2017.01.16 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPP1.4512.924.2016.1.BM
z 16 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 listopada 2016 r. (data wpływu 30 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia pracy własnej w drodze noty obciążeniowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 listopada 2016 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia pracy własnej w drodze noty obciążeniowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, której przedmiotem jest produkcja narzędzi do obróbki materiałów. Z tytułu prowadzenia tej działalności opodatkowany jest podatkiem dochodowym od osób fizycznych uiszczanym w formie „podatku liniowego”. Prowadzi pełną księgowość.

W ramach ww. działalności Wnioskodawca aplikował do Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój 2014-2020. Z regulaminu przedmiotowego programu wynika, że jego wynagrodzenie za prowadzenie badań wykonywanych w ramach projektu stanowi koszt kwalifikowany - koszt bezpośredni. Regulamin przeprowadzenia konkursu w pkt 5 i 6 załącznika nr 1, przewiduje konieczność zwrócenia się podatnika, przed rozliczeniem w projekcie kosztów pracy osoby fizycznej prowadzącej jednoosobową działalność gospodarczą, do właściwego urzędu skarbowego z zapytaniem czy pobieranie wynagrodzenia w ramach realizowanego projektu jest zgodne z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych i czy może stanowić jego wynagrodzenie/dodatkowe źródło przychodu oraz czy istnieje możliwość wskazania/zaewidencjonowania przedmiotowego wynagrodzenia jako kosztu w ramach realizowanego przedsięwzięcia. Zgodnie z regulaminem Wnioskodawca jest zobowiązany do zadania tych pytań, a udzielone odpowiedzi mają wpływ na ostateczną treść tej aplikacji.

Projekt będzie realizowany w ramach Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój 2014-2020, Priorytetu I wsparcie prowadzenia prac B+R przez przedsiębiorstwa, Działania 1.2 Sektorowe programy B+R. Instytucją Pośredniczącą jest Narodowe Centrum Badań i Rozwoju, które prowadzi nabór projektów w trybie konkursowym na podstawie:

ustawy z dnia 11 lipca 2014 r. o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014-2020 (Dz. U z 2014 r. poz. 1146),
rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa wyższego z dnia 25 lutego 2015 r. w sprawie warunków i trybu udzielania pomocy publicznej i pomocy de minimis za pośrednictwem Narodowego Centrum Badań i Rozwoju (Dz. U. z 2015 r poz. 299),
Porozumienia w sprawie powierzenia realizacji Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój 2014-2020, dla osi priorytetowych; I Wsparcie prowadzenia prac B +R przez przedsiębiorstwa oraz IV. Zwiększenie potencjału naukowo-badawczego, zawartego w dniu 17 grudnia 2014 r. pomiędzy Ministrem Infrastruktury i Rozwoju, Ministrem Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz Narodowym Centrum Badań i Rozwoju.

Działanie jest realizowane zgodnie z:

1. Regulacjami unijnymi:

rozporządzeniem ogólnym - rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006 (Dz. Urz. UE L 347/320 z 20 grudnia 2013 r.),
rozporządzeniem EFRR - rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1301/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego i przepisów szczególnych dotyczących celu „Inwestycje na rzecz wzrostu i zatrudnienia” oraz w sprawie uchylenia rozporządzenia (WE) nr 1080/2006 (Dz. Urz. UE L 347/289 z 20 grudnia 2013 r.),
rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) nr 480/2014 z dnia 3 marca 2014 r. uzupełniającym rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 ustanawiające wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego Dz. Urz. UE L 138/5 z 13.5.2014),
rozporządzeniem 651/2014 - rozporządzenie Komisji (UE) Nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznające niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w stosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz. Urz. UE L187/1 z 26.06.2014).

