Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPP1.4512.633.2016.2.MGo
z 24 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2016 r. (data wpływu 28 listopada 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 5 stycznia 2017 r. (data wpływu 11 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pt. …. „….”– jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pt. …. „…..”.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 5 stycznia 2017 r. (data wpływu 11 stycznia 2017 r.) o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Instytut …. (dalej „Instytut”) jest jednostką, która rozpoczęła działalność z dniem 1 stycznia 2011 roku i powstała w wyniku połączenia Instytutu …. im. …. z Instytutem …. na mocy rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 16 września 2010 roku (Dz. U. nr 172, poz. 1166). Instytut ….. działa na podstawie ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych (tekst jednolity Dz. U. z 2015 r. poz. 1095 z późn. zm.).

Przedmiotem działania Instytutu jest prowadzenie badań naukowych i prac rozwojowych, ich wdrażanie i przystosowanie do potrzeb praktyki w obszarze sadownictwa, warzywnictwa, roślin ozdobnych i pszczelnictwa.

Instytut …. realizuje projekt pt.: …. „…..”. Okres realizacji projektu: 01 kwietnia 2016 r. – 31 marca 2019 r.

Projekt jest dofinansowany ze środków Narodowego Centrum Badań i Rozwoju, II konkurs strategicznego programu badań naukowych i prac rozwojowych „Środowisko naturalne, rolnictwo i leśnictwo” – …. – 100% finansowania przez wyżej wskazaną instytucję.

Projekt jest realizowany przez siedmiu partnerów:

1. Politechnikę …. z siedzibą ul. …., zwaną dalej Liderem, reprezentowaną przez: ….., Rektora,
2. … S. A., z siedzibą ul. ….., zwaną dalej Partnerem 1,
3. Uniwersytet …., z siedzibą ul. …., zwanym dalej Partnerem 2 reprezentowany przez ….., Rektora,
4. Uniwersytet …., z siedzibą ul. …., zwanym dalej Partnerem 3, reprezentowany przez ….., Rektora,
5. Instytut …. z siedzibą ….., zwanym dalej Partnerem 4, reprezentowany przez …..,
6. Instytut … z siedzibą …., zwanym dalej Partnerem 5, reprezentowany przez ….., Dyrektor,
7. …. Spółka z o.o., …. z siedzibą …., zwanym dalej Partnerem 6, reprezentowany przez ….., Prezes Zarządu.
   
   

Liderem projektu jest Politechnika …..

Celem głównym projektu jest opracowanie modelowego systemu ciągłego przetwarzania biomasy odpadowej z przemysłu spożywczego i rolnictwa w użyteczne produkty: chemikalia, biopaliwa i energię.

Celami szczegółowymi całego projektu są:

1. Opracowanie wydajnego procesu wytwarzana furfuralu metodą hydrolizy kwasowej biomasy odpadowej i katalityczna redukcja tego produktu do alkoholu furfurylowego i tetrahydrofurfurylowego;
2. Rozkład lignocelulozy metodą termohydrolizy i hydrolizy enzymatycznej biomasy i fermentacja mlekowa lub etanolowa otrzymanych hydrolizatów,
3. Opracowanie syntez chemicznych i biochemicznych substancji otrzymywanych pierwotnie z biomasy w nowe, wyżej przetworzone, użyteczne związki chemiczne, pozwalające na znaczne zwiększenie rentowności procesów przetwarzania biomasy odpadowej;
4. Opracowanie technologii wytwarzania innowacyjnych prebityków z pektyn pochodzących z biomasy odpadowej i waloryzacja pasz wysłodkowych żywymi kulturami bakterii;
5. Opracowanie technologii otrzymywania nowych bio-nawozów poprzez zagospodarowanie stałej pozostałości po fermentacji metanowej;
6. Optymalizacja parametrów technicznych i technologicznych hodowli biomasy mikroalg wykorzystywanych w bioremediacji odcieków pofermentacyjnych;
7. Opracowanie technologii wykorzystania odcieków, osadów i popiołów wytwarzanych w projekcie w różnych etapach cyklu produkcyjnego, a także eko-aktywatorów, w uprawie roślin energetycznych;
8. Budowa modelu ekonometrycznego do opisu logistyki biomasy i przygotowania prognoz produkcji biomasy w warunkach jednostek samorządu terytorialnego;
9. Zaprojektowanie, wytworzenie, montaż i uruchomienie przeponowej suszarni taśmowej do utrwalania biomasy odpadowej (wysłodków buraczanych, liści buraka, słomy) w Cukrowni „….” należącej do …. S.A.;
10. Optymalizacja i dobór najbardziej efektywnych parametrów technicznych i technologicznych produkcji biomasy alg na podłożach stanowiących odcieki pofermentacyjne, do wykorzystania w produkcji etanolu II generacji, energii odnawialnej i nawozów organiczno-mineralnych.
    
