do momentu zbycia odpisy amortyzacyjne.

W odniesieniu do powyższego należy zgodzić się ze Spółką, że przepisy rozdziału 4a - Opodatkowanie stron umowy leasingu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - dalej updop (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm) nie regulują kwestii zbycia przedmiotu leasingu w sytuacji zmiany podmiotowej w umowie leasingu. Przepisy te w niniejszej sprawie nie mają zastosowania a wywodzenie w ich kontekście stanowiska Spółki w zakresie ceny sprzedaży jest błędne. Dodatkowo nie ma podstaw do uznania, że stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w uzasadnieniu do projektu ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce — dalej u.r.o. (Dz. U. z 2012r., poz. 1342).

Należy zwrócić uwagę, że w przedmiotowej sprawie zbycie, chociaż dokonuje go finansujący i dotyczy przedmiotu leasingu jest odrębną od leasingu transakcją. Ustawodawca w żaden sposób nie wskazuje w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, w szczególności w przepisach ó opodatkowaniu stron umowy leasingu, że transakcja ta mogłaby być inaczej traktowana, niż „zwykłe” zbycie rzeczy. Ponadto ustawa z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce miała na celu umożliwienie zmiany stron umowy leasingu w trakcie trwania podstawowego okresu umowy leasingu, której konsekwencją przy braku zmian innych postanowień umowy leasingu jest kontynuacja pierwotnej umowy leasingu. Ustawodawca również w tej ustawie m.in. w zakresie zmiany definicji podstawowego okresu umowy leasingu, określonej w art. 17a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (¿godnie z którym przez podstawowy okres umowy leasingu rozumie się czas oznaczony, na jaki została zawarta ta umowa, w wyłączeniem czasu, na który może być przedłużonaj lub skrócona; w przypadku zmiany strony lub stron tej umowy podstawowy okres umowy uważa się za zachowany, jeżeli inne postanowienia umowy nie uległy zmianie), nie zmienia ogólnych zasad obowiązujących przy zbyciu rzeczy - środków trwałych.

W świetle tego, co powiedziano wyżej należy przyjąć, że podstawę dla określenia podatkowych skutków zbicia przedmiotu leasingu(środka trwałego) stanowią przepisy ogólne, w tym art. 14 updop w zakresie przychodów oraz art. 16 ust. 1 pkt 1 w zakresie kosztów uzyskania przychodów; które nie podlegają modyfikacji ze względu na fakt, że zbycia dokonuje pierwotny finansujący nowemu finansującemu, który kontynuuje umowę leasingu.

Stosownie do postanowień art. 14 ust. 1 updop, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy ¡lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cćn rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (art. 14 ust. 2 updop). Jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, organ podatkowy wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lup niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość określona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 14 ust. 3 updop)! Z powyższego wynika, że co do zasady, przychodem z tytułu odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena ustalona bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej przedmiotu umowy, wówczas przychód określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Jednocześnie ustawodawca w przepisie art. 14 ust. 2 ustawy dla ustalenia wartości rynkowej zbywanej rzeczy lub prawa odwołuje się do obrotu rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku co dana rzecz lub prawo, nakazując ich indywidualizację za pomocą obiektywnych kryteriów wpływających na ich wartość, takich jak jego stan i stopień zużycia oraz czas i miejsce uzyskania. Kryteria te w sposób immanentny kształtują ceny dóbr danego rodzaju czy gatunku, umożliwiając ich porównanie i konfrontację z będącą ich wypadkową wartością rynkową. Jeżeli organ podatkowy uzna, że cena ustalona przez strony znacznie odbiega od wartości rynkowej przedmiotu umowy, wówczas ma prawo do wezwania stron umowy do zmiany wartości (ceny) przedmiotu umowy lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. Jeżeli strony nie dokonają tego, wówczas organ podatkowy ustali wartość przedmiotu umowy z uwzględnieniem opinii biegłego (biegłych).

W przedmiotowej sprawie Spółka przyjmuje, że w momencie przeniesienia prawa własności przedmiotu leasingu rozpozna przychód ze sprzedaży w wysokości wartości niespłaconego przez Korzystającego kapitału, uznając jednocześnie, że ustalona cena jest ceną rynkową w rozumieniu art. 14 updop.

W odniesieniu do powyższego organ zauważa, że o tym czy cena zbycia odpowiada wartości rynkowej rzeczy decydują kryteria wskazane przez ustawodawcę w art. 14 ust. 2 updop tj. porównanie z cenami stosowanymi w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia. Wśród przesłanek, które można brać pod uwagę dokonując wskazanego porównania ustawodawca nie wymienia szczególnego „statusu” zbywanej rzeczy (środka trwałego) jakim jest wykorzystywanie go w ramach umowy leasingu, dlatego ceny sprzedaży ustalonej w sposób wskazany we wniosku nie można uznać za rynkową. W ocenie organu, Spółka obszernie argumentując przyjęcie ceny sprzedaży w wartpści niespłaconego przez Korzystającego kapitału, z uwagi na szczególny charakter umowy leasingu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i kodeksu cywilnego, oczekuje de facto od organu wydającego interpretację potwierdzenia zaistnienia uzasadnionych przyczyn jej odbiegania od ceny rynkowej. Ze względu na procedurę określoną w art. 14 updop ocena ta może być dokonana tylko w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego. Takie postępowanie, pozwoli zweryfikować ustalenie ceny dokonane przez podatnika. Tym samym organ wydający interpretacje indywidualne w trybie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie ma kompetencji do zajmowania stanowiska w tym zakresie. Potwierdzeniem powyższego stwierdzenia może być m.in. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 lipca 2012r., sygn. akt III SA/Wa 2778/11, w którym Sąd stwierdził „(...) organ wydający interpretację indywidualną arbitralnie przesądziłby o zaistnieniu bądź nie „uzasadnionej przyczyny” zaniżenia ceny umowy, co w świetle przepisu art. 14 u.p.d.o.p., jak również przepisów Ord. Pod. dotyczących interpretacji indywidualnych jest niedopuszczalne”.

W zakresie kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 16 ust. 1 lit. b) updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części, - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Z powyższego przepisu wynika, że wydatki na nabycie środków trwałych, służących prowadzonej działalności gospodarczej w dłuższym okresie, nie stanowią w momencie nabycia, kosztów podatkowych. Ustawodawca zdecydował, że kosztem uzyskania przychodów w okresie używania środków trwałych będą odpisy amortyzacyjne (art. 15 ust. 6 updop) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m z uwzględnieniem art. 16. Wydatki na nabycie środków tryałych pomniejszone o dokonane odpisy amortyzacyjne stają się kosztem dopiero w chwili zbycia środka trwałego.

W tym zakrjesie stanowisko Spółki jest prawidłowe.

Końcowo należało zauważyć, że wskazane przez Spółkę interpretacje indywidualne nie dotyczą analogicznej, sprawy bowiem zostały wydane dla innej strony umowy leasingu - korzystającego w zakresie wpływu zmiany finansującego na rozliczanie się korzystającego w ramach umowy leasingu.

W dniu 15 maja 2015 r., (data wpływu: 18 maja 2015r.) Skarżąca złożyła za pośrednictwem tutejszego organu skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na ww. interpretację i wniosła o jej uchylenie.

Wyrokiem z dnia 9 czerwca 2016r. sygn. akt III SA/Wa 1674/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną w części uznającej za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy.

W wyroku Sąd wskazał, że:

„Sąd stwierdza, że spór sprowadzał się do zagadnienia przychodów Skarżącej (dotychczasowego leasingodawcy) z odpłatnego zbycia rzeczy – przedmiotu leasingu, gdy dojdzie do zmiany podmiotowej - po stronie leasingodawcy – w umowie leasingu operacyjnego w rozumieniu art. 14b u.p.d.p., która polega na wstąpieniu nowego finansującego w miejsce dotychczasowego i kontynuacji umowy leasingu z nowym finansującym, z tym, że inne postanowienia umowy, w tym okres trwania umowy, suma opłat odpowiadająca, co najmniej wartości początkowej środka trwałego, nie zostaną zmienione.

Sporem tym nie były objęte zagadnienia leasingu finansowego w rozumieniu art. 17f u.p.d.p., gdyż Skarżąca we wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej wyraźnie wskazała, że choć świadczy usługi leasingu operacyjnego i finansowego, rozważa dokonanie zmian zawartych w umowach leasingu operacyjnego. Tym samym niezasadne były zarzuty skargi odwołujące się do treści art. 17f u.p.d.p., gdyż przepis ten nie był i nie mógł być przedmiotem interpretacji indywidualnej, z uwagi na opis zdarzenia przyszłego przedstawiony przez Skarżącą spółkę, którym związany był organ udzielający interpretacji indywidualnej.

Sąd, biorąc pod uwagę charakter spornego w sprawie zagadnienia wskazuje, że orzecznictwo sądowe dotyczące zmian podmiotowych w umowie leasingu, jeszcze przed dokonaniem zmian na mocy ww. u.r.n.o.a.g. nie było jednolite.

Skarżąca w skardze powołała się wskazała wyroki potwierdzające prawidłowość jej stanowiska oraz wskazała, że sama tylko zmiana podmiotu umowy leasingu jest neutralna z punktu widzenia skutków umowy leasingu i nie powoduje konieczności ponownej oceny umowy pod kątem spełnienia powyższych warunków.(...)

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie rozpoznający skargę na ww. interpretację indywidualną Ministra Finansów wskazuje, że rozbieżność orzecznictwa w powyższym zakresie została przełamana przez Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z 23 maja 2016r. sygn. akt II FPS 1/16.

NSA w sentencji ww. uchwały wskazał, że zmiana leasingodawcy poprzez zbycie i nabycie przez inny podmiot przedmiotu trwającej umowy leasingu nie uzasadnia przeprowadzania z tego tylko powodu weryfikacji tej umowy na podstawie art. 17a pkt 1 i 2 oraz art. 17b ust. 1 u.p.d.p. w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2013r.

Z uzasadnienia ww. uchwały NSA wynika, że umowa leasingu, o której stanowi u.p.d.p., jest zasadniczo umową leasingu w rozumieniu prawa cywilnego, chociaż dla wywołania skutków podatkowych ustawa podatkowa wymaga określonej treści poszczególnych jej elementów. Zauważyć jednak należy, że wymogi te mają charakter przedmiotowy i nie dotyczą podmiotu umowy w osobie leasingodawcy, przy założeniu, że - jak w sprawie niniejszej - leasingodawca i (ewentualnie) osoba nabywająca przedmiot leasingu w czasie jego trwania są podmiotami prowadzącymi działalność opodatkowaną w zakresie usług leasingowych.

Przeniesienie własności rzeczy (przedmiotu leasingu) w czasie trwania umowy leasingu powoduje zmianę podmiotu będącego stroną umowy. Nabywca rzeczy wstępuje w stosunek leasingu w miejsce finansującego. Skutek ten następuje z mocy samego prawa i w istocie oznacza, że nabywca staje się podmiotem wszystkich praw i obowiązków finansującego wynikających z tego stosunku prawnego. Wstępuje on w sytuację prawną zbywcy wynikającą z umowy leasingu. Treść umowy natomiast pozostaje bez zmian (K. Kopaczyńska-Pieczniak, Komentarz do art. 709¹4 Kodeksu cywilnego, LEX 2014r.). Jeżeli, w przypadku zmiany podmiotowej umowy, to jest wyłącznie zmiany osoby leasingodawcy, czyli finansującego, treść umowy leasingu pozostaje bez zmian, bez zmian pozostają również te jej części czy też elementy, w zakresie których ustawa podatkowa przewiduje określone wymogi. W relacji do treści umowy, która ma znaczenie prawne tak dla prawa cywilnego, jak i prawa podatkowego, nie można w przypadku nabycia przedmiotu leasingu w czasie jego trwania zasadnie mówić o "nowej umowie", ponieważ treść umowy pozostaje bez zmian.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego niezasadne jest również przyrównywanie wprost umowy sprzedaży przedmiotu leasingu do cesji, czyli przelewu wierzytelności na podstawie art. 509 k.c. Umowa sprzedaży przenosi własność przedmiotu trwającego leasingu nie zaś jakąkolwiek wierzytelność. Wprawdzie z tytułu wejścia z mocy prawa, czyli art. 709¹4 § 1 k.c., do realizowanej nadal umowy leasingu nabywca jej przedmiotu uzyskuje wierzytelność w zakresie rat leasingowych, jest to jednak konsekwencja wykonywanej umowy leasingu, której treść pozostała bez zmian, nie zaś skutek umowy przelewu wierzytelności. Wstąpienie do wykonywanej umowy leasingu przez nabywcę przedmiotu leasingu w czasie jej trwania powoduje wejście tego podmiotu w ogół praw i obowiązków strony tej umowy, są to jednak prawa i obowiązki wynikające z treści umowy, która nie uległa zmianie, a więc jeżeli spełniała wymogi przewidziane przez ustawę podatkową nie wymaga ponownego podatkowego jej weryfikowania. Prawa i obowiązki w zakresie prawa podatkowego odnoszą się do treści umowy leasingu, która w omawianym przypadku nie ulega zmianie. Nie są natomiast uzależnione od tego, kto jest leasingodawcą, jeżeli wykonuje on zgodną z wymogami prawa cywilnego i prawa podatkowego niezmienioną przedmiotowo umowę, w której w szczególności nie ulega zmianie osoba leasingobiorcy, czyli korzystającego, który z tytułu wykonania tej umowy posiada zasadniczo prawo zaliczania rat leasingowych do kosztów uzyskania przychodu, podczas gdy przychód leasingodawcy, niezależnie od tego, kto nim jest, stanowić będzie jego przychód do opodatkowania. Wobec powyższego, to jest przede wszystkim wykonywania umowy leasingu o tej samej treści, od której, nie zaś od osoby leasingodawcy umowę wykonującego, uzależnione są prawa i obowiązki w zakresie prawa podatkowego, wymóg niezbędności podstawy prawnej następstwa prawnego w prawie podatkowym - odnoszącego się do hipotezy wstąpienia w prawa i obowiązki trwającej umowy leasingu przez nabywcę przedmiotu tej umowy - jest nieuzasadniony.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, rozpoznający skargę na ww. interpretację indywidualną Ministra Finansów oraz mając na uwadze treść ww. uchwały NSA z 23 maja 2016r. sygn. akt II FPS 1/16, z którą zgadza się w pełni, a także to, że uchwała ta na mocy art. 269 § 1 P.p.s.a. jest wiążąca dla sądów administracyjnych, podnosi, że stanowisko zaprezentowane w uchwale wskazuje, że nie można w pełni przyznać racji stanowisku, które wyraził Minister Finansów wydając zaskarżoną interpretację indywidualną.

Sąd zauważa, że Skarżąca prezentując własne stanowisko we wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej, odwołała się zarówno do treści przepisów podatkowych, jak również do treści przepisów kodeksu cywilnego, dotyczących umowy leasingu, wskazując, że przepisy rozdziału 4a u.p.d.p., dotyczące opodatkowania stron umowy leasingu nie regulują zagadnień związanych z przeniesieniem własności przedmiotu leasingu pomiędzy dotychczasowym a nowym finansującym, gdy dochodzi jedynie do zmiany umowy leasingu operacyjnego. Skarżąca wskazała też że art. 17b, art. 16a, art. 14 ust. 1 i 2 u.p.d.p. uzasadniają tezę, że zmiana po stronie finansującego powoduje, że nowy finansujący ma obowiązek wprowadzić przedmiot umowy leasingu do swoich ksiąg i dokonywać odpisów amortyzacyjnych, a cena sprzedaży przedmiotu leasingu obejmuje wartość kapitału niespłaconego przez Korzystającego na moment zmiany finansującego. Podstawą odpisów amortyzacyjnych jest wartość początkowa środków trwałych (art. 16f ust. 1 u.p.d.p.) określona, jako cena nabycia (art. 16g ust. 1 pkt 1 u.p.d.p.). W związku z tym, iż nie do chodzi do zmiany leasingobiorcy, jak również innych elementów umowy leasingu (w tym sumy ustalonych opłat odpowiadającej, co najmniej wartości początkowej środka trwałego oraz okresu trwania umowy), poza finansującym, to zasady opodatkowania rozliczenia takiej umowy powinny odbywać się tak, jakby nic się nie zmieniło. Skarżąca wskazała, że ceną sprzedaży przedmiotu leasingu będzie wartość kapitału, którego nie spłacił Korzystający – określona na dzień sprzedaży. Tak ustalona cena jest, zdaniem Skarżącej, ceną rynkową w rozumieniu art. 14 u.p.d.p.

Minister Finansów, choć dysponował ww. stanowiskiem Skarżącej, popartym przepisami: art. 17b, art. 16a, art. 16g ust. 1 pkt 1, art. 14 ust. 1 i 2 u.p.d.p., uznał, że wystarczające jest jedynie odwołanie się do treści art. 14 u.p.d.p., jako przepisu ogólnego, w zakresie podstawy do określania przychodu przy zbyciu przedmiotu leasingu (środka trwałego).

W ocenie Sądu takie działanie Ministra Finansów nie może być uznane za prawidłowe z uwagi na treść powoływanych przez Skarżącą przepisów prawa. Minister Finansów poprzez uznanie, że w sprawie możliwe jest zastosowanie jedynie oceny art. 14 ust. 1 i 2 u.p.d.p. uznał de facto, że nie ma potrzeby stosowania pozostałych przepisów prawa materialnego, które zdaniem Skarżącej powinny być zastosowane.

Sąd jedynie na marginesie zauważa, że Minister Finansów mając na względzie treść art. 14c § 1 O.p. w związku z art. 169 § 1 O.p. w związku z art. 14h O.p., nie zakwestionował zupełności przedstawionego przez Skarżącą zdarzenia przyszłego, szczególnie w zakresie tego, jakie elementy zawierała cena sprzedaży przedmiotu leasingu i czy poza wartością kapitału niespłaconego przez korzystającego miała ona inne elementy, prowadzące do urynkowienia tej ceny. Również w tym zakresie Skarżąca nie podniosła zarzutów w skardze, a Sąd Administracyjny był stosownie do treści art. 57a P.p.s.a. związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Minister Finansów w ramach opisanego przez Skarżącą zdarzenia przyszłego, nie decydując się zastosowanie trybu z art. 169 § 1 O.p. w związku z art. 14h O.p. powinien więc przyjąć, że cena sprzedaży przedmiotu leasingu obejmowała wyłącznie wartość kapitału niespłaconego przez korzystającego. Skarżąca nie wskazała bowiem we wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej, że w wyniku zmiany podmiotowej w umowie leasingu operacyjnego – jedynie po stronie leasingodawcy - w drodze umowy sprzedaży przedmiotu leasingu, dojdzie do zmiany wartości przedmiotu leasingu. Skarżąca wyraźnie bowiem wskazuje, że w umowie leasingu operacyjnego dochodzi do zmiany jednego jej elementu – podmiotowego – w miejsce dotychczasowego leasingodawcy wchodzi nowy leasingodawca.

Skoro z opisu zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej nie wynikało, że doszło do zmiany wartości przedmiotu leasingu operacyjnego, o którym mowa w art. 17b u.p.d.p. w związku ze zmianą ww. umowy leasingu, która będzie polegała jedynie na zmianie osoby leasingodawcy, należało przyjąć, że dotychczasowa wartość przedmiotu leasingu pozostała niezmienna. Nabywca rzeczy stosownie do treści art. 709¹4 k.c. w związku z art. 17a pkt 1 i 2 u.p.d.p., jak również stosownie do poglądów wyrażonych w ww. uchwale NSA z 23 maja 2016r. sygn. akt II FPS 1/16, wstępuje bowiem w stosunek leasingu w miejsce dotychczasowego finansującego i z mocy samego prawa wstępuje we wszystkie prawa i obowiązki finansującego wynikające z umowy leasingu. Skoro w świetle okoliczności faktycznych przedstawionych we wniosku nie dochodzi do zmiany sumy opłat, które odpowiadają co najmniej wartości początkowej środka trwałego, o których mowa w art. 17b ust. 1 pkt 3 u.p.d.p., należy przyjąć, że nowy leasingodawca przejmie niespłacone opłaty, do uiszczenia których zobowiązany będzie korzystający na rzecz nowego leasingodawcy. Skarżąca nie wskazała, że elementem ceny są inne wartości poza wartością niespłaconego kapitału.

W tym kontekście rację ma Skarżąca wskazując, że gdyby przyjąć, że zaskarżona interpretacja Ministra Finansów jest prawidłowa, okazałoby się, że w zdarzeniu przyszłym opisanym we wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej, przy wyłącznej zmianie podmiotowej w umowie leasingu operacyjnego w rozumieniu art. 17b u.p.d.p. – polegającej na zmianie osoby leasingodawcy, w ten sposób, że w miejsce dotychczasowego wejdzie nowy finansujący, a prawo własności przedmiotu leasingu zostanie przeniesione na nowego finansującego w drodze umowy sprzedaży, to nowy finansujący musiałby nabyć przedmiot leasingu za cenę odmienną niż jej "wartości", która dotychczas figurowała w ewidencji środków trwałych, co nie ma oparcia w powołanych przez Skarżącą przepisach prawa.

Sąd zauważa, że skoncentrowanie się przez Ministra Finansów na treści przepisów art. 14 ust. 1 i 2 u.p.d.p. bez uwzględnienia regulacji powoływanych przez Skarżącą, a odnoszących się istoty leasingu operacyjnego art. 17b u.p.d.p. w związku z art. 16a i art. 16g ust. 1 pkt 1 u.p.d.p. nie stanowi o prawidłowej wykładni ww. przepisów prawa materialnego.

Przepis art. 14 ust. 1 u.p.d.p. stanowi, że przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Przepis art. 14 ust. 2 u.p.d.p. stanowi, że wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Przepis art. 14 ust. 3 u.p.d.p. stanowi, że jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, organ podatkowy wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość określona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający.

Przepis art. 14 ust. 4 u.p.d.p. stanowi, że przepisy art. 12 ust. 4 pkt 7, 9 i 10 stosuje się odpowiednio.

Przepis art. 17b ust. 1 u.p.d.p. stanowi, że opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

1. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;
2. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;
   
3. suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.
   
   

Z art. 16a ust. 1 pkt 1 u.p.d.p. wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: 1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, 2) maszyny, urządzenia i środki transportu, 3) inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Przepis art. 16g ust. 1 pkt 1 u.p.d.p. stanowi, że z a wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

Sąd zgadza się z Ministrem Finansów, że co do zasady nie można wykluczyć prawa do zastosowania przez organ podatkowy w każdej sprawie przepisu art. 14 ust. 1 i 2 u.p.d.p., gdyż są to przepisy przewidujące ogólne reguły określania przychodu z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych. Tym niemniej sens przepisów art. 14 ust. 1 i 2 u.p.d.p., przy uwzględnieniu wykładni systemowej wewnętrznej u.p.d.p., a szczególnie powoływanych przez Skarżącą przepisów o amortyzacji (art. 16a ust. 1 pkt 1, art. 16g ust. 1 pkt 1 u.p.d.p.) oraz przepisów dotyczących umowy leasingu (art. 17b u.p.d.p. w związku z art. 709¹4 § 1 k.c.), jeśli cena sprzedaży nie obejmowała innych elementów niż wartość niespłaconego przez korzystającego kapitału, nie może zostać wypaczony. Sprzedawany jest bowiem środek trwały, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 1 u.p.d.p. o ściśle określonej wartości, a stosownie do art. 17b ust. 1 pkt 3 u.p.d.p. ) suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.(...)”

W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy, po uwzględnieniu prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 czerwca 2016r. sygn. akt III SA/Wa 1674/15, w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.