2. Regulacjami krajowymi:

Programem Operacyjnym Inteligentny Rozwój 2014-2020,

Szczegółowym opisem osi priorytetowych PO IR,

ustawą wdrożeniową,
ustawą z dnia 30 kwietnia 2010 r., o Narodowym Centrum Badań i Rozwoju (Dz. U. Nr 96, poz. 616, z późn. zm.),
ustawą z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (tj. Dz. U. z 2013 r., poz. 885, z późn. zm.),
ustawą z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (t.j. Dz. U. z 2014 r. poz. 1620 z późn. zm.),
ustawą z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. u. z 2013 r., poz. 1410),
ustawą z dnia 4 lutego 1994 r o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631, z późn. zm.),
ustawą z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2013 r. , poz. 330, z późn. zm.)
ustawą z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 907, z późn, zm.);
ustawą z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz.U. z 2007 r. Nr 59, poz. 404, z późn. zm.),
rozporządzeniem MNiSW;
rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 marca 2010 r. w sprawie zakresu informacji przedstawianych przez podmiot ubiegający się o pomoc inną niż pomoc de minimis lub pomoc de minimis w rolnictwie lub rybołówstwie (Dz. U. Nr 53, poz. 312, z późn. zm.).

Wnioskodawca zamierza uczestniczyć i otrzyma środki finansowe z projektu realizowanego w ramach Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój jako beneficjent, a w projekcie będzie pełnił rolę Lidera Projektu utworzonego w celu realizacji projektu Konsorcjum i będzie realizował bezpośredni cel projektu. Środki finansowe w ramach konkursu pochodzić będą z budżetu Państwa oraz z budżetu środków europejskich wypłacanych przez Ministra Finansów. Natomiast wydatki jakie zostaną sfinansowane z otrzymanych środków finansowych to: koszty wynagrodzeń, koszty podwykonawstwa, koszty aparatury naukowo-badawczej i koszty wartości niematerialnych i prawnych, koszty dzierżawy gruntów, wieczystego użytkowania gruntów i amortyzacji budynków, koszty materiałów, sprzętu laboratoryjnego, utrzymania linii technologicznych, wynajmu powierzchni laboratoryjnej, elementów służących do budowy i na stałe zainstalowanie w prototypie, instalacji pilotażowej lub demonstracyjnej, koszty promocji projektu, koszty audytu zewnętrznego, koszty pośrednie: wynajmu lub utrzymania budynków, administracyjne, wynagrodzeń wraz z pozapłacowymi kosztami pracy personelu zarządzającego, delegacji osób zaangażowanych w realizację projektu. W ramach ww. środków będą sfinansowane wydatki inwestycyjne na środki trwałe i wartości niematerialne i prawne. Zatem Wnioskodawca (osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą) będzie beneficjentem projektu. Jeśli dofinansowanie zostanie przyznane Wnioskodawca będzie zobowiązany do zrealizowania danego projektu badawczo-rozwojowego, wykorzystując w tym celu m.in. swoje zasoby kadrowe i finansowe. Jednocześnie Wnioskodawca będzie pełnił w projekcie realizowanym rolę eksperta. Jego osoba będzie wchodziła w skład zespołu badawczego, jednocześnie będąc pracownikiem w ramach własnego projektu. Wnioskodawca będzie zatem członkiem zespołu badawczego projektu, a jednocześnie właścicielem projektu. Wedle wytycznych Wnioskodawca wykonując osobiście niektóre zadania w projekcie, będzie mógł swoją pracę w określonym wymiarze zaliczyć do kosztów kwalifikowanych (koszt bezpośredni) i rozliczyć w ramach dotacji. W Wytycznych przewiduje się zatem, iż koszty kwalifikowane mogą powstać w sytuacji, gdy pracę w projekcie wykonuje beneficjent jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, jednocześnie będąc pracownikiem w ramach własnego projektu. Przewiduje się zatem możliwość „obciążenia” firmy kosztami własnej pracy według określonych w Wytycznych norm. W Wytycznych określono, że koszty pracy właściciela (osoby fizycznej prowadzącej jednoosobową działalność gospodarczą) należy rozliczać według stawki godzinowej, w zależności od faktycznie przepracowanych godzin w projekcie (według wzoru).

W projekcie można rozliczyć maksymalnie 860 godzin pracy (1720/2) w ciągu roku (maksymalnie 72 godziny pracy w ciągu miesiąca) - ograniczenie to wyniki z założenia, że projekt nie może stanowić jedynego przedmiotu działalności przedsiębiorstwa, tym samym obowiązki właściciela jednostki nie mogą dotyczyć wyłącznie badań wykonywanych w ramach projektu.

Ponadto zapisano obowiązki beneficjenta w zakresie sfery podatkowej, co wskazano wyżej - zapytanie do właściwego urzędu skarbowego.

Na podstawie powyższych zapisów część kosztów kwalifikowalnych (częściowo pokrytych dotacją) zostanie przypisana wynagrodzeniu na rzecz Wnioskodawcy, obliczonego zgodnie z Wytycznymi i kwota ta zostanie przelana z rachunku firmowego na rachunek prywatny Wnioskodawcy. Przewiduje się również, iż ta operacja zostanie udokumentowana notą księgową lub obciążeniową.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przepisy ustaw podatkowych w tym Ordynacji podatkowej, stoją na przeszkodzie temu, aby transfer wynagrodzenia w zakresie rozliczenia kosztów pracy własnej Wnioskodawcy, dokonany z rachunku bankowego beneficjenta na rachunek prywatny Wnioskodawcy, został udokumentowany za pomocą noty księgowej lub noty obciążeniowej?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty wynagrodzenia odpowiadające kosztom pracy własnej Wnioskodawcy nie mogą być rozliczane fakturą wystawioną przez Wnioskodawczynię na rzecz swojej firmy. Nie pozwalają na to bowiem przepisy art. 106a i 106b ustawy o podatku od towarów i usług. Nie ma uzasadnienia dla wystawiania rachunków w rozumieniu art. 87 Ordynacji podatkowej. Nie ma jednak przeszkód, by transfer pomiędzy rachunkami Wnioskodawcy odpowiadający kosztom pracy własnej Wnioskodawcy został udokumentowany notą księgową lub obciążeniową. Przepisy nie definiują bowiem tego rodzaju dokumentów, ani nie wprowadzają restrykcji. Każdą operację gospodarczą - w tym dokonaną na własnych rachunkach - można udokumentować dowodami księgowymi. Udokumentowania zaś nie zmieni kwalifikacji podatkowej opisanych zdarzeń.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każda świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Pojęcie „świadczenie” - składające się na istotę usługi - należy interpretować zgodnie z jego cywilistycznym rozumieniem. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Świadczenie zakłada istnienie podmiotu będącego jego odbiorcą (konsumentem usługi). Musi to być podmiot inny niż wykonujący usługę. Świadczenie na własną rzecz nie jest więc usługą, gdyż nie występuje wówczas konsument usługi (odbiorca świadczenia).

Nie dotyczy to przypadków, gdy usługa bądź towar zostały przekazane na potrzeby osobiste lub cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, o których mowa w art. 7 ust. 2 oraz art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

Zatem świadczenie usług nie może mieć miejsca bez ustalenia konsumenta tj. podmiotu będącego beneficjentem danej usługi. Tym samym w opisanej we wniosku sytuacji nie występuje czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z regulacją art. 106a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów.

Na podstawie art. 106b ust. 1 cyt. ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawną niebędącej podatnikiem;
sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust 5 pkt 4.

Jak wcześniej wykazano, opisane we wniosku czynności wykonywane przez Wnioskodawcę nie będą stanowiły odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem odnosząc się do sposobu udokumentowania pracy własnej wykonywanej przez Wnioskodawcę w ramach projektu, należy stwierdzić, że nie będzie on zobowiązany do wystawienia faktury. Jak rozstrzygnięto powyżej, czynności wykonywane w ramach realizacji projektu nie będą stanowiły podlegającego opodatkowaniu świadczenia usług.

W myśl art. 87 § 1 przywołanej na wstępie ustawy Ordynacja podatkową jeżeli z odrębnych przepisów nie wynika obowiązek wystawienia faktury, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.

Zatem obowiązek wystawienia rachunku ma zastosowanie do podatników, jednakże w ograniczonym zakresie, tj. w przypadkach, gdy z ustawy nie wynika obowiązek wystawienia faktury. Pomimo to charakter opisanych we wniosku czynności wykonywanych w ramach realizowanego w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy Projektu osobiście - funkcja kierownika zespołu badawczego i jednocześnie eksperta – tzw. „koszty pracy własnej”, nie daje podstaw do nakładania na Wnioskodawcę obowiązku wystawiania rachunków, w rozumieniu art. 87 § 1 Ordynacji podatkowej, dokumentujących dokonanie tych czynności.

Wobec powyższego, wykonywanie przez Wnioskodawcę pracy własnej nie będzie dokumentowane fakturą ani rachunkiem, lecz innym dokumentem księgowym, np. notą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710, ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust.1 ww. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ww. ustawy).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Pojęcie „świadczenie” – składające się na istotę usługi – należy interpretować zgodnie z jego cywilistycznym rozumieniem. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Świadczenie zakłada istnienie podmiotu będącego jego odbiorcą (konsumentem usługi). Musi to być podmiot inny niż wykonujący usługę. Świadczenie na własną rzecz nie jest więc usługą, gdyż nie występuje wówczas konsument usługi (odbiorca świadczenia).

Zatem świadczenie usług nie może mieć miejsca bez ustalenia konsumenta, tj. podmiotu będącego beneficjentem danej usługi. Tym samym w opisanej we wniosku sytuacji nie występuje czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na podstawie art. 106a ust. 1 ustawy o VAT, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów.

W świetle art. 106b ust. 1 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Przez sprzedaż – w myśl art. 2 pkt 22 ustawy - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem odnosząc się do wątpliwości dotyczących sposobu udokumentowania transferu środków pieniężnych z konta firmowego Wnioskodawcy na jego konto prywatne w związku z wykonywaniem pracy własnej w ramach projektu, należy stwierdzić, że nie będzie on zobowiązany do wystawienia faktury.

Jeżeli bowiem Wnioskodawca pobierze niejako pieniądze (wynagrodzenie) za czynności wykonane osobiście, poprzez przelanie odpowiedniej kwoty z konta firmowego Wnioskodawcy na jego konto prywatne, to nie można tu mówić o zapłacie za wykonane usługi gdyż Wnioskodawca nie może świadczyć sam sobie usług i płacić sam sobie wynagrodzenia.

Tym samym transfer środków pieniężnych z konta firmowego Wnioskodawcy na konto prywatne jako rozliczenie kosztów własnych, nie będzie podlegało opodatkowaniu, zatem brak jest podstaw do udokumentowania tego faktu fakturą.

Zgodnie z art. 87 § 1 przywołanej na wstępie ustawy Ordynacja podatkowa, jeżeli z odrębnych przepisów nie wynika obowiązek wystawienia faktury, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą są obowiązani, na żądanie kupującego lub usługobiorcy, wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.

Rachunki wystawiane są zatem również w celu udokumentowania dostawy towaru bądź świadczenia usług na rzecz kupującego/usługobiorcy.

Skoro czynność, o którą pyta Wnioskodawca, jak już wskazano wyżej nie jest wynagrodzeniem za dostawę towarów czy świadczenie usług, to również brak jest podstaw do udokumentowania przedmiotowego transferu rachunkiem.

Wnioskodawca może więc tę czynność udokumentować w jakikolwiek inny sposób, np. notą.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że nie ma przeszkód, by transfer pomiędzy rachunkami Wnioskodawcy odpowiadający kosztom pracy własnej został udokumentowany notą księgową lub obciążeniową, należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że przedmiot interpretacji wyznacza sformułowane przez Wnioskodawcę pytanie, tym samym przedmiotem niniejszej interpretacji nie była ani kwestia opodatkowania otrzymywanego przez Wnioskodawcę dofinansowania (wpływ środków od instytucji zewnętrznej na rachunek Wnioskodawcy), ani kwestia opodatkowania ewentualnych czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę jako beneficjenta w ramach realizowanego projektu, czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę jako lidera przedsięwzięcia, ani też kwestia kwalifikacji środków pieniężnych na gruncie podatku dochodowego, gdyż w tym zakresie nie przedstawiono wyczerpującego opisu sprawy ani nie sformułowano pytania. Ponadto jako przepisy mające być przedmiotem interpretacji Wnioskodawca wskazał wyłącznie art. 106a i 106b ustawy o VAT oraz art. 87 § 1 Ordynacji podatkowej. Tym samym wszelkie inne kwestie poruszone we wniosku, a nieobjęte pytaniem nie zostały przez tut. Organ rozstrzygnięte.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163 poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin