Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPP2.4512.778.2016.2.IK
z 18 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 września 2016 r. (data wpływu 3 października 2016 r.), uzupełnionym pismem z 19 grudnia 2016 r. (data wpływu 22 grudnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku złożenia zgłoszenia rejestracyjnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 października 2016 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku złożenia zgłoszenia rejestracyjnego.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 19 grudnia 2016 r. (data wpływu 22 grudnia 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 5 grudnia 2016 r. znak: 2461-IBPB-2-2.4511.918.2016.1.MZA,2461-IBPP2.4512.778.2016.1.IK.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Podatnik jest współwłaścicielem (razem z małżonkiem) lokalu mieszkalnego, który wynajmuje. jest to jedyny lokal podatnika, będący przedmiotem najmu. W ramach przedmiotowego najmu podatnik współpracuje z holenderskim portalem internetowym, z którym ma podpisaną umowę w zakresie pośrednictwa w najmie owego lokalu. Najem ma charakter wynajmu krótkoterminowego. Od pośrednika podatnik otrzymuje zestawienia zawierające informacje na temat imienia i nazwiska najemcy, okresu, na jaki została dokonana przez niego rezerwacja oraz kwot należnych od najemcy.

Najemcy dokonują płatności na rzecz pośrednika, który po potrąceniu należnej prowizji przekazuje pieniądze podatnikowi na rachunek bankowy.

Do obowiązków podatnika - które wykonuje osobiście - należy przede wszystkim utrzymanie czystości lokalu (sprzątanie, zmiana pościeli i ręczników, uzupełnianie ubytków w wyposażeniu tudzież bieżące remonty). Podatnik nie pracuje zawodowo, nie jest właścicielem innych lokali, które są lub byłyby przedmiotem najmu. Wartość sprzedaży podatnika z tytułu usług najmu nie przekracza ani też nie przekroczy kwoty 150.000 zł (słownie: sto pięćdziesiąt tysięcy złotych) rocznie.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

Przedmiotowy lokal mieszkalny znajduje się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Wnioskodawca wynajmuje przedmiotowy lokal mieszkalny od lipca 2016 r.

W poprzednim roku podatkowym Wnioskodawca nie wynajmował przedmiotowego lokalu (ani też żadnego innego).

Wartość prowizji pobieranej przez pośrednika holenderskiego wynosi 15%.

Z posiadanych przez Wnioskodawcę informacji wynika, że holenderski portal internetowy działa w imieniu i na rzecz osób trzecich.

Holenderski portal internetowy przesyła Wnioskodawcy raport z dokonanych za jego pośrednictwem rezerwacji wraz z rozliczeniem oraz stosowną fakturę na należną mu kwotę z tytułu prowizji.

Fakturę na rzecz najemcy lokalu wystawia każdorazowo Wnioskodawca.

Holenderski portal internetowy jest podatnikiem nieposiadającym siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium RP. Usługa świadczona jest dla stałego miejsca zamieszkania Wnioskodawcy, które znajduje się w Polsce.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym podatnik ma obowiązek złożyć zgłoszenia rejestracyjne VAT-R i VAT-R/UE?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Stosownie do treści art. 113 ust. 1 ustawy VAT podatnik korzysta z tzw. zwolnienia podmiotowego, wobec czego, mając na uwadze również treść art. 96 ust. 3 ustawy VAT, nie ma obowiązku składania zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R.

Jednocześnie, mając na uwadze zaistniały w sprawie stan faktyczny oraz treść art. 97 ust. 1-3 ustawy VAT w zw. z art. 15 tejże ustawy należy a contrario stwierdzić, że podatnik nie ma obowiązku składania zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R/UE, gdyż w przedmiotowej sprawie nie są wyczerpane przesłanki określone w treści przywołanych przepisów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Zaś w myśl art. 96 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku osób fizycznych, o których mowa w art. 15 ust. 4 i 5, zgłoszenie rejestracyjne może być dokonane wyłącznie przez jedną z osób, na które będą wystawiane faktury przy zakupie towarów i usług i które będą wystawiały faktury przy sprzedaży produktów rolnych.

Z art. 96 ust. 3 i 3a ww. ustawy wynika, że podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników, którzy ustanowili przedstawiciela podatkowego, o którym mowa w art. 18d ust. 1.

Zgodnie z art. 96 ust. 4 ww. ustawy, Naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika jako "podatnika VAT czynnego", a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako "podatnika VAT zwolnionego", i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Natomiast na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - art. 15 ust. 2 ustawy o VAT obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że każdy, kto dokonuje czynności, polegającej na wykorzystaniu towaru (np. nieruchomości) dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Natomiast zwolnienie podmiotowe od podatku VAT dla pewnej grupy podatników reguluje art. 113 ustawy.

Jak stanowi art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Ponadto zgodnie z art. 113 ust. 2 pkt 2 ustawy do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:

1. transakcji związanych z nieruchomościami,
2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
3. usług ubezpieczeniowych

-jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1

Art. 113 ust. 13 ustawy wskazuje podatników, do których nie stosuje się zwolnień, o których mowa w art. 113 ust. 1 i 9.

Z powyższego wynika, że rejestracji należy dokonać przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług. Obowiązek rejestracyjny nie dotyczy podmiotów wymienionych w art. 15 (a zatem osób prawnych, jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej oraz osób fizycznych wykonujących samodzielnie działalność gospodarczą, zdefiniowaną w art. 15 ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności), u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9 (zwolnienie podmiotowe ze względu na wielkość sprzedaży) lub wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 ustawy o VAT, z wyjątkiem czynności wymienionych w art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. a-c, które nie mają charakteru pomocniczego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wynajmuje lokal mieszkalny znajdujący się na terytorium Polski od lipca 2016 r., wynajem ma charakter wynajmu krótkotrwałego. Wartość sprzedaży nie przekroczy kwoty 150.000 zł. rocznie. W ramach przedmiotowego najmu podatnik współpracuje z holenderskim portalem internetowym, z którym ma podpisaną umowę w zakresie pośrednictwa w najmie owego lokalu. Podatnik nie pracuje zawodowo, nie jest właścicielem innych lokali, które są lub byłyby przedmiotem najmu. W poprzednim roku podatkowym Wnioskodawca nie wynajmował przedmiotowego lokalu (ani też żadnego innego). Wartość prowizji pobieranej przez pośrednika holenderskiego wynosi 15%. Holenderski portal internetowy działa w imieniu i na rzecz osób trzecich. Holenderski portal internetowy przesyła Wnioskodawcy raport z dokonanych za jego pośrednictwem rezerwacji wraz z rozliczeniem oraz stosowną fakturę na należną mu kwotę z tytułu prowizji. Fakturę na rzecz najemcy lokalu wystawia każdorazowo Wnioskodawca. Holenderski portal internetowy jest podatnikiem nieposiadającym siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium RP. Usługa świadczona jest dla stałego miejsca zamieszkania Wnioskodawcy, które znajduje się w Polsce.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy należy wskazać, że – co do zasady – w przypadku gdy wartość sprzedaży w 2016 r. nie przekroczy w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej (najem lokalu od lipca 2016 r.) w roku podatkowym kwoty określonej na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, Wnioskodawca ma prawo do korzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług do momentu przekroczenia tej kwoty. Jednakże w przypadku przekroczenia w 2016 r. kwoty w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca zobowiązany jest do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, w związku z utratą prawa do zwolnienia od podatku w oparciu o art. 113 ust. 9 ustawy.

Zobowiązane do uzyskania rejestracji w trybie art. 97 ustawy o VAT, są również podmioty, które zamierzają dokonywać czynności obrotu wewnątrzwspólnotowego, tj. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, a także te podmioty, u których mogą wystąpić pewne szczególne przypadki importu usług.

Zatem w przedmiotowej sprawie, z uwagi na usługi świadczone na rzecz Wnioskodawcy przez holenderska spółką, niezbędnym jest rozstrzygniecie czy Wnioskodawca nie jest zobowiązany do dokonania rejestracji na podstawie art. 97 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 97 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności.

Przepis ust. 1 stosuje się również do podatników w rozumieniu art. 15 innych niż wymienieni w ust. 1 i osób prawnych niebędących podatnikami w rozumieniu art. 15, u których wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów przekroczyła kwotę, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, oraz tych, którzy zamierzają skorzystać z możliwości określonej w art. 10 ust. 6 (art. 97 ust. 2 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 97 ust. 3 i ust. 3a ustawy o VAT, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio również do podatników, o których mowa w art. 15, innych niż wymienieni w ust. 1 i 2, którzy:

1. nabywają usługi, do których stosuje się art. 28b, jeżeli usługi te stanowiłyby u nich import usług;
2. świadczą usługi, do których stosuje się art. 100 ust. 1 pkt 4, dla podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej.
   
   

Przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników, którzy ustanowili przedstawiciela podatkowego, o którym mowa w art. 18d ust. 1.

W myśl art. 97 ust. 4 ustawy o VAT, Naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podmiot, który dokonał zawiadomienia zgodnie z ust. 1, jako podatnika VAT UE.

Regulacja art. 97 ustawy o VAT, odnosi się do dodatkowej rejestracji, która jest niezbędna w przypadku podatników dokonujących wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, a także w przypadku podatników nabywających usługi, o których mowa w art. 28b (jeżeli usługi te stanowią import usług), oraz podatników, którzy świadczą usługi, do których stosuje się art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy (regulacja ta odnosi się do usług, do których stosuje się art. 28b, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca).

Wskazać należy, że wyżej wymieniony przepis art. 97 ust. 3 pkt 1 przewiduje, że obowiązek z niego wynikający dotyczy podatników nabywających usługi, o których mowa w art. 28b, jeżeli usługi te stanowiłyby u niego import usług.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, importem usług jest świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Aby określić miejsce świadczenia usług oraz podmiot zobowiązany do rozliczenia transakcji świadczenia usług należy wskazać, że:

Zgodnie z art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania Rozdziału 3 w Dziale IV dot. miejsca świadczenia przy świadczeniu usług:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Powyższy artykuł wprowadza definicję podatnika, która ma zastosowanie tylko na potrzeby ustalenia miejsca świadczenia usług.

Ogólna zasada dotycząca miejsca świadczenia usług na rzecz podatników wyrażona została w art. 28b ust. 1 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Jak stanowi art. 28b ust. 2 ustawy, w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

W myśl art. 28b ust. 3 ustawy, w przypadku gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą ma stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Wskazać również należy, na zapisy art. 28d ustawy o VAT, gdzie miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami przez pośredników działających w imieniu i na rzecz osób trzecich jest miejsce, w którym dokonywana jest podstawowa transakcja.

Jednakże powyższy przepis w niniejszej sprawie nie ma zastosowania, ponieważ na co wskazano już wyżej, Wnioskodawca jest podatnikiem z tytułu wykorzystaniu nieruchomości dla celów działalności gospodarczej polegającej na wykorzystywaniu nieruchomości w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Biorąc pod uwagę powyższe, usługa pośrednictwa świadczona przez holenderski portal na rzecz Wnioskodawcy powinna podlegać opodatkowaniu w miejscu gdzie usługobiorca (Wnioskodawca) posiada stałe miejsce zamieszkania – czyli terytorium Polski.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
   
2. usługobiorcą jest:
   
   • w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b – podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
   • w pozostałych przypadkach – podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.
   
   
   

Wobec powyższego stwierdzić należy, że świadczona przez podmiot niebędący polską spółką i nieposiadający w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługa będzie podlegała opodatkowaniu na terytorium kraju, tj. w miejscu gdzie Wnioskodawca posiada stałe miejsce zamieszkania. Przy czym z uwagi na art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy Wnioskodawca jako usługobiorca jest podmiotem zobowiązanym do rozliczenia importu usług na terytorium Polski.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca jest zobowiązany do rozliczenia importu usług to zobowiązany jest również przed pierwszym nabyciem usług importowanych, o których mowa w art. 97 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96 ustawy o VAT, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności.

W świetle powyższego Wnioskodawca zobowiązany jest do dokonania zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług (VAT-R) wypełniając również część C.3. „Informacje dotyczące wykonywania transakcji wewnątrzwspólnotowych”.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie zgodnie z art. 57a skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.