    

Zadanie projektu realizowane w Instytucie …. polega na opracowaniu metod zapobiegających degradacji gleb i polepszających warunki rozwoju roślin energetycznych. Opracowaniu technologii wykorzystania odcieków, osadów i popiołów wytwarzanych w projekcie w różnych etapach cyklu produkcyjnego, a także eko-aktywatorów w uprawie roślin energetycznych.

Przedmiot, koncepcja i metodyka badań prowadzonych w Instytucie ….: Celem badań jest opracowanie nowoczesnej agroekotechnologii przyrodniczego wykorzystania w produkcji roślin energetycznych odcieków po fermentacji metanowej i szlamów pohydrolizowych wraz z ekologicznym biostymulatorem (Stymjod, jedynym tego typu w Europie, ….), biodynamicznym polepszaczem gleby (Apol-humus, Poli-farm) i popiołami po spaleniu roślin, uprawianych na tych odpadach. Opracowana technologia umożliwi przyrodnicze wykorzystanie wymienionych odpadów po fermentacji metanowej i biostymulatorów, które spowodują zwiększenie plonowania roślin energetycznych na glebach słabych, umożliwią zagospodarowanie terenów zdegradowanych oraz korzystnie wpłyną na środowisko glebowe. Dzięki opracowanej agroekotechnologii odpady staną się substratem tworząc zamknięty cykl produkcyjny, co będzie prowadziło do uzyskania ich certyfikacji. Zastosowanie wymienionych odpadów w różnych konfiguracjach z dwoma biostymulatorami (których aktywność będzie się suplementowała) zwiększy żyzność gleby, zawartość materii organicznej, korzystnie wpłynie na rozwój pożytecznej mikroflory glebowej, ograniczy degradację gleby, zastymuluje wzrost i zdrowotność roślin i nie wpłynie negatywnie na środowisko wodne.

Upowszechnienie wyników projektu: W ramach projektu zakłada się bezpłatne upowszechnienie opracowanej ekoagrotechnologii (w postaci publikacji, instrukcji i doniesień na konferencjach), które spowoduje wdrożenie jej w produkcji roślin energetycznych, umożliwi przyrodnicze zagospodarowanie odcieków po fermentacji metanowej, szlamów i popiołów, które gdyby nie opracowana technologia byłyby odpadami, a ich składowanie stwarzałoby wiele problemów i kosztów oraz zagrożenie dla środowiska. Zastosowanie odcieków, szlamów i popiołów razem z nowoczesnymi biostymulatorami poprawi jakość i strukturę zdegradowanych gleb i przyczyni się do rewitalizacji systemu glebowego, podniesienia jego żyzności, urodzajności oraz zwiększy zawartość materii organicznej i rozwój pożytecznej mikroflory glebowej. Stworzy też korzystny mikroklimat dla wzrostu roślin. Wdrożenie opracowanej ekoagrotechnologii korzystnie wpłynie na zdrowotność, wzrost, rozwój i plonowanie roślin energetycznych. Zwiększy to opłacalność produkcji ich biomasy na cele energetyczne i zmniejszy ilości zalecanych dawek nawozów sztucznych i pestycydów, które skażają środowisko.

Przygotowanie do bezpłatnego wdrożenia innowacyjnych technologii i bionawozów opracowanych w ramach Programu: Opracowane metody i technologie umożliwią przekształcanie produktów i procesów przemysłowych w zasobooszczędne i energooszczędne bioprodukty i bioprocesy oraz optymalizację wykorzystania biomasy roślinnej w produkcji podstawowej, bioodpadów i produktów ubocznych bioprzemysłu, z uwzględnieniem możliwości wykonania pomiarów efektywności środowiskowej nowych rozwiązań oraz oceny ich wpływu na środowiskowe aspekty cyklu życia produktu i łańcucha dostaw.

Wyniki i opracowane technologie będą bezpłatnie wdrożone w praktyce oraz rozpowszechnione w postaci publikacji, instrukcji, szkoleń i wykładów na krajowych i międzynarodowych konferencjach.

Zadania Lidera w realizowanym projekcie i czynności za które Lider jest odpowiedzialny.

1. Lider Konsorcjum jest zobowiązany w szczególności do:
   1. reprezentowania Partnerów wobec Podmiotu finansującego i osób trzecich;
   2. koordynowania i monitorowania realizacji zadań wynikających z harmonogramu rzeczowo-finansowego Projektu;
   3. pośredniczenia w przekazywaniu członkom konsorcjum środków finansowych z Podmiotu finansującego i ich rozliczaniu;
   4. zapewnienia udziału Partnerów w podejmowaniu decyzji i realizacji zadań, w tym do przekazywania Partnerom wszelkich informacji i dokumentów związanych z realizacją projektu;
   5. zapewnienia sprawnego systemu komunikacji między Partnerami;
   6. zapewnienia partnerom przemysłowym pomocy prawnej i organizacyjnej w zakresie prowadzenia postępowań przetargowych zgodnych z prawem zamówień publicznych;
   7. gromadzenia, przechowywania i archiwizacji dokumentacji związanej z realizowanym Projektem w okresie jego trwania i nie krócej niż stanowią to wymagania przepisów prawa lub umowy o finansowaniu Projektu;
   8. przedkładania sprawozdań z realizacji Projektu wymaganych przez Podmiot finansujący;
   9. gromadzenia i przekazywania informacji o nieprawidłowościach w realizacji Projektu do Podmiotu finansującego;
2. Zadania określone przez Harmonogram rzeczowo-finansowy Projektu, nie dotyczące koordynowania prac Konsorcjum, Lider Konsorcjum realizuje na warunkach określonych dla Partnerów.
3. Partnerzy upoważniają Lidera Konsorcjum do:
   1. podpisania i złożenia Podmiotowi finansującemu wniosku o finansowanie Projektu, a następnie do podpisania odpowiedniej umowy o wykonanie Projektu, uprzednio uzgodnionej z Partnerami,
   2. składania w imieniu Konsorcjum w toku rozpatrywania ww. wniosku oświadczeń woli w imieniu wszystkich Partnerów Konsorcjum, w tym poświadczania kopii dokumentów za ich zgodność z oryginałem, zadawania pytań, składania wyjaśnień dotyczących treści wniosku;
   3. reprezentowania Partnerów w kontaktach z podmiotami i instytucjami zewnętrznymi;
   4. podpisywania w imieniu Partnerów wszelkich umów oraz składania oświadczeń woli w imieniu Partnerów, po każdorazowym wcześniejszym uzyskaniu od nich pisemnej akceptacji;
   5. do przeprowadzenia postępowań przetargowych wymaganych zgodnie z przepisami ustawy Prawo zamówień publicznych, oraz do reprezentowania Konsorcjum i/lub jego członków w toku postępowania przetargowego.
4. Lider i Partnerzy zobowiązują się do wykonania zadań zgodnie z planem projektu.
5. Do obowiązków Lidera Konsorcjum należy:
   1. wykonanie zadania T.1.1, T.1.2 w ramach pakietu roboczego WP1;
   2. wykonanie zadania T.2.2, T.2.3, T.2.4 w ramach pakietu roboczego WP2;
   3. wykonanie zadania T.3.1, T.3.2, T.3.3 w ramach pakietu roboczego WP3;
   4. wykonanie zadania T.4.1, T.4.2, T.4.4, T.4.5 w ramach pakietu roboczego WP4.
   
   
   

Obowiązki ciążące na Partnerze (IO) w projekcie o którym mowa we wniosku: Wykonanie zadania w ramach pakietu roboczego WP7 – T.7.2. Opracowanie metod zapobiegających degradacji gleb i polepszających warunki rozwoju roślin energetycznych. Opracowanie technologii wykorzystania odcieków, osadów i popiołów wytwarzanych w projekcie w różnych etapach cyklu produkcyjnego, a także eko-aktywatorów, w uprawie roślin energetycznych.

Partner (IO), podobnie jak inni uczestnicy projektu ….., zobowiązany jest do:

1. aktywnej współpracy w działaniach Konsorcjum mających na celu zapewnienie realizacji projektu, poprzez udział w tworzeniu projektu zgodnie z podziałem zadań, o których mowa w § 3 Umowy Konsorcyjnej;
2. stosowania przyjętego systemu przepływu informacji, o którym mowa w § 7 Umowy, pomiędzy Liderem Konsorcjum, a Partnerami;
3. udzielania Liderowi Konsorcjum informacji i wyjaśnień, co do zadań realizowanych w ramach Projektu, w terminie i w formie umożliwiającej Liderowi wywiązanie się z jego obowiązków informacyjnych względem Podmiotu finansującego lub innego uprawnionego podmiotu;
4. niezwłocznego informowania Lidera Konsorcjum o przeszkodach w realizacji poszczególnych zadań, w tym o ryzyku zaprzestanie realizacji zadań;
5. umożliwienia uprawnionym podmiotom przeprowadzenia czynności kontrolnych i audytowych w zakresie związanym z Projektem, w tym dostępu do miejsc realizacji poszczególnych zadań Projektu;
6. wykorzystania przyznanych środków finansowych wyłącznie na realizację zadań zawartych w harmonogramie rzeczowo-finansowym Projektu i zgodnie z tym harmonogramem;
7. wykorzystania materiałów informacyjnych i wzorów dokumentów przekazanych przez Lidera Konsorcjum;
8. zapewnienia prawidłowości operacji finansowych;
9. prowadzenia wyodrębnionej ewidencji księgowej na potrzeby realizowanego projektu w układzie rodzajowym z podziałem analitycznym, umożliwiającej identyfikację środków i kosztów;
10. założenia odrębnego rachunku bankowego na rzecz Projektu;
11. gromadzenia, przechowywania i archiwizacji dokumentacji związanej z realizowanym Projektem w okresie jego trwania i nie krócej niż stanowią to wymagania przepisów prawa lub umowa o finansowanie Projektu;
12. przedstawiania informacji, z zachowaniem stosownych terminów pozwalających zebrać je przez Lidera Konsorcjum, celem złożenia sprawozdań wymaganych przez Podmiot finansujący;
13. zapewnienia w realizacji zadań wynikających z Harmonogramu rzeczowo-finansowego Projektu udziału personelu o odpowiednich kwalifikacjach. W przypadku konieczności dokonania zmian w uprzednio ustalonym składzie personelu zaangażowanego w realizację Projektu, Partnerzy umowy zobowiązują się do zastąpienia członka zespołu przez osobę o nie niższych kwalifikacjach;
14. osiągania założonych celów i zapewnienie trwałości efektów realizacji projektu przez 5 lat od dnia zakończenia Projektu, jeśli stanowi tak Umowa o finansowaniu lub wymagania prawa;
15. dołożenia należytej staranności dla osiągnięcia zamierzonego celu Konsorcjum, w tym do zgodnego współdziałania oraz wzajemnej konsultacji podejmowanych przez siebie działań, w ramach zadań wyznaczonych dla poszczególnych Partnerów przez Konsorcjum;
16. stosowania najlepszych standardów (best practice) przy realizacji projektu i wydatkowaniu środków na niego przeznaczonych;
17. nie narażania na szkody pozostałych Partnerów Konsorcjum.
    
    

Właścicielem efektów realizowanego projektu jest …. S.A., z siedzibą ul. …., zwaną dalej Partnerem 1.

Efekty realizowanego projektu, są przekazywane nieodpłatnie wszystkim konsorcjantom oraz upowszechniane w postaci publikacji, instrukcji i wykładów na konferencjach.

Partner projektu (IO) nie będzie przekazywał na rzecz Lidera żadnych środków pieniężnych. Partner będzie otrzymywał należne środki pieniężne (uzgodnione we wniosku) od Lidera, które ten otrzyma z NCBiR.

Wykorzystanie wyników badań w przyszłości: Projekt …. wpisuje się w ciąg szeroko zakrojonych badań realizowanych w IO, w zakresie wykorzystania odpadów w produkcji roślin, w tym energetycznych i doskonalenia technologii wytwarzania biomasy energetycznej. Badania te były realizowane do tej pory przez kilkanaście lat w ramach grantów finansowanych przez NCN. Prowadzone badania w ramach projektu …. będą realizowane nadal w przyszłości, wykorzystując dotychczasowe wyniki, w celu opracowania technologii przyrodniczego wykorzystania odpadów z różnych gałęzi przemysłu i rolnictwa.

Instytut Ogrodnictwa jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 5 stycznia 2017 r. na pytanie Organu: „Czy zakupy towarów i usług związane z przedmiotowym projektem dokumentowane będą fakturami wystawionymi na rzecz Wnioskodawcy?”. Wnioskodawca udzielił odpowiedzi: „Tak”.

Nabyte towary i usługi w ramach realizacji projektu służą wykonaniu zadań (wykonanie badań) przez Wnioskodawcę zawartych w umowie konsorcjum, a następnie przekazaniu wyników badań dla Lidera konsorcjum. Wyniki badań prowadzonych przez Wnioskodawcę nie będą komercjalizowane. Na podstawie przeprowadzonych badań powstaną publikacje naukowe. Wykonywane badania nie mają odbiorcy. Nie planuje się przeniesienia praw do wyników badań powstałych w związku z realizacją projektu na rzecz Lidera lub innych podmiotów.

Na pytanie nr 7 wezwania „Czy w ramach projektu Wnioskodawca dokonuje dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz Lidera lub innych podmiotów i otrzymuje z tego tytułu korzyści? Jeśli tak to jakie?” Zainteresowany wskazał: „Nie”.

Na pytanie nr 8 wezwania „Czy otrzymane przez Wnioskodawcę środki pieniężne od Lidera ze środków NCBiR związane będą z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług?” Zainteresowany wskazał: „Nie. Otrzymane przez Wnioskodawcę środki pieniężne od Lidera ze środków NCBiR związane są z realizacją zaplanowanych zadań wymienionych dla każdego partnera projektu w umowie konsorcjum. Wyniki badań naukowych zostaną przekazane do Lidera konsorcjum.”.

Na pytanie nr 9 wezwania „Na jaki cel będą przeznaczone ww. środki pieniężne otrzymane od Lidera?” Zainteresowany wskazał: „Na realizację zadań badawczych przewidzianych w projekcie dla Wnioskodawcy.”

Na pytanie nr 10 wezwania „Czy ww. środki pieniężne będą miały bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez Zainteresowanego w wyniku realizacji projektu? Zainteresowany wskazał: „Nie”.

Na pytanie nr 11 wezwania „Czy towary i usługi nabyte przez Wnioskodawcę w związku z realizacją projektu wykorzystywane będą zarówno do celów wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.)?” Zainteresowany wskazał: „Nie. Wyniki badań wykorzystywane będą do celów innych niż działalność gospodarcza.”.

Na pytanie nr 12 wezwania „W sytuacji, gdy efekty projektu będącego przedmiotem wniosku będą służyły do działalności gospodarczej i do innych celów niż działalność gospodarcza, to czy istnieje możliwość przyporządkowania wydatków w całości do celów działalności gospodarczej?” Zainteresowany wskazał: „Nie dotyczy.”

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Instytutowi przysługuje w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupu towarów i usług wykorzystywanych do realizacji opisanego projektu?

Zdaniem Wnioskodawcy, jednostce nie przysługuje prawo do obniżenia podatku VAT należnego o całą kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupu towarów i usług wykorzystywanych do realizacji opisanego projektu. W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust 17 i 19 oraz art. 124. Z cytowanego wyżej przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są lub będą w przyszłości wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zatem warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Jednocześnie przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych świadczy o tym przygotowanie bezpłatnego wdrożenia innowacyjnych technologii i bionawozów opracowanych w ramach programu, ponadto wyniki i opracowane technologie będą bezpłatnie wdrożone w praktyce oraz rozpowszechnione w postaci publikacji, instrukcji, szkoleń i wykładów na krajowych i międzynarodowych konferencjach.

Kolejnym argumentem przemawiającym za brakiem prawa do odliczenia VAT jest fakt, iż w ramach projektu nastąpi bezpłatne upowszechnienie opracowanej ekoagrotechnologii (w postaci publikacji, instrukcji i doniesień na konferencjach), które spowoduje wdrożenie jej w produkcji roślin energetycznych, umożliwi przyrodnicze zagospodarowanie odcieków po fermentacji metanowej, szlamów i popiołów, które gdyby nie opracowana technologia byłyby odpadami, a ich składowanie stwarzałoby wiele problemów i kosztów oraz zagrożenie dla środowiska. Zastosowanie odcieków, szlamów i popiołów razem z nowoczesnymi biostymulatorami poprawi jakość i strukturę zdegradowanych gleb i przyczyni się do rewitalizacji systemu glebowego, podniesienia jego żyzności, urodzajności oraz zwiększy zawartość materii organicznej i rozwój pożytecznej mikroflory glebowej. Stworzy też korzystny mikroklimat dla wzrostu roślin.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Jak wynika z zacytowanych wyżej przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Należy zatem stwierdzić, że każde nabycie towarów i usług przeznaczonych do czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej bez względu na to jakie faktycznie będą efekty tej działalności należy uznać za związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo–prawne było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Z ogólnie przyjętej definicji „zamiaru” wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Istotą zamiaru są intencje jakie przyświecają dokonywanym czynnościom, jak i cel, który dana osoba ma osiągnąć dokonując tych czynności.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możliwość wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zatem zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Ponadto, podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy wskazać, że co do zasady, konsorcjum jest organizacją zrzeszającą kilka podmiotów gospodarczych na określony czas, w konkretnym celu. Jakkolwiek ani w prawie cywilnym, ani w prawie podatkowym nie występuje legalna definicja konsorcjum, przyjmuje się, że zawarcie umowy konsorcjum możliwe jest na podstawie art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.), w ramach tzw. swobody umów.

W konsekwencji strony zawierające umowę konsorcjum mogą ją ukształtować w sposób dowolny, byleby jej treść lub cel nie sprzeciwiały się ustawie, zasadom współżycia społecznego oraz właściwości takiego stosunku. Konsorcjum nie jest jednak podmiotem gospodarczym, nie posiada osobowości prawnej ani podmiotowości prawnej, nie musi być rejestrowane, ani mieć odrębnej nazwy czy też siedziby. Podmioty tworzące konsorcjum są, co do zasady, niezależne w swoich dotychczasowych działaniach (czyli w działaniach niezwiązanych z konsorcjum), a w działaniach związanych z konsorcjum realizują wspólne przedsięwzięcie objęte porozumieniem. Zawierając umowę konsorcjum podmioty mogą określić, kto będzie reprezentował konsorcjum na zewnątrz (może to być także osoba trzecia). Co do zasady, konsorcja nie mają też wspólnego majątku (chociaż mogą mieć wspólne konto rozliczeniowe), a wszelkie formy płatności regulowane są przez firmę lub osobę reprezentującą konsorcjum.

Przechodząc zatem na grunt prawa podatkowego należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Konsorcjum - w świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego - nie może być zatem uznane za podatnika VAT. Oznacza to, że relacji zachodzących pomiędzy stronami umowy konsorcjum (podatnikami VAT), dla potrzeb podatku od towarów i usług, nie należy oceniać na zasadach wewnętrznych rozliczeń konsorcjum. Zatem przedsiębiorcy działający w ramach konsorcjum są odrębnymi podatnikami VAT.

W świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7.

Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
  

• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
  
  

Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy jej wykonaniem a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną czynność w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i są wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Ponadto w art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wskazano, że podstawą opodatkowania z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Przepis ten oznacza, że do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wlicza się tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług.

Z treści powołanych przepisów wynika, że w sytuacji gdy podatnik, w związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług, otrzymuje dofinansowanie (dotację, subwencję), stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi, tego rodzaju dofinansowanie stanowi obok ceny, uzupełniający element podstawy opodatkowania z tytułu danej dostawy lub świadczenia. Kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje nie dające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Nie ma przy tym znaczenia od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę – czy od nabywcy czy od osoby trzeciej, ważne jest aby było to wynagrodzenie za daną konkretną usługę lub za daną konkretną dostawę.

W świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, do podstawy opodatkowania podatkiem VAT zalicza się, w przypadkach które określa art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE, m.in. przyznane podatnikom subwencje bezpośrednio związane z ceną dostawy lub świadczenia. Przepis ten zmierza do obciążenia podatkiem VAT całej wartości towarów lub usług, a przez to do uniknięcia zmniejszenia przychodu z podatku na skutek przyznania subwencji (zob. np. pkt 26 wyroku w sprawie C-144/02). TSUE wskazywał wielokrotnie, że aby subwencja była uznana za bezpośrednio związaną z ceną danej transakcji, powinna ona być przyznawana konkretnie podmiotowi subwencjonowanemu po to, by dostarczał on określony towar lub wykonywał określoną usługę. Jedynie w tym przypadku subwencja może być uznana za świadczenie wzajemne względem dostawy towaru lub świadczonej usługi, a w związku z tym podlegać opodatkowaniu (zob. np. pkt 28 ww. wyroku C-144/02).

Ponadto, subwencje związane bezpośrednio z ceną interpretuje się jako obejmujące jedynie subwencje, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług i które są płacone przez stronę trzecią sprzedawcy lub dostawcy (zob. np. wyrok w sprawie C-184/00 pkt 18). Niezbędne jest, by cena, którą ma zapłacić nabywca lub usługobiorca, była ustalona w taki sposób, by zmniejszała się w stosunku odpowiadającym subwencji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, która stanowiłaby zatem element determinujący cenę, jakiej ten ostatni żąda (zob. pkt 29 wyroku C-144/02).

Wskazać należy, że zgodnie z art. 29 pkt 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o Narodowym Centrum Badań i Rozwoju (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 900 z późn. zm.), do zadań Centrum należy pobudzanie inwestowania przez przedsiębiorców w działalność badawczo-rozwojową, w szczególności przez współfinansowanie przedsięwzięć prowadzonych przez podmiot posiadający zdolność do zastosowania wyników projektu w praktyce.

Z okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. i realizuje projekt pt.: … „….”. Projekt jest dofinansowany ze środków Narodowego Centrum Badań i Rozwoju, II konkurs strategicznego programu badań naukowych i prac rozwojowych „Środowisko naturalne, rolnictwo i leśnictwo” – …. – 100% finansowania przez wyżej wskazaną instytucję. Projekt jest realizowany przez siedmiu partnerów, jednym z nich jest Wnioskodawca. Liderem projektu jest Politechnika …. Celem głównym projektu jest opracowanie modelowego systemu ciągłego przetwarzania biomasy odpadowej z przemysłu spożywczego i rolnictwa w użyteczne produkty: chemikalia, biopaliwa i energię. Wnioskodawca będzie otrzymywał należne środki pieniężne (uzgodnione we wniosku) od Lidera, które ten otrzyma z NCBiR. Zakupy towarów i usług związane z przedmiotowym projektem dokumentowane będą fakturami wystawionymi na rzecz Wnioskodawcy. Nabyte towary i usługi w ramach realizacji projektu służą wykonaniu zadań (wykonanie badań) przez Wnioskodawcę zawartych w umowie konsorcjum, a następnie przekazaniu wyników badań dla Lidera konsorcjum.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego, treści cytowanych przepisów prawa podatkowego oraz orzecznictwa TSUE prowadzi do stwierdzenia, że w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z umową w ramach której następuje wykonanie przez Wnioskodawcę skonkretyzowanego świadczenia w postaci przeprowadzenia badań w celu opracowania metod zapobiegających degradacji gleb i polepszających warunki rozwoju roślin energetycznych oraz opracowania technologii wykorzystania odcieków, osadów i popiołów wytwarzanych w projekcie w różnych etapach cyklu produkcyjnego, a także eko-aktywatorów, w uprawie roślin energetycznych. Opracowane metody i technologie umożliwią przekształcanie produktów i procesów przemysłowych w zasobooszczędne i energooszczędne bioprodukty i bioprocesy oraz optymalizację wykorzystania biomasy roślinnej w produkcji podstawowej, bioodpadów i produktów ubocznych bioprzemysłu, z uwzględnieniem możliwości wykonania pomiarów efektywności środowiskowej nowych rozwiązań oraz oceny ich wpływu na środowiskowe aspekty cyklu życia produktu i łańcucha dostaw. Efekty realizowanego projektu, są przekazywane nieodpłatnie wszystkim konsorcjantom oraz upowszechniane w postaci publikacji, instrukcji i wykładów na konferencjach.

W ww. okolicznościach sprawy należy stwierdzić, iż środki finansowe otrzymane z Narodowego Centrum Badań i Rozwoju przekazywane za pośrednictwem Lidera Konsorcjum na realizację ww. zadań stanowią w istocie wynagrodzenie za świadczone przez Wnioskodawcę usługi, gdyż treść wniosku wskazuje, że środki te nie są przeznaczone na ogólną działalność Wnioskodawcy, lecz na określone działanie – realizację konkretnych zadań w ramach projektu, powinny zatem być uznane za zapłatę (dotację, subwencję lub inną dopłatę o podobnym charakterze) otrzymaną od osoby trzeciej (NCBiR). Zatem wykonane przez Wnioskodawcę w ramach projektu zadania należy uznać za odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym, z uwagi na związek z czynnościami opodatkowanymi wydatków poniesionych na realizację projektu pt. …. „…..”, Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją ww. projektu.

Tym samym oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że postępowanie w przedmiocie wydawania interpretacji indywidualnej opiera się wyłącznie na ściśle określonym stanie przedstawionym przez Wnioskodawcę, czyli takim zdarzeniu, którego wszelkie elementy istotne dla wyrażenia własnego stanowiska w zakresie i sposobie zastosowania prawa podatkowego podatnik przedstawił we wniosku. Należy zaznaczyć, że w postępowaniu w przedmiocie udzielenia pisemnej interpretacji, nie może być prowadzone postępowanie dowodowe zmierzające do jednoznacznego określenia przedstawionego zdarzenia, jak również toczyć się spór, co do przedstawionego stanu sprawy.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.