Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-344/14/15-10/S/KC
z 23 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., późn. 613 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, późn. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 kwietnia 2014 r. (data wpływu 14 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym w dniu 28 kwietnia 2014 r. (data wpływu 28 kwietnia 2014 r.) na wezwanie z dnia 25 kwietnia 2014 r. (data doręczenia 30 kwietnia 2014 r.) oraz ponownie w dniu 4 lipca 2014 r. (data wpływu 7 lipca 2014 r.) na wezwanie z dnia 24 czerwca 2014 r. (data doręczenia 27 czerwca 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla dokonywanych dostaw towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 kwietnia 2014 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla dokonywanych dostaw towarów. Wniosek został uzupełniony pismem w dniu 25 kwietnia 2014 r. (data wpływu 28 kwietnia 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 25 kwietnia 2014 r. (data doręczenia 30 kwietnia 2014 r.) oraz ponownie pismem w dniu 4 lipca 2014 r. (data wpływu 7 lipca 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 24 czerwca 2014 r. (data doręczenia 27 czerwca 2014 r.)

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Spółka SA (dalej: Wnioskodawca/Spółka) jest spółką z siedzibą w Szwajcarii zarejestrowaną dla celów podatku VAT w Polsce. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zajmuje się m.in. dostawą surowców do produkcji półproduktów lub elementów końcowych. Przedmiotem dostawy w przypadku przedmiotowych transakcji są tworzywa sztuczne w postaci granulatu dostarczanego w workach lub do silosów. Towary są przechowywane w magazynie na paletach lub w pojemnikach silosowych o różnej pojemności.

Spółka zawarła umowę z odbiorcą surowca na terenie Polski, zgodnie z którą kontrahent w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, udostępnia magazyn, do którego Spółka dokonuje przemieszczenia własnych towarów. Odbiorca uprawniony jest do poboru z magazynu przedmiotowych towarów bez ograniczeń ze strony Spółki.

Tym samym, pobór towarów z magazynu jest uzależniony wyłącznie od bieżących potrzeb produkcyjnych odbiorcy i związanym z nim przeniesieniem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, proces produkcyjny może trwać nieprzerwanie przez 24 godziny na dobę.

Spółka ustaliła z kontrahentem, że rozliczenia dostarczonych towarów będą następowały okresowo tzn. wynagrodzenie z tytułu dostaw wykonanych w miesięcznym okresie rozliczeniowym będzie płatne w określonym terminie po zakończeniu tego okresu. W konsekwencji, w związku z dokonywanymi dostawami towarów przez spółkę ustalone zostaną następujące po sobie terminy płatności oraz rozliczeń.

Spółka ustaliła z kontrahentem, że wartość dostarczonych towarów będzie kalkulowana poprzez porównanie stanów magazynowych na koniec poprzedniego i bieżącego okresu rozliczeniowego, sprawdzenie stanu magazynowego będzie odbywać się 25 dnia każdego miesiąca, który będzie jednocześnie ostatnim dniem poszczególnych okresów rozliczeniowych.

W uzupełnieniu z dnia 2 lipca 2014 r. (data wpływu 7 lipca 2014 r.) Spółka wskazuje:

Spółka zawarła umowę z Odbiorcą surowca na terenie Polski, zgodnie z którą kontrahent w ramach prowadzonej działalności gospodarczej udostępnia magazyn, do którego Spółka dokonuje przemieszczenia własnych towarów. Odbiorca uprawniony jest do poboru z magazynu przedmiotowych towarów bez ograniczeń ze strony Spółki.

Tym samym, pobór towarów z magazynu, który skutkuje przeniesieniem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel jest uzależniony wyłącznie od bieżących potrzeb produkcyjnych odbiorcy. Proces produkcyjny może trwać nieprzerwanie przez 24 godziny na dobę.

Spółka ustaliła z kontrahentem, że rozliczenia dostarczonych towarów będą następowały okresowo tzn. wynagrodzenie z tytułu dostaw wykonanych w miesięcznym okresie rozliczeniowym będzie płatne w określonym terminie po zakończeniu tego okresu. W konsekwencji, w związku z dokonywanymi dostawami towarów przez Spółkę ustalone zostaną następujące po sobie terminy płatności oraz rozliczeń.

Spółka ustaliła z kontrahentem, że wartość dostarczonych towarów będzie kalkulowana poprzez porównanie stanów magazynowych na koniec poprzedniego i bieżącego okresu rozliczeniowego. Sprawdzenie stanu magazynowego będzie odbywać się 25 dnia każdego miesiąca, który będzie jednocześnie ostatnim dniem poszczególnych okresów rozliczeniowych.

W tym momencie należy wyraźnie podkreślić, że przeniesienie prawa do rozporządzania towarów następuje dopiero w momencie pobrania przez kontrahenta towarów z magazynu. Samo dostarczenie przez Spółkę towarów do magazynu nie wiąże się z dostawą towarów (przeniesieniem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel).

Dlatego też w celu właściwej odpowiedzi na pytania wskazane w wezwaniu należy rozróżnić te dwie kwestie, tj. (i) kwestie poboru przez kontrahenta towarów z magazynu, która wiąże się z przeniesieniem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel oraz (ii) kwestię transportu towaru do tego magazynu (uzupełnienie stanów magazynowych).

Rozróżnienie to jest istotne, gdyż jak wskazano powyżej, Spółka posiada w magazynie kontrahenta wydzieloną i odpowiednio zabezpieczoną powierzchnię, gdzie przechowane są pozostające jej własnością towary. Do momentu pobrania tych towarów dla celów produkcji przez kontrahenta Spółka pozostaje ich właścicielem. Z drugiej strony kontrahent jest uprawniony do poboru towarów z wyodrębnionej dla spółki części magazynowej na bazie ciągłej a pobranie to powoduje automatyczne przeniesienie prawa własności/prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

W odniesieniu do tych pobrań, tj. dostaw, które skutkują przeniesieniem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel nie ma ustalonego harmonogramu / terminarza pobrań. Istotą przyjętej metody współpracy jest to, że kontrahent realizując swoje uprawnienie do poboru towarów na bazie ciągłej, pobiera towary w zależności od bieżących potrzeb produkcyjnych i nie jest zobowiązany do określenia terminów (harmonogramu) planowanych pobrań, ani nie składa zamówienia na każdorazowe pobranie towarów. Kontrahent zobowiązany jest wyłącznie do rozliczenia / zapłaty za towary pobrane przez niego w danym okresie rozliczeniowym. W konsekwencji, np. na koniec miesiąca określona jest ilość pobranych towarów i na tej podstawie wystawiana jest faktura. Tym samym, Spółka zna całkowitą ilość towarów pobranych w danym miesiącu, ale nie weryfikuje kiedy, tj. w jakim dniu miesiąca pobrana została określona ilość towarów. Dla rozliczeń pomiędzy stronami nie ma to bowiem znaczenia. Istotne jest natomiast to, że (i) kontrahent ma uprawnienie do poboru towaru na bazie ciągłej, (ii) kontrahent zobowiązany jest do zapłaty za pobrane w danym okresie rozliczeniowym towary, (iii) umowa pomiędzy stronami przewiduje ustalenia wynagrodzenia w odniesieniu do następujących po sobie okresów rozliczeniowych - w tym celu na koniec każdego okresu rozliczeniowego dokonywane jest szczegółowe wyliczenie ilości pobranych towarów. Prawidłowe ustalenie całkowitej ilości towarów na koniec okresu rozliczeniowego umożliwia (i) dokonanie rozliczenia pomiędzy stronami, (ii) wystawienie faktury w terminie określonym ustawą o VAT, (iii) rozpoznanie obowiązku podatkowego od całości obrotu (wszystkich pobrań) dokonanych w danym okresie rozliczeniowym.

W odniesieniu do kwestii uzupełnienia przez Spółki stanu magazynu Spółki znajdującego się w zakładzie produkcyjnym kontrahenta (wydzielona do użytku Spółki powierzchnia magazynowa) należy zauważyć, że umowa z kontrahentem przewiduje określenie podstawowych parametrów współpracy, tj. określa (i) jakie towary będą znajdować się w magazynie wydzielonym dla potrzeb przechowywania przez Spółkę towarów oraz (ii) określa maksymalny poziom (ilość) towarów, np. poliwęglan - 5 ton. Pozwala to ustalić estymowaną ilość towarów, która dostarczana będzie przez Spółkę w celu uzupełnienia stanu magazynu, np. 10 ton w ciągu roku kalendarzowego.

Następnie w zależności od bieżących potrzeb kontrahenta Spółka uzupełnia stany magazynowe dostarczając wymagane partie towarów, np. w przypadku, gdy klient dokona pobrań 3 ton surowca, wnioskuje o uzupełnienie stanu magazynowego wskazując określoną liczbę towarów oraz proponowaną datę ich transportu. Spółka weryfikuje możliwości produkcyjne i stan zapasów i o ile to możliwe dostarcza towary do wydzielonej dla Spółki powierzchni w magazynie klienta.

Jednocześnie, Spółka pragnie ponownie podkreślić, że samo dostarczenie towarów do magazynu na podstawie określonego przez klienta zapotrzebowania nie wiąże się z przeniesieniem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Tym samym, składane przez kontrahenta zamówienia (wnioski o uzupełnienie stanu magazynu) i zrealizowane na ich podstawie transporty (dostarczenie towarów do wyodrębnionej powierzchni magazynowej) nie mają wpływu na powstanie obowiązku podatkowego. Przykładowo, na podstawie zamówienia (wniosku o uzupełnienie stanu magazynu) Spółka transportuje do magazynu w dniu 30 maja 2014 trzy tony towaru; pobranie tych trzech ton dla celów produkcji i związane z tym przeniesienie na kontrahenta prawa do rozporządzania towarem jak właściciel następuje dopiero w miesiącu czerwcu 2014 (25 czerwca 2014). W konsekwencji, obowiązek podatkowy z tytułu tej dostawy realizowany będzie w rozliczeniu VAT za czerwiec 2014. Ten okres będzie okresem determinującym powstanie obowiązku podatkowego w świetle art. 19a ust. 3 i 4 ustawy o VAT, tj. okresem do którego odnoszą się „płatności lub rozliczenia”.

Dodatkowo Spółka pragnie podkreślić, że niezależnie od interpretacji Ministra Finansów cytowanych we wniosku Spółki o wydanie interpretacji, po jej złożeniu pojawiły się kolejne interpretacje potwierdzające prawidłowość wykładni art. 19a ust. 3 i 4 ustawy o VAT zaprezentowaną przez Spółkę we wniosku o wydania interpretacji. Tytułem przykładu można powołać interpretację Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy ITPP1/443-1279/13/MN z dnia 9 marca 2014.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy na gruncie przepisów art. 19a ust. 1 w zw. z ust. 3 i 4 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 roku, Spółka powinna rozpoznać obowiązek podatkowy z tytułu dostawy towarów na koniec każdego okresu rozliczeniowego, tj. 25 dnia każdego miesiąca kalendarzowego?

Zdaniem Wnioskodawcy;

Zdaniem Spółki, obowiązek podatkowy dla dostaw towarów dokonywanych na zasadach przedstawionych w opisie stanu faktycznego powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1 w zw. z ust. 3 i 4 ustawy o VAT z końcem każdego z okresów rozliczeniowych tj. 25 dnia każdego miesiąca kalendarzowego.

Uzasadnienie stanowiska Spółki

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Żaden z przepisów szczególnych powołanych w tym artykule nie będzie miał zastosowania w przypadku niniejszej dostawy towarów przez Spółkę, co oznacza, że obowiązek podatkowy w stosunku do transakcji przedstawionych w opisie stanu faktycznego będzie powstawał z chwilą dokonania dostawy towarów przez Spółkę.

Przez moment dokonania dostawy rozumie się, co do zasady, moment przeniesienia na nabywcę prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Należy jednak zauważyć, że ustawodawca przewidział szczególny sposób określenia momentu dokonania dostawy towarów w sytuacji, gdy strony ustaliły rozliczenia z tytułu tych transakcji w okresach rozliczeniowych.

Zgodnie z art. 19a ust. 3 ustawy o VAT, usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Ustęp 4 tego artykułu stanowi zaś, że przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów, z wyjątkiem dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2.

W ocenie Spółki przepis art. 19a ust. 4 nie pozostawia wątpliwości interpretacyjnych i należy stosować go wprost. Jeśli zatem strony ustaliły w związku z wykonywanymi dostawami towarów następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, dostawę towarów uznaje się za dokonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia.

Jednocześnie, niezależnie od tego, że dostawy towarów realizowane przez Spółkę, należy uznać za dostawy o charakterze ciągłym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zgodnie z literalnym brzmieniem przepisu możliwość rozliczeń z tytułu dostawy w okresach rozliczeniowych nie jest zastrzeżona wyłącznie dla dostaw ciągłych. Przy takim brzmieniu przepisu obejmuje on zarówno dostawy towarów świadczone w sposób ciągły, jak i wszelkie inne dostawy towarów z założenia powtarzające się, o ile tylko strony umówiły się na rozliczanie (opłacanie) ich w okresach rozliczeniowych. Konkluzja taka znajduje odzwierciedlenie w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 października 2013 roku (IPPP3/443-663/13-2/IG), który potwierdził, że w przypadku gdy dostawa towarów następuje w okresach rozliczeniowych nie jest wymagane aby stanowiła jednocześnie dostawę o charakterze ciągłym: „Ponadto zwrócić należy uwagę, że określone w art. 19a ust. 3 ustawy o VAT usługi, dla których w związku z ich świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, swym zakresem obejmują nie tylko usługi świadczone w sposób ciągły, lecz także wszystkie inne usługi z założenia powtarzające się, jeśli strony danej transakcji umówiły się na rozliczanie ich w ustalonych okresach rozliczeniowych.”

Dla celów interpretacji tych przepisów należy zauważyć, że zostały one wprowadzone w związku z koniecznością prawidłowej implementacji postanowień artykułu 64 Dyrektywy 2006/112/WE. Z brzmienia uzasadnienia do ustawy wprowadzającej tę regulację nie wynika, żeby ustawodawca przewidywał jakiekolwiek dodatkowe warunki, jakie musiałby być spełnione, oprócz ustalenia następujących po sobie okresów rozliczeniowych: „Ponadto w art. 19a ust. 3 proponuje się, aby w przypadku usług, dla których w związku z ich świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznawano je za wykonane z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tych usług, takie podejście realizuje postanowienia Dyrektywy 2006/12/WE zawarte w art. 64”

W świetle powyższego należy zatem stwierdzić, że przewidziana w art. 19a ust. 4 w zw. z ust. 3 możliwość uznania dostawy towarów za wykonaną z upływem każdego okresu do, którego odnoszą się płatności lub rozliczenia nie jest uzależniona od uznania jej za dostawę o charakterze ciągłym, niezależnie od faktu, że dostawy towarów realizowane przez Spółkę należy uznać za dostawy o charakterze ciągłym.

Odnosząc się z kolei do samego pojęcia „okresu rozliczeniowego” Wnioskodawca stoi na stanowisku, że strony mogą przyjąć dowolne okresy rozliczeniowe, które nie muszą pokrywać się z jednostkami czasu takimi jak np.; tydzień, miesiąc, kwartał. W przedmiotowym stanie faktycznym Spółka dokonuje rozliczenia w okresach miesięcznych kończących się 25 dnia każdego miesiąca. Aktualne brzmienie przepisów w tym zakresie pozwala na jego dowolne kształtowanie przez strony kontraktu. Stanowisko takie wyrażone zostało również w powoływanej powyżej interpretacji indywidualnej (IPPP3/443-663/13-2/IG): „wskazać jednak należy, że o faktycznym wykonaniu dostawy decyduje jej charakter. Z kolei, o charakterze i o dacie wykonania tej dostawy decydują strony umowy cywilnoprawnej”.

Podsumowując, zdaniem Spółki, obowiązek podatkowy z tytułu dokonywanych dostaw powstaje ostatniego dnia każdego okresu rozliczeniowego, tj. 25 dnia każdego miesiąca.

Mając powyższe na uwadze, Spółka wnosi jak na wstępie.

Interpretacją indywidualną z dnia 30 lipca 2014 r. nr IPPP3/443-344/14-7/KC tut. Organ stwierdził, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla dokonywanych dostaw towarów jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wydana w dniu 30 lipca 2014 r. była przedmiotem skargi, złożonej przez Spółkę.

Wyrokiem z dnia 17 czerwca 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 3713/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną. W uzasadnieniu do wyroku Sąd stwierdził, że zmiana przepisów z dniem 1 stycznia 2014 r. na mocy ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2013.35) wprowadziła do polskiego porządku prawnego art. 19a, zgodnie z którym obowiązek podatkowy co do zasady powstaje z chwilą dokonania dostawy lub z chwilą wykonania usługi. Kolejne jednostki redakcyjne tego przepisu wprowadzają swoiste zasady rozstrzygające o tym, który moment powinien zostać potraktowany jako moment dokonania dostawy lub wykonania usługi. W ocenie Sądu treść ust. 3 art. 19a ustawy nie pozostawia wątpliwości że tzw. usługi ciągłe i okresowe należy uznać za wykonane z końcem każdego okresu, do którego odnoszą się płatności lub rozliczenia. W zdaniu pierwszym cytowanego przepisu określono moment wykonania „usługi, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń”. Rozstrzygająca jest wola kontrahentów, którzy umówili się na rozliczenie (opłacanie) świadczonych usług (dostaw) w okresach rozliczeniowych. Ustawodawca wprowadził więc uregulowanie, zgodnie z którym z woli ustaleń stron kontraktu obowiązek podatkowy nie powstanie z chwilą dokonania dostawy lub wyświadczenia usługi, lecz w momencie upływu danego okresu czasu. Przy czym okres ten wobec braku jego zdefiniowania co do długości, w tym także braku określenia, że mają to być okresy równe, pozostawiono uznaniu stron.

Na tle przywołanych przepisów, będących wynikiem procesu implementacyjnego, nie da się obronić teza zawarta w wydanej interpretacji, że w sytuacji jaką przedstawiła Skarżąca, każdą dostawę realizowaną na warunkach zawartego kontraktu w przyjętym okresie rozliczeniowym należy traktować oddzielnie, jako samodzielną dostawę, pomimo, że są powtarzalne i stałe. Jak wskazał organ interpretujący, możliwość zidentyfikowania takiej dostawy co do charakteru oraz czasu realizacji skutkuje tym, że obowiązek podatkowy odnoszony będzie do każdej z dostaw z chwilą ich dokonania, a zatem znajdzie zastosowanie reguła art. 19a ustawy. Powyższe jest przyjęciem założenia, że cytowane przepisy należy stosować tylko do usług o charakterze ciągłym, a więc takich, które wobec braku własnej definicji zawartej w ustawie podatkowej najlepiej określił NSA w wyroku z 17 kwietnia 2012 r. sygn. akt I FSK 935/11, definiując je jako te, które cechują się m.in. niemożliwością wyodrębnienia powtarzających się czynności podatnika. Zdaniem Sądu, wprost z ustawy podatkowej wynika prawo podatnika, do wystawiania faktur zbiorczych zawierających poszczególne dostawy, z jednym momentem powstania obowiązku podatkowego, z chwilą upływu okresu rozliczeniowego, w czasie trwania którego spółka realizowała dostawy na warunkach opisanych w przedstawionym stanie faktycznym.

Zdaniem Sądu zgodzić należy się ze Skarżącą, że z brzmienia komentowanego przepisu wynika, że obejmuje on zarówno usługi świadczone w sposób ciągły, jak i wszelkie inne usługi z założenia powtarzające się, o ile tylko strony umówiły się na rozliczanie w okresach rozliczeniowych. Organ podatkowy nie ma możliwości kwestionowania tego, że strony umówiły się na rozliczanie czynności w ramach okresów rozliczeniowych, ani ustalania momentu powstania obowiązku podatkowego w związku z wykonaniem każdej czynności w danym okresie.

Podsumowując, jeśli podatnik dokonuje ciągłych, powtarzających się dostaw na rzecz jednego kontrahenta (tak jak w zarysowanym stanie faktycznym), przy czym strony umawiają się, że rozliczenia tych dostaw i płatności będą następować nie za pojedyncze dostawy, lecz za ich sumę w danym okresie rozliczeniowym, to dostawa będzie uznana za wykonaną z końcem umówionego okresu rozliczeniowego, a obowiązek podatkowy powstanie właśnie ostatniego dnia ustalonego okresu rozliczeniowego.

Ponadto, wbrew twierdzeniom organu, w przedmiotowej sprawie znajdą zastosowanie regulacje zawarte w art. 19a ust. 3 i 4 ustawy oraz obowiązek podatkowy nie będzie powstawał odrębnie z momentem dokonania poszczególnych dostaw towarów lecz do wszystkich z nich łącznie, dokonanych w przyjętym okresie rozliczeniowym, z chwilą jego upływu. Sąd uznał stanowisko organu za nieprawidłowe, a więc w konsekwencji, zmianie ulec musi nie tylko stanowisko organu, ale i uzasadnienie prawne interpretacji, która po wyroku Sądu zostanie wydana.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku WSA w Warszawie z dnia 17 czerwca 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 3713/14 stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zaskarżonej interpretacji, tj. 30 lipca 2014 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r. poźn. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.