2016.01.19 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP1/4512-509/15-4/RG
z 19 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm. ) i w związku z art. 16 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U., poz. 1649 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2015 r. (data wpływu 8 października 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 grudnia 2015 r. (data wpływu 22 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca po dniu 1 stycznia 2016 roku będzie zobowiązany do stosowania przepisów art. 86 ust. 2a do 2h ustawy VAT w stosunku do wydatków innych niż ponoszonych na nabycie oraz wytworzenie nieruchomości, które nie są związane bezpośrednio z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu i niepodlegającymi opodatkowaniu oraz metodologii obliczenia prewspółczynnika - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca po dniu 1 stycznia 2016 roku będzie zobowiązany do stosowania przepisów art. 86 ust. 2a do 2h ustawy VAT w stosunku do wydatków innych niż ponoszonych na nabycie oraz wytworzenie nieruchomości, które nie są związane bezpośrednio z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu i niepodlegającymi opodatkowaniu oraz metodologii obliczenia prewspółczynnika.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 18 grudnia 2015 r. (data wpływu 22 grudnia 2015 r.) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa ….. (dalej: Wnioskodawca lub PWSZ) jest uczelnią publiczną, powołaną na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia … 2001 roku w sprawie utworzenia Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej ….. PWSZ posiada osobowość prawną.

W zakresie podatku od towarów i usług jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

Wnioskodawca rozlicza podatek VAT naliczony, również tzw. wskaźnikiem proporcjonalnego odliczenia podatku, o którym mowa w art. 90 i art. 91 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa VAT). Rozliczenie metodą określoną w art. 90 i art. 91 ustawy VAT obejmuje te zakupy towarów i usług, które nie poddają się bezpośredniemu alokowaniu do działalności zwolnionej i opodatkowanej.

Wnioskodawca, w ramach wykonywania działalności statutowej, prowadzi studia pierwszego stopnia. Oprócz tej działalności, PWSZ prowadzi także studia podyplomowe, kursy doszkalające oraz szkolenia. Organizuje też różnego rodzaju wydarzenia naukowe: seminaria i konferencje. Prowadzi działalność badawczą i naukową. Wykonuje także usługi i dostawy towarów, głównie najem, usługi krótkotrwałego zamieszkania, usługi na zlecenia podmiotów gospodarczych, dostawy towarów (sprzedaż zbędnych ruchomości i nieruchomości).

Uzyskiwane przychody, z podziałem na poszczególne kategorie można ująć w następujących punktach:

Główny przedmiot działalności to świadczenie usług kształcenia, w tym przede wszystkim na poziomie wyższym, który generuje przychody z tytułu:
1. kształcenia studentów, którzy płacą tzw. czesne. Wynagrodzenie z tego tytułu jest zwolnione od podatku VAT.
2. kształcenia studentów, którzy nie płacą czesnego. W tym zakresie, Wnioskodawca otrzymuje na pokrycie tej działalności dotację z Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego (dalej: MNiSW) oraz dotację z Ministerstwa Infrastruktury i Rozwoju (dalej: MIiR). PWSZ nie uznaje tych kwot za wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług kształcenia i pozostają one poza systemem VAT.

Oprócz tej podstawowej działalności Wnioskodawca świadczy usługi najmu, dzierżawy pomieszczeń (opodatkowanie stawką VAT 23%), dostarcza tzw. media (energię elektryczną, gaz itp.) w ramach tzw. refakturowania - czynności opodatkowane VAT, świadczy usługi krótkotrwałego zakwaterowania (opodatkowane stawką VAT 8%), dokonuje dostaw towarów: złomu (czynność opodatkowana), towarów używanych - głównie niepotrzebnego wyposażenia (czynność zwolniona od VAT).
Ponadto Wnioskodawca uzyskuje przychody z tytułu:
1. dotacji otrzymywanych od MNiSW na świadczenia zdrowotne - kierunek pielęgniarstwo która jest dotacją do prowadzenia działalności polegającej na kształceniu studentów stacjonarnych tego kierunku. Przychody te nie podlegają VAT,
2. dotacji otrzymywanych od MNiSW na zadania związane ze stwarzaniem studentom i doktorantom będącym osobami niepełnosprawnymi, warunków do pełnego udziału w procesie kształcenia. Przychody te nie podlegają VAT,
3. środków z budżetu jednostek samorządu terytorialnego na pokrycie kosztów zakupu towarów i usług oraz środków trwałych. Przychody te nie podlegają VAT.
4. rozliczenia zakupu towarów i usług - środki pochodzące z funduszy UE na finansowanie projektów, które możemy podzielić na:
  1. środki otrzymywane na zakup towarów i usług lub innych wydatków niebędących nimi, które stanowią środki trwałe niepodlegające amortyzacji (tzw. projekty „inwestycyjne”). Przychody te nie podlegają VAT,
  2. środki otrzymywane na zakup towarów i usług lub innych wydatków niebędących nimi a dotyczące tzw. projektów „miękkich”- np. projektów szkoleniowych, badawczych. Przychody te nie podlegają VAT,
5. dotacji otrzymywanych z budżetu państwa (np. Ministerstwa Finansów, MNiSW i inne), które stanowią tzw. wkład własny wymagany przy realizacji projektów finansowych ze środków UE. Mogą one dotyczyć zarówno projektów „inwestycyjnych” jak i „miękkich”. Przychody te nie podlegają VAT,
6. nagród Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego dla Rektora, Prorektorów lub pracowników dydaktycznych, wynikających z ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym - art. 115. Są to zdarzenia jednorazowe, które nie są ujęte w dotacjach na działalność dydaktyczną. Przychody te nie podlegają VAT,
7. ubezpieczeń zdrowotnych, tzn. są to środki dodatkowe, które PWSZ otrzymuje poza dotacją na działalność podstawową (dydaktyczną) służące pokryciu kosztów ubezpieczenia zdrowotnego studentów, którzy nie posiadają innego tytułu do ubezpieczenia. Najpierw Wnioskodawca odprowadza składkę za studentów, którą następnie MNiSW refunduje. Przychody te nie podlegają VAT,
8. przychodów z programu …., tzn. środki na pokrycie kosztów wyjazdów na stypendia zagraniczne studentów i pracowników Uczelni. Przychody te nie podlegają VAT,
9. przychodów z tytułu nadpłat składek na ubezpieczenia społeczne np. w związku z przekroczeniem przez ubezpieczonych podstawy ich wymiaru. Są to zwroty wcześniej zapłaconych składek. Przychody te nie podlegają VAT,
10. darowizn, zarówno środków pieniężnych jak i rzeczy. Przychody te nie podlegają VAT,
11. odsetek bankowych. Przychody te nie podlegają VAT,
12. odsetek karnych z tytułu niedotrzymania terminów płatności otrzymanych od nabywców towarów i usług. Przychody te nie podlegają VAT,
13. otrzymanych kar umownych. Przychody te nie podlegają VAT,
14. otrzymanych odszkodowań. Przychody te nie podlegają VAT.

W oparciu o wiedzę Wnioskodawcy, środkami przeznaczonymi na realizację zadań, o których mowa w art. 94 Prawa o szkolnictwie wyższym kwalifikowane są przychody wymienione w a, b, c i e pkt III wniosku ORD-IN, tj.:

dotacje otrzymywane od MNiSW na świadczenia zdrowotne - kierunek pielęgniarstwo, która jest dotacją do prowadzenia działalności polegającej na kształceniu studentów stacjonarnych tego kierunku.
dotacje otrzymywane od MNiSW na zadania związane ze stwarzaniem studentom i doktorantom będącym osobami niepełnosprawnymi, warunków do pełnego udziału w procesie kształcenia,
środki z budżetu jednostek samorządu terytorialnego na pokrycie kosztów zakupu towarów i usług oraz środków trwałych,
dotacje otrzymywane z budżetu państwa ( np. Ministerstwa Finansów, MNiSW i inne), które stanowią tzw. wkład własny wymagany przy realizacji projektów finansowych ze środków UE. Mogą one dotyczyć zarówno projektów „inwestycyjnych” jak i „miękkich”.

Żadne z wymienionych w pkt III wniosku ORD-IN przychodów nie są środkami na finansowanie nauki w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki.

Wnioskodawca, na dzień dzisiejszy nie prowadzi działalności badawczej, stąd też wniosek nie obejmuje przychodów związanych z tą działalnością. W opisie stanu faktycznego wskazano, że Wnioskodawca prowadzi także działalność badawczą, jednakże należy to rozumieć jako możliwość prowadzenia takiej działalności.

Wnioskodawca, na dzień dzisiejszy nie prowadzi działalności badawczej, stąd też wniosek nie obejmuje przychodów związanych z tą działalnością.

Wnioskodawca, na dzień dzisiejszy nie prowadzi działalności badawczej, w tym także badawczej działalności komercyjnej stąd też wniosek nie obejmuje przychodów związanych z tą działalnością.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w tak przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca po dniu 1 stycznia 2016 roku będzie zobowiązany do stosowania przepisów dotyczących tzw. „prewspółczynnika”, tj. art. 86 ust. 2a do 2h ustawy VAT w stosunku do wydatków innych niż ponoszonych na nabycie oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa PWSZ, które nie są związane bezpośrednio z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu i niepodlegającymi opodatkowaniu?
W przypadku, gdy wg Organu, odpowiedź na pytanie 1 będzie twierdząca, które z przychodów wymienionych w stanie faktycznym będą brane pod uwagę?

Pytanie dotyczy metodologii jego wyliczenia w sytuacji, gdy Wnioskodawca zdecyduje się na wybór metody określonej w art. 86 ust. 2c pkt 3 ustawy VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2016 roku.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie on zobowiązany do stosowania, po 1 stycznia 2016 roku art. 86 ust. 2a do 2h ustawy VAT. Za powyższym przemawia następująca argumentacja:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 86 ust. 2a ustawy VAT w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć. Przepis ten stanowi o nabyciu towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych.

Kluczowym zatem dla stosowania art. 86 ust. 2a ustawy VAT jest rozstrzygnięcie, czy Wnioskodawca wykorzystuje towary i usługi na cele inne niż działalność gospodarcza. W tym zakresie należy przywołać wyrok Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 12 lutego 2009 roku, C-515/07 Vereniging Noordelijke Land-en Tuinbouw Organisatie przeciwko Staatssecretaris van Financien, w którym Trybunał stwierdził, że działalność statutowa wykonywana przez określone instytucje, do których celów zostały powołane, choć faktycznie nie jest działalnością gospodarczą (nie powoduje opodatkowania VAT), to jednak nie można jej utożsamiać z działalnością niezwiązaną z gospodarczą. Wyrok ten dotyczył stowarzyszenia, którego celem była obrona interesu rolników w określonych sprawach. Podmioty te wykonują ją bowiem w takim właśnie zakresie, do którego zostały powołane. Jest to de facto ich działalność zawodowa.

A zatem TSUE sprzeciwia się uznaniu takich czynności wykonywanych bez wynagrodzenia w celach statutowych jako działalności niezwiązanej z działalnością gospodarczą. Jak wskazał Trybunał w ww. orzeczeniu: „Z rozważań tych wynika, że jak wskazał rzecznik generalny w pkt 38 opinii, art. 6 ust. 2 lit. a VI Dyrektywy nie może być traktowany jako ustanawiający zasadę, zgodnie z którą czynności, które nie są objęte zakresem zastosowania podatku VAT można uznać za czynności wykonywane «w celach innych» niż związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu tego przepisu. Taka wykładnia pozbawiłaby bowiem sensu art. 2 ust. 1 tejże dyrektywy”.

W niniejszym stanie faktycznym, w świetle tez zawartych w cytowanym wyroku TSUE, wszystkie działania podejmowane przez Wnioskodawcę są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zarówno bowiem wprost odpłatna działalność dydaktyczna (czesne), jak i ta która jest realizowana na rzecz studentów stacjonarnych na pokrycie, której właściwe ministerstwo przekazuje PWSZ dotację, a także działalność badawcza i naukowa jest działalnością statutową. Co prawda pierwsza z nich jest działalnością podlegającą opodatkowaniu, a druga i trzecia takiemu opodatkowaniu nie podlega, jednakże art. 86 ust. 2a ustawy VAT stanowi o działalności gospodarczej i celach innych niż działalność gospodarcza. Nie odnosi się on zatem do działalności podlegającej opodatkowaniu i niepodlegającej opodatkowaniu. Występują bowiem czynności podejmowane w ramach działalności gospodarczej, które nie podlegają opodatkowaniu. Przykładem będą tu chociażby odszkodowania, kary umowne, czy też otrzymane odsetki za zwłokę.

Mając zatem na uwadze powyższe rozróżnienie stwierdzić należy, że Wnioskodawca, z uwagi na to, że wszystkie jego czynności mieszczą się w pojęciu działalności gospodarczej, pomimo tego, że niektóre z nich nie podlegają opodatkowaniu, w związku z brzmieniem art. 86 ust. 2a ustawy VAT, nie będzie zobowiązany stosować art. 86 ust. 2a do 2h ustawy VAT w stosunku do wydatków innych niż ponoszonych na nabycie oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa PWSZ, które nie są związane bezpośrednio z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu i niepodlegającą opodatkowaniu.

Stanowisko do pytania 2

W przypadku gdy, wg Organu, odpowiedź na pytanie 1 będzie twierdząca, dla obliczenia prewspółczynnika, w sytuacji gdy Wnioskodawca zdecyduje się stosować metodę określoną w art. 86 ust. 2c pkt 3 ustawy VAT należy przyjąć:

w liczniku: obrót z tytułu czynności podlegających opodatkowaniu (czynności zwolnione i opodatkowane) z wyłączeniem obrotu z tytułu zbycia towarów i usług:
1. które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności,
2. z tytułu transakcji dotyczących: pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych oraz usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.
w mianowniku: obrót z tytułu czynności podlegających opodatkowaniu wymienionych w pkt 1 (licznik), który należy powiększyć o obrót, który nie podlega opodatkowaniu, tj.:
1. przychody z tytułu dotacji otrzymanych na działalność dydaktyczną od Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego i Ministerstwa Infrastruktury i Rozwoju- pkt I.b stanu faktycznego,
2. przychody z tytułu dotacji otrzymywanych od MNiSW na świadczenia zdrowotne – kierunek pielęgniarstwo, która jest dotacją do prowadzenia działalności polegającej na kształceniu studentów stacjonarnych tego kierunku - pkt III.a stanu faktycznego,
3. przychody z tytułu dotacji otrzymywanych od MNiSW na zadania związane ze stwarzaniem studentom i doktorantom będącym osobami niepełnosprawnymi, warunków do pełnego udziału w procesie kształcenia- pkt III.b stanu faktycznego,
4. środki z budżetu jednostek samorządu terytorialnego na pokrycie kosztów zakupu towarów i usług niebędących środkami trwałymi,
5. środki otrzymywane na pokrycie kosztów zakupu towarów i usług lub innych wydatków niebędących nimi a dotyczących tzw. projektów „miękkich”- np. projektów szkoleniowych, badawczych - pkt III.d pkt 2 stanu faktycznego,
6. przychodów z tytułu dotacji otrzymywanych z budżetu państwa (np. Ministerstwa Finansów, MNiSW i inne ), które stanowią tzw. wkład własny wymagany przy realizacji projektów finansowych ze środków UE, ale tylko w zakresie tzw. projektów „miękkich” - pkt III.e stanu faktycznego,
7. przychodów z programu ….., tzn. środki na pokrycie kosztów wyjazdów na stypendia zagraniczne studentów i pracowników Uczelni - pkt III.h stanu faktycznego.

Dla obliczenia prewspółczynnika, z mianownika zostaną wyłączone (nie będą brały udziału w jego wyliczeniu):

środki z budżetu jednostek samorządu terytorialnego na pokrycie kosztów zakupu towarów i usług stanowiących u Wnioskodawcy środki trwałe - podstawa wyłączenia art. 86 ust. 2g ustawy VAT w związku z art. 90 ust. 5 i 6 - pkt III.c stanu faktycznego,

środki otrzymywane na pokrycie kosztów zakupu towarów i usług lub innych wydatków niebędących nimi, które będą stanowiły środki trwałe (tzw. projekty „inwestycyjne”) – podstawa wyłączenia art. 86 ust. 2g ustawy VAT w związku z art. 90 ust. 5 i 6 - pkt III. d pkt 1 stanu faktycznego,

środki na nagrody od Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego dla Rektora, Prorektorów lub pracowników dydaktycznych. Są to zdarzenia jednorazowe, które nie są ujęte w dotacjach na działalność dydaktyczną. Przychody te są przeznaczone wyłącznie do przekazania innym osobom - pkt III.f stanu faktycznego,

środki na ubezpieczenia zdrowotne, tzn. środki dodatkowe, które PWSZ otrzymuje poza dotacją na działalność podstawową (dydaktyczną) służące pokryciu kosztów ubezpieczenia zdrowotnego studentów, którzy nie posiadają innego tytułu do ubezpieczenia. Wnioskodawca odprowadza składkę za studentów, którą następnie MNiSW refunduje. Są to środki, które stanowią refundację wcześniej poniesionych kosztów - pkt III.g stanu faktycznego,

przychody z tytułu nadpłat składek na ubezpieczenia społeczne tj. w związku z przekroczeniem przez ubezpieczonych podstawy ich wymiaru. Stanowią one de facto środki PWSZ, które z różnych powodów zostały niepotrzebnie odprowadzone do ZUS - pkt III.i stanu faktycznego,

darowizny, zarówno środków pieniężnych jak i rzeczy. Środki te lub rzeczy są pozyskane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i nie mają żadnego związku z działalnością niepodlegającą opodatkowaniu - pkt III.j stanu faktycznego,

odsetki bankowe. Mają one związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą i nie mają żadnego związku z działalnością niepodlegającą opodatkowaniu – pkt III.k stanu faktycznego.

odsetki karne otrzymane z tytułu niedotrzymania terminów płatności od nabywców towarów i usług. Mają one związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą i nie mają żadnego związku z działalnością niepodlegającą opodatkowaniu - pkt III. l stanu faktycznego,

otrzymane kary umowne. Mają one związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą i nie mają żadnego związku z działalnością niepodlegającą opodatkowaniu - pkt III.ł stanu faktycznego,

otrzymane odszkodowania. Mają one związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą i nie mają żadnego związku z działalnością niepodlegającą opodatkowaniu - pkt III.m stanu faktycznego.

Za takim stanowiskiem przemawia następująca argumentacja: Jak stanowi art. 86 ust. 2a ustawy VAT, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy VAT przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

Przedmiotem zapytania jest stosowanie pkt 3 wyżej cytowanego przepisu.

Stosownie do art. 86 ust. 2g proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

Przedstawiony powyżej przez Wnioskodawcę sposób obliczenia prewspółczynnika uwzględnia zarówno roczny obrót z tytułu działalności podlegającej opodatkowaniu (licznik) oraz przychody z tytułu czynności niepodlegających opodatkowaniu (licznik powiększony o te czynności). Z tym, że ustawodawca odwołuje się do pojęcia „celów działalności gospodarczej” (por. art. 86 ust. 2a ustawy VAT).

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej przepisami art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT. Mieścić będą się tutaj również działania czy sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej, jednakże niegenerujące opodatkowania podatkiem VAT, przykładowo otrzymanie odszkodowań umownych czy odsetek za nieterminowe dokonywanie płatności od kontrahentów, sprzedaż wierzytelności „trudnych” itp. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową), a także cele prywatne, z definicji niemające nic wspólnego z działalnością gospodarczą podatnika - por. uzasadnienie projektu zmian do ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo zamówień publicznych).

Zgodnie zatem chociażby z treścią uzasadnienia projektu ustawy zmieniającej, przychody, które co prawda nie podlegają opodatkowaniu VAT, ale wynikają z działań występujących w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (odszkodowania, odsetki za nieterminowe dokonywanie płatności itp.) nie będą miały wpływu na wysokość prewspółczynnika, ponieważ wynikają one z prowadzenia działalności gospodarczej i są zgodne z jej celami. Podobnie należy także ocenić inne przychody, które z tej działalności wynikają, jak chociażby odsetki bankowe i zwroty poniesionych wcześniej wydatków.

Ponadto, zgodnie z art. 86 ust. 2g ustawy VAT, obrót z tytułu działalności innej niż gospodarcza winien zostać pomniejszony o te przychody, które wymienia art. 90 ust. 5 i ust. 6, a które to przepisy stosuje się odpowiednio. Z ich treści wynika, że z przychodów branych pod uwagę przy obliczeniu prewspółczynnika należy wyłączyć „odpowiednio” przychody, które dotyczą działalności innej niż gospodarcza, ale są związane ze środkami trwałymi oraz transakcjami o charakterze pomocniczym w zakresie nieruchomości i usług finansowych. To odpowiednie zastosowanie dotyczy zatem np. wyłączenia wszelkiego rodzaju dotacji, które są otrzymywane na pokrycie kosztów nabycia lub wybudowania środków trwałych, nabycia nieruchomości czy prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Przy wyliczeniu prewspółczynnika nie będą również brały udziału te przychody, które stanowią zwrot poniesionych już wydatków czy przeznaczone dla innego podmiotu (np. nagrody Ministra przeznaczone dla pracowników uczelni, gdzie Wnioskodawca jest jedynie pośrednikiem w ich przekazaniu). Powyższe wynika także z cytowanego wyżej uzasadnienia do projektu zmian ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo zamówień publicznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ww. ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

W myśl art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Jak stanowi art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

W celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy (art. 86 ust. 2d ustawy).

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Na podstawie art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 90 ust. 5 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Natomiast zgodnie z art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji dotyczących:

pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych;
usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku (art. 90 ust. 9a ustawy).

W świetle art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł - podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
nie przekroczyła 2% - podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

Powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy, wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza. Zgodnie z tą normą w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. Mieszczą się tutaj również działania czy sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej, jednakże niegenerujące opodatkowania podatkiem VAT, np. otrzymanie odszkodowań umownych, czy odsetek za nieterminowe dokonywanie płatności od kontrahentów, sprzedaż wierzytelności „trudnych” itp. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową), a także cele prywatne, które z założenia nie mają nic wspólnego z działalnością gospodarczą podatnika.

W celach działalności gospodarczej mieścić się będą również działania czy sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej („towarzyszące” tej działalności), niezależnie od tego czy ostatecznie bezpośrednio generują opodatkowanie VAT. Przykładowo:

otrzymanie odszkodowań umownych czy odsetek za nieterminowe dokonywanie płatności od kontrahentów,

sprzedaż wierzytelności „trudnych”,

otrzymanie dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze niemających bezpośredniego wpływu na cenę dostarczanych przez podatnika towarów lub usług przez niego świadczonych lecz wykorzystywanych w całości do wykonywania działalności gospodarczej objętej podatkiem VAT,

działania pracodawcy polegające na dokonaniu zakupów od osób trzecich, których nabycie w całości następuje ze środków funduszu tworzonego na podstawie ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych w celu udostępnienia ich nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie osobom uprawnionym na zasadach wymienionych w tej ustawie,

obwiązki pracodawcy wynikające z ustawy o związkach zawodowych , np. udostępnienie pomieszczeń i urządzeń technicznych niezbędnych do wykonywania działalności związkowej w zakładzie pracy, itp.

Za czynności niejako zrównane z wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele prywatne, o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT.

W przypadku więc zakupu towarów i usług:

wykorzystywanych przez podatnika zarówno do celów działalności gospodarczej jak i do celów pozostających poza taką działalnością,

których przypisanie w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe

podatnik może dokonać odliczenia podatku naliczonego zawartego w ich cenie tylko w takiej części, którą można proporcjonalnie przypisać do jego działalności gospodarczej i związanej z czynnościami opodatkowanymi.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest uczelnią publiczną. W zakresie podatku od towarów i usług jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Wnioskodawca, w ramach wykonywania działalności statutowej, prowadzi studia pierwszego stopnia. Oprócz tej działalności, PWSZ prowadzi także studia podyplomowe, kursy doszkalające oraz szkolenia. Organizuje też różnego rodzaju wydarzenia naukowe: seminaria i konferencje. Wnioskodawca, na dzień dzisiejszy nie prowadzi działalności badawczej, w związku z czym wniosek nie obejmuje przychodów związanych z tą działalnością. Wnioskodawca wykonuje także usługi i dostawy towarów, głównie najem, usługi krótkotrwałego zamieszkania, usługi na zlecenia podmiotów gospodarczych, dostawy towarów (sprzedaż zbędnych ruchomości i nieruchomości).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy po dniu 1 stycznia 2016 roku będzie zobowiązany do stosowania przepisów art. 86 ust. 2a do 2h ustawy VAT w stosunku do wydatków innych niż ponoszonych na nabycie oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa PWSZ, które nie są związane bezpośrednio z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu i niepodlegającymi opodatkowaniu.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy oraz zakresie pytania Nr 1 w pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć, czy Wnioskodawca nabywa towary i usługi wykorzystywane wyłącznie do celów działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, czy również do celów innych niż działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 70 Konstytucji RP z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z 1997 r., Nr 78, poz. 483, z późn. zm.), każdy ma prawo do nauki. Nauka do 18 roku życia jest obowiązkowa. Sposób wykonywania obowiązku szkolnego określa ustawa. Nauka w szkołach publicznych jest bezpłatna. Ustawa może dopuścić świadczenie niektórych usług edukacyjnych przez publiczne szkoły wyższe za odpłatnością. Władze publiczne zapewniają obywatelom powszechny i równy dostęp do wykształcenia. W tym celu tworzą i wspierają systemy indywidualnej pomocy finansowej i organizacyjnej dla uczniów i studentów. Warunki udzielania pomocy określa ustawa. Zapewnia się autonomię szkół wyższych na zasadach określonych w ustawie.

W tym miejscu wskazać należy na art. 4 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2012 r., poz. 572, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą Prawo o szkolnictwie wyższym” zgodnie z którym:

uczelnia jest autonomiczna we wszystkich obszarach swojego działania na zasadach określonych w ustawie;
uczelnie kierują się zasadami wolności nauczania, badań naukowych i twórczości artystycznej.
uczelnie, pełniąc misję odkrywania i przekazywania prawdy poprzez prowadzenie badań i kształcenie studentów, stanowią integralną część narodowego systemu edukacji i nauki.
uczelnie współpracują z otoczeniem społeczno-gospodarczym, w szczególności w zakresie prowadzenia badań naukowych i prac rozwojowych na rzecz podmiotów gospodarczych, w wyodrębnionych formach działalności, w tym w drodze utworzenia spółki celowej, o której mowa w art. 86a, a także przez udział przedstawicieli pracodawców w opracowywaniu programów kształcenia i w procesie dydaktycznym.
organy administracji rządowej i organy jednostek samorządu terytorialnego mogą podejmować decyzje dotyczące uczelni tylko w przypadkach przewidzianych w ustawach.

W myśl art. 6 ust.1 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym, uczelnia ma w szczególności prawo do:

prowadzenia badań naukowych i prac rozwojowych oraz określania ich kierunków;
współpracy z innymi jednostkami akademickimi i naukowymi, w tym zagranicznymi, w realizacji badań naukowych i prac rozwojowych, na podstawie porozumień w celu pozyskiwania funduszy z realizacji badań, w tym z ich komercjalizacji oraz wspierania mobilności naukowców;
wspierania badań naukowych prowadzonych przez młodych naukowców, w szczególności przez przeprowadzanie konkursów finansowanych ze środków, o których mowa w art. 18 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 96, poz. 615 oraz z 2011 r. Nr 84, poz. 455 i Nr 185, poz. 1092);
prowadzenia kształcenia na studiach pierwszego stopnia, studiach drugiego stopnia, jednolitych studiach magisterskich i studiach doktoranckich zgodnie z przysługującymi jej uprawnieniami, w tym:
1. ustalania warunków przyjęcia na studia, w tym liczby miejsc na kierunkach i formach studiów, z wyjątkiem studiów na kierunkach lekarskim i lekarsko-dentystycznym, w zakresie w jakim mają do nich zastosowanie przepisy wydane na podstawie art. 8 ust. 9,
2. ustalania programów kształcenia uwzględniających efekty kształcenia zgodnie z Krajowymi Ramami Kwalifikacji dla Szkolnictwa Wyższego, zwanymi dalej „Krajowymi Ramami Kwalifikacji”, dla obszarów kształcenia określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 2;
prowadzenia studiów podyplomowych, kursów dokształcających i szkoleń;
wydawania dyplomów ukończenia studiów potwierdzających uzyskanie tytułu zawodowego, świadectw ukończenia studiów podyplomowych, kursów dokształcających i szkoleń;
potwierdzania efektów uczenia się na zasadach określonych w ustawie.

Stosownie do art. 7 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, uczelnia może prowadzić działalność gospodarczą wyodrębnioną organizacyjnie i finansowo od działalności, o której mowa w art. 13 i art. 14, w zakresie i formach określonych w statucie, w szczególności w formie spółek kapitałowych.

Stosownie do art. 13 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym podstawowymi zadaniami uczelni, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 są:

kształcenie studentów w celu zdobywania i uzupełniania wiedzy oraz umiejętności niezbędnych w pracy zawodowej;
wychowywanie studentów w poczuciu odpowiedzialności za państwo polskie, za umacnianie zasad demokracji i poszanowanie praw człowieka;
prowadzenie badań naukowych i prac rozwojowych, świadczenie usług badawczych oraz transfer technologii do gospodarki;
kształcenie i promowanie kadr naukowych;
upowszechnianie i pomnażanie osiągnięć nauki, kultury narodowej i techniki, w tym poprzez gromadzenie i udostępnianie zbiorów bibliotecznych i informacyjnych;
prowadzenie studiów podyplomowych, kursów i szkoleń w celu kształcenia nowych umiejętności niezbędnych na rynku pracy w systemie uczenia się przez całe życie;
stwarzanie warunków do rozwoju kultury fizycznej studentów;
działanie na rzecz społeczności lokalnych i regionalnych;
stwarzanie osobom niepełnosprawnym warunków do pełnego udziału w:
1. procesie kształcenia,
2. badaniach naukowych.

Jak stanowi art. 14 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym uczelnia może prowadzić domy studenckie i stołówki studenckie.

Władze publiczne, na zasadach określonych w ustawie, zapewniają uczelniom publicznym środki finansowe niezbędne do wykonania ich zadań oraz udzielają pomocy uczelniom niepublicznym w zakresie i formach określonych w ustawie (art. 15 ust. 1 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym).

Natomiast zgodnie z art. 92 ust. 1 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym działalność uczelni publicznej jest finansowana z dotacji z budżetu państwa na zadania ustawowo określone oraz może być finansowana z przychodów własnych.

W związku z zakresem opisu sprawy należy wskazać na przepis art. 94 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, zgodnie z którym z budżetu państwa uczelnia publiczna otrzymuje dotacje na zadania związane z:

kształceniem studentów studiów stacjonarnych,
kształceniem uczestników stacjonarnych studiów doktoranckich,
kształceniem kadr naukowych,
utrzymaniem uczelni, w tym na remonty.

W świetle kolejnych punktów art. 94 ust. 1 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, z budżetu państwa uczelnia publiczna otrzymuje dotacje m.in. na:

zadania związane z bezzwrotną pomocą materialną dla studentów w zakresie określonym w art. 173 ust. 1 oraz dla doktorantów w zakresie określonym w art. 199 ust. 1 (pkt 7);

zadania związane ze świadczeniami zdrowotnymi, wykonywanymi w ramach kształcenia studentów studiów stacjonarnych w podstawowej jednostce organizacyjnej uczelni medycznej lub innej uczelni publicznej, w której prowadzone jest kształcenie na kierunkach medycznych pod bezpośrednim nadzorem nauczycieli akademickich posiadających kwalifikacje do wykonywania zawodu medycznego właściwego ze względu na treści kształcenia (pkt 8);

zadania związane z prowadzeniem podyplomowego kształcenia w celu zdobywania specjalizacji przez lekarzy, lekarzy dentystów, lekarzy weterynarii, farmaceutów, pielęgniarki i położne oraz przez diagnostów laboratoryjnych (pkt 9);

dofinansowanie lub finansowanie kosztów realizacji inwestycji, w tym służących kształceniu studentów i doktorantów, będących osobami niepełnosprawnymi - realizowanych w szczególności z udziałem środków z budżetu państwa, państwowych funduszy celowych lub środków rozwojowych pochodzących z Unii Europejskiej lub z innych źródeł zagranicznych, o których mowa w ustawie z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2009 r. Nr 84, poz. 712, z późn. zm.) oraz ustawie z dnia 11 lipca 2014 r. o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014-2020 (Dz. U. poz. 1146) (pkt 10),

zadania związane ze stwarzaniem studentom i doktorantom, będącym osobami niepełnosprawnymi warunków do pełnego udziału w procesie kształcenia (pkt 11).

Uczelnia publiczna w ramach dotacji na pomoc materialną dla studentów i doktorantów, o której mowa w ust. 1 pkt 7, może dofinansować remonty domów oraz stołówek studenckich (art. 94 ust. 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym).

W myśl art. 94 ust. 6 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym uczelnia może otrzymywać inne środki finansowe z budżetu państwa oraz z budżetów jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków, przy czym z budżetów tych jednostek i ich związków może otrzymywać także dotacje celowe na zadania, o których mowa w ust. 1, jeżeli dotowane zadanie jest związane z zadaniami własnymi jednostek samorządu terytorialnego.

W świetle art. 97 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, zasady i tryb finansowania badań naukowych i prac rozwojowych prowadzonych w uczelni, zakwalifikowanych do finansowania ze środków przewidzianych w budżecie państwa na naukę, określa ustawa z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki.

Stosownie do art. 173 ust. 1 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym student może ubiegać się o pomoc materialną ze środków przeznaczonych na ten cel w budżecie państwa w formie:

stypendium socjalnego;

stypendium specjalnego dla osób niepełnosprawnych;

stypendium rektora dla najlepszych studentów;

stypendium ministra za wybitne osiągnięcia;

zapomogi.

Zgodnie z brzmieniem art. 199 ust. 1 ww. ustawy, doktorant może otrzymać pomoc materialną w formie:

stypendium socjalnego;
zapomogi;
stypendium dla najlepszych doktorantów;
stypendium specjalnego dla osób niepełnosprawnych;
stypendium ministra za wybitne osiągnięcia.

Wobec powyższego należy wskazać, iż uczelnie publiczne w głównym nurcie swojej działalności nie prowadzą działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Usługi będące przedmiotem działalności uczelni „narzucone” przepisami ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, które są finansowane z budżetu państwa należy kwalifikować jako zadanie publiczne czy też swoistą misję społeczną. Jest to bowiem realizacja zadania, o którym mowa w art. 70 Konstytucji, co prowadzi do uznania, że bezpłatne świadczenie usług edukacyjnych w szkołach publicznych stanowi działalność służącą realizacji konstytucyjnych zadań państwa.

Tym samym zadania realizowane przez Wnioskodawcę, wskazane w art. 94 ust. 1 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, finansowane z dotacji lub innych dopłat o podobnych charakterze nie stanowią działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast działalność Wnioskodawcy polegająca na świadczeniu usług odpłatnych oraz odpłatnej dostawy towarów stanowi działalność gospodarczą zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższej analizy, w ramach ogółu zadań wykonywanych przez Wnioskodawcę można wyróżnić, te które stanowią działalność gospodarczą, jak i te które wykonywane są w innych celach niż działalność gospodarcza.

Wobec powyższego, w przypadku zakupu towarów i usług wykorzystywanych przez Wnioskodawcę zarówno do celów działalności gospodarczej jak i do celów pozostających poza taką działalnością, których przypisanie w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe Zainteresowany może dokonać odliczenia podatku naliczonego zawartego w ich cenie, zgodnie z zasadami określonymi w art. 86 ust. 2a-2h ustawy.

Powołane bowiem przepisy art. 86 ust. 2a-2h ustawy będą miały zastosowanie wyłącznie do sytuacji – jak to ma miejsce w niniejszej sprawie - w której nabywane towary i usługi, wykorzystywane będą zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż nie będzie on zobowiązany do stosowania, po 1 stycznia 2016 roku, przepisów art. 86 ust. 2a do 2h ustawy, należało uznać za nieprawidłowe.

Natomiast odnosząc się do kwestii metodologii obliczenia prewspółczynnika należy wskazać, iż sposób jego ustalenia powinien odpowiadać najbardziej specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć. Przepis art. 86 ust. 2b ustawy określa, kiedy warunek ten jest spełniony. Podatnicy przy ustalaniu sposobu określenia proporcji będą mogli wykorzystać dane wskazane w art. 86 ust. 2c ustawy lub też wykorzystać inne dane, o ile będą one odpowiadać najbardziej specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do art. 86 ust. 2c pkt 3 ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać, w szczególności roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza.

Zgodnie z art. 86 ust. 22 ustawy minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

W przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22 art. 86 ustawy, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji – art. 86 ust. 2h ustawy.

W wydanym na podstawie ww. przepisu art. 86 ust. 22 ustawy rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podmiotów (Dz. U. poz. 2193), wskazano w przypadku uczelni publicznych sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez uczelnię działalności i dokonywanych przez nią nabyć (tzw. sposób określenia proporcji), jak również wskazano dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji.

Zgodnie z § 6 ww. rozporządzenia, w przypadku uczelni publicznej, jako sposób określenia proporcji uznaje się sposób ustalony według wzoru:

X=(A*100)/(A+F)

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X- proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,

A - roczny obrót z działalności gospodarczej uczelni publicznej,

F - sumę wykorzystanych przez uczelnię publiczną środków obejmującą:

dotacje oraz inne środki o podobnym charakterze przeznaczone w danym roku przez tę uczelnię na realizację zadań wskazanych w art. 94 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2012 r. poz. 572. z późn. zm.), z wyłączeniem dotacji przeznaczonych na:
1. zadania związane z bezzwrotną pomocą materialną dla studentów w zakresie określonym w art. 173 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym oraz dla doktorantów w zakresie określonym w art. 199 ust. 1 tej ustawy, jak również na realizowane w ramach tej dotacji zadania, o których mowa w art. 94 ust. 2 tej ustawy,
2. specjalne stypendia naukowe dla doktorantów oraz specjalne stypendia naukowe dla studentów, inne niż określone w lit. a.
środki na finansowanie nauki do wysokości poniesionych kosztów przez uczelnię w danym roku w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. z 2014 r. poz. 1620 oraz z 2015 r. poz. 249 i 1268) oraz inne dotacje lub środki o podobnym charakterze - przeznaczone na realizację przez tę uczelnię w danym roku badań naukowych, prac rozwojowych oraz innych zleconych zadań, których realizacja nie mieści się w działalności gospodarczej, z wyłączeniem dotacji przeznaczonych na stypendia dla uczestników studiów doktoranckich uczestniczących w realizacji badań naukowych lub prac rozwojowych

-wynikające ze sprawozdania z wykonania planu rzeczowo-finansowego uczelni.

Zgodnie z § 8 ww. rozporządzenia w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w § 3-7, mogą być przyjęte dane za rok podatkowy poprzedzający poprzedni rok podatkowy.

W myśl § 2 pkt 4 ww. rozporządzenia, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o obrocie rozumie się przez to podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 29a, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5 ustawy, w zakresie:

dokonywanych przez podatników:
- odpłatnych dostaw towarów na terytorium kraju,
- odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju,
- eksportu towarów,
- wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

odpłatnych dostaw towarów lub świadczenia usług poza terytorium kraju, które podlegałyby opodatkowaniu podatkiem gdyby były wykonywane na terytorium kraju.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych należy wskazać, iż roczny obrót z działalności gospodarczej uczelni publicznej (symbol A) obejmuje dokonywane przez uczelnię publiczną:

odpłatne dostawy towarów na terytorium kraju (opodatkowane lub zwolnione),

odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (opodatkowane lub zwolnione),

eksport towarów,

wewnątrzwspólnotową dostawę towarów,

odpłatne dostawy towarów lub świadczenie usług poza terytorium kraju, które podlegałyby opodatkowaniu podatkiem gdyby były wykonywane na terytorium kraju.

Natomiast symbol F obejmuje wykorzystane przez uczelnię publiczną środki finansowe z tytułu otrzymanych:

dotacji oraz innych środków o podobnym charakterze przeznaczonych w danym roku przez uczelnię na realizację zadań wskazanych w art. 94 ust. 1 Prawa o szkolnictwie wyższym,

środków na finansowanie nauki do wysokości poniesionych kosztów przez uczelnię w danym roku, w rozumieniu ustawy o zasadach finansowania nauki oraz innych dotacji lub środków o podobnym charakterze - przeznaczonych na realizację przez uczelnię w danym roku badań naukowych, prac rozwojowych oraz innych zleconych zadań, których realizacja nie mieści się w działalności gospodarczej,

-wynikające ze sprawozdania z wykonania planu rzeczowo-finansowego uczelni.

Suma wykorzystanych przez uczelnię publiczną środków finansowych nie obejmuje natomiast:

dotacji przeznaczonych na zadania związane z bezzwrotną pomocą materialną dla studentów w zakresie określonym w art. 173 ust. 1 Prawa o szkolnictwie wyższym oraz dla doktorantów w zakresie określonym w art. 199 ust. 1 tej ustawy, jak również na realizowane w ramach tej dotacji zadania, o których mowa w art. 94 ust. 2 tej ustawy,

dotacji przeznaczonych na specjalne stypendia naukowe dla doktorantów oraz specjalne stypendia naukowe dla studentów, innych niż wskazane w odnośniku wyżej,

dotacji przeznaczonych na stypendia dla uczestników studiów doktoranckich uczestniczących w realizacji badań naukowych lub prac rozwojowych.

Symbol F nie obejmuje kwot otrzymanych w danym roku środków, które nie zostały „wydatkowane” przez uczelnię w danym roku na wskazane cele. Symbol F nie obejmuje również otrzymanych przez uczelnię publiczną środków, które zostały przez nią przekazane do innych podmiotów, np. w związku z realizacją określonych zadań w ramach konsorcjum. Jeżeli środki takie (w związku z realizacją przedsięwzięcia w ramach konsorcjum) trafią do innej uczelni publicznej, odpowiednio powinny zostać przez nią uwzględnione w symbolu F, przy wyliczaniu proporcji.

Z okoliczności sprawy przedstawionych przez Wnioskodawcę nie wynika aby Uczelnia dokonywała wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub odpłatnej dostawy towarów lub świadczenia usług poza terytorium kraju, które podlegałyby opodatkowaniu podatkiem gdyby były wykonywane na terytorium kraju, wobec powyższego należy uznać, iż obrót z działalności gospodarczej Zainteresowanego będzie obejmował obrót z tytułu odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju oraz odpłatnego świadczenie usług na terytorium kraju, tj. czynności opodatkowanych podatkiem VAT i zwolnionych z opodatkowania podatkiem VAT.

Pojęcie odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług łączy się ściśle z pojęciem „wynagrodzenie”, które jest należne z tytułu jego świadczenia na rzecz nabywcy (usługobiorcy).

O wynagrodzeniu w ramach danej sprzedaży można mówić, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem będącym świadczeniem wzajemnym. Dostawcę towarów lub usługodawcę musi łączyć z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów lub świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia (świadczenia wzajemnego). Za dokonanie tych czynności, wynagrodzenie musi być wyrażalne w pieniądzu, co jednak nie oznacza, że musi mieć ono postać pieniężną, gdyż wynagrodzenie (odpłatność) jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową (zapłatą za towar lub usługę może być inny towar lub usługa), albo mieszaną (zapłata w części pieniężna, a w części rzeczowa). Innymi słowy musi istnieć możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za dostawę towarów lub świadczenie usług.

Wynagrodzenie jako świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, ponieważ podstawą opodatkowania jest świadczenie (wynagrodzenie) faktycznie otrzymane (należne), a nie wartość ustalana według kryteriów obiektywnych. Wynagrodzenie takie powinno pozostawać jednak w proporcji do uzyskanej w zamian korzyści, a więc być ekwiwalentne wobec dostarczanego towaru lub świadczonej usługi.

Ustawa o VAT nie definiuje co należy rozumieć przez czynność odpłatną jednakże kwestia ta była niejednokrotnie przedmiotem rozpatrzenia przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Jak zauważył TSUE w wyroku C-102/86 Apple & Pear Development Council v. Commissioners of Customs & Excise „czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem”. Należy też zwrócić uwagę na wyrok C-16/93 pomiędzy R.J Tolsma v. Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, gdzie Trybunał zauważył, że czynność „podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”. Z kolei w orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981 r., C-154/80 Staatssecretaris van Financien v. Stowarzyszenie spółdzielcze „Cooperatieve Aardappelenbewaarplaats GA” Trybunał stwierdził, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Zatem pod pojęciem odpłatności dostawy towarów lub odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego). W konsekwencji należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych należy wskazać, iż w liczniku wzoru na obliczenie proporcji Wnioskodawca powinien uwzględnić roczny obrót z tytułu odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju oraz odpłatnego świadczenie usług na terytorium kraju, tj. czynności opodatkowanych podatkiem VAT i zwolnionych z opodatkowania podatkiem VAT. Zgodnie z opisem sprawy, będzie to obrót z tytułu: kształcenia studentów, którzy płacą tzw. czesne, usług najmu, dzierżawy pomieszczeń, dostarczania tzw. mediów w ramach tzw. refakturowania, świadczenia usług krótkotrwałego zakwaterowania, dostaw towarów: złomu, towarów używanych.

Wobec powyższego uzyskiwane przez Uczelnię środki finansowe, które nie stanowią wynagrodzenia za świadczenie przez uczelnię usług lub dostawę towarów, nie będą brały udziału w wyliczeniu prewspółczynnika. Należą do nich:

darowizny, zarówno środków pieniężnych jak i rzeczy,

odsetki bankowe,

odsetki karne otrzymane z tytułu niedotrzymania terminów płatności od nabywców towarów i usług,

otrzymane kary umowne,

otrzymane odszkodowania.

Nadto w związku z art. 90 ust. 5 i 6 ustawy, roczny obrót z działalności gospodarczej uczelni publicznej nie będzie obejmował:

dostaw towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez uczelnię publiczną do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych uczelni – używanych na potrzeby prowadzonej przez tę uczelnię działalności,

transakcji dotyczących:
- pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych,
- usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Natomiast jeśli chodzi o wartości, które powinny być uwzględnione w mianowniku wzoru na obliczenie proporcji, to należy wskazać, iż Wnioskodawca winien uwzględnić wyliczoną w sposób podany wyżej kwotę rocznego obrotu z działalności gospodarczej Uczelni powiększoną o sumę wykorzystanych przez uczelnię publiczną środków obejmującą:

przychody z tytułu dotacji otrzymanych na działalność dydaktyczną od Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego i Ministerstwa Infrastruktury i Rozwoju,
przychody z tytułu dotacji otrzymywanych od MNiSW na świadczenia zdrowotne – kierunek pielęgniarstwo, która jest dotacją do prowadzenia działalności polegającej na kształceniu studentów stacjonarnych tego kierunku,
przychody z tytułu dotacji otrzymywanych od MNiSW na zadania związane ze stwarzaniem studentom i doktorantom będącym osobami niepełnosprawnymi, warunków do pełnego udziału w procesie kształcenia,
przychodów z tytułu dotacji otrzymywanych z budżetu państwa (np. Ministerstwa Finansów, MNiSW i inne ), które stanowią tzw. wkład własny wymagany przy realizacji projektów finansowych ze środków UE, w zakresie projektów „inwestycyjnych” oraz tzw. projektów „miękkich”, jednakże tylko takich projektów „miękkich”, które nie są związane z działalnością gospodarczą, tzn. nie jest zakładane osiągnięcie wyników, które będą przedmiotem sprzedaży

-wynikające ze sprawozdania z wykonania planu rzeczowo-finansowego uczelni,

ponieważ ww. przychody, jak wskazał Wnioskodawca stanowią środki przeznaczone na realizację zadań, o których mowa w art. 94 ustawy, o ile środki te nie stanowią dotacji przeznaczonych na:

zadania związane z bezzwrotną pomocą materialną dla studentów w zakresie określonym w art. 173 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym oraz dla doktorantów w zakresie określonym w art. 199 ust. 1 tej ustawy, jak również na realizowane w ramach tej dotacji zadania, o których mowa w art. 94 ust. 2 tej ustawy,

specjalne stypendia naukowe dla doktorantów oraz specjalne stypendia naukowe dla studentów, inne niż określone w odnośniku wyżej.

Nadto w mianowniku ww. wzoru, Zainteresowany winien uwzględnić środki z budżetu jednostek samorządu terytorialnego na pokrycie kosztów zakupu towarów i usług niebędących środkami trwałymi, jeśli stanowią one dotacje celowe na zadania, o których mowa w art. 94 ust. 1 oraz jeżeli dotowane zadanie jest związane z zadaniami własnymi jednostek samorządu terytorialnego.

Natomiast wskazane w opisie sprawy

środki na nagrody od Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego dla Rektora, Prorektorów lub pracowników dydaktycznych,

środki na ubezpieczenia zdrowotne, tzn. środki dodatkowe, które PWSZ otrzymuje poza dotacją na działalność podstawową (dydaktyczną) służące pokryciu kosztów ubezpieczenia zdrowotnego studentów, którzy nie posiadają innego tytułu do ubezpieczenia,

przychody z tytułu nadpłat składek na ubezpieczenia społeczne tj. w związku z przekroczeniem przez ubezpieczonych podstawy ich wymiaru.

-nie będą uwzględniane w mianowniku wzoru na wyliczenie proporcji.

Z okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawca otrzymuje również środki na pokrycie kosztów zakupu towarów i usług lub innych wydatków niebędących nimi a dotyczących tzw. projektów „miękkich” np. projektów szkoleniowych, badawczych oraz przychody z programu ….., tzn. środki na pokrycie kosztów wyjazdów na stypendia zagraniczne studentów i pracowników Uczelni. Środki te nie zostały wskazane przez Wnioskodawcę jako dotacje oraz inne środki o podobnym charakterze na realizację zadań wskazanych w art. 94 ust. 1 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym. Nadto Wnioskodawca wskazał, iż ww. przychody nie są środkami na finansowanie nauki w rozumieniu ustawy o zasadach finansowania nauki oraz Wnioskodawca nie prowadzi działalności badawczej.

Tym samym środki te nie powinny być włączane do mianownika wzoru na obliczenie proporcji, jeśli stypendia ze środków pochodzących z programu …. są wypłacane bezpośrednio osobom, które ponoszą koszty utrzymania się w danym kraju.

Wobec powyższego, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy w zakresie wyliczenia prewspółczynnika, należy uznać je za nieprawidłowe.

W ocenie tut. Organu, przedstawiony więc przez Wnioskodawcę sposób określenia proporcji, nie może być uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez Uczelnię działalności i dokonywanych nabyć.

Zatem opisany przez Uczelnię sposób obiektywnie nie odzwierciedli części wydatków przypadających na działalność gospodarczą oraz na cele inne i tym samym nie zapewni dokonania odliczenia podatku naliczonego wyłącznie w części przypadającej na opodatkowaną działalność gospodarczą.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tutejszy Organ informuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisanym stanie faktycznym, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin