Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP2.4512.765.2016.2.JO
z 5 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Strony – przedstawione we wniosku z dnia 3 października 2016 r. (data wpływu 7 października 2016 r.) uzupełnionym pismem Strony z dnia 22 grudnia 2016 r. (data wpływu 28 grudnia 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 12 grudnia 2016 r. (skutecznie doręczone Stronie w dniu 15 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości w drodze licytacji komorniczej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 października 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości w drodze licytacji komorniczej . Wniosek został uzupełniony pismem Strony z dnia 22 grudnia 2016 r. (data wpływu 28 grudnia 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 12 grudnia 2016 r. znak nr 1462-IPPP2.4512.765.2016.1.JO.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym prowadzi postępowanie egzekucyjne . W toku czynności dokonano zajęcia nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym, , dla której Sąd Rejonowy , VI Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą . Zgodnie z treścią operatu szacunkowego z dnia 15 lutego 2016 roku, sporządzonego przez mgr inż. , przedmiotowa nieruchomość stanowi działkę ewidencyjną o numerze 402/2, o powierzchni 637 m2 . Nieruchomość oszacowana została na kwotę 881 700,00 zł (osiemset osiemdziesiąt jeden tysięcy siedemset złotych). Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów z dnia 21 grudnia 2015 roku Starostwa przedmiotowa nieruchomość oznaczona została opisem użytku o symbolu „B”. Na przedmiotowej nieruchomości usadowiony jest budynek o powierzchni zabudowy 274 m2, o 1,5 kondygnacji naziemnej i 1 kondygnacji podziemnej, zgodnie z wypisem z kartoteki budynków - budynek oznaczony jest jako budynek mieszkalny, rok zakończenia budowy: 2011. Łączna powierzchnia użytkowa, bez powierzchni piwnic, wynosi 322,11 m2, powierzchnia piwnic: 71,10 m2. Zgodnie z treścią operatu szacunkowego, część budynku mieszkalnego o powierzchni ~132,24 m2 i wysokości ~ 3,5 m wykorzystywana jest na cele komercyjne. Nieruchomość położona jest na terenie oznaczonym w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego symbolem „MN” - zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna. Zgodnie z oświadczeniem dłużnej Spółki, data wpływu 3 marca 2016 roku - Spółka nie jest płatnikiem podatku od towaru i usług, Spółka nie korzysta ze zwolnień wynikających z ustawy VAT - bo nie jest płatnikiem VAT, sprzedaż nieruchomości nie będzie objęta podatkiem VAT, nieruchomość została nabyta do majątku prywatnego, nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku należnego. Spółka nie ponosiła wydatków na ulepszenie nieruchomości, nieruchomość nie była wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych, nie była przedmiotem najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Podczas czynności, zgodnie z oświadczeniami osób upoważnionych do reprezentowania Spółki ustalono, iż dłużna Spółka jest podatnikiem podatku VAT, ponieważ działalność nie przynosiła dochodu od ponad dwóch lat, aktualnie w ewidencji figuruje jako podmiot zwolniony - wysyłane są deklaracje z zerową wartością podatku VAT, nabycia przedmiotowej nieruchomości dokonano na podstawie aktu notarialnego z dnia 27 listopada 2012 r., nie było wystawianej faktury VAT, dłużnej spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia należnego podatku z tytułu nabycia ww. nieruchomości, w nieruchomości była prowadzona działalność gospodarcza przez około dwa lata, obecnie nieruchomość wykorzystywana jest na cele mieszkaniowe, zgodnie z treścią opisu i oszacowania ww. nieruchomości z dnia 30 marca 2016 roku w mieszkaniu zamieszkują dwie osoby.

Działalność prowadzona była jedynie w części dobudowanej do budynku - Spółka Sp. z o.o. prowadziła działalność gospodarczą w zakresie usług poligraficznych i transportowych, Spółka wykonywała tylko działalność opodatkowaną tym podatkiem (23%). Nie korzystała z żadnych zwolnień podatkowych. Budynek został nabyty w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Transakcja nie była opodatkowana podatkiem VAT. Budynek wykorzystywany był i jest również jako lokal mieszkalny. Działalność prowadzona była tylko w części dobudowanej (od dnia 24 stycznia 2013 r. do dnia 1 sierpnia 2014 r.). Sp. z o.o. nie odbierała żadnego podatku VAT z nabytej nieruchomości, przedmiotowa nieruchomość nie była przedmiotem umowy najmu.

W piśmie z dnia 22 grudnia 2016 r. Wnioskodawca wskazuje:

1a. Spółka Sp. z o.o. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług poligraficznych i transportowych, w nieruchomości była faktycznie prowadzona działalność gospodarcza od dnia 24 stycznia 2013 r. do dnia 1 sierpnia 2014 r. tylko w części budynku (oświadczenie dłużnika), zgodnie z treścią operatu szacunkowego jest to powierzchnia ~ 132,24 m2 i wysokości ~ 3,5 m i ma charakter dobudówki, pozostała część budynku była i jest wykorzystywana na cele mieszkaniowe.

1b. Spółka była czynnym podatnikiem podatku VAT, ponieważ działalność nie przynosi dochodu od ponad dwóch lat, aktualnie w ewidencji figuruje jako podmiot zwolniony - wysyłane są deklaracje z zerową wartością podatku VAT.

2. z ustaleń dokonanych w toku postępowania wynika, że budynek przed nabyciem był używany w ten sam sposób – część budynku była wykorzystywana na cele gospodarcze, pozostała część na cele mieszkaniowe.
3. Zgodnie z aktem notarialnym nieruchomość została nabyta od M sp. z o.o. która następnie zmieniła firme Usługi Sp. z o.o. na zasadzie przeniesienia prawa własności w celu zwolnienia się z zobowiązania.
4. ulepszenia budynku – w postaci dobudowywane części nie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej tego budynku – oświadczenie dłużnika.
5. od tych ulepszeń nie przysługiwało Spółce prawo do odliczenia podatku naliczonego – oświadczenie dłużnika.
6. jak wskazano w punkcie 1, dłużna Spółka wykorzystywała część budynku do czynności opodatkowanych – według oświadczenia Spółki z dnia 18 lipca 2016 r. Spółka wykonywała tylko działalność opodatkowaną (23%), nie korzystała z żadnych zwolnień podatkowych. Pozostała część wykorzystywana jest na cele mieszkaniowe, zgodnie z treścią opisu i oszacowania ww. nieruchomości z dnia 30 marca 2016 r. w mieszkaniu zamieszkują dwie osoby.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

W związku z zdarzeniem przyszłym, jakim jest możliwa sprzedaż ww. nieruchomości w drodze licytacji w sądowym postępowaniu egzekucyjnym, proszę o odpowiedź, czy sprzedaż ww. nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jeżeli tak, to w jakiej stawce ?

Zdaniem Wnioskodawcy, licytacyjna sprzedaż przedmiotowych nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w stawce 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2016 r. poz. 599, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Z treści wskazanego wyżej przepisu wynika zatem, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji, w przypadku, gdy wykonuje czynności egzekucyjne. Należy zauważyć, że przez czynność egzekucyjną należy rozumieć każde formalne, oparte na przepisach procesowych, działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołujące skutek prawny dla prowadzonej egzekucji.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Podatnikiem natomiast, stosownie do art. 7 § 1 ww. ustawy, jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Powołane przepisy wskazują, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji w przypadku, gdy wykonuje on czynności egzekucyjne. Komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik. W przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku. Jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów, to komornik jest zobowiązany do wystawienia faktury w imieniu i na rzecz dłużnika.

Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia praw do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Nieruchomościami w myśl art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.) są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części tych budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W konsekwencji sprzedaż nieruchomości będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt ustawy o VAT.

Należy podkreślić, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu na podstawie przepisu art. 5 ust. 1 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotem jest licytacyjna sprzedaż nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym, który dłużna spółka nabyła na podstawie aktu notarialnego z dnia 27 listopada 2012 r. Transakcja nie była opodatkowana podatkiem VAT, Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia należnego podatku z tytułu nabycia ww. nieruchomości.

Spółka była czynnym podatnikiem podatku VAT, ponieważ działalność nie przynosi dochodu od ponad dwóch lat, aktualnie w ewidencji figuruje jako podmiot zwolniony.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług poligraficznych i transportowych, w nieruchomości była faktycznie prowadzona działalność gospodarcza od dnia 24 stycznia 2013 r. do dnia 1 sierpnia 2014 r. tylko w części budynku, która ma charakter dobudówki (~ 132,24 m2 i wysokości ~ 3,5 m), pozostała część budynku była i jest wykorzystywana na cele mieszkaniowe. Spółka wykorzystywała część budynku do czynności opodatkowanych, Spółka wykonywała tylko działalność opodatkowaną (23%), nie korzystała z żadnych zwolnień podatkowych.

Ulepszenia budynku – w postaci dobudowywanej części nie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej tego budynku i od tych ulepszeń nie przysługiwało Spółce prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Nieruchomość nie była przedmiotem najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania podatkiem VAT oraz ustalenia stawki podatku VAT w odniesieniu do sprzedaży ww. nieruchomości w drodze licytacji w sądowym postępowaniu egzekucyjnym.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, stosownie do art. 146a pkt 1 ww. ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże przepisy ustawy przewidują dla niektórych czynności możliwość zastosowania zwolnienia od podatku. W przypadku, gdy przedmiotem dostawy są budynki, budowle lub ich części zwolnienie od podatku może mieć zastosowanie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, w myśl którego, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Przez pierwsze zasiedlenie, zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynek, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy).

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

W tym miejscu należy nadmienić, że dla dostawy nieruchomości, które nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy ustawodawca przewidział możliwość zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT”. Ponadto NSA w swoim orzeczeniu wskazał: „Jak zauważył rzecznik generalny F.G. Jacobs w swojej opinii w sprawie Blasi, EU:C:1997:432, pkt 15 i 16 dostawa nowego budynku wskazuje na koniec procesu produkcji. Natomiast późniejsze opodatkowanie VAT każdej dostawy takiej nieruchomości nie byłoby usprawiedliwione. Używana już nieruchomość nie jest rezultatem procesu produkcyjnego. Po początkowym uzbrojeniu terenu i wzniesieniu budynku korzystanie z nieruchomości z reguły następuje w sposób pasywny i nie powstaje tu żadna wartość dodana. Z tego powodu jedynie pierwotne nabycie uzbrojonej nieruchomości budowlanej oraz budynku przed pierwszym oddaniem go do użytku jest opodatkowane VAT, natomiast dalsze przeniesienie własności takiego budynku oraz jego wynajem nie są objęte tym podatkiem (por. też opinię rzecznika generalnego Vericy Trstenjak do sprawy RLRE Tellmer Property sro, EU:C:2008:697, pkt 50)”.

Analiza przedstawionego opisu sprawy oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów ustawy pozwala stwierdzić, że w stosunku do dostawy części budynku (o charakterze dobudówki), która była już przez dłużną Spółkę wykorzystywana do celów działalności gospodarczej od stycznia 2013 r., zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. W tym przypadku doszło już do pierwszego zasiedlenia, rozumianego jako używanie tej części budynku zgodnie z tezą wyroku I FSK 382/14. Zatem dostawa tej części budynku nie będzie odbywać się w ramach pierwszego zasiedlenia. Dostawa ta nie będzie także odbywać się w okresie krótszym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia.

W kwestii dostawy pozostałej części budynku, należy stwierdzić, że sprzedaż ta nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia na postawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Nieruchomość w tej części nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej dłużnej Spółki, jak również nie była przedmiotem najmu, czy dzierżawy. W związku z tym należy stwierdzić, że dopiero dostawa tej części budynku będzie odbywać się w ramach pierwszego zasiedlenia. Ponadto, Spółka dokonała ulepszenia budynku – w postaci dobudowywanej części, które nie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej tego budynku i od tych ulepszeń nie przysługiwało Spółce prawo do odliczenia podatku naliczonego. W konsekwencji dostawa tej części budynku będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z uwagi na to, że dostawa przedmiotowego budynku będzie korzystać ze zwolnienia od podatku, zbycie gruntu, na którym jest on posadowiony, przy uwzględnieniu treści art. 29a ust. 8 ustawy, również objęte będzie zwolnieniem od podatku od towarów i usług.

Ponieważ dostawa budynku korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, nie ma potrzeby analizowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W konsekwencji, w odpowiedzi na pytania Wnioskodawcy należy wskazać, że sprzedaż w ramach licytacji komorniczej, nieruchomości będącej przedmiotem wniosku, będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. A zatem Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do odprowadzenia podatku VAT z tytułu dokonanej transakcji ze względu na brak wystąpienia podatku VAT przy tej dostawie.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa ( art. 57 § 1 pkt 1-4